ECLI:NL:RVS:2024:2484

• Datum uitspraak: 19 juni 2024
• Publicatiedatum: 19 juni 2024
• Zaaknummer: 202401647/1/V3
• Instantie: Raad van State
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Vreemdelingenrecht
• Procedures: Hoger beroep
• Rechters: J.H. van Breda; B. Meijer; M. Soffers
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Hoger beroep tegen de niet-in behandeling name van een asielaanvraag door de staatssecretaris van Justitie en Veiligheid

In deze zaak gaat het om het hoger beroep van de staatssecretaris van Justitie en Veiligheid tegen een uitspraak van de rechtbank Den Haag, zittingsplaats Haarlem, die op 8 maart 2024 een asielaanvraag van een vreemdeling gegrond verklaarde. De vreemdeling had op 2 februari 2024 een aanvraag ingediend voor een verblijfsvergunning asiel voor bepaalde tijd, maar deze was door de staatssecretaris niet in behandeling genomen. De rechtbank oordeelde dat de staatssecretaris een nieuw besluit moest nemen met inachtneming van haar uitspraak.

De staatssecretaris stelde hoger beroep in, waarbij hij onder andere aanvoerde dat de rechtbank ten onrechte had geoordeeld dat hij voorafgaand aan de overdracht van de vreemdeling naar Kroatië aanvullende garanties moest vragen aan de Kroatische autoriteiten. De vreemdeling had in haar beroepsgronden gewezen op haar kwetsbare situatie, waaronder een bipolaire stoornis en eerdere mishandeling in Turkije. De rechtbank had geoordeeld dat er een reëel risico bestond op inadequate psychische gezondheidszorg in Kroatië.

De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State oordeelde echter dat de staatssecretaris terecht had gewezen op nieuwe informatie die aantoont dat adequate zorg weer beschikbaar is in Kroatië. De staatssecretaris had bovendien aangegeven dat hij de Kroatische autoriteiten zou informeren over de bijzondere behoeften van de vreemdeling. De Afdeling concludeerde dat er geen grond was voor het oordeel dat de vreemdeling zonder aanvullende garanties een reëel risico liep op schending van haar rechten.

De tweede grief van de staatssecretaris, die betrekking had op de motivering van de rechtbank over de verklaringen van de vreemdeling, werd eveneens gegrond verklaard. De Afdeling vernietigde de uitspraak van de rechtbank en verklaarde het beroep van de vreemdeling ongegrond, waardoor de staatssecretaris niet verplicht was om proceskosten te vergoeden.

Uitspraak

202401647/1/V3.

Datum uitspraak: 19 juni 2024

AFDELING

BESTUURSRECHTSPRAAK

Uitspraak met toepassing van artikel 8:54, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht op het hoger beroep van:

de staatssecretaris van Justitie en Veiligheid,

appellant,

tegen de uitspraak van de rechtbank Den Haag, zittingsplaats Haarlem, van 8 maart 2024 in zaak nr. NL24.3959 in het geding tussen:

[de vreemdeling]

en

de staatssecretaris.

Procesverloop

Bij besluit van 2 februari 2024 heeft de staatssecretaris een aanvraag van de vreemdeling om haar een verblijfsvergunning asiel voor bepaalde tijd te verlenen, niet in behandeling genomen.

Bij uitspraak van 8 maart 2024 heeft de rechtbank het daartegen door de vreemdeling ingestelde beroep gegrond verklaard, dat besluit vernietigd en bepaald dat de staatssecretaris een nieuw besluit op de aanvraag neemt met inachtneming van de uitspraak.

Tegen deze uitspraak heeft de staatssecretaris hoger beroep ingesteld.

De vreemdeling, vertegenwoordigd door mr. S. Coenen, advocaat te Utrecht, heeft een schriftelijke uiteenzetting gegeven.

Overwegingen

1.       De staatssecretaris komt in zijn eerste grief op tegen het oordeel van de rechtbank dat hij voorafgaand aan de overdracht aanvullende individuele garanties moet vragen aan de Kroatische autoriteiten. Niet in geschil is dat de vreemdeling een bipolaire stoornis heeft en dat zij in Turkije is mishandeld en seksueel misbruikt, waarvoor zij onder behandeling staat. De vreemdeling heeft in haar beroepsgronden gewezen op het Asylum Information Database, ‘Country Report: Croatia. Update 2022’ (hierna: AIDA-rapport), waaruit volgt dat Médecins du Monde de werkzaamheden in Kroatië tijdelijk heeft gestaakt. Uit het AIDA-rapport volgt niet dat deze organisatie de werkzaamheden heeft hervat. Volgens de rechtbank heeft de vreemdeling met deze informatie aannemelijk gemaakt dat er in haar specifieke situatie bij overdracht aan Kroatië een reëel risico bestaat dat voor haar adequate psychische gezondheidszorg niet beschikbaar is. Op basis van de informatie die ten tijde van de beroepsprocedure beschikbaar was, heeft de rechtbank dit niet ten onrechte geoordeeld.

Niettemin treft het betoog doel. De staatssecretaris heeft in zijn grief namelijk terecht gewezen op de inbreng van AsyLex ten behoeve van het aanstaande rapport van het European Union Agency for Asylum, waaruit volgt dat Médecins du Monde de werkzaamheden tot het einde van augustus 2023 heeft gestaakt en daarna weer heeft hervat. De Afdeling overweegt dat uit deze brief moet worden afgeleid dat voor de vreemdeling, die door de rechtbank onbetwist als bijzonder kwetsbaar is aangemerkt, adequate psychische gezondheidszorg op dit moment wel weer beschikbaar is in Kroatië. De staatssecretaris heeft gesteld dat hij de Kroatische autoriteiten bij overdracht zal informeren over de bijzondere behoeften van de vreemdeling en de overdracht zal opschorten als de Kroatische autoriteiten melden dat zij aan die behoeften niet kunnen voldoen. Daarom bestaat geen grond voor het oordeel dat de vreemdeling zonder aanvullende garanties van de Kroatische autoriteiten een reëel risico loopt op schending van artikel 4 van het EU Handvest en artikel 3 van het EVRM.

De grief slaagt.

2.       De staatssecretaris komt in zijn tweede grief terecht op tegen het oordeel van de rechtbank dat hij ondeugdelijk heeft gemotiveerd waarom hij in de verklaringen van de vreemdeling over haar ervaringen en de gestelde behandeling op het politiebureau in Kroatië geen aanleiding ziet om de asielaanvraag in behandeling te nemen op grond van zijn discretionaire bevoegdheid uit artikel 17, eerste lid, van de Dublinverordening. Deze omstandigheden heeft de staatssecretaris namelijk al voldoende betrokken in het kader van het interstatelijk vertrouwensbeginsel. De Afdeling wijst op haar uitspraak van 30 april 2024, ECLI:NL:RVS:2024:1778. Verder heeft de vreemdeling haar verklaringen over wat haar eerder in Kroatië zou zijn overkomen niet onderbouwd. Uit de uitspraak van de Afdeling van 13 september 2023, ECLI:NL:RVS:2023:3411, volgt dat er in het algemeen geen aanleiding is om te veronderstellen dat de vreemdeling bij overdracht aan Kroatië een reëel risico loopt op een met artikel 4 van het EU Handvest en artikel 3 van het EVRM strijdige behandeling. Ook voor het overige is niet gebleken dat sprake is van bijzondere individuele omstandigheden die maken dat overdracht aan Kroatië van onevenredige hardheid getuigt.

De grief slaagt.

3.       Het hoger beroep is gegrond. Het is niet nodig om wat de staatssecretaris verder heeft aangevoerd te bespreken. De uitspraak van de rechtbank wordt vernietigd. Omdat er geen beroepsgronden zijn die de rechtbank niet heeft besproken, is het beroep alsnog ongegrond. De staatssecretaris hoeft geen proceskosten te vergoeden.

Beslissing

De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State:

I.        verklaart het hoger beroep gegrond;

II.       vernietigt de uitspraak van de rechtbank Den Haag, zittingsplaats Haarlem, van 8 maart 2024 in zaak nr. NL24.3959;

III.      verklaart het beroep ongegrond.

Aldus vastgesteld door mr. J.H. van Breda, voorzitter, en mr. B. Meijer en mr. M. Soffers, leden, in tegenwoordigheid van mr. T.W.A. Weber, griffier.

w.g. Van Breda

voorzitter

w.g. Weber

griffier

Uitgesproken in het openbaar op 19 juni 2024

846-1017