Uitspraak
RECHTBANK GELDERLAND
Zittingsplaats Arnhem
Belastingrecht
zaaknummer: AWB 20/5337
uitspraak van de enkelvoudige belastingkamer van
in de zaak tussen
[naam verzoeker] , te [woonplaats] , verzoeker
(gemachtigde: [naam gemachtigde] ),
en
de heffingsambtenaar van Tribuut, verweerder.
Procesverloop
Bij brief van 24 september 2020 heeft verzoeker een verzoek gedaan aan de rechtbank tot vergoeding van de door hem geleden immateriële schade in verband met overschrijding van de redelijke termijn, met rente en kosten.
Dit verzoek houdt verband met het bezwaar van verzoeker van 13 augustus 2015 tegen een naheffingsaanslag parkeerbelasting.
Verweerder heeft een verweerschrift ingediend.
Verzoeker heeft hierop gereageerd in een nader stuk. Het verzoek van verzoeker om dit nader stuk als repliek aan te merken, is door de rechtbank afgewezen.
Het onderzoek ter zitting heeft via beeldverbinding plaatsgevonden op 23 maart 2021.
Namens verzoeker is de gemachtigde verschenen. Namens verweerder is verschenen [persoon A] .
Overwegingen
Feiten
1. Verweerder heeft aan verzoeker op 22 juli 2015 een naheffingsaanslag parkeerbelasting opgelegd. Verzoeker heeft daartegen op 13 augustus 2015 bezwaar gemaakt.
2. Bij brief van 9 oktober 2017 heeft verzoekers gemachtigde verweerder erop gewezen dat nog steeds geen uitspraak op bezwaar was gedaan en dat dit uiterlijk binnen vier weken na de brief alsnog diende te gebeuren.
3. Op 7 november 2017 heeft verzoeker beroep bij de rechtbank ingesteld tegen het niet tijdig doen van uitspraak op bezwaar door verweerder. Verweerder heeft vervolgens op 18 december 2017 uitspraak op bezwaar gedaan en heeft het bezwaar ongegrond verklaard.
4. Verzoeker heeft bij brief van 19 december 2017 het beroep bij de rechtbank ingetrokken, onder voorwaarde van veroordeling van verweerder in de proceskosten. Bij uitspraak van 28 maart 2018, zaaknummer AWB 17/6121, heeft de rechtbank verweerder veroordeeld in de proceskosten ten bedrage van € 125,25, omdat het alsnog doen van een uitspraak op bezwaar kan worden gezien als een tegemoetkomen aan de indiener van het beroepschrift in de zin van artikel 8:75a van de Algemene wet bestuursrecht (Awb).
5. In de beroepsprocedure heeft verzoeker niet verzocht om een schadevergoeding wegens overschrijding van de redelijke termijn. Bij brief van 11 juli 2020 heeft verzoeker verweerder alsnog verzocht om deze schade te vergoeden. Hij heeft verweerder hiervoor een termijn gegeven van acht weken. Verweerder heeft dit verzoek op 24 september 2020 afgewezen. Vervolgens heeft verzoeker het verzoek om schadevergoeding bij de rechtbank ingediend, ook op 24 september 2020.
Geschil
6. In geschil is of de rechtbank bevoegd is om van het verzoek kennis te nemen, of verzoeker ontvankelijk is in dit verzoek en of hij recht heeft op de gevraagde vergoeding van immateriële schade, met rente en kosten.
Bevoegdheid rechtbank
7. De rechtbank is van oordeel dat zij bevoegd is om van het verzoek kennis te nemen. Het verzoek moet namelijk worden aangemerkt als een verzoek in de zin van artikel 8:88 e.v. van de Awb, dat vanaf 1 juli 2013 van toepassing is op (onder meer) zaken betreffende parkeerbelasting. De uitspraak op bezwaar van 18 december 2017 dateert van na 1 juli 2013, zodat deze bepalingen van toepassing zijn in dit geval. Artikel 8:73 van de Awb is als gevolg hiervan niet van toepassing. [1] De belastingrechter is bevoegd om van het verzoek kennis te nemen, omdat deze bevoegd is om kennis te nemen van het beroep tegen de naheffingsaanslag parkeerbelasting (zie artikel 8:90, eerste lid van de Awb).
Ontvankelijkheid verzoek
8. Het verzoek is ook ontvankelijk. Verzoeker heeft voldaan aan het vereiste dat is gesteld in artikel 8:90, tweede lid, van de Awb, omdat hij verweerder tenminste acht weken voor het indienen van het verzoekschrift heeft verzocht om de schade te vergoeden. Het verzoek is ook niet te laat gedaan, aangezien de vijfjaarstermijn die hiervoor van toepassing is, niet is overschreden (zie artikel 8:93 van de Awb, waarin artikel 3:310 van het Burgerlijk Wetboek van toepassing wordt verklaard). Tussen de uitspraak op bezwaar van 18 december 2017 en het verzoek van 24 september 2020 zijn immers minder dan vijf jaren verstreken.
9. De stelling van verweerder dat het verzoek om schadevergoeding had moeten worden gedaan tijdens de beroepsprocedure, is onjuist in zaken waarop de artikelen 8:88 en volgende van de Awb van toepassing zijn, zoals bij deze zaak. Uit artikel 8:91 van de Awb volgt namelijk dat het verzoek ook buiten de beroepsprocedure gedaan kan worden.
10. De conclusie uit het voorgaande is dat de rechtbank het verzoek om schadevergoeding inhoudelijk kan beoordelen.
Schadevergoeding
11. Bij de beoordeling van het verzoek om schadevergoeding, dient de rechtbank naar analogie de regels toe te passen die de Hoge Raad heeft gegeven in het overzichtsarrest over immateriële schadevergoeding van 19 februari 2016. [2]
12. De redelijke termijn bedraagt twee jaar vanaf de ontvangst van het bezwaarschrift tot de uitspraak van de rechtbank. Verweerder heeft het bezwaarschrift van verzoeker ontvangen op 13 augustus 2015. De periode tussen deze datum en de uitspraak van de rechtbank van 28 maart 2018 is (afgerond) 8 maanden langer dan twee jaar.
13. De rechtbank ziet geen redenen om de redelijke termijn in dit geval langer of korter vast te stellen dan twee jaar. De omstandigheid dat verzoekers gemachtigde niet eerder dan op 9 oktober 2017 heeft aangedrongen op een spoedige behandeling van de zaak, is geen reden voor een verlenging van de redelijke termijn. [3]
14. De stelling van verweerder dat verzoeker geen spanning en frustratie heeft ondervonden, omdat hij en zijn gemachtigde de zaak kennelijk zelf vergeten waren, kan niet leiden tot afwijzing van het verzoek. Volgens het overzichtsarrest van de Hoge Raad wordt de spanning en frustratie namelijk verondersteld. [4] De rechtbank ziet in dit geval onvoldoende reden om bijzondere omstandigheden aan te nemen die zouden kunnen leiden tot afwijking van de door de Hoge Raad gegeven regel, aangezien uit het overzichtsarrest volgt dat van bijzondere omstandigheden niet snel sprake is. De omstandigheid dat het bezwaarschrift bij verweerder in het ongerede was geraakt als gevolg van de overzetting van vier gemeentes naar Tribuut, moet voor rekening en risico van verweerder komen.
15. De redelijke termijn is dus met (afgerond) 8 maanden overschreden. Naar boven afgerond is dat 2 keer een half jaar. Dit betekent een schadevergoeding van € 1.000 (2 keer een half jaar ad € 500). De uitspraak op bezwaar van verweerder dateert van 18 december 2017. Dit is aanzienlijk langer dan de zes maanden waarbinnen verweerder had moeten beslissen, namelijk twee jaar en 4,5 maanden. De gehele overschrijding van de redelijke termijn is dus ontstaan in de bezwaarfase, zodat de hele schadevergoeding aan verweerder dient te worden toegerekend.
16. De rechtbank zal verweerder veroordelen om de schadevergoeding van € 1.000 aan verzoeker te betalen. De wettelijke rente over de schadevergoeding, die verzoekers gemachtigde heeft gevraagd, is toewijsbaar vanaf vier weken na dagtekening van deze uitspraak. [5]
Proceskosten, griffierecht en rente
17. Verzoekers gemachtigde heeft ook gevraagd om vergoeding van de proceskosten en het griffierecht en de wettelijke rente daarover. De rechtbank zal ook deze verzoeken toewijzen, omdat het verzoek om schadevergoeding wordt toegewezen. Daarbij rekent de rechtbank met een waarde per punt van 0,5, gezien de eenvoudige aard van deze zaak.
18. De rechtbank vindt aanleiding verweerder te veroordelen in de kosten die verzoeker in verband met de behandeling van het verzoek redelijkerwijs heeft moeten maken. Deze kosten zijn op de voet van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vastgesteld op € 534 (1 punt voor het indienen van het verzoekschrift en 1 punt voor het verschijnen ter zitting, met een waarde per punt van € 534 en een wegingsfactor 0,5). Omdat de rechtbank het verzoek toewijst, dient verweerder ook het door verzoeker betaalde griffierecht aan hem te vergoeden.
19. De gevraagde wettelijke rente over de proceskostenvergoeding en het griffierecht wordt toegewezen vanaf vier weken na de dagtekening van deze uitspraak.
Beslissing
De rechtbank:
- wijst het verzoek om schadevergoeding toe;
- veroordeelt verweerder tot vergoeding van de door verzoeker geleden immateriële schade ter hoogte van € 1.000, te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf de dag nadat vier weken zijn verstreken na de dagtekening van uitspraak van de rechtbank, tot aan de dag van algehele voldoening;
- veroordeelt verweerder in de proceskosten van verzoeker ten bedrage van € 534, te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf de dag nadat vier weken zijn verstreken na de dagtekening van de uitspraak van de rechtbank, tot aan de dag van algehele voldoening;
- draagt verweerder op het betaalde griffierecht van € 48 aan verzoeker te vergoeden, te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf de dag nadat vier weken zijn verstreken na de dagtekening van de uitspraak van de rechtbank, tot aan de dag van algehele voldoening.
Deze uitspraak is gedaan door mr. A.F. Germs-de Goede, rechter, in tegenwoordigheid van mr. L. Ketner, griffier.
De beslissing is in het openbaar uitgesproken op:
De griffier is niet in de gelegenheid de uitspraak mede te ondertekenen
griffier
rechter
Afschrift verzonden aan partijen op:
Rechtsmiddel
Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen zes weken na de verzenddatum hoger beroep instellen bij het gerechtshof Arnhem-Leeuwarden (belastingkamer), Postbus 9030, 6800 EM Arnhem.
Bij het instellen van hoger beroep dient het volgende in acht te worden genomen:
1 - bij het beroepschrift wordt een afschrift van deze uitspraak overgelegd;
2 - het beroepschrift moet ondertekend zijn en ten minste het volgende vermelden:
a. de naam en het adres van de indiener;
2 - het beroepschrift moet ondertekend zijn en ten minste het volgende vermelden:
a. de naam en het adres van de indiener;
b. een dagtekening;
c. een omschrijving van de uitspraak waartegen het hoger beroep is ingesteld;
d. de gronden van het hoger beroep.