ECLI:NL:HR:2001:AA9667

Hoge Raad

Datum uitspraak
26 januari 2001
Publicatiedatum
4 april 2013
Zaaknummer
R00/107HR
Instantie
Hoge Raad
Type
Uitspraak
Rechtsgebied
Civiel recht
Procedures
  • Cassatie
Rechters
  • P. Neleman
  • R. Herrmann
  • J.B. Fleers
  • H.A.M. Aaftink
  • A. Hammerstein
  • W.H. Heemskerk
Vindplaatsen
  • Rechtspraak.nl
AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Cassatieberoep tegen beslissing wrakingsverzoek in civiele procedure

In deze zaak gaat het om een cassatieberoep van verzoeker tegen de beslissing van het Hof inzake een wrakingsverzoek. De Hoge Raad verwijst naar zijn eerdere arrest van 14 januari 2000, waarin het beroep van verzoeker werd verworpen. Na dit arrest heeft het Hof de behandeling van het hoger beroep hervat. Tijdens een rolzitting op 27 april 2000 heeft verzoeker leden van het Hof gewraakt, maar deze leden hebben niet ingestemd met de wraking. Verweerster heeft op 11 mei 2000 een verweerschrift ingediend, waarin zij concludeert tot afwijzing van het wrakingsverzoek. Op 7 juni 2000 heeft het Hof het wrakingsverzoek afgewezen, en deze beslissing is aan de beschikking van de Hoge Raad gehecht. Verzoeker heeft vervolgens beroep in cassatie ingesteld tegen deze beslissing. De Advocaat-Generaal Langemeijer heeft geconcludeerd tot niet-ontvankelijkverklaring van verzoeker in zijn cassatieberoep. De Hoge Raad oordeelt dat de bewoordingen van artikel 32 lid 5 van het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering geen ruimte laten voor een andere interpretatie dan dat tegen de beslissing in een incident tot wraking geen hogere voorziening is toegelaten. Het middel van verzoeker, dat beoogt de Hoge Raad te doen terugkomen van deze beslissing, faalt. Aangezien het middel geen klachten bevat die grond kunnen opleveren voor doorbreking van het rechtsmiddelenverbod, wordt verzoeker niet-ontvankelijk verklaard in zijn beroep. De Hoge Raad verklaart verzoeker niet-ontvankelijk in zijn beroep.

Uitspraak

26 januari 2001
Eerste Kamer
Rek.nr. R00/107HR
Hoge Raad der Nederlanden
Beschikking
in de zaak van:
[Verzoeker], wonende te [woonplaats],
VERZOEKER tot cassatie,
advocaat: mr. C.J.J.C. van Nispen,
t e g e n
[Verweerster], gevestigd te [vestigingsplaats],
VERWEERSTER in cassatie.
1. Het geding in feitelijke instanties
De Hoge Raad verwijst voor het procesverloop van dit geding tussen thans verzoeker tot cassatie - verder te noemen: [verzoeker] - en verweerster in cassatie - verder te noemen: [verweerster] - naar zijn arrest van 14 januari 2000, NJ 2000, 236.
Bij dat arrest heeft de Hoge Raad het beroep van [verzoeker] verworpen. Hierna heeft het Hof de behandeling van het hoger beroep hervat. Op de rolzitting van 27 april 2000 heeft [verzoeker] leden van het Hof gewraakt.
De gewraakte leden hebben niet in de wraking berust. Namens [verweerster] is op 11 mei 2000 een verweerschrift ingediend, waarin wordt geconcludeerd tot afwijzing van het wrakingsverzoek.
Bij beslissing van 7 juni 2000 is het wrakingsverzoek afgewezen.
De beslissing van het Hof is aan deze beschikking gehecht.
2. Het geding in cassatie
Tegen de beslissing van het Hof heeft [verzoeker] beroep in cassatie ingesteld. Het cassatierekest is aan deze beschikking gehecht en maakt daarvan deel uit.
De leden van het Hof en [verweerster] hebben geen verweerschrift ingediend.
De conclusie van de Advocaat-Generaal Langemeijer strekt tot niet-ontvankelijkverklaring van [verzoeker] in zijn cassatieberoep.
3. Beoordeling van de ontvankelijkheid van het beroep
De duidelijke en algemeen luidende bewoordingen van art. 32 lid 5 Rv. laten geen ruimte om de bepaling op grond van de ontstaansgeschiedenis anders te interpreteren dan in die zin dat tegen de beslissing in een incident tot wraking generlei hogere voorziening is toegelaten. (HR 22 januari 1999, nr. R98/091, NJ 1999, 243.)
Voor zover het middel de strekking heeft de Hoge Raad te doen terugkomen van deze beslissing, faalt het. De Hoge Raad ziet daartoe geen reden.
Nu het middel geen klachten bevat die grond kunnen opleveren voor doorbreking van het rechtsmiddelenverbod, dient [verzoeker] niet-ontvankelijk te worden verklaard in zijn beroep.
4. Beslissing
De Hoge Raad:
verklaart [verzoeker] niet-ontvankelijk in zijn beroep.
Deze beschikking is gegeven door de vice-president P. Neleman als voorzitter en de raadsheren R. Herrmann, J.B. Fleers, H.A.M. Aaftink en A. Hammerstein, en in het openbaar uitgesproken door de raadsheer W.H. Heemskerk op 26 januari 2001.