ECLI:NL:RBZWB:2021:2724

• Datum uitspraak: 3 juni 2021
• Publicatiedatum: 2 juni 2021
• Zaaknummer: AWB - 20 _ 6268 en 20 _ 6269
• Instantie: Rechtbank Zeeland-West-Brabant
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Belastingrecht
• Procedures: Eerste aanleg - enkelvoudig
• Rechters: S.A.J. Bastiaansen
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Afwijzing van aftrek eigen verteerkosten door de rechtbank in belastingzaak

In deze zaak heeft de Rechtbank Zeeland-West-Brabant op 3 juni 2021 uitspraak gedaan over de aftrekbaarheid van eigen verteerkosten door een consultant die werkzaam is vanuit een eenmanszaak. De belanghebbende, die in 2014 en 2015 werkzaamheden verrichtte in verschillende plaatsen, had kosten voor maaltijden opgenomen als zakelijke kosten in zijn aangiften inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen (IB/PVV). De inspecteur van de Belastingdienst betwistte deze aftrek en stelde dat de kosten geen ondernemingskosten zijn volgens artikel 3.8 van de Wet IB 2001, omdat ze een overheersend privékarakter hebben.

De rechtbank oordeelde dat de eigen verteerkosten van de belanghebbende niet kwalificeren als zakelijke kosten. De rechtbank benadrukte dat, hoewel de verblijfskosten zakelijk zijn, de kosten voor maaltijden voortkomen uit een primaire levensbehoefte en dus als privéuitgaven moeten worden beschouwd. De rechtbank verwierp ook de vergelijking die de belanghebbende maakte met de situatie van werknemers, waarbij werkgevers kosten voor maaltijden kunnen vergoeden. De rechtbank concludeerde dat de inspecteur terecht de aftrek van de verteerkosten had geweigerd en verklaarde de beroepen ongegrond.

De uitspraak is openbaar gemaakt en partijen hebben de mogelijkheid om binnen zes weken hoger beroep in te stellen bij het gerechtshof te ‘s-Hertogenbosch. De rechtbank heeft geen aanleiding gezien voor een proceskostenveroordeling.

Uitspraak

RECHTBANK ZEELAND-WEST-BRABANT

Belastingrecht, enkelvoudige kamer

Locatie: Breda

Zaaknummers BRE 20/6268 en 20/6269

uitspraak van 3 juni 2021

Uitspraak als bedoeld in afdeling 8.2.6 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) in het geding tussen

[belanghebbende] , wonende te [woonplaats] ,

belanghebbende,

en

de inspecteur van de Belastingdienst,

de inspecteur.

De bestreden uitspraken op bezwaar

De uitspraken van de inspecteur van 24 maart 2020 op het bezwaar van belanghebbende tegen de aan hem:

- voor het jaar 2014 opgelegde aanslag inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen (hierna: IB/PVV) naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 48.131 en de bij gelijktijdige beschikking in rekening gebrachte belastingrente ten bedrage van € 80 (aanslagnummer [aanslagnummer] H.46.01) (BRE 20/6268);

- voor het jaar 2015 opgelegde aanslag IB/PVV naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 60.774 en de bij gelijktijdige beschikking in rekening gebrachte belastingrente ten bedrage van € 182 (aanslagnummer [aanslagnummer] H.56.01) (BRE 20/6269).

(hierna tezamen te noemen: de aanslagen)

Zitting

Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 20 mei 2021 te Roermond. Aldaar zijn verschenen en gehoord, belanghebbende, vergezeld van zijn gemachtigde W.H.M. Geurts, verbonden aan Geurts Administratie en Belastingadvies te Overloon, en namens de inspecteur, [inspecteur 1] , [inspecteur 2] en [inspecteur 3] .

1. Beslissing

De rechtbank verklaart de beroepen ongegrond.

2. Gronden

2.1.

Belanghebbende is een consultant op het gebied van het verbeteren van bedrijfs- en informatieprocessen. Hij voert zijn werkzaamheden uit vanuit zijn eenmanszaak [eenmanszaak] .

2.2.

Vanaf augustus 2014 heeft belanghebbende gedurende 6 maanden werkzaamheden verricht in [plaats 1] . Tijdens deze werkzaamheden heeft belanghebbende in [plaats 1] een studio gehuurd. In de periode februari 2015 tot en met december 2015 heeft belanghebbende werkzaamheden verricht in [plaats 2] . Tijdens deze werkzaamheden heeft belanghebbende in [plaats 2] een kamer gehuurd.

2.3.

In de aangiften IB/PVV 2014 en 2015 heeft belanghebbende bedragen van respectievelijk € 1.959 en € 5.047 aan eigen verteerkosten opgenomen als zakelijke kosten en vervolgens de aftrekbeperking van artikel 3.15, vijfde lid van de Wet inkomstenbelasting 2001 (hierna: Wet IB 2001) toegepast.

2.4.

Naar aanleiding van een bij belanghebbende ingesteld boekenonderzoek heeft de inspecteur het standpunt ingenomen dat de door belanghebbende gemaakte eigen verteerkosten (tijdens zijn verblijf in [plaats 1] en [plaats 2] ) niet kwalificeren als ondernemingskosten in de zin van artikel 3.8 van de Wet IB 2001. Vervolgens heeft de inspecteur bij het opleggen van de aanslagen IB/PVV voor het jaar 2014 en 2015 de volgende correcties aangebracht:

2014

2015

Correctie eigen verteerkosten

€ 1.959

€ 5.047

Correctie beperkt aftrekbare kosten ^[1]

-/- € 520

-/- € 1.338

Meer MKB-winstvrijstelling

-/- € 202

-/- € 519

Totale correctie

€ 1.237

€ 3.190

2.5.

Tussen partijen is in geschil of de door belanghebbende gemaakte eigen verteerkosten kwalificeren als ondernemingskosten in de zin van artikel 3.8 van de Wet IB 2001.

2.6.

Op grond van artikel 3.8 van de Wet IB 2001 komen kosten van een onderneming ten laste van de winst. Bij de beoordeling of bepaalde uitgaven de winst beïnvloeden, is beslissend of het voor- of nadeel van die uitgaven in de ondernemingssfeer of in de privésfeer ligt. Daarbij zijn de overheersende oorzaak van de uitgaven (causaliteit) en de beweegredenen van de belastingplichtige van belang.

2.7.

Belanghebbende stelt dat aangezien niet in geschil is dat de kosten van het verblijf in [plaats 1] en [plaats 2] zakelijk zijn, de verteerkosten die opkomen tijdens het tijdelijk zakelijk verblijf ook zakelijke kosten zijn. Daarnaast zijn er zakelijke overwegingen om niet zelf boodschappen te doen, te koken en af te wassen, namelijk dat belanghebbende dan meer tijd overhoudt voor de uitvoering van zijn opdracht en voor zelfstudie. Ook maakt belanghebbende de vergelijking met de situatie van een werknemer, waarbij de werkgever de verteerkosten van de werknemer wel ten laste van de winst mag brengen en de kosten in die situatie wel als zakelijke kosten worden aangemerkt.

2.8.

De inspecteur stelt zich op het standpunt dat de eigen verteerkosten van belanghebbende geen zakelijke kosten in de zin van artikel 3.8 van de Wet IB 2001 zijn, omdat het verteer een primaire levensbehoefte betreft waardoor de kosten privéuitgaven zijn. De inspecteur heeft verder ter zitting toegelicht dat tijdens het boekenonderzoek verteerkosten die zijn gemaakt bij hotelovernachtingen geaccepteerd zijn, maar dat dit mogelijk ten onrechte is geweest als dat verteer hetzelfde karakter heeft als dat tijdens het verblijf in de studio’s.

2.9.

Naar het oordeel van de rechtbank zijn de gemaakte eigen verteerkosten geen ondernemingskosten in de zin van artikel 3.8 van de Wet IB 2001, omdat de kosten een overheersend privékarakter hebben. De rechtbank is van oordeel dat het feit dat de kosten van het verblijf elders zakelijk zijn, niet betekent dat de verteerkosten ook zakelijk zijn. De verblijfskosten komen namelijk op door werkzaamheden of het uitvoeren van een opdracht elders. Dat is anders dan bij verteerkosten; de noodzaak tot eten bestaat immers ook als een ondernemer niet (tijdelijk) elders verblijft. Daarbij onderkent de rechtbank dat er voor belanghebbende een (bedrijfs)economisch motief kan zijn om niet zelf boodschappen te doen, te koken en af te wassen, maar dat neemt het overheersende privékarakter niet weg. Immers betreft het hier verteerkosten die alleen zien op eigen maaltijden van belanghebbende. De rechtbank acht de aard van de eigen verteerkosten zodanig in de privésfeer liggen, dat er geen sprake is van ondernemingskosten. Dat verteerkosten bij hotelovernachtingen tijdens het boekenonderzoek wel zijn geaccepteerd, leidt niet tot een andere conclusie. De in geschil zijnde verteerkosten moeten op zichzelf beoordeeld worden en niet aannemelijk is gemaakt dat bij het accepteren van de verteerkosten bij hotelovernachtingen een toezegging is gedaan met betrekking tot andere verteerkosten.

2.10.

De vergelijking die belanghebbende maakt met een werkgever gaat naar het oordeel van de rechtbank niet op. De mogelijkheid voor een werkgever om verteerkosten van een werknemer in aftrek te brengen, wordt opgeroepen door de plicht die een werkgever heeft tot het vergoeden van kosten van de werknemer op grond van de contractuele relatie met de werknemer. Dit is een andere situatie dan die van de ondernemer zelf.

2.11.

Gelet op het vorenstaande is het gelijk aan de inspecteur en zijn de beroepen ongegrond verklaard.

2.12.

De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.

Deze uitspraak is gedaan door mr. S.A.J. Bastiaansen, rechter, in aanwezigheid van mr. M.A.M. van Meer, griffier, op 3 juni 2021 en openbaar gemaakt door middel van geanonimiseerde publicatie op www.rechtspraak.nl.

De griffier, De rechter,

Afschrift aangetekend verzonden aan partijen op:

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen zes weken na de verzenddatum hoger beroep instellen bij het gerechtshof te ‘s-Hertogenbosch (belastingkamer), Postbus 70583,

5201 CZ ’s-Hertogenbosch.

Bij het instellen van hoger beroep dient het volgende in acht te worden genomen:

1. bij het beroepschrift wordt een afschrift van deze uitspraak overgelegd.
2 - het beroepschrift moet ondertekend zijn en ten minste het volgende vermelden:
a. de naam en het adres van de indiener;

b. een dagtekening;

c. een omschrijving van de uitspraak waartegen het hoger beroep is ingesteld;

d. de gronden van het hoger beroep.

Voor burgers is het mogelijk hoger beroep digitaal in te stellen. Hiervoor kan gebruik worden gemaakt van de formulieren op Rechtspraak.nl / Digitaal loket bestuursrecht.

Voetnoten

1. Artikel 3.15, vijfde lid van de Wet IB 2001.