ECLI:NL:RBMNE:2025:157

Uitspraak

RECHTBANK MIDDEN-NEDERLAND

Zittingsplaats Utrecht

Bestuursrecht

zaaknummer: UTR 24/4911

uitspraak van de enkelvoudige kamer van 17 januari 2025 in de zaak tussen

[eiser] , eiser,

de Raad van bestuur van het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen,(het Uwv), verweerder,

(gemachtigde: J.H. Swart).

Inleiding

In deze uitspraak beoordeelt de rechtbank het beroep van eiser tegen de beslissing op bezwaar van 3 juni 2024, waarin het Uwv heeft beslist dat eiser geen recht op een uitkering op grond van de Wet arbeidsongeschiktheidsvoorziening jonggehandicapten (Wajong) heeft.
Totstandkoming van het besluit

Eiser is op [geboortedatum] 2012 achttien jaar geworden. Hij heeft van 2012 tot 2015 gewerkt bij een supermarkt voor gemiddeld 11 uur per week. Eiser heeft op 19 juni 2023 een Wajong-uitkering aangevraagd. Het Uwv heeft de aanvraag van eiser met het besluit van 27 februari 2024 afgewezen. Tegen die afwijzing heeft eiser bezwaar gemaakt. In de beslissing op bezwaar van 3 juni 2024 (het bestreden besluit) is het Uwv bij de afwijzing gebleven.

Eiser heeft beroep ingesteld tegen het bestreden besluit. Het Uwv heeft gereageerd met een verweerschrift. Het beroep is behandeld op de zitting van 6 december 2024. Eiser is met voorafgaand bericht niet verschenen. Het Uwv is verschenen.
Beoordeling door de rechtbank

De rechtbank beoordeelt of het Uwv terecht heeft beslist dat eiser geen recht op een Wajong-uitkering heeft. Volgens de rechtbank is dit het geval. Hierna legt de rechtbank uit hoe zij tot dit oordeel komt en welke gevolgen dit oordeel heeft. De rechtbank zal dit doen aan de hand van wat eiser in beroep heeft aangevoerd, de beroepsgronden.
Aan welke regels moet de rechtbank het besluit toetsen?

Om in aanmerking te komen voor een Wajong-uitkering moet vast komen te staan dat bij eiser op zijn achttiende verjaardag of binnen vijf jaar na zijn achttiende verjaardag sprake was van het duurzaam ontbreken van arbeidsvermogen. Volgens het Schattingsbesluit gelden bij de beoordeling of iemand arbeidsvermogen heeft, vier cumulatieve criteria, iemand moet namelijk:
a) een taak kunnen uitvoeren in een arbeidsorganisatie;
b) beschikken over basale werknemersvaardigheden;
c) ten minste vier uur per dag belastbaar zijn of ten minste twee uur per dag het wettelijk minimumuurloon verdienen; en
d) ten minste een uur aaneengesloten kunnen werken zonder een wezenlijke onderbreking van het productieproces.
Voor het recht op een Wajong-uitkering moet het Uwv dus beoordelen of aan al deze vier eisen is voldaan. Als dat niet zo is, ontbreekt het arbeidsvermogen. Het Uwv moet daarna beoordelen of dat duurzaam is. Het duurzaam ontbreken van arbeidsvermogen betekent dat de mogelijkheden niet door medisch herstel, behandeling, begeleiding of door training (bijvoorbeeld scholing) kunnen verbeteren.^[1]

6. Voorts geldt dat het Uwv zijn besluiten over arbeidsongeschiktheid mag baseren op rapporten van zijn verzekeringsartsen en arbeidsdeskundigen. Deze rapporten moeten wel aan een aantal voorwaarden voldoen: zij moeten op zorgvuldige wijze tot stand zijn gekomen, ze mogen geen tegenstrijdigheden bevatten en de conclusies moeten logisch voortvloeien uit de rapporten. Het is aan eiser om aannemelijk te maken dat de rapporten die zijn opgesteld niet aan deze vereisten voldoen. Voor het aannemelijk maken dat de medische beoordeling onjuist is, is in principe een rapport van een arts nodig. Dit brengt mee dat de manier waarop eiser zelf zijn gezondheidsklachten ervaart onvoldoende is.

7. Tot slot is van belang dat eiser op 19 juni 2023 een Wajong-uitkering heeft aangevraagd, 11 jaar nadat hij 18 jaar is geworden. Er is daarmee sprake van een laattijdige aanvraag, waardoor bij de beoordeling moet worden teruggekeken in de tijd. Volgens vaste rechtspraak van de Centrale Raad van Beroep (CRvB) ligt de bewijslast en dus ook het bewijsrisico bij een laattijdige Wajong-aanvraag bij de aanvrager,^[2]omdat het medisch beeld met het verstrijken van de tijd steeds moeilijker is vast te stellen.
De beoordeling van de beroepsgronden van eiser

8. Eiser voert aan dat zijn gezondheidssituatie juist is verslechterd. Behandelingen werken niet en hij kan niet werken. Hij leeft als een kluizenaar. Hij voert aan dat hij al jaren ziek is, ook toen hij tussen 2012 en 2015 werkte.

9. Volgens het Uwv heeft eiser geen recht op een Wajong-uitkering, omdat eiser zijn arbeidsvermogen is verloren buiten de periode van 5 jaar na zijn 18e verjaardag.

10. De rechtbank stelt vast dat uit het rapport van de verzekeringsarts bezwaar en beroep van 30 mei 2024 volgt dat bij eiser sprake is van een ziekte of gebrek op zijn 18e verjaardag ( [geboortedatum] 2012). Ook volgt uit dit rapport dat eiser geen arbeidsvermogen had op 19 juni 2023, het moment waarop hij zijn Wajong-uitkering aanvroeg. Uit het rapport volgt verder dat eiser wél arbeidsvermogen heeft gehad, omdat hij heeft gewerkt tussen 2012 en 2015. Volgens de verzekeringsarts bezwaar en beroep blijkt uit de dossiergegevens dat eiser (arbitrair) sinds 1 maart 2020 (start corona in Nederland) zijn arbeidsvermogen is kwijt geraakt. Er zijn geen gegevens uit de periode 2015 tot 2020 aangeleverd waaruit blijkt dat eiser onvermogen had tot het functioneren op persoonlijk en sociaal niveau. Met de beperkingen uit zijn ziekte voerde hij gesprekken met een coach, sportte en bezocht zijn familie. In 2023 spreekt de huisarts van invaliderende psychische klachten.

11. De rechtbank overweegt dat de verzekerde periode voor eiser eindigde op [geboortedatum] 2017, namelijk 5 jaar nadat hij 18 jaar is geworden. Eiser heeft geen medische stukken overgelegd waaruit volgt dat hij zijn arbeidsvermogen is kwijtgeraakt vóór [geboortedatum] 2017. De rechtbank kan de motivering van de bezwaarverzekeringsarts, zoals hiervoor weergegeven, volgen. Daarom kan de rechtbank ook de conclusie volgen van het Uwv, dat eiser zijn arbeidsvermogen is kwijtgeraakt buiten de verzekerde periode, waardoor hij geen recht op een Wajong-uitkering heeft.
Conclusie en gevolgen

12. Het beroep is ongegrond. Dit betekent dat het Uwv terecht heeft beslist dat eiser geen recht op een Wajong-uitkering heeft. Er bestaat ook geen aanleiding voor vergoeding van het griffierecht.

Deze uitspraak is gedaan door mr. V.E.H.G. Visser, rechter, in aanwezigheid van mr. R. van Manen, griffier. De uitspraak is uitgesproken in het openbaar op 17 januari 2025.

griffier

rechter

Een afschrift van deze uitspraak is verzonden aan partijen op:

Informatie over hoger beroep

Een partij die het niet eens is met deze uitspraak, kan een hogerberoepschrift sturen naar de Centrale Raad van Beroep waarin wordt uitgelegd waarom deze partij het niet eens is met deze uitspraak. Het hogerberoepschrift moet worden ingediend binnen zes weken na de dag waarop deze uitspraak is verzonden. Kan de indiener de behandeling van het hoger beroep niet afwachten, omdat de zaak spoed heeft, dan kan de indiener de voorzieningenrechter van de Centrale Raad van Beroep vragen om een voorlopige voorziening (een tijdelijke maatregel) te treffen.