Uitspraak
RECHTBANK ROERMOND
Sector civielrecht
faillissementsnummers: 10/220 F, 10/221 F en 10/222 F
binnenkomst aangifte d.d.: 24 februari 2010
rekestnummer: 99396/FT-RK 10.66
Bij verzoekschrift heeft Crossmoor Sport B.V., statutair gevestigd te Weert en kantoorhoudende te 6000 VR Weert, Laurabosweg 6-10,
schuldeiser hierna te noemen Crossmoor,
advocaat mr. Y.M. van Beek te Amsterdam,
de rechtbank verzocht in staat van faillissement te verklaren:
de vennootschap onder firma Hostellerie [bedrijfsnaam] V.O.F.,
ingeschreven bij de Kamer van Koophandel voor Limburg onder nummer [nummer],
correspondentieadres: [woonplaats], [adres],
vestigingsadres: [vestigingsplaats], [adres],
alsmede haar vennoten:
[vennoot sub 1],
geboren op [geboortedatum] te [geboorteplaats],
en
[vennoot sub 2],
geboren op [geboortedatum] te [geboorteplaats],
beiden woonadres: [woonplaats], [adres].
Verzoekster wordt Crossmoor genoemd. Verweerder wordt de Hostellerie genoemd.
De vennoten zullen samen als de vennoten worden aangeduid.
1. Het verloop van de procedure
1.1. Crossmoor Sport BV (verder: Crossmoor) heeft bij verzoekschrift, ingekomen bij de
rechtbank op 24 februari 2010, het faillissement verzocht van de vennootschap onder firma
Hostellerie [bedrijfsnaam]. Op de faillissementszitting van 16 maart 2010 is dit verzoekschrift
behandeld in aanwezigheid van de vennoten van de Hostellerie en is de behandeling
aangehouden om een minnelijke oplossing van de schuldenproblematiek te beproeven. Op
30 maart 2010 bleek een vergelijk niet mogelijk en is het faillissementsverzoek geschorst in
afwachting van de beslissing op het op die zitting ingediende verzoek van de vennoten om
voor toepassing van de schuldsaneringsregeling in aanmerking te komen.
1.2. Bij brief van 10 juni 2010 heeft mr. Goorts als advocaat van de vennoten een
verzoekschrift tot toepassing van de schuldsaneringsregeling aan de rechtbank toegezonden.
Omdat dit verzoekschrift niet volledig was; de gemeentelijke verklaring als bedoeld in art.
285 lid 1 sub f Fw ontbrak, is bij brief van 22 juni 2010 een uitstel verleend van twee weken
teneinde deze verklaring alsnog in het geding te brengen. Ter zitting van 6 juli 2010 blijkt
de vennoot de heer [vennoot sub 1] bij de gemeente evenwel niet de afdeling Schuldhulpverlening
te hebben bezocht voor het verkrijgen van deze verklaring, maar de afdeling bijzondere
bijstand teneinde krediet te verkrijgen om de onderneming te saneren. De rechtbank heeft
vervolgens bij mondeling vonnis van diezelfde dag verzoekers niet-ontvankelijk verklaard
in hun verzoek tot toepassing van de schuldsaneringsregeling.
De vennoten hebben tegen dit vonnis houdende niet-ontvankelijkheid hoger beroep
ingesteld bij het gerechtshof te ’s-Hertogenbosch.
1.3. Bij brief van 6 augustus 2010 vragen een tiental werknemers van de Hostellerie
dringend om een snelle beslissing op het faillissementsverzoek. Zij wijzen erop al enige tijd
geen salaris meer te ontvangen. Daarop is door de rechtbank besloten tot voortzetting van de
behandeling van het faillissementsverzoek op 17 augustus 2010. Verweerders worden van
deze beslissing door de rechtbank bij brief van 10 augustus 2010 op de hoogte gesteld.
Voorts zijn verweerders namens Crossmoor bij exploot van 12 augustus 2010 voor die
zitting opgeroepen.
1.4. Bij de behandeling van het faillissementsverzoek zijn verweerders ondanks
behoorlijke oproeping niet verschenen. Wel zijn namens Crossmoor haar directeur, haar
raadsman mr. B.T.G.M. Lamers alsmede een vertegenwoordiger van de werknemers van
Hostellerie verschenen. De uitspraak op het verzoek is bepaald op heden.
2. Overwegingen
2.1. De rechtbank stelt voorop dat het maatschappelijk belang erbij gediend is dat de
faillietverklaring van een lopende onderneming die is opgehouden met te betalen, zo
spoedig als mogelijk wordt uitgesproken. Onnodige voortzetting van de onderneming kan
namelijk tot schade leiden voor met name crediteuren en werknemers. Dit belang komt tot
uitdrukking in het feit dat eigen aangiften of verzoeken tot faillissement in voorkomende
gevallen ook buiten de roldag kunnen worden uitgesproken.
2.2. Dit belang komt onder spanning te staan als natuurlijke personen met een eigen
onderneming hangende een verzoek tot faillietverklaring, ter afwering daarvan een verzoek
tot toepassing van de schuldsaneringsregeling indienen. Omdat met de voorbereiding van de
behandeling van een schuldsaneringsverzoek een termijn van maanden gemoeid is, in welke
termijn het faillissementsverzoek geschorst blijft, leidt het indienen van dergelijke
verzoeken tot lange onzekerheid over de status van het faillissementsverzoek en van de
onderneming. Hoewel in de praktijk blijkt dat vanwege deze tijdsdruk schuldsanerings-
verzoeken onvolledig worden voorbereid, doet het nadeel van de ongewisse status van
faillissementsverzoek en onderneming zich vooral gevoelen als het schuldsaneringsverzoek
wordt afgewezen en de verzoeker daarvan in hoger beroep komt; het faillissementsverzoek
blijft immers geschorst totdat onherroepelijk op het schuldsaneringsverzoek is beslist. Bij
hoger beroep en eventueel cassatie zal de schorsing al gauw vele maanden tot langer dan
een jaar belopen. Zulks is evenwel in overeenstemming met de keuze van de wetgever om
het belang van een natuurlijke persoon om in eerste instantie voor toepassing van de
schuldsaneringsregeling in aanmerking te komen, te stellen boven het belang van het
rechtsverkeer om kennelijk insolvente ondernemingen op verzoek van een of meer
schuldeisers zo voortvarend mogelijk in staat van faillissement te verklaren.
2.3. In de rechtspraktijk blijkt niet zelden dat ondernemende natuurlijke personen die
zich niet wensen neer te leggen bij het faillissement van hun onderneming, ter afwering
daarvan een schuldsaneringsverzoek indienen. Omdat als regel ook tijdens een wettelijk
schuldsaneringstraject de onderneming beëindigd moet worden, is hun doel niet primair de
toepassing van die regeling, maar het winnen van tijd om de door hen gedachte sanering van
hun onderneming alsnog te realiseren. Ook de onderhavige zaak lijkt een voorbeeld van dit
streven. De vennoten van de Hostellerie willen namelijk primair de liquidatie van de
Hostellerie voorkomen. In plaats van schuldhulpverlening aan te vragen, wenden zij zich tot
de afdeling bijzondere bijstand van de gemeente om aanvullende financiering voor de
onderneming te bepleiten.
2.4. De wet stelt in art. 287 lid 2 Fw als sanctie op het niet voortvarend of onvolledig
indienen van het schuldsaneringsverzoek de niet-ontvankelijkheid van de verzoeker.
Verdedigbaar is dat tegen deze beslissing geen rechtsmiddel openstaat, nu het gesloten
stelsel van rechtsmiddelen in de Faillissementswet inzake deze beslissing geen rechtsmiddel
noemt, terwijl ook inhoudelijk gezegd kan worden dat de niet-ontvankelijkheid onverlet laat
dat gewoon opnieuw een verzoekschrift kan worden ingediend. Hoven en Hoge Raad
hebben evenwel dit gevolg niet getrokken, zodat het er rechtens voor moet worden
gehouden dat hoger beroep tegen een niet-ontvankelijkverklaring mogelijk is. Daardoor is
ook deze rechtbankbeslissing niet onherroepelijk en blijft het faillissementsverzoek door het
instellen van een rechtsmiddel geschorst.
2.5. Het voorgaande impliceert dat de spanning tussen voortvarende faillietverklaring en
de mogelijkheid van toepassing van de schuldsaneringsregeling extra onder spanning kan
worden gezet door personen die naar het oordeel van de rechter in eerste instantie niet
voortvarend of volledige verzoekschriften indienen en van de daarop volgende niet-
ontvankelijkheidsbeslissing in hoger beroep en eventueel cassatie komen. De rechtbank is
van oordeel dat deze ongewenste consequentie van het wettelijk stelsel niet door de
wetgever voorzien en evenmin gewild is. Dit rechtvaardigt dat in voorkomende gevallen,
ondanks de in art. 3a Fw neergelegde voorrang van schuldsanering boven faillissement, de
rechter een afweging kan maken tussen de belangen van een verzoeker tot faillissement op
het uitspreken daarvan en het belang van verzoeker tot schuldsanering op het van toepassen
verklaren van de regeling. Daarbij kan bij de afweging van de wederzijdse belangen worden
meegenomen dat als in hoger beroep alsnog de beslissing van de rechtbank op het
schuldsaneringsverzoek wordt vernietigd, de gevolgen van een in de tussentijd uitgesproken
faillissement eenvoudig ongedaan kunnen worden gemaakt door dat faillissement met
toepassing van art. 15b Fw. alsnog om te zetten in een schuldsaneringsregeling.
2.6. In onderhavig geval is de rechtbank van oordeel dat de hierboven beschreven
belangenafweging ten gunste van de verzoekster tot faillietverklaring moet uitvallen. Het
oneigenlijk gebleken belang van de vennoten tot voortzetting van de onderneming, althans
buitengerechtelijke sanering daarvan weegt niet op tegen het belang van de werknemers van
de vennootschap onder firma om bij faillietverklaring zekerheid te verkrijgen omtrent hun
salarisaanspraken.
2.7. Dit leidt tot toewijzing van het faillissementsverzoek. Hoewel het verzoek zich
uitsluitend richt tegen de vennootschap onder firma, zal ook het faillissement van de beide
vennoten worden uitgesproken, nu het faillissement van de v.o.f. van rechtswege ook tot het
faillissement van haar vennoten leidt.
3. De beslissing
De rechtbank
3.1. verklaart HOSTELLERIE [bedrijfsnaam] V.O.F., [vennoot sub 1] en [vennoot sub 2] voornoemd in staat van faillissement;
3.2. benoemt tot rechter-commissaris het lid van deze rechtbank mr. H.H. Dethmers;
3.3. stelt aan tot curator mr. G. te Biesebeek, advocaat te 6020 AC Budel, Postbus 2139;
3.4. geeft last aan de curator tot het openen van aan gefailleerden gerichte brieven en telegrammen.
Dit vonnis is gewezen door mr. H.H. Dethmers en uitgesproken ter openbare terechtzitting van 20 augustus 2010 om 11.00 uur in tegenwoordigheid van de griffier.