ECLI:NL:CRVB:2016:391

• Datum uitspraak: 20 januari 2016
• Publicatiedatum: 1 februari 2016
• Zaaknummer: 14/3581 WIA
• Instantie: Centrale Raad van Beroep
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Socialezekerheidsrecht
• Procedures: Hoger beroep
• Rechters: M.C. Bruning; E.W. Akkerman; F.M.S. Requisizione
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Hoger beroep inzake weigering WIA-uitkering en beoordeling van beperkingen

In deze zaak gaat het om een hoger beroep van appellante tegen de weigering van haar WIA-uitkering door het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen (Uwv). Appellante, die voorheen een uitkering op basis van de Wet op de arbeidsongeschiktheidsverzekering ontving, heeft haar werkzaamheden als productiemedewerkster gestaakt wegens ziekte op 6 juni 2011. Op 5 maart 2013 heeft zij een WIA-uitkering aangevraagd, maar het Uwv heeft bij besluit van 24 mei 2013 meegedeeld dat zij per 3 juni 2013 geen recht heeft op deze uitkering. Het bezwaar van appellante tegen dit besluit werd door het Uwv ongegrond verklaard. De rechtbank Limburg heeft het beroep van appellante tegen dit besluit eveneens ongegrond verklaard, waarbij zij oordeelde dat het verzekeringsgeneeskundig onderzoek zorgvuldig was uitgevoerd en dat de beperkingen van appellante niet waren onderschat.

Appellante heeft in hoger beroep aangevoerd dat haar beperkingen wel degelijk zijn onderschat door de verzekeringsartsen van het Uwv, met name in verband met haar aandoeningen zoals het Syndroom van Raynaud en fibromyalgie. Zij stelt dat deze aandoeningen haar meer beperken in dynamische handelingen en dat zij niet in staat is de door het Uwv geselecteerde functies te vervullen. De Centrale Raad van Beroep heeft echter geoordeeld dat de rechtbank de gronden van het beroep voldoende heeft besproken en dat het Uwv de beperkingen van appellante niet heeft onderschat. De aangevoerde medische informatie in hoger beroep leverde geen nieuwe inzichten op, en de Raad bevestigde de eerdere uitspraak van de rechtbank.

De Centrale Raad van Beroep heeft de aangevallen uitspraak bevestigd en er is geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling. De uitspraak is gedaan door een meervoudige kamer, met M.C. Bruning als voorzitter en E.W. Akkerman en F.M.S. Requisizione als leden, in aanwezigheid van griffier W. de Braal.

Uitspraak

14/3581 WIA

Datum uitspraak: 20 januari 2016

Centrale Raad van Beroep

Meervoudige kamer

Uitspraak op het hoger beroep tegen de uitspraak van de rechtbank Limburg van 14 mei 2014, 13/2603 (aangevallen uitspraak)

Partijen:

[Appellante] te [woonplaats] (appellante)

de Raad van bestuur van het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen (Uwv)

PROCESVERLOOP

Namens appellante heeft mr. L.N. Hermans, advocaat, hoger beroep ingesteld.

Het Uwv heeft een verweerschrift ingediend.

Partijen hebben nadere stukken ingediend.

Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 29 oktober 2015. Namens appellante is

mr. Hermans verschenen. Gedaagde heeft zich laten vertegenwoordigen door A.H.G. Boelen.

OVERWEGINGEN

1.1.

Appellante, die voorheen een uitkering ingevolge de Wet op de arbeidsongeschiktheidsverzekering heeft ontvangen, was laatstelijk via een uitzendbureau werkzaam als productiemedewerkster. Op 6 juni 2011 heeft appellante haar werkzaamheden wegens ziekte gestaakt. Naar aanleiding van die uitval heeft appellante op 5 maart 2013 uitkering ingevolge de Wet werk en inkomen naar arbeidsvermogen (Wet WIA) aangevraagd.

1.2.

Na onderzoek door een verzekeringsgeneeskundige en een arbeidsdeskundige heeft het Uwv bij besluit van 24 mei 2013 meegedeeld dat appellante per 3 juni 2013 geen recht heeft op een uitkering op grond van de Wet WIA.

1.3.

Het door appellante tegen het besluit van 24 mei 2013 gemaakte bezwaar is door het Uwv bij besluit van 25 juli 2013 (bestreden besluit) ongegrond verklaard. Aan dat besluit ligt een rapport van een verzekeringsarts bezwaar en beroep van 24 juli 2013 en een rapport van een arbeidsdeskundige van 13 juni 2013 ten grondslag.

2. De rechtbank heeft het door appellante tegen het bestreden besluit ingestelde beroep ongegrond verklaard. De rechtbank heeft daartoe overwogen dat het verzekeringsgeneeskundig onderzoek op zorgvuldige wijze heeft plaatsgevonden. De verzekeringsartsen hebben de informatie van de behandelend sector (huisarts, reumatoloog, revalidatiearts, vaatchirurg, neuroloog) in hun beoordeling betrokken. Deze informatie heeft geen aanleiding gegeven voor de conclusie dat de verzekeringsartsen de beperkingen van appellante, zoals neergelegd in de Functionele Mogelijkhedenlijst (FML) van 2 mei 2013, hebben onderschat.

3.1.

Appellante heeft hoger beroep ingesteld. Aangevoerd is dat de beperkingen van appellante wel degelijk zijn onderschat door de verzekeringsartsen van het Uwv. Gelet op de vastgestelde aandoeningen (Syndroom van Raynaud, fibromyalgie) is appellante meer beperkt voor dynamische handelingen. Appellante is sterk beperkt in het gebruik van vingers en handen, (trap)lopen, staan, dragen, tillen, trekken en duwen. Ook is sprake van een beperkte concentratie en problemen met conflicthantering. Wegens al deze beperkingen is appellante niet in staat de door het Uwv geselecteerde functies (telefonist, wikkelaar, administratief medewerker) te vervullen.

4. De Raad komt tot de volgende beoordeling.

4.1.

De rechtbank heeft de gronden van het beroep uitgebreid en voldoende besproken en op goede gronden aangenomen dat het Uwv de beperkingen van appellante, zoals deze zijn vastgelegd in de FML van 2 mei 2013, niet heeft onderschat en dat de aan appellante voorgehouden functies geen overschrijdingen bevatten van de vastgestelde belastbaarheid. Zoals in overweging 12 van de aangevallen uitspraak is overwogen hebben de diverse specialisten vanuit hun eigen vakgebied geen substantiële afwijkingen kunnen constateren.

4.2.

Wat appellante in hoger beroep tegen de aangevallen uitspraak heeft aangevoerd leidt niet tot een ander oordeel dan waartoe de rechtbank is gekomen. De in hoger beroep ingebrachte medische informatie van de huisarts en Atrium levert geen nieuwe informatie op. De diagnoses fibromyalgie en syndroom van Raynaud waren al bekend. Zoals in het rapport van de verzekeringsarts bezwaar en beroep van 20 oktober 2015 is gesteld, zijn in de FML ook aanzienlijke beperkingen opgenomen. In het rapport van de arbeidsdeskundige van 13 juni 2013 is afdoende gemotiveerd dat, uitgaande van deze beperkingen, appellante in staat moet worden geacht de geselecteerde functies te vervullen.

4.3.

Het hoger beroep slaagt niet en de aangevallen uitspraak dient te worden bevestigd.

5. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.

BESLISSING

De Centrale Raad van Beroep bevestigt de aangevallen uitspraak.

Deze uitspraak is gedaan door M.C. Bruning als voorzitter en E.W. Akkerman en

F.M.S. Requisizione als leden, in tegenwoordigheid van W. de Braal als griffier. De beslissing is uitgesproken in het openbaar op 20 januari 2016.

(getekend) M.C. Bruning

(getekend) W. de Braal

UM