ECLI:NL:RBAMS:2015:179

• Datum uitspraak: 19 januari 2015
• Publicatiedatum: 19 januari 2015
• Zaaknummer: 13/693030-12(A) en 13/731052-13(B)(Promis)
• Instantie: Rechtbank Amsterdam
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Strafrecht
• Procedures: Op tegenspraak
• Rechters: F.M. Wieland; M.E. Leijten; P. Sloot
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Vrijspraak voor voorbereiden liquidatie, veroordeling voor wapenbezit en drugshandel

Op 19 januari 2015 heeft de Rechtbank Amsterdam uitspraak gedaan in een strafzaak tegen een verdachte die werd beschuldigd van het voorbereiden van een liquidatie, wapenbezit en drugshandel. De rechtbank heeft de verdachte vrijgesproken van de beschuldiging van het voorbereiden van een liquidatie, omdat uit het dossier niet kon worden afgeleid dat de verdachte de middelen voorhanden had ter voorbereiding daarvan. Echter, de verdachte werd wel veroordeeld voor het voorhanden hebben van een wapen, munitie en meerdere patroonhouders, evenals het aanwezig hebben van hasjiesj. De rechtbank oordeelde dat de verdachte op 31 oktober 2012 in Amsterdam een vuurwapen en munitie voorhanden had, en op 1 november 2012 een aanzienlijke hoeveelheid hasjiesj. De rechtbank concludeerde dat de verdachte zich schuldig had gemaakt aan het voorhanden hebben van deze verboden middelen, en dat het geldbedrag dat bij hem werd aangetroffen, afkomstig was van drugshandel. De rechtbank legde een gevangenisstraf op van acht maanden, met aftrek van voorarrest, en bepaalde dat het in beslag genomen vuurwapen aan het verkeer werd onttrokken.

Uitspraak

RECHTBANK AMSTERDAM

VONNIS

Parketnummer: 13/693030-12(A) en 13/731052-13(B)(Promis)

Datum uitspraak: 19 januari 2015

Vonnis van de rechtbank Amsterdam, meervoudige strafkamer, in de strafzaak tegen

[verdachte],

geboren te [geboorteplaats] (Suriname) op [geboortedatum],

ingeschreven in de gemeentelijke basisadministratie persoonsgegevens op het adres [GBA-Adres].

1. Het onderzoek ter terechtzitting

De rechtbank heeft de zaken, die bij afzonderlijke dagvaardingen onder de bovenvermelde parketnummers zijn aangebracht, gevoegd. Deze zaken worden hierna genoemd respectievelijk zaak A en zaak B.

Dit vonnis is op tegenspraak gewezen naar aanleiding van het onderzoek op de terechtzitting van 8 en 9 december 2014 en van 5 januari 2015.

De rechtbank heeft kennisgenomen van de vordering van de officier van justitie mr. H. Oppe en van wat de raadsvrouw van verdachte, mr. W.H.R. Hogewind, naar voren hebben gebracht.

2. Tenlastelegging

Aan verdachte is ten laste gelegd dat:

Zaak A:

1.

hij op of omstreeks 31 oktober 2012 te Amsterdam ter voorbereiding van het met anderen of een ander te plegen misdrijf van moord en/of doodslag en/of diefstal met geweld en/of afpersing in vereniging, in ieder geval enig misdrijf waarop een gevangenisstraf van tenminste 8 jaren is gesteld, opzettelijk een of meer (twee) vuurwapen(s), te weten een doorgeladen pistool (Walther P22, kaliber .22) (met verwijderd serienummer en de veiligheidspal in de stand F. (Fire)) en/of een doorgeladen pistool (CZ 2075 RAMI, kaliber 9x19) (met verwijderd serienummer en de veiligheidsstand niet ingeschakeld) en/of een kogelvrij vest en/of een pruik en/of handschoenen en/of een panty (welke zodanig was geprepareerd dat deze als gezichtsbedekking kon dienen) en/of een of meer zonnebril(len) en/of een of meer communicatiemiddel(en) (mobiele telefoon(s)) en/of een auto en/of een of meer scooter(s) bestemd tot het in vereniging begaan van dat misdrijf/die misdrijven, heeft verworven en/of vervaardigd en/of ingevoerd en/of doorgevoerd en/of uitgevoerd en/of voorhanden heeft gehad;

(artikel 289 en/of 287 en/of 312 en/of 317 jo 46 jo 47 Wetboek van Strafrecht)

2.

hij op of omstreeks 31 oktober 2012 te Amsterdam tezamen en in vereniging met een ander of anderen, althans alleen, een of meer vuurwapen(s) van categorie III en/of munitie van categorie III, te weten een doorgeladen pistool (Walther P22, kaliber .22) (met verwijderd serienummer en de veiligheidspal in de stand F (Fire)) en/of een of meer (10) patro(o)n(en) (.22 Remminton) en/of een doorgeladen pistool (CZ 2075 RAMI, kaliber 9x19) (met verwijderd serienummer

en de veiligheidsstand niet ingeschakeld) en/of een of meer (11) patro(o)n(en) (9mm Luger), voorhanden heeft/hebben gehad en/of heeft/hebben gedragen;

De in deze telastelegging gebruikte termen en uitdrukkingen worden, voorzover daaraan in de Wet wapens en munitie betekenis is gegeven, geacht in dezelfde betekenis te zijn gebezigd;

(artikel 26 jo 55 Wet Wapens en Munitie jo 47 Wetboek van Strafrecht)

3.

hij op of omstreeks 1 november 2012 te Amsterdam een of meer wapen(s) van categorie III, te weten een of meer (drie) patroonhouder(s)/patroonmagazijn(en) (9mm) (waarvan twee gevuld met een of meer 9mm patro(o)n(en)) en/of munitie van categorie III, te weten een doos(je)

met daarin een of meer (30) patro(o)n(en) (9mm luger 9x19 Fiocchi), voorhanden heeft gehad;

De in deze telastelegging gebruikte termen en uitdrukkingen worden, voorzover daaraan in de Wet wapens en munitie betekenis is gegeven, geacht in dezelfde betekenis te zijn gebezigd;

(artikel 26 jo 55 Wet Wapens en Munitie)

4.

hij op een of meer tijdstip(pen) in of omstreeks de periode van 31 oktober 2012 tot en met 1 november 2012, te Amsterdam, althans in Nederland, een of meer voorwerp(en), te weten een geldbedrag (bestaande uit onder meer een of meer coupure(s) van 500 en 200 euro) van (totaal) (ongeveer) 5.785 euro, althans enig geldbedrag en/of een of meer auto('s) (merk: BMW en/of

Volkswagen), heeft verworven, voorhanden heeft gehad, heeft overgedragen en/of omgezet, althans van een of meer voorwerp(en), te weten een geldbedrag (bestaande uit onder meer een of meer coupure(s) van 500 en 200 euro) van (totaal) (ongeveer) 5.785 euro, althans enig geldbedrag en/of een of meer auto('s) (merk: BMW en/of Volkswagen), gebruik heeft gemaakt, terwijl hij wist, althans redelijkerwijs moest vermoeden, dat bovenomschreven voorwerp(en)

- onmiddellijk of middellijk - afkomstig was/waren uit enig misdrijf;

(artikel 420bis en/of 420quater Wetboek van Strafrecht)

Zaak B:

hij op of omstreeks 1 november 2012 te Amsterdam opzettelijk aanwezig heeft gehad (ongeveer) 237 gram hasjiesj/hashish, in elk geval een hoeveelheid van meer dan 30 gram, van een materiaal bevattende een gebruikelijk vast mengsel van hennephars en plantaardige elementen van hennep waaraan geen andere substanties zijn toegevoegd (hasjiesj/hashish), in elk geval een middel vermeld op de bij de Opiumwet behorende lijst II.

(artikel 3C Opiumwet)

3. Voorvragen

Met betrekking tot de geldigheid van de dagvaarding in zaak A onder feit 1 overweegt de rechtbank ambtshalve dat het treffen van voorbereidingshandelingen voor doodslag moeilijk voorstelbaar is (Rechtbank Amsterdam, 18 juli 2012, ECLI:NL:RBAMS: 2012:BX1952). Het treffen van voorbereidingshandelingen om iemand van het leven te beroven duidt immers per definitie op de aanwezigheid van “voorbedachte rade”. Aldus bevat de tenlastelegging een innerlijke tegenstrijdigheid als gevolg waarvan de dagvaarding partieel nietig moet worden verklaard, te weten voor zover daarin voorbereidingshandelingen tot doodslag zijn ten laste gelegd.

Voor het overige is zijn de dagvaardingen geldig, is deze rechtbank bevoegd tot kennisneming van de ten laste gelegde feiten en is de officier van justitie ontvankelijk. Er zijn geen redenen voor schorsing van de vervolging.

4. Inleiding

4.1.

De Dam

Op 31 oktober 2012 ziet verbalisant [persoon 1] drie personen in de binnenstad lopen. Eén van deze personen herkent hij als [medeverdachte 1]
(verder: [medeverdachte 1]) , van wie hij weet dat hij gezien wordt als ‘een grote’ in de Amsterdamse onderwereld en dat hij vuurwapengevaarlijk is. In verband met een liquidatie in Antwerpen, waarbij volgens de berichten in de media de rechterhand van [medeverdachte 1] zou zijn omgebracht, vermoedt verbalisant [persoon 1] dat [medeverdachte 1] zich laat omringen door gewapende beschermers. De twee mannen die samen met [medeverdachte 1] lopen blijken later [medeverdachte 2] en [medeverdachte 3] te zijn. Verbalisant [persoon 1] ziet dat [medeverdachte 2] een zwarte panty op zijn hoofd heeft, dat er wordt gesproken tussen [medeverdachte 3], [medeverdachte 2] en [medeverdachte 1] en dat [medeverdachte 3] herhaaldelijk om zich heen kijkt. Verbalisant [persoon 1] volgt het drietal en geeft via de portofoon aan een collega door dat hij het drietal gecontroleerd wil hebben in verband met de historie van [medeverdachte 1] en de vraag met wie [medeverdachte 1] omgaat, om dit vast te leggen in het politiesysteem. Daarbij geeft verbalisant [persoon 1] aan dat dit met uiterste voorzichtigheid gedaan moet worden in verband met voornoemde historie en de “vuurwapengevaarlijke” status van [medeverdachte 1].

Voornoemde collega geeft de informatie van verbalisant [persoon 1] door op het algemene district kanaal, zodat er een controle kan worden uitgevoerd op de personen.

[medeverdachte 1], [medeverdachte 2] en [medeverdachte 3] komen vervolgens aan bij de Dam en gaan in de richting van de ingang van de Bijenkorf staan. Het drietal is druk met elkaar in gesprek en gaat dicht naar elkaar toe staan als zich een vierde persoon, [verdachte], bij hen voegt. Verbalisant [persoon 1] ziet handelingen die lijken op het herhaaldelijk geven van een hand onderling en vermoedt dat er iets aan elkaar wordt gegeven. Verbalisant [persoon 2], die via de districtportofoon de informatie krijgt de identiteit vast te stellen van de personen die bij [medeverdachte 1] lopen, ziet dat het viertal zeer dicht bij elkaar staat en dat zij met elkaar overleggen. Ook ziet hij dat de vier personen schichtig om zich heen kijken en hij vindt de situatie op dat moment zeer verdacht.

Hierop verzoekt verbalisant [persoon 2] portofonisch assistentie voor de controle van het viertal. Op het moment dat de assistentie arriveert, loopt de verbalisant naar het viertal toe. Op dat moment splitst het viertal zich op. [medeverdachte 1] en [medeverdachte 2] lopen in de richting van Hotel Krasnapolsky en [medeverdachte 3] en [verdachte] lopen uit elkaar. Hierop sommeert de verbalisant [verdachte] om terug te lopen naar [medeverdachte 3].

Vervolgens spreekt verbalisant [persoon 3] – die via zijn portofoon had gehoord dat er uniformposten verzocht werden naar de Dam te komen teneinde een groep personen te controleren – [medeverdachte 3] aan. Hij deelt [medeverdachte 3] mee dat hij hem gaat controleren en dat hij wil weten wat [medeverdachte 3] bij zich heeft. Dit omdat hij [medeverdachte 3] aan een veiligheidsfouillering wil onderwerpen daar er mogelijk sprake is van vuurwapengevaarlijke verdachten. Op de vraag van verbalisant of [medeverdachte 3] scherpe voorwerpen bij zich heeft, antwoordt deze dat hij een wapen bij zich heeft en knikt daarbij naar de rechterzijde van zijn jas. Verbalisant treft dan een vuurwapen aan in de jaszak van [medeverdachte 3] en maakt dit direct met luide stem kenbaar. Hierop wordt [medeverdachte 3] aangehouden.

Vervolgens worden [medeverdachte 1] en [verdachte] aan een fouillering onderworpen op grond van de Wet wapens en munitie. Bij [verdachte] wordt een vuurwapen aangetroffen en ook hij wordt aangehouden. Bij [medeverdachte 1] wordt gezien dat hij een kogelwerend vest draagt. Vervolgens worden [medeverdachte 1] en [medeverdachte 2] aangehouden als verdachten van overtreding van de Wet wapens en munitie.

Na fouillering van [medeverdachte 2] op het politiebureau worden bij hem een pruik met panty erover, handschoenen en een zonnebril aangetroffen. Daarnaast wordt in een tas van [medeverdachte 1] op een papiertje een kenteken aangetroffen behorend bij de auto waarin, zoals uit nader onderzoek is gebleken, [persoon 4] vaak reed.

Volgens stukken in het dossier is [persoon 4] betrokken bij een conflict tussen enerzijds de groepering waarvan [medeverdachte 1] deel uitmaakt en anderzijds de groepering waarvan [persoon 4] deel uitmaakt. Het conflict zou oorspronkelijk betrekking hebben op een partij drugs, die in februari 2012 door de Belgische douane in Antwerpen in beslag is genomen. Als onderdeel van dit conflict is volgens diezelfde stukken op 18 oktober 2012, anderhalve week voordat het viertal op de Dam wordt aangehouden, [persoon 5], een goede vriend van [medeverdachte 1], geliquideerd in Antwerpen. Daarna ging het gerucht in het criminele circuit dat [persoon 4] hier achter zat.

Gelet op het hiervoor genoemde conflict, de zaken die bij de verdachten zijn aangetroffen, waaronder ook een bij [medeverdachte 1] aangetroffen papiertje met een kenteken erop, is de verdenking gerezen dat het viertal op de Dam die goederen voorhanden had ter voorbereiding van de moord op [persoon 4].

4.2.

Bij verdachte aangetroffen goederen

Bij de aanhouding wordt bij verdachte een geldbedrag van € 1.835,- aangetroffen.

Bij de doorzoeking in de woning van verdachte op de [GBA-Adres] worden de volgende goederen aangetroffen:

- onder in de wasmand een patroonhouder inclusief patronen ;

- onder het matras een doos met dertig 9mm patronen;

- in de brievenbus een patroonhouder inclusief 9mm patronen;

- in een kussentje een bedrag van € 3.450,- (29 biljetten van € 50,- en 10 biljetten van € 200,-) en een bedrag van € 500,- (tien biljetten van € 50,-);

- 273 gram hasj.

Daarnaast wordt in een rugzak in de kofferbak van een Volkswagen Golf (kenteken [kenteken 1]) die voor de deur van de woning van verdachte staat en waarvan de sleutels in de woning van verdachte worden aangetroffen, een lege patroonhouder aangetroffen.

Nadat er onderzoek is gedaan naar het inkomen van verdachte vanaf 2008 tot 2012 bestaat het vermoeden dat het hierboven genoemde geld afkomstig is uit enig misdrijf.

Verdachte heeft met betrekking tot het aangetroffen geld in eerste instantie verklaard dat het spaargeld is, verdiend met zwart werk als personal trainer. Later heeft hij met betrekking tot het geld dat is aangetroffen in het kussentje verklaard dat het geleend geld is.

4.3.

De door de rechtbank te beantwoorden vragen

De vragen die aan de rechtbank voorliggen, zijn:

- of verdachte zich op 31 oktober 2012 heeft schuldig gemaakt aan (het medeplegen van) voorbereidingvan de moord op [persoon 4];

- of verdachte het bij hemzelf en bij medeverdachte [medeverdachte 3] aangetroffen vuurwapen voorhanden heeft gehad;

- of verdachte de in zijn woning en in de Volkswagen Golf aangetroffen patroonhouders en munitie voorhanden heeft gehad;

- en of verdachte zich heeft schuldig gemaakt aan witwassen.

Voordat die vragen beantwoord kunnen worden, zal eerst de vraag moeten worden beantwoord of er sprake is van onherstelbare vormverzuimen in het voorbereidend onderzoek.

5. Onherstelbare vormverzuimen?

5.1.

Het standpunt van de verdediging

De verdediging stelt zich op het standpunt dat er sprake is van een onrechtmatige staande houding. Er was geen enkele noodzaak de vier verdachten op hun identiteit te controleren. Er was geen bevoegdheid de verdachten staande te houden en ze, zonder cautie, te vragen naar wapens. Er was vervolgens ook geen bevoegdheid tot de doorzoeking in de woning van verdachte. Deze gang van zaken levert een onherstelbaar vormverzuim op waaraan de consequentie van bewijsuitsluiting dient te worden verbonden.

5.2.

Het standpunt van het Openbaar Ministerie

De officier van justitie stelt zich in de zaken van alle verdachten op het standpunt dat de verbalisanten op grond van artikel 8a van de Politiewet bevoegd waren naar de identiteitsgegevens van het viertal te vragen. De politie heeft bij het beoordelen wat redelijkerwijs noodzakelijk is voor het uitoefenen van hun politietaak een grote vrijheid. De uitgangssituatie is dat de verbalisanten bevoegd waren naar de identiteitsgegevens te vragen. Maar voordat [medeverdachte 3] naar de identiteitsgegevens wordt gevraagd, wordt hij onderworpen aan een veiligheidsfouillering op grond van artikel 8 van de Politiewet. Gezien de reputatie van [medeverdachte 1], voldoet dit optreden van de politie aan het criterium. Dan wordt bij [medeverdachte 3] een vuurwapen aangetroffen, waarop de andere drie worden aangehouden op basis van de Wet wapens en munitie. De staande houding en de aanhouding zijn derhalve rechtmatig.

5.3.

Het oordeel van de rechtbank

5.3.1.

Identiteitscontrole

Uit het proces-verbaal van bevindingen waarmee het voorgeleidingsdossier aanvangt, blijkt dat verbalisant [persoon 1] wilde weten met wie [medeverdachte 1] omgaat en dat hij dit gecontroleerd wilde hebben om dit vast te leggen in het politiesysteem. Dat het hier om de controle van de identiteitsgegevens gaat, wordt vervolgens bevestigd door verbalisant [persoon 2], die via de districtportofoon de informatie krijgt om de identiteit van de personen die bij [medeverdachte 1] liepen vast te stellen. Ook verbalisant [persoon 9] hoort via de districtportofoon dat de personen gecontroleerd dienden te worden
en dat ze mogelijk in het bezit zouden zijn van vuurwapens. De rechtbank maakt hieruit op dat via de districtportofoon aan de verzochte uniformposten werd gevraagd naar de Dam te komen om daar een groep mannen te controleren op hun identiteit, maar dat daarbij voorzichtigheid geboden was, nu zij mogelijk in het bezit waren van vuurwapens.

Artikel 8a, eerste lid, van de Politiewet 1993 ^[1] luidt: “Een ambtenaar van politie aangesteld voor de uitvoering van de politietaak, is bevoegd tot het vorderen van inzage van een identiteitsbewijs als bedoeld in artikel 1 van de Wet op de identificatieplicht van personen, voor zover dat redelijkerwijs noodzakelijk is voor de uitoefening van de politietaak”.

Onder de politietaak wordt, blijkens artikel 2 van de Politiewet 1993, verstaan “te zorgen voor de daadwerkelijke handhaving van de rechtsorde en het verlenen van hulp aan hen die deze behoeven.” De daadwerkelijke handhaving van de rechtsorde omvat zowel de strafrechtelijke handhaving van de rechtsorde (opsporing in ruime zin) als de handhaving van de openbare orde (voorkomen van wanordelijkheden en criminaliteit).

Aan de geschiedenis van de totstandkoming van de Wet op de uitgebreide identificatieplicht (Stb. 2004, 300), waarbij het genoemde artikel 8a is ingevoegd in de Politiewet 1993, wordt het volgende ontleend. Over het begrip “voor zover dat redelijkerwijs noodzakelijk is voor de uitoefening van de politietaak” in artikel 8a van de Politiewet 1993, heeft toenmalig minister van Justitie Donner verklaard dat de politie niet zonder concrete aanleiding, willekeurig, om inzage van een identiteitsbewijs mag vragen, maar daarvoor een geldige reden moet hebben, die is gebaseerd op een van de onderdelen van haar taak. Deze concrete aanleiding behoeft niet te bestaan in de verdenking van een strafbaar feit (TK 2003-2004, 29218, nr. 10, p. 14).

Op grond van de hiervoor onder 4.1. opgesomde feiten en omstandigheden voorafgaand aan het moment dat verbalisant [persoon 3] [medeverdachte 3] aanspreekt, is de rechtbank van oordeel dat voor de verbalisanten een voldoende concrete aanleiding bestond om in het kader van hun taak tot het handhaven van de openbare orde (te weten: zicht krijgen op personen die met de voor verbalisanten ambtshalve bekende vuurwapengevaarlijke [medeverdachte 1] omgaan) [medeverdachte 2], [medeverdachte 3], en [verdachte] te onderwerpen aan een identiteitscontrole. De verbalisanten waren hiertoe bevoegd, nu dit redelijkerwijze voor de uitoefening van hun politietaak noodzakelijk was. Dat er op dat moment tegen [medeverdachte 2] en/of de andere betrokkenen geen verdenking bestond ter zake van enig strafbaar feit maakt dat niet anders. Het verweer dat ziet op de identiteitscontrole wordt dan ook verworpen.

De eerste persoon die onderworpen zou worden aan deze identiteitscontrole was [medeverdachte 3]. Echter voorafgaand aan deze controle wilde verbalisant [persoon 3] [medeverdachte 3] onderwerpen aan een veiligheidsfouillering.

5.3.2.

Veiligheidsfouillering

Artikel 8, derde lid, van de Politiewet 1993 ^[2] luidt: “De ambtenaar van politie die is aangesteld voor de uitvoering van de politietaak is bevoegd tot het onderzoek aan de kleding van personen bij de uitoefening van een hem wettelijk toegekende bevoegdheid of bij een handeling ter uitvoering van de politietaak, indien uit feiten of omstandigheden blijkt dat een onmiddellijk gevaar dreigt voor hun leven of veiligheid, die van de ambtenaar zelf of van derden en dit onderzoek noodzakelijk is ter afwending van dit gevaar.”

Aanwezigheid van bedoeld gevaar blijkt naar het oordeel van de rechtbank uit het feit dat de verbalisanten via de districtportofoon te horen kregen dat [medeverdachte 1] als vuurwapengevaarlijk staat geregistreerd en dat [medeverdachte 1] en ook de personen om [medeverdachte 1] heen mogelijk in het bezit zouden zijn van vuurwapens. Dit alles in de context van de onder 4.1. opgesomde feiten en omstandigheden voorafgaand aan het moment dat verbalisant [persoon 3] [medeverdachte 3] aanspreekt. Een veiligheidsfouillering voorafgaande aan de voorgenomen identiteitscontrole acht de rechtbank, in het licht van voornoemde informatie, geboden. Het gevaar dreigde immers dat bij of in plaats van een identiteitsbewijs een wapen gepakt zou worden. Dit gevaar voor zichzelf en omstanders moesten de verbalisanten afwenden.

Een veiligheidsfouillering voorafgaande aan het vaststellen van de identiteitsgegevens van [medeverdachte 2] en de andere betrokkenen, was dan ook gerechtvaardigd.

Uit de feitelijke gang van zaken kan worden afgeleid dat verbalisant [persoon 3] [medeverdachte 3] als eerste wilde onderwerpen aan een veiligheidsfouillering. Alvorens hij werd gefouilleerd verklaarde [medeverdachte 3] op de vraag of hij scherpe voorwerpen bij zich had dat hij een wapen bij zich had. Vervolgens werd door de verbalisant een vuurwapen in de jaszak van [medeverdachte 3] aangetroffen.

5.3.3.

Aanhouding

Uit het proces-verbaal volgt dat, direct nadat bij [medeverdachte 3] een vuurwapen was aangetroffen, dit met luide stem kenbaar is gemaakt en voorts via verbalisant [persoon 2] aan de andere verbalisanten die zich inmiddels bij [verdachte], [medeverdachte 1] en [medeverdachte 2] hadden gevoegd en hen staande hadden gehouden ter controle van de identiteitsgegevens. Het staande houden moet hier, gelet op het proces-verbaal van bevindingen waarmee het voorgeleidingsdossier aanvangt, niet worden gezien als een staandehouding in de zin van artikel 52 Sv, maar als het doen halt houden ter controle van de identiteitsgegevens in de zin van 8a, eerste lid, van de Politiewet 1993.

Nu bij [medeverdachte 3] een vuurwapen was aangetroffen, werden [verdachte], [medeverdachte 1] en [medeverdachte 2] als verdachten gefouilleerd en/of aangehouden op grond van de Wet wapens en munitie. Hierbij werd ook bij [verdachte] een vuurwapen aangetroffen. Naar het oordeel van de rechtbank was dit strafvorderlijk optreden gerechtvaardigd op grond van de onder 4.1. genoemde feiten en omstandigheden, waarbij de verbalisanten het vermoeden hadden dat er voorafgaande aan de controle door [medeverdachte 2], [medeverdachte 3], [verdachte] en [medeverdachte 1] dingen aan elkaar werden overgegeven, en dat dit mogelijk ook het bij [medeverdachte 3] aangetroffen vuurwapen betrof.

5.3.4.

Conclusie

De aanhouding van de verdachte was dus rechtmatig en de uit de fouillering verkregen onderzoeksresultaten en de resultaten uit de doorzoeking van de woning van verdachte kunnen voor het bewijs worden gebruikt, zodat de dienaangaande gevoerde verweren worden verworpen.

6. Waardering van het bewijs ten aanzien van zaak A onder feit 1 en 2 (de Dam)

6.1.

Het standpunt van het Openbaar Ministerie

Verdachte, [medeverdachte 1], [medeverdachte 3] en [medeverdachte 2] treffen elkaar op 31 oktober 2012 en dan hebben [medeverdachte 3] en [verdachte] ieder een doorgeladen vuurwapen bij zich, heeft [medeverdachte 1] een kogelvrij vest aan en loopt [medeverdachte 2] met vermomming. Deze zaken waren bestemd tot het begaan van een moord, nu bij de fouillering van [medeverdachte 1] een briefje is aangetroffen met het kenteken van de auto waarin [persoon 4] in elk geval in oktober 2012 nog geregeld reed en waar [medeverdachte 1] op 15 oktober 2012 achteraan reed. Dat geplaatst in de situatie dat [medeverdachte 1] en de zijnen dan al enige tijd in een serieus conflict verwikkeld waren met [persoon 4] en de zijnen, maakt dat op basis van hetgeen bij de verdachte is aangetroffen, kan worden bewezen dat verdachte samen met [medeverdachte 2], [medeverdachte 3] en [medeverdachte 1] handelingen hebben verricht ter voorbereiding van het delict van moord op [persoon 4].

Gezien de opzet en het motief van het voorhanden hebben van de twee doorgeladen vuurwapens (aangetroffen bij [verdachte] en [medeverdachte 3]) zoals hiervoor verwoord, kan ook het (medeplegen van het) voorhanden hebben van die twee vuurwapens worden bewezen. Een bewezenverklaring van het onder feit 1 ten laste gelegde impliceert dat alle verdachten wisten dat de vuurwapens bij [medeverdachte 3] en [verdachte] aanwezig waren, dat allen zich bewust waren van de aanwezigheid van die wapens en dat zij daarover konden beschikken.

6.2.

Het standpunt van de verdediging

De verdediging stelt zich op het standpunt dat er onvoldoende bewijs is dat verdachte zich schuldig zou hebben gemaakt aan strafbare voorbereidingshandelingen. Er was geen plan om [persoon 4] te liquideren en als dit plan wel zou hebben bestaan, is er geen bewijs dat verdachte bij dat plan betrokken was. Bovendien kan niet worden vastgesteld dat de verdachte wetenschap had van de aanwezigheid van de bij de medeverdachten aangetroffen voorwerpen en ook kan niet worden vastgesteld dat de ten laste gelegde voorwerpen waren bestemd voor het begaan van een moordaanslag op [persoon 4]. Daarom dient verdachte van het onder feit 1 ten laste gelegde te worden vrijgesproken.

Wel kan worden bewezen dat verdachte een geladen vuurwapen in zijn zak had. Echter kan niet worden vastgesteld dat verdachte wist dat [medeverdachte 3] ook een vuurwapen bij zich droeg, waardoor verdachte van het voorhanden hebben van dat vuurwapen dient te worden vrijgesproken.

6.3.

Het oordeel van de rechtbank

De rechtbank wenst eerst in algemene zin het volgende te overwegen. De rechtbank heeft in de afgelopen periode met afschuw kennis genomen van een aantal niets en niemand ontziende liquidaties, kennelijk het gevolg van onderwereldvetes. In de onderhavige zaak zou sprake zijn van het voorbereiden van een dergelijke liquidatie. De verdachte wordt ervan beschuldigd iemands leven te hebben willen wegnemen. Dat is een zeer ernstige beschuldiging, die uitgebreid en grondig moet worden onderzocht. Dat hebben het Openbaar Ministerie en de politie gedaan. De rechtbank overweegt met betrekking daartoe het volgende.

Met betrekking tot het tenlastegelegde feit 1 staat de vraag centraal of het op 31 oktober 2012 gevoerde gesprek op de Dam tussen verdachte, [medeverdachte 1], [medeverdachte 3] en [medeverdachte 2], in samenhang bezien met de op die dag bij hen aangetroffen voorwerpen, diende ter voorbereiding van een aanslag op het leven van [persoon 4].

Voor een bewezenverklaring van het plegen van voorbereidingshandelingen als bedoeld in artikel 46 van het Wetboek van strafrecht is vereist dat kan worden bewezen dat de verdachte opzettelijk voorwerpen bestemd tot het begaan van een misdrijf, waarop naar de wettelijke omschrijving een gevangenisstraf van acht jaren of meer is gesteld, voorhanden heeft gehad. Dus zal moeten worden bewezen dat de voorwerpen die de verdachte en zijn (eventuele) medeverdachten bij zich droeg(en) ‘bestemd zijn tot het begaan van een dergelijk misdrijf’. Krachtens geldende jurisprudentie is daarbij van belang dat de voorwerpen afzonderlijk dan wel gezamenlijk naar uiterlijke verschijningsvorm dienstig konden zijn voor het misdadige doel dat de verdachte voor ogen stond (HR 20 februari 2007, LJN AZ0213, NbSr 2007, 125). De voorwerpen dienen in hun gezamenlijkheid en naar hun uiterlijke verschijningsvorm te worden beoordeeld, waarbij ook niet geabstraheerd mag worden van het doel dat de verdachte met deze voorwerpen voor ogen had. Bij oordelen aangaande het bewijs van dat doel spelen in beginsel alle feiten en omstandigheden van het geval een rol.

Op grond van de stukken in het dossier, met name de bladzijden 787 tot 966, die het conflict beschrijven dat is ontstaan nadat een partij cocaïne in de Antwerpse haven door de douane in beslag is genomen en de liquidaties die daarop zijn gevolgd, wil de rechtbank wel aannemen dat eind 2012 [medeverdachte 1] en [persoon 4] deel uitmaakten van twee verschillende kampen waarvan de leden elkaar naar het leven stonden.

Met betrekking tot het gebeuren op de Dam op 31 oktober 2012 kunnen de volgende feiten en omstandigheden worden vastgesteld.

De verbalisanten zien verdachte, [medeverdachte 3], [medeverdachte 1] en [verdachte] op de Dam in een klein kringetje staan praten met de gezichten naar elkaar toe op een afstand van enkele centimeters van elkaar en zij kijken schichtig om zich heen. Daarnaast is waargenomen dat het viertal onderling handelingen verrichten die leken op het herhaaldelijk geven van een hand. Vervolgens worden de volgende goederen bij hen aangetroffen:

- bij zowel [medeverdachte 3] als bij verdachte een doorgeladen vuurwapen;

- bij [medeverdachte 2] een panty met daaronder een pruik van rastaharen die hij op zijn hoofd droeg, alsmede handschoenen en een zonnebril die hij bij zich had;

- bij [medeverdachte 1] een kogelvrij vest en in zijn tas een papiertje met daarop een kenteken van de auto van de zus van [persoon 4] (waarin, zoals uit nader onderzoek is gebleken, [persoon 4] vaak reed).

Wat er precies op de Dam tussen verdachten is gezegd is niet vastgesteld. Er zijn ook geen tapgesprekken of verklaringen in het dossier waaruit kan worden afgeleid dat de samenkomst aldaar diende ter voorbereiding van een gezamenlijk optreden. Voorts is niet bekend of er op de Dam bij ‘het handen schudden’ daadwerkelijk onderling zaken zijn overgegeven, zoals de politie veronderstelde.

Wat we wel weten is wat het viertal bij zich droeg. Die voorwerpen zijn objectief bezien gezamenlijk geschikt voor het ten laste gelegde doel, te weten het ombrengen van [persoon 4].

Dit is echter in het onderhavige geval nog onvoldoende voor het aannemen dat sprake was van voorbereidingshandelingen zoals ten laste gelegd, nu niet bewezen kan worden dat het viertal van elkaar wist wat men bij zich droeg en de aanwezigheid van de voorwerpen zich ook op andere wijze laat verklaren.

Het feit dat [medeverdachte 1] een kogelvrij vest droeg kan verklaard worden aan de hand van zijn verklaring, die door de CIE officier van justitie is bevestigd, dat hij voor zijn aanhouding door CIE-medewerkers is ingelicht over een mogelijk bestaande dreiging op zijn leven (blz. 888 van het dossier). Ook het dragen van de zogenoemde vermommingsspullen door [medeverdachte 2] kan verklaard worden, nu ook hij heeft verklaard dat hij zich bedreigd voelde, wat weer bevestigd kan worden aan de hand van het proces-verbaal met betrekking tot de schietpartij in ‘[naam]’ op [persoon 6]. [persoon 6] richtte daar, na te zijn beschoten, de woorden “wacht maar jongens, dit gaat morgen nog een staartje krijgen” tot [medeverdachte 2] (blz. 564 van het dossier). Dat [medeverdachte 2] reden had om angstig te zijn is door de informatie van nu bevestigd, aangezien hij op 17 augustus 2013 daadwerkelijk is beschoten.

Daarnaast kan het dragen van een vuurwapen door [medeverdachte 3], verklaard worden aan de hand van het feit dat hij zich regelmatig ophield met [medeverdachte 1], van wie bekend was dat zijn leven werd bedreigd. Het dragen van een vuurwapen door verdachte kan verklaard worden, omdat ook hij zich bedreigd voelde, zoals hij vanaf het begin heeft verklaard.

Het dossier biedt echter geen aanknopingspunten aan de hand waarvan kan worden vastgesteld dat verdachte en zijn medeverdachten met deze voorwerpen een feit als bedoeld in de tenlastelegging voor ogen hadden. Het enkele feit dat bij [medeverdachte 1] een briefje is aangetroffen met daarop het kenteken van de auto waarin [persoon 4] vaak reed, is onvoldoende om aan te nemen dat de vier verdachten het toen en daar gemunt hadden op [persoon 4], nog daargelaten of verdachte, [medeverdachte 3] en [medeverdachte 2] überhaupt wisten dat [medeverdachte 1] dat briefje met het kenteken bij zich droeg. De rechtbank vindt bovendien in het dossier geen steun voor de stelling van de officier van justitie dat [medeverdachte 1] een ongeloofwaardige en een leugenachtige verklaring met betrekking tot de achtervolging door die auto heeft afgelegd.

[medeverdachte 1] heeft onder meer het volgende verklaard (blz 804 e.v.):
A:
“In september (rb:2012) laat in de avond kwam ik aan in de [straat 1]. Ik kijk altijd een beetje om mij heen voordat ik ga parkeren en uitstap. Ik kijk ook naar de overkant van de straat. Ik zie een rij auto’s staan en dan kijk ik of er iemand in zit of wat dan ook. Die dag zag ik een Polo, maar ik zag de hoofdsteunen niet en dat vond ik raar. Toen ben ik een blokje gaan rijden, naar de overkant van de [straat 2].[…] en ik zie dat er mensen inzitten […] Op het moment dat ik terugrijd, rijdt die auto weg. Ik heb het kenteken deels opgenomen, niet helemaal omdat het best wel snel ging.”

en

B: “
In oktober, een weekje of een paar dagen voor de schietpartij in Antwerpen, reed ik terug van de [bedrijf] bij de Haarlemmerlieden. Op een gegeven moment kom ik steeds bij stoplichten, maar ik merk dat er een auto heel erg zijn best deed om niet zeg maar naast mij of in de buurt van mij bij de stoplichten te staan. […] Ik rij verder en blijf die auto in de gaten houden. Ik zie dat het een Polo is. […] Op een gegeven moment ga ik rechtsaf richting plein 40-45. Bij de rotonde maak ik een rondje en op dat moment hadden ze dus in de gaten dat ik ze zeg maar door had. En toen keek ik weer naar die kenteken, toen bleek het gewoon hetzelfde kenteken te zijn.”

Ad A: Door de politie is in de maand september van het jaar 2013 onderzoek gedaan ter plaatse, op grond waarvan is geconcludeerd dat het voor hen niet mogelijk was vanaf de [straat 1] te Amsterdam iets waar te nemen in auto’s die geparkeerd stonden op de parallelweg van de [straat 2] (blz 837 e.v.). Op grond hiervan heeft de officier van justitie de verklaring van [medeverdachte 1] op dit onderdeel ongeloofwaardig genoemd. De rechtbank volgt deze conclusie niet, omdat door [medeverdachte 1] niet is verklaard dat hij zijn waarneming deed vanaf de [straat 1]. [medeverdachte 1] heeft verklaard dat hij deze waarneming heeft gedaan voordat hij in de [straat 1] ging parkeren. De mogelijkheid dat hij zijn waarneming heeft kunnen doen terwijl hij aan kwam rijden blijft bestaan. Er is daarentegen wel ondersteunend bewijs voor de verklaring van [medeverdachte 1]. Uit onderzoek is immers gebleken dat op 17 september 2012 omstreeks 23:00 uur het telefoonnummer van [persoon 4] een zendmast heeft aangestraald nabij de [straat 1] te Amsterdam.

Ad B: Door de politie is onderzoek gedaan naar het kenteken van de auto, een BMW, waarin [medeverdachte 1] vermoedelijk heeft gereden, met als uitkomst [kenteken 2]. Vervolgens heeft zij de registraties van kentekens op de route van Haarlemmerliede, Haarlemmerweg-Amsterdam opgevraagd over de periode van half september tot eind oktober 2012 en deze geanalyseerd
(blz 860 e.v.). Gebleken is dat alleen op maandag 15 oktober 2012 zowel de VW Polo met het kenteken [kenteken 3] als de BMW met het kenteken [kenteken 2] op voornoemde route zijn geregistreerd. Het gaat om twee vlakbij elkaar gelegen camera’s in Halfweg. De eerste camera registreerde dat de Polo om 17:35:35 passeerde en de BMW om 17:35:46, dus elf seconden later. De tweede camera registreerde dat de Polo om 17:40:57 passeerde en de BMW om 17:41:01, dus vier seconden later.

Op grond van het feit dat de BMW op voornoemde twee momenten achter de Polo reed heeft de officier van justitie de verklaring van [medeverdachte 1] op dit onderdeel leugenachtig genoemd, omdat volgens hem [medeverdachte 1] niet achtervolgd werd maar zelf de achtervolger was.

De rechtbank is het niet eens met deze gevolgtrekking. De bevindingen van de politie ondersteunen de verklaring van [medeverdachte 1] dat hij de Polo met kenteken [kenteken 3] op de door hem genoemde route gezien kan hebben. Het is van algemene bekendheid dat de betreffende route in de spits zeer druk is en rijbanen naast elkaar heeft. Dat de BMW in Halfweg op twee momenten respectievelijk elf en vier seconden achter de Polo reed, maakt niet dat vaststaat dat [medeverdachte 1] dit toen wist, noch dat dit steeds zo gebleven is. De verklaring van [medeverdachte 1] kan daarom nog steeds waar zijn.

De conclusie van de rechtbank is aan de hiervoor onder A en B genoemde en besproken omstandigheden geen steun ontleend kan worden om tot een veroordeling van het onder 1 ten laste gelegde te komen. Nu uit het dossier niet kan worden afgeleid dat het voorhanden hebben van de middelen strekten ter voorbereiding van een feit als bedoeld in de tenlastelegging, op het begaan waarvan het opzet van de verdachten was gericht, dient verdachte te worden vrijgesproken van het aan hem onder feit 1 ten laste gelegde.

Voorhanden hebben vuurwapens?

Op basis van de inhoud van de opgesomde bewijsmiddelen zoals vermeld in de aangehechte bijlage I, acht de rechtbank bewezen dat verdachte één vuurwapen, te weten de CZ 2075 die bij verdachte is aangetroffen, met bijbehorende munitie, voorhanden heeft gehad.

Nu verdachte van de voorbereidingshandelingen zal worden vrijgesproken en het dossier verder geen aanknopingspunten biedt waaruit kan worden opgemaakt dat verdachte wist dat [medeverdachte 3] een vuurwapen bij zich droeg, dient verdachte van het voorhanden hebben van dat vuurwapen (de Walther P22) te worden vrijgesproken.

7. Waardering van het bewijs ten aanzien van zaak A feit 3 (patroonhouders en patroonmagazijnen)

7.1.

Het standpunt van het Openbaar Ministerie

Nu de spullen in de woning van verdachte en in de auto, waarvan verdachte de sleutel in zijn bezit had, zijn aangetroffen en verdachte een deels bekennende verklaring heeft afgelegd, kan worden bewezen dat verdachte die patroonhouders en munitie voorhanden heeft gehad.

7.2.

Het standpunt van de verdediging

Verdachte dient te worden vrijgesproken van de patroonhouders die in de Volkswagen Golf en in de wasmand zijn aangetroffen. Immers is niet vast te stellen dat verdachte wetenschap had van de patroonhouder die in de Volkswagen is aangetroffen, nu hij die auto had geleend en er maar een paar uurtjes in had gereden. Ook met betrekking tot de in de wasmand aangetroffen patroonhouder ontkent verdachte wetenschap te hebben gehad. Voor het overige refereert de verdediging zich aan het oordeel van de rechtbank.

7.3.

Het oordeel van de rechtbank

Op basis van de inhoud van de bewijsmiddelen zoals vermeld in de aangehechte bijlage I, acht de rechtbank bewezen dat verdachte het onder feit 3 ten laste gelegde heeft begaan. Hierbij overweegt de rechtbank met betrekking tot de in de wasmand aangetroffen patroonhouder dat verdachte de enige bewoner was van het huis, de patroonhouder zichtbaar was in de wasmand, en verdachte geen alternatieve verklaring heeft gegeven over hoe deze patroonhouder dan in zijn woning terecht is gekomen. Gelet hierop kan het niet anders dan dat verdachte zich van de aanwezigheid van die patroonhouder bewust was en dat hij deze daarmee voorhanden heeft gehad.

Met betrekking tot de patroonhouder die is aangetroffen in de Volkswagen Golf die op 1 november 2012 geparkeerd stond voor de woning van verdachte overweegt de rechtbank dat deze VW Golf op 26 oktober is gehuurd bij een autoverhuurbedrijf, door [autoverhuurbedrijf]. Verdachte heeft verklaard dat hij de VW Golf van [autoverhuurbedrijf] heeft geleend. De bij de VW Golf behorende autosleutels zijn aangetroffen in een schoudertas van de verdachte. Gezien voornoemde feiten en omstandigheden, samen met het gegeven dat verdachte bij de politie desgevraagd heeft verklaard dat de spullen die in de VW Golf lagen van hem zijn, acht de rechtbank bij verdachte wetenschap van de houder in de VW Golf aanwezig, zodat het verweer dat verdachte zich van deze houder niet bewust was, wordt verworpen.

8. Waardering van het bewijs ten aanzien van zaak A onder feit 4 (witwassen)

8.1.

Partiele vrijspraak

Met de officier van justitie en de verdediging is de rechtbank van oordeel dat verdachte dient te worden vrijgesproken van het witwassen van de ten laste gelegde auto’s (de BMW en de Volkswagen Golf), nu dit huurauto’s betreffen die blijkens het dossier (blz. 578 en 602) nog maar kort in het bezit waren van verdachte.

8.2.

Het standpunt van het Openbaar Ministerie

De officier van justitie stelt zich op het standpunt dat verdachte zich heeft schuldig gemaakt aan het witwassen van geld. De onderzoeksresultaten, het bezit van het forse contante geldbedrag, de minimale legale inkomsten, het ontbreken van spaargelden op een bankrekening, de aantoonbare onjuistheid van de verklaringen van verdachte omtrent de herkomst van het geld, dan wel het niet willen noemen van wie hij het geld geleend zou hebben, het verstoppen van een groot deel van het geld, leiden tot de conclusie dat het niet anders kan zijn dan dat het geldbedrag afkomstig is van enig misdrijf. Deze conclusie wordt ondersteunt door de in de woning van verdachte aangetroffen patroonhouders en hasj.

8.3.

Het standpunt van de verdediging

Verdachte dient te worden vrijgesproken van witwassen nu hij heeft verklaard een deel van het geld te hebben geleend en een deel van het geld te hebben verdiend door zwart bij te klussen als personal trainer. Daarnaast is er geen rechtstreeks verband te leggen met een bepaald misdrijf. Op grond van deze feiten en omstandigheden kan niet worden vastgesteld dat het niet anders kan zijn dan dat het aangetroffen geld van enig misdrijf afkomstig is en dat verdachte hiervan wetenschap heeft gehad. Daarom dient verdachte te worden vrijgesproken, aldus de verdediging.

8.4.

Het oordeel van de rechtbank

Vooropgesteld moet worden dat voor de beoordeling of verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan witwassen van het geldbedrag, moet worden vastgesteld of de aangedragen feiten en omstandigheden van dien aard zijn dat zonder meer sprake is van een vermoeden van witwassen. Indien daarvan sprake is, mag van de verdachte worden verlangd dat hij een verklaring geeft voor de herkomst van het geld. Een dergelijke verklaring dient concreet, min of meer verifieerbaar en niet op voorhand hoogst onwaarschijnlijk te zijn. Zodra het door de verdachte geboden tegenwicht daartoe aanleiding geeft, ligt het vervolgens op de weg van het openbaar ministerie om nader onderzoek te doen naar de, uit de verklaringen van de verdachte blijkende, alternatieve herkomst van het geld. Uit de resultaten van een dergelijk onderzoek zal dienen te blijken dat met voldoende mate van zekerheid kan worden uitgesloten dat de geldbedragen waarop de verdenking betrekking heeft, een legale herkomst hebben en dat derhalve een criminele herkomst als enige aanvaardbare verklaring kan gelden (Hof Amsterdam, 11 januari 2013, LJN: BY8481).

Gelet op het bezit van het forse contante geldbedrag, bezien tegen de achtergrond van de minimale legale inkomsten van verdachte en het ontbreken van spaargelden op een bankrekening, kan worden vastgesteld dat hier sprake is van een gerechtvaardigd vermoeden van witwassen en dat van verdachte mag worden verlangd dat hij een verklaring geeft voor de herkomst van het geld.

De door verdachte gegeven verklaringen over de herkomst van het geld zijn niet consequent. De ene keer heeft hij verklaard dat het spaargeld betreft dat is verdiend met het geven van personal trainingen. Dit wordt weersproken door [persoon 7] en [persoon 8], clubmanagers bij [clubnaam] (pag. 363). Een andere keer heeft hij verklaard dat het geleend geld betreft. Deze stelling bleek niet verifieerbaar nu verdachte niet wilde zeggen van wie hij het geld zou hebben geleend. Hieruit volgt dat met voldoende mate van zekerheid kan worden uitgesloten dat de geldbedragen waarop de verdenking betrekking heeft, een legale herkomst hebben. Nu er bij verdachte 237 gram, een handelshoeveelheid, hasjiesj in de woning is aangetroffen, gaat de rechtbank ervan uit dat de bij verdachte aangetroffen geldbedragen verband houden met de handel in hasjiesj en dat derhalve een criminele herkomst van het geld als enige aanvaardbare verklaring kan gelden. Het voorgaande betekent dat het geldbedrag afkomstig is van een door verdachte zelf gepleegd misdrijf, namelijk drugshandel.

Gelet op het voorgaande en op grond van de wettige bewijsmiddelen die in een bijlage I bij dit vonnis zijn opgenomen acht de rechtbank bewezen dat het geldbedrag van € 5.785,- afkomstig is van enig misdrijf.

9. Waardering van het bewijs ten aanzien van zaak B (Hasj)

Op basis van de bekennende verklaring van verdachte en op basis van de inhoud van de opgesomde bewijsmiddelen zoals vermeld in de aangehechte bijlage I, acht de rechtbank, met de officier van justitie en de verdediging, bewezen dat verdachte 273 gram hasjiesj aanwezig heeft gehad in zijn woning.

10. Bewezenverklaring

De rechtbank acht op grond van het voorgaande bewezen dat verdachte

Ten aanzien van het in zaak A onder feit 2 ten laste gelegde:

op 31 oktober 2012 te Amsterdam een vuurwapen van categorie III en munitie van categorie III, te weten een doorgeladen pistool (CZ 2075 RAMI, kaliber 9x19) met verwijderd serienummer en de veiligheidsstand niet ingeschakeld en 11 patronen (9mm Luger), voorhanden heeft gehad en heeft gedragen;

Ten aanzien van het in zaak A onder feit 3 ten laste gelegde:

op 1 november 2012 te Amsterdam wapens van categorie III, te weten drie patroonhouders/patroonmagazijnen (waarvan twee gevuld met een 9mm patronen) en munitie van categorie III, te weten een doosje met daarin 30 patronen (9mm luger 9x19 Fiocchi), voorhanden heeft gehad;

Ten aanzien van het in zaak A onder feit 4 ten laste gelegde:

in de periode van 31 oktober 2012 tot en met 1 november 2012, te Amsterdam, , een geldbedrag van in totaal 5.785 euro, voorhanden heeft gehad, terwijl hij wist, althans redelijkerwijs moest vermoeden, dat dit geldbedrag - onmiddellijk of middellijk - afkomstig was uit enig misdrijf;

Ten aanzien van het in zaak B ten laste gelegde:

op 1 november 2012 te Amsterdam opzettelijk aanwezig heeft gehad 237 gram hasjiesj.

Voor zover in de tenlastelegging taal- en/of schrijffouten staan, zijn deze verbeterd. Verdachte is hierdoor niet in de verdediging geschaad.

11. De strafbaarheid van de feiten

De rechtbank is van oordeel dat uit de jurisprudentie van de Hoge Raad voortvloeit dat verdachte ten aanzien van het in zaak A onder feit 4 bewezen geachte moet worden ontslagen van alle rechtsvervolging aangezien de rechtbank aannemelijk acht dat dit geldbedrag uit eigen misdrijf (handel in hasjiesj) afkomstig is en verdachte dit bedrag enkel voorhanden heeft gehad. Niet is gebleken dat verdachte gedragingen heeft verricht om de criminele herkomst van het geldbedrag te verbergen of te verhullen. Het enkele feit dat een deel van het bedrag, te weten

€ 3.450,-, in de woning was verstopt in een kussentje, is daarvoor niet voldoende. Het bewezenverklaarde kan daarom niet als witwassen worden gekwalificeerd (zie onder meer Hoge Raad 8 januari 2013, ECLI:NL:HR:2013:BX4449).

De in zaak A onder 2 en 3 en in zaak B bewezen geachte feiten zijn volgens de wet strafbaar. Het bestaan van een rechtvaardigingsgrond is niet aannemelijk geworden.

12. De strafbaarheid van verdachte

Er is geen omstandigheid aannemelijk geworden die de strafbaarheid van verdachte uitsluit. Verdachte is dan ook strafbaar.

13. Motivering van de straf

13.1.

De eis van de officier van justitie

De officier van justitie heeft gevorderd dat verdachte voor de door haar in zaak A onder feit 1, feit 2, feit 3, feit 4 en in zaak B bewezen geachte feiten zal worden veroordeeld tot een gevangenisstraf van 38 maanden, met aftrek van voorarrest.

13.2.

Het oordeel van de rechtbank

De rechtbank heeft bij de keuze tot het opleggen van een vrijheidsbenemende straf en bij de vaststelling van de duur daarvan in het bijzonder het volgende laten meewegen.

Verdachte heeft zich schuldig gemaakt aan een misdrijf uit de Wet wapens en munitie, door een doorgeladen en schietklaar vuurwapen voorhanden te hebben. Hij heeft zich met dit vuurwapen op de openbare weg begeven. Door aldus te handelen is een onaanvaardbaar risico voor de veiligheid van personen ontstaan. Dit misdrijf heeft een in hoge mate gevaarzettende karakter. Alleen dit feit al rechtvaardigt een langdurige gevangenisstraf.

Daarnaast heeft verdachte in zijn woning en de auto die hij gebruikte drie patroonhouders voorhanden gehad en meer dan dertig patronen. Het voorhanden hebben van deze patroonhouders wordt in de wet wapens en munitie gelijk gesteld aan het voorhanden hebben van een vuurwapen. Het aanwezig hebben van dergelijke zaken kan tot gevaarzettende situaties leiden en brengt een onaanvaardbaar risico voor de veiligheid van personen met zich. Dat geldt temeer nu verdachte één van de patroonhouders voorzien van munitie in een vanaf de straat te openen brievenbus voorhanden had, waardoor het zo op straat binnen handbereik was voor verdachte.

Tot slot had verdachte een flinke hoeveelheid hasjiesj in zijn woning aanwezig.

De rechtbank heeft verder acht geslagen op het Uittreksel uit de Justitiële Documentatie van 14 november 2014, waaruit blijkt dat verdachte eerder is veroordeeld ter zake een Opiumdelict, doch dat dit geruime tijd geleden is.

Nu de rechtbank beduidend minder feiten bewezen acht dan de officier van justitie en voorts verdachte van het witwassen van het geldbedrag ontslaat van alle rechtsvervolging, wijkt de door de rechtbank op te leggen straf af van hetgeen door de officier van justitie is gevorderd. Gelet op het voorgaande acht de rechtbank de na te noemen straf in de onderhavige zaak passend en geboden.

14. Beslag

14.1.

Het standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft zich op het standpunt gesteld dat het inbeslaggenomen pistool, nummer 58, dient te worden onttrokken aan het verkeer, de onder nummers 5, 27, 33, 39, 42, 45, 59 tot en met 69 inbeslaggenomen en nog niet teruggegeven voorwerpen dienen te worden verbeurd verklaard en dat de overige goederen kunnen worden teruggegeven aan verdachte.

14.2.

Het standpunt van de verdediging

De verdediging heeft bepleit tot teruggave van telefoons, met uitsluiting van de telefoons die in de gehuurde BMW zijn aangetroffen, nu die niet aan verdachte toebehoren.

14.3.

Het oordeel van de rechtbank

Het onder nummer 58 inbeslaggenomen en niet teruggegeven pistool, dient te worden onttrokken aan het verkeer nu met betrekking tot dit voorwerp het in zaak A onder feit 2 bewezen geachte is begaan en het van zodanige aard is, dat het ongecontroleerde bezit daarvan in strijd is met de wet of het algemeen belang, wordt dit voorwerp onttrokken aan het verkeer.

De goederen onder de nummers 2, 5, 8, 12, 16, 19, 22, 27, 33, 37, 39, 42, 45 en 57 zullen aan verdachte worden teruggegeven.

De nummers 59 tot en met 69 en 71 worden bewaard ten behoeve van de rechthebbende.

15. Toepasselijke wettelijke voorschriften

De op te leggen straf is gegrond op de artikelen 36b, 36c, 57 van het Wetboek van Strafrecht en de artikel 26 en 55 van de Wet wapens en munitie en de artikelen 3 en 11 van de Opiumwet.

Deze wettelijke voorschriften zijn toepasselijk zoals geldend ten tijde van het bewezen geachte.

De rechtbank komt op grond van het voorgaande tot de volgende beslissing.

16. Beslissing

Verklaart het in zaak A onder feit 1 ten laste gelegde nietig voor zover het betreft voorbereiding van doodslag.

Verklaart het in zaak A onder feit 1 ten laste gelegde niet bewezen en spreekt verdachte daarvan vrij.

Verklaart bewezen dat verdachte het in zaak A onder feit 2, 3 en 4 en in zaak B ten laste gelegde heeft begaan zoals hiervoor in rubriek 10 is vermeld.

Verklaart niet bewezen wat aan verdachte meer of anders is ten laste gelegd dan hiervoor is bewezen verklaard en spreekt verdachte daarvan vrij.

Het bewezen verklaarde levert op:

Ten aanzien van het in zaak A onder feit 2 en feit 3 bewezen geachte:

handelen in strijd met artikel 26, eerste lid, van de Wet wapens en munitie en het feit begaan met betrekking tot een vuurwapen van categorie III, meermalen gepleegd

en

handelen in strijd met artikel 26, eerste lid, van de Wet wapens en munitie, meermalen gepleegd

Ten aanzien van het in zaak B bewezen geachte:

opzettelijk handelen in strijd met het in artikel 3 onder C van de Opiumwet gegeven verbod

Verklaart het in rubriek 10 in zaak A onder 4 bewezene niet strafbaar en ontslaat verdachte van alle rechtsvervolging ter zake daarvan.

Verklaart het in rubriek 10 in zaak A onder feit 2 en 3 en in zaak B bewezene strafbaar.

Verklaart verdachte,
[verdachte] , daarvoor strafbaar.

Veroordeelt verdachte tot een gevangenisstraf van
8 (acht) maanden .

Beveelt dat de tijd die door veroordeelde voor de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in verzekering en in voorlopige hechtenis is doorgebracht, bij de tenuitvoerlegging van die straf in mindering gebracht zal worden.

Verklaart onttrokken aan het verkeer: nummer 58 van de beslaglijst.

Gelast de teruggave aan verdachte: nummers 2, 5, 8, 12, 16, 19, 22, 27, 33, 37, 39, 42, 45 en 57 van de beslaglijst.

Bewaring ten behoeve van de rechthebbende: nummers 59 tot en met 69 en 71 van de beslaglijst.

Heft op het – geschorste - bevel tot voorlopige hechtenis van verdachte.

Dit vonnis is gewezen door

mr. F.M. Wieland, voorzitter,

mrs. M.E. Leijten en P. Sloot, rechters,

in tegenwoordigheid van mr. S. Zuithoff, griffier,

en uitgesproken op de openbare terechtzitting van deze rechtbank van 19 januari 2015.

Bijlage 1

Bewijsmiddelen

Ten aanzien van het in zaak A onder feit 2 ten laste gelegde:

De rechtbank stelt vast dat ten aanzien van het bewezen verklaarde sprake is van een bekennende verdachte, als bedoeld in artikel 359, derde lid, van het Wetboek van Strafvordering.

De rechtbank grondt haar beslissing dat verdachte het bewezen geachte heeft begaan op de hierna opgegeven opgesomde bewijsmiddelen.

1. Een proces-verbaal van bevindingen met nummer PL13W3 2012282087-12 van 1 november 2012, in de wettelijke vorm opgemaakt door de daartoe bevoegde opsporingsambtenaren [persoon 1], [persoon 2], [persoon 9], [persoon 3], [persoon 10], [persoon 11] en [persoon 12], doorgenummerde pag. 6 en 7.

2. Een kennisgeving van in beslagneming vuurwapen met nummer PL1306 2012282087-11 van 31 oktober 2012, opgemaakt door de daartoe bevoegde rapporteurs [persoon 11] en [persoon 10] (ongenummerd).

3. Een kennisgeving van in beslagneming munitie met nummer PL135A 2012282087-61 van 1 november 2012, opgemaakt door de daartoe bevoegde rapporteur T-008 (ongenummerd).

4. Een proces-verbaal van onderzoek met nummer 2012282087 van 1 november 2012, in de wettelijke vorm opgemaakt door de daartoe bevoegde opsporingsambtenaren T-388, doorgenummerde pag. 151 - 153.

5. Een proces-verbaal van verhoor verdachte met nummer 2012282087 van 1 november 2012, in de wettelijke vorm opgemaakt door de daartoe bevoegde opsporingsambtenaren T-075 en T-076, doorgenummerde pag. 45.

Ten aanzien van het in zaak A onder feit 3, feit 4 en zaak B ten laste gelegde:

6. Een proces-verbaal van doorzoeking met nummer 2012282087-66 van 1 november 2012, in de wettelijke vorm opgemaakt door de daartoe bevoegde opsporingsambtenaren T-356 en [persoon 13], doorgenummerde pag. 133 -135.

Dit proces-verbaal houdt onder meer in als verklaring van verbalisanten voornoemd, zakelijk weergegeven:

Op 1 november 2012 heeft er een doorzoeking in de woning van verdachte [verdachte], gelegen aan de [GBA-Adres] plaatsgevonden.

In de woning is herenkleding aangetroffen, de woning leek door slechts 1 persoon bewoond te worden. Tijdens de doorzoeking werden genoemde goederen en in beslag genomen:

- uit de woonkamer naast zitkussen/leuning bank: 10x 50 euro biljetten en uit kussen vanaf de bank: 10 x 200 euro en 29 x 50 euro biljetten= 3450 euro;

- uit slaapkamer 1 onder matras: 4403187: munitie 9 mm patronen in doos, 30 stuks en 4403234, 1 blok hash;

- uit slaapkamer 2, onderin wasmand 4403192 1 houder voor vuurwapen, inclusief patronen;

- uit brievenbus: 4403194, 1 houder voor vuurwapen, inclusief patronen 9 mm

- uit VW golf [kenteken 1], uit kofferbak: 4403195, 1 houder voor vuurwapen, leeg.

Ten aanzien van het in zaak A onder feit 3 ten laste gelegde:

7. Een kennisgeving van in beslagneming met nummer PL135A 2012282087-61 van 1 november 2012, opgemaakt door de daartoe bevoegde rapporteur T-008 (ongenummerd).

Deze kennisgeving houdt onder meer in, zakelijk weergegeven:

Dat op 1 november 2012 op de [GBA-Adres]

- 30 stuks munitie, Fiochi Luger, 9mm, met goednummer 4403187;

- 1 patroonhouder inclusief patronen met goednummer 4403192;

- 1 patroonhouder inclusief 9 mm patronen, met goednummer 4403194;

- 1 lege patroonhouder, met goednummer 4403195;

in beslag zijn genomen.

8. Een kennisgeving van in beslagneming met nummer PL135A 2012282087-85 van 1 november 2012, opgemaakt door de daartoe bevoegde rapporteur [persoon 14] (ongenummerd).

Deze kennisgeving houdt onder meer in, zakelijk weergegeven:

Dat op 1 november 2012 uit goednummer 4403192 munitie is gehaald, met goednummer 4403409 en in beslag is genomen.

9. Een kennisgeving van in beslagneming met nummer PL135A 2012282087-86 van 1 november 2012, opgemaakt door de daartoe bevoegde rapporteur [persoon 14] (ongenummerd).

Deze kennisgeving houdt onder meer in, zakelijk weergegeven:

Dat op 1 november 2012 uit goednummer 4403194 munitie is gehaald, met goednummer 4403407 en in beslag zijn genomen.

10. Een proces-verbaal van onderzoek met nummer 2012282087van 1 november 2012, in de wettelijke vorm opgemaakt door de daartoe bevoegde opsporingsambtenaar T-388, doorgenummerde pag. 158 - 162.

Dit proces-verbaal houdt onder meer in als verklaring van verbalisant voornoemd, zakelijk weergegeven:

Op 1 november 2012 werden de in beslag genomen munitie en patroonmagazijnen door mij nader onderzocht. Uit dit onderzoek bleek mij het volgende:

-
goednummer 4403187 : patroon, 9 mm luger (9x9), volmantel reus, aantal: 30, bodemstempel: GFL 9 mm Luger FIOCCHI

De patroon is munitie in de zin van artikel 1, lid 1 onder 4e , gelet op artikel 2 lid 2, categorie III onder 1e van de WWM.

Het voorhanden hebben van deze munitie is strafbaar gesteld in artikel 26 lid 1 van de WWM in verband met artikel 55 lid 3 onder a van de WWM.

- itemnummer 4403194 Patroonmagazijn voor 10 patronen van 9x19, voorzien van munitie

De patroonmagazijn is een vuurwapen in de zin van artikel 2, lid 1, categorie III onder 1e van de WWM, gelet op artikel 1 onder 3e en artikel 3 lid 1 van de WWM.

Het voorhanden hebben van de patroonmagazijn wordt in de WWM gelijk gesteld met een vuurwapen. Het voorhanden hebben is strafbaar gesteld in artikel 26 lid 1 WWM ivm artikel 55 lid 3 onder a van de WWM.

- itemnummer 4403407 : patroon, 9 mm luger (9x19) volmantel rondneus, aantal: onbekend, 1e GFL 9 mm luger FIOCCHI (zaten in bovengenoemde patroonmagazijn)

De patroon is munitie in de zin van artikel 1, lid 1 onder 4e , gelet op artikel 2 lid 2, categorie III onder 1e van de WWM.

Het voorhanden hebben van deze munitie is strafbaar gesteld in artikel 26 lid 1 van de WWM in verband met artikel 55 lid 3 onder a van de WWM.

- itemnummer 4430192 patroonmagazijn, merk: Ruger, voor 8 patronen, kaliber .45 ACP, voorzien van munitie (geschikt voor model Ruger 1911)

De patroonmagazijn is een vuurwapen in de zin van artikel 2, lid 1, categorie III onder 1e van de WWM, gelet op artikel 1 onder 3e en artikel 3 lid 1 van de WWM.

Het voorhanden hebben van de patroonmagazijn wordt in de WWM gelijk gesteld met een vuurwapen. Het voorhanden hebben is strafbaar gesteld in artikel 26 lid 1 WWM ivm artikel 55 lid 3 onder a van de WWM.

- itemnummer 4403409: patroon, kaliber .45 ACP, volmantel rondneus, aantal: onbekend (in bovengenoemde patroonmagazijn)

De patroon is munitie in de zin van artikel 1, lid 1 onder 4e , gelet op artikel 2 lid 2, categorie III onder 1e van de WWM.

Het voorhanden hebben van deze munitie is strafbaar gesteld in artikel 26 lid 1 van de WWM in verband met artikel 55 lid 3 onder a van de WWM.

- itemnummer 4430195: patroonmagazijn, merk: Glock, capaciteit 15 patronen, kaliber: 9x19

De patroonmagazijn is een vuurwapen in de zin van artikel 2, lid 1, categorie III onder 1e van de WWM, gelet op artikel 1 onder 3e en artikel 3 lid 1 van de WWM.

Het voorhanden hebben van de patroonmagazijn wordt in de WWM gelijk gesteld met een vuurwapen. Het voorhanden hebben is strafbaar gesteld in artikel 26 lid 1 WWM ivm artikel 55 lid 3 onder a van de WWM.

11. Een proces-verbaal van verhoor verdachte met nummer 2012282087 van 1 november 2012, in de wettelijke vorm opgemaakt door de daartoe bevoegde opsporingsambtenaren T-075 en T-076, doorgenummerde pag. 44 - 45.

Dit proces-verbaal houdt onder meer in als verklaring van verdachte, zakelijk weergegeven:

Zij zou een sleutel krijgen van haar auto. Een Volkswagen Golf. Ik had haar auto geleend. Ze was aan het werk en toen heb ik haar auto geleend.

Er ligt een doos met dertig stuks munitie in mijn woning. Die hoort bij dat pistool wat jullie hebben aangetroffen bij mij. Er zit een patroonhouder in mijn brievenbus.

12. Een proces-verbaal van verhoor verdachte met nummer 2012282087 van 7 november 2012, in de wettelijke vorm opgemaakt door de daartoe bevoegde opsporingsambtenaren T-075 en T-131, doorgenummerde pag. 446.

Dit proces-verbaal houdt onder meer in als verklaring van verdachte, zakelijk weergegeven:

Van wie zijn de spullen die in de Golf liggen?

Van mij

Ten aanzien van het in zaak A onder feit 4 ten laste gelegde:

13. Een proces-verbaal van bevindingen met nummer 2012282087 van 8 november 2012, in de wettelijke vorm opgemaakt door de daartoe bevoegde opsporingsambtenaar T-134, doorgenummerde pag. 360 - 362.

Dit proces-verbaal houdt onder meer in als verklaring van verdachte, zakelijk weergegeven:

Bij navraag bij de Belastingdienst blijkt dat [verdachte] in de periode van 31 oktober 2007 tot 31 oktober 2012 een uitkering heeft genoten. Zijn inkomsten zijn als volgt:

2012 € 10.329

2011 € 6.107

2010 € 10.132

2009 € 14.727

2008 € 14.365

2007 € 13.580

Totaal: € 69.250

Bij navraag bij [verhuurder] blijkt dat de huur van de woning € 563,40 per maand is. Totaal van 2007 – 2012: € 33.744,-.

Totaal contant geld bij hem aangetroffen: bij fouillering € 1.835,- en in woning € 3.950.

Het geld bestond uit diverse biljetten van € 200,- (10 stuks). Daarnaast 70 x € 50,-. , 1x € 20,- en 3 x € 5,-.

Ten aanzien van het in zaak B ten laste gelegde:

De rechtbank stelt vast dat ten aanzien van het bewezen verklaarde sprake is van een bekennende verdachte, als bedoeld in artikel 359, derde lid, van het Wetboek van Strafvordering.

De rechtbank grondt haar beslissing dat verdachte het bewezen geachte heeft begaan op de hierna opgegeven opgesomde bewijsmiddelen.

14. Een kennisgeving van in beslagneming met nummer PL13ZC 2012282087-70 van 1 november 2012, opgemaakt door de daartoe bevoegde rapporteur T-459 (ongenummerd).

15. Een rapport van 26 november 2012, laboratoriumnummer 1429N12, van drs. [persoon 15], forensisch expert, opgemaakt in de zaak tegen de verdachte [verdachte], doorgenummerde pag. 566.

16. Een proces-verbaal van verhoor verdachte met nummer 2012282087 van 7 november 2012, in de wettelijke vorm opgemaakt door de daartoe bevoegde opsporingsambtenaren T-075 en T-131, doorgenummerde pag. 446.

Voetnoten

1.

2.