ECLI:NL:RBAMS:2018:780

Uitspraak

RECHTBANK AMSTERDAM

Bestuursrecht

zaaknummer: AMS 17/3260

uitspraak van de meervoudige kamer van 15 februari 2018 in de zaak tussen

[eiseres] , te [woonplaats] , eiseres

(gemachtigde: mr. P.A. Willemsen),

het algemeen bestuur van de bestuurscommissie van stadsdeel Centrum van de gemeente Amsterdam, verweerder

(gemachtigde: mr. M.H.J. Stelwagen).

De rechtbank zal partijen hierna aanduiden als [eiseres] en het algemeen bestuur.

Procesverloop

Met het besluit van 21 november 2016 (het primaire besluit) heeft het algemeen bestuur aan [eiseres] een last onder dwangsom opgelegd. [eiseres] heeft daartegen bezwaar gemaakt.

Met het besluit van 20 april 2017 (het bestreden besluit) heeft het algemeen bestuur het bezwaar van [eiseres] tegen het primaire besluit ongegrond verklaard.

[eiseres] heeft tegen het bestreden besluit beroep ingesteld.

Het algemeen bestuur heeft een verweerschrift ingediend.

Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 23 november 2017. Tijdens deze zitting is de zaak gevoegd behandeld met nog negen beroepen van andere eisers tegen een vergelijkbare last onder dwangsom. Deze beroepen zijn bij de rechtbank geregistreerd onder de zaaknummers AMS 17/3255, AMS 17/3256, AMS 17/3257, AMS 17/3259, AMS 17/3265, AMS 17/3269, AMS 17/3270, AMS 17/3274 en AMS 17/3553. [eiseres] is vertegenwoordigd door haar gemachtigde. Het algemeen bestuur is vertegenwoordigd door zijn gemachtigde en mr. C.D. Klopper.

Na afloop van de zitting heeft de rechtbank deze zaak gesplitst van de overige zaken. De rechtbank zal vandaag ook in de andere zaken afzonderlijk uitspraak doen.

Overwegingen

Achtergrond

1. [eiseres] is eigenaar van de woonboot ‘ [naam woonboot] ’ aan het adres [adres] te [woonplaats] (hierna: de woonboot). Op 24 juli 2003 is aan [eiseres] voor deze woonboot een ligplaatsvergunning afgegeven. [eiseres] staat in de Basisregistratie personen (Brp) ingeschreven op dit adres.

2. Naar aanleiding van een anonieme melding dat de woonboot wordt verhuurd aan toeristen die regelmatig voor geluidsoverlast zorgen, hebben toezichthouders van de gemeente Amsterdam de woonboot op 16 augustus 2016 bezocht. [eiseres] was niet op de woonboot aanwezig. Wel troffen de toezichthouders vier Deense toeristen aan die hen te woord hebben gestaan. De toeristen hebben volgens het op ambtseed/ambtsbelofte opgemaakte Rapport van Bevindingen van 16 augustus 2016 (hierna: het rapport) verklaard de woonboot via Airbnb te hebben geboekt. Volgens de toeristen waren er geen persoonlijke spullen van [eiseres] aan boord aanwezig. De toezichthouders hebben zelf ook geen persoonlijke spullen van [eiseres] aangetroffen.

Besluitvorming

3. Naar aanleiding van de hiervoor genoemde constateringen van de toezichthouders heeft het algemeen bestuur op 27 oktober 2016 aan [eiseres] meegedeeld voornemens te zijn haar een last onder dwangsom op te leggen, omdat de woonboot hotelmatig en in strijd met de geldende wet- en regelgeving wordt geëxploiteerd. [eiseres] heeft op 10 november 2016 haar zienswijze op het voornemen gegeven.

4. Met het primaire besluit heeft het algemeen bestuur aan [eiseres] een last onder dwangsom opgelegd om uiterlijk één week na dagtekening van dat besluit het hotelmatig gebruik van de woonboot te staken en gestaakt te houden. Als [eiseres] niet aan die last voldoet, verbeurt zij een dwangsom van € 50.000,-. Tegen dit besluit heeft [eiseres] bezwaar gemaakt en een verzoek om voorlopige voorziening ingediend.

5. Met de uitspraak van 21 december 2016^[1]heeft de voorzieningenrechter het verzoek om voorlopige voorziening toegewezen en het primaire besluit geschorst tot zes weken na bekendmaking van de beslissing op bezwaar. De voorzieningenrechter heeft hiertoe geoordeeld dat hij niet overtuigd is dat ondanks de inschrijving in de Brp geen sprake is van wonen op de woonboot. Het onderzoek van het algemeen bestuur is daartoe te summier, wanneer het wordt afgezet tegen de verklaring van [eiseres] , dat zij de boot tot in 2015 aan een vaste huurder had verhuurd en zij na het vertrek van die huurder zelf intrek op de woonboot heeft genomen met haar zoon. De persoonlijke spullen bergt zij bij verhuur op.

6. Met het bestreden besluit heeft het algemeen bestuur de last onder dwangsom gehandhaafd. Hieraan heeft het algemeen bestuur, kort samengevat, ten grondslag gelegd dat is geconstateerd dat de woonboot niet wordt bewoond, maar wordt gebruikt voor toeristische verhuur. Volgens het algemeen bestuur is dit in strijd met het bestemmingsplan. Het gebruik van de woonboot voldoet volgens het algemeen bestuur niet aan de Beleidsregels voor de toeristische verhuur van een woonboot van 16 februari 2016 (hierna: de beleidsregels). Het algemeen bestuur heeft zich daarom op het standpunt gesteld dat het bevoegd was om handhavend op te treden en de last onder dwangsom op te leggen.

7. [eiseres] is het met het bestreden besluit niet eens. Zij voert in beroep, kort samengevat, aan dat geen sprake is van strijd met het bestemmingsplan. Zij woont op de woonboot en staat ook ingeschreven op dat adres. [eiseres] stelt dat er geen sprake is van een overtreding van het bestemmingsplan of van de beleidsregels.

Welke vraag moet de rechtbank beantwoorden?

8. De rechtbank zal in deze zaak de volgende vraag moeten beantwoorden: was het algemeen bestuur bevoegd om handhavend op te treden en een last onder dwangsom aan [eiseres] op te leggen? Voor de beantwoording van deze vraag is van belang of [eiseres] een overtreding heeft begaan door de woonboot te verhuren aan toeristen.

9. De rechtbank hanteert hierbij het volgende kader.^[2]Op de locatie van de woonboot geldt het bestemmingsplan ‘Water’ (hierna: het bestemmingsplan). De bestemming van de locatie van de woonboot is ‘Water’ met de aanduiding ‘specifieke vorm van water - ligplaatsen’. Op grond van artikel 1.37 van de planregels mag op een ligplaats een woonboot of bedrijfsvaartuig met ligplaatsvergunning liggen binnen de daarvoor geldende voorwaarden. Op grond van artikel 1.63 van de planregels is een woonboot een vaartuig, daaronder begrepen een object te water,
hoofdzakelijk gebruikt als of bestemd tot woonverblijf(cursivering rechtbank). De rechtbank merkt op dat als een vaartuig niet wordt gebruikt, de bestemming een rol speelt bij de beoordeling hoe het vaartuig gekwalificeerd moet worden. Omdat in deze zaak het vaartuig daadwerkelijk wordt gebruikt, is ‘bestemd tot woonverblijf’ hier niet relevant. Naar het oordeel van de rechtbank prevaleert namelijk het feitelijk gebruik boven de bestemming.

10. [eiseres] heeft een ligplaatsvergunning voor een woonboot. Dat betekent dat op deze locatie een woonboot mag liggen en geen bedrijfsvaartuig. De rechtbank stelt vast dat als een woonboot niet hoofdzakelijk wordt gebruikt als woonverblijf, het geen woonboot is in de zin van artikel 1.63 van het bestemmingsplan en ook niet voldaan wordt aan artikel 1.37 van het bestemmingsplan. Bovendien levert dat strijd op met het algemene gebruiksverbod van artikel 14 van het bestemmingsplan. En dat levert vervolgens een overtreding op van artikel 2.1, eerste lid, aanhef en onder c, van de Wet algemene bepalingen omgevingsrecht (Wabo). In dat geval bestaat voor het algemeen bestuur niet alleen de bevoegdheid, maar in beginsel ook de plicht om daartegen handhavend op te treden.

11. Het voorgaande betekent dat als [eiseres] de woonboot ten tijde van het primaire besluit hoofdzakelijk gebruikte als woonverblijf, geen sprake is van strijd met het bestemmingsplan en het algemeen bestuur niet bevoegd was om handhavend op te treden. Meer specifiek moet de rechtbank dus eerst de vraag beantwoorden wanneer sprake is van ‘hoofdzakelijk gebruik als woonverblijf’.

De uitwerking van ‘hoofdzakelijk gebruik als woonverblijf’ in de beleidsregels

12. Omdat ‘hoofdzakelijk gebruik als woonverblijf’ een vaag begrip is, heeft het college van burgemeester en wethouders van de gemeente Amsterdam (het college) dat begrip in de beleidsregels uitgelegd en ingevuld. Dit is zogenoemd wetsinterpreterend beleid. De gemeente Amsterdam, zo heeft het algemeen bestuur in het dossier en op zitting toegelicht, wordt al enkele jaren geconfronteerd met een grote toename van het aantal toeristen dat de stad bezoekt. Veel woningeigenaren binnen de gemeente zijn op die toename ingesprongen door hun woning tegen betaling voor toeristen ter beschikking te stellen, bijvoorbeeld door verhuur via Airbnb. De overlast door het verblijf van toeristen in ‘gewone’ woningen, dus buiten de daartoe bestemde hotel- en logieslocaties, heeft de gemeente ertoe gebracht om toeristische verhuur van woningen aan banden te leggen. Hiervoor heeft het college al eerder beleid ontwikkeld.^[3]

13. Uit de toelichting bij de beleidsregels voor toeristische verhuur van een woonboot^[4]blijkt dat het college op 7 oktober 2014 heeft besloten dat de toeristische verhuur van woonboten aan dezelfde voorwaarden zou moeten voldoen als de toeristische verhuur van woningen. Dit is om een gelijk speelveld te realiseren en onder andere het verdringen van de woonfunctie door toeristische verhuur tegen te gaan. De beleidsregels geven een explicitering van de hoofdfunctie wonen en daarvoor zijn criteria opgenomen die aangeven in welke mate toeristische verhuur van een woonboot mogelijk is binnen de hoofdfunctie wonen. Dit kan incidentele toeristische verhuur (ook wel vakantieverhuur genoemd) zijn of het gebruik van de woonboot als bed and breakfast (b&b). Wanneer niet aan de voorwaarden wordt voldaan, kan volgens het college worden aangenomen dat in strijd met de gebruiksregels van het bestemmingsplan wordt gehandeld en dat hiertegen handhavend kan worden opgetreden. Deze beleidsregels zijn gepubliceerd in het Gemeenteblad^[5]en op de website van de gemeente Amsterdam.

14. In de vastgestelde beleidsregels staat dat incidentele toeristische verhuur (vakantieverhuur) van een woonboot mogelijk is als wordt voldaan aan de onderstaande voorwaarden:

- de verhuurder is tevens hoofdbewoner van de woonboot en staat als zodanig ingeschreven bij de gemeentelijke basisadministratie;(1)

- de vakantieverhuur bedraagt maximaal 60 dagen per jaar;(2)

- de verhuur is incidenteel; er is geen sprake van structurele, bedrijfsmatige verhuur;(3)

- over de inkomsten wordt toeristenbelasting betaald;(4)

- de woonboot wordt niet aan meer dan vier personen tegelijkertijd verhuurd;(5)

- de woonboot voldoet aan de geldende brandveiligheidseisen;(6)

- de huurders en/of gasten die op de woonboot verblijven, veroorzaken geen overlast.(7)

15. De rechtbank is allereerst van oordeel dat het college bevoegd was om het begrip ‘hoofdzakelijk gebruik als woonverblijf’, althans de ‘hoofdfunctie wonen’ nader uit te werken in beleidsregels. Volgens vaste rechtspraak van de hoogste bestuursrechter in dit soort zaken, de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (de Afdeling) dient wetsinterpreterend beleid van een bestuursorgaan integraal (dus niet terughoudend) door de bestuursrechter te worden getoetst.^[6]Dat betekent dat de rechtbank zelf een oordeel zal geven of het college, en daarmee ook het algemeen bestuur, in de beleidsregels een juiste uitleg heeft gegeven aan het begrip ‘hoofdzakelijk gebruik als woonverblijf’ en deze heeft kunnen gebruiken bij beantwoording van de vraag of [eiseres] een overtreding van het bestemmingsplan heeft begaan.

16.1

De rechtbank is van oordeel dat bij de beoordeling of de woonboot hoofdzakelijk wordt gebruikt voor wonen relevant is of er iemand op de woonboot woont. Of dat het geval is, moet blijken uit feiten en omstandigheden. Volgens vaste rechtspraak van de Afdeling^[7]levert een inschrijving in de Brp in beginsel een vermoeden op dat de desbetreffende persoon zijn of haar hoofdverblijf op dat adres heeft. Dat betekent dat de inschrijving in de Brp een belangrijke aanwijzing is dat er iemand op dat adres woont. Daarom kan aan deze inschrijving een zwaar gewicht worden toegekend. Maar de Afdeling zegt in haar rechtspraak ook dat de inschrijving in de Brp niet allesbepalend is. Tegen zo’n inschrijving is tegenbewijs mogelijk, bijvoorbeeld als blijkt dat de woning feitelijk niet meer geschikt is voor bewoning. In dit geval betekent dat het volgende. Indien er iemand op het adres van de woonboot staat ingeschreven, ligt de bewijslast dat de woonboot toch niet wordt bewoond bij het algemeen bestuur. In het omgekeerde geval, dus als er geen inschrijving in de Brp is, mag het algemeen bestuur van het vermoeden uitgaan dat er niemand op de woonboot woont. Maar met feiten en omstandigheden kan aannemelijk gemaakt worden dat het adres toch feitelijk bewoond wordt. In dat geval ligt de bewijslast bij degene die stelt dat hij op de woonboot woont. Gelet op het voorgaande acht de rechtbank de voorwaarde onder (1) van de beleidsregels te streng geformuleerd. Voor de invulling van het begrip ‘hoofdzakelijk gebruik als woonverblijf’ mag het college verlangen dat aannemelijk wordt gemaakt dat de woonboot wordt bewoond. Maar zoals hiervoor is uitgelegd, kan het algemeen bestuur in dat verband niet de eis stellen van inschrijving in de Brp zonder de mogelijkheid om de bewoning op andere wijze aannemelijk te maken.

16.2

De voorwaarden onder (2), verhuur voor maximaal 60 dagen per jaar, en (3), de verhuur is incidenteel en niet structureel en/of bedrijfsmatig, zijn naar het oordeel van de rechtbank zowel relevant als geschikt om te betrekken bij de beoordeling of een woonboot hoofdzakelijk wordt gebruikt als woonverblijf. Deze voorwaarden uit de beleidsregels kan het algemeen bestuur dan ook onverkort toepassen.

16.3

Ten aanzien van de voorwaarden onder (4), (5), (6) en (7) van de beleidsregels is de rechtbank van oordeel dat deze criteria mogelijk wel relevant zijn voor het reguleren van het gebruik van een woonboot voor vakantieverhuur, maar niet voor de beoordeling of een woonboot hoofdzakelijk wordt gebruikt voor wonen. Ter illustratie hiervan noemt de rechtbank het geval dat aan alle voorwaarden voor vakantieverhuur wordt voldaan, behalve aan die voor het betalen van de toeristenbelasting. Aan het niet betalen van toeristenbelasting kan naar het oordeel van de rechtbank niet de conclusie worden verbonden dat er niemand op een woonboot woont. Datzelfde geldt voor de overige voorwaarden. Dat betekent dat het algemeen bestuur de voorwaarden onder (4), (5), (6) en (7) niet kan gebruiken bij de beoordeling of een woonboot in strijd met het bestemmingsplan wordt gebruikt, dus anders dan hoofdzakelijk als woonverblijf.

16.4

De rechtbank concludeert uit het voorgaande dat alleen aan de hand van de ‘genuanceerde’ voorwaarde onder (1) en de voorwaarden onder (2) en (3) kan worden beoordeeld of sprake is van een overtreding van het bestemmingsplan. De rechtbank zal hierna beoordelen of het algemeen bestuur in dit geval terecht op basis van de feiten en omstandigheden tot de conclusie is gekomen dat [eiseres] het bestemmingsplan heeft overtreden.

Hoe werkt dat nu uit in deze zaak?

17. Het algemeen bestuur heeft tijdens de zitting toegelicht dat naar aanleiding van de uitspraak van de voorzieningenrechter voorwaarde (1) niet langer wordt tegengeworpen. Het algemeen bestuur heeft in het bestreden besluit alleen nog aan de last onder dwangsom ten grondslag gelegd dat de woonboot meer dan 60 dagen per jaar is verhuurd (voorwaarde (2)). Het algemeen bestuur heeft met digitale informatieanalyse (ook wel ‘scraping’ genoemd) aanvullend onderzoek gedaan naar recensies van de woonboot. Daaruit is gebleken dat de woonboot 81 nachten is verhuurd. Dit is meer is dan de maximaal toegestane verhuur van 60 dagen op grond van de beleidsregels.

18. In het dossier bevinden zich twee pagina’s met recensies. Daaruit blijkt volgens het algemeen bestuur dat [eiseres] de woonboot 81 nachten heeft verhuurd. De rechtbank stelt vast dat de eerste pagina lijkt op een uitdraai van de website van Airbnb. Deze pagina is vrijwel geheel onleesbaar. Daaruit kan slechts met moeite worden afgeleid dat zeven mensen een recensie hebben achterlaten over een “downtown authentic houseboat”. De recensies zelf zijn echter onleesbaar. De tweede pagina is een overzicht van “downtown authentic houseboat”, met diverse “author ID’s”, “review ID’s”, “comments” en data. De rechtbank begrijpt dat dit overzicht het resultaat is van de scraping. Het algemeen bestuur heeft op de zitting toegelicht dat uit sommige recensies kan worden afgeleid hoeveel nachten de recensent heeft overnacht op de woonboot. Indien dat niet het geval is, is het algemeen bestuur uitgegaan van één nacht. In totaal komt het algemeen bestuur uit op 81 nachten. Tijdens de zitting is namens het algemeen bestuur naar voren gebracht dat er geen andere informatie is waaruit het aantal overnachtingen blijkt.

19. De rechtbank kan uit de door het algemeen bestuur overgelegde recensies niet meer dan 36 nachten verblijf opmaken. Met de drie nachten verblijf van de door de toezichthouders aangetroffen Deense toeristen erbij, heeft het algemeen bestuur slechts 39 nachten verblijf op de woonboot aannemelijk gemaakt. De rechtbank gaat ervan uit dat een overnachting gelijk staat aan één verhuurde dag. Er is dus niet gebleken dat [eiseres] de woonboot meer dan 60 dagen per jaar heeft verhuurd. Dat betekent dat voorwaarde (2) van de beleidsregels niet wordt geschonden.

20. Het voorgaande betekent dat het algemeen bestuur niet aannemelijk heeft gemaakt dat de woonboot anders dan hoofdzakelijk als hoofdverblijf werd gebruikt. Er is dus ook geen sprake van dat de woonboot door het feitelijk gebruik (de verhuur aan toeristen) een bedrijfsvaartuig is geworden. Dat [eiseres] een overtreding van het bestemmingsplan heeft begaan door de woonboot te verhuren aan toeristen heeft het algemeen bestuur dan ook niet aangetoond. Het algemeen bestuur was dan ook niet bevoegd om handhavend op te treden en om aan [eiseres] een last onder dwangsom op te leggen.

Conclusie

21. Het beroep is gegrond en de rechtbank vernietigt het bestreden besluit. Tijdens de zitting is door het algemeen bestuur te kennen gegeven dat wanneer de rechtbank de overtreding niet aangetoond acht, dit gebrek vanwege het tijdsverloop niet meer kan worden hersteld. Daarom ziet de rechtbank aanleiding zelf in de zaak te voorzien, in die zin dat het primaire besluit zal worden herroepen. De rechtbank zal daarbij bepalen dat deze uitspraak in de plaats treedt van het vernietigde bestreden besluit.

22. Omdat de rechtbank het beroep gegrond verklaart, bepaalt de rechtbank dat het algemeen bestuur aan [eiseres] het door haar betaalde griffierecht vergoedt.

23. De rechtbank veroordeelt het algemeen bestuur in de door [eiseres] gemaakte proceskosten. Deze kosten stelt de rechtbank op grond van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vast op € 2.004,- (1 punt voor het indienen van het beroepschrift, 1 punt voor het verschijnen ter zitting, 1 punt voor het indienen van een bezwaarschrift en 1 punt voor het verschijnen ter hoorzitting, met een waarde per punt van € 501,- en een wegingsfactor 1).

Beslissing

De rechtbank:

verklaart het beroep gegrond;
vernietigt het bestreden besluit;
herroept het primaire besluit en bepaalt dat deze uitspraak in de plaats treedt van het vernietigde bestreden besluit;
draagt het algemeen bestuur op het betaalde griffierecht van € 168,- aan [eiseres] te vergoeden;
veroordeelt het algemeen bestuur in de proceskosten van [eiseres] tot een bedrag van € 2.004,-.

Deze uitspraak is gedaan door mr. H.J. Schaberg, voorzitter, en mr. E.J. Otten en
mr. N. Saanen, leden,in aanwezigheid van mr. M. Vogel-Frishert, griffier
.De beslissing is in het openbaar uitgesproken op 15 februari 2018.

griffier voorzitter

Afschrift verzonden aan partijen op:

Wat kunt u doen als u het niet eens bent met deze uitspraak?

Tegen deze uitspraak kunt u binnen zes weken na de dag van verzending daarvan hoger beroep instellen bij de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State, Postbus 20019, 2500 EA Den Haag.

Burgers kunnen ook digitaal beroep indienen. Dat kan alleen via het speciale digitale loket dat u op de homepage van de website van de Raad van State vindt (www.raadvanstate.nl). Om toegang te krijgen tot het digitale loket moet u beschikken over DigiD. Binnen het loket volgt u de instructies en vult u de formulieren in. Deze kunt u dan digitaal verzenden. Bijlagen levert u eveneens digitaal aan via het loket.

Let op:
u kunt geen beroep instellen per e-mail.

Is uw zaak spoedeisend en moet er al tijdens de procedure in hoger beroep iets worden beslist wat niet kan wachten, dan kunt u de hogerberoepsrechter vragen om een voorlopige maatregel te treffen.

Bijlage wettelijk kader

Gemeentewet

Het algemeen bestuur is bevoegd een last onder dwangsom op te leggen. Dit volgt uit artikel 125, eerste en tweede lid, van de Gemeentewet, in samenhang met artikel 5:32, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht en artikel 24 van de Verordening op de bestuurscommissies.

Algemene wet bestuursrecht (Awb)

In artikel 5:1, eerste lid, van de Awb is bepaald dat onder overtreding wordt verstaan een gedraging die in strijd is met het bepaalde bij of krachtens enig wettelijk voorschrift.

In het tweede lid van dit artikel is bepaald dat onder overtreder wordt verstaan degene die de overtreding pleegt of medepleegt.

In artikel 5:31d van de Awb is bepaald dat onder last onder dwangsom wordt verstaan: de herstelsanctie, inhoudende:

a. een last tot geheel of gedeeltelijk herstel van de overtreding, en

b. de verplichting tot betaling van een geldsom indien de last niet of niet tijdig wordt uitgevoerd.

Wet algemene bepalingen omgevingsrecht (Wabo)

Op grond van artikel 2.1, eerste lid, onder c, van de Wabo (voor zover hier relevant) is het verboden zonder omgevingsvergunning een project uit te voeren, voor zover dat geheel of gedeeltelijk bestaat uit het gebruiken van gronden of bouwwerken in strijd met een bestemmingsplan.

Bestemmingsplan “Water”

Op grond van artikel 1.37 van de planregels wordt onder ligplaats verstaan een nader aangeduid deel van water waar een woonboot of bedrijfsvaartuig met ligplaatsvergunning binnen de daarvoor geldende voorwaarden ligt, dan wel kan liggen aan maximaal 2 afmeerpalen.

Op grond van artikel 1.63 van de planregels, voor zover relevant, wordt onder woonboot verstaan een vaartuig, daaronder begrepen een object te water, hoofdzakelijk gebruikt als of bestemd tot woonverblijf.

In artikel 14 van de planregels is bepaald dat het verboden is om gronden te gebruiken of te laten gebruiken in strijd met de aan de gronden gegeven bestemming.