ECLI:NL:RBAMS:2018:2098

Uitspraak

RECHTBANK AMSTERDAM

INTERNATIONALE RECHTSHULPKAMER

Parketnummer: 13/752056-17

RK nummer: 17/7519

Datum uitspraak: 30 januari 2018

UITSPRAAK

op de vordering ex artikel 23 van de Overleveringswet (OLW), ingediend door de officier van justitie bij deze rechtbank. Deze vordering dateert van 17 november 2017 en betreft onder meer het in behandeling nemen van een Europees aanhoudingsbevel (EAB).

Dit EAB is uitgevaardigd op 21 september 2017 door
the Regional Court in Szczecin(Polen) en strekt tot de aanhouding en overlevering van:

[opgeëiste persoon] ,

geboren te [geboorteplaats] (Polen) op [geboortedag] 1989,

ingeschreven in de Basisregistratie personen op het adres [adres] ,

[postcode] [woonplaats] ,

gedetineerd in [detentieadres] ,

hierna te noemen de opgeëiste persoon.

1.Procesgang

De vordering is behandeld op de openbare zitting van 16 januari 2018. Het verhoor heeft plaatsgevonden in tegenwoordigheid van de officier van justitie, mr. N.R. Bakkenes.

De opgeëiste persoon heeft zich doen bijstaan door zijn raadsman, mr. M. de Klerk, advocaat te Velserbroek, en door een tolk in de Poolse taal.

De rechtbank heeft de termijn waarbinnen zij op grond van artikel 22, eerste lid, OLW uitspraak moet doen met dertig dagen verlengd omdat zij die verlenging nodig heeft om over de verzochte overlevering te beslissen.

2.Identiteit van de opgeëiste persoon

De rechtbank heeft de identiteit van de opgeëiste persoon onderzocht. De opgeëiste persoon heeft ter zitting verklaard dat de bovenvermelde personalia juist zijn en dat hij de Poolse nationaliteit heeft.

3.Grondslag en inhoud van het EAB

In het EAB, aangevuld (en ten aanzien van het jaartal verbeterd) bij brief van de uitvaardigende justitiële autoriteit van 21 november 2017, wordt melding gemaakt van een vonnis van
the District Court in Gryfinovan 11 juni 2014, met kenmerk: II K 97/14.

De overlevering wordt verzocht ten behoeve van de tenuitvoerlegging van een vrijheidsstraf voor de duur van twee jaar, door de opgeëiste persoon te ondergaan op het grondgebied van de uitvaardigende lidstaat. Van deze straf resteert volgens het EAB nog één jaar, elf maanden en 28 dagen. De vrijheidsstraf is aan de opgeëiste persoon opgelegd bij voornoemd vonnis.

Dit vonnis betreft de feiten zoals die zijn omschreven in onderdeel E. van het EAB en de aanvullende brief van de uitvaardigende justitiële autoriteit van 21 november 2017. Gewaarmerkte fotokopieën hiervan zijn als bijlagen aan deze uitspraak gehecht.

4.Weigeringsgrond als bedoeld in artikel 12 OLW

4.1

Uit onderdeel D. van het EAB volgt dat de opgeëiste persoon niet in persoon is verschenen bij de behandeling ter terechtzitting die tot het vonnis van 11 juni 2014 heeft geleid. In onderdeel D. van het EAB staat ook het volgende vermeld:

the person was summoned in person on the 10th June 2014 and thereby informed of the scheduled date and place of the trial which resulted in the decision and was informed that a decision may be handed down if he or she does not appear for the trial

Op vragen van het Internationaal Rechtshulp Centrum (IRC) van 12 december 2017, heeft de uitvaardigende justitiële autoriteit onder andere als volgt geantwoord bij brief van 19 december 2017:

The judicial trial term was scheduled by the Court for the 11th June 2014, while [opgeëiste persoon] in person collected the letter sent by the post from the Court, containing information about the term of the judicial trial at which judgement was to be passed. He confirmed the collection of the letter by his sign manual on the acknowledgement of receipt.

Uit onderdeel F. van het EAB volgt dat de tenuitvoerlegging van de op 11 juni 2014 opgelegde straf onder voorwaarden is opgeschort en dat bij beslissing van 16 februari 2016 de tenuitvoerlegging is bevolen door
the District Court in Gryfino(kenmerk: II Ko 74/16).

4.2

De opgeëiste persoon heeft verklaard dat hij in 2014 tot een voorwaardelijke straf is veroordeeld en zich altijd aan de voorwaarden heeft gehouden. De advocaat die in 2014 bij de behandeling van de zaak is geweest, was niet door hem gemachtigd, maar door de rechtbank benoemd, aldus de opgeëiste persoon. De raadsman heeft betoogd dat de opgeëiste persoon niet aanwezig is geweest bij de omzettingsbeslissing van 16 februari 2016 en dat de opgeëiste persoon ook niet wist van deze procedure. Mogelijk heeft de moeder van de opgeëiste persoon voor ontvangst van een oproeping voor de omzettingsprocedure getekend, maar dat is niet voldoende gelet op de vereisten van artikel 12 OLW. De overlevering moet daarom worden geweigerd.

4.3

Met de officier van justitie is de rechtbank van oordeel dat – met betrekking tot het vonnis van
the District Court in Gryfinovan 11 juni 2014 (II K 97/14) – de weigeringsgrond van artikel 12 OLW niet geldt omdat de opgeëiste persoon persoonlijk is gedagvaard voor de zitting van 11 juni 2014, zoals volgt uit het EAB en voornoemde aanvullende informatie van de uitvaardigende justitiële autoriteit van 19 december 2017. Er is dus sprake van de situatie van artikel 12 onder a, eerste zinsnede, van de OLW.

4.4

Ten aanzien van de beslissing tot tenuitvoerlegging van de oorspronkelijk voorwaardelijk opgelegde straf van 16 februari 2016 (II Ko 74/16) overweegt de rechtbank als volgt.

4.5

De rechtbank heeft op 28 september 2017 de volgende vraag aan het Hof van Justitie voorgelegd in de zaak Ardic:

“Indien de opgeëiste persoon onherroepelijk in een in zijn aanwezigheid gevoerde procedure schuldig is bevonden en is veroordeeld tot een vrijheidsstraf waarvan de tenuitvoerlegging onder voorwaarden is opgeschort, is de latere procedure waarin de rechter buiten aanwezigheid van de opgeëiste persoon de herroeping van die opschorting gelast wegens het niet naleven van voorwaarden en het zich onttrekken aan het toezicht en de leiding van een reclasseringsambtenaar een ‘proces dat tot de beslissing heeft geleid’ als bedoeld in artikel 4 bis Kaderbesluit 2002/584/JBZ?”

4.6

In rechtsoverweging 86 oordeelt het Hof van Justitie

Hoe dan ook is het uniform toe te passen relevante criterium in het kader van artikel 4 bis, lid 1, van kaderbesluit 2002/584, dat van de aard van de daarin bedoelde „beslissing”, zoals volgt uit de punten 75 tot en met 77 van het onderhavige arrest.

4.7

Rechtsoverwegingen 75 tot en met 77 luiden als volgt:

Hoewel de onherroepelijke rechterlijke beslissing waarbij de betrokkene wordt veroordeeld, met inbegrip van die tot vaststelling van de vrijheidsstraf die de betrokkene moet ondergaan, duidelijk onder artikel 6 van het EVRM valt, volgt uit de rechtspraak van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens dat die bepaling daarentegen niet van toepassing is op kwesties inzake de tenuitvoerlegging of de toepassing van een dergelijke vrijheidsstraf (…).

Dat is slechts anders wanneer na een beslissing waarin uitspraak is gedaan over de schuld van de betrokkene en de betrokkene tot een vrijheidsstraf is veroordeeld, een nieuwe rechterlijke beslissing wordt gegeven waarbij de aard of de maat van de eerder uitgesproken straf wordt gewijzigd, hetgeen het geval is wanneer een gevangenisstraf wordt vervangen door uitzetting (…).

In het licht van het bovenstaande moet dus worden geoordeeld dat het in artikel 4 bis, lid 1, van kaderbesluit 2002/584 voorkomende begrip „beslissing” voor de doelstellingen van dat artikel niet ziet op een beslissing inzake de tenuitvoerlegging of toepassing van een eerder uitgesproken vrijheidsstraf, behalve wanneer die beslissing ertoe strekt of tot gevolg heeft dat de aard of maat van die straf wordt gewijzigd en de autoriteit die deze beslissing heeft gegeven, op dat punt over een zekere mate van beoordelingsbevoegdheid beschikte (…).

4.8

De omzettingsbeslissing van 16 februari 2016 ( II Ko 74/16) houdt in dat de opgeëiste persoon de aanvankelijk voorwaardelijk opgelegde vrijheidsstraf alsnog moet ondergaan en heeft daarom de aard noch de maat van de aanvankelijk uitgesproken straf gewijzigd.

4.9

Om die reden valt voornoemde omzettingsprocedure niet onder het begrip ‘proces dat tot de beslissing heeft geleid’ in de zin van artikel 4 bis, lid 1, van kaderbesluit 2002/584/JBZ betreffende het Europees aanhoudingsbevel. De weigeringsgrond van artikel 12 OLW is daarom niet van toepassing. De rechtbank verwerpt het verweer.

5.Strafbaarheid

Feiten waarvoor dubbele strafbaarheid is vereist

De uitvaardigende justitiële autoriteit heeft de feiten niet aangeduid als feiten waarvoor het vereiste van toetsing van dubbele strafbaarheid niet geldt. Overlevering kan in dat geval alleen worden toegestaan, indien voldaan wordt aan de kaderbesluitconform uitgelegde eisen die in artikel 7, eerste lid, aanhef en onder b, OLW juncto artikel 7, eerste lid, onder a, 2e OLW zijn neergelegd.

Met de officier van justitie stelt de rechtbank stelt dat hieraan is voldaan, met uitzondering van het onder j) omschreven feit met betrekking tot het vervaardigen van – de rechtbank begrijpt – een waterpijp (bong) met behulp van twee plastic flessen. Dit feit is in Nederland niet strafbaar.

De overige feiten leveren naar Nederlands recht op:

diefstal door twee of meer verenigde personen, waarbij de schuldige zich de toegang tot de plaats van het misdrijf heeft verschaft door middel van braak, meermalen gepleegd

diefstal, waarbij de schuldige zich de toegang tot de plaats van het misdrijf heeft verschaft door middel van braak, meermalen gepleegd

6.Overige verweren

De raadsman heeft opgemerkt dat, net als in Roemenië en Bulgarije, de detentieomstandigheden in Polen te wensen over laten.

De rechtbank overweegt dat – naast het niet-onderbouwde verweer – er geen objectieve, betrouwbare, nauwkeurige en naar behoren bijgewerkte gegevens beschikbaar zijn over de detentieomstandigheden in Polen, die duiden op een algemeen (reëel) gevaar in Poolse gevangenissen op een onmenselijke of vernederende behandeling, zoals bedoeld in artikel 4 van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie. De rechtbank wijst hierbij op een uitspraak van 29 november 2016 (ECLI:NL:RBAMS:2016:8325) en een uitspraak van 18 januari 2018 (ECLI:NL:RBAMS:2018:222). Het verweer wordt verworpen.

7.Slotsom

Nu ten aanzien van het onder j) omschreven feit met betrekking tot het vervaardigen van een waterpijp (bong) met behulp van twee plastic flessen, is vastgesteld dat het EAB niet voldoet aan de eisen van artikel 7 OLW, dient de overlevering voor dat feit te worden geweigerd. Ten aanzien van de overige feiten is vastgesteld dat geen weigeringsgronden aan de overlevering in de weg staan. Voor die feiten moet de overlevering worden toegestaan.

De rechtbank kan niet beoordelen welk gedeelte van de vrijheidsstraf geacht moet worden te zijn opgelegd ter zake van de feiten waarvoor de overlevering moet worden toegestaan. Een en ander staat ter beoordeling van de bevoegde autoriteiten van de uitvaardigende lidstaat, die gehouden zijn om, na de feitelijke overlevering, de tenuitvoerlegging van de straf tot het hiervoor bedoelde gedeelte te beperken.

8.Toepasselijke wetsbepalingen

De artikelen 311 Wetboek van Strafrecht en 2, 5, en 7 OLW.

9.Beslissing

WEIGERTde overlevering van
[opgeëiste persoon]voor zover het EAB betrekking heeft op het gedeelte van de vrijheidsstraf dat is opgelegd wegens het – in onderdeel E. van het EAB – onder j) omschreven feit met betrekking tot het vervaardigen van een waterpijp (bong) met behulp van twee plastic flessen.

STAAT TOEde overlevering van
[opgeëiste persoon]aan
the Regional Court in Szczecinten behoeve van de tenuitvoerlegging van het gedeelte van de vrijheidsstraf, te ondergaan op het grondgebied van de uitvaardigende lidstaat, dat is opgelegd wegens de overige feiten, in onderdeel E. van het EAB omschreven onder a) tot en met i).

Aldus gedaan door

mr. M. van Mourik, voorzitter,

mrs. R.A.J. Hübel en M.J.E. Geradts, rechters,

in tegenwoordigheid van mr. A.T.P. van Munster, griffier,

en uitgesproken ter openbare zitting van 16 januari 2018.

Ingevolge artikel 29, tweede lid, OLW staat tegen deze uitspraak geen gewoon rechtsmiddel open.