ECLI:NL:RBDHA:2013:15260

• Datum uitspraak: 5 november 2013
• Publicatiedatum: 13 november 2013
• Zaaknummer: AWB-12_8867
• Instantie: Rechtbank Den Haag
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Belastingrecht
• Procedures: Proceskostenveroordeling
• Rechters: M.A. Dirks; E. Kouwenhoven; E.E. Schotte
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Onmogelijkheden van gezamenlijke bezwaarprocedures tegen WOZ-beschikkingen door meerdere belastingplichtigen

In deze zaak heeft de Rechtbank Den Haag op 5 november 2013 uitspraak gedaan in een belastingrechtelijke kwestie met betrekking tot de onroerende zaak, een afvalwaterzuiveringsinstallatie (AWZI). De eiseres, [X] B.V., en het Hoogheemraadschap van Delfland hebben afzonderlijk bezwaar gemaakt tegen WOZ-beschikkingen en aanslagen onroerendezaakbelasting voor het jaar 2008, die door de gemeente Midden-Delfland waren opgelegd. De rechtbank heeft vastgesteld dat het niet mogelijk is om in één uitspraak op bezwaar te beslissen op de bezwaren van verschillende belastingplichtigen, zelfs niet als het om hetzelfde belastingobject gaat. Dit is in strijd met de wettelijke bepalingen die vereisen dat elk bezwaar afzonderlijk moet worden behandeld.

De rechtbank heeft de uitspraak op bezwaar van 2 augustus 2012, waarin de bezwaren van beide partijen in één geschrift werden behandeld, vernietigd. De rechtbank oordeelde dat de bezwaarfase eindigt met de uitspraak op bezwaar, waardoor een nadere beslissing van de verweerder niet kan worden aangemerkt als een beslissing waartegen beroep kan worden ingesteld. De rechtbank heeft het beroep van eiseres tegen de uitspraak van 20 november 2012 niet-ontvankelijk verklaard, omdat deze uitspraak niet meer relevant was na de vernietiging van de eerdere uitspraak.

Daarnaast heeft de rechtbank verweerder veroordeeld in de proceskosten van eiseres, vastgesteld op € 1.179, en heeft zij bepaald dat het betaalde griffierecht van € 310 aan eiseres moet worden vergoed. De uitspraak benadrukt het belang van de juiste procedurele behandeling van bezwaren in belastingzaken en de noodzaak om de rechten van belastingplichtigen te waarborgen door hen de mogelijkheid te bieden om hun bezwaren afzonderlijk in te dienen.

Uitspraak

RECHTBANK DEN HAAG

Team belastingrecht

zaaknummers: SGR 12/8867 en SGR 13/7663

uitspraak van de meervoudige kamer van 5 november 2013 in de zaken tussen

[X] B.V. , gevestigd te [Z], eiseres

(gemachtigde: [A]),

en

de heffingsambtenaar van de gemeente Midden-Delfland , verweerder.

Procesverloop

Verweerder heeft bij beschikking van 17 november 2010 (hierna: de beschikking) de waarde van de onroerende zaak, plaatselijk bekend als [adres] te [plaats], op grond van de Wet waardering onroerende zaken (Wet WOZ) op waardepeildatum 1 januari 2007 (hierna: de waardepeildatum) voor het kalenderjaar 2008 vastgesteld op € 248.709.000. Met de beschikking is in één geschrift bekendgemaakt en verenigd de aan eiseres opgelegde aanslag in de onroerendezaakbelasting (gebruikersdeel niet-woning) voor het jaar 2008 (hierna: de aanslag).

Eiseres heeft tegen de beschikking bij brief van 17 december 2010 bezwaar gemaakt. Gelet op artikel 30, tweede lid, van de Wet WOZ wordt dit bezwaar geacht mede te zijn gericht tegen de aanslag.

Bij uitspraak op bezwaar van 2 augustus 2012 heeft verweerder het bezwaar van eiseres ongegrond verklaard. In dit geschrift heeft verweerder ook beslist op een bezwaar van het Hoogheemraadschap van Delfland (het Hoogheemraadschap) gericht tegen een aan het Hoogheemraadschap verzonden waardebepaling van voornoemd object waarbij het Hoogheemraadschap voor de onroerendezaaksbelasting (eigenarendeel) is aangeslagen voor het jaar 2008.

Eiseres heeft bij brief van 12 september 2012 beroep ingesteld (ingenomen als zaaknummer SGR 12/8867).

Verweerder heeft de op de zaak betrekking hebbende stukken overgelegd en een verweerschrift ingediend.

Verweerder heeft bij uitspraak op bezwaar van 20 november 2012 (nogmaals maar nu afzonderlijk) beslist op het bezwaar van eiseres van 17 december 2010. Hiertegen heeft eiseres bij brief van 12 december 2012 beroep ingesteld. Dit beroepschrift is geregistreerd onder zaaknummer SGR 13/7663.

Partijen hebben vóór de zitting nadere stukken ingediend. Deze stukken zijn telkens in afschrift verstrekt aan de wederpartij.
Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 24 september 2013 te Den Haag.

Namens eiseres zijn verschenen de gemachtigde, vergezeld van [B] en [C], allen advocaat te Amsterdam, en bijgestaan door [D], taxateur te [plaats].
Namens verweerder zijn verschenen [E] en [F], bijgestaan door [G], taxateur.

Ter zitting zijn tevens behandeld de beroepen van eiseres (zaaknummers 12/11375, 12/11376 en 12/11378) gericht tegen de handhaving van de WOZ-beschikkingen 2009, 2010 en 2011 inzake het onderhavige object en de daarbij opgelegde aanslagen onroerendezaakbelasting (gebruikersdeel). Verder zijn tegelijkertijd behandeld de beroepen van het Hoogheemraadschap (zaaknummers 12/8836, 13/7661 en 12/11379 tot en met 12/11381) gericht tegen de handhaving van de WOZ-beschikkingen 2008 tot en met 2011 van het onderhavige object en de opgelegde aanslagen onroerendezaakbelasting (eigenarendeel).

Overwegingen

1. Het Hoogheemraadschap is genothebbende krachtens eigendom van de onroerende zaak. De onroerende zaak is een afvalwaterzuiveringsinstallatie (AWZI), genaamd [H], met bijbehorende gebouwen, installaties, infrastructuur en perceel. Eiseres exploiteert de onroerende zaak.

2. Met dagtekening 17 november 2010 heeft verweerder WOZ-beschikkingen genomen over de AWZI inzake het kalenderjaar 2008 en aanslagen onroerendezaakbelasting opgelegd aan respectievelijk eiseres als gebruiker en aan het Hoogheemraadschap als eigenaar. Hiertegen hebben eiseres en het Hoogheemraadschap elk afzonderlijk bezwaar gemaakt.

3. In de uitspraak op bezwaar van 2 augustus 2012 is voor zover hier van belang het volgende vermeld:

“Onderwerp Datum
Uitspraak op bezwaar WOZ-beschikkingen 2008 2 augustus 2012

Geachte heer (..),

Naar aanleiding van de door u ingediende bezwaren namens het Hoogheemraadschap van Delfland, [X] B.V. en [I] B.V. tegen de door de gemeente Midden-Delfland genomen WOZ-beschikking en opgelegde aanslagen onroerende-zaakbelastingen, betreffende het object aan de [adres] in [plaats], deel ik u het volgende mede.

1. Ontvankelijkheid

1.1.

Belastingjaar 2008 De WOZ-beschikkingen en aanslagen onroerende-zaakbelastingen (hierna: OZB) 2008 zijn verenigd op één biljet dat gedagtekend is op 17 november 2010.

Namens het Hoogheemraadschap van Delfland en [X] B.V. heeft u daartegen bij brieven van
17 december 2010 bezwaar gemaakt.

Daarbij zijn de wettelijke termijnen in acht genomen en ook overigens voldoen de bezwaren aan de daaraan te stellen eisen.

1.2.

Belastingjaren 2009, 2010 en 2011

Met dagtekening 30 december 2011 zijn WOZ-beschikkingen en aanslagen OZB genomen ten aanzien van de jaren 2009, 2010 en 2011, te name van het Hoogheemraadschap van Delfland, [X] B.V. en [I] B.V..

Namens het Hoogheemraadschap van Delfland, [X] B.V. en [I] B.V. heeft u bij brieven van 17 januari 2012 daartegen bezwaren ingediend. Daarbij wordt verwezen naar de reeds ingenomen standpunten in de stukken betreffende het belastingjaar 2008.

(…)

12. Conclusie(…)

Derhalve verklaar ik uw bezwaar ongegrond.

(..)”.

4. Partijen hebben ter zitting het standpunt ingenomen dat bij uitspraken van 20 november 2012 afzonderlijk is beslist op de bezwaren gericht tegen de WOZ-beschikkingen 2008, 2009, 2010 en 2011 en dat zij de uitspraak van 2 augustus 2012 aldus lezen dat daarin slechts beslist is op het bezwaar van het Hoogheemraadschap en [X] gericht tegen de WOZ-beschikkingen 2008. De beroepen gericht tegen deze besluiten zijn op de zitting tegelijkertijd behandeld.
De rechtbank sluit zich aan bij dit eenparig standpunt van partijen (vergelijk Hoge Raad van 13 mei 2011, nr. 10/02400, ECLI:NL:HR:2011:BQ4267).
5. Ingevolge het bepaalde in artikel 30, eerste lid, van de Wet WOZ zijn op een bezwaar en een beroep tegen beschikkingen als de onderhavige, ondermeer en voor zover van belang, de artikelen 24a en 25 van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (hierna: AWR) van overeenkomstige toepassing.
Artikel 24a, eerste lid, van de AWR luidt - voor zover hier van belang - als volgt:

“Hij die bezwaar heeft tegen meer dan één belastingaanslag of voor bezwaar vatbare beschikking kan daartegen bezwaar maken bij één bezwaarschrift.”

Artikel 25, vierde lid, van de AWR luidt - voor zover hier van belang - als volgt:

“Indien bezwaar is gemaakt tegen meer dan één belastingaanslag of voor bezwaar vatbare beschikking, kan de inspecteur de uitspraken vervatten in één geschrift.”

In de parlementaire geschiedenis (Kamerstukken II 1997/98, 25175, nr. 5) bij voornoemd artikel 24a is uitdrukkelijk aan de orde gekomen dat een bezwaarschrift niet door meerdere belanghebbenden gezamenlijk kan worden ingediend. Dit volgt ook uit de tekst van het artikel zelf. Daarin is immers bepaald dat "hij die bezwaar heeft, (...) bezwaar kan maken".

6. Uit de formulering van de wettelijke bepalingen, alsmede de parlementaire toelichting daarop, volgt naar het oordeel van de rechtbank, dat het niet mogelijk is om op bezwaarschriften, die namens verschillende belastingplichtigen zijn ingediend, bij in één geschrift vervatte uitspraken op bezwaar te beslissen. (vgl. Gerechtshof Amsterdam 22 april 2010, nrs. 09/00433 en 09/00434, ECLI:NL:GHAMS:2010: BM2796). Hieraan doet niet af dat het om hetzelfde belastingobject gaat, dat beide belastingplichtigen dezelfde gemachtigde hebben dan wel dat zij op gelijke gronden bezwaar en beroep hebben ingesteld.

7. Hetgeen hiervoor is overwogen brengt mee dat verweerder ten onrechte in één geschrift heeft beslist op de bezwaren van beide belastingplichtigen. Het beroep zal daarom, voor zover het is gericht tegen de uitspraak op bezwaar van 2 augustus 2012 (zaaknummer 12/8867), gegrond worden verklaard en deze uitspraak op bezwaar zal worden vernietigd.

8. Met betrekking tot de uitspraak op bezwaar van 20 november 2012 inzake 2008 (zaaknummer SGR 13/7663) overweegt de rechtbank het volgende. Het stelsel van wettelijke bepalingen die het beroep in belastingzaken regelen, brengt mee dat met het doen van uitspraak op een bezwaarschrift de behandeling van het bezwaar eindigt. Dit betekent dat een nadere beslissing die verweerder - zonder tussenkomst van de rechter - neemt met betrekking tot de belastingaanslag waartegen bezwaar is gemaakt, niet is aan te merken als een beslissing waartegen op grond van artikel 7:1, tweede lid, van de Algemene wet bestuursrecht beroep kan worden ingesteld (vgl. HR 20 januari 2012, nr. 010/02678, ECLI:NL:HR:2012:BT1516).

9. Gelet op voornoemd arrest is met de uitspraak van verweerder van 2 augustus 2012 de bezwaarfase geëindigd. Dit brengt met zich dat het beroep van eiseres gericht tegen de nadere beslissing van verweerder van 20 november 2012 niet-ontvankelijk dient te worden verklaard (vgl. Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden van 8 januari 2013, nr. 12/00203, ECLI:NL:GHARL:2013:BY8816).

Proceskosten

10. De rechtbank vindt aanleiding verweerder te veroordelen in de kosten die eiseres in verband met de behandeling van het bezwaar en beroep redelijkerwijs heeft moeten maken. Deze kosten zijn op de voet van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand bij twee samenhangende zaken vastgesteld op € 1.179 (1 punt voor het indienen van het bezwaarschrift met een waarde per punt van € 235, 1 punt voor het indienen van het beroepschrift, 1 punt voor het verschijnen ter zitting met een waarde per punt van € 472 en een wegingsfactor 1).

11. Wegens samenhang is voor de onderhavige twee zaken slechts eenmaal griffierecht geheven.

Beslissing

De rechtbank:

- verklaart het beroep, gericht tegen de uitspraak op bezwaar van 2 augustus 2012, gegrond;

- vernietigt die uitspraak op bezwaar;

- draagt verweerder op met inachtneming van deze uitspraak opnieuw uitspraak te doen op het bezwaar van eiseres;

- verklaart het beroep, gericht tegen de uitspraak op bezwaar van 20 november 2012, niet-ontvankelijk;

- veroordeelt verweerder in de proceskosten tot een bedrag van € 1.179, te betalen aan eiseres;

- draagt verweerder op het betaalde griffierecht van € 310 aan eiseres te vergoeden.

Deze uitspraak is gedaan door mr. M.A. Dirks, voorzitter, en mr. E. Kouwenhoven en mr. E.E. Schotte, leden, in aanwezigheid van S. Kedar, griffier. De beslissing is in het openbaar uitgesproken op 5 november 2013.

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen zes weken na verzending hoger beroep instellen bij het gerechtshof Den Haag (belastingkamer), Postbus 20021, 2500 EA Den Haag.

Bij het instellen van hoger beroep dient het volgende in acht te worden genomen:

1. bij het beroepschrift wordt een afschrift van deze uitspraak overgelegd.

2. het beroepschrift moet ondertekend zijn en ten minste het volgende vermelden:

a. de naam en het adres van de indiener;

b. een dagtekening;

c. een omschrijving van de uitspraak waartegen het hoger beroep is ingesteld;

d. de gronden van het hoger beroep