ECLI:NL:RBAMS:2022:2339

• Datum uitspraak: 13 april 2022
• Publicatiedatum: 28 april 2022
• Zaaknummer: 13/751074-22, RK 22/309
• Instantie: Rechtbank Amsterdam
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Strafrecht; Europees strafrecht
• Procedures: Eerste en enige aanleg
• Rechters: J.G. Vegter; E.G.M.M. van Gessel; J.H. Beestman
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Overlevering op basis van Europees aanhoudingsbevel met prioriteit voor Duits EAB

In deze zaak heeft de Rechtbank Amsterdam op 13 april 2022 uitspraak gedaan over een vordering tot overlevering op basis van een Europees aanhoudingsbevel (EAB) dat is uitgevaardigd door de Rechtbank van eerste aanleg Antwerpen, afdeling Turnhout, België. De vordering is ingediend door de officier van justitie en betreft de opgeëiste persoon, geboren in Polen in 1999, die zonder vaste woon- of verblijfplaats in Nederland gedetineerd is. De rechtbank heeft de identiteit van de opgeëiste persoon vastgesteld en de inhoud van het EAB beoordeeld. De verdediging voerde aan dat het EAB niet genoegzaam was, omdat de beschrijving van de feiten inconsistent was. De rechtbank verwierp dit verweer en oordeelde dat het EAB voldeed aan de vereisten van de Overleveringswet (OLW).

Daarnaast werd er een tweede EAB door de Duitse autoriteiten uitgevaardigd, en de rechtbank moest beslissen welk EAB voorrang zou krijgen. De rechtbank concludeerde dat het Duitse EAB voorrang diende te krijgen, omdat het betrekking had op een groter aantal feiten en de persoonlijke banden van de opgeëiste persoon met Duitsland sterker waren. Uiteindelijk heeft de rechtbank de overlevering toegestaan, met de bepaling dat de afgifte van de in beslag genomen telefoon aan de uitvaardigende justitiële autoriteit kan worden bevolen. De uitspraak is gedaan door een meervoudige kamer en er staat geen gewoon rechtsmiddel open tegen deze beslissing.

Uitspraak

RECHTBANK AMSTERDAM

INTERNATIONALE RECHTSHULPKAMER

Parketnummer: 13/751074-22 (EAB I)

RK nummer: 22/309

Datum uitspraak: 13 april 2022

UITSPRAAK

op de vordering ex artikel 23 Overleveringswet (OLW), ingediend door de officier van justitie bij deze rechtbank. Deze vordering dateert van 18 januari 2022 en betreft onder meer het in behandeling nemen van een Europees aanhoudingsbevel (EAB).

Dit EAB is uitgevaardigd op 18 januari 2022 door de
Rechtbank van eerste aanleg Antwerpen, afdeling Turnhout (België) en strekt tot de aanhouding en overlevering van:

[opgeëiste persoon] ,

geboren te [geboorteplaats] (Polen) op [geboortedag] 1999,

zonder vaste woon- of verblijfplaats in Nederland,

gedetineerd in [detentieplaats] ,

hierna te noemen de opgeëiste persoon.

1. Procesgang

De vordering is behandeld op de openbare zitting van 30 maart 2022. Het onderzoek heeft plaatsgevonden in tegenwoordigheid van de officier van justitie, mr. K. van der Schaft. De opgeëiste persoon is bijgestaan door zijn raadsman, mr. H.G. Koopman, advocaat te Amsterdam en door een tolk in de Poolse taal.

Op grond van artikel 22, derde lid, OLW heeft de rechtbank de termijn waarbinnen zij op grond van het eerste lid van dit artikel uitspraak moet doen met dertig dagen verlengd omdat zij die verlenging nodig heeft om over de verzochte overlevering te beslissen.

2. Identiteit van de opgeëiste persoon

De rechtbank heeft de identiteit van de opgeëiste persoon onderzocht. De opgeëiste persoon heeft ter zitting verklaard dat de bovenvermelde personalia juist zijn en dat hij de Poolse nationaliteit heeft.

3. Grondslag en inhoud van het EAB

In het EAB wordt melding gemaakt van een aanhoudingsmandaat bij verstek, uitgevaardigd op 18 januari 2022 door de Rechtbank van eerste aanleg Antwerpen, afdeling Turnhout (België),

(referentie OR [naam] ). De overlevering wordt verzocht ten behoeve van een door de justitiële autoriteiten van de uitvaardigende lidstaat ingesteld strafrechtelijk onderzoek ter zake van het vermoeden dat de opgeëiste persoon zich schuldig heeft gemaakt aan naar Belgisch recht strafbare feiten.

Deze feiten zijn omschreven in onderdeel e) van het EAB.

Het EAB houdt verder een verzoek in om inbeslagname en afgifte van de voorwerpen die zijn aangetroffen in het bezit van de opgeëiste persoon.

4. Genoegzaamheid

De raadsman heeft zich op het standpunt gesteld dat de overlevering moet worden geweigerd, omdat het EAB niet genoegzaam is. Hij heeft daartoe het volgende aangevoerd. De beschrijving van de feiten in het EAB is strijdig met de beschrijving in de aanvullende informatie. Uit het EAB volgt dat de overlevering wordt gevraagd om twee voltooide woninginbraken, terwijl uit de aanvullende informatie blijkt dat het gaat om een voltooide woninginbraak en een poging daartoe, zonder dat duidelijk wordt welke van de twee inbraken – die van 9:00 uur of die van 11:00 uur – de poging betreft.

De rechtbank overweegt dat het EAB gegevens dient te bevatten op basis waarvan het voor de opgeëiste persoon duidelijk is waarvoor zijn overlevering wordt verzocht en het voor de rechtbank duidelijk is of het verzoek voldoet aan de in de Overleveringswet geformuleerde vereisten. Daartoe dient het EAB een beschrijving te bevatten van de omstandigheden waaronder de strafbare feiten zijn gepleegd, met vermelding van, in ieder geval, het tijdstip, de plaats en de mate van betrokkenheid van de opgeëiste persoon bij de strafbare feiten. Bovendien dient die beschrijving de naleving van het specialiteitsbeginsel te kunnen waarborgen.

In de onderhavige zaak geldt het volgende.

De opgeëiste persoon wordt er blijkens het EAB van verdacht op 17 januari 2022, rond 9:00 uur, een woninginbraak te hebben gepleegd in [plaats 1] , samen met een medeverdachte. Hij werd betrapt door de bewoner en is vervolgens samen met zijn medeverdachte op de vlucht geslagen. De opgeëiste persoon en diezelfde medeverdachte worden er ook van verdacht later die ochtend, rond 11:00 uur, in [plaats 2] een woninginbraak te hebben gepleegd.

Het internationale rechtshulp centrum (IRC) heeft verzocht aan de uitvaardigende justitiële autoriteit om te bevestigen dat het feit gepleegd rond 9:00 uur in [plaats 1] een voltooide inbraak betreft en het feit rond 11:00 uur in [plaats 2] een poging. De uitvaardigende justitiële autoriteit heeft hierop laten weten dat het omgekeerde juist is.

Gelet op de verstrekte informatie in het EAB en de aanvulling daarop, is de rechtbank van oordeel dat het duidelijk is dat het feit van 9:00 uur in [plaats 1] een poging woninginbraak betreft en het feit om 11:00 uur in [plaats 2] een voltooide inbraak betreft.

De rechtbank verwerpt het verweer.

5. Strafbaarheid

Feiten vermeld op bijlage 1 bij de OLW

Onderzoek naar de dubbele strafbaarheid van de feiten waarvoor de overlevering wordt verzocht, moet achterwege blijven, nu de uitvaardigende justitiële autoriteit de strafbare feiten heeft aangeduid als feiten vermeld in de lijst van bijlage 1 bij de OLW. De feiten vallen op deze lijst onder nummer 18, te weten:

Georganiseerde of gewapende diefstal.

Uit het EAB volgt dat op deze feiten naar het recht van België een vrijheidsstraf met een maximum van ten minste drie jaren is gesteld.

Het is aan de uitvaardigende justitiële autoriteit om, aan de hand van het recht van haar lidstaat, te beoordelen of een naar het recht van de uitvaardigende lidstaat de strafbare feiten waarvoor overlevering wordt verzocht onder de hiervoor genoemde lijst vallen.

De rechtbank is in beginsel gebonden aan het oordeel van de uitvaardigende justitiële autoriteit dat een feit waarvoor overlevering wordt verzocht een lijstfeit oplevert. ^[1]

De raadsman heeft aangevoerd dat de feiten geen lijstfeit opleveren, maar heeft deze stelling niet onderbouwd. Het verweer behoeft daarom geen inhoudelijke bespreking.

6. Artikel 11 OLW: Belgische detentieomstandigheden

Bij uitspraak van 22 juni 2021 ^[2] heeft de rechtbank in een andere zaak geconcludeerd dat in België een reëel gevaar bestaat op een onmenselijke of vernederende behandeling voor gedetineerden die terecht komen in een instelling waar sprake is van grondslapers, waardoor de minimale persoonlijke ruimte van 3m2 in een meerpersoonscel niet meer is gewaarborgd, alsmede waar sprake is van niet-afgeschermde toiletten in meerpersoonscellen. De detentie-instellingen waar hiervan sprake is, zijn: Antwerpen, Gent, Brugge, Oudenaarde, Hasselt, Dendermonde en Mechelen.

De rechtbank stelt vast dat er bij brief van 9 september 2021, afkomstig van de Directeur-generaal bij het Directoraat-generaal Wetgeving, Fundamentele Rechten en Vrijheden, te Brussel de volgende algemene detentiegarantie is gegeven:

Als algemene regel, kunnen in België de volgende algemene waarborgen gegeven worden bij een overlevering in het kader van de tenuitvoerlegging van een Europees aanhoudingsbevel:

- De overgeleverde persoon zal in een cel worden opgesloten waarvan de oppervlakte en de inrichting beantwoordt aan de normen van het CPT van de Europese Raad (minimum 3m2). Dit zowel wanneer hij alleen verblijft in een cel als wanneer hij een daarvoor aangepaste en grotere cel deelt met een andere persoon.

- De sanitaire blokken, doorgaans voorzien van een wasbak en toilet, zijn afgescheiden van de rest van de cel door een muur of door een scherm. Soms is er ook een douche voorzien. In dat geval is het sanitair complex afgescheiden van de rest van de cel.

Eerder in deze brief is ten aanzien van gevangenissen waar gedetineerden op een extra matras slapen, ofwel waar de ‘grondslapers-problematiek’ zich voordoet, over de celruimte en de sanitaire blokken de volgende opmerking gemaakt:

Bovendien garanderen wij dat in de gevangenissen waarin dit fenomeen zich voordoet, er zal op toegezien worden dat de overgeleverden niet zullen worden opgesloten in een dergelijke afdeling zodat de overgeleverde personen ten minste over 3m2 personal space beschikken exclusief de sanitaire blokken.

In haar uitspraak van 7 oktober 2021 ^[3] heeft de rechtbank overwogen dat de hiervoor genoemde brief van de Belgische autoriteiten van 9 september 2021 in elke overleveringszaak geldig is, zoals de Belgische autoriteiten in bedoelde brief hebben bevestigd, en dat het om die reden niet noodzakelijk is dat voor elke individuele opgeëiste persoon een detentiegarantie wordt opgevraagd.

Aan de hand van een globale beoordeling van alle gegevens waarover zij beschikt, gaat de rechtbank uit van de geboden zekerheid in de algemene detentiegarantie. ^[4] De rechtbank is van oordeel dat het reële gevaar op een onmenselijke of vernederende behandeling dat zij ten aanzien van voornoemde penitentiaire inrichtingen heeft aangenomen, hiermee voor de opgeëiste persoon is weggenomen.

7. Samenloop Europese aanhoudingsbevelen

Naast het EAB (EAB I), is er ten aanzien van de opgeëiste persoon ook een Europees aanhoudingsbevel door de Duitse autoriteiten uitgevaardigd (parketnummer 13/751075-22) (EAB II).

De raadsman heeft zich op het standpunt gesteld dat voorrang dient te worden gegeven aan EAB II, omdat de feiten in Duitsland ouder zijn, er in Duitsland voor meer feiten wordt vervolgd en er dus ook meer slachtoffers in Duitsland zijn.

In aanvulling heeft de opgeëiste persoon aangevoerd dat hij graag eerst naar Duitsland wordt overgeleverd, omdat zijn familie in Duitsland woont, zijn spullen in Duitsland liggen en hij ook een advocaat heeft in Duitsland.

De officier van justitie heeft zich gerefereerd aan het oordeel van de rechtbank.

De rechtbank heeft bij tussenuitspraak van 21 september 2021, ECLI:NL:RBAMS:2021:5314, geoordeeld dat zij na kennisneming van het standpunt van de officier van justitie en het standpunt van de verdediging, op grond van een eigen afweging zal komen tot een oordeel omtrent de vraag aan welk van de EAB’s voorrang dient te worden verleend. Artikel 26, derde lid, OLW geeft een aantal omstandigheden aan die bij de totstandkoming van het oordeel een rol kunnen spelen. Deze zijn echter niet uitputtend.

Kijkend naar de omstandigheden genoemd in artikel 26, derde lid, OLW, stelt de rechtbank vast dat het enige noemenswaardige onderscheid erin bestaat dat EAB II ziet op een aanzienlijk groter aantal feiten dan EAB I.

Daarnaast is op zitting gebleken dat de persoonlijke banden van de opgeëiste persoon met Duitsland sterker zijn.

Gelet op het voorgaande, is de rechtbank van oordeel dat voorrang dient te worden gegeven aan EAB II.

8. Slotsom

Nu is vastgesteld dat het EAB voldoet aan de eisen van artikel 2 OLW, er ook overigens geen weigeringsgronden aan de overlevering in de weg staan en er geen sprake is van een geval waarin aan het EAB geen gevolg mag worden gegeven, dient de overlevering te worden toegestaan.

Daaruit volgt dat de afgifte van de inbeslaggenomen Samsung telefoon ( [simkaart] ) kan worden bevolen.

9. Toepasselijke wetsartikelen

De artikelen 2, 5, 6, 7, 26, 28, 49 en 50 OLW.

10. Beslissing

STAAT TOE de overlevering van
[opgeëiste persoon] aan de
Rechtbank van eerste aanleg Antwerpen, afdeling Turnhout (België) voor de feiten zoals die zijn omschreven in onderdeel e) van het EAB;

BEPAALT dat
VOORRANG dient te worden gegeven aan het door Duitsland uitgevaardigde Europees aanhoudingsbevel met parketnummer 13/751075-22 (EAB II), boven het onderhavige EAB (EAB I).

BEVEELT de afgifte van de in beslag genomen telefoon aan de uitvaardigende justitiële autoriteit.

Aldus gedaan door

mr. J.G. Vegter, voorzitter,

mrs. E.G.M.M. van Gessel en J.H. Beestman, rechters,

in tegenwoordigheid van mr. A.M. Rus, griffier,

en uitgesproken ter openbare zitting van 13 april 2022.

Ingevolge artikel 29, tweede lid, OLW staat tegen deze uitspraak geen gewoon rechtsmiddel open.

Voetnoten

1. Vgl. Hof van Justitie van de Europese Unie, 6 oktober 2021, C-136/20, ECLI:EU:C:2021:804 (LU (Recouvrement d’amendes de circulation routière)), punt 42.

2. Rechtbank Amsterdam 22 juni 2021, ECLI:NL:RBAMS:2021:3243.

3. Rechtbank Amsterdam 7 oktober 2021, ECLI:NL:RBAMS:2021:5759.

4. Hof van Justitie van de Europese Unie, 25 juli 2018, zaak