Uitspraak
RECHTBANK GELDERLAND
Team strafrecht
Zittingsplaats Arnhem
Parketnummer: 05/221210-23
Datum uitspraak : 31 januari 2024
Tegenspraak
vonnis van de meervoudige kamer
in de zaak van
de officier van justitie
tegen
[verdachte],
geboren op [geboortedatum] 1997 in [geboorteplaats] ,
wonende aan [adres] .
Raadslieden: mr. B. van Straaten en mr. S.K.S. Toelsie, advocaten in Amsterdam.
Dit vonnis is gewezen naar aanleiding van het onderzoek op de openbare terechtzittingen van
8 november 2023 en 17 januari 2024.
1.De inhoud van de tenlastelegging
Aan verdachte is, na toewijzing van een vordering tot nadere omschrijving van de tenlastelegging, ten laste gelegd dat:
hij of omstreeks 2 september 2023 te Arnhem, openlijk, te weten op het fietspad gelegen aan de Velperbinnensingel, in elk geval op of aan de openbare weg en/of op een voor het publiek toegankelijke plaats, in vereniging geweld heeft gepleegd tegen een persoon, te weten [slachtoffer 1] door éénmaal of meermalen,
- op/tegen het lichaam te duwen, en/of
- op/tegen het lichaam te slaan/schoppen en/of te trappen
- in een nekklem te pakken en/of
- op/tegen het gezicht, althans het hoofd te slaan en/of
- in de buik, danwel in/op het lichaam, een knietje te geven,
terwijl dit door hem gepleegde geweld zwaar lichamelijk letsel, althans enig lichamelijk letsel, te weten een gebroken en/of beschadigde oogkas en/of gekneusde oogbollen ten gevolge heeft gehad.
2. Overwegingen ten aanzien van het bewijs [1]
De feiten
Op grond van de bewijsmiddelen wordt het volgende, dat verder ook niet ter discussie staat, vastgesteld.
[slachtoffer 1] (hierna: [slachtoffer 1] ) liep op zaterdag 2 september 2023 rond 2.15 uur samen met zijn vriend [slachtoffer 2] vanaf de Steenstraat richting het centrum van Arnhem. Zij liepen langs een groep mensen die ruzie hadden. Opeens werden [slachtoffer 1] en [slachtoffer 2] uit het niets aangevallen. [slachtoffer 2] kreeg meerdere klappen en [slachtoffer 1] wilde ertussen springen en voelde dat hij toen ook klappen kreeg over zijn gehele lichaam. [2]
[slachtoffer 2] (hierna: [slachtoffer 2] ) liep op 2 september 2023 met zijn vriend [slachtoffer 1] vanuit café Vrijdag naar de stad in Arnhem. Ter hoogte van Musis was een ruzie gaande. [slachtoffer 2] sprong ertussen. Vervolgens kreeg hij klappen en stopt zijn herinnering aan het voorval. [3]
In de nacht van 2 september 2023 was er een camera van cameratoezicht gericht op het fietspad dat de Velperbinnensingel in Arnhem verbindt met de Steenstraat. Op de beelden die met deze camera zijn opgenomen tussen 2.14:17 uur en 2.21:35 uur (hierna: de camerabeelden) is te zien dat een groep van zeven mannen onderling wat duwt en trekt. Even later slaan en schoppen leden van deze groep twee mannen die eerder niet bij de groep hoorden. De camerabeelden zijn door de politie veilig gesteld ten behoeve van het onderzoek. [4]
De politie heeft onderzoek gedaan naar de personen die op de camerabeelden te zien zijn. Deze personen zijn genummerd met de nummers 1 tot en met 10. De volgende personen zijn herkend:
- Persoon 1 is herkend als [verdachte] ;
- Persoon 2 is herkend als [persoon 1] ;
- Persoon 3 is herkend als [persoon 2] ;
- Persoon 6 is herkend als [persoon 3] ;
- Persoon 7 is herkend als [persoon 4] ;
- Persoon 8 is herkend als [persoon 5] ;
- Persoon 9 is herkend als [slachtoffer 1] ;
- Persoon 10 is herkend als [slachtoffer 2] .
Op een later moment heeft de politie persoon 5 herkend als [persoon 6] . [6]
Het standpunt van de officier van justitie
De officier van justitie heeft gesteld dat wettig en overtuigend bewezen kan worden dat verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan het ten laste gelegde feit door [slachtoffer 1] te duwen, een knietje in de buik te geven en in een nekklem vast te houden en mee te trekken. De officier van justitie vindt de strafverzwarende omstandigheid niet bewezen, nu onduidelijk is door welke verdachte het letsel is toegebracht.
Het standpunt van de verdediging
De verdediging heeft bepleit dat de nekklem op de beelden niet te zien is. Verdachte heeft enkel zijn linkerarm om de hals van [slachtoffer 1] gehad. Daarnaast kan niet bewezen worden dat verdachte [slachtoffer 1] tegen het gezicht of tegen het hoofd heeft geslagen. Bovendien is geen sprake van zwaar lichamelijk letsel bij [slachtoffer 1] .
Beoordeling door de rechtbank
De rechtbank zal eerst per verdachte, in de volgorde van de nummering van de politie, vaststellen welke gedragingen door deze specifieke verdachte zijn verricht. Vervolgens zal de rechtbank ingaan op de vraag of en zo ja, in hoeverre het aan verdachte ten laste gelegde feit wettig en overtuigend kan worden bewezen.
Verdachte [verdachte] (hierna: [verdachte] )
Verbalisant [verbalisant 1] heeft op de camerabeelden onder andere waargenomen dat [verdachte] [slachtoffer 1] op de grond duwde en zelf ook op de grond belandde. Op enig moment wist [verdachte] op te staan. Vervolgens gaf hij met zijn linkerknie een knietje rond het buikgedeelte van [slachtoffer 1] . [7]
Ten tijde van het geweld droeg [verdachte] grijs/witte schoenen. [8]
Verdachte [persoon 1] (hierna: [persoon 1] )
Verbalisant [verbalisant 2] heeft op de camerabeelden onder andere waargenomen dat [persoon 1] een trap gaf op de rug van [slachtoffer 1] . Vervolgens gaf hij met kracht met zijn linkerbeen een schop tegen het gezicht van [slachtoffer 2] . Hierna duwde [persoon 1] [slachtoffer 2] naar de grond, waarna hij achter elkaar vijf vuistslagen gaf op het gezicht van [slachtoffer 2] . Vervolgens gaf [persoon 1] twee trappen tegen het hoofd van [slachtoffer 2] , gevolgd door nog een schop tegen het hoofd, een trap en een vuistslag. Daarna liep [persoon 1] naar [slachtoffer 1] en gaf hem drie slagen aan zijn rechterzijkant, gevolgd door een schop met zijn rechtervoet aan de linkerzijkant van [slachtoffer 1] . Vervolgens gaf [persoon 1] nog twee schoppen en een trap tegen de rug van [slachtoffer 1] . [9]
Ten tijde van het geweld droeg [persoon 1] witte sneakers. [10]
Verdachte [persoon 2] (hierna: [persoon 2] )
Verbalisant [verbalisant 1] heeft op de camerabeelden onder andere waargenomen dat [slachtoffer 1] in worsteling was met de persoon met volgnummer 1 (de rechtbank begrijpt: [verdachte] ) en op de grond lag. [persoon 2] haalde met zijn rechterbeen uit naar [slachtoffer 1] en raakte hem op zijn linkerbil. Vervolgens plaatste [persoon 2] met kracht nog een trap op de linkerbil van [slachtoffer 1] . Hierna wist [slachtoffer 1] op te staan. Op dat moment trekt [persoon 2] aan [slachtoffer 1] . [11]
Op de camerabeelden heeft de rechtbank waargenomen dat [persoon 2] [slachtoffer 1] achterover trekt op het moment dat [slachtoffer 1] probeert overeind te komen, nadat [persoon 2] [slachtoffer 1] twee keer tegen zijn linkerbil heeft getrapt. [12]
Ten tijde van het geweld droeg [persoon 2] zwarte schoenen. [13]
Verdachte [persoon 6] (hierna: [persoon 6] )
Verbalisant [verbalisant 2] heeft op de camerabeelden onder andere waargenomen dat [persoon 6] achter [slachtoffer 2] aan rende. Toen [slachtoffer 1] op de grond lag en in gevecht was met meerdere personen, ging [slachtoffer 2] hem mogelijk helpen. Op dat moment gaf [persoon 6] [slachtoffer 2] met zijn rechterhand met kracht een duw in het gezicht, waardoor [slachtoffer 2] over het been van [slachtoffer 1] struikelde en ten val kwam. [persoon 6] rende naar [slachtoffer 2] toe en begon hem meteen stompen met snelheid toe te dienen ter hoogte van zijn hoofd. [persoon 6] bleef met zijn beide vuisten met snelheid zwaaien op het hoofd van [slachtoffer 2] , wat de indruk gaf dat de stompen met kracht werden gegeven. Hierna gaf [persoon 6] met snelheid een trap op het hoofd van [slachtoffer 2] . [persoon 6] bleef [slachtoffer 2] stompen ter hoogte van de zijkant van het lichaam toedienen, gevolgd door een trap met snelheid tegen het hoofd. Kort hierna liep [persoon 6] weg van [slachtoffer 2] en benaderde hij [slachtoffer 1] . Terwijl [slachtoffer 1] op de grond lag en anderen hem sloegen en schopten, gaf [persoon 6] een snelle trap op het hoofd van [slachtoffer 1] . [persoon 6] ging vervolgens in een andere positie staan en gaf [slachtoffer 1] wederom een snelle trap op het hoofd, waarna hij met snelheid stompen en vuistslagen op het hoofd van [slachtoffer 1] bleef toedienen. Toen [slachtoffer 2] vervolgens probeerde [slachtoffer 1] te helpen, liep [persoon 6] naar hem toe en zwaaide met snelheid met zijn vuist twee keer richting het gezicht van [slachtoffer 2] . De eerste zwaai was mis, maar de tweede raakte het gezicht van [slachtoffer 2] . [slachtoffer 2] viel vervolgens op de grond en bleef stil liggen. [14]
Ten tijde van het geweld droeg [persoon 6] sneakers met een witte zool. [15]
Verdachte [persoon 3] (hierna: [persoon 3] )
Verbalisant [verbalisant 1] heeft op de camerabeelden onder andere waargenomen dat [persoon 3] probeerde [slachtoffer 1] los te krijgen van [verdachte] toen zij samen op de grond lagen. Doordat [slachtoffer 2] probeerde de andere personen van [slachtoffer 1] af te krijgen, kwam [persoon 3] ten val bovenop [slachtoffer 1] . Nadat [persoon 3] was opgestaan, trok hij aan de jas van [slachtoffer 1] . Hij probeerde [slachtoffer 1] weg te duwen van [verdachte] . Nadat dit gelukt was, hield hij [verdachte] in bedwang en voorkwam hij dat [verdachte] [slachtoffer 1] een schop kon geven. Daarna probeerde [persoon 3] verschillende personen weg te duwen bij [slachtoffer 1] .
Verdachte [persoon 4] (hierna: [persoon 4] )
Verbalisant [verbalisant 1] heeft op de camerabeelden onder andere waargenomen dat [persoon 4] op enig moment naast [slachtoffer 2] was gaan staan. Hij trok zijn rechterknie op en strekte met enige snelheid zijn been uit naar het hoofd van [slachtoffer 2] . Hij raakte het hoofd van [slachtoffer 2] ook. Hierna liep [persoon 4] naar [slachtoffer 1] . Hij tilde zijn rechterknie op en maakte een snelle beweging neerwaarts. Deze beweging leek op een schop, maar op de camerabeelden is niet te zien of [persoon 4] iets raakte. Vervolgens liep [persoon 4] weer naar [slachtoffer 2] . Met zijn voet gaf hij een lichte duw tegen de linkerheup van [slachtoffer 2] , die ten gevolge daarvan op zijn rechterzij terecht kwam. Hierna liep [persoon 4] weer naar [slachtoffer 1] . Hij leek een schoppende beweging te maken richting het hoofd van [slachtoffer 1] . [16]
Op de camerabeelden heeft de rechtbank waargenomen dat de trap van [persoon 4] in de richting van het hoofd van [slachtoffer 2] een neerwaartse trap met enige kracht is. Op dat moment zit [slachtoffer 2] op zijn handen en knieën op de grond. Zijn hoofd hangt in de lucht, op ruime afstand van de grond. De voet van [persoon 4] schampt het achterhoofd van [slachtoffer 2] . Nadat [persoon 4] naar [slachtoffer 1] is gelopen, ziet de rechtbank hem niet één, maar twee trappende bewegingen maken in de richting van de plek waar [slachtoffer 1] dan op de grond lijkt te liggen. Niet te zien is of [persoon 4] [slachtoffer 1] ook raakt. Nadat [persoon 4] [slachtoffer 2] , die op de grond lag, met zijn voet een duw tegen de linkerheup heeft gegeven en hij weer naar [slachtoffer 1] is gelopen, ziet de rechtbank dat hij met enige kracht een trappende beweging maakt in de richting van [slachtoffer 1] . De rechtbank ziet niet waar de trap [slachtoffer 1] precies raakt, maar – anders dan de politie – wel dat deze trap [slachtoffer 1] raakt, ergens op zijn bovenlichaam, dichtbij het hoofd c.q. de schouders. Hierna distantieert [persoon 4] zich van het geweld en probeert hij [slachtoffer 2] – die inmiddels overeind is gekomen – weg te trekken van de groep die geweld op [slachtoffer 1] toepast. [17]
Ten tijde van het geweld droeg [persoon 4] zwarte sneakers. [18]
Verdachte [persoon 5] (hierna: [persoon 5] )
Verbalisant [verbalisant 2] heeft op de camerabeelden onder andere waargenomen dat [persoon 5] met kracht een trap met zijn rechterbeen tegen het hoofd van [slachtoffer 1] gaf, die op dat moment op de grond lag. Vervolgens gaf [persoon 5] ook voor een tweede en derde keer met kracht een trap tegen het hoofd van [slachtoffer 1] . Op enig moment wist [slachtoffer 1] op te staan terwijl de jongens hem bleven duwen, trekken en slaan en verdween hij, al worstelend, uit beeld. [persoon 5] liep daarop in de richting van [slachtoffer 1] . Het lijkt erop dat [slachtoffer 1] vervolgens wederom op de grond viel en dat de jongens hem bleven slaan. [persoon 5] trok [slachtoffer 1] , terwijl hij op de grond lag, aan zijn jas, terwijl anderen hem bleven slaan. Hierna trapte Mebrahton vier keer achter elkaar met kracht tegen het hoofd van [slachtoffer 1] , om vervolgens met beide voeten op het hoofd van [slachtoffer 1] te gaan staan. Daarna deelde [persoon 5] meerdere stompen uit op het hoofd van [slachtoffer 1] , die nog altijd op de grond lag. Vervolgens duwde [persoon 5] de andere jongens weg bij [slachtoffer 1] , waarna hij wederom met kracht een trap op het hoofd van [slachtoffer 1] gaf. [19]
Op de camerabeelden heeft de rechtbank waargenomen dat [persoon 5] met twee voeten op het hoofd van [slachtoffer 1] is gaan staan, zich afzet en van het hoofd afspringt en vervolgens nog twee keer met kracht op het hoofd van [slachtoffer 1] trapt, nog voordat hij – zoals de politie heeft beschreven – meerdere stompen op het hoofd van [slachtoffer 1] geeft. Ook trekt hij opnieuw aan de kleding van [slachtoffer 1] voordat hij de beschreven stompen geeft. Verder geeft hij, nadat hij de andere jongens heeft weggeduwd, niet één, maar twee trappen op het hoofd van [slachtoffer 1] . Verdachte droeg schoenen ten tijde van de beschreven gedragingen. [20]
Tussenconclusie
Gelet op het voorgaande, stelt de rechtbank vast dat [verdachte] [slachtoffer 1] tegen het lichaam heeft geduwd, waardoor hij op de grond viel. Daarnaast heeft [verdachte] [slachtoffer 1] een knietje gegeven op zijn lichaam, in de buurt van zijn buik. Op de camerabeelden ziet de rechtbank, anders dan de officier van justitie en met de verdediging, niet dat [verdachte] [slachtoffer 1] in een nekklem heeft gepakt. Het lijkt er meer op dat [verdachte] zijn linkerarm om de nek van [slachtoffer 1] heeft, zonder de nek van [slachtoffer 1] af te klemmen. Ook het tegen het lichaam slaan/schoppen/trappen en het op het gezicht/hoofd slaan ziet de rechtbank niet op de camerabeelden.
Ten aanzien van het tenlastegelegde
Voor bewezenverklaring van openlijke geweldpleging moet sprake zijn van het in vereniging plegen van geweld. Uit vaste jurisprudentie van de Hoge Raad volgt dat van het “in vereniging” plegen van geweld sprake is in het geval van een nauwe en bewuste samenwerking ten aanzien van het openlijke geweld. In dat kader dient de rechtbank te beoordelen of [verdachte] een voldoende significante en wezenlijke bijdrage aan het geweld heeft geleverd. Die bijdrage behoeft overigens niet van gewelddadige aard te zijn.
Gelet op de hierboven aangehaalde bewijsmiddelen, is de rechtbank van oordeel dat sprake is van geweldshandelingen van verschillende verdachten die jegens [slachtoffer 1] en [slachtoffer 2] zijn verricht en die kunnen worden gezien als een aaneengesloten samenstel van handelingen die in één en dezelfde vechtpartij zijn verricht. Hieraan hebben de hierboven genoemde verdachten, met uitzondering van [persoon 3] , een significante en wezenlijke bijdrage geleverd door zich te mengen in het geweld dat tegen [slachtoffer 1] en/of [slachtoffer 2] plaatsvond en door ook zelf geweld toe te passen. De rechtbank heeft hiervoor reeds vastgesteld welke handelingen [verdachte] in dit verband heeft verricht waaruit zijn significante en wezenlijke bijdrage blijkt. Verdachte heeft jegens [slachtoffer 1] geweldshandelingen verricht die een significante en wezenlijke bijdrage aan het geweld opleveren. Geen van de verdachten, met uitzondering van [persoon 3] , heeft de-escalerend opgetreden of zich van het geweld gedistantieerd. Naar het oordeel van de rechtbank volgt uit het voorgaande dat sprake is geweest van een nauwe en bewuste samenwerking tussen de verdachten. Alle hierboven genoemde verdachten, met uitzondering van [persoon 3] , hebben zich daarmee schuldig gemaakt aan openlijke geweldpleging in vereniging.
Conclusie ten aanzien van het tenlastegelegde
Op grond van het bovenstaande acht de rechtbank de ten laste gelegde openlijke geweldpleging in vereniging tegen [slachtoffer 1] wettig en overtuigend bewezen. Nu de rechtbank niet kan vaststellen door welke specifieke verdachte het bij [slachtoffer 1] geconstateerde letsel is toegebracht, zal zij [verdachte] van dit onderdeel van de tenlastelegging vrijspreken. Immers, volgens de Hoge Raad hebben de strafverzwarende omstandigheden genoemd in het tweede lid van artikel 141 van het Wetboek van Strafrecht (hierna: Sr) uitsluitend betrekking op de dader ten aanzien van wie kan worden vastgesteld dat deze het gevolg heeft veroorzaakt.
3.De bewezenverklaring
Naar het oordeel van de rechtbank is wettig en overtuigend bewezen dat verdachte het tenlastegelegde heeft begaan, te weten dat:
hij
opof omstreeks2 september 2023 te Arnhem, openlijk, te weten op het fietspad gelegen aan de Velperbinnensingel,
in elk geval op of aan de openbare weg en/of op een voor het publiek toegankelijke plaats,in vereniging geweld heeft gepleegd tegen een persoon, te weten [slachtoffer 1] door éénmaal
of meermalen,
opof omstreeks2 september 2023 te Arnhem, openlijk, te weten op het fietspad gelegen aan de Velperbinnensingel,
in elk geval op of aan de openbare weg en/of op een voor het publiek toegankelijke plaats,in vereniging geweld heeft gepleegd tegen een persoon, te weten [slachtoffer 1] door éénmaal
of meermalen,
-
op/tegen het lichaam te duwen, en
/of
op/tegen het lichaam te duwen, en
/of
- op/tegen het lichaam te slaan/schoppen en/of te trappen
- in een nekklem te pakken en/of
- op/tegen het gezicht, althans het hoofd te slaan en/of
-
in de buik, danwel in/op het lichaam
,een knietje te geven
,
in de buik, danwel in/op het lichaam
,een knietje te geven
,
terwijl dit door hem gepleegde geweld zwaar lichamelijk letsel, althans enig lichamelijk letsel, te weten een gebroken en/of beschadigde oogkas en/of gekneusde oogbollen ten gevolge heeft gehad.
Voor zover er in de tenlastelegging kennelijke taal- en/of schrijffouten voorkomen, zijn die fouten in de bewezenverklaring verbeterd. Verdachte is daardoor niet in de verdediging geschaad.
Wat meer of anders is ten laste gelegd dan hiervoor bewezen is verklaard, is niet bewezen.
Verdachte zal daarvan worden vrijgesproken.
4.De kwalificatie van het bewezenverklaarde
Het bewezenverklaarde levert op:
het openlijk in vereniging geweld plegen tegen personen.
5.De strafbaarheid van het feit
Het feit is strafbaar.
6.De strafbaarheid van de verdachte
Verdachte is strafbaar, nu geen omstandigheid is gebleken of aannemelijk is geworden die de strafbaarheid van verdachte uitsluit.
7.De overwegingen ten aanzien van straf en/of maatregel
Het standpunt van de officier van justitie
De officier van justitie heeft gevorderd dat verdachte zal worden veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van 90 dagen, met aftrek van de tijd die verdachte in verzekering en voorlopige hechtenis heeft doorgebracht, waarvan 21 dagen voorwaardelijk, met een proeftijd van 2 jaren. Aan de voorwaardelijke straf dienen de bijzondere voorwaarden te worden gekoppeld die door de reclassering zijn geadviseerd. Verder dient aan verdachte een taakstraf te worden opgelegd voor de duur van 150 uren. Daarnaast heeft de officier van justitie gevorderd dat aan verdachte voor de duur van 3 jaren een vrijheidsbeperkende maatregel wordt opgelegd op grond van artikel 38v Sr, inhoudende dat hij geen contact mag opnemen met [slachtoffer 1] en [slachtoffer 2] en dat hij zich niet in een door de officier van justitie afgebakend gebied mag begeven, met een vervangende hechtenis van 5 dagen per overtreding met een maximum van 3 maanden.
Het standpunt van de verdediging
De verdediging heeft bepleit dat aan verdachte geen langere onvoorwaardelijke gevangenisstraf wordt opgelegd dan voor de tijd die hij in verzekering en voorlopige hechtenis heeft doorgebracht. Verdachte heeft zijn leven op orde en is bovendien first offender. Subsidiair verzoekt de verdediging aan verdachte – naast de reeds ondergane voorlopige hechtenis – een voorwaardelijke straf op te leggen met daaraan gekoppeld de bijzondere voorwaarden zoals voorgesteld door de reclassering.
De beoordeling door de rechtbank
De rechtbank heeft bij de bepaling van de op te leggen straf rekening gehouden met de aard en de ernst van hetgeen bewezen is verklaard en de omstandigheden waaronder dit is begaan. De rechtbank heeft verder rekening gehouden met de persoon en de omstandigheden van verdachte.
Verdachte heeft zich met vijf anderen schuldig gemaakt aan een ernstige vorm van uitgaansgeweld. Op het fietspad aan de Velperbinnensingel in Arnhem ontstond een woordenwisseling tussen enkele medeverdachten en een passerende fietser. Verdachte kwam op enig moment aanrennen en mengde zich direct in deze woordenwisseling. Verdachte was zodanig agressief dat hij door meerdere personen op afstand van de fietser gehouden moest worden. Toen [slachtoffer 1] en [slachtoffer 2] op enig moment voorbij liepen en probeerden de groep van verdachte tot kalmte te manen, ontaardde dit vrijwel direct in een vechtpartij vanuit de groep van verdachte die niet anders kan worden omschreven dan als een geweldsexplosie. Verdachte duwde [slachtoffer 1] naar de grond en kwam op de grond met [slachtoffer 1] in een worsteling terecht. Ondertussen werd door meerdere medeverdachten geweld op [slachtoffer 1] toegepast. Toen verdachte overeind kwam, gaf hij [slachtoffer 1] een knietje in zijn buik. Even later kwam hij samen met [slachtoffer 1] ten val en belandde hij weer in een grondworsteling. Toen verdachte weer overeind kwam, probeerde hij [slachtoffer 1] te trappen, in de buurt van zijn hoofd, maar hij werd net op tijd weggetrokken. Verdachte bleef hierna erg agressief in de richting van [slachtoffer 1] , maar kon door de medeverdachten uit zijn buurt worden gehouden. Het is maar goed dat de politie snel ter plaatse kwam, want pas toen koos verdachte het hazenpad. Het geweld dat door de groep waaraan verdachte deelnam is toegepast, is ronduit schokkend. Dit soort uitgaansgeweld heeft een enorme invloed op de samenleving. Het gevoel van onveiligheid en intolerantie neemt hierdoor steeds grotere vormen aan. Uitgaansgeweld heeft in de afgelopen jaren al veel dodelijke slachtoffers veroorzaakt. Gelukkig is het in dit geval niet zover gekomen, maar het had ook anders kunnen aflopen.
Uit het advies van de reclassering komt naar voren dat het alcoholgebruik van verdachte als de voornaamste risicofactor wordt gezien. Daarnaast dient door middel van behandeling te worden onderzocht of er mogelijk psychische problematiek ten grondslag heeft gelegen aan het delictgedrag. Waar nodig dient het behandelplan hierop te worden ingericht. Er is nog geen lange tijd verstreken sinds verdachte in het kader van schorsingsvoorwaarden onder toezicht van de reclassering staat. Er is ook nog geen behandeling opgestart. Hierdoor heeft de reclassering nog weinig zicht gekregen op een eventuele relatie tussen het middelengebruik en het psychosociaal functioneren van verdachte en de verdenking. De reclassering adviseert daarom aan verdachte een deels voorwaardelijke straf op te leggen met daaraan gekoppeld als bijzondere voorwaarden een meldplicht, het meewerken aan middelencontrole en een behandelverplichting. De reclassering adviseert geen alcoholverbod aan verdachte op te leggen, omdat in een verder reclasseringstraject bekeken moet kunnen worden hoe verdachte met het alcoholgebruik omgaat en wat hiervan de risico’s zijn.
Bij de strafoplegging heeft de rechtbank de hiervoor genoemde omstandigheden in aanmerking genomen, alsook de straffen die rechters in vergelijkbare gevallen opleggen. Tot slot ziet de rechtbank aanleiding om rekening te houden met het aandeel van verdachte in de verschillende feiten. Verdachte is een van de agressors geweest. Hij heeft zich van meet af aan uiterst agressief getoond en moest continu door anderen in bedwang worden gehouden. Anderzijds heeft verdachte een betrekkelijk beperkt aantal geweldshandelingen verricht. Het grootste gedeelte van de tijd lag hij op de grond, in een worsteling met [slachtoffer 1] . De rechtbank houdt hier rekening mee bij het bepalen van de strafmaat. Alles afwegende is de rechtbank van oordeel dat, gelet op de aard en de ernst van de feiten, niet anders kan worden volstaan dan met de oplegging van een deels onvoorwaardelijke gevangenisstraf.
De rechtbank is van oordeel dat een gevangenisstraf voor de duur van 90 dagen, waarvan 21 dagen voorwaardelijk, met een proeftijd van 3 jaren in deze zaak passend en geboden is. Dit betekent dat verdachte niet terug de gevangenis in hoeft, mits hij zich houdt aan de algemene en bijzondere voorwaarden. Verder ziet de rechtbank aanleiding om aan verdachte een taakstraf op te leggen van 150 uren, met een vervangende hechtenis van 75 dagen, zodat verdachte alsnog de gevolgen ondervindt van zijn handelen en doordrongen raakt van zijn aandeel in het geweld. De rechtbank volgt bij de strafoplegging de eis van de officier van justitie. Aan de voorwaardelijke gevangenisstraf zal de rechtbank de bijzondere voorwaarden koppelen die door de reclassering zijn geadviseerd. Daarnaast zal de rechtbank, gelet op de nadrukkelijke wens van de slachtoffers, aan verdachte een contactverbod opleggen met [slachtoffer 1] en [slachtoffer 2] . De rechtbank ziet geen aanleiding om dit contactverbod in de vorm van een vrijheidsbeperkende maatregel op grond van artikel 38v Sr aan verdachte op te leggen en is van oordeel dat met dit contactverbod als bijzondere voorwaarde bij het voorwaardelijke strafdeel kan worden volstaan. Verder vindt de rechtbank een locatieverbod voor – kort gezegd – het centrum van Arnhem onevenredig vrijheidsbeperkend voor verdachte en is zij van oordeel dat het beoogde doel ook kan worden bereikt door enkel een contactverbod met [slachtoffer 1] en [slachtoffer 2] aan verdachte op te leggen.
De rechtbank koppelt aan het voorwaardelijke strafdeel een langere proeftijd dan de officier van justitie heeft gevorderd, omdat de rechtbank het van belang vindt dat de reclassering meer zicht krijgt op het middelengebruik en het psychosociaal functioneren van verdachte en dat verdachte langdurig behandeld en begeleid kan worden, gelet op het buitengewoon agressieve gedrag dat hij aan de dag heeft gelegd. Daarnaast dient het voorwaardelijke strafdeel als stok achter de deur om te voorkomen dat verdachte in de toekomst weer tot dergelijk gewelddadige daden komt.
Nu de rechtbank geen langere onvoorwaardelijke gevangenisstraf aan verdachte oplegt dan voor de tijd die hij reeds in verzekering en in voorlopige hechtenis heeft doorgebracht, zal de rechtbank, gelet op het bepaalde in artikel 72, derde lid, Sv, het geschorste bevel tot voorlopige hechtenis opheffen.
8.De beoordeling van de civiele vorderingen
De vordering van de benadeelde partij [slachtoffer 1]
De benadeelde partij [slachtoffer 1] heeft in verband met het tenlastegelegde een vordering tot schadevergoeding ingediend. De benadeelde partij vordert € 1.441,47 aan materiële schade en € 5.000,00 aan smartengeld, allebei vermeerderd met de wettelijke rente. Verder is om oplegging van de schadevergoedingsmaatregel verzocht.
Standpunten
De officier van justitie heeft zich op het standpunt gesteld dat de vordering van de benadeelde partij geheel kan worden toegewezen, met toekenning van de wettelijke rente, en vordert oplegging van de schadevergoedingsmaatregel. Daarnaast heeft de officier van justitie verzocht de vordering hoofdelijk toe te wijzen.
De verdediging heeft zich op het standpunt gesteld dat het verzochte bedrag aan beschadigde kleding dient te worden gematigd, nu het gebruikelijk is een afschrijving te hanteren van 7% per jaar en niet blijkt hoe oud de kleding was. Verder komen de reiskosten naar de advocaat en naar de rechtbank niet voor vergoeding in aanmerking, nu de benadeelde partij niet in persoon procedeert. Ook het bedrag aan immateriële schadevergoeding dient te worden gematigd, gelet op hetgeen in vergelijkbare zaken wordt toegewezen.
Overweging van de rechtbank
Materiële schade
Uit het onderzoek ter terechtzitting is voldoende gebleken dat de benadeelde partij als gevolg van het bewezen verklaarde handelen van verdachte rechtstreeks schade heeft geleden. De rechtbank overweegt dat de volgende schadeposten niet zijn betwist, voldoende zijn onderbouwd en redelijk voorkomen:
- Ambulancekosten (€ 499,91);
- Kosten tandarts (€ 117,32) en
- Kosten oogdruppels (€ 44,84).
De rechtbank is van oordeel dat ook de gevorderde schade voor beschadigde kleding (ter hoogte van in totaal € 472,99) integraal voor vergoeding in aanmerking komt. Weliswaar blijkt uit hetgeen de benadeelde partij heeft aangevoerd niet hoe oud de kleding was en is het gebruikelijk een afschrijvingspercentage te hanteren, maar anderzijds zijn bij verschillende kledingstukken kortingsprijzen als schadebedrag gehanteerd (de trui, het horlogebandje en de jas). De benadeelde partij is hierdoor van een lager schadebedrag uitgegaan dan de reguliere verkoopprijs van de kleding, waardoor een eventuele afschrijving van de kleding naar het oordeel van de rechtbank ruimschoots in de vordering van de benadeelde partij is verdisconteerd.
De rechtbank is verder van oordeel dat de gevorderde inkomstenderving (€ 278,69) niet voor vergoeding in aanmerking komt, omdat deze schadepost onvoldoende is onderbouwd. De benadeelde partij heeft gesteld dat de uren die in september niet zijn gewerkt in oktober zijn verrekend en het verschil in salaris tussen de maanden oktober en november 2023 als materiële schade opgevoerd. De rechtbank ziet de gestelde schade niet terug in de bij de vordering gevoegde salarisspecificaties. In de salarisspecificatie van oktober 2023 staat een post “Verm. salaris (Uit wachtdag uren)”, maar het bedrag van deze post (€ 127,82) is lager dan de gevorderde schade. Verder blijkt uit de salarisspecificatie niet dat dit gaat om uren die in september niet zijn gewerkt, nu de salarisspecificatie ziet op de periode van 1 oktober 2023 tot en met 31 oktober 2023. Dat het salaris in oktober 2023 lager was dan het salaris in november 2023, ziet de rechtbank, maar dat dit het gevolg is van niet gewerkte uren als rechtstreeks gevolg van het tenlastegelegde, blijkt naar het oordeel van de rechtbank onvoldoende uit de onderbouwing die de benadeelde partij heeft gegeven. De rechtbank zal de benadeelde partij op dit punt dan ook niet-ontvankelijk verklaren in de vordering.
Met betrekking tot de gevorderde reiskosten overweegt de rechtbank dat de reiskosten voor bezoeken aan de advocaat, het Openbaar Ministerie en de rechtbank proceskosten betreffen. Deze kosten komen niet op grond van artikel 532 Sv voor vergoeding in aanmerking. De civiele proceskostenregeling, die is vastgelegd in de artikelen 237 tot en met 240 van het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering (Rv), geeft immers een (in beginsel) exclusieve en limitatieve regeling voor de proceskostenvergoeding en deze regeling is volgens vaste jurisprudentie van de Hoge Raad van overeenkomstige toepassing op de vordering van de benadeelde partij in het strafgeding. Uit artikel 238 Rv volgt dat (alleen) een in persoon procederende partij reis- en aanverwante kosten als proceskosten vergoed kan krijgen. Procedeert de benadeelde partij met een gemachtigde, dan komen slechts de kosten voor salaris en noodzakelijke verschotten van de gemachtigde voor vergoeding in aanmerking, en dus niet ook de in artikel 238 lid 1 Rv bedoelde kosten van de benadeelde partij (Hoge Raad 28 maart 2023, ECLI:NL:HR:2023:414, r.o. 2.4.1 – 2.4.2). Nu de benadeelde partij in deze zaak procedeert met een gemachtigde komen deze opgevoerde reiskosten niet voor vergoeding in aanmerking. Dit is anders voor de gevorderde reiskosten voor bezoeken aan het ziekenhuis en de praktijkondersteuner van de huisarts. Deze komen wel als rechtstreekse schade voor vergoeding in aanmerking. Het gaat in totaal om 57 kilometer tegen een kilometervergoeding van € 0,33 op grond van de Richtlijn Kilometervergoeding van De Letselschade Raad en dus om een totaalbedrag van € 18,81.
Het totaalbedrag van de toe te wijzen materiële schade bedraagt hiermee € 1.153,87.
Voor deze schade is verdachte naar burgerlijk recht aansprakelijk.
Smartengeld
Op basis van de bewijsmiddelen en wat ter zitting over de vordering is besproken, stelt de rechtbank vast dat de benadeelde partij door het bewezenverklaarde schade heeft geleden die binnen meerdere categorieën van artikel 6:106 van het Burgerlijk Wetboek (hierna: BW) valt. Door het groepsgeweld heeft de benadeelde immers lichamelijk letsel opgelopen in de vorm van meerdere huidbeschadigingen, meerdere bloeduitstortingen, letsel aan het rechteroog met zwelling en bloeduitstortingen in de oogkas, een kneuzing van het netvlies (Berlin’s oedeem), een geringe bloeding in de oogbol met prikkeling van de voorste oogkamer en gedeeltelijk losraken van de spalk in de onderkaak. Verder is de benadeelde op andere wijze in de persoon aangetast, hetgeen de rechtbank afleidt uit de aard en ernst van de normschending en de gevolgen daarvan voor de benadeelde, waaronder de omstandigheid dat hij meermalen naar de praktijkondersteuner van de huisarts is gemoeten om over de gevolgen van het voorval te spreken. Dit is aan verdachte toe te rekenen.
De rechtbank houdt rekening met de aard en de ernst van de feiten en de bedragen die Nederlandse rechters in vergelijkbare gevallen toewijzen. Naar maatstaven van billijkheid zal zij het smartengeld op een bedrag van € 2.500,00 vaststellen. Gelet op het daadwerkelijk door de benadeelde partij opgelopen letsel, is de rechtbank van oordeel dat het gevorderde bedrag hoger is dan rechters in vergelijkbare gevallen toewijzen. De rechtbank zal de benadeelde partij voor het overige dan ook niet-ontvankelijk verklaren in de vordering.
Wettelijke rente
Verdachte is:
- over de ambulancekosten vanaf 3 november 2023;
- over de kosten van de tandarts vanaf 12 september 2023;
- over de kosten van de oogdruppels vanaf 30 oktober 2023;
- over de beschadigde kleding vanaf 2 september 2023;
- over de reiskosten vanaf 11 januari 2024 en
- over de immateriële schade vanaf 2 september 2023
wettelijke rente over het toegewezen bedrag verschuldigd.
Groepsaansprakelijkheid
Artikel 6:166 lid 1 BW bepaalt dat indien één van tot een groep behorende personen onrechtmatig schade toebrengt en de kans op het aldus toebrengen van schade deze personen had behoren te weerhouden van hun gedragingen in groepsverband, zij hoofdelijk aansprakelijk zijn indien deze gedragingen hun kunnen worden toegerekend.
De hoofdelijke aansprakelijkheid van de tot een groep behorende personen die deze bepaling in het leven roept, leidt ertoe dat de benadeelde die ten gevolge van een gedraging in groepsverband schade heeft geleden ter verkrijging van volledige vergoeding daarvan ermee kan volstaan één van de tot de desbetreffende groep behorende personen aan te spreken.
Blijkens de wetsgeschiedenis voorziet de regeling van artikel 6:166 BW in een individuele aansprakelijkheid van tot een groep behorende personen (deelnemers) voor onrechtmatig vanuit de groep toegebrachte schade. De mate van betrokkenheid van de afzonderlijke deelnemers bij het onrechtmatig handelen is niet van belang. Deze individuele aansprakelijkheid vindt haar rechtvaardiging in een ieders bijdrage aan het in het leven roepen van de kans dat zodanige schade zou ontstaan. Zij vindt haar begrenzing in de eis dat de kans op het aldus toebrengen van schade hen had behoren te weerhouden van hun gedragingen in groepsverband (Hoge Raad 3 november 2020, ECLI:NL:HR:2020:1726).
De hoofdelijke aansprakelijkheid van de tot een groep behorende personen die deze bepaling in het leven roept, leidt ertoe dat de benadeelde die ten gevolge van een gedraging in groepsverband schade heeft geleden ter verkrijging van volledige vergoeding daarvan ermee kan volstaan één van de tot de desbetreffende groep behorende personen aan te spreken.
Blijkens de wetsgeschiedenis voorziet de regeling van artikel 6:166 BW in een individuele aansprakelijkheid van tot een groep behorende personen (deelnemers) voor onrechtmatig vanuit de groep toegebrachte schade. De mate van betrokkenheid van de afzonderlijke deelnemers bij het onrechtmatig handelen is niet van belang. Deze individuele aansprakelijkheid vindt haar rechtvaardiging in een ieders bijdrage aan het in het leven roepen van de kans dat zodanige schade zou ontstaan. Zij vindt haar begrenzing in de eis dat de kans op het aldus toebrengen van schade hen had behoren te weerhouden van hun gedragingen in groepsverband (Hoge Raad 3 november 2020, ECLI:NL:HR:2020:1726).
Dat de rechtbank niet kan vaststellen wie van de verdachten de bij de benadeelde partij ontstane schade heeft veroorzaakt, staat in het onderhavige geval niet aan toewijzing van de vordering van de benadeelde partij in de weg. Ten aanzien van verdachte is immers bewezen verklaard dat hij zich heeft schuldig gemaakt aan een delict waarbij hij en de medeplegers van dat delict verantwoordelijk én aansprakelijk zijn voor het geheel van de door de groep of groepen gepleegde geweld en de gevolgen daarvan. Verdachte is op grond van deze groepsaansprakelijkheid tot vergoeding van de hiervoor genoemde schade gehouden zodat de vordering tot dat bedrag zal worden toegewezen.
Hoofdelijke aansprakelijkheid
De rechtbank overweegt dat verdachte en zijn medeverdachten ieder voor het hele schadebedrag (hoofdelijk) kunnen worden aangesproken. Verdachte hoeft niet meer te betalen indien en voor zover zijn medeverdachten de schade hebben vergoed.
Schadevergoedingsmaatregel
De rechtbank ziet aanleiding om op grond van artikel 36f Sr de schadevergoedingsmaatregel aan verdachte op te leggen. Verdachte wordt verplicht het aan de benadeelde partij toegewezen bedrag aan de Staat te betalen. Eventueel toegekende proceskosten zijn daar niet bij inbegrepen.
De vordering van de benadeelde partij [slachtoffer 2]
De benadeelde partij [slachtoffer 2] heeft in verband met het tenlastegelegde een vordering tot schadevergoeding ingediend. De benadeelde partij vordert € 1.009,25 aan materiële schade en € 5.000 aan smartengeld, allebei vermeerderd met de wettelijke rente. Verder is om oplegging van de schadevergoedingsmaatregel verzocht.
Standpunten
De officier van justitie heeft zich op het standpunt gesteld dat de benadeelde partij niet-ontvankelijk in de vordering dient te worden verklaard, nu hij niet in de tenlastelegging van verdachte is opgenomen.
De verdediging heeft zich op het standpunt gesteld dat de vordering van de benadeelde partij dient te worden afgewezen, subsidiair dat de benadeelde partij niet-ontvankelijk in de vordering moet worden verklaard, nu aan verdachte niet ten laste is gelegd dat hij geweld heeft gebruikt jegens [slachtoffer 2] en dus geen sprake is van een rechtstreeks verband tussen de toegebrachte schade en het handelen van verdachte.
Overweging van de rechtbank
De benadeelde partij kan in het strafproces vergoeding vorderen van de schade die zij door een strafbaar feit heeft geleden indien tussen het bewezenverklaarde handelen van de verdachte en de schade voldoende rechtstreeks verband bestaat om te kunnen aannemen dat de benadeelde partij door dit handelen rechtstreeks schade heeft geleden. Nu aan verdachte gelet op de tenlastelegging en de daaruit voortvloeiende bewezenverklaring niet wordt verweten dat hij geweld heeft gebruikt jegens de benadeelde partij, is naar het oordeel van de rechtbank geen sprake van een voldoende rechtstreeks verband tussen het bewezenverklaarde handelen van verdachte en de schade van de benadeelde partij. De rechtbank zal de benadeelde partij daarom niet-ontvankelijk verklaren in zijn vordering.
9.De toegepaste wettelijke bepalingen
De oplegging van de straf en maatregel is gegrond op de artikelen 9, 14a, 14b, 14c, 22c, 22d, 36f en 141 van het Wetboek van Strafrecht.
10.De beslissing
De rechtbank:
verklaart bewezen dat verdachte het tenlastegelegde, zoals vermeld onder ‘De bewezenverklaring’, heeft begaan;
verklaart niet bewezen hetgeen verdachte meer of anders is ten laste gelegd dan hierboven bewezen is verklaard en spreekt verdachte daarvan vrij;
verstaat dat het aldus bewezenverklaarde oplevert het strafbare feit zoals vermeld onder ‘De kwalificatie van het bewezenverklaarde’;
verklaart verdachte hiervoor strafbaar;
veroordeelt verdachte wegens het bewezenverklaarde tot een gevangenisstraf voor de duur van
90 (negentig) dagen;
90 (negentig) dagen;
bepaalt dat een gedeelte van deze gevangenisstraf, te weten
21 (eenentwintig) dagen, niet ten uitvoer zal worden gelegd, tenzij de rechter later anders mocht gelasten, omdat verdachte zich voor het einde van de proeftijd van drie jaren niet heeft gehouden aan de volgende voorwaarden:
21 (eenentwintig) dagen, niet ten uitvoer zal worden gelegd, tenzij de rechter later anders mocht gelasten, omdat verdachte zich voor het einde van de proeftijd van drie jaren niet heeft gehouden aan de volgende voorwaarden:
stelt als algemene voorwaarde dat verdachte zich niet schuldig maakt aan een strafbaar feit;
stelt als bijzondere voorwaarden dat:
- verdachte zich binnen drie dagen na het onherroepelijk worden van dit vonnis bij Reclassering Nederland op het adres Nieuwe Oeverstraat 65 in (6811 JB) Arnhem. Verdachte blijft zich melden op afspraken met de reclassering, zo vaak en zolang de reclassering dat nodig vindt;
- verdachte zich laat behandelen door Kairos of een soortgelijke zorgverlener, te bepalen door de reclassering. De behandeling start wanneer de reclassering dit nodig vindt en duurt de gehele proeftijd of zoveel korter als de reclassering nodig vindt. Verdachte houdt zich aan de huisregels en de aanwijzingen die de zorgverlener geeft voor de behandeling;
- verdachte meewerkt aan controle van het gebruik van alcohol om het middelengebruik te beheersen. De reclassering kan urineonderzoek en ademonderzoek (blaastest) gebruiken voor de controle. De reclassering bepaalt hoe vaak verdachte wordt gecontroleerd;
- verdachte op geen enkele wijze – direct of indirect – contact heeft of zoekt met [slachtoffer 1] , geboren op [geboortedatum] 1995 en met [slachtoffer 2] , geboren op [geboortedatum] 1993, zolang het Openbaar Ministerie dit verbod nodig vindt;
stelt als overige voorwaarden dat:
- verdachte zijn medewerking zal verlenen aan het ten behoeve van het vaststellen van zijn identiteit afnemen van een of meer vingerafdrukken of een identiteitsbewijs als bedoeld in artikel 1 van de Wet op de identificatieplicht ter inzage zal aanbieden;
- verdachte zijn medewerking zal verlenen aan het reclasseringstoezicht als bedoeld in artikel 14c van het Wetboek van Strafrecht. De medewerking aan huisbezoeken en het zich melden bij de reclasseringsinstelling zo vaak en zolang de reclassering dit noodzakelijk acht zijn daaronder begrepen;
geeft opdracht aan Reclassering Nederland tot het houden van toezicht op de naleving van deze bijzondere voorwaarden en tot begeleiding van verdachte ten behoeve daarvan;
beveelt dat de tijd, door verdachte vóór de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in verzekering en voorlopige hechtenis doorgebracht, bij de uitvoering van de opgelegde gevangenisstraf in mindering zal worden gebracht;
legt op een taakstraf van
150 (honderdvijftig)uren, met bevel dat indien deze straf niet naar behoren wordt verricht vervangende hechtenis zal worden toegepast voor de duur van
75 (vijfenzeventig)dagen;
150 (honderdvijftig)uren, met bevel dat indien deze straf niet naar behoren wordt verricht vervangende hechtenis zal worden toegepast voor de duur van
75 (vijfenzeventig)dagen;
heft op het – geschorste – bevel tot voorlopige hechtenis.
De beslissing op de vordering van de benadeelde partij [slachtoffer 1]
veroordeelt verdachte in verband met het bewezenverklaarde tot betaling van schadevergoeding aan de benadeelde partij [slachtoffer 1] van € 1.153,87 aan materiële schade en € 2.500,00 aan smartengeld, vermeerderd met de wettelijke rente
- over de ambulancekosten vanaf 3 november 2023;
- over de kosten van de tandarts vanaf 12 september 2023;
- over de kosten van de oogdruppels vanaf 30 oktober 2023;
- over de beschadigde kleding vanaf 2 september 2023;
- over de reiskosten vanaf 11 januari 2024 en
- over de immateriële schade vanaf 2 september 2023
tot aan de dag dat het hele bedrag is betaald;
veroordeelt verdachte in de kosten die de benadeelde partij in deze procedure heeft gemaakt en de kosten die de benadeelde partij mogelijk nog moet maken om het toegewezen bedrag betaald te krijgen, tot vandaag begroot op nul;
verklaart de benadeelde partij [slachtoffer 1] voor het overige niet-ontvankelijk in de vordering tot schadevergoeding;
legt aan verdachte de verplichting op om aan de Staat, ten behoeve van benadeelde partij [slachtoffer 1] , een bedrag te betalen van € 1.153,87 aan materiële schade en een bedrag van € 2.500,00 aan smartengeld. Dit wordt vermeerderd met de wettelijke rente:
- over de ambulancekosten vanaf 3 november 2023;
- over de kosten van de tandarts vanaf 12 september 2023;
- over de kosten van de oogdruppels vanaf 30 oktober 2023;
- over de beschadigde kleding vanaf 2 september 2023;
- over de reiskosten vanaf 11 januari 2024 en
- over de immateriële schade vanaf 2 september 2023
tot aan de dag dat het hele bedrag is betaald. Als dit bedrag niet wordt betaald, kunnen 46 dagen gijzeling worden toegepast zonder dat de betalingsverplichting vervalt;
bepaalt daarbij dat met betaling aan de benadeelde partij in zoverre de verplichting tot betaling aan de Staat vervalt en omgekeerd;
bepaalt dat als de medeverdachten (een deel van) het schadebedrag betalen dat bedrag op de betalingsverplichting van verdachte in mindering wordt gebracht.
De beslissing op de vordering van de benadeelde partij [slachtoffer 2]
verklaart de benadeelde partij [slachtoffer 2] niet-ontvankelijk in de vordering tot schadevergoeding.
Dit vonnis is gewezen door mr. S. Jansen (voorzitter), mr. J.J.H. van Laethem en
mr. M.A. van Leeuwen, rechters, in tegenwoordigheid van mr. M. Draaijers, griffier, en uitgesproken ter openbare terechtzitting van deze rechtbank op 31 januari 2024.