Uitspraak
RECHTBANK GELDERLAND
Zittingsplaats Arnhem
Belastingrecht
zaaknummers: AWB 17/510 tot en met 17/518 en 17/521
uitspraak van de enkelvoudige belastingkamer van 12 maart 2018
in de zaken tussen
Fiscale eenheid [X], te [Z] , eiseres
(gemachtigde: mr. [gemachtigde] ),
en
de inspecteur van de Belastingdienst, kantoor Zwolle, verweerder.
Procesverloop
Eiseres heeft bezwaar gemaakt tegen voldoeningen van omzetbelasting op aangifte. Schematisch laat een en ander zich als volgt weergeven:
Zaaknr.
Tijdvak
Aanslagnr.
Voldoening
Ontvangst bezwaar
AWB 17/510
1e kw. 2013
[000] .B.01.3210
19-04-2013
23-01-2015
AWB 17/511
2e kw. 2013
[000] .B.01.3240
19-07-2013
23-01-2015
AWB 17/512
3e kw. 2013
[000] .B.01.3270
24-10-2013
23-01-2015
AWB 17/513
4e kw. 2013
[000] .B.01.3300
30-01-2014
23-01-2015
AWB 17/514
1e kw. 2014
[000] .B.01.4210
25-04-2014
23-01-2015
AWB 17/515
2e kw. 2014
[000] .B.01.4240
24-07-2014
23-01-2015
AWB 17/516
3e kw. 2014
[000] .B.01.4270
31-10-2014
23-01-2015
AWB 17/517
4e kw. 2014
[000] .B.01.4300
28-01-2015
06-02-2015
AWB 17/518
1e kw. 2015
[000] .B.01.5210
24-04-2015
09-06-2015
AWB 17/521
3e kw. 2015
[000] .B.01.5270
28-10-2015
17-11-2015
Verweerder heeft bij uitspraken op bezwaar van 23 december 2016 de bezwaren voor het vierde kwartaal 2014 en voor het eerste en derde kwartaal 2015 ontvankelijk verklaard en de teruggaven toegewezen, maar geen belastingrente en schadevergoeding toegekend. Verweerder heeft de bezwaren voor de overige tijdvakken niet-ontvankelijk verklaard.
Eiseres heeft daartegen bij brieven van 25 januari 2017, ontvangen door de rechtbank op dezelfde datum, beroep ingesteld.
Verweerder heeft de op de zaken betrekking hebbende stukken overgelegd en verweerschriften ingediend.
Eiseres heeft, na daartoe de rechtbank in de gelegenheid te zijn gesteld, schriftelijk gerepliceerd, waarna verweerder schriftelijk heeft gedupliceerd.
Eiseres heeft op 27 december 2017 nadere stukken ingediend. Het beroep over het tweede kwartaal 2015 (AWB 17/519) is ingetrokken.
Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 12 januari 2018. Namens eiseres is verschenen [A] , vergezeld van zijn echtgenote, en bijgestaan door de gemachtigde. Namens verweerder zijn verschenen mr. [gemachtigde] en mr. [B] .
Eiseres heeft ter zitting een pleitnota voorgedragen en exemplaren daarvan overgelegd aan de rechtbank en aan de wederpartij. Verweerder heeft verklaard geen bezwaar te hebben tegen overlegging van de bij deze pleitnota behorende bijlage.
Overwegingen
Feiten
1. [A] is werkzaam als arts. Hij is lid van de Artsen Vereniging voor Integrale Geneeskunde (hierna: AVIG) en gespecialiseerd op het gebied van acupunctuur, bioresonantie en homeopathie. [A] maakt deel uit van de fiscale eenheid die met ‘eiseres’ wordt aangeduid.
2. Tot 1 januari 2013 gold voor de dienstverlening van eiseres de vrijstelling van artikel 11, eerste lid, onder g, van de Wet op de omzetbelasting 1968 (hierna: Wet OB). Vanaf die datum is de vrijstelling gewijzigd en heeft de Belastingdienst het standpunt ingenomen dat onder meer de dienstverlening van eiseres niet meer onder de vrijstelling viel, zodat eiseres omzetbelasting in rekening moest gaan brengen en op aangifte voldoen. Na proefprocedures hierover in andere zaken is door de Hoge Raad in het arrest van 27 maart 2015, ECLI:NL:HR:2015:744, en door het Gerechtshof Den Bosch in het arrest van 11 september 2015, ECLI:NL:GHSHE:2015:3527, beslist dat de vrijstelling wel nog steeds van toepassing is.
3. In een tot de gedingstukken behorende ontvangstbevestiging van 2 oktober 2013 heeft verweerder aan eiseres de ontvangst bevestigd van het bezwaar tegen de voldoening van omzetbelasting op aangifte over het tweede kwartaal 2013. In de ontvangstbevestiging staat onder meer het volgende:
“(…)
U heeft verzocht uw bezwaarschrift (voorlopig) aan te houden omdat door uw branchevereniging of derden een proefprocedure wordt gevoerd.
Op dit moment wordt er nog geen proefprocedure gevoerd. Wel is de Belastingdienst in gesprek met vertegenwoordigers van brancheverenigingen/beroepsgroepen om te bezien of het mogelijk is één of meerdere proefprocedures te starten. De verwachting is dat over de haalbaarheid hiervan in de maand september 2013 meer duidelijkheid komt.
Gezien het voorgaande heb ik besloten uw bezwaarschrift aan te houden totdat duidelijk is geworden of er een proefprocedure zal worden gevoerd en of u daarbij kunt aansluiten.
Hoe gaat het verder?
Via uw branchevereniging en/of de Belastingdienst zult u worden geïnformeerd of er proefprocedures zullen worden gevoerd en onder welke voorwaarden u daarop kunt meeliften. Als u kunt en wilt meeliften zal de behandeling van uw bezwaarschrift (onder voorwaarden) worden aangehouden. Als u niet kunt of wilt meeliften zal ik dan overgaan tot afdoening van uw bezwaarschrift.
In het geval u mee gaat liften met een (eventuele) proefprocedure of in het geval u besluit bij de rechtbank beroep aan te tekenen tegen de uitspraak die ik op uw bezwaar zal doen, ben ik wel bereid om een (dan definitief te formuleren) afspraak met u te maken als bedoeld in onderdeel 5 van paragraaf 13 van het Besluit Fiscaal Bestuursrecht (…).
In onderdeel 5 staat dat de inspecteur kan instemmen met het indienen van één bezwaarschrift en kan toezeggen dat de belastingaanslag ambtshalve zal worden herzien nadat de Hoge Raad in de kwestie heeft beslist. (…)”
4. In een tot de gedingstukken behorende concept vaststellingsovereenkomst (hierna: VSO) staat onder meer het volgende:
“(…)
4.2
Partij A (Rb: de belastingplichtige) heeft bezwaar aangetekend tegen een voldoening op aangifte, een naheffingsaanslag dan wel een teruggaafbeschikking waarbij de medische vrijstelling van omzetbelasting niet is toegepast.
(…)
Voor de betalingen op aangifte over tijdvakken die aanvangen na het tijdvak waarvoor Partij A een bezwaarschrift heeft ingediend tot uiterlijk het moment waarop de uitkomst van de procedure onherroepelijk vaststaat, geldt het volgende. Partij A hoeft voor de in geschil zijnde diensten geen bezwaar in te dienen voor de tijdvakken die eindigen na de datum van ondertekening van deze Vaststellingsovereenkomst. (…) Hierbij wordt opgemerkt dat Partij A voor de bedoelde tijdvakken wel bezwaar moet maken indien zij bezwaar wenst te maken tegen zaken die niet in geschil zijn in het kader van deze Vaststellingsovereenkomst. Partij B (Rb: de inspecteur van de Belastingdienst) zal onder de hierna te noemen voorwaarde de [op] aangifte gedane betalingen omzetbelasting en/of naheffingsaanslagen omzetbelasting ambtshalve binnen een redelijke termijn in overeenstemming brengen met de uitkomsten van de proefprocedure. (…)
(…)
6.2
Partij A doet (…) hierbij uitdrukkelijk en zonder enig voorbehoud afstand van het recht om in of buiten rechte een vergoeding van schade, rente en dergelijke te vorderen, met uitzondering van een verzoek om vergoeding van kosten van rechtsbijstand in de bezwaarfase. (…)”
5. Eiseres heeft geen VSO ondertekend, omdat zij geen afstand wilde doen van het recht om schadevergoeding te vragen.
6. Verweerder is overgegaan tot volledige teruggaaf van omzetbelasting voor de kwartalen 2 en 3 van 2013 (na instellen beroep), kwartaal 4 van 2014 en kwartalen 1 en 3 van 2015 (vóór instellen beroep).
Geschil
7. In geschil is of de bezwaren van eiseres voor het eerste en vierde kwartaal 2013 en voor het eerste, tweede en derde kwartaal 2014 terecht niet-ontvankelijk zijn verklaard. Verder is in geschil of verweerder ondanks niet-ontvankelijkheid van de bezwaren gehouden is om teruggaaf van omzetbelasting te verlenen. Ook heeft eiseres om schadevergoeding en vergoeding van belastingrente gevraagd voor de beroepen die gegrond zijn en om vergoeding van immateriële schade voor alle zaken.
8. Verweerder heeft zich voor de kwartalen waarvan het bezwaar niet-ontvankelijk is verklaard op het standpunt gesteld dat eiseres niet tijdig bezwaar heeft gemaakt. Ambtshalve is niet aan de bezwaren voor deze tijdvakken tegemoetgekomen omdat op 27 maart 2015 dan wel op 11 september 2015 (de data van de uitspraken van de Hoge Raad en het Gerechtshof Den Bosch in de proefprocedures) de betreffende tijdvakken al onherroepelijk vaststonden.
Beoordeling van het geschil
Ontvankelijkheid en belastingrente voor tweede kwartaal 2013 (AWB 17/511) en derde kwartaal 2013 (AWB 17/512)
9. Voor deze kwartalen is inmiddels niet meer in geschil dat eiseres tijdig bezwaar heeft gemaakt. Verweerder is in de beroepsfase alsnog tegemoetgekomen met betrekking tot deze tijdvakken en heeft de gevraagde teruggaven verleend. De beroepen zijn in zoverre gegrond.
10. In beroep zijn verder nog de gevraagde belastingrente en schadevergoeding aan de orde. Partijen zijn het erover eens dat eiseres recht heeft op vergoeding van belastingrente over de teruggaven. De belastingrente zal daarom door verweerder worden vergoed, voor zover dit niet al is gebeurd. De rechtbank zal deze beslissing van verweerder bekrachtigen. Ook in zoverre zijn de beroepen gegrond.
11. Het oordeel over de gevraagde schadevergoeding staat verderop in deze uitspraak.
Belastingrente voor vierde kwartaal 2014 (AWB 17/517), eerste kwartaal 2015 (AWB 17/518) en derde kwartaal 2015 (AWB 17/521)
12. Voor deze kwartalen is het bezwaar in de uitspraak op bezwaar ontvankelijk verklaard en zijn teruggaven omzetbelasting verleend. In beroep is alleen nog de gevraagde belastingrente en schadevergoeding aan de orde. Partijen zijn het er inmiddels over eens dat eiseres recht heeft op vergoeding van belastingrente over de teruggaven. De belastingrente zal daarom door verweerder worden vergoed, voor zover dit niet al is gebeurd. De rechtbank zal deze beslissing van verweerder bekrachtigen. De beroepen zijn in zoverre gegrond.
13. Het oordeel over de gevraagde schadevergoeding staat verderop in deze uitspraak.
Ontvankelijkheid voor vierde kwartaal 2013 (AWB 17/513), eerste kwartaal 2014 (AWB 17/514), tweede kwartaal 2014 (AWB 17/515) en derde kwartaal 2014 (AWB 17/516)
14. Tussen partijen is voor deze kwartalen niet in geschil dat de bezwaren tegen de voldoeningen over bovengemelde tijdvakken niet binnen de bezwaartermijnen zijn ingediend. In geschil is of de bezwaren desondanks ontvankelijk zijn.
15. Op grond van artikel 6:11 van de Algemene wet bestuursrecht (hierna: Awb) blijft ten aanzien van een na afloop van de termijn ingediend bezwaarschrift niet-ontvankelijkverklaring op grond daarvan achterwege indien redelijkerwijs niet kan worden geoordeeld dat de indiener in verzuim is geweest. Naar het oordeel van de rechtbank vormen de omstandigheden van het geval voldoende grond om te oordelen dat eiseres niet in verzuim is. Eiseres heeft ter zitting geloofwaardig verklaard dat zij de brief van verweerder van 2 oktober 2013 zo heeft opgevat dat zij geen bezwaar meer hoefde te maken. Verweerder heeft in dit verband verklaard dat de brief die aan eiseres is gezonden, afwijkt van de standaardontvangstbevestiging die voor deze gevallen door de Belastingdienst is opgesteld. In die standaardbevestiging is, zo is de rechtbank ook bekend uit andere vergelijkbare zaken, uitdrukkelijk opgenomen dat het bezwaarschrift niet kan en zal worden aangemerkt als een bezwaarschrift tegen toekomstige tijdvakken. Verweerder heeft verklaard dat de redactie van de ontvangstbevestiging in dit geval is gewijzigd door knip- en plakwerk, waardoor de ontvangstbevestiging aan duidelijkheid heeft ingeboet. Naar het oordeel van de rechtbank is eiseres door de onduidelijke ontvangstbevestiging van 2 oktober 2013 zodanig op het verkeerde been gezet, dat de termijnoverschrijding verschoonbaar is. De conclusie is dat de bezwaren over de bovengemelde tijdvakken ten onrechte niet-ontvankelijk zijn verklaard. De beroepen zijn in zoverre gegrond.
Ontvankelijkheid eerste kwartaal 2013 (AWB 17/510)
16. Over het eerste kwartaal 2013 heeft verweerder geen bezwaarschrift ontvangen of geregistreerd staan in zijn systemen. Tegenover de betwisting van ontvangst heeft eiseres naar het oordeel van de rechtbank niet aannemelijk gemaakt dat zij (tijdig) bezwaar heeft gemaakt tegen de voldoening over het eerste kwartaal 2013. De enkele stelling van eiseres dat zij voor elk kwartaal telkens bezwaar heeft gemaakt, en dat zij dat dus ook voor het eerste kwartaal moet hebben gedaan, is tegenover de betwisting door verweerder onvoldoende. Het latere bezwaar, dat ook is aangemerkt als bezwaar over het eerste kwartaal 2013, is daarom terecht niet-ontvankelijk verklaard. Dat sprake is van verschoonbare termijnoverschrijding als bedoeld in artikel 6:11 van de Awb is gesteld noch gebleken. De brief van 2 oktober 2013 dateert van na de bezwaartermijn voor dit kwartaal en is voor de beoordeling van dit kwartaal dus niet relevant. Het beroep over dit kwartaal is daarom ongegrond.
Tussenconclusie
17. Partijen zijn het erover eens dat eiseres ingeval van ontvankelijke bezwaren recht heeft op teruggaaf van omzetbelasting. Terugwijzing is daarom niet nodig.
18. Het voorgaande leidt tot de conclusie dat eiseres recht heeft op teruggave van omzetbelasting over alle voorliggende tijdvakken, met uitzondering van het eerste kwartaal 2013, tot een totaalbedrag van € 134.197 (€ 151.177 - € 16.980). De bedragen die verweerder reeds aan eiseres heeft uitbetaald (€ 69.546) dienen hierop in mindering te worden gebracht. Verweerder dient dus nog € 64.651 terug te geven aan eiseres.
Kühne & Heitz en ambtshalve teruggave
19. Met betrekking tot het eerste kwartaal 2013, waarvan het beroep ongegrond is en verweerder het verzoek om ambtshalve teruggave van omzetbelasting heeft afgewezen, merkt de rechtbank het volgende op.
20. Eiseres heeft met verwijzing naar het arrest Kühne & Heitz (HvJ EU 13 januari 2004, C-453/00) gesteld dat teruggave van de te veel betaalde omzetbelasting dient te worden verleend. Verder heeft zij aangevoerd dat recht bestaat op ambtshalve teruggave op grond van artikel 65 van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (hierna: AWR) en het Besluit Fiscaal Bestuursrecht.
21. Deze beroepsgronden kunnen eiseres niet baten. Het al dan niet verlenen van een ambtshalve teruggave geschiedt bij een beschikking van de inspecteur op grond van artikel 65 van de AWR. De rechtbank is dus niet bevoegd om zelf tot ambtshalve teruggave over te gaan. De bedoelde beschikking van verweerder is verder niet voor bezwaar en beroep vatbaar. De rechtbank is – gezien artikel 26, eerste lid, van de AWR – onbevoegd tot kennisneming van een beroep tegen een dergelijke beschikking. Indien eiseres de rechtmatigheid van het niet verlenen van een ambtshalve teruggaaf door verweerder aan de rechter wil voorleggen, dan dient dat bij de civiele rechter te geschieden (vgl. Hof Den Bosch 19 december 2014, ECLI:NL:GHSHE:2014:5407 en HR 20 december 2013, ECLI:NL:HR:2013:1797, r.o. 4.2.4).
22. Het arrest Kühne & Heitz kan niet tot een ander oordeel leiden. Zelfs indien uit dat arrest zou volgen dat verweerder de verzochte teruggaven had moeten verlenen, zou dit niet de weg hebben geopend voor een toetsing door de belastingrechter (vgl. Hoge Raad 5 oktober 2007, ECLI:NL:HR:2007:AZ9098).
23. Met betrekking tot het beroep van eiseres op het arrest Kühne & Heitz en op de verlening van ambtshalve teruggave verklaart de rechtbank (als bestuursrechter) zich daarom onbevoegd.
Vergoeding van materiële schade
24. Eiseres is van mening zij dat als gevolg van de door verweerder ten onrechte aangenomen omzetbelastingplicht schade heeft geleden in 2013, 2014 en in 2015 wegens winstderving en vanwege extra administratieve kosten. Ter onderbouwing heeft eiseres omzetcijfers overgelegd. Eiseres heeft gesteld dat uit de omzet- en winstontwikkeling zichtbaar wordt dat de omzetbelastingplicht heeft geleid tot omzetdaling. Ter onderbouwing van de extra administratieve kosten heeft eiseres facturen overgelegd waaruit volgt welke extra kosten de omzetbelastingadministratie met zich heeft gebracht.
25. Verweerder heeft de causaliteit tussen de door de Belastingdienst aangenomen belastingplicht en de door eiseres gestelde schade niet bestreden. Ook de hoogte van de gestelde schade heeft hij niet bestreden.
26. De rechtbank meende tijdens de zitting dat het verzoek om schadevergoeding toewijsbaar zou zijn, omdat geen verweer was gevoerd over de causaliteit en de hoogte van de schade. Bij nadere bestudering is echter gebleken dat de rechtbank de gevraagde schadevergoeding in dit geval niet kan beoordelen.
27. Artikel 8:73 (oud) van de Awb is voor gevallen als deze (omzetbelastingzaken) nog van toepassing als gevolg van het overgangsrecht bij artikel 8:88 ev van de Awb (artikel V van de Wet nadeelcompensatie bij onrechtmatige besluiten). Artikel 8:73 van de Awb is ervoor bedoeld om de bestuursrechter (naast de civiele rechter) de bevoegdheid te geven om in de beroepsprocedure schadevergoeding toe te kennen voor schade die het gevolg is van de besluiten die door de bestuursrechter in de beroepsprocedure zijn vernietigd.
28. In dit geval worden alleen de uitspraken op bezwaar vernietigd waarin de bezwaren niet-ontvankelijk zijn verklaard. De door eiseres gestelde schade is, ook volgens haar eigen stellingen, echter niet het gevolg van die vernietigde uitspraken op bezwaar. De schade is immers het gevolg van de (achteraf onjuist gebleken) beslissing van de Belastingdienst rond 1 januari 2013 dat de medische vrijstelling niet meer van toepassing was op eiseres (en haar beroepsgenoten). Door die beslissing zag eiseres zich genoodzaakt om omzetbelasting aan haar klanten in rekening te gaan brengen en deze omzetbelasting op aangifte te voldoen. Deze beslissing van de Belastingdienst is in deze beroepsprocedure echter niet vernietigd. Ook is er op grond van deze beslissing door verweerder geen primair besluit genomen, doordat eiseres zelf de omzetbelasting op aangifte moest voldoen en de aangifte (en voldoening) niet geldt als een besluit van verweerder.
29. Het bovenstaande betekent dat de door eiseres gevraagde schadevergoeding in dit geval uitsluitend bij de civiele rechter kan worden gevorderd. De rechtbank (als bestuursrechter) is onbevoegd. De rechtbank zal dienovereenkomstig beslissen (zie artikel 8:71 van de Awb).
Vergoeding van immateriële schade
30. Eiseres heeft verzocht om vergoeding van immateriële schade vanaf 11 september 2015, de datum van de uitspraak van Gerechtshof Den Bosch met nummer ECLI:NL:GHSHE:2015:3527. Zij gaat terecht ervan uit dat alle zaken in hoofdzaak betrekking hebben op hetzelfde onderwerp, zodat voor alle zaken samen eenmaal vergoeding moet worden toegekend (Hoge Raad 19 februari 2016, ECLI:NL:HR:2016:252, punt 3.10.2).
31. Sinds 11 september 2015 tot de uitspraak van de rechtbank zijn (naar boven afgerond) 30 maanden verstreken. Na aftrek van de redelijke termijn van 24 maanden resteert een overschrijding van een half jaar. Dit leidt tot een vergoeding van éénmaal € 500. De overschrijding is geheel aan verweerder toe te rekenen, zodat verweerder dit bedrag dient te betalen.
Belastingrente
32. Beide partijen zijn, naar het oordeel van de rechtbank terecht, van mening dat eiseres recht heeft op vergoeding van belastingrente over de teruggaven van omzetbelasting. Verweerder dient deze belastingrente te vergoeden voor zover dit nog niet is gebeurd.
Proceskosten en griffierecht
33. De rechtbank vindt aanleiding verweerder te veroordelen in de kosten die eiseres in verband met de behandeling van de beroepen redelijkerwijs heeft moeten maken. Deze kosten zijn op de voet van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vastgesteld op € 2.818,13 (1 punt voor het indienen van het beroepschrift, 0,5 punt voor het indienen van repliek, 1 punt voor het verschijnen ter zitting met een waarde per punt van € 501, een wegingsfactor 1,5 voor de zwaarte van de zaken en een wegingsfactor 1,5 voor vier of meer samenhangende zaken). Voor de overige door eiseres genoemde proceskosten, te weten reiskosten en verletkosten wordt verweerder, eveneens met toepassing van dat besluit, veroordeeld deze te vergoeden tot een bedrag van € 186,44 (€ 68,44 reiskosten en € 82 + € 36 verletkosten). Van overige voor vergoeding in aanmerking komende kosten is de rechtbank niet gebleken. In totaal komt de vergoeding uit op € 3.004,57.
Beslissing
De rechtbank (als bestuursrechter):
- verklaart het beroep over het eerste kwartaal 2013 ongegrond;
- verklaart zich onbevoegd ten aanzien van het beroep van eiseres op het arrest Kühne & Heitz en op ambtshalve teruggave en stelt vast dat in zoverre uitsluitend bij de civiele rechter een vordering kan worden ingesteld;
- verklaart zich onbevoegd ten aanzien van het verzoek van eiseres tot vergoeding van materiële schade en stelt vast dat die vordering uitsluitend bij de civiele rechter kan worden ingesteld;
- verklaart de beroepen over het tweede, derde en vierde kwartaal 2013, over alle kwartalen 2014, en over het eerste en derde kwartaal 2015 gegrond;
- vernietigt de uitspraken op bezwaar over deze kwartalen;
- verklaart de bezwaren over deze kwartalen ontvankelijk en bepaalt dat verweerder de betaalde omzetbelasting van € 134.197 over deze kwartalen aan eiseres dient terug te geven;
- bepaalt dat verweerder belastingrente aan eiseres dient te vergoeden over de teruggaven;
- bepaalt dat deze uitspraak in de plaats treedt van de vernietigde uitspraken op bezwaar;
- veroordeelt verweerder tot het vergoeden aan eiseres van immateriële schade tot een bedrag van € 500;
- veroordeelt verweerder in de proceskosten van eiseres ten bedrage van € 3.004,57;
- gelast dat verweerder het door eiseres betaalde griffierecht van € 333 vergoedt.
Deze uitspraak is gedaan door mr. F.M. Smit, rechter, in tegenwoordigheid van mr. R.W.H. van Brandenburg, griffier. De beslissing is in het openbaar uitgesproken op: 12 maart 2018
griffier
rechter
Afschrift verzonden aan partijen op:
Rechtsmiddel
Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen zes weken na de verzenddatum hoger beroep instellen bij het gerechtshof Arnhem-Leeuwarden (belastingkamer), Postbus 9030, 6800 EM Arnhem.
Bij het instellen van hoger beroep dient het volgende in acht te worden genomen:
1 - bij het beroepschrift wordt een afschrift van deze uitspraak overgelegd;
2 - het beroepschrift moet ondertekend zijn en ten minste het volgende vermelden:
a. de naam en het adres van de indiener;
2 - het beroepschrift moet ondertekend zijn en ten minste het volgende vermelden:
a. de naam en het adres van de indiener;
b. een dagtekening;
c. een omschrijving van de uitspraak waartegen het hoger beroep is ingesteld;
d. de gronden van het hoger beroep.