Uitspraak
uitspraak
COLLEGE VAN BEROEP VOOR HET BEDRIJFSLEVEN
zaaknummer: 21/945
uitspraak van de enkelvoudige kamer van 9 augustus 2022 in de zaak tussen
Maatschap [naam 1] , te [woonplaats] , appellante
(gemachtigde: [naam 2] ),
en
de minister van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit, verweerder
(gemachtigden: mr. S.F. Somer en mr. M. Leegsma).
Procesverloop
Bij brief van 19 maart 2021 heeft verweerder het verzoek van appellante om aanpassing van haar dieraantallen in het Identificatie- en Registratiesysteem (I&R-systeem) afgewezen.
Bij besluit van 12 augustus 2021 (het bestreden besluit) heeft verweerder het bezwaar van appellante tegen de beslissing van 19 maart 2021 kennelijk niet-ontvankelijk verklaard.
Appellante heeft beroep ingesteld tegen het bestreden besluit.
Verweerder heeft een verweerschrift ingediend.
Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 18 mei 2022. Namens appellante zijn verschenen [naam 3] en [naam 2] . Verweerder heeft zich laten vertegenwoordigen door zijn gemachtigden.
Overwegingen
1.1
Het College gaat uit van de volgende feiten en omstandigheden.
1.2
Bij brief van 4 december 2020 heeft appellante verweerder verzocht om het aantal geregistreerde dieren op de peildatum 2 juli 2015 op UBN [nummer] te verhogen met 25 stuks jongvee. Volgens appellante staan er 25 stuks jongvee ten onrechte in het I&R-systeem op het bedrijf van [naam 4] geregistreerd.
1.3
Bij brief van 19 maart 2021 heeft verweerder het verzoek van appellante om aanpassing van de I&R-registratie afgewezen. Volgens verweerder stonden de 25 stuks jongvee op 2 juli 2015 terecht geregistreerd op het UBN van [naam 4] en was [naam 4] ook de feitelijke houder van het jongvee. Dit blijkt ook uit de uitspraak van het College van 6 oktober 2020 (ECLI:NL:CBB:2020:669) waarin door het College is overwogen dat [naam 4] als houder van de dieren dient te worden aangemerkt.
1.4
Appellante heeft tegen de brief van 19 maart 2021 bezwaar gemaakt.
2. Bij het bestreden besluit van 12 augustus 2021 heeft verweerder het bezwaar van appellante kennelijk niet-ontvankelijk verklaard. Verweerder heeft daaraan ten grondslag gelegd dat hij geen besluit heeft genomen waartegen appellante bezwaar kon maken. De brief van 19 maart 2021 betreft geen handeling waarmee een rechtsgevolg is beoogd als bedoeld in artikel 1:3, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht (Awb).
3. In beroep voert appellante aan dat het bestreden besluit is genomen door een daartoe onbevoegd persoon, dat haar ten onrechte de mogelijkheid is ontnomen om gronden in te dienen en dat daarom het bestreden besluit in strijd is met artikel 7:2 van de Awb en het recht op een eerlijk proces als bedoeld in artikel 6 van het EVRM. Appellante verzoekt het College zelf in de zaak te voorzien en de I&R-registratie te herstellen, met dien verstande dat de op 2 juli 2015 bij [naam 4] uitgeschaarde 25 stuks jongvee worden geregistreerd op het UBN van appellante. Tot slot verzoekt appellante om schadevergoeding vanwege onrechtmatig handelen door verweerder.
4. Verweerder stelt zicht op het standpunt dat hij het bezwaar van appellante tegen de beslissing van 19 maart 2021 terecht kennelijk niet-ontvankelijk heeft verklaard. Onder verwijzing naar de uitspraak van het College van 19 maart 2020 (ECLI:NL:CBB:2020:181) voert verweerder aan dat een mededeling over de I&R-registratie geen besluit is in de zin van artikel 1:3 van de Awb. Met de mededeling over de I&R-registratie wordt immers geen rechtsgevolg beoogd. Nu geen sprake is van een besluit als bedoeld in artikel 1:3, van de Awb, behoeft de beroepsgrond van appellante geen inhoudelijke bespreking.
Beoordeling
5.1
Het College dient te beoordelen of verweerder het bezwaar van appellante tegen de beslissing van 19 maart 2021 terecht nietontvankelijk heeft verklaard. Artikel 8:1 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) bepaalt dat een belanghebbende tegen een besluit beroep in kan stellen bij de bestuursrechter. Op grond van artikel 7:1, eerste lid, van de Awb moet degene aan wie het recht is toegekend beroep bij een bestuursrechter in te stellen bezwaar maken voordat hij beroep instelt. Hieruit volgt dat er slechts ontvankelijk bezwaar kan worden gemaakt tegen een besluit in de zin van de Awb. Uit artikel 7:11, eerste lid, van de Awb volgt dat alleen op grond van een ontvankelijk bezwaar een inhoudelijke heroverweging kan plaatsvinden. Op grond van artikel 1:3, eerste lid, van de Awb is een besluit een schriftelijke beslissing van een bestuursorgaan, inhoudende een publiekrechtelijke rechtshandeling. Dit betekent dat de schriftelijke beslissing van het bestuursorgaan de bedoeling moet hebben om een bepaald rechtsgevolg – dat wil zeggen een wijziging in de rechtspositie van een betrokkene – tot stand te brengen.
5.2
Het College is met verweerder van oordeel dat de weigering van verweerder om de I&R-registratie te herstellen, met dien verstande dat de op 2 juli 2015 uitgeschaarde 25 stuks jongvee, worden geregistreerd op het UBN van appellante, geen besluit is in de zin van de Awb omdat die beslissing geen wijziging brengt in de rechtspositie van appellante. In dit verband verwijst het College onder meer naar de uitspraak van het College van 17 maart 2020 (ECLI:NL:CBB:2020:181). Het College is dan ook van oordeel dat verweerder het bezwaar tegen de brief van 19 maart 2020 terecht niet-ontvankelijk heeft verklaard.
5.3
Met betrekking tot hetgeen door appellante is aangevoerd merkt het College op dat niet is gebleken dat de bestreden beslissing is genomen in strijd met artikel 7 van het Besluit ondermandaat, volmacht en machtiging voor de Rijksdienst voor Ondernemend […] van het Ministerie van Economische Zaken en Klimaat 2019. Ook is niet gebleken dat sprake is van schending van artikel 7:2 van de Awb en artikel 6 van het EVRM.
5.4
Ten aanzien van appellantes verzoek om schadevergoeding vanwege het gestelde onrechtmatige handelen van verweerder overweegt het College als volgt. In artikel 6:162 en 6:163 van het Burgerlijk Wetboek (hierna: BW) zijn de cumulatieve eisen genoemd waaraan voldaan moet worden om een recht op vergoeding van schade te kunnen hebben. Om voor schadevergoeding in aanmerking te komen is één van de vereisten dat sprake is van een onrechtmatigheid. Gelet op hetgeen hiervoor is overwogen ligt er geen onrechtmatig besluit ten grondslag aan appellantes verzoek om schadevergoeding. Omdat in onderhavig geval geen sprake is van onrechtmatigheid, wordt niet voldaan aan de cumulatieve vereisten uit artikel 6:162 van het BW. Het verzoek komt dan ook niet voor toewijzing in aanmerking.
Slotsom
6.1
Het College wijst het verzoek om schadevergoeding af en verklaart het beroep tegen het bestreden besluit ongegrond.
6.2
Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.
Beslissing
Het College:
- verklaart het beroep ongegrond;
- wijst het verzoek om schadevergoeding af.
Deze uitspraak is gedaan door mr. R.W.L. Koopmans, in aanwezigheid van mr. T. Kuiper, griffier. De beslissing is in het openbaar uitgesproken op 9 augustus 2022.
De voorzitter en de griffier zijn verhinderd de uitspraak te ondertekenen.