ECLI:NL:RVS:2025:1646

• Datum uitspraak: 14 april 2025
• Publicatiedatum: 14 april 2025
• Zaaknummer: 202403914/1/V3
• Instantie: Raad van State
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Vreemdelingenrecht
• Procedures: Hoger beroep
• Rechters: J.H. van Breda; M. den Heyer; M.C. Stoové
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Hoger beroep tegen afwijzing verblijfsvergunning asiel en rechtmatigheid vrijheidsontnemende maatregel

In deze zaak gaat het om een hoger beroep van de minister van Asiel en Migratie tegen een uitspraak van de rechtbank Den Haag, zittingsplaats Amsterdam, van 18 juni 2024. De rechtbank had de aanvraag van betrokkene om een verblijfsvergunning asiel voor bepaalde tijd gegrond verklaard en het besluit van de staatssecretaris van Justitie en Veiligheid van 30 april 2024 vernietigd. De rechtbank had ook de opheffing van de vrijheidsontnemende maatregel bevolen en schadevergoeding toegekend aan betrokkene. De minister heeft hoger beroep ingesteld, waarbij zij aanvoert dat de rechtbank ten onrechte ambtshalve de rechtmatigheid van de vrijheidsontnemende maatregel heeft getoetst, aangezien er geen beroep tegen deze maatregel aanhangig was. De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State heeft de grieven van de minister gegrond verklaard. De Afdeling oordeelt dat de rechtbank niet bevoegd was om de rechtmatigheid van de vrijheidsontnemende maatregel te toetsen binnen de procedure van de asielaanvraag. De uitspraak van de rechtbank is vernietigd voor zover deze de opheffing van de vrijheidsontnemende maatregel en de schadevergoeding betreft. De minister hoeft geen proceskosten te vergoeden.

Uitspraak

202403914/1/V3.

Datum uitspraak: 14 april 2025

AFDELING

BESTUURSRECHTSPRAAK

Uitspraak met toepassing van artikel 8:54, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht op het hoger beroep van:

de minister van Asiel en Migratie,

appellant,

tegen de uitspraak van de rechtbank Den Haag, zittingsplaats Amsterdam, van 18 juni 2024 in zaak nr. NL24.18936 in het geding tussen:

[betrokkene]

en

de minister.

Procesverloop

Bij besluit van 30 april 2024 heeft de staatssecretaris van Justitie en Veiligheid een aanvraag van betrokkene om haar een verblijfsvergunning asiel voor bepaalde tijd te verlenen, afgewezen.

Bij uitspraak van 18 juni 2024 heeft de rechtbank het daartegen door betrokkene ingestelde beroep gegrond verklaard, dat besluit vernietigd, bepaald dat de staatssecretaris een nieuw besluit op de aanvraag neemt met inachtneming van de uitspraak, de opheffing van de vrijheidsontnemende maatregel met ingang van die dag bevolen en schadevergoeding toegekend.

Tegen deze uitspraak heeft de staatssecretaris hoger beroep ingesteld.

Betrokkene, vertegenwoordigd door mr. F. Boone, advocaat in Rotterdam, heeft een schriftelijke uiteenzetting gegeven.

Overwegingen

Inleiding

1.       Betrokkene heeft de Cubaanse nationaliteit. Zij heeft op 12 april 2024 aan de grens op Schiphol een asielaanvraag ingediend. Diezelfde dag heeft de minister haar een vrijheidsontnemende maatregel opgelegd op grond van artikel 6, derde lid, van de Vw 2000. Deze uitspraak gaat over de vraag of de rechtbank bij de toetsing van het besluit op de asielaanvraag ook ambtshalve de rechtmatigheid van de vrijheidsontnemende maatregel mocht toetsen.

Grieven

2.       De minister klaagt in haar grieven, onder verwijzing naar de uitspraak van de Afdeling van 26 juli 2023, ECLI:NL:RVS:2023:2829, dat de rechtbank buiten de grenzen van het geding is getreden door ambtshalve een oordeel te geven over de rechtmatigheid van de vrijheidsontnemende maatregel. De ambtshalve toets in bewaringszaken is volgens de minister beperkt tot het beroep tegen de maatregel van bewaring of grensdetentie zelf. In dit geval was bij de rechtbank ten tijde van de uitspraak alleen een beroep tegen het asielbesluit aanhangig en geen beroep tegen de vrijheidsontnemende maatregel. Daarom heeft de rechtbank ten onrechte de opheffing van de vrijheidsontnemende maatregel bevolen en aan betrokkene schadevergoeding toegekend, aldus de minister.

Beoordeling

2.1.    Zoals de Afdeling eerder heeft overwogen (uitspraak van 26 juli 2023, ECLI:NL:RVS:2023:2829, onder 5), mag ambtshalve toetsing in bewaringszaken er niet toe leiden dat de bewaringsrechter treedt in de toetsing van de rechtmatigheid van een ander besluit dan het besluit waartegen beroep is ingesteld. De Afdeling overweegt nu dat dit ook geldt voor de omgekeerde situatie. Het beroep van betrokkene was gericht tegen het besluit van 30 april 2024, over de afwijzing van haar asielaanvraag. Binnen die procedure bestaat geen ruimte voor toetsing van de rechtmatigheid van de grensdetentie (vergelijk de uitspraak van 14 oktober 2016, ECLI:NL:RVS:2016:2675, onder 5.3.1 en 5.3.2). De rechtbank heeft daarom ook ten onrechte met toepassing van artikel 106, eerste lid, van de Vw 2000 schadevergoeding toegekend.

2.2.    De grieven slagen.

Conclusie

3.       Het hoger beroep is gegrond. De Afdeling vernietigt de uitspraak van de rechtbank, voor zover de rechtbank de opheffing van de vrijheidsontnemende maatregel heeft bevolen en schadevergoeding heeft toegekend. De minister hoeft geen proceskosten te vergoeden.

Beslissing

De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State:

I.        verklaart het hoger beroep gegrond;

II.       vernietigt de uitspraak van de rechtbank Den Haag, zittingsplaats Amsterdam, van 18 juni 2024 in zaak nr. NL24.18936, voor zover de rechtbank de opheffing van de vrijheidsontnemende maatregel heeft bevolen en schadevergoeding heeft toegekend.

Aldus vastgesteld door mr. J.H. van Breda, voorzitter, en mr. M. den Heyer en mr. M.C. Stoové, leden, in tegenwoordigheid van mr. T.W.A. Weber, griffier.

w.g. Van Breda

voorzitter

w.g. Weber

griffier

Uitgesproken in het openbaar op 14 april 2025

846