ECLI:NL:HR:2005:AT5894

• Datum uitspraak: 20 mei 2005
• Publicatiedatum: 4 april 2013
• Zaaknummer: 39816
• Instantie: Hoge Raad
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Belastingrecht
• Procedures: Cassatie
• Rechters: A.E.M. van der Putt-Lauwers; F.W.G.M. van Brunschot; P. Lourens; C.B. Bavinck; J.W. van den Berge
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Cassatie over aanslag inkomstenbelasting en procesrechtelijke aspecten van hoorplicht

In deze zaak gaat het om een cassatieprocedure die is ingesteld door de erfgenamen van X tegen een uitspraak van het Gerechtshof te 's-Gravenhage. De zaak betreft een aanslag in de inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen voor het jaar 1994, die oorspronkelijk was vastgesteld op een belastbaar inkomen van ƒ 418.359. Na bezwaar van de erfgenamen is deze aanslag door de Inspecteur verminderd tot ƒ 416.995. De erfgenamen hebben vervolgens beroep ingesteld bij het Hof, dat de uitspraak van de Inspecteur heeft vernietigd en de aanslag verder heeft verminderd tot ƒ 409.581. Tegen deze uitspraak hebben de erfgenamen cassatie ingesteld.

De Hoge Raad overweegt dat de inbreng in de B.V. ter uitvoering van een voorovereenkomst is geschied, waarbij de onderneming met terugwerkende kracht tot 1 januari 1994 aan de B.V. moet worden toegerekend. De Hoge Raad oordeelt dat het middel dat stelt dat het Hof ten onrechte niet is ingegaan op de grief van de erfgenamen over het niet horen volgens de regels van de Algemene wet bestuursrecht, terecht is voorgesteld. Echter, het middel kan niet tot cassatie leiden, omdat de stukken van het geding aantonen dat de erfgenamen niet zijn benadeeld door het gebrek in de hoorplicht.

De Hoge Raad verklaart het beroep ongegrond en oordeelt dat er geen termen zijn voor een veroordeling in de proceskosten. Dit arrest is gewezen door de vice-president en vier raadsheren, en is openbaar uitgesproken op 20 mei 2005.

Uitspraak

Nr. 39.816

20 mei 2005

RvS

gewezen op het beroep in cassatie van de erfgenamen van X, gewoond hebbende te Z, tegen de uitspraak van het Gerechtshof te 's-Gravenhage van 27 mei 2003, nr. BK-00/02348, betreffende na te melden ten name van X vastgestelde aanslag in de inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen.

1. Aanslag, bezwaar en geding voor het Hof

Ten name van X (hierna: erflater) is voor het jaar 1994 een aanslag in de inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen vastgesteld naar een belastbaar inkomen van ƒ 418.359, welke aanslag, na daartegen gemaakt bezwaar, bij uitspraak van de Inspecteur is verminderd tot een aanslag naar een belastbaar inkomen van ƒ 416.995.

De erven van erflater (hierna: belanghebbenden) zijn tegen die uitspraak in beroep gekomen bij het Hof.

Het Hof heeft het beroep gegrond verklaard, de uitspraak van de Inspecteur vernietigd en de aanslag verminderd tot een naar een belastbaar inkomen van ƒ 409.581. De uitspraak van het Hof is aan dit arrest gehecht.

2. Geding in cassatie

Belanghebbenden hebben tegen 's Hofs uitspraak beroep in cassatie ingesteld. Het beroepschrift in cassatie is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.

De Staatssecretaris van Financiën heeft een verweerschrift ingediend.

3. Beoordeling van de middelen

3.1.1. Middel I keert zich tegen 's Hofs oordeel dat door erflater in diens hoedanigheid van aandeelhouder bewust bedragen aan het vermogen van A B.V. (thans: B B.V.; hierna: de B.V.) zijn onttrokken.

3.1.2. Aangaande het middel overweegt de Hoge Raad als volgt.

Uit 's Hofs uitspraak en de stukken van het geding blijkt dat de inbreng in de B.V., op welke inbreng het in artikel 18 van de Wet op de inkomstenbelasting 1964 bepaalde toepassing heeft gevonden, is geschied ter uitvoering van de op 31 augustus 1994 door erflater, zijn echtgenote en de B.V. gesloten zogenoemde voorovereenkomst. In die voorovereenkomst is vermeld dat de voorheen door C C.V. gedreven onderneming met terugwerkende kracht tot 1 januari 1994 moet worden geacht te worden gedreven voor rekening en risico van de B.V. Op 25 april 1995 zijn de door de Inspecteur voor de onderhavige in de voorovereenkomst beoogde zogenoemde geruisloze overgang vastgestelde voorwaarden door erflater en zijn echtgenote voor akkoord getekend. Een en ander brengt met zich dat de onderhavige ondernemingswinst vanaf 1 januari 1994 moet worden toegerekend aan de B.V. Daaraan doet niet af dat de desbetreffende wilsovereenstemming eerst op 31 augustus 1994 is totstandgekomen en evenmin dat de onderneming eerst op 31 maart 1995 in civielrechtelijke zin aan de B.V. is overgedragen. Voorzover het middel het tegendeel betoogt, faalt het mitsdien.

3.1.3. Ook voor het overige kan het middel niet tot cassatie leiden. Zulks behoeft, gezien artikel 81 van de Wet op de rechterlijke organisatie, geen nadere motivering, nu het middel in zoverre niet noopt tot beantwoording van rechtsvragen in het belang van de rechtseenheid of de rechtsontwikkeling.

3.2. Aangaande middel V, dat ten betoge strekt dat het Hof ten onrechte niet is ingegaan op de grief van belanghebbenden dat zij niet overeenkomstig de regels van de Algemene wet bestuursrecht (hierna: de Awb) zijn gehoord, overweegt de Hoge Raad als volgt.

Indien voor het hof wordt aangevoerd dat niet op de juiste wijze is gehoord op bezwaar, kan aan dat gebrek met toepassing van artikel 6:22 van de Awb in de uitspraak worden voorbijgegaan als de belanghebbende niet is benadeeld, maar het hof moet dan wel motiveren waarom dat het geval is (vgl. HR 18 april 2003, nr. 37790, BNB 2003/267). Nu het Hof niet heeft aangegeven waarom het aan het gestelde gebrek voorbij is gegaan, is het middel terecht voorgesteld. Het middel kan echter niet tot cassatie leiden nu 's Hofs uitspraak en de stukken van het geding geen andere conclusie toelaten dan dat nadat het bezwaarschrift is ingediend diverse gesprekken hebben plaatsgevonden en dat belanghebbenden door het niet op de juiste wijze worden gehoord niet zijn benadeeld.

3.3. De middelen kunnen overigens evenmin tot cassatie leiden. Zulks behoeft, gezien artikel 81 van de Wet op de rechterlijke organisatie, geen nadere motivering, nu de middelen in zoverre niet nopen tot beantwoording van rechtsvragen in het belang van de rechtseenheid of de rechtsontwikkeling.

4. Proceskosten

De Hoge Raad acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten.

5. Beslissing

De Hoge Raad verklaart het beroep ongegrond.

Dit arrest is gewezen door de vice-president A.E.M. van der Putt-Lauwers als voorzitter, en de raadsheren F.W.G.M. van Brunschot, P. Lourens, C.B. Bavinck en J.W. van den Berge, in tegenwoordigheid van de waarnemend griffier E. Cichowski, en in het openbaar uitgesproken op 20 mei 2005.