ECLI:NL:RBDHA:2020:8888

• Datum uitspraak: 3 juli 2020
• Publicatiedatum: 11 september 2020
• Zaaknummer: AWB - 19 _ 7484
• Instantie: Rechtbank Den Haag
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Vreemdelingenrecht
• Procedures: Eerste aanleg - enkelvoudig
• Rechters: J.J.P. Bosman
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Niet-ontvankelijkheid van beroepen inzake mvv-aanvragen en verblijfsvergunningen voor Ghanese eisers

In deze zaak heeft de Rechtbank Den Haag op 3 juli 2020 uitspraak gedaan in een geschil tussen Ghanese eisers en de staatssecretaris van Justitie en Veiligheid. De eisers hadden aanvragen ingediend voor machtigingen tot voorlopig verblijf (mvv) in het kader van gezinshereniging. De aanvragen werden aanvankelijk afgewezen, maar na bezwaar verklaarde de staatssecretaris geen bezwaar te hebben tegen het verlenen van de mvv's. De eisers stelden echter dat de ingangsdatum en geldigheidsduur van hun verblijfsvergunningen onterecht waren beperkt tot 29 december 2019, wat hen zou belemmeren in hun inreis naar Nederland.

De rechtbank oordeelde dat de eisers geen procesbelang hadden bij hun beroepen, omdat zij inmiddels verblijfsvergunningen hadden verkregen die geldig waren tot 29 december 2024. De rechtbank benadrukte dat er geen geschil meer bestond over de verlening van de verblijfsvergunningen, aangezien de eisers tijdig waren ingereisd met de mvv's. Bovendien was een eerdere ingangsdatum van de verblijfsvergunningen feitelijk niet mogelijk, omdat de verblijfsvergunningen ambtshalve waren verleend op basis van de geldige mvv's.

Uiteindelijk verklaarde de rechtbank de beroepen van de eisers niet-ontvankelijk, omdat zij niet in een gunstigere positie konden komen door de beroepen. De uitspraak werd gedaan door rechter J.J.P. Bosman, in aanwezigheid van griffier R. Kroes. De beslissing werd genomen in het kader van de maatregelen rondom het coronavirus, waardoor de uitspraak niet op een openbare zitting kon worden gedaan, maar later alsnog gepubliceerd zal worden.

Uitspraak

RECHTBANK DEN HAAG

Bestuursrecht

zaaknummers: AWB 19/7484, AWB 19/8228 en AWB 19/8229

uitspraak van de enkelvoudige kamer van 3 juli 2020 in de zaak tussen

[eiser 1] , eiser 1,

v-nummer: [V-nummer 1] ,

[eiser 2] , eiser 2,

v-nummer: [V-nummer 2] ,

[eiser 3] , eiser 3,

v-nummer: [V-nummer 3] ,

hierna gezamenlijk aangeduid als eisers

(gemachtigde: mr. G.E. Eind),

en

de staatssecretaris van Justitie en Veiligheid, verweerder

(gemachtigde: mr. M. van Nijnatten).

Procesverloop

Bij aparte besluiten van 13 februari 2019 (de primaire besluiten) heeft verweerder de aanvragen van eisers om aan hen machtigingen tot voorlopig verblijf (mvv) te verlenen, afgewezen.

Bij aparte besluiten van 4 september 2019 (de bestreden besluiten) heeft verweerder het bezwaarschrift van eisers gegrond verklaard en kenbaar gemaakt geen bezwaar te hebben tegen het verlenen van mvv’s.

Eisers hebben tegen de bestreden besluiten beroep ingesteld.

Verweerder heeft een verweerschrift ingediend.

Met toestemming van partijen is het onderzoek ter zitting achterwege gebleven, waarna de rechtbank het onderzoek heeft gesloten.

Overwegingen

1. Eiser 1 is geboren op [geboortedag 1] 1978 en de echtgenoot van [A] , referente. Eisers 2 en 3 zijn geboren op respectievelijk [geboortedag 2] 2002 en [geboortedag 3] 2003 en beiden een zoon van referente, maar niet van eiser 1. Allen zijn in het bezit van de Ghanese nationaliteit. Eisers beogen met de mvv-aanvragen in het kader van de procedure
Toegang en Verblijf verblijf bij referente als familie- of gezinslid.

2. Nadat eisers hebben nagelaten binnen twee weken de door verweerder verzochte informatie te verstrekken, heeft verweerder met de primaire besluiten de aanvragen afgewezen. Verweerder heeft het verzoek van eisers om een langere termijn voor het aanleveren van informatie en stukken afgewezen, omdat de reden voor het verzoek – het verblijf van referente in Ghana – niet met objectieve stukken was onderbouwd. Verweerder heeft de aanvraag van eiser 1 afgewezen, omdat hij onvoldoende informatie had om de huwelijksrelatie van eiser 1 met referente te beoordelen. De aanvragen van eisers 2 en 3 heeft verweerder afgewezen, omdat zij met de overgelegde geboorteaktes hun familierelatie met referente niet hebben aangetoond. Verweerder vindt deze akten onvoldoende, omdat deze tardief zijn opgesteld. Doordat eisers niet de gevraagde informatie en stukken hebben aangeleverd is het niet mogelijk om verificatieonderzoek te verrichten en de inhoud van de akten te beoordelen. Verweerder heeft de aanvragen van eisers 2 en 3 daarnaast ook afgewezen, omdat er geen toestemmingsverklaring van de achterblijvende ouder is overgelegd en niet is aangetoond dat referente het gezag over hen heeft.

3. Verweerder heeft in het bezwaarschrift en de daarbij aangeleverde informatie aanleiding gezien om met de bestreden besluiten de bezwaren van eisers gegrond te verklaren en kenbaar gemaakt geen bezwaar te hebben tegen het verlenen van de mvv’s. Verweerder heeft eisers in de bestreden besluiten meegedeeld dat hij de Nederlandse vertegenwoordiging in Accra (Ghana) heeft gemachtigd om hen ieder een mvv te verstrekken. Daarnaast heeft hij eisers gewezen op een aantal verplichtingen die zij daarbij dienen te vervullen. Tot slot heeft hij in de bestreden besluiten eisers meegedeeld dat zij na aankomst in Nederland een brief ontvangen zodra zij hun verblijfsvergunningen kunnen ophalen en dat de geldigheidsduur van de verblijfsvergunningen ingaat op de dag na afgifte van de mvv’s en geldig zijn tot 29 december 2019.

4. Eisers zijn het niet eens met de ingangsdatum en geldigheidsduur van de aan hen verstrekte verblijfsvergunningen. Volgens eisers heeft verweerder ten onrechte niet gemotiveerd waarom de geldigheidsduur beperkt is tot 29 december 2019. Dit heeft tot gevolg dat zij na 29 december 2019 niet kunnen inreizen. Verweerder had erop moeten toezien dat referente haar verblijfsvergunning had verlengd dan wel haar daartoe in de gelegenheid moeten stellen alvorens op het bezwaarschrift te beslissen. Daarnaast stellen eisers dat als verweerder eerder juiste besluiten op de aanvragen had genomen zij eerder tot Nederland zouden zijn toegelaten. Met de bestreden besluiten staat de onrechtmatigheid van de primaire besluiten vast.

5. Verweerder stelt dat de beroepen van eisers niet-ontvankelijk verklaard moeten worden, omdat zij geen procesbelang hebben. Ze kunnen met hun beroepen niet in een gunstigere positie terecht komen. De verblijfsvergunningen zijn verleend en de aanvragen van eisers om verlenging van de geldigheidsduur van hun verblijfsvergunningen zijn bij afzonderlijke besluiten van 22 januari 2020 ook ingewilligd. Eisers bezitten daarmee nu verblijfsvergunningen geldig tot 29 december 2024.

6. De rechtbank moet eerst de vraag beantwoorden of eisers belang hebben bij de onderhavige beroepen. Deze vraag beantwoordt de rechtbank ontkennend en overweegt daartoe als volgt.

6.1.

Bij de vraag of een vreemdeling procesbelang heeft bij een beroep gaat het erom of de vreemdeling belang heeft bij het gelijk dat hij of zij zou kunnen krijgen. Er moet een geschil bestaan over een besluit en het doel wat de vreemdeling beoogt met het beroep moet kunnen worden bereikt en van feitelijke betekenis zijn. Wanneer het beoogde doel met het beroep niet (meer) kan worden bereikt of geen feitelijke betekenis heeft, is er geen procesbelang.

6.2.

In geschillen over de verlening van een verblijfsvergunning regulier, waarbij de vreemdeling door verlening al rechtmatig verblijf heeft op grond van een hem of haar verleende verblijfsvergunning is procesbelang in beginsel gegeven, indien de te verlenen verblijfsvergunning andere rechtsgevolgen of een eerdere ingangsdatum kan hebben dan de reeds verleende en de vreemdeling daardoor in een gunstigere positie zou kunnen geraken. De rechtbank verwijst hierbij naar de uitspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak van Raad van State van 9 mei 2018 (ECLI:NL:RVS:2018:1611). De rechtbank dient in dit geval de vraag te beantwoorden of de verleende verblijfsvergunningen andere rechtsgevolgen of eerdere ingangsdata kunnen hebben.

6.3.

Naar het oordeel van de rechtbank hebben eisers niet langer belang bij de beoordeling van de vraag of de geldigheidsduur ten onrechte is beperkt tot 29 december 2019. Niet in geschil is dat verweerder de geldigheidsduur van de verblijfsvergunningen van eisers bij besluiten van 22 januari 2020 heeft verlengd tot 29 december 2024. Hieruit blijkt dat eisers tijdig zijn ingereisd met de aan hen verstrekte mvv’s en zij tot 29 december 2024 rechtmatig verblijf in Nederland hebben. Dit betekent dat eisers geen actueel en reëel belang hebben bij de beoordeling van de einddatum van de aan hen in eerste instantie verleende verblijfsvergunningen.

6.4.

Daarnaast levert een mogelijke eerdere ingangsdatum van de verblijfsvergunningen eisers ook geen procesbelang op, omdat een eerdere ingangsdatum feitelijk niet mogelijk is. In dit kader is van belang dat de aan eisers verstrekte verblijfsvergunningen ambtshalve aan hen zijn verleend als houders van geldige mvv’s op grond van artikel 14, tweede lid, van de Vreemdelingenwet 2000 (de Vw 2000). Met dit artikel zijn de procedures voor het verkrijgen van een mvv en verblijfsvergunning regulier, die voorheen apart waren, met elkaar afgestemd door de mvv-plichtige vreemdeling na slechts één enkele aanvraag en beoordeling een mvv en een verblijfsvergunning te verstrekken. Voorwaarde voor de ambtshalve verlening van de verblijfsvergunning is dus dat de vreemdeling in het bezit is van een geldige mvv. Een mvv wordt daadwerkelijk verstrekt indien de vreemdeling originele documenten bij de ambassade heeft overgelegd, zoals een paspoort, huwelijksakte en/of geboorteakte, en zijn vingerafdrukken heeft laten afnemen. Hierdoor is het niet mogelijk om de geldigheidsduur van een verblijfsvergunning in te laten gaan op het moment van beslissen. De ambtshalve verblijfsvergunning wordt daarom verleend met ingang van de dag na de dag waarop de mvv aan de vreemdeling in persoon is afgegeven of met ingang van de dag die bij de afgifte van de mvv is opgegeven door de vreemdeling als de dag waarop hij of zij Nederland zal inreizen. Dit is neergelegd in artikel 3.57 van het Vreemdelingenbesluit 2000. Kortom, doordat de afgifte van de mvv een voorwaarde is voor het ambtshalve verstrekken van de verblijfsvergunning regulier is dit bepalend voor de ingangsdatum van de verblijfsvergunning en maakt dit een eerdere ingangsdatum dan de dag waarop de mvv is afgegeven feitelijk onmogelijk.

7. Nu uit het bovenstaande volgt dat eisers met hun beroepen niet in een gunstigere positie terecht kunnen komen, hebben zij geen procesbelang bij de door hen ingestelde beroepen.

8. De rechtbank verklaart de beroepen niet-ontvankelijk. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.

Beslissing

De rechtbank verklaart de beroepen niet-ontvankelijk.

Deze uitspraak is gedaan door mr. J.J.P. Bosman, rechter, in aanwezigheid van mr. R. Kroes, griffier. De beslissing is uitgesproken op 3 juli 2020.

Als gevolg van de maatregelen rondom het coronavirus is deze uitspraak nu niet uitgesproken op een openbare uitsprakenzitting. Dat zal op een later moment alsnog gebeuren. Deze uitspraak wordt zo snel mogelijk gepubliceerd op www.rechtspraak.nl.

griffier rechter

Afschrift verzonden aan partijen op:

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kan binnen vier weken na de dag van verzending daarvan hoger beroep worden ingesteld bij de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State. Als hoger beroep is ingesteld, kan bij de voorzieningenrechter van de hogerberoepsrechter worden verzocht om het treffen van een voorlopige voorziening of om het opheffen of wijzigen van een bij deze uitspraak getroffen voorlopige voorziening.