Uitspraak
Rechtbank DEN HAAG
Team belastingrecht
zaaknummers: SGR 23/1008 en SGR 23/1293
proces-verbaal van de mondelinge uitspraak van de enkelvoudige kamer van 7 mei 2024 in de zaken tussen
[eiseres], wonende te [woonplaats], eiseres(gemachtigde: S.J.J.G. Fernandes),
en
de heffingsambtenaar van de gemeente Den Haag, verweerder.
De bestreden uitspraak op bezwaar
De uitspraak van verweerder van 22 december 2022 op het bezwaar van eiseres tegen de aan haar opgelegde naheffingsaanslagen parkeerbelasting.
Zitting
Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 23 april 2024.
Namens eiseres is, met bericht van verhindering, niemand verschenen. Verweerder heeft zich laten vertegenwoordigen door mr. [naam 1].
Beslissing
De rechtbank verklaart de beroepen ongegrond.
Overwegingen
1. Op 28 augustus 2022 om 22:22 uur (SGR 23/1293) en 23 september 2022 om 16:14 (SGR 23/1008) stond de auto van eiseres geparkeerd op een parkeerplaats in de Thomsonstraat te Den Haag ter hoogte van nummer 17 respectievelijk de Wassenaarseweg te Den Haag ter hoogte van nummer 281. Deze locaties zijn door burgemeester en wethouders van de gemeente Den Haag aangewezen als een plaats waar mag worden geparkeerd met een geldige parkeervergunning of tegen betaling van parkeerbelasting.
2. Tijdens een controle op voormeld tijdstippen is door een scanauto geconstateerd dat voor de auto geen parkeerbelasting was voldaan en geen geldige parkeervergunning was aangemeld. Naar aanleiding daarvan zijn aan eiseres naheffingsaanslagen opgelegd van € 68,50, elk bestaande uit € 2 aan parkeerbelasting en € 66,50 aan kosten van de naheffingsaanslag.
3. In geschil is of de naheffingsaanslagen bevoegdelijk en terecht zijn opgelegd, of de hoorplicht is geschonden en of de uitspraak op bezwaar bevoegdelijk zijn gedaan. Voorts is in geschil of ten onrechte geen stukken ter inzage zijn gelegd en geen melding is gedaan van de mogelijkheid om tot tien dagen voor de zitting nadere stukken in te dienen en waar en wanneer stukken ter inzage zullen liggen, zodat artikel 7:4 vande Algemene wet bestuursrecht (Awb) is geschonden. Tot slot stelt eiseres dat de hoorplicht is geschonden.
Kenbaarheid betaald parkeren
4. De verplichting om parkeerbelasting te betalen voor het op een bepaalde plaats en een bepaalde tijd parkeren van een voertuig, dient zodanig kenbaar te zijn gemaakt dat redelijkerwijs geen misverstand kan bestaan omtrent de verschuldigdheid daarvan. Het bestaan van de verplichting om parkeerbelasting voor een locatie te voldoen kan blijken uit de aanwezigheid van parkeerapparatuur bij of in de nabijheid van de parkeerplaats, maar ook uit borden of andere aanwijzingen bij of in de directe omgeving van de parkeerplaats op zo’n wijze dat over de verschuldigdheid van parkeerbelasting voor die parkeerplaats redelijkerwijs geen misverstand kan bestaan. [1] Daar staat tegenover dat een parkeerder een onderzoeksplicht heeft in die zin dat hij zich, voordat hij parkeert, op de hoogte moet stellen van de verschuldigdheid van parkeerbelasting ter plaatse. Het zich niet voldoende op de hoogte stellen en het (als gevolg daarvan) niet naleven van die voorschriften, komt naar vaste jurisprudentie voor rekening en risico van de parkeerder. [2]
5. Verweerder heeft toegelicht dat in de omgeving van de parkeerlocatie op de Thomsonlaan ter hoogte van nummer 17 meerdere borden en parkeerautomaten staan waarop het parkeerregime staat vermeld. Verweerder heeft onweersproken verklaard dat eiseres bij het inrijden van de Thomsonlaan op de kruising met de Ieplaan een zonebord en een parkeerautomaat moet zijn gepasseerd, dat de auto aan de linkerzijde van de weg stond geparkeerd en dat aan de rechterzijde enkele tientallen meters verderop een parkeerautomaat staat. Dit volgt ook uit de door verweerder overgelegde stukken, waaronder een uitdraai van de naheffingsaanslag uit het Gemeentelijke belastingsysteem en het “Dossier Naheffingsaanslag” met de locatiegegevens van de constatering en een plattegrond, de foto’s van de scanauto en een foto van het genoemde zonebord en de parkeerautomaat.
Voor het parkeren op de Wassenaarseweg ter hoogte van nummer 281 heeft verweerder toegelicht dat er ter hoogte van nummer 265 een zonebord staat met een vewijzing naar de dichtstbijzijnde parkeerautomaat ter hoogte van nummer 307. De rechtbank stelt vast dat op één van de scanfoto’s deze parkeerautomaat is waar te nemen in de nabijheid van de auto en dat eiseres deze op eenvoudige wijze had kunnen waarnemen ten tijde van het parkeren. Naar het oordeel van de rechtbank heeft verweerder met de overgelegde stukken en zijn toelichting daarop aannemelijk gemaakt dat de verschuldigdheid van parkeerbelasting ter plaatse voldoende kenbaar was. Naar het oordeel van de rechtbank heeft verweerder hiermee ook eiseres’ stellingen ten aanzien van de parkeerapp voldoende weersproken. De naheffingsaanslagen zijn derhalve terecht opgelegd en de beroepen in zoverre ongegrond.
Bevoegdheid tot opleggen naheffingsaanslag
6. De stelling van eiseres dat de naheffingsaanslag voor het parkeren op 28 augustus 2022 (SGR 23/1293) dient te worden vernietigd omdat deze niet bevoegd is opgelegd, leidt niet tot een ander oordeel, nu de naheffingsaanslag via een geautomatiseerd systeem is opgelegd door de directeur gemeentebelastingen, die uit hoofde van zijn aanwijzing als heffings- en invorderingsambtenaar daartoe bevoegd is [3] . Voorgaande onderbouwing geldt overigens ook als de naheffingsaanslag in feite zou zijn opgelegd door een ander dan de directeur gemeentebelastingen, zoals bepleit door eiseres. [4] Daarmee is de naheffingsaanslag bevoegdelijk opgelegd. Wat er overigens zij van de door eiseres opgeworpen vragen ten aanzien van de diverse bij het proces betrokken personen, zoals diverse controleurs, doen aan het oordeel dat de naheffingsaanslag bevoegdelijk is opgelegd, verder niet af en roepen bij de rechtbank geen gerede twijfel op. In zoverre is dit beroep ongegrond.
Bevoegdheid tot doen van uitspraak op bezwaar
7. Anders dan eiseres stelt, zijn de uitspraken op bezwaar bevoegdelijk gedaan door de directeur gemeentebelastingen op grond van artikel 3, lid 2 van het Uitvoeringsbesluit gemeentelijke Belastingen 2020. Dat verweerder een mandaatbesluit in het geding heeft gebracht waarin mr. [naam 2] wordt gemandateerd namens de directeur gemeentebelastingen uitspraken op bezwaarschriften te ondertekenen leidt niet tot een ander oordeel, nu de uitspraak op bezwaar niet is ondertekend door mr. [naam 2], maar door de directeur gemeentebelastingen. De rechtbank wijst in dit verband ook op artikel 10:7 Awb waarin is bepaald dat de mandaatgever bevoegd blijft de gemandateerde bevoegdheden uit te oefenen. Dat de zaken inhoudelijk door iemand anders zijn behandeld maakt niet dat de uitspraken op bezwaar die zijn ondertekend door de directeur gemeentebelastingen onbevoegd zijn gedaan. Het is de rechtbank voorts niet gebleken dat de uitspraken op bezwaar onvoldoende zijn gemotiveerd. In zoverre is het beroep ongegrond.
Bevoegdheid procesvertegenwoordiger
8. Eiseres heeft aanvullend gesteld dat verweerder met het overleggen van een mandaatbesluit voor mr. [naam 2] de bevoegdheid van J. van der Plas om proceshandelingen, zoals het indienen van het verweerschrift, namens verweerder te verrichten niet is gebleken. De rechtbank volgt deze stelling van eiseres niet. Gelet op de omstandigheid dat het de rechtbank uit eigen beweging bekend is dat J. van der Plas als procesvertegenwoordiger optreedt namens verweerder, ziet de rechtbank geen aanleiding aan het ontbreken van het juiste mandaatbesluit de door eiseres gewenste gevolgen (het weigeren of buiten beschouwing laten van het verweerschrift) te verbinden. In zoverre is het beroep ongegrond.
Tardief indienen verweerschrift
9. Eiseres heeft verder aangevoerd dat verweerder buiten de wettelijke indieningstermijn een verweerschrift cq verweerschriften heeft ingediend. Anders dan eiseres kennelijk veronderstelt, is de termijn voor het indienen van een verweerschrift geen fatale termijn, maar een termijn van orde. Indien verweerder na afloop van de indieningstermijn alsnog een met ‘verweerschrift’ aangeduid stuk indient, wordt dit op grond van artikel 8:58, lid 1, Awb aangemerkt als nader stuk. Bovendien is verweerder, indien de rechtbank daar niet om verzoekt, niet verplicht een verweerschrift in te dienen. In onderhavig geval heeft de rechtbank verweerder enkel in de gelegenheid gesteld om een verweerschrift in te dienen, maar verweerder daartoe niet opgeroepen of verplicht. In zoverre is het beroep ongegrond.
Onvolledig indienen stukken
10. Ten aanzien van de op de zaak betrekking hebbende stukken stelt eiseres dat verweerder deze onvolledig bij de rechtbank heeft ingediend. Eiseres verwijst in het bijzonder naar een stuk met de titel ‘dossier naheffingsaanslag’ wat niet door verweerder zou zijn overgelegd. De rechtbank heeft bij brief van 7 maart 2023 aan verweerder gevraagd om de op de zaken betrekking hebbende stukken. Deze zijn binnen de termijn van vier weken, op 23 maart 2023, bij de rechtbank binnengekomen en op 31 maart 2023 doorgezonden naar (de gemachtigde van) eiseres. In het dossier heeft de rechtbank bij de op de zaak betrekking hebbende stukken in bijlage 1 een stuk van meerder pagina’s aangetroffen waarop boven en onder aan die pagina’s ‘dossier Naheffingsaanslag’ staat vermeld en ook anderszins heeft de rechtbank geen aanleiding te betwijfelen dat alle gedingstukken zijn overgelegd. De rechtbank ziet daarom geen aanleiding om hieraan gevolgen te verbinden. De rechtbank neemt bij haar oordeel mede in aanmerking dat de stukken bijna één jaar voorafgaand aan de zitting bij de rechtbank zijn ingediend en zijn doorgezonden. Niet gesteld kan worden dat eiseres hierdoor in haar belangen is geschaad. Dit geldt temeer nu (de gemachtigde van) eiseres in staat is gebleken daar op te reageren. In zoverre is het beroep ongegrond.
Schending hoorplicht
11. Bij brief van 6 december 2022 heeft verweerder de gemachtigde uitgenodigd voor een hoorzitting op 12 december 2022. Uit het beroepschrift volgt dat niet in geschil is dat deze uitnodiging de gemachtigde heeft bereikt. Gemachtigde heeft hierop niet gereageerd en verschijnt vervolgens, zonder bericht van verhindering, niet op de hoorzitting. In beroep stelt de gemachtigde dat de hoorplicht is geschonden. Hij voert daartoe aan dat de uitnodigingstermijn voor het oproepen voor de hoorzitting te kort was en dat de hoorzitting was gepland, terwijl de termijn voor het indienen van de gronden nog tot ruim na de hoorzitting liep (20 december 2022) en dat eiseres ervan uit mag gaan dat zij op haar gronden wordt gehoord. Dienaangaande overweegt de rechtbank dat niet valt in te zien waarom de gemachtigde in een eenvoudige parkeerbelastingzaak niet in staat zou zijn om de gronden van het beroep (alvast) mondeling toe te lichten op de hoorzitting. Als gemachtigde de termijn te kort vond, dan had hij contact moeten opnemen met verweerder. [5] De rechtbank neemt daarbij in aanmerking dat verweerder ter zitting heeft verklaard dat de gemachtigde van eiseres de gewoonte heeft niet op een hoorzitting te verschijnen. Ook bij de rechtbank is de gemachtigde van eiseres in ieder geval in de afgelopen twee jaren, telkens met bericht van verhindering, niet verschenen. De formele grieven van gemachtigde moeten in het licht van die werkwijze, die naar het oordeel van de rechtbank gelet op de stelselmatigheid ervan als gebruikelijk mag worden bestempeld, worden bezien en kunnen aldus niet leiden tot het oordeel dat sprake is van een schending van de hoorplicht.
Schending van artikel 7:4 Awb
12. Op grond van artikel 7:4, eerste en tweede lid, van de Awb is verweerder verplicht het bezwaarschrift en alle verder op de zaak betrekking hebbende stukken gedurende een week voorafgaand aan het hoorgesprek ter inzage te leggen en de mogelijkheid te bieden nadere stukken in te dienen. Eiseres betwist dat verweerder het bezwaarschrift en alle verder op de zaak betrekking hebbende stukken ter inzage heeft gelegd. Verder stelt eiseres dat verweerder haar er niet op heeft gewezen waar en wanneer de stukken ter inzage lagen en dat zij tot tien dagen voor de zitting nadere stukken kon indienen. Verweerder heeft de juistheid van de stelling van eiseres dat zij er niet op gewezen is waar en wanneer de stukken ter inzage lagen en dat zij tot tien dagen voor de zitting nadere stukken kon indienen ter zitting bevestigd. De rechtbank passeert schending van artikel 7:4 van de Awb met toepassing van artikel 6:22 Awb. Anders dan gemachtigde stelt kan in dit geval niet worden geoordeeld dat ‘eiseres hierdoor evident in haar belangen is geschaad’. Verweerder heeft ter zitting verklaard dat de gemachtigde van eiseres de gewoonte heeft niet op een hoorzitting te verschijnen. Ook bij de rechtbank is de gemachtigde van eiseres in ieder geval in de afgelopen twee jaren, telkens met bericht van verhindering, niet verschenen. De formele grieven van gemachtigde moeten in het licht van die werkwijze, die naar het oordeel van de rechtbank gelet op de stelselmatigheid ervan als gebruikelijk mag worden bestempeld, worden bezien en kunnen aldus niet leiden tot het oordeel eiseres is benadeeld door het gebrek aan inzage. Gelet op deze omstandigheden ziet de rechtbank ook geen aanleiding voor een vergoeding van proceskosten.
13. Gelet op wat hiervoor is overwogen zijn de beroepen ongegrond verklaard.
14. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.
Deze uitspraak is gedaan door mr. J.J. Arts, rechter, in aanwezigheid van mr. L.J.E. Steijvers, griffier. De beslissing is in het openbaar uitgesproken op 7 mei 2024.
griffier rechter
Afschrift verzonden aan partijen op:
Rechtsmiddel
Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen zes weken na de verzenddatum hoger beroep instellen bij het gerechtshof Den Haag (team belastingrecht).
Dat kan digitaal via www.rechtspraak.nl, daar klikt u op “Formulieren en inloggen”. Hoger beroep instellen kan ook door verzending van een brief aan het gerechtshof Den Haag (belastingkamer), Postbus 20302, 2500 EH Den Haag.
Bij het instellen van het hoger beroep dient het volgende in acht te worden genomen:
1 - bij het hogerberoepschrift wordt een afschrift van deze uitspraak overgelegd;
2 - het hogerberoepschrift is, indien het op papier wordt ingediend, ondertekend.
Verder vermeldt u ten minste het volgende:
a. de naam en het adres van de indiener;
b. de datum van verzending;
c. een omschrijving van de uitspraak waartegen het hoger beroep is ingesteld;
d. de redenen waarom u het niet eens bent met de uitspraak (de gronden van het hoger beroep).