ECLI:NL:HR:2000:AA6316

• Datum uitspraak: 28 juni 2000
• Publicatiedatum: 4 april 2013
• Zaaknummer: 35433
• Instantie: Hoge Raad
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Belastingrecht
• Procedures: Cassatie
• Rechters: R.J.J. Jansen; A.E. de Moor; D.G. van Vliet; P.J. van Amersfoort; P. Lourens
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Fiscale eenheid voor de omzetbelasting en financiële verwevenheid tussen personal holdings

In deze zaak gaat het om een beroep in cassatie van de fiscale eenheid X te Z tegen een uitspraak van het Gerechtshof te Arnhem van 28 mei 1999. De Inspecteur had op 4 september 1997 een beschikking gegeven waarin werd vastgesteld dat belanghebbende geen fiscale eenheid in de zin van artikel 7, lid 4, van de Wet op de omzetbelasting 1968 vormde met de aandeelhouders van A B.V. Het bezwaar tegen deze beschikking werd door de Inspecteur afgewezen, waarna belanghebbende in beroep ging bij het Hof. Het Hof bevestigde de uitspraak van de Inspecteur, waarop belanghebbende cassatie instelde.

In cassatie werd vastgesteld dat belanghebbende, een fiscale eenheid voor de omzetbelasting, zich bezighoudt met het verstrekken van organisatie-adviezen. De aandelen in belanghebbende worden gehouden door personal holdings, die elk voor 100 procent in handen zijn van verschillende natuurlijke personen, die tevens als directeur werkzaam zijn. Er zijn managementovereenkomsten gesloten tussen belanghebbende en de personal holdings, waarin de personal holdings zich verplichten om hun arbeidskracht en kennis ter beschikking te stellen aan belanghebbende. Daarnaast zijn er samenwerkingsovereenkomsten gesloten om de samenwerking te regelen.

Het Hof oordeelde dat er geen fiscale eenheid voor de omzetbelasting kon worden gevormd, omdat niet voldaan was aan het vereiste van financiële verwevenheid. De aandelen in de personal holdings zijn in handen van verschillende natuurlijke personen, waardoor de financiële positie van de personal holdings niet afhankelijk is van elkaar. De Hoge Raad oordeelt dat het oordeel van het Hof niet blijk geeft van een onjuiste opvatting van de wet en dat het middel niet tot cassatie kan leiden. De Hoge Raad verwerpt het beroep en acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten.

Uitspraak

Nr. 35433

28 juni 2000

gewezen op het beroep in cassatie van de fiscale eenheid X te Z tegen de uitspraak van het Gerechtshof te Arnhem van 28 mei 1999 betreffende na te melden beschikking van de Inspecteur.

1. Beschikking, bezwaar en geding voor het Hof

Ten aanzien van belanghebbende is door de Inspecteur op 4 september 1997 een beschikking gegeven, onder meer inhoudende dat belanghebbende niet een fiscale eenheid in de zin van artikel 7, lid 4, van de Wet op de omzetbelasting 1968 (hierna: de Wet) vormt met de aandeelhouders van A B.V. Het tegen deze beschikking gemaakte bezwaar is bij uitspraak van de Inspecteur afgewezen.

Belanghebbende is tegen die uitspraak in beroep gekomen bij het Hof, dat deze uitspraak heeft bevestigd. De uitspraak van het Hof is aan dit arrest gehecht.

2. Geding in cassatie

Belanghebbende heeft tegen 's Hofs uitspraak beroep in cassatie ingesteld. Het beroepschrift in cassatie is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.

De Staatssecretaris van Financiën heeft bij vertoogschrift het cassatieberoep bestreden.

3. Beoordeling van het middel van cassatie

3.1. In cassatie kan van het volgende worden uitgegaan.

Belanghebbende, een fiscale eenheid voor de omzetbelasting, houdt zich bezig met het verstrekken van organisatie-adviezen. Alle aandelen in belanghebbende worden gehouden door zogenoemde personal holdings, door ieder voor een gelijk deel. De aandelen in de personal holdings zijn telkens voor 100 procent in handen van verschillende natuurlijke personen, die tevens werknemer (directeur) van hun personal holding zijn. Belanghebbende heeft met de personal holdings managementovereenkomsten gesloten. In die overeenkomsten verplichten de personal holdings zich tegen vergoeding de volledige arbeidskracht en kennis van haar directeur/aandeelhouder ter beschikking te stellen aan belanghebbende. De personal holdings hebben voorts een samenwerkingsovereenkomst gesloten met als doel de samenwerking tussen de personal holdings en belanghebbende te regelen. De directie van belanghebbende wordt gevormd door een aantal directeuren van de personal holdings. Elke drie jaar vindt een directiewijziging plaats.

3.2. Het Hof heeft geoordeeld dat belanghebbende en de personal holdings geen fiscale eenheid voor de omzetbelasting kunnen vormen, omdat in casu niet is voldaan aan het vereiste van financiële verwevenheid, nu de aandelen in de personal holdings in handen zijn van verschillende natuurlijke personen en de financiële positie van een personal holding in het geheel niet afhankelijk is van de financiële positie van de andere personal holdings.

Dit oordeel geeft niet blijk van een onjuiste opvatting van artikel 7, lid 4, van de Wet en kan als verweven met waarderingen van feitelijke aard voor het overige in cassatie niet op zijn juistheid worden getoetst. Het middel, dat ’s Hofs oordeel bestrijdt, kan dus niet tot cassatie leiden.

4. Proceskosten

De Hoge Raad acht geen termen aanwezig voor een veroorde-ling in de proceskosten als bedoeld in artikel 5a van de Wet admi-nistratieve rechtspraak belastingzaken.

5. Beslissing

De Hoge Raad verwerpt het beroep.

Dit arrest is op 28 juni 2000 vastgesteld door de vice-president R.J.J. Jansen als voorzitter, en de raadsheren A.E. de Moor, D.G. van Vliet, P.J. van Amersfoort en P. Lourens, in tegenwoordigheid van de waarnemend griffier J.M. van Hooff, en op die datum in het openbaar uitgesproken.