ECLI:NL:GHAMS:2022:1231

Uitspraak

GERECHTSHOF AMSTERDAM

kenmerken 21/00139, 21/00140 en 21/00141

21 april 2022

uitspraak van de derde meervoudige belastingkamer

op het verzoek van

[belanghebbende], wonende te [woonplaats] , verzoeker,

gemachtigde: G. Veldhuisen

om herziening in de zin van artikel 8:119 van de Algemene wet bestuursrecht van de uitspraak van het Hof van 21 december 2017, ECLI:NL:GHAMS:2017:5431 in het geding tussen

verzoeker

de heffingsambtenaar van de gemeente Amsterdam, de heffingsambtenaar.

1.Procedureverloop

1.1.

Verzoeker heeft met dagtekening 29 januari 2021 verzocht om herziening van de uitspraak van het Hof van 21 december 2017, ECLI:NL:GHAMS:2017:5431.

1.2.

Voor de behandeling van dit verzoek heeft de griffier van verzoeker een griffierecht geheven van € 134. De heffingsambtenaar heeft een verweerschrift ingediend.

1.3.

Bij brief van 1 april 2022 heeft verzoeker nadere stukken ingediend. Een afschrift hiervan is aan de heffingsambtenaar verstrekt.

1.4.

Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 13 april 2022. Van het verhandelde ter zitting is een proces-verbaal opgemaakt dat met deze uitspraak wordt meegezonden.

2.2. Ten aanzien van het verzoek

2.1.

Bij uitspraak van 21 december 2017, kenmerken 16/00095, 16/00096 en 16/00097, ECLI:NL:GHAMS:2017:5431, heeft het Hof de beslissing van de rechtbank Amsterdam van 30 december 2015, AMS 15/1387, AMS 15/1388 en AMS 15/1389 bevestigd.
Met deze uitspraak zijn (onder meer) het beroep inzake de waardebeschikkingen en de aanslagen onroerendezaakbelasting betreffende [object 1] , [object 2] en [object 3] te [plaats] , alsmede aanslagen rioolheffing voor de onroerende zaken [object 1] en [object 3] , voor het jaar 2012 ongegrond verklaard.

2.2.

Bij arrest van 14 september 2018, ECLI:NL:HR:2018:1618, BNB 2018/185, heeft de Hoge Raad de onder 2.1 vermelde uitspraak van het Hof vernietigd voor zover het de beslissing betrof omtrent het griffierecht.

2.3.

Bij uitspraak van 27 december 2018, AMS 15/1382, AMS 15/1383, AMS 15/1390, AMS 16/2081, AMS 16/2082, AMS 16/2522 en AMS 17/1980, heeft de rechtbank Amsterdam uitspraak gedaan inzake waardebeschikkingen WOZ betreffende [object 1] , [object 2] en [object 3] te [plaats], alsmede aanslagen rioolheffing voor de onroerende zaken [object 1] en [object 3] , voor de jaren 2012, 2013, 2014 en 2015.

2.4.

Bij brief aan de Hoge Raad van 3 december 2019 heeft belanghebbende onder verwijzing naar onder meer de onder 2.3 vermelde uitspraak van de rechtbank een verzoek tot herziening gedaan van het arrest BNB 2018/185, als vermeld onder 2.2.

2.5.

Bij arrest van 3 april 2020, ECLI:NL:HR:2020:585, heeft de Hoge Raad het onder 2.4 vermelde verzoek tot herziening met toepassing van artikel 80a van de Wet op de rechterlijke organisatie (Wet RO) niet-ontvankelijk verklaard.

2.6.

Bij verzoekschrift, ingekomen ter griffie van het Hof op 1 februari 2021, heeft verzoeker verzocht om herziening van de uitspraak van het Hof van 21 december 2017, ECLI:NL:GHAMS:2017: 5431.

2.7.

In het proces-verbaal van de zitting van het Hof van 13 april 2022 is onder meer het volgende vermeld:

“Gemachtigde van verzoekerverklaart – zakelijk weergegeven – in eerste termijn en mede op vragen van het Hof het volgende.

(…) De voorzitter houdt mij voor dat op basis van artikel 8:119 van de Awb een onherroepelijke uitspraak slechts kan worden herzien op grond van feiten of omstandigheden die:

 hebben plaatsgevonden voor de uitspraak;

 bij de indiener van het verzoekschrift voor de uitspraak niet bekend waren en redelijkerwijs niet bekend konden zijn, én

 waren zij bij de betreffende rechterlijke instantie eerder bekend geweest, tot een ander uitspraak zouden hebben kunnen leiden.

De voorzitter vraagt mij wat het feit is dat volgens mij tot herziening heeft te leiden.
Ik antwoord dat ik dat in punt 17 van mijn nader stuk heb verwoord. Het gaat om de onjuist vastgestelde objectafbakening en de daaraan gerelateerde ambtshalve opgelegde aanvullende aanslagen. Ik verwijs hiervoor naar punt 7 en 8 van mijn stuk.

De voorzitter vraagt mij wanneer deze feiten mij bekend zijn geworden. Ik antwoord dat ik hiermee bekend ben geworden door de uitspraak van de rechtbank van 27 december 2018.

Op de vraag van de voorzitter of de uitspraak van de rechtbank van 27 december 2018 het feit is waarop het verzoek tot herziening is gebaseerd, antwoord ik bevestigend. Ik ben door deze uitspraak van de rechtbank bekend geworden met het feit dat tot herziening noopt.

(…)

Gemachtigde van verzoekerverklaart – zakelijk weergegeven – op vragen van het Hof het volgende:

De voorzitter houdt mij voor dat het Hof zich geconfronteerd ziet met de vraag of het herzieningsverzoek ontvankelijk is omdat meer dan een jaar is verstreken tussen 27 december 2018 en 29 januari 2021. De voorzitter vraagt mij of ik een verklaring heb voor het lange tijdsbestek tussen het novum en het herzieningsverzoek? Ik antwoord dat ik mij eerst met een herzieningsverzoek van 3 december 2019 tot de Hoge Raad heb gewend omdat dit de laatste instantie is die heeft geoordeeld in het geding. De Hoge Raad heeft het herzieningsverzoek op 3 april 2020 niet-ontvankelijk verklaard.

Het Hof vraagt mij waarom ik alsnog tot 29 januari 2021 heb gewacht nadat de Hoge Raad op 3 april 2020 het herzieningsverzoek niet-ontvankelijk heeft verklaard? Ik antwoord dat ik daar geen verklaring voor heb.”

2.8.

Het Hof stelt voorop dat van degene die om herziening verzoekt mag worden verlangd dat hij niet onredelijk lang wacht met de indiening van dat verzoek. Een verzoek om herziening wordt als onredelijk laat aangemerkt, indien het verzoek is ingediend meer dan een jaar nadat indiener bekend is geworden met de daarin gestelde nova dan wel, indien geen nova zijn gesteld, na de datum van openbaarmaking van de uitspraak waarvan herziening wordt verzocht (vgl. HR 20 februari 2015, ECLI:NL:HR: 2015:357 en CRvB 2 juni 2015, ECLI:NL:CRvB:2015:1702).

2.9.

In het onderhavige geval gaat het Hof ervan uit dat het tijdstip van 27 december 2018 waarop de rechtbank de onder 2.3 vermelde uitspraak heeft gedaan en in afschrift verzonden (dan wel enkele dagen daarna), het tijdstip is waarop verzoeker bekend is geworden met het door hem gestelde novum. Het Hof verwijst in dit verband naar hetgeen verzoeker daaromtrent ter zitting van het Hof heeft verklaard, als vermeld onder 2.7.

2.10.

Beoordeeld naar het onder 2.8 vermelde criterium en gerelateerd aan het tijdstip waarop verzoeker bekend is geworden met het door hem gestelde novum, is het verzoek om herziening onredelijk laat ingediend. Tussen het tijdstip waarop verzoeker heeft gesteld met het novum bekend te zijn geworden, te weten 27 december 2018, en het tijdstip waarop het verzoek om herziening is ingediend, te weten 1 februari 2021, is immers (ruimschoots) meer dan twee jaar verstreken.

2.11.1.

Dit oordeel wordt niet anders indien het Hof in zijn beoordeling de datum betrekt waarop de Hoge Raad arrest heeft gewezen op het onder 2.4 vermelde herzieningsverzoek.

2.11.2.

Deze rechtsgang kan naar het oordeel van het Hof niet van belang worden geacht bij de beoordeling van de tijdigheid van het onderhavige herzieningsverzoek. Het onder 2.4 vermelde verzoek betreft immers niet de uitspraak waarop het onderhavige verzoek van 1 februari 2021 betrekking heeft, maar het onder 2.2 vermelde arrest. Daarbij komt dat verzoeker heeft moeten beseffen dat de beoordeling van een verzoek tot herziening van een arrest, gelet op het bepaalde in artikel 79 Wet RO, naar andere maatstaven geschiedt dan de beoordeling van een verzoek tot herziening van een uitspraak van het Hof.

Gelet op de feitelijke aard van de gronden waarop belanghebbende zijn verzoek tot herziening van de onder 2.1 vermelde uitspraak heeft gebaseerd, was er (redelijkerwijs) geen reden om met het indienen daarvan te wachten tot het moment waarop de Hoge Raad arrest zou wijzen op het onder 2.4 vermelde herzieningsverzoek.

2.11.3.

Indien het tijdstip waarop de Hoge Raad, op 3 april 2020, arrest heeft gewezen op het onder 2.4 vermelde herzieningsverzoek er bij de beoordeling van de tijdigheid van het (onderhavige) verzoek van 1 februari 2021 nochtans toe zou doen, oordeelt het Hof dat verzoeker ook in relatie tot die datum van 3 april 2020 onredelijk lang met het indienen van zijn herzieningsverzoek heeft gewacht. Zoals ook blijkt uit de verklaring van verzoeker ter zitting van het Hof is hij een verklaring voor het verstrijken van deze periode van (bijna) 10 maanden schuldig gebleven.

Slotsom2.12. Het hiervoor overwogene brengt het Hof tot de conclusie dat het herzieningsverzoek niet-ontvankelijk is.

3.Proceskosten

Het Hof acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de kosten op de voet van artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht.

4.Beslissing

Het Hof verklaart het verzoek tot herziening niet-ontvankelijk.

De uitspraak is gedaan door mrs. E.A.G. van der Ouderaa, voorzitter, H.E. Kostense en R.C.H.M. Lips, leden van de belastingkamer, in tegenwoordigheid van mr. A.F.J.S. Molleman als griffier. De beslissing is op 21 april 2022 in het openbaar uitgesproken.

Tegen deze uitspraak kunnen beide partijen binnen zes weken na de verzenddatum beroep in cassatie instellen bij
de Hoge Raad der Nederlanden via het webportaal van de Hoge Raad www.hogeraad.nl.

Bepaalde personen die niet worden vertegenwoordigd door een gemachtigde die beroepsmatig rechtsbijstand verleent, mogen per post beroep in cassatie instellen. Dit zijn natuurlijke personen en verenigingen waarvan de statuten niet zijn opgenomen in een notariële akte. Als zij geen gebruik willen maken van digitaal procederen kunnen deze personen het beroepschrift in cassatie sturen aan
de Hoge Raad der Nederlanden (belastingkamer), postbus 20303, 2500 EH Den Haag. Alle andere personen en gemachtigden die beroepsmatig rechtsbijstand verlenen, zijn in beginsel verplicht digitaal te procederen (zie www.hogeraad.nl).

Bij het instellen van beroep in cassatie moet het volgende in acht worden genomen:

1. bij het beroepschrift wordt een afschrift van deze uitspraak gevoegd;

2 - ( alleen bij procederen op papier) het beroepschrift moet ondertekend zijn;

3 - het beroepschrift moet ten minste het volgende vermelden:

a. de naam en het adres van de indiener;

b. de dagtekening;

c. een omschrijving van de uitspraak waartegen het beroep in cassatie is gericht;

d. de gronden van het beroep in cassatie.

Voor het instellen van beroep in cassatie is griffierecht verschuldigd. Na het instellen van beroep in cassatie ontvangt de indiener een nota griffierecht van de griffier van de Hoge Raad. In het cassatieberoepschrift kan de Hoge Raad verzocht worden om de wederpartij te veroordelen in de proceskosten.

Toelichting rechtsmiddelverwijzing

Per 15 april 2020 is digitaal procederen bij de Hoge Raad opengesteld. Niet-natuurlijke personen (daaronder begrepen publiekrechtelijke lichamen) en professionele gemachtigden zijn verplicht digitaal te procederen.
Wie niet verplicht is om digitaal te procederen, kan op vrijwillige basis digitaal procederen. Hieronder leest u hoe een cassatieberoepschrift wordt ingediend.

Digitaal procederen

Het webportaal van de Hoge Raad is toegankelijk via “Login Mijn Zaak Hoge Raad” op
www.hogeraad.nl. Informatie over de inlogmiddelen vindt u op
www.hogeraad.nl.

Niet in Nederland wonende of gevestigde partijen of professionele gemachtigden hebben in beginsel geen geschikt inlogmiddel en kunnen daarom niet inloggen in het webportaal. Zij kunnen zo lang zij niet over een geschikt inlogmiddel kunnen beschikken, per post procederen.

Per post procederenAlleen bepaalde personen mogen beroep in cassatie instellen per post in plaats van via het webportaal. Zij mogen dit bovendien alleen als zij zonder een professionele gemachtigde procederen. Het gaat om natuurlijke personen die geen ondernemer zijn en verenigingen waarvan de statuten niet zijn opgenomen in een notariële akte.
Een professionele gemachtigde moet altijd digitaal procederen, ongeacht voor wie de gemachtigde optreedt. Degene die op papier mag procederen en dat ook wil, kan het beroepschrift in cassatie sturen aan
de Hoge Raad der Nederlanden (belastingkamer), postbus 20303, 2500 EH Den Haag.