ECLI:NL:RVS:2025:231

• Datum uitspraak: 23 januari 2025
• Publicatiedatum: 23 januari 2025
• Zaaknummer: 202304387/1/V1
• Instantie: Raad van State
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Vreemdelingenrecht
• Procedures: Hoger beroep
• Rechters: C.M. Wissels; J.M. Willems; M.C. Stoové
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Hoger beroep van vreemdelingen tegen afwijzing machtiging tot voorlopig verblijf

Op 23 januari 2025 heeft de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State uitspraak gedaan in een hoger beroep van vijf vreemdelingen tegen de afwijzing van hun aanvragen voor een machtiging tot voorlopig verblijf (mvv) door de staatssecretaris van Justitie en Veiligheid. De aanvragen waren oorspronkelijk afgewezen op 1 september 2020, en de bezwaren tegen deze afwijzing werden op 14 december 2022 ongegrond verklaard. De rechtbank Den Haag had op 20 juni 2023 de beroepen van de vreemdelingen tegen deze besluiten eveneens ongegrond verklaard. De vreemdelingen, vertegenwoordigd door mr. P.C.M. van Schijndel, hebben hoger beroep ingesteld.

In de uitspraak oordeelt de Raad van State dat de rechtbank ten onrechte niet heeft beoordeeld of de afwijzing van de mvv-aanvragen een schending van artikel 8 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens (EVRM) oplevert. De Raad stelt vast dat in een nareisaanvraag altijd impliciet een beroep op artikel 8 van het EVRM besloten ligt. De minister van Asiel en Migratie had deugdelijk moeten motiveren waarom hij geen gebruik maakte van de bevoegdheid om te beoordelen of de vreemdelingen in aanmerking komen voor een verblijfsvergunning op grond van artikel 8 van het EVRM. De Raad van State vernietigt de uitspraak van de rechtbank en de besluiten van de staatssecretaris, en verklaart het hoger beroep gegrond. De minister wordt veroordeeld tot vergoeding van de proceskosten van de vreemdelingen.

De uitspraak benadrukt het belang van een zorgvuldige beoordeling van nareisaanvragen en de verplichting van de minister om de relevante rechtsvragen adequaat te adresseren. De Raad van State geeft aan dat de grieven van de vreemdelingen slagen, en dat de rechtbank niet heeft kunnen rekening houden met eerdere uitspraken die relevant zijn voor de beoordeling van de aanvragen.

Uitspraak

202304387/1/V1.

Datum uitspraak: 23 januari 2025

AFDELING

BESTUURSRECHTSPRAAK

Uitspraak met toepassing van artikel 8:54, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht op het hoger beroep van:

[vreemdeling 1], [vreemdeling 2], [vreemdeling 3], [vreemdeling 4] en [vreemdeling 5],

appellanten,

tegen de uitspraak van de rechtbank Den Haag van 20 juni 2023 in zaken nrs. NL22.26712 en NL23.243 in het geding tussen:

de vreemdelingen

en

de minister van Asiel en Migratie.

Procesverloop

Bij besluiten van 1 september 2020 heeft de staatssecretaris van Justitie en Veiligheid een aanvraag om de vreemdelingen een machtiging tot voorlopig verblijf (hierna: een mvv) te verlenen, afgewezen.

Bij besluiten van 14 december 2022 heeft de staatssecretaris de daartegen door de vreemdelingen gemaakte bezwaren ongegrond verklaard.

Bij uitspraak van 20 juni 2023 heeft de rechtbank de daartegen door de vreemdelingen ingestelde beroepen ongegrond verklaard.

Tegen deze uitspraak hebben de vreemdelingen, vertegenwoordigd door mr. P.C.M. van Schijndel, advocaat in Den Haag, hoger beroep ingesteld.

Overwegingen

1.       De vreemdelingen, de ouders en broer en zussen van referent, beogen verblijf in het kader van nareis bij referent. In de grieven klagen de vreemdelingen terecht over het oordeel van de rechtbank dat de minister in het geval van de ouders van referent niet heeft hoeven beoordelen of de afwijzing van de mvv-aanvragen een schending van artikel 8 van het EVRM oplevert. Uit de uitspraak van de Afdeling van 22 december 2023, ECLI:NL:RVS:2023:4804, onder 6.4, volgt namelijk dat in een nareisaanvraag altijd impliciet een beroep op artikel 8 van het EVRM besloten ligt. De minister moet in elke nareiszaak deugdelijk motiveren waarom hij geen gebruik maakt van de bevoegdheid om te beoordelen of een vreemdeling in aanmerking komt voor een verblijfsvergunning regulier voor bepaalde tijd op grond van artikel 8 van het EVRM, of een mvv met het oog op die vergunning. Dat heeft de minister niet gedaan. Hoewel de rechtbank geen rekening heeft kunnen houden met de uitspraak van 22 december 2023 had zij, achteraf bezien, het besluit op bezwaar voor de ouders van referent moeten vernietigen. Het besluit op bezwaar voor de broer en zussen van referent hangt, gelet op de motivering van de minister in dat besluit, zozeer samen met het besluit op bezwaar voor de ouders van referent, dat niet is uitgesloten dat het nog te nemen besluit op bezwaar voor de ouders gevolgen heeft voor de broer en zussen. Daarom had de rechtbank ook het besluit op bezwaar voor de broer en zussen moeten vernietigen. Vergelijk de uitspraak van de Afdeling van 22 december 2023, onder 6.5. De grieven slagen alleen al hierom.

1.1.    Dat wat de vreemdelingen verder aanvoeren in de grieven leidt niet tot vernietiging van de uitspraak van de rechtbank. Dit oordeel hoeft niet verder te worden gemotiveerd. De reden daarvoor is dat de grieven in zoverre geen vragen bevatten die in het belang van de rechtseenheid, de rechtsontwikkeling of de rechtsbescherming in algemene zin beantwoord moeten worden (artikel 91, tweede lid, van de Vw 2000).

1.2.    De grieven gaan in zoverre onder meer over een rechtsvraag die de Afdeling eerder heeft beantwoord (uitspraak van 23 november 2020, ECLI:NL:RVS:2020:2780, onder 6.3 tot en met 6.5, over aanvankelijk alleenstaande minderjarige referenten). Het hoger beroep biedt geen reden hierover in dit geval anders te oordelen.

2.       Het hoger beroep is gegrond. De uitspraak van de rechtbank wordt vernietigd. De beroepen zijn gegrond en de besluiten van 14 december 2022 worden vernietigd. De minister moet nieuwe besluiten op de gemaakte bezwaren nemen. De minister moet de proceskosten vergoeden. Omdat de griffier geen griffierecht heeft geheven, hoeft de minister dat niet te vergoeden.

Beslissing

De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State:

I.        verklaart het hoger beroep gegrond;

II.       vernietigt de uitspraak van de rechtbank Den Haag van 20 juni 2023 in zaken nrs. NL22.26712 en NL23.243;

III.      verklaart de beroepen gegrond;

IV.      vernietigt de besluiten van 14 december 2022, V-[…], V-[…], V-[…], V-[…] en V-[…];

V.       veroordeelt de minister van Asiel en Migratie tot vergoeding van bij de vreemdelingen in verband met de behandeling van de beroepen en het hoger beroep opgekomen proceskosten tot een bedrag van € 2.721,00, geheel toe te rekenen aan door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand.

Aldus vastgesteld door mr. C.M. Wissels, voorzitter, en mr. J.M. Willems en mr. M.C. Stoové, leden, in tegenwoordigheid van mr. A.K. de Keizer, griffier.

w.g. Wissels

voorzitter

w.g. De Keizer

griffier

Uitgesproken in het openbaar op 23 januari 2025

716-1078