Uitspraak
RECHTBANK MIDDEN-NEDERLAND
Zittingsplaats Utrecht
Bestuursrecht
zaaknummer: UTR 21/2607
uitspraak van de enkelvoudige kamer van 23 november 2021 in de zaak tussen
[eiser] , uit [woonplaats] , eiser
(gemachtigde: mr. B.J.M. de Leest),
en
het college van burgemeester en wethouders van de gemeente Stichtse Vecht, verweerder
(gemachtigde: mr. P. Teunissen).
Procesverloop
In het besluit van 9 november 2020 (primair besluit) heeft verweerder aan eiser met ingang van 20 oktober 2020 bijstand toegekend op grond van de Participatiewet (Pw).
In het besluit van 30 april 2021 (bestreden besluit) heeft verweerder het bezwaar van eiser tegen het primaire besluit ongegrond verklaard.
Eiser heeft tegen het bestreden besluit beroep ingesteld.
De rechtbank heeft het beroep op 19 oktober 2021 met behulp van een telefoonverbinding op zitting behandeld. Partijen hebben zich laten vertegenwoordigen door hun gemachtigden.
Overwegingen
Eiser ontving van 1 januari 2012 tot 24 mei 2017 een bijstandsuitkering. De uitkering is ingetrokken omdat eiser in detentie heeft gezeten. Eiser heeft zich vanaf van 7 februari 2018 meerdere keren bij verweerder gemeld voor een bijstandsuitkering, maar steeds geen (complete) aanvraag voor een bijstandsuitkering ingediend. Eiser heeft uiteindelijk op 21 oktober 2020 een aanvraag ingediend.
De gemeente heeft eiser vanaf 20 oktober 2020 bijstand toegekend. Verweerder heeft beslist dat eiser geen bijstand krijgt over de periode van 24 mei 2017 tot en met 19 oktober 2020. De gemeente heeft onderzocht of er bijzondere omstandigheden zijn waardoor eiser bijstand met terugwerkende kracht moet krijgen. Dit is volgens verweerder niet zo.
Eiser is het hier niet mee eens. Eiser vindt dat de gemeente het besluit onvoldoende heeft gemotiveerd en hem bijstand met terugwerkende kracht moet toekennen. Eiser heeft meerdere keren geprobeerd om een aanvraag in te dienen, maar dit lukte steeds het niet. Het indienen van een complete aanvraag is te moeilijk voor eiser. Eiser verwijst tijdens de zitting naar het rapport van de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid (WRR). [1] Eiser vindt dat verweerder zich ouderwets opstelt door steeds op de eigen verantwoordelijkheid van eiser te wijzen voor het indienen van een complete aanvraag of het inschakelen van hulp. Eiser vindt dat de gemeente eerder hulpinstanties had moeten inschakelen omdat bij verweerder duidelijk moest zijn dat het hem niet zelfstandig lukte om een aanvraag in te dienen. De vele pogingen zijn daarom volgens eiser een bijzondere omstandigheid waardoor hem bijstand met terugwerkende kracht moet worden toegekend. Eiser vindt hierbij belangrijk dat verweerder op grond van artikel 4:5 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) niet verplicht is om een onvolledige aanvraag buiten behandeling te stellen.
4. Als iemand vindt dat hij of zij vanaf een eerdere datum een bijstandsuitkering had moeten krijgen, dan heet dat ‘met terugwerkende kracht’. In de wet [2] en door de hoogste rechter [3] is bepaald dat iemand in principe alleen een bijstandsuitkering krijgt vanaf het moment dat diegene erom vraagt en niet eerder. Alleen in een hele bijzondere situatie kan iemand vanaf een eerdere datum dan de datum van indiening van de aanvraag een bijstandsuitkering krijgen.
5. De rechtbank begrijpt de stelling van eiser zo dat hij met de verwijzing naar het rapport van de WRR een nieuw toetsingskader voor het aannemen van bijzondere omstandigheden voorstaat. Eiser wenst dat verweerder een andere benadering kiest ten aanzien van de zorgplicht die hij ten opzichte van eiser heeft. De rechtbank is echter gehouden de geldende wet- en regelgeving toe te passen. De rechtbank ziet in wat eiser heeft aangevoerd geen aanleiding om daar in dit geval van af te wijken.
6. De rechtbank oordeelt dat verweerder voldoende gemotiveerd heeft gesteld dat geen sprake is van bijzondere omstandigheden, die maken dat eiser recht heeft op bijstand in de periode vóór 20 oktober 2020. Van zulke bijzondere omstandigheden is namelijk alleen sprake als het eiser niet verweten kan worden dat hij niet eerder een aanvraag heeft ingediend. [4] Verweerder heeft zorgvuldig onderzoek gedaan naar of er bijzondere omstandigheden zijn waardoor eiser niet eerder een volledige aanvraag heeft ingediend. Er is hierbij niet gebleken dat eiser psychische of medische problemen heeft waardoor hij de eerdere aanvragen niet kon doorzetten. Eiser heeft in april 2020 hulp gezocht bij familieleden. Er is niet gebleken dat eiser niet eerder hulp had kunnen zoeken om een complete aanvraag in te dienen. De omstandigheid dat eiser eerder heeft geprobeerd om eens bijstandsuitkering aan te vragen is daarom naar het oordeel van de rechtbank in dit geval geen bijzondere omstandigheid.
7. Het beroep is ongegrond. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.
Beslissing
De rechtbank verklaart het beroep ongegrond.
Deze uitspraak is gedaan door mr. S.G.M. van Veen, rechter, in aanwezigheid van mr. R.G.A. Beijen, griffier. De uitspraak is uitgesproken op 23 november 2021 en zal openbaar worden gemaakt door publicatie op rechtspraak.nl.
griffier
rechter
Een afschrift van deze uitspraak is verzonden aan partijen op:
Bent u het niet eens met deze uitspraak?
Als u het niet eens bent met deze uitspraak, kunt u een brief sturen naar de Centrale Raad van Beroep waarin u uitlegt waarom u het er niet mee eens bent. Dit heet een beroepschrift. U moet dit beroepschrift indienen binnen 6 weken na de dag waarop deze uitspraak is verzonden. U ziet deze datum hierboven.