ECLI:NL:RVS:2023:490

• Datum uitspraak: 8 februari 2023
• Publicatiedatum: 8 februari 2023
• Zaaknummer: 202107730/1/A3
• Instantie: Raad van State
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht
• Procedures: Hoger beroep
• Rechters: E.J. Daalder
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Hoger beroep tegen afwijzing verzoek om openbaarmaking op grond van de Wet openbaarheid van bestuur

In deze zaak gaat het om een hoger beroep van [appellant] tegen de uitspraak van de rechtbank Oost-Brabant, die op 18 november 2021 het beroep van [appellant] ongegrond verklaarde. [Appellant] had op 18 september 2020 de minister van Justitie en Veiligheid verzocht om openbaarmaking van stukken die ten grondslag lagen aan een vordering van de officier van justitie voor een contactverbod van vijf jaar, opgelegd door de rechtbank Zeeland-West-Brabant. De minister heeft dit verzoek afgewezen, met de argumentatie dat het openbaarmakingsregime van de Wet openbaarheid van bestuur (Wob) niet van toepassing is op processtukken in strafdossiers, maar dat het recht op kennisneming van processtukken van toepassing is, zoals geregeld in het Wetboek van Strafvordering (WvSv). De rechtbank heeft deze afwijzing van de minister bevestigd.

In hoger beroep betoogt [appellant] dat de rechtbank onterecht heeft geoordeeld dat zijn verzoek niet onder de reikwijdte van de Wob valt. Hij stelt dat de stukken die hij heeft verzocht niet tot het strafdossier behoren en dat de rechtbank ten onrechte het verzoek heeft getoetst aan het WvSv in plaats van de Wob. De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State heeft echter geoordeeld dat de rechtbank terecht heeft overwogen dat het WvSv van toepassing is op het verkrijgen van stukken uit een strafdossier. De Afdeling verwijst naar een eerdere uitspraak waarin is vastgesteld dat het debat over de noodzaak om over bepaalde stukken te beschikken deel uitmaakt van de procedure ter beoordeling van de strafrechtelijke sanctie bij de bevoegde rechter.

De Afdeling concludeert dat [appellant] in de strafprocedure had moeten aanvoeren dat bepaalde stukken ontbraken en dat de rechtbank terecht heeft geoordeeld dat de minister het Wob-verzoek van [appellant] terecht heeft afgewezen. Het hoger beroep wordt ongegrond verklaard en de aangevallen uitspraak wordt bevestigd. De minister hoeft geen proceskosten te vergoeden.

Uitspraak

202107730/1/A3.

Datum uitspraak: 8 februari 2023

AFDELING

BESTUURSRECHTSPRAAK

Uitspraak als bedoeld in artikel 8:57 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) op het hoger beroep van:

[appellant], wonend te [woonplaats],

appellant,

tegen de uitspraak van de rechtbank Oost-­Brabant van 18 november 2021 in zaak nr. 21/375 in het geding tussen:

[appellant]

en

de minister van Justitie en Veiligheid.

Procesverloop

Bij besluit van 8 oktober 2020 heeft de minister een verzoek van [appellant] om openbaarmaking van informatie op grond van de Wet openbaarheid van bestuur (Wob) afgewezen.

Bij besluit van 27 januari 2021 heeft de minister het door [appellant] daartegen gemaakte bezwaar ongegrond verklaard.

Bij uitspraak van 18 november 2021 heeft de rechtbank het door [appellant] daartegen ingestelde beroep ongegrond verklaard. Deze uitspraak is aangehecht.

Tegen deze uitspraak heeft [appellant] hoger beroep ingesteld.

De minister heeft een schriftelijke uiteenzetting gegeven.

[appellant] heeft nadere stukken ingediend.

Geen van de partijen heeft binnen de gestelde termijn verklaard gebruik te willen maken van het recht ter zitting te worden gehoord, waarna de Afdeling het onderzoek met toepassing van artikel 8:57, derde lid, gelezen in verbinding met artikel 8:108, eerste lid, van de Awb heeft gesloten.

Overwegingen

Inleiding

1.       [appellant] is bij uitspraak van de strafrechter van de rechtbank Zeeland-West-Brabant van 12 maart 2021, ECLI:NL:RBZWB:2021:1158, veroordeeld voor belaging. De officier van justitie (OvJ) heeft voorafgaand aan die uitspraak op de zitting van de rechtbank van 5 juni 2020 gevorderd dat de strafrechter aan [appellant] een contactverbod oplegt voor vijf jaar. Daarna heeft [appellant] op 18 september 2020 de minister met een beroep op de Wob verzocht om openbaarmaking van de stukken die ten grondslag liggen aan deze vordering van de OvJ. Volgens [appellant] ontbreken die stukken ten onrechte in het strafdossier en is sprake van achtergehouden bewijs. De minister heeft dat verzoek afgewezen omdat volgens hem met betrekking tot processtukken in strafdossiers niet het openbaarmakingsregime van de Wob maar het recht op kennisneming van processtukken van artikel 30 van het Wetboek van Strafvordering (WvSv) van toepassing is, op grond waarvan [appellant] de OvJ kan verzoeken om stukken uit het strafdossier te verkrijgen. De rechtbank is de minister in dat standpunt gevolgd.

Beoordeling

2.       [appellant] betoogt dat hij om openbaarmaking van stukken heeft verzocht die niet tot het strafdossier behoren. De rechtbank heeft volgens hem op onjuiste gronden geoordeeld dat zijn verzoek niet onder de reikwijdte van de Wob valt. De rechtbank had volgens hem het verzoek niet moeten toetsen aan artikelen uit het WvSv, maar aan de Wob.

2.1.    De rechtbank heeft terecht onder verwijzing naar de uitspraak van de Afdeling van 10 oktober 2018, ECLI:NL:RVS:2018:3284, overwogen dat op het verkrijgen van stukken uit een strafdossier het WvSv en niet de Wob van toepassing is. Zoals de Afdeling in die uitspraak heeft overwogen, maakt het debat over de noodzaak om voor een correcte beoordeling van een strafrechtelijke sanctie over bepaalde stukken te beschikken deel uit van de procedure ter beoordeling van de strafrechtelijke sanctie bij de bevoegde rechter. In die procedure kan zo nodig aan de orde worden gesteld of de stukken voor de beoordeling van de sanctie compleet zijn en of het openbaar ministerie gehouden is bepaalde stukken te verstrekken, aldus de Afdeling in die uitspraak.

Voor zover [appellant] meent dat stukken ter onderbouwing van de vordering tot oplegging van het contactverbod in het strafdossier ontbreken, had hij dit dus in de strafprocedure aan de orde kunnen stellen. In die procedure had de juistheid van dit standpunt kunnen worden beoordeeld en had kunnen worden beslist dat bepaalde stukken aan [appellant] moesten worden verstrekt.

Overigens heeft de minister in zijn schriftelijke uiteenzetting naar voren gebracht dat, naar uit het vonnis van de rechtbank Zeeland-West-Brabant kan worden afgeleid, de oplegging van het contactverbod niet is gebaseerd op bepaalde stukken, maar is ingegeven door de proceshouding van [appellant] ter terechtzitting. De Afdeling heeft geen reden aan de juistheid hiervan te twijfelen.

Slotsom

3.       Uit het voorgaande volgt dat de rechtbank terecht heeft geoordeeld dat de minister het Wob-verzoek van [appellant] terecht heeft afgewezen op de grond dat het verzoek niet onder de reikwijdte van de Wob valt.

4.       Het hoger beroep is ongegrond. De aangevallen uitspraak wordt  bevestigd.

5.       De minister hoeft geen proceskosten te vergoeden.

Beslissing

De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State:

bevestigt de aangevallen uitspraak.

Aldus vastgesteld door mr. E.J. Daalder, lid van de enkelvoudige kamer, in tegenwoordigheid van mr. P. Klein, griffier.

w.g. Daalder

lid van de enkelvoudige kamer

w.g. Klein

griffier

Uitgesproken in het openbaar op 8 februari 2023

176-983