Uitspraak
RECHTBANK ZEELAND-WEST-BRABANT
Zittingsplaats Middelburg
Belastingrecht
zaaknummer: BRE 22/6032
uitspraak van de enkelvoudige kamer van 25 juli 2024 in de zaak tussen
[belanghebbende] , uit [plaats] , belanghebbende,
(gemachtigde: mr. R.W.B. van Middelaar)
en
de heffingsambtenaar van SaBeWa Zeeland, de heffingsambtenaar.
Inleiding
1. In deze uitspraak beoordeelt de rechtbank het beroep van belanghebbende tegen de uitspraak op bezwaar van de heffingsambtenaar van 29 november 2022.
1.1.
De heffingsambtenaar heeft bij beschikking van 25 februari 2022 de waarde van de onroerende zaak [adres] te [plaats] (de woning) op 1 januari 2021 (de waardepeildatum) vastgesteld op € 412.000. Tegelijk met deze waardevaststelling is aan belanghebbende ook de aanslag in de onroerendezaakbelasting, de aanslag afvalstoffenheffing en de aanslag rioolheffing van de gemeente Terneuzen voor het jaar 2022 opgelegd. Verder zijn gelijktijdig aanslagen watersysteemheffing en zuiveringsheffing van waterschap Scheldestromen aan belanghebbende opgelegd.
1.2.
De heffingsambtenaar heeft het bezwaar van belanghebbende ongegrond verklaard.
1.3.
Tegen die beslissing heeft belanghebbende beroep ingesteld.
1.4.
De rechtbank heeft het beroep op 30 mei 2024 op zitting behandeld. Hieraan hebben deelgenomen gemachtigde, mr. R.W.B. van Middelaar, verbonden aan Het nieuwe WOZ-bureau en namens de heffingsambtenaar mr. B. de Smit.
Beoordeling door de rechtbank
2. Ter zitting heeft belanghebbende zijn gronden tegen de vastgestelde WOZ-waarde van de woning uitdrukkelijk en onvoorwaardelijk ingetrokken. Uitsluitend is nog tussen partijen in geschil of artikel 40, tweede lid, van de Wet WOZ in de bezwaarfase is geschonden.
2.1.
Op grond van artikel 40, tweede lid, van de Wet WOZ moet aan degene die een voldoende specifiek verzoek doet tot het verstrekken van bepaalde gegevens die niet in het taxatieverslag zijn opgenomen, maar die wel ten grondslag liggen aan de vastgestelde waarde van de onroerende zaak, een afschrift van die gegevens worden verstrekt. Deze gegevens kunnen ook betrekking hebben op de voor de waardevaststelling gebruikte vergelijkingsobjecten. [1]
2.2.
Belanghebbende voert aan dat de heffingsambtenaar bij het vaststellen van de waarde van de woning gegevens heeft gebruikt waarvan een afschrift in de bezwaarfase niet aan hem is toegestuurd, terwijl hij daar wel om had verzocht. Het gaat volgens belanghebbende om stukken die betrekking hebben op de KOUDVL-factoren, eenheidsprijzen en correctiefactoren. Dat die stukken aanwezig waren, leidt belanghebbende af uit de uitspraak op bezwaar waarin is aangegeven: “de vergelijkingsobjecten waarbij de voorzieningen in betere staat zijn, hebben een hoger voorzieningenniveau en daardoor een hogere m2 prijs”.
2.3.
De heffingsambtenaar betwist het standpunt van belanghebbende. Volgens hem zijn alle stukken die bij het vaststellen van de waarde van de woning zijn gebruikt, in de bezwaarfase aan belanghebbende toegezonden. Meer stukken waren niet aanwezig en kunnen dus ook niet worden overgelegd, aldus de heffingsambtenaar.
2.4.
De rechtbank is van oordeel dat het betoog van belanghebbende niet slaagt. Concrete aanwijzingen ontbreken dat gegevens aanwezig waren die bij het vaststellen van de waarde van de woning zijn gebruikt maar in de bezwaarfase niet aan belanghebbende in kopie zijn verstrekt. De stelling van belanghebbende dat in de uitspraak op bezwaar gelezen zou kunnen worden dat er meer stukken beschikbaar waren, acht de rechtbank daarvoor ook onvoldoende. Uit de door belanghebbende aangehaalde bewoordingen in de uitspraak op bezwaar volgt dat namelijk niet. Van een schending door de heffingsambtenaar van artikel 40, tweede lid, van de Wet WOZ is daarom geen sprake.
2.5.
De rechtbank verklaart het beroep daarom ongegrond.
Verzoek om immateriële schadevergoeding
2.6.
Vervolgens beoordeelt de rechtbank het verzoek van belanghebbende om een vergoeding van immateriële schade wegens de duur van de procedure. De redelijke termijn vangt aan op het moment dat het bezwaarschrift door de heffingsambtenaar is ontvangen, en bedraagt als uitgangspunt twee jaar.
2.7.
Voor wat betreft de in aanmerking te nemen periode overweegt de rechtbank dat de immateriële schade die bij overschrijding van de redelijke termijn voor vergoeding in aanmerking komt, gelegen is in de spanning en frustratie die een belastingplichtige ondervindt ten gevolge van de hoofdzaak. Die door belanghebbende ondervonden spanning en frustratie moet worden geacht ten einde te zijn gekomen op het moment dat over het geschil over de hoofdzaak is beslist. De voor het toekennen van vergoeding van immateriële schade in aanmerking te nemen periode eindigt daarom op dat moment. [2]
2.8.
De rechtbank komt tot het oordeel dat de hoofdzaak in dit geval is geëindigd op 21 mei 2024. Dat is de datum waarop het verweerschrift van de heffingsambtenaar aan belanghebbende ter beschikking is gesteld. Belanghebbende heeft namelijk ter zitting verklaard dat hetgeen de heffingsambtenaar in zijn verweerschrift over de vastgestelde waarde van de woning heeft geschreven voor hem de aanleiding was de gronden tegen die waarde in te trekken. Om die reden is met ontvangst van het verweerschrift het geschil over de waarde van de woning geëindigd.
2.9.
Dat betekent dat de redelijke termijn die op 6 april 2022 met de ontvangst van het bezwaarschrift is aangevangen, met afgerond twee maanden is overschreden.
2.10.
Voor wat betreft de hoogte van de schadevergoeding bij overschrijding van de redelijke termijn in gevallen waar sprake is van een waardebepaling in het kader van de Wet WOZ, dan wel van aanslagen opgelegd door een heffingsambtenaar ziet de rechtbank aanleiding de omvang van deze vergoeding te bepalen op € 50 per (gedeelte van een) half jaar waarmee de redelijke termijn is overschreden. Daarbij acht de rechtbank bepalend dat het financiële belang in de regel minder is dan een bedrag van € 500 en de veronderstelde spanning en frustratie een vergoeding tot ten hoogste € 50 per half jaar overschrijding rechtvaardigt. Naar het oordeel van de rechtbank heeft belanghebbende dan ook recht op een schadevergoeding van € 50.
2.11.
De bezwaarfase is geëindigd op 29 november 2022. De bezwaarfase heeft afgerond acht maanden geduurd, waarmee de redelijke termijn voor de bezwaarfase met twee maanden is overschreden. Dit betekent dat de termijnoverschrijding geheel wordt toegerekend aan de bezwaarfase.
Conclusie en gevolgen
3. Het beroep is ongegrond. De vastgestelde WOZ-waarde en gelijktijdig opgelegde aanslagen (zie 1.1) blijven gehandhaafd. Het verzoek om schadevergoeding wegens overschrijding van de redelijke termijn wordt toegewezen.
3.1.
Omdat het verzoek om schadevergoeding wordt toegewezen, komt belanghebbende in aanmerking voor een vergoeding van zijn proceskosten voor het indienen van dat verzoek. Voor de rechtsbijstand door een gemachtigde kent de rechtbank 1 punt toe als bedoeld in het Besluit proceskosten bestuursrecht, met een waarde van € 875 en de wegingsfactor 0,25. De vergoeding bedraagt dus € 218,75. De proceskostenvergoeding moet door de heffingsambtenaar worden vergoed.
3.2.
Ook het griffierecht moet door de heffingsambtenaar aan belanghebbende worden vergoed. [3]
3.3.
Voornoemde vergoedingen moeten rechtstreeks aan belanghebbende zelf worden betaald. [4]
Beslissing
De rechtbank:
- verklaart het beroep ongegrond;
- veroordeelt de heffingsambtenaar tot het betalen van een vergoeding van immateriële schade aan belanghebbende tot een bedrag van € 50;
- veroordeelt de heffingsambtenaar tot betaling van € 218,75 aan proceskosten aan belanghebbende;
- gelast dat de heffingsambtenaar het door belanghebbende betaalde griffierecht aan hem vergoedt, zijnde € 50.
Deze uitspraak is gedaan door mr. R.P. Broeders, rechter, in aanwezigheid van mr. S.A.C. Deeleman, griffier, op 25 juli 2024 en openbaar gemaakt door middel van geanonimiseerde publicatie op www.rechtspraak.nl.
griffier
rechter
Een afschrift van deze uitspraak is verzonden aan partijen op:
Aan deze uitspraak hoeft eerst uitvoering te worden gegeven als de uitspraak onherroepelijk is geworden. De uitspraak is onherroepelijk als niet binnen zes weken na verzending van de uitspraak een rechtsmiddel is aangewend of onherroepelijk op het aangewende rechtsmiddel is beslist. [5]
Informatie over hoger beroep
Een partij die het niet eens is met deze uitspraak, kan een hogerberoepschrift sturen naar het gerechtshof ‘s-Hertogenbosch waarin wordt uitgelegd waarom deze partij het niet eens is met deze uitspraak. Het hogerberoepschrift moet worden ingediend binnen zes weken na de dag waarop deze uitspraak is verzonden.
Digitaal beroep instellen kan via “Formulieren en inloggen” op www.rechtspraak.nl. Hoger beroep instellen kan eventueel ook nog steeds door verzending van een brief aan het gerechtshof ‘s-Hertogenbosch.