ECLI:NL:CRVB:2023:192

• Datum uitspraak: 25 januari 2023
• Publicatiedatum: 27 januari 2023
• Zaaknummer: 21 / 3823 WMO15
• Instantie: Centrale Raad van Beroep
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Socialezekerheidsrecht
• Procedures: Hoger beroep
• Rechters: D.S. de Vries; A. Dutrieux; L.Z. Achouak El Idrissi
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Afwijzing aanvraag maatwerkvoorzieningen op grond van de Wmo 2015 voor vervoers- en woonvoorzieningen

In deze zaak heeft appellante, geboren in 1971 en bekend met een cardiale en neurologische aandoening, een aanvraag ingediend voor maatwerkvoorzieningen op grond van de Wet maatschappelijke ondersteuning 2015 (Wmo 2015). De aanvraag betrof een vervoersvoorziening in de vorm van een aangepaste bestelauto/bus voor het vervoeren van haar scootmobiel en een woonvoorziening voor de aanpassing van haar badkamer. Het college van burgemeester en wethouders van Weststellingwerf heeft de aanvraag op 15 oktober 2019 afgewezen, met het argument dat de scootmobiel voldoende voorziet in de lokale vervoersbehoefte van appellante en dat voor bovenregionaal vervoer verwezen werd naar Valys. De rechtbank Noord-Nederland heeft het beroep van appellante ongegrond verklaard, wat leidde tot hoger beroep bij de Centrale Raad van Beroep.

De Centrale Raad van Beroep heeft op 25 januari 2023 uitspraak gedaan. De Raad onderschrijft het oordeel van de rechtbank dat het college niet verplicht is om een vervoersvoorziening te verstrekken die bovenregionaal vervoer mogelijk maakt. De Raad heeft vastgesteld dat appellante niet heeft aangetoond dat zij in een sociaal isolement zal raken zonder deze voorziening en dat er geen bijzondere omstandigheden zijn die een uitzondering rechtvaardigen. Ook voor de woonvoorziening heeft appellante geen gronden aangevoerd die tot onrechtmatigheid van het besluit zouden kunnen leiden. De Raad bevestigt de uitspraak van de rechtbank en wijst de proceskostenveroordeling af.

Uitspraak

21 3823 WMO15

Centrale Raad van Beroep

Meervoudige kamer

Uitspraak op het hoger beroep tegen de uitspraak van de rechtbank Noord-Nederland van 13 september 2021, 20/2041 (aangevallen uitspraak)

Partijen:

[appellante] te [woonplaats] (appellante)

het college van burgemeester en wethouders van Weststellingwerf (college)

Datum uitspraak: 25 januari 2023

PROCESVERLOOP

Namens appellante heeft mr. dr. K.A. Faber, advocaat, hoger beroep ingesteld.

Het college heeft een verweerschrift ingediend.

Appellante heeft nadere stukken overgelegd.

Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 7 december 2022. Namens appellante is mr. Faber verschenen. Het college heeft zich laten vertegenwoordigen door mr. J. van Weperen.

OVERWEGINGEN

1. De Raad gaat uit van de volgende feiten en omstandigheden.

1.1.

Appellante, geboren in 1971, is onder meer bekend met een cardiale en een neurologische aandoening. Appellante is in het bezit van een scootmobiel en een auto. Appellante heeft op 12 augustus 2019 op grond van de Wet maatschappelijke ondersteuning 2015 (Wmo 2015) een aanvraag ingediend voor een maatwerkvoorziening, te weten een vervoersvoorziening in de vorm van een aangepaste bestelauto/bus waarin zij haar scootmobiel kan vervoeren en een woonvoorziening in de vorm van aanpassing van de badkamer.

1.2.

Bij besluit van 15 oktober 2019, gehandhaafd bij besluit van 29 mei 2020 (bestreden besluit), heeft het college de aanvraag afgewezen. Het college heeft zich, voor zover van belang, op het standpunt gesteld dat met het gebruik van de scootmobiel voldoende wordt voorzien in de lokale vervoersbehoefte van appellante. Voor het bovenregionale vervoer heeft het college appellante onder meer verwezen naar Valys. Er wordt geen woonvoorziening verstrekt. Appellante dient haar woning voor 1 november 2019 te verlaten. Niet bekend is waar zij dan woonachtig zal zijn.

2. Bij de aangevallen uitspraak heeft de rechtbank het beroep ongegrond verklaard. De rechtbank heeft, voor zover van belang, wat betreft de vervoersvoorziening onder verwijzing naar de uitspraken van de Raad van 27 juni 2018 (ECLI:NL:CRVB:2018:1961 en ECLI:NL:CRVB:2018:1972), onder meer geoordeeld dat het college op grond van de Wmo 2015 niet gehouden is om appellante een vervoersvoorziening te verstrekken die haar in staat stelt zich bovenregionaal te verplaatsen. Niet is gebleken van een bijzondere situatie op grond waarvan een uitzondering moet worden gemaakt. Appellante heeft niet aannemelijk gemaakt dat zij in een sociaal isolement zal raken indien zij haar bovenregionale contacten niet door middel van het afleggen van persoonlijke bezoeken kan onderhouden. Bovendien is niet gebleken dat de familie en vrienden van appellante niet ook bij haar op bezoek kunnen komen. Appellante heeft niet onderbouwd waarom vervoer per ‘ziekenhuistaxi’ dan wel vervoer met Valys niet adequaat zou (kunnen) zijn.

3. Appellante heeft zich in hoger beroep tegen de aangevallen uitspraak gekeerd.

4. De Raad komt tot de volgende beoordeling.

4.1.

De Raad verenigt zich met het oordeel van de rechtbank dat het college op grond van de Wmo 2015 niet gehouden is om appellante een vervoersvoorziening te verstrekken die haar in staat stelt zich bovenregionaal te verplaatsen. De Raad onderschrijft de overwegingen waarop dat oordeel berust. In hetgeen appellante in hoger beroep naar voren heeft gebracht heeft de Raad geen steun gevonden om tot een ander oordeel te komen dan waartoe de rechtbank is gekomen. Niet gebleken is dat het college de medische situatie van appellante en haar vervoersbehoefte onvoldoende en onjuist in kaart heeft gebracht. Verder volgt uit de in hoger beroep overgelegde (medische) stukken, waaronder de verklaring van een psychiater, niet dat sprake is van een dreigend sociaal isolement.

4.2.

Appellante heeft wat betreft de woonvoorziening in hoger beroep geen gronden aangevoerd die zouden kunnen leiden tot onrechtmatigheid van het bestreden besluit.

4.3.

Uit 4.1 tot en met 4.2 volgt dat het hoger beroep niet slaagt en dat de aangevallen uitspraak moet worden bevestigd met enige verbetering van gronden.

5. Voor een veroordeling in de proceskosten bestaat geen aanleiding.

BESLISSING

De Centrale Raad van Beroep bevestigt de aangevallen uitspraak.

Deze uitspraak is gedaan door D.S. de Vries als voorzitter en A. Dutrieux en L.Z. Achouak El Idrissi als leden, in tegenwoordigheid van D. Al-Zubaidi als griffier. De beslissing is uitgesproken in het openbaar op 25 januari 2023.

(getekend) D.S. de Vries

(getekend) D. Al-Zubaidi