Uitspraak
RECHTBANK DEN HAAG
Bestuursrecht
zaaknummer: SGR 21/8207, 21/8210, 22/3939 & 23/1406 V
uitspraak van de enkelvoudige kamer van 4 december 2023 op het verzet van
mr. [opposant] , te [woonplaats] , opposant,
tegen de uitspraken van 19 juli 2023 (SGR 21/8207, 21/8210, 22/3939 & 23/1406), tussen
opposant
en
het Centraal Administratie Kantoor, het CAK
(gemachtigde: mr. J.M. Nijman).
Procesverloop
Opposant heeft beroep ingesteld tegen de beslissingen op bezwaar van het CAK van 31 augustus 2021 (SGR 21/8207), 10 december 2021 (SGR 21/8210), 23 juni 2022 (SGR 22/3939) en 10 februari 2023 (SGR 23/1406).
Bij afzonderlijke uitspraken van 19 juli 2023 heeft de rechtbank de hiervoor genoemde beroepen ongegrond verklaard.
Opposant heeft tegen deze uitspraken verzet ingesteld.
Opposant heeft niet verzocht om op een zitting te worden gehoord.
Overwegingen
1. De rechtbank heeft in de hiervoor genoemde beroepszaken uitspraak gedaan zonder zitting. Artikel 8:54 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) biedt die mogelijkheid als het eindoordeel buiten redelijke twijfel staat. De rechtbank heeft de beroepen kennelijk ongegrond geacht. De reden hiervoor is dat de rechtbank tot de conclusie is gekomen dat het CAK aan opposant terecht de definitieve buitenlandbijdrage in het kader van de Zorgverzekeringswet (Zvw) voor de zorgjaren 2017, 2018 en 2019, alsmede de voorlopige bijdrage voor het zorgjaar 2020 heeft opgelegd.
2. De rechtbank beoordeelt allereerst of in de buiten-zittingsuitspraken van 19 juli 2023 terecht is geoordeeld dat buiten redelijke twijfel is dat de beroepen ongegrond zijn.
3. Opposant heeft in verzet aangevoerd dat het CAK hem ten onrechte heeft aangemerkt als een verdragsgerechtigde die recht heeft op zorg in zijn toenmalige woonland België ten laste van Nederland. Het CAK heeft volgens opposant over de zorgjaren 2017 tot en met 2020 ten onrechte een buitenlandbijdrage opgelegd, die op zijn AOW-uitkering wordt ingehouden. Volgens opposant is hij geen buitenlandbijdrage verschuldigd, omdat hij – noch zijn op 2 februari 2015 overleden echtgenote – arbeidsmigrant is geweest. De rechtbank heeft daarom volgens opposant zijn beroepen ten onrechte vereenvoudigd behandeld en kennelijk ongegrond verklaard.
4. De rechtbank stelt vast dat wat opposant in verzet aanvoert een herhaling is van wat hij in de beroepen waartegen hij verzet heeft ingesteld, al heeft aangevoerd. Het standpunt dat hij in verzet inneemt - namelijk dat hij geen verdragsgerechtigde is, die een buitenlandbijdrage op grond van de Zvw is verschuldigd aan het CAK -heeft hij bovendien ook al in eerdere procedures bij de rechtbank en de Centrale Raad van Beroep (CRvB) ingenomen. Zowel de rechtbank als de CRvB is in eerdere uitspraken uitvoerig op dat standpunt ingegaan. De rechtbank verwijst kortheidshalve naar de hieronder in voetnoot 1 genoemde uitspraken van de CRvB. [1] In die uitspraken is geoordeeld dat aan opposant over eerdere zorgjaren terecht een buitenlandbijdrage is opgelegd. Wat opposant nu heeft aangevoerd, is geen aanleiding om over de zorgjaren 2017 tot en met 2020 tot een ander oordeel te komen.
5. De rechtbank heeft de beroepen van opposant terecht kennelijk ongegrond verklaard.
6. Het verzet is ongegrond. Dat betekent dat de buiten-zittingsuitspraken van 19 juli 2023 in stand blijven.
7. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.
2. De rechtbank beoordeelt allereerst of in de buiten-zittingsuitspraken van 19 juli 2023 terecht is geoordeeld dat buiten redelijke twijfel is dat de beroepen ongegrond zijn.
3. Opposant heeft in verzet aangevoerd dat het CAK hem ten onrechte heeft aangemerkt als een verdragsgerechtigde die recht heeft op zorg in zijn toenmalige woonland België ten laste van Nederland. Het CAK heeft volgens opposant over de zorgjaren 2017 tot en met 2020 ten onrechte een buitenlandbijdrage opgelegd, die op zijn AOW-uitkering wordt ingehouden. Volgens opposant is hij geen buitenlandbijdrage verschuldigd, omdat hij – noch zijn op 2 februari 2015 overleden echtgenote – arbeidsmigrant is geweest. De rechtbank heeft daarom volgens opposant zijn beroepen ten onrechte vereenvoudigd behandeld en kennelijk ongegrond verklaard.
4. De rechtbank stelt vast dat wat opposant in verzet aanvoert een herhaling is van wat hij in de beroepen waartegen hij verzet heeft ingesteld, al heeft aangevoerd. Het standpunt dat hij in verzet inneemt - namelijk dat hij geen verdragsgerechtigde is, die een buitenlandbijdrage op grond van de Zvw is verschuldigd aan het CAK -heeft hij bovendien ook al in eerdere procedures bij de rechtbank en de Centrale Raad van Beroep (CRvB) ingenomen. Zowel de rechtbank als de CRvB is in eerdere uitspraken uitvoerig op dat standpunt ingegaan. De rechtbank verwijst kortheidshalve naar de hieronder in voetnoot 1 genoemde uitspraken van de CRvB. [1] In die uitspraken is geoordeeld dat aan opposant over eerdere zorgjaren terecht een buitenlandbijdrage is opgelegd. Wat opposant nu heeft aangevoerd, is geen aanleiding om over de zorgjaren 2017 tot en met 2020 tot een ander oordeel te komen.
5. De rechtbank heeft de beroepen van opposant terecht kennelijk ongegrond verklaard.
6. Het verzet is ongegrond. Dat betekent dat de buiten-zittingsuitspraken van 19 juli 2023 in stand blijven.
7. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.
Beslissing
De rechtbank verklaart het verzet tegen de uitspraken van 19 juli 2023 (SGR 21/8207, 21/8210, 22/3939 en 23/1406) ongegrond.
Deze uitspraak is gedaan door mr. A.H. Bergman, rechter, in aanwezigheid van mr. W. Goederee, griffier. De uitspraak is uitgesproken in het openbaar op 4 december 2023.
griffier
rechter
Een afschrift van deze uitspraak is verzonden aan partijen op:
Bent u het niet eens met deze uitspraak?
Tegen deze uitspraak staat geen rechtsmiddel open.