Uitspraak
RECHTBANK DEN HAAG
Bestuursrecht
zaaknummer: SGR 12/11545 AW
uitspraak van de meervoudige kamer van 4 december 2013 in de zaak tussen
[eiser], te [plaats], eiser
(gemachtigde: mr. W.N. van der Voet),
en
het college van Burgemeester en wethouders van Delft, verweerder
(gemachtigde: mr.drs. J.H.M. Wesseling).
Procesverloop
Eiser heeft beroep ingesteld tegen het besluit van verweerder van 7 november 2012, waarbij zijn bezwaar tegen het besluit van 27 juni 2012 ongegrond is verklaard.
Verweerder heeft de op de zaak betrekking hebbende stukken overgelegd en een verweerschrift ingediend.
Het beroep is op 2 juli 2013 ter zitting behandeld.
Eiser is in persoon verschenen, bijgestaan door zijn gemachtigde.
Verweerder heeft zich laten vertegenwoordigen door zijn gemachtigde en [A].
Overwegingen
1
Op deze zaak is gelet op het overgangsrecht van deel C, artikel 1, van de Wet aanpassing bestuursprocesrecht nog het recht van toepassing zoals dat gold tot en met 31 december 2012. Het in beroep bestreden besluit is namelijk bekendgemaakt vóór 1 januari 2013.
2
De rechtbank gaat bij de beoordeling van dit beroep uit van de volgende feiten en omstandigheden.
2.1
Op 23 maart 2012 is op verzoek van de gemeente delft een rapportage uitgebracht door een medewerker van het Team Parkeren en Bijzonder Onderzoek van de gemeente Delft ter zake van het handelen van eiser met betrekking tot formulieren van bijstandsgerechtigden.
2.2
Op 14 mei 2012 is een rapportage uitgebracht door het particulier onderzoeksbureau Interseco Investigations (Interseco) ter zake van een feitenonderzoek ten aanzien van eiser naar aanleiding van een integriteitsschending.
2.3
Bij brief van 21 mei 2012 is eiser het voornemen om hem primair strafontslag en subsidiair ongeschiktheidsontslag te verlenen kenbaar gemaakt. Bij brief van 8 juni 2012 heeft verzoeker zijn zienswijze ingediend.
2.4
Bij besluit van 19 juni 2012, verzonden op 27 juni 2012, heeft verweerder eiser per 1 juli 2012 primair strafontslag verleend uit zijn functie van teamleider bij de afdeling [afdeling] van het cluster [cluster] op grond van artikel 8:13 van de Collectieve arbeidsvoorwaardenregeling (CAR) van de gemeente Delft en subsidiair ongeschiktheidsontslag verleend op grond van artikel 8:6 van de CAR van de gemeente Delft.
Eiser heeft bezwaar gemaakt tegen dit besluit.
Bij uitspraak van 4 september 2012 heeft de voorzieningenrechter van deze rechtbank het in dit kader gedane verzoek om een voorlopige voorziening afgewezen (AWB 12/5749 AW).
Eiser is op 25 september 2012 naar aanleiding van zijn bezwaar gehoord door de Adviescommissie voor bezwaarschriften, Kamer IV (de commissie). De commissie heeft op 23 oktober 2012 een advies uitgebracht.
2.5
Bij besluit van 30 oktober 2012, verzonden op 7 november 2012, heeft verweerder, onder overneming van het advies van de commissie, het bezwaar van eiser ongegrond verklaard.
Eiser heeft bij brief van 19 december 2012 beroep ingesteld tegen dit besluit.
3
Verweerder heeft aan het strafontslag ten grondslag gelegd dat eiser plichtsverzuim heeft gepleegd. Eiser wordt verweten
a dat hij eigenhandig een handtekening heeft geplaatst, te kwalificeren als het vervalsen van een handtekening, en een datum op een aantal verklaringen
(statusformulieren) van uitkeringsgerechtigden;
b dat hij op de plaats van ontbrekende kruisjes op formulieren eigenhandig kruisjes heeft geplaatst, waarmee vragen zijn beantwoord die bepalend zijn voor een (onverminderd) recht op uitkering van de betreffende uitkeringsgerechtigden; en
c dat hij in eerste instantie niet volledig en open is geweest richting zijn leidinggevende over de omvang van de gedragingen.
Aan de subsidiaire ontslaggrond zijn dezelfde gedragingen ten grondslag gelegd.
4
Eiser heeft - voor zover van belang - aangevoerd dat in het rapport van Interseco van 14 mei 2012 is geconcludeerd dat hij zich niet schuldig heeft gemaakt aan valsheid in geschrifte en geen eigen gewin heeft gehad bij zijn ondoordachte handelwijze. Eiser stelt dat het een eenmalig incident betrof en dat hij eigen beweging zijn fouten bij zijn leidinggevende kenbaar heeft gemaakt. Eiser stelt dan ook dat de disciplinaire straf van ontslag niet evenredig kan worden geacht. De verwijzing van verweerder naar de uitspraken van de Centrale Raad van Beroep van 29 juni 2006 (ECLI:NL:CRVB:2006:AY3781) en van 20 mei 2010 (ECLI:NL:CRVB:2010:BM7243) is niet gemotiveerd.
5
De rechtbank stelt vast dat het beroep van eiser is beperkt tot de primaire ontslaggrond, te weten de disciplinaire straf van ontslag. De rechtbank zal zich dan ook tot deze ontslaggrond beperken. Eiser betwist in dat kader niet, en mitsdien is tussen partijen niet in geschil, dat hij zich heeft schuldig gemaakt aan toerekenbaar plichtsverzuim. Aan de orde is dan ook nog slechts de vraag of de opgelegde maatregel van disciplinair ontslag evenredig is aan het plichtsverzuim. De rechtbank overweegt in dat kader als volgt.
Eiser was werkzaam als teamleider van vier subteams, waaronder het team uitkeringsadministratie. In die hoedanigheid had hij een voorbeeldfunctie, waarin zijn gedrag invloed heeft op het aanzien en de geloofwaardigheid van de gemeente. Hij heeft dan ook door zijn gedragingen het vertrouwen van verweerder verspeeld. Terecht heeft verweerder in dit verband verwezen naar de uitspraken van de Raad van 29 juni 2006 en 20 mei 2010. Dat eiser zelf melding heeft gemaakt van zijn handelingen, en zich daarmee onderscheidt van een medewerker die betrapt wordt op foutieve handelingen, maakt niet dat verweerder in het geval van eiser niet (ook) over kon gaan tot disciplinaire ontslag. Hetgeen eiser overigens heeft aangevoerd kan niet tot een ander oordeel leiden.
6
Het beroep dient ongegrond te worden verklaard.
7
Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.
Beslissing
De rechtbank verklaart het beroep ongegrond.
Deze uitspraak is gedaan door mr. D. Allewijn, voorzitter, mr. D.G.J. Dop en mr. J.E. Visser, leden, in aanwezigheid van A.J. van Rossum, griffier. De beslissing is in het openbaar uitgesproken op 4 december 2013.
Rechtsmiddel
Tegen deze uitspraak kan binnen zes weken na de dag van verzending daarvan hoger beroep worden ingesteld bij de Centrale Raad van Beroep.
Als hoger beroep is ingesteld, kan bij de voorzieningenrechter van de hogerberoepsrechter worden verzocht om het treffen van een voorlopige voorziening of om het opheffen of wijzigen van een bij deze uitspraak getroffen voorlopige voorziening.