ECLI:NL:RBMNE:2021:626

Uitspraak

RECHTBANK MIDDEN-NEDERLAND

Zittingsplaats Utrecht

Bestuursrecht

zaaknummer: UTR 20/3090

uitspraak van de enkelvoudige kamer van 8 februari 2021 in de zaak tussen

[eiser] , uit [plaats] , eiser

de heffingsambtenaar van de Belastingsamenwerking gemeenten en hoogheemraadschap Utrecht

(gemachtigde: mr. M.F.M. Boerlage).

Procesverloop

In de beschikking van 29 februari 2020 heeft verweerder op grond van de Wet waardering onroerende zaken (Wet WOZ) de waarde van de onroerende zaak aan de [adres] in [plaats] voor het belastingjaar 2020 vastgesteld op € 532.000,- naar de waardepeildatum 1 januari 2019. Verweerder heeft bij deze beschikking aan eiser als eigenaar van de woning ook een aanslag onroerendezaakbelastingen opgelegd, waarbij deze waarde als heffingsmaatstaf is gehanteerd.

In de uitspraak op bezwaar van 14 juli 2020 heeft verweerder het bezwaar van eiser ongegrond verklaard.

Eiser heeft tegen de uitspraak op bezwaar beroep ingesteld.

Verweerder heeft een verweerschrift ingediend.

De zaak is behandeld op de zitting van 26 januari 2021 door middel van een
Skype-beeldverbinding. Eiser is verschenen. Verweerder heeft zich laten vertegenwoordigen door zijn gemachtigde, vergezeld door [A] , taxateur.

Overwegingen

1.De woning is een tussenwoning gebouwd omstreeks 1881, gelegen in de wijk [Naam van de wijk] in [plaats] . Verweerder heeft de waarde van de woning vastgesteld op
€ 532.000,-.

2.Eiser bepleit een lagere waarde, namelijk € 400.000,-. Eiser wijst erop dat [Bedrijf] . de woning op 1 oktober 2018 heeft gekocht voor € 268.100,- en dat de woning vervolgens is opgeknapt. Volgens eiser bedroeg de waarde van de woning op 1 januari 2019 geen € 532.000,- omdat de verbouwing op dat moment nog niet was afgerond. Eiser stelt verder dat de door verweerder gehanteerde referentiewoningen niet vergelijkbaar zijn met zijn woning. Ook heeft verweerder zich ten onrechte niet aan zijn eigen werkwijze gehouden en geen rekening gehouden met het feit dat de woning op 1 oktober 2018 is verkocht voor een veel lager bedrag.

3.Verweerder heeft de bewijslast om aannemelijk te maken dat de waarde niet te hoog is vastgesteld. In het verweerschrift heeft verweerder toegelicht dat aansluiting is gezocht bij het eigen aankoopcijfer van de woning. Gebleken is dat eiser de woning op 19 maart 2019 heeft gekocht voor € 532.500,-. Daarnaast heeft verweerder in het verweerschrift toegelicht dat, gelet op artikel 18, derde lid, onder b, van de Woz, de woning is gewaardeerd naar de staat op 1 januari 2020.

4.Ingevolge artikel 18, eerste lid, van de Wet WOZ wordt de waarde van een onroerende zaak bepaald naar de waarde die de zaak op de waardepeildatum heeft naar de staat waarin de zaak op die datum verkeert. Artikel 18 aanhef en derde lid, onder b, van de Wet WOZ vermeldt echter dat indien een onroerende zaak in het kalenderjaar voorafgaande aan het begin van het kalenderjaar waarvoor de waarde wordt vastgesteld - kort gezegd - wijzigt als gevolg van een verbouwing, de waarde wordt bepaald naar de staat van die zaak bij het begin van het kalenderjaar waarvoor de waarde wordt vastgesteld (de toestandsdatum).

5.De rechtbank stelt voorop dat voor de waardering van een woning in het kader van de Wet WOZ als hoofdregel geldt dat het eigen aankoopcijfer leidend is. Dat is immers de prijs die de meest biedende gegadigde voor die woning bereid is te betalen.^[1]De rechtbank stelt vast dat de woning niet ver van de waardepeildatum door eiser is aangekocht. De rechtbank acht het verkoopcijfer daarom bij uitstek geschikt voor het bepalen van de waarde van de woning. Gelet op artikel 18 aanheft en derde lid, onder b, van de Wet WOZ heeft verweerder als toestandsdatum 1 januari 2020 mogen hanteren. Op die datum was de verbouwing van de woning gereed en kon verweerder de waarde dus bepalen rekening houdend met de verbouwing.

6.Gelet op wat hiervoor is overwogen, heeft verweerder aannemelijk gemaakt dat de door hem vastgestelde WOZ-waarde niet te hoog is vastgesteld. Het beroep is ongegrond.

7.De rechtbank merkt tot slot op dat verweerder zich in het verweerschrift en ter zitting bereid heeft verklaard om het griffierecht van € 48,- te vergoeden.

Beslissing

De rechtbank verklaart het beroep ongegrond.

Deze uitspraak is gedaan door mr. C. Karman, rechter, in aanwezigheid van
mr. M. van Ettikhoven, griffier. De beslissing is uitgesproken op 8 februari 2021 en zal openbaar worden gemaakt door publicatie op rechtspraak.nl.

griffier rechter

Afschrift verzonden aan partijen op:

Bent u het niet eens met deze uitspraak?

Als u het niet eens bent met deze uitspraak kunt u binnen zes weken na de dag waarop de uitspraak is verzonden hoger beroep instellen bij het gerechtshof Arnhem-Leeuwarden. Deze uitspraak is verzonden op de stempeldatum die hierboven staat