ECLI:NL:GHSHE:2024:2230

Uitspraak

GERECHTSHOF ’s-HERTOGENBOSCH

Team belastingrecht

Meervoudige Belastingkamer

Nummer: 22/1088

Uitspraak op het hoger beroep van

de inspecteur van de Belastingdienst,

hierna: de inspecteur,

tegen de uitspraak van de rechtbank Zeeland-West-Brabant (hierna: de rechtbank) van 21 april 2022, nummer BRE 20/9740, in het geding tussen de inspecteur en

[belanghebbende] ,

wonend in [woonplaats] (Australië),

hierna: belanghebbende.

1.Ontstaan en loop van het geding

1.1.

De inspecteur heeft de aanslag inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen (hierna: IB/PVV) 2016 opgelegd. Tevens is bij beschikking belastingrente in rekening gebracht.

1.2.

Belanghebbende heeft bezwaar gemaakt. De inspecteur heeft uitspraak op bezwaar gedaan en het bezwaar ongegrond verklaard.

1.3.

Belanghebbende heeft tegen deze uitspraak beroep ingesteld bij de rechtbank. De rechtbank heeft het beroep gegrond verklaard.

1.4.

De inspecteur heeft tegen de uitspraak van de rechtbank hoger beroep ingesteld bij het hof. Belanghebbende heeft een verweerschrift ingediend.

1.5.

De inspecteur heeft vóór de zitting nadere stukken ingediend. Deze stukken zijn doorgestuurd naar belanghebbende.

1.6.

Belanghebbende heeft voor de zitting een pleitnota toegezonden aan het hof. De griffier heeft deze pleitnota digitaal verstrekt aan de inspecteur.

1.7.

De zitting heeft plaatsgevonden op 16 november 2023 in ’s-Hertogenbosch. Daar zijn verschenen [gemachtigde 1] en [gemachtigde 2] , als gemachtigden van belanghebbende, en, namens de inspecteur, [inspecteur 1] , [inspecteur 2] en [inspecteur 3] . Belanghebbende heeft via een geluid- en beeldverbinding deelgenomen aan de zitting.

1.8.

De inspecteur heeft, met instemming van de andere partij, tijdens de zitting twee stukken overgelegd aan het hof met de mededeling dat uitsluitend het hof kennis zal mogen nemen van deze stukken. Het betreft twee brieven van de inspecteur van de Belastingdienst, kantoor [plaats 1] , aan [A NV] , namelijk één geschoonde brief met dagtekening 5 juli 2021 en één ongeschoonde brief met dagtekening 16 november 2021.

1.9.

Het hof heeft het onderzoek op de zitting geschorst en partijen in de gelegenheid gesteld schriftelijk inlichtingen te geven en stukken in te zenden. Het gaat hierbij om de cijfermatige uitwerking van de ingenomen standpunten en het door de inspecteur, met uitdrukkelijke instemming van belanghebbende ter uitsluitende kennisname door het hof, overleggen van de ongeschoonde versie van een viertal door belanghebbende nader gespecificeerde brieven met dagtekeningen 5 juli 2021, 19 augustus 2021, 16 november 2021 en 30 december 2021.

1.10.

De inspecteur heeft op 23 november 2023 de in 1.9 bedoelde brieven overgelegd aan het hof met de (herhaalde) mededeling dat uitsluitend het hof kennis zal mogen nemen van deze stukken. Het betreft twee ongeschoonde brieven van de inspecteur van de Belastingdienst, kantoor [plaats 1] , aan [A NV] , met dagtekening 5 juli 2021 respectievelijk 16 november 2021 en twee ongeschoonde brieven van [A NV] aan de inspecteur met bijlagen, met dagtekening 19 augustus 2021 respectievelijk 30 december 2021.

1.11.

De inspecteur en belanghebbende hebben met dagtekening 28 november 2023 respectievelijk 20 december 2023 een stuk ingediend betreffende de cijfermatige uitwerking van de ingenomen standpunten. Deze stukken zijn doorgestuurd naar de andere partij.

1.12.

Het hof heeft vervolgens bepaald dat een nadere zitting achterwege kan blijven. Partijen hebben - na navraag door het hof - verklaard geen gebruik te maken van hun recht om op een nadere zitting te worden gehoord. Het hof heeft partijen schriftelijk medegedeeld dat het onderzoek is gesloten.

1.13.

Van de zitting is een proces-verbaal opgemaakt, dat gelijktijdig met de uitspraak aan partijen wordt verzonden.

2.Feiten

2.1.

Belanghebbende is geboren op [geboortedatum] 1956 en heeft de Nederlandse nationaliteit. In 2009 is belanghebbende gescheiden van zijn voormalige echtgenote. Uit het huwelijk van belanghebbende en zijn voormalige echtgenote zijn vier kinderen geboren. Alle vier de kinderen wonen in Nederland.

2.2.

Belanghebbende heeft vanaf 2006 een affectieve relatie met [persoon] . [persoon] heeft de Australische nationaliteit. Zij was destijds eigenaar van de woning aan de [adres 1] in [plaats 2] (hierna: de [woning plaats 2] ). In 2007 zijn belanghebbende en [persoon] in de [woning plaats 2] gaan wonen. Belanghebbende is op 30 april 2013 in gemeenschap van goederen gehuwd met [persoon] (hierna: echtgenote).

2.3.

[A NV] (hierna: [A NV] ) is statutair gevestigd in Nederland en was vanaf de jaren zestig van de vorige eeuw tot in 2015 gevestigd in [vestigingsplaats] . Eén van de kleindochtervennootschappen van [A NV] is [vennootschap] (hierna: [vennootschap] ). [vennootschap] was aanvankelijk eveneens gevestigd in [vestigingsplaats] .

2.4.

De Raad van Commissarissen van [A NV] heeft belanghebbende medio 2012 voorgedragen als lid van de Raad van Bestuur van [A NV] . Bij “Buitengewone Algemene Vergadering van Aandeelhouders van [ [A NV] ]” van 27 juni 2012 is belanghebbende benoemd als lid van de Raad van Bestuur van [A NV] . In de toelichting op de agenda voor die vergadering is, voor zover van belang, het volgende vermeld:

“
Belangrijkste punten uit de overeenkomst van opdracht met [belanghebbende]

Overeenkomst van Opdracht:

[belanghebbende] zal zijn diensten leveren op basis van een overeenkomst van opdracht. Als gevolg hiervan zal er geen werkgever-werknemer relatie ontstaan tussen [ [A NV] ] en [belanghebbende] . Om redenen van compliance met de [wetgeving buitenland] zal een formele arbeidsovereenkomst aangegaan worden met een [A NV] groepsvennootschap, [ [vennootschap] ]”.

2.5.

Belanghebbende heeft met [vennootschap] een arbeidsovereenkomst gesloten op 28 juni 2012 (hierna: de arbeidsovereenkomst). In de arbeidsovereenkomst is onder meer het volgende vermeld:

“
ARTICLE 1 - Employment

The Employee shall enter the service of the Employer and act as a Chief Financial Officer and Board Member in the Board of Management of [ [A NV] ] as from July 2nd 2012.

The Employee shall be based at the Employer’s office in [vestigingsplaats] . However the Employee is expected to undertake business trips world-wide when required by the Employer.

(…)

ARTICLE 7 - Remuneration

7.1

In consideration for all services to be performed on a full-time basis the Employee shall earn the following:

a) a gross monthly salary of ……………. € 29,540.00

b) a prorata additional salary (13th month)

in December of ……………………………….. € 29,540.00

7.2

The Employee shall have “cadre” status with the internal company classification of “Salary Grade 19”.

7.3

Increases of the Employee’s remuneration shall be determined by the Employer.

7.4

The Employee shall benefit from group insurance and pension plans as provided by the Employer and social security, all in accordance with company policy and [vestigingsplaats] law.”.

2.6.

Belanghebbende heeft met [A NV] een managementovereenkomst gesloten op 2 juli 2012 (hierna: de managementovereenkomst). In deze overeenkomst, waarin [A NV] ook wordt aangeduid als “Company”, is, voor zover van belang, het volgende vermeld:

“
Whereas:

(A) [belanghebbende] will be employed by [ [vennootschap] ] as Chief Financial Officer of [ [A NV] ], as per 2 July 2012 and in connection therewith will enter into an employment agreement with [vennootschap] (the
“Employment Agreement”);

(B) At the occasion of an extraordinary general meeting of shareholders (the
“Shareholders’ Meeting”) of the Company held on 27 June 2012 (the
“EGM”), [belanghebbende] was appointed as managing director (
bestuurder) of the Company for the period running up to and including the date of the Annual General Meeting of [A NV] of 2016;

(C) The Company and [belanghebbende] wish to record in writing the terms of engagement in this agreement (the
“Agreement”);

The Parties hereby declare to have agreed as follows:

1 Date of Service and Position

1.1

As of 27 June 2012, in accordance with Agenda Item 3 of the Extraordinary General Meeting of Shareholders appointing [belanghebbende] as managing director of the Company (the “Appointment”), [belanghebbende] will, for the duration of the Appointment, serve as a member of the management board (
raad van bestuur) of the Company as defined in the articles of association (
statuten) of the Company (the
“Management Board”). The Management Board is responsible for the overall management of the Company.

1.2

As a member of the Management Board, [belanghebbende] will hold the position of Chief Financial Officer of the Company (
“CFO”). [belanghebbende] ’s responsibilities as CFO include all relevant aspects related to the position of Chief Financial Officer of a listed company as stated in
Annex 1.

(…)

3 Management Fee

3.1

Pursuant to the applicable remuneration policy of the Company as amended from time to time (the
“Remuneration Policy”) (the 2011 version of the Remuneration Policy is published on the Company’s website), [belanghebbende] ’s total remuneration will consist of a fixed remuneration part and a variable remuneration part. The fixed remuneration will consist of a base fee, pension contributions and fringe benefits. The variable part will consist of a short-term incentive and a long-term incentive.

3.2

The base fee at the moment of entering into this Agreement is stipulated in the following paragraph of this clause. For future years the following will apply. The Supervisory Board will determine annually in the month of March or earlier, with retroactive effect to January 1st of the relevant calendar year, the base fee and the targets for the variable remuneration level for the relevant calendar year. The remuneration will be determined, in accordance with the Remuneration Policy (as published on the [A NV] website as may be amended from time to time) and the advice of the Appointment & Remuneration Committee relating thereto. An increase, if any, of the base fee, a short-term incentive, long-term incentive or any other part of the remuneration of [belanghebbende] , will be granted at the sole discretion of the Supervisory Board after consultation with [belanghebbende] .

(…)

Variable remuneration

3.5

The variable remuneration will be set under the conditions as mentioned in the Remuneration Policy and the LTI Rules.

(…)

Allocation place of work and time spent

3.8

At the moment of entering into this Agreement, it is envisaged that [belanghebbende] will spend approximately 80% (eighty percent) of a full time work week on work for [vennootschap] and group companies of the Company. As per the date of this Agreement, [belanghebbende] will spend approximately 20% (twenty percent) of a full time work week on the duties assigned to him as managing director (
bestuurder) of the Company. [belanghebbende] will ensure that on an annual average he spends a substantial part of the aforementioned 20% (twenty percent) working time for the Company in The Netherlands.”.

2.7.

Belanghebbende heeft medio 2012 een appartement in [vestigingsplaats] gehuurd voor ruim € 28.000 per kwartaal. Zijn echtgenote is in december 2012 naar het appartement in [vestigingsplaats] verhuisd.

2.8.

De [woning plaats 2] is door de echtgenote op 10 december 2012 gestoffeerd verhuurd voor de periode van 6 februari 2013 tot 31 januari 2017. De huurder heeft de huurovereenkomst per 1 december 2014 opgezegd. Daarna is de [woning plaats 2] te huur aangeboden, maar niet meer verhuurd.

2.9.

Medio 2015 is besloten het hoofdkantoor van [A NV] te verplaatsen van [vestigingsplaats] naar Nederland. In het najaar van 2015 is het hoofdkantoor in Nederland in gebruik genomen. In verband met de voorgenomen verplaatsing heeft in 2014 tussen [A NV] en de Nederlandse Belastingdienst vooroverleg plaatsgevonden. Naar aanleiding daarvan is een ruling gegeven.

2.10.

Belanghebbende is tijdens de algemene vergadering van aandeelhouders in april 2016 voor een tweede termijn benoemd als Chief Financial Officer (CFO) van [A NV] . In dat kader hebben belanghebbende en [A NV] per 18 april 2016 een arbeidsovereenkomst gesloten. De arbeidsovereenkomst met [vennootschap] is gelijktijdig ontbonden.

2.11.

In de periode van 1 januari 2016 tot en met 17 april 2016 (hierna: de periode 1 januari-17 april 2016) verbleef belanghebbende op 48 dagen in Nederland, waarvan 13 dagen samen met zijn echtgenote. In die periode verbleef belanghebbende 44 dagen in [vestigingsplaats] .

2.12.

Tot de gedingstukken behoren twee rekeningen van 6 april 2016 van [verhuisbedrijf] , een Frans verhuisbedrijf. Eén rekening betreft de verhuizing van goederen met een aangegeven waarde (‘declared value’) van € 16.000 van [vestigingsplaats] naar [plaats 2] . De andere rekening betreft de verhuizing van goederen met een aangegeven waarde van € 130.000 van [vestigingsplaats] naar Australië.

2.13.

Tot de gedingstukken behoort een overeenkomst met betrekking tot de koop van een auto in Nederland, die is gesloten op 7 april 2016; deze auto is geleverd op 22 april 2016. In [vestigingsplaats] heeft belanghebbende op 14 april 2016 zijn auto afgegeven bij de garage waaraan hij deze had verkocht.

2.14.

Tot de gedingstukken behoren twee “attestation de depart”. Eén ten name van belanghebbende, waarin is vermeld dat hij vanaf 1 juli 2012 tot zijn vertrek op 14 april 2016 woonde in [vestigingsplaats] en één ten name van de echtgenote, waarin is vermeld dat zij vanaf 14 december 2012 tot aan haar vertrek op 14 april 2016 woonde in [vestigingsplaats] .

2.15.

Tot de gedingstukken behoort een polisblad met betrekking tot een inboedelverzekering met betrekking tot de [woning plaats 2] , die ingaat op 18 april 2016.

2.16.

Tot de gedingstukken behoort een brief van belanghebbende en [A NV] aan de “Tax authorities / [plaats 1] office” van 21 december 2016. In deze brief is onder meer het volgende vermeld:

“[ [A NV] ] has awarded to me the following Restricted Share Units (RSUs):

27,030 Matching Shares;

246,326 LTIs (performance shares) that vest after a three-year-period;

Hereinafter called:
RSUs.

In view of the relocation of a large part of the headquarter functions of the [A] from [vestigingsplaats] to the Netherlands, [A NV] has reached an agreement with the Dutch tax authorities about the allocation of the taxable benefit and the taxation method in respect of the RSUs. Among others, this agreement offers the Management Board members who are participants to the RSUs the opportunity to apply for a notional accelerated vesting of their RSU rights before relocating to the Netherlands. The relevant paragraphs of the Letter of Intent (
Annex) are attached and are part of this letter.

I have decided to elect for this accelerated vesting for the non-Dutch part of the abovementioned RSUs, being 80%:

21,624 Matching Shares;

197,061 LTIs (performance shares) that vest after a three-year-period;

The legal vesting and effective transfer of the foregoing 218,685 RSUs will remain as prescribed in the respective RSU plans.

For Dutch wage tax and personal income tax related to the vesting only, this notional (
fictieve) accelerated vesting will be considered as an accelerated vesting as provided for in the Letter of Intent.

Should the number of RSUs eventually legally vested be lower than the number of RSUs that has notionally vested, the difference will, in line with the Letter of Intent, not be deductible for Dutch wage tax and income tax purposes.

With this letter I confirm to you that the terms and conditions which apply to the notional accelerated vesting mentioned in this letter, including the tax treatment referred to hereinabove, have been duly explained to me, and that I agree to these terms and conditions, as well as the said tax treatment, with respect to the notional accelerated vesting. [ [A NV] ] co-signs this letter for the purpose confirmation of being informed about this letter to you.”.

Aan deze brief is een Annex gehecht. In de annex is onder meer het volgende vermeld:

“xv. As the process of an employee’s relocation to the Netherlands and termination of his work in [vestigingsplaats] may be taking a number of months, resulting in different relocation dates among employees which in turn may create difficulty in administering the tax consequences of the RSU Benefits, Parties agree to set the relocation date - for purposes of taxation of the RSU Benefits only - on the next anniversary date of the grant of RSU Rights (“the Relevant Date”). Illustrative example: RSU grant date is 1 July 2014 and employee relocates to the Netherlands on 31 January 2016. The Relevant Date would thus be 1 July 2016. Consequently, the first instalment of the RSU Benefits, vested on 1 July 2015, would be tax exempt under clause (xii), the second instalment would be tax exempt, as the case may be, under clause (xiii) or (xiv), and the third instalment would be tax exempt in full in case of an accelerated vesting prior to the Relevant Date (clause (xiii) or, as the case may be, tax exempt for 2/3rd if no accelerated vesting had been applied for (clause (xiv).”.

2.17.

Belanghebbende heeft in 2016 een loon van [A NV] en [vennootschap] ontvangen van in totaal € 2.290.152, in de vorm van salaris, cash bonus en
Restricted Stock Units(hierna: RSU’s). Alle bestanddelen van het loon die belanghebbende in de periode 1 januari-17 april 2016 heeft genoten, zijn voor 20% door [A NV] verloond en voor 80% door [vennootschap] . In de periode van 18 april 2016 tot en met 31 december 2016 (hierna: de periode 18 april-31 december 2016) heeft [vennootschap] geen loon meer verloond. Belanghebbende heeft de in 2016 genoten cash bonus en de RSU’s volledig genoten in de periode 1 januari-17 april 2016. In 2016 hebben [A NV] en [vennootschap] met betrekking tot belanghebbende de volgende bedragen verloond:

Genietingstijdstip

[A NV]

[vennootschap]

Totaal

€

Salaris

1 januari-31 december 2016

423.341

128.481

551.822

Cash bonus

1 januari-17 april 2016

160

640

800

RSU’s

1 januari-17 april 2016

187.666

750.664

938.33

Totaal

771.007

1.519.145

2.290.152

2.18.

Belanghebbende is in april 2017 met pensioen gegaan en is toen naar Australië verhuisd.

2.19.

De [woning plaats 2] is in 2019 verkocht.

2.20.

Belanghebbende heeft in 2020 de Australische nationaliteit gekregen.

2.21.

In de Basisregistratie Personen (hierna: de BRP) is geregistreerd dat belanghebbende is ingeschreven op het adres van de [woning plaats 2] van 14 november 2007 tot 1 juli 2012 en van 18 april 2016 tot 18 mei 2017. In de BRP is verder geregistreerd dat belanghebbende van 1 juli 2012 tot en met 17 april 2016 is ingeschreven op een adres in [vestigingsplaats] .

2.22.

Belanghebbende heeft op 1 november 2017 aangifte IB/PVV 2016 gedaan naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 865.851 en een belastbaar inkomen uit sparen en beleggen van € 69.988 (hierna: de aangifte), uitgaande van binnenlandse belastingplicht in de periode 18 april-31 december 2016. In de aangifte is onder meer het volgende aangegeven:

€

Loon [bedrijf] .

1.663.760

Loon [A NV]

771.007

Belastbare loon

2.434.767

Af: negatieve belastbare inkomsten uit eigen woning

20.344

Af: persoonsgebonden aftrek

1.548.572

Belastbaar inkomen uit werk en woning

865.851

Belastbaar inkomen uit sparen en beleggen

69.988

2.23.

De inspecteur heeft bij brief van 30 oktober 2018 belanghebbende verzocht om informatie te verstrekken. In de brief is onder meer het volgende vermeld:

“
Verzoek om informatie

Volgens de gegevens afkomstig uit de Basisadministratie Persoonsgegevens bent u gehuwd met [persoon] .

Vanaf 2012 tot 18 april 2016 heeft u samen met uw echtgenote gewoond op het adres [adres 2] te [vestigingsplaats] . Hierna heeft u zich laten inschrijven op het adres [adres 1] te [plaats 2] en is uw echtgenote blijven wonen op het adres in [vestigingsplaats] . De woning aan de [adres 1] is eigendom van uw echtgenote. Sinds april/mei 2017 zijn u en uw echtgenote woonachtig in Australië.

Waar iemand woont en waar een lichaam gevestigd is, wordt naar de omstandigheden beoordeeld volgens artikel 4 van de Algemene wet inzake rijksbelastingen.

Om te kunnen beoordelen of het door u opgegeven adres uw feitelijke woonadres is, heb ik informatie van u nodig. Wilt u daarom onderstaande vragen beantwoorden:

- Op welke datum bent u verhuisd? Gelieve de bewijsstukken van de verhuizing te verstrekken zoals bijvoorbeeld de rekening van het verhuisbedrijf.

- Waarom is uw echtgenote niet met u mee verhuisd?

- Waar heeft u uw werkzaamheden voor [bedrijf] en [A NV] uitgevoerd?

- Gelieve de arbeidscontracten van [bedrijf] en [A NV] te verstrekken.

- Gelieve aannemelijk te maken dat u vanaf april 2016 in Nederland werkzaam bent geweest en vanaf deze datum ook in Nederland heeft gewoond. In dit verband verzoek ik u mij de rekeningen van gas/water/licht te verstrekken als mede kopieën van uw lopende rekening(en) waaruit uw uitgaven in Nederland blijken gedurende dit tijdvak.”.

Belanghebbende heeft bij brief van 30 januari 2019 de brief van de inspecteur beantwoord en bij deze brief een groot aantal documenten gevoegd.

2.24.

De inspecteur heeft bij brief van 21 februari 2019 bericht voornemens te zijn van de aangifte af te wijken. In de brief is onder meer het volgende vermeld:

“Uit de Belastingdienst ter beschikking staande gegevens en de door u verstrekte informatie trek ik de conclusie dat de fiscale woonplaats van uw cliënt niet in Nederland heeft gelegen. Hieronder leg ik uit waarom ik dit van mening ben.

- Op 30 april 2013 is [belanghebbende] gehuwd met [persoon] met wie hij nog altijd gehuwd is;

- [belanghebbende] en zijn echtgenote hebben samen een huis gekocht in Australië waar hij en zijn echtgenote na zijn vervroegde pensionering willen gaan wonen;

- Volgens de in het bevolkingsregister opgenomen informatie hebben [belanghebbende] en zijn echtgenote [persoon] in [vestigingsplaats] gewoond op het adres (…);

- [belanghebbende] heeft zich laten uitschrijven op dit adres op 18 april 2016 en staat sinds die tijd alleen ingeschreven op het adres (…) te [plaats 2] ;

- Volgens onze gegevens heeft [persoon] zich pas laten uitschrijven in [vestigingsplaats] op 6 april 2017 en staat vanaf die datum ingeschreven in Australië;

- In tegenstelling tot de gegevens uit het bevolkingsregister in Nederland is er wel een verklaring van vertrek bijgevoegd (…) waarin staat vermeld dat [belanghebbende] en zijn echtgenote zich op 14 april 2016 beiden hebben laten uitschrijven op het adres in [vestigingsplaats] ;

- Tevens werden twee documenten bijgevoegd waaruit blijkt dat er spullen werden verhuisd van het adres in [vestigingsplaats] naar Nederland en Australië.
Hierbij merk ik op dat veruit het merendeel van de spullen zijn overgebracht naar Australië en niet naar Nederland;

- Vervolgens zijn er drie huurcontracten bijgevoegd van het appartement [appartement] . Uit het huurcontract blijkt duidelijk dat dit appartement werd gehuurd voor twee personen gedurende de periode 16 mei 2016 tot 2 september 2016;

- De door [belanghebbende] en zijn echtgenote eigen woning in Australië, werd al in september 2016 in gebruik genomen;

- Uit de bijgevoegde contracten blijkt dat [belanghebbende] werkzaam is geweest bij [A NV] in de functie van Chief Financial Officer maar tevens deel uitmaakte van de Raad van Bestuur. De statutaire zetel van [A NV] altijd in Nederland heeft gelegen. [belanghebbende] uit hoofde van zijn positie min of meer zelf kon bepalen waar hij zijn werkzaamheden voor [A NV] wilde uitvoeren en uit hoofde van zijn positie ook invloed heeft kunnen uitoefenen op het tijdstip van uitbetaling van optieregelingen en bonusuitkeringen;

- De intentie van [belanghebbende] in 2016 niet is geweest zich blijvend in Nederland te vestigen maar bij zijn echtgenote in Australië. Dit blijkt temeer nu het appartement waar zijn echtgenote maar ook [belanghebbende] hebben verbleven, in afwachting van de oplevering van de eigen woning in Australië, is gehuurd voor twee personen;

- Er bewust voor is gekozen om [belanghebbende] vanaf april 2016 als binnenlands belastingplichtige aan te merken om via deze constructie hoge aftrekposten te creëren.

Op basis van de bovengenoemde feiten en omstandigheden ben ik van mening dat de fiscale woonplaats van [belanghebbende] is gelegen in de plaats waarmee hij een duurzame band van persoonlijke aard heeft. In dit geval is dat bij zijn echtgenote in [vestigingsplaats] en Australië en niet in Nederland.”.

2.25.

De aanslag is, onder verwijzing naar eerdere correspondentie, met dagtekening 10 mei 2019 vastgesteld naar een belastbaar inkomen uit werk en woning, tevens verzamelinkomen, van € 2.434.767. In afwijking van de aangifte heeft de inspecteur geen rekening gehouden met de belastbare inkomsten uit eigen woning en de persoonsgebonden aftrek. Tevens is bij beschikking € 10.854 belastingrente in rekening gebracht.

2.26.

Bij uitspraak op bezwaar heeft de inspecteur de aanslag en de rentebeschikking gehandhaafd. In de uitspraak op bezwaar is onder meer het volgende vermeld:

“
Beoordeling van uw bezwaar

Mijn standpunt blijft dat uw cliënt zijn werkzaamheden uitvoerde vanuit zijn functie als bestuurder van [A NV] NV. (…)

Daardoor vallen de werkzaamheden onder de werking van art. 7.2 lid 7 zoals dat destijds gold.

(…)

In casu is geen sprake van een verdrag ter voorkoming van dubbele belasting en gaat het enkel om de uitleg van nationale wetgeving.

(…)

Wel ben ik van mening dat uw cliënt vanaf 18 april 2016 aangemerkt moet worden als fiscaal inwoner van Nederland.

Gebleken is dat uw cliënt de volledige kosten t.a.v. de eigen woning in aanmerking heeft genomen waar hij slechts voor 50% eigenaar is en zijn echtgenote geen fiscaal partner is doordat zij geen inwoner of kwalificerend buitenlands belastingplichtige is.

Gezien het bovenstaande zal ik deels tegemoetkomen aan uw bezwaar. Ik ken daarbij enerzijds de persoonsgebonden aftrek toe en pas anderzijds de aftrek eigen woning aan naar 50% d.m.v. interne compensatie en breng een correctie aan op het loon van €1.519.145 waardoor ik het totale loon van [A NV] vaststel op €2.290.152. (…)

Ik kom daarmee tot een navordering op de definitieve aanslag. Deze laat ik zoals

gezegd achterwege.”.

2.27.

De rechtbank heeft de aanslag verminderd tot een berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 865.851 met dienovereenkomstige vermindering van de beschikking belastingrente. Verder heeft de rechtbank de inspecteur veroordeeld tot het betalen van de volgende vergoedingen aan belanghebbende: € 1.000 aan immateriële schade, € 1.897,50 aan proceskosten en € 48 aan griffierecht.

3.Geschil en conclusies van partijen

3.1.

Niet in geschil is dat belanghebbende voor de toepassing van de belastingwet in de periode 18 april-31 december 2016 inwoner is van Nederland.

3.2.

Het geschil betreft het antwoord op de volgende vragen:

Is belanghebbende in de periode 1 januari-17 april 2016 inwoner van Nederland?

Indien vraag a ontkennend wordt beantwoord: zijn het salaris, de cash bonus en de RSU’s die door [vennootschap] zijn verloond, in Nederland belastbaar ingevolge artikel 7.2, lid 7, Wet IB 2001?

Heeft de inspecteur het vertrouwensbeginsel geschonden?

Heeft de inspecteur het gelijkheidsbeginsel geschonden?

Heeft belanghebbende recht op vergoeding van proceskosten in afwijking van het forfait?

3.3.

De inspecteur concludeert primair tot vernietiging van de uitspraak van de rechtbank en tot bevestiging van de uitspraak op bezwaar. Belanghebbende concludeert primair tot bevestiging van de uitspraak van de rechtbank. Subsidiair concluderen beide partijen tot vernietiging van de uitspraak van de rechtbank, vernietiging van de uitspraak op bezwaar en vermindering van de aanslag.

4.Gronden

Vooraf

4.1.

De inspecteur heeft op 23 november 2023 stukken overgelegd aan het hof met de (herhaalde) mededeling dat uitsluitend het hof kennis zal mogen nemen van deze stukken (zie 1.9-1.10). De twee brieven van de inspecteur van de Belastingdienst, kantoor [plaats 1] , had de inspecteur ook reeds ter zitting overgelegd met de mededeling dat uitsluitend het hof kennis zal mogen nemen van deze stukken (zie 1.8).^[1]Belanghebbende heeft ten aanzien van al deze stukken, ook ter zitting, uitdrukkelijk ingestemd met beperking van de kennisneming in de zin van artikel 8:29 Algemene wet bestuursrecht (hierna: Awb). Beide partijen hebben ter zitting het hof toestemming verleend dat het mede op de grondslag van die stukken uitspraak doet. Gelet hierop zal het hof mede op de grondslag van de in 1.8 en 1.10 bedoelde stukken uitspraak doen.

Ten aanzien van het geschil

Vraag a (woonplaats)

4.2.

De inspecteur stelt dat belanghebbende naar nationaal recht heel 2016 in Nederland woonde. In dat kader stelt hij primair dat belanghebbende na 30 juni 2012 altijd in Nederland is blijven wonen en subsidiair dat belanghebbende met ingang van 1 januari 2016 een zodanig sterke band met Nederland heeft, dat hij in 2016 als inwoner van Nederland moet worden aangemerkt. De inspecteur stelt verder dat geen verdrag ter voorkoming van dubbele belasting van toepassing is.

4.3.

Belanghebbende stelt dat hij op 1 juli 2012 Nederland metterwoon heeft verlaten en pas op 18 april 2016 weer inwoner van Nederland is geworden. Hij wijst erop dat hij medio 2012 is verhuisd van de [woning plaats 2] naar het appartement in [vestigingsplaats] en dat zijn echtgenote eind 2012 bij hem is ingetrokken (zie 2.7). De [woning plaats 2] is toen verhuurd (zie 2.8), zodat deze belanghebbende niet meer ter beschikking stond. Ingeval van verblijf in Nederland, overnachtte hij in een hotel. Zijn kinderen zag hij nagenoeg uitsluitend in [vestigingsplaats] . Hij heeft in [vestigingsplaats] werkzaamheden verricht en beschikte in [vestigingsplaats] over een auto. Eerst op 13 april 2016 is de huisraad verhuisd vanuit [vestigingsplaats] , deels naar de [woning plaats 2] en deels naar Australië (zie 2.12). Zijn echtgenote heeft in april 2016 een vakantiewoning in Australië betrokken. Na zijn pensionering, in april 2017, is belanghebbende naar Australië verhuisd (zie 2.18). Ook heeft belanghebbende de Australische nationaliteit gekregen (zie 2.20). In zijn werkzame leven heeft belanghebbende meer dan de helft van de tijd in het buitenland doorgebracht, namelijk in Oman, Schotland, de Verenigde Staten, Singapore en Frankrijk.

4.4.

Waar iemand woont, wordt naar de omstandigheden beoordeeld.^[2]Hierbij moet acht worden geslagen op alle in aanmerking komende omstandigheden van het geval en komt het erop aan of deze omstandigheden van dien aard zijn dat een duurzame band van persoonlijke aard bestaat tussen belanghebbende en Nederland. Die duurzame band met Nederland hoeft niet sterker te zijn dan de band met enig ander land, zodat voor een woonplaats hier te lande niet noodzakelijk is dat het middelpunt van iemands maatschappelijk leven zich in Nederland bevindt.^[3]

4.5.

De bewijslast dat belanghebbende ook in de periode 1 januari-17 april 2016 in Nederland woonde, rust op de inspecteur. Het is immers de inspecteur die stelt dat het inkomen van belanghebbende, vanwege zijn woonplaats in Nederland, en dus ongeacht de hoedanigheid waarin dat inkomen is genoten, volledig belastbaar is in Nederland.

4.6.

Het hof acht aannemelijk dat belanghebbende in de periode 1 januari-17 april 2016 een duurzame band van persoonlijke aard heeft met Nederland. Het hof acht daarbij van belang dat belanghebbende samen met zijn echtgenote in die periode over de [woning plaats 2] beschikte en dat die woning toen niet was verhuurd (zie 2.8). Belanghebbende heeft verklaard dat hij zijn pogingen om de [woning plaats 2] te verhuren, heeft gestaakt naar aanleiding van het besluit het hoofdkantoor van [A NV] te verplaatsen van [vestigingsplaats] naar Nederland, dit besluit is genomen in het najaar van 2015 (zie 2.9).^[4]Belanghebbende en zijn echtgenote hadden in de periode 1 januari-17 april 2016 dus de beschikking over woonruimte in Nederland. Verder acht het hof van belang dat belanghebbende in de periode 1 januari-17 april 2016 - zijnde een periode van 108 dagen - op 48 dagen in Nederland verbleef, waarvan 13 dagen samen met zijn echtgenote (zie 2.11). Verder neemt het hof in aanmerking dat belanghebbende in de periode 18 april-31 december 2016 inwoner is van Nederland. Ook de Nederlandse nationaliteit van belanghebbende duidt op een duurzame band van persoonlijke aard met Nederland (zie 2.1). Nu het hof van oordeel is dat belanghebbende in de periode 1 januari-17 april 2016 een duurzame band van persoonlijke aard had met Nederland, moet worden geoordeeld dat belanghebbende in die periode naar nationaal recht in Nederland woonde.

4.7.

Daar doet niet aan af dat belanghebbende in de periode 1 januari-17 april 2016 beschikte over een gemeubileerd appartement in [vestigingsplaats] (zie 2.7), dat de [woning plaats 2] in die periode zeer beperkt gemeubileerd was met, naar belanghebbende onweersproken heeft gesteld, gehuurd meubilair, dat de verhuizers op 13 april 2016 zijn begonnen de huisraad in [vestigingsplaats] in te pakken, dat de auto op 14 april 2016 is afgegeven aan de garage in [vestigingsplaats] (zie 2.13) en dat de verhuizers pas op 18 april 2016 de huisraad in de [woning plaats 2] hebben afgeleverd. Volgens belanghebbende markeren deze feitelijkheden het moment van de verhuizing van [vestigingsplaats] naar Nederland op 18 april 2016. Maar die omstandigheden doen er naar het oordeel van het hof niet aan af dat belanghebbende ook in de periode 1 januari-17 april 2016 een duurzame band van persoonlijke aard heeft met Nederland en daarmee naar nationaal recht (ook) in Nederland woonde (zie 4.6). De mogelijkheid bestaat immers dat iemand zowel in Nederland als in een ander land woont. De duurzame band met Nederland hoeft niet sterker te zijn dan de band met een ander land ( [vestigingsplaats] ), zodat voor een woonplaats in Nederland niet noodzakelijk is dat het middelpunt van belanghebbendes maatschappelijk leven zich in Nederland bevindt (zie 4.4).

4.8.

Belanghebbende heeft in hoger beroep niet gesteld dat een tussen Nederland en een andere staat gesloten belastingverdrag van toepassing is en dat hij op grond van verdragstoepassing niet als inwoner van Nederland dient te worden aangemerkt. Nederland heeft bovendien geen belastingverdrag met [vestigingsplaats] . Het hof beantwoordt vraag a dus bevestigend.

4.9.

Niet in geschil is dat belanghebbende ook in de periode 18 april-31 december 2016 inwoner is van Nederland (zie 3.1). Belanghebbende is dus heel 2016 inwoner van Nederland. Omdat belanghebbende in 2016 in Nederland woonde, is belanghebbende in 2016 binnenlands belastingplichtig en dus belastingplichtig voor zijn wereldinkomen. Het salaris, de cash bonus en de RSU’s die door [vennootschap] zijn verloond, dienen daarom - afgezien van een geslaagd beroep op algemene beginselen van behoorlijk bestuur (zie vragen c en d) - in de Nederlandse belastingheffing te worden betrokken.

Vraag b (artikel 7.2, lid 7, Wet IB 2001)

4.10.

Omdat vraag a bevestigend wordt beantwoord, behoeft vraag b geen beantwoording.

Vraag c (vertrouwensbeginsel)

4.11.

Belanghebbende stelt in hoger beroep, evenals in eerste aanleg, dat hij vertrouwen ontleent aan de ruling die is gegeven in het kader van de verplaatsing van het hoofdkantoor van [A NV] . Belanghebbende ontleent aan de ruling het vertrouwen dat de RSU’s door hem, als lid van de raad van bestuur van [A NV] , worden geacht te zijn genoten vóór zijn verhuizing, ongeacht wanneer de verhuizing heeft plaatsgevonden. In dat kader heeft belanghebbende verwezen naar de in 2.16 bedoelde brief van 21 december 2016, waarmee hij aanspraak maakt op toepassing van de ruling met [A NV] . Het zou volgens belanghebbende niet nodig zijn afspraken te maken over de RSU’s als die toch al volledig in Nederland zouden zijn belast, zoals in het onderhavige geval.

4.12.

De inspecteur stelt dat als belanghebbende altijd inwoner van Nederland is geweest, het nooit zo kan zijn dat de inspecteur het heffingsrecht met de ruling zou weggeven als hij het heffingsrecht toch al had.

4.13.

Het hof stelt vast dat belanghebbende de in 2016 toegekende RSU’s volledig heeft genoten in de periode 1 januari-17 april 2016 (zie 2.17). Daarvan uitgaande is het hof van oordeel dat belanghebbende de ruling en zijn latere brief van 21 december 2016 redelijkerwijs niet zo heeft mogen begrijpen dat de ruling betekent dat RSU’s die belanghebbende reeds heeft genoten voordat hij een beroep deed op toepassing van de ruling, niet in de belastingheffing in Nederland zouden worden betrokken. Het hof acht niet aannemelijk dat de brief van 21 december 2016 betrekking kan hebben op de reeds in de periode 1 januari-17 april 2016 genoten RSU’s. Omdat de brief gaat over de fiscale gevolgen van RSU’s die versneld kunnen worden ge
vest, acht het hof aannemelijk dat de brief gaat over RSU’s die op dat moment in de toekomst onvoorwaardelijk zullen worden. Naar het oordeel van het hof moest dit belanghebbende ook redelijkerwijs duidelijk zijn. Belanghebbende kan zich in zoverre niet met succes beroepen op het vertrouwensbeginsel.

4.14.

Ter zitting van het hof heeft belanghebbende zijn beroep op het vertrouwensbeginsel uitgebreid. Belanghebbende stelt dat hij aan de handelwijze van de inspecteur tijdens de onderhavige aanslag- en bezwaarfase het vertrouwen heeft ontleend dat de inspecteur bewust het standpunt heeft ingenomen dat belanghebbende voor de toepassing van de belastingwet vanaf zijn verhuizing in 2012 (zie 2.7) tot 18 april 2016 in [vestigingsplaats] woonde. Belanghebbende heeft ter zitting van het hof gesteld dat hij bij de betreffende aangiften IB/PVV, vanwege de aftrek van alimentatie, telkens een toelichtende brief heeft gevoegd, waarin was vermeld dat hij in verband met zijn werk naar [vestigingsplaats] is verhuisd. De betreffende aanslagen IB/PVV zijn steeds opgelegd overeenkomstig de ingediende aangiften. Pas nadat de aangifte IB/PVV 2016 was ingediend, heeft de inspecteur voor het eerst vragen gesteld. De inspecteur heeft belanghebbende toen aanvankelijk bericht dat hij van mening was dat belanghebbende in 2016 in het geheel niet in Nederland woonde (zie 2.24) en later dat hij van mening was dat belanghebbende tot en met 17 april 2016 niet in Nederland woonde (zie 2.26).

4.15.

De inspecteur heeft ter zitting gesteld dat het onderzoek altijd heeft gezien op de periode 18 april-31 december 2016 en dat al zijn uitlatingen uitsluitend zien op die periode. De inspecteur heeft in dat kader verwezen naar de uitspraak op bezwaar, waarin is vermeld dat belanghebbende vanaf 18 april 2016 inwoner is van Nederland (zie 2.26).

4.16.

Het hof acht niet aannemelijk dat de inspecteur tijdens de aanslag- en bezwaarfase het vertrouwen heeft gewekt dat hij van oordeel was dat belanghebbende in de periode 1 januari-17 april 2016 voor de toepassing van de belastingwet niet in Nederland woonde. Het hof neemt daarbij in aanmerking dat belanghebbende zijn in 4.14 weergegeven stellingen noch in bezwaar noch in beroep heeft ingenomen en dat hij die stellingen pas in hoger beroep voor het eerst heeft aangevoerd ter zitting van het hof. Weliswaar heeft belanghebbende ook al in beroep zijn ongenoegen geuit over het verloop van de procedure, in die zin dat de inspecteur wisselende standpunten heeft ingenomen met betrekking tot zijn woonplaats, maar hij heeft toen nimmer gesteld dat enig standpunt van de inspecteur het vertrouwen bij hem had gewekt dat hij in de periode 1 januari-17 april 2016 zijn woonplaats in [vestigingsplaats] , althans niet in Nederland, had. Uit het verweerschrift in hoger beroep van belanghebbende maakt het hof eerder het tegendeel op, namelijk dat ook volgens belanghebbende het onderzoek en het standpunt tijdens de aanslag- en bezwaarfase zich beperkte tot de periode vanaf 18 april 2016, meer specifiek in relatie tot de beoordeling van de geclaimde aftrek van alimentatie. Het hof leidt dit af uit de volgende passage uit het verweerschrift: “Het standpunt van de inspecteur is in de loop van deze zaak twee keer sterk gewijzigd. Van het najaar 2018 tot het voorjaar 2020 ging het over de aftrekbaarheid van alimentatie. De inspecteur had deze ontzegd op grond van zijn standpunt dat belanghebbende vanaf medio april 2016 zijn woonplaats in Australië had. Dat standpunt heeft hij in mei 2020 verlaten. (…) Ter zitting van de rechtbank heeft de inspecteur een geschilpunt aan het debat toegevoegd door zich op het standpunt te stellen dat belanghebbende niet eerst op 18 april 2016 binnenlands belastingplichtige is geworden maar dat steeds was gebleven.” Het hof acht daarom niet aannemelijk dat belanghebbende vertrouwen heeft kunnen ontlenen aan de handelwijze van de inspecteur tijdens de aanslag- en bezwaarfase.

4.17.

Verder is het hof van oordeel dat de inspecteur door de enkele omstandigheid dat hij gedurende een reeks van jaren de aangiften - waarbij telkens een toelichtende brief was gevoegd - heeft gevolgd, bij belanghebbende niet het in rechte te beschermen vertrouwen heeft kunnen wekken dat die gedragslijn berustte op een weloverwogen standpuntbepaling waaraan belanghebbende het vertrouwen kan ontlenen dat de inspecteur van oordeel was dat hij in de periode 1 januari-17 april 2016 in Nederland woonachtig was. Zelfs in het geval onderzoek is verricht naar een woonplaats in het betreffende jaar kan dit belanghebbende niet baten. Voor een honorering van het bij belanghebbende gewekte vertrouwen dat ook in latere jaren de aangifte zou worden gevolgd dat belanghebbende buitenlands belastingplichtige is, is immers vereist dat de omstandigheden in het latere jaar niet wezenlijk anders zijn dan de omstandigheden in de jaren waarin het doen van aangifte als buitenlands belastingplichtige is gevolgd. Belanghebbende heeft verklaard dat hij na het besluit tot verplaatsing van het hoofdkantoor naar Nederland, vaker in Nederland verbleef dan voorheen. In de periode 1 januari-17 april 2016 was hij veel in Nederland (48 dagen van 108 dagen, dus 44,44% van zijn tijd) en was hij zelfs méér in Nederland dan in [vestigingsplaats] . Niet aannemelijk is gemaakt dat in 2016 sprake is van een zich onveranderd voordoende aangelegenheid, zodat reeds hierom aan de behandeling van de aangiften over voorgaande jaren geen vertrouwen kan worden ontleend.

Vraag d (gelijkheidsbeginsel)

4.18.

Belanghebbende stelt dat het gelijkheidsbeginsel is geschonden. [A NV] had vier statutair bestuurders, te weten [bestuurder 1] , [bestuurder 2] , [bestuurder 3] en belanghebbende. Belanghebbende stelt dat zij allen een duaal contract hadden en dat bij allen, met uitzondering van belanghebbende, door de Belastingdienst een
salary splitis toegepast. Belanghebbende stelt dat ervan moet worden uitgegaan dat sprake is van gelijke gevallen, indien de inspecteur overigens geen relevante verschillen benoemt. Volgens belanghebbende vloeit de ongelijkheid voort uit een oogmerk van begunstiging. Hij heeft het hof gevraagd hierover te oordelen mede op grondslag van de stukken die de andere statutair bestuurders betreffen en de inspecteur met een beroep op beperkte kennisneming heeft ingebracht.

4.19.

De inspecteur betwist dat sprake is van gelijke gevallen. De inspecteur stelt dat het hem in het kader van de op hem rustende geheimhoudingsplicht niet is toegestaan informatie over de andere drie bestuurders bekend te maken. De inspecteur stelt dat uit publieke informatie, namelijk uit jaarverslagen, blijkt dat de bestuurders allen een
salary split- het hof begrijpt: een duaal contract - hadden. Maar deze overeenkomsten zijn volgens de inspecteur onvoldoende om te concluderen dat alle bestuurders gelijke gevallen zijn die gelijk moeten worden behandeld. Verder heeft de inspecteur erop gewezen dat belanghebbende zelf heeft gesteld dat bij [bestuurder 2] het “ [vennootschap] -deel sowieso al in Nederland [was] belast”^[5]en dat daaruit de conclusie moet worden getrokken dat het gelijkheidsbeginsel niet is geschonden. Op verzoek van belanghebbende heeft de inspecteur de in 1.8 en 1.10 bedoelde stukken overgelegd aan het hof met de mededeling dat uitsluitend het hof kennis zal mogen nemen van deze stukken.

4.20.

Op basis van de stukken waarvan de kennisneming is beperkt tot het hof (zie 1.8 en 1.10) heeft het hof kunnen vaststellen dat de door belanghebbende genoemde gevallen op relevante punten - andere dan het hebben van een duaal contract - niet vergelijkbaar zijn met zijn situatie. Daarmee zijn de gevallen niet gelijk. Een nadere motivering voor deze vaststelling zou inhouden dat gegevens worden prijsgegeven die de inspecteur terecht heeft geschoond omdat deze de persoonsgegevens van de andere bestuurders betreffen en blijft daarom achterwege. Het hof beantwoordt vraag d ontkennend omdat naar het oordeel van het hof de stukken van het geding - met inbegrip van de stukken waarvan de kennisneming is beperkt tot het hof (zie 1.8 en 1.10) - geen aanknopingspunten bieden om te kunnen oordelen dat het gelijkheidsbeginsel is geschonden.

Vraag e (proceskostenvergoeding)

4.21.

Het hof gaat voorbij aan het verzoek van belanghebbende om vergoeding van de werkelijke proceskosten, althans een verdere tegemoetkoming dan een volgens forfaitaire normen bepaalde. Gelet op al hetgeen hiervoor is overwogen, is het hof van oordeel dat belanghebbende in 2016 in Nederland woonde, dat hij in 2016 binnenlands belastingplichtig en dat hij belastingplichtig is voor zijn wereldinkomen. Voor dat geval zijn partijen het erover eens dat de aanslag niet tot een te hoog bedrag is vastgesteld. Deze uitkomst van het hoger beroep brengt mee dat de vergoeding van proceskosten voor de fase van beroep onjuist is berekend, omdat de rechtbank daarbij ervan is uitgegaan dat het beroep tegen de uitspraak op bezwaar gegrond is. Het hof zal daarom in 4.25 zelf de vergoeding van de kosten van door een derde in beroep verleende rechtsbijstand opnieuw vaststellen.

Ten aanzien van het verzoek om vergoeding van immateriële schade

4.22.

Ter zitting van het hof heeft belanghebbende verklaard dat het hof belanghebbendes verzoek om vergoeding van immateriële schade uitsluitend dient te beoordelen indien de berechting van de zaak in hoger beroep niet binnen de redelijke termijn geschiedt. De rechtbank heeft uitspraak gedaan op 21 april 2022. Voor de berechting van de zaak in hoger beroep heeft als uitgangspunt - en ook in dit geval - te gelden dat het hof uitspraak doet binnen twee jaar nadat hoger beroep is ingesteld. Indien de redelijke termijn is overschreden, dient voor de schadevergoeding als uitgangspunt een tarief te worden gehanteerd van € 500 per half jaar waarmee die termijn is overschreden, waarbij het totaal van de overschrijding naar boven wordt afgerond.^[6]Met inachtneming van deze uitgangspunten stelt het hof de vergoeding van immateriële schade vast op € 500.

Ten aanzien van het griffierecht

4.23.

Gelet op het feit dat de uitspraak van de rechtbank niet in stand blijft, is voor het heffen van griffierecht van de inspecteur voor het door hem ingestelde hoger beroep geen plaats.

4.24.

De rechtbank heeft terecht beslist dat de inspecteur het door belanghebbend betaalde griffierecht voor het door hem ingestelde beroep moet vergoeden. Het hof laat deze beslissing van de rechtbank in stand.

Ten aanzien van de proceskosten

4.25.

De omstandigheid dat belanghebbende een vergoeding van immateriële schade wegens overschrijding van de redelijke termijn wordt toegekend, geeft aanleiding voor een veroordeling in de proceskosten^[7]. Bij de berekening van de vergoeding voor beroepsmatig verleende rechtsbijstand neemt het hof tot uitgangspunt dat i) een verzoek om schadevergoeding een proceshandeling is waaraan 1 punt wordt toegekend, en ii) op een dergelijk verzoek van toepassing is wegingsfactor 0,25 (zeer licht) zoals voorzien in de bijlage bij het Besluit proceskosten bestuursrecht.^[8]Daarvan uitgaande stelt het hof de proceskostenvergoeding voor de beroepsfase vast op € 218,75. De inspecteur dient deze kosten te vergoeden. Het hof stelt de kosten die belanghebbende in verband met de behandeling van het hoger beroep heeft moeten maken eveneens vast op € 218,75. De Staat (de minister van Justitie en Veiligheid) dient deze kosten te vergoeden.

5.Beslissing

Het hof:

verklaart het hoger beroep gegrond;
vernietigt de uitspraak van de rechtbank, met uitzondering van de beslissingen over het griffierecht en de vergoeding van immateriële schade;
verklaart het tegen de uitspraak op bezwaar bij de rechtbank ingestelde beroep ongegrond;
veroordeelt de inspecteur in de kosten van het geding bij de rechtbank van € 218,75.
veroordeelt de Staat (de minister van Justitie en Veiligheid) tot vergoeding van de immateriële schade die belanghebbende heeft geleden tot een bedrag van € 500;
veroordeelt de Staat (de minister van Justitie en Veiligheid ) in de kosten van het geding bij het hof van € 218,75.

De uitspraak is gedaan door W.A.P. van Roij, voorzitter, L.B.M. Klein Tank en J.M. van der Vegt, in tegenwoordigheid van M.M. Stassen-Kanters, als griffier.

De beslissing is in het openbaar uitgesproken op 10 juli 2024 en een afschrift van de uitspraak is op die datum in Mijn Rechtspraak geplaatst.

De griffier, De voorzitter,

M.M. Stassen-Kanters W.A.P. van Roij

Het aanwenden van een rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kunnen beide partijen binnen zes weken na de verzenddatum beroep in cassatie instellen bij
de Hoge Raad der Nederlanden via het webportaal van de Hoge Raad www.hogeraad.nl.

Bepaalde personen die niet worden vertegenwoordigd door een gemachtigde die beroepsmatig rechtsbijstand verleent, mogen per post beroep in cassatie instellen. Dit zijn natuurlijke personen en verenigingen waarvan de statuten niet zijn opgenomen in een notariële akte. Als zij geen gebruik willen maken van digitaal procederen kunnen deze personen het beroepschrift in cassatie sturen aan
de Hoge Raad der Nederlanden (belastingkamer), postbus 20303, 2500 EH Den Haag .Alle andere personen en gemachtigden die beroepsmatig rechtsbijstand verlenen, zijn in beginsel verplicht digitaal te procederen (zie
www.hogeraad.nl).

Bij het instellen van beroep in cassatie moet het volgende in acht worden genomen:

Bij het beroepschrift wordt een afschrift van deze uitspraak overgelegd.

(Alleen bij procederen op papier) het beroepschrift moet ondertekend zijn;

Het beroepschrift moet ondertekend zijn en ten minste het volgende vermelden:

de naam en het adres van de indiener;

de dagtekening;

een omschrijving van de uitspraak waartegen het beroep in cassatie is gericht;

e gronden van het beroep in cassatie.

Voor het instellen van beroep in cassatie is griffierecht verschuldigd. Na het instellen van beroep in cassatie ontvangt de indiener een nota griffierecht van de griffier van de Hoge Raad.

In het cassatieberoepschrift kan de Hoge Raad verzocht worden om de andere partij te veroordelen in de proceskosten.