Uitspraak
GERECHTSHOF ’s-HERTOGENBOSCH
Team belastingrecht
Meervoudige Belastingkamer
Nummers: 20/00396 en 20/00397
Uitspraak op het hoger beroep van
[belanghebbende] ,
wonend in [woonplaats] ,
hierna: belanghebbende,
tegen de uitspraak van de rechtbank Zeeland-West-Brabant (hierna: de rechtbank) van 18 juni 2020, nummers BRE 19/653 en 19/763, in het geding tussen belanghebbende en
de inspecteur van de Belastingdienst,
hierna: de inspecteur.
1.Ontstaan en loop van het geding
1.1.
De inspecteur heeft de aanslagen inkomstenbelasting/premies volksverzekeringen (hierna: IB/PVV) 2015 en 2016 opgelegd. Tevens zijn bij beschikkingen belastingrente in rekening gebracht.
1.2.
Belanghebbende heeft bezwaar gemaakt.
1.3.
De inspecteur heeft uitspraak op bezwaar gedaan en het bezwaar gegrond verklaard.
1.4.
Belanghebbende heeft tegen deze uitspraak beroep ingesteld bij de rechtbank. De rechtbank heeft het beroep gegrond verklaard.
1.5.
Belanghebbende heeft tegen deze uitspraak hoger beroep ingesteld bij het hof. De inspecteur heeft een verweerschrift ingediend.
1.6.
Belanghebbende heeft vóór de zitting nadere stukken ingediend. Deze stukken zijn doorgestuurd naar de inspecteur.
1.7.
De zitting heeft plaatsgevonden op 22 april 2021 in ’s-Hertogenbosch. Voor de zitting hebben belanghebbende en zijn echtgenote laten weten dat zij niet zullen verschijnen. Namens de inspecteur zijn verschenen, [inspecteur 1] en [inspecteur 2] .
Op deze zitting zijn gelijktijdig behandeld de onderhavige zaken en de zaken van de echtgenote van belanghebbende met nummers 20/00394 en 20/00395.
1.8.
Het hof heeft aan het einde van de zitting het onderzoek gesloten.
2.Feiten
2.1.
Belanghebbende is gehuwd met [de echtgenote] (hierna: echtgenote) en heeft over de jaren 2015 en 2016 gezamenlijk met zijn echtgenote aangiften IB/PVV gedaan. In de aangiften zijn de volgende gegevens vermeld:
Aangifte IB/PVV 2015
Echtgenote
Belanghebbende
Loon
€ 24.323
€ 32.975
Huurwaarde eigen woning
€ 1.995
Aftrekbare rente
€ 12.270
Saldo inkomsten en aftrekposten eigen woning
- € 10.275
Aandeel belanghebbende/echtgenoot
€ 6.503
€ 3.770
Inkomen voor persoonsgebonden aftrek
€ 17.181
€ 29.205
Aftrek specifieke zorgkosten:
Kosten medicijnen
€ 50
Uitgaven voor hulpmiddelen
€ 300
Uitgaven voor vervoer
€ 2.480
Dieetkosten
€ 850
Extra uitgaven voor kleding en beddengoed
€ 1.860
Genees- en heelkundige hulp
€ 2.383
Uitgaven voor extra gezinshulp (na drempel)
€ 5.860
€ 13.783
Drempel
€ 1.064
Specifieke zorgkosten
€ 12.719
Aandeel echtgenote/belanghebbende
€ 1.000
€ 11.719
€ 500
€ 530
€ 16.318
€ 16.956
Aangifte IB/PVV 2016
Echtgenote
Belanghebbende
Loon
€ 24.734
€ 30.456
Resultaat uit overige werkzaamheden
€ 10.402
Huurwaarde eigen woning
€ 2.032
Aftrekbare rente
€ 12.137
Saldo inkomsten en aftrekposten eigen woning
- € 10.105
Aandeel belanghebbende/echtgenoot
-
€ 10.105
Inkomen voor persoonsgebonden aftrek
€ 24.734
€ 30.753
Aftrek specifieke zorgkosten:
Kosten medicijnen
€ 27
Uitgaven voor hulpmiddelen
€ 2.131
Uitgaven voor vervoer
€ 2.490
Dieetkosten
€ 900
Extra uitgaven voor kleding en beddengoed
€ 1.350
Genees- en heelkundige hulp
€ 2.399
Reiskosten ziekenbezoek
€ 1.210
Uitgaven voor extra gezinshulp (na drempel)
€ 6.141
€ 16.684
Drempel
€ 1.542
Specifieke zorgkosten
€ 15.106
Aandeel echtgenote/ belanghebbende
€ 5.911
€ 9.195
-
€ 946
€ 18.823
€ 20.612
2.2.
Naar aanleiding van de aangiften IB/PVV 2015 en 2016 heeft de inspecteur vragen gesteld met betrekking tot de geclaimde aftrekposten. Bij het opleggen van de aanslagen IB/PVV 2015 en 2016 heeft de inspecteur (onder andere) de aftrekpost eigen woning en de geclaimde specifieke zorgkosten gecorrigeerd. Bij uitspraken op bezwaar van 25 januari 2019 (2016) en 8 februari 2019 (2015) is een deel van de zorgkosten alsnog in aftrek toegestaan.
2.3.
De aanslag IB/PVV 2015 is vastgesteld naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 29.309. Tevens is bij beschikking € 363 belastingrente in rekening gebracht. De inspecteur heeft bij uitspraak op bezwaar de aanslag verminderd naar een belastbaar inkomen van € 29.098 en de rentebeschikking evenredig verminderd.
2.4.
De aanslag IB/PVV 2016 is vastgesteld naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 31.519. Tevens is bij beschikking € 251 belastingrente in rekening gebracht. De inspecteur heeft bij uitspraak op bezwaar de aanslag verminderd naar een belastbaar inkomen van € 27.505 en de rentebeschikking evenredig verminderd.
2.5.
De rechtbank heeft de beroepen gegrond verklaard. De rechtbank heeft de aanslag IB/PVV 2015 verminderd naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 20.934, de aanslag IB/PVV 2016 verminderd naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 25.563, de beschikkingen belastingrente dienovereenkomstig verminderd, vergoeding van het griffierecht gelast van € 94 en de inspecteur veroordeeld tot een immateriële schadevergoeding van € 500.
2.6.
In een van de bijlagen van het hoger beroepschrift heeft belanghebbende een kopie van de huisartsgegevens overgelegd waarin het volgende is opgenomen met betrekking tot de hyperhidrosis:
“ Intercollegiaal overleg:
Specialist:
Datum: 16-07-2014 14:58
Verwezen naar: [ziekenhuis]
Naam zorgproduct: dermatologie
(…)
Kern verwijsbrief
reden van verwijzing, vraagstelling
behandeling
(E) evaluatie, conclusie
16-07-2014 hyperhidrosis
(S) anamnese
16-07-2014 Naar dermatoloog”
“ Intercollegiaal overleg:
Specialist:
Datum: 09-02-2015 16:20
Verwezen naar: [huidkliniek]
(…)
Kern verwijsbrief
reden van verwijzing, vraagstelling
overmatig zweten oksels
(E) evaluatie, conclusie
overmatig zweten
(S) anamnese
overmatig zweten in aug. botox gehad, maar 2w effect gehad.”
3.Geschil en conclusies van partijen
3.1.
Het geschil betreft het antwoord op de volgende vragen:
I. Is door de rechtbank en het hof terecht griffierecht geheven van zowel belanghebbende als van zijn echtgenote?
II. Heeft de inspecteur voor de aanslag IB/PVV 2015 terecht een deel van de aangevoerde uitgaven voor specifieke zorgkosten, in het bijzonder de genees- en heelkundige hulp en de reiskosten afgewezen?
III. Heeft de inspecteur voor de aanslag IB/PVV 2016 terecht een deel van de aangevoerde uitgaven voor specifieke zorgkosten, in het bijzonder de reiskosten afgewezen?
IV. Is de immateriële schadevergoeding wegens overschrijding van de redelijke termijn juist vastgesteld?
3.2.
Belanghebbende concludeert tot vernietiging van de uitspraak van de rechtbank, de uitspraken op bezwaar, voorts vermindering van de aanslagen IB/PVV 2015 en 2016 en een dienovereenkomstige vermindering van de in rekening gebrachte belastingrente. De inspecteur concludeert tot gegrondheid van het beroep slechts met betrekking tot het leefvervoer en bevestiging van de uitspraak van de rechtbank voor het overige.
4.Gronden
Vooraf en ambtshalve
Prematuur bezwaar
4.1.
Het hof gaat, net zoals de rechtbank, ervan uit dat tijdig bezwaar en beroep is ingesteld gelet op het bepaalde in artikel 6:10, lid 1, letter a, Algemene wet Bestuursrecht (hierna: Awb).
Ten aanzien van het geschil
Ingebrekestelling
4.2.
De rechtbank heeft als volgt beslist:
“Belanghebbende heeft gesteld dat hij door de inspecteur onder druk is gezet om zijn ingebrekestelling in te trekken en dat de inspecteur daarbij verklaard heeft, dat het bezwaar anders ongegrond zou worden verklaard. Belanghebbende verwijst daarbij naar de e-mail correspondentie tussen partijen van (onder meer) 14 mei 2018.
De rechtbank leidt uit de stukken, die door belanghebbende zijn overgelegd, af dat hij meerdere malen contact heeft gehad met de inspecteur en naar aanleiding daarvan verzocht heeft om meer tijd, zodat hij aanvullend bewijs kon overleggen. Verder begrijpt de rechtbank uit de stukken dat de inspecteur de formele uitspraak op bezwaar (steeds) heeft uitgesteld op verzoek van belanghebbende met kennelijk als doel hem meer tijd te gunnen om de aftrekbaarheid van de door hem geclaimde aftrekposten aannemelijk te maken. Het uitstellen van de uitspraak van bezwaar was dus (mede) in het belang van belanghebbende, om hem in de gelegenheid te stellen alsnog het gevraagde bewijs te leveren. Voor het oordeel dat de inspecteur misbruik heeft gemaakt van zijn bevoegdheden ziet de rechtbank dan ook geen aanleiding.
Voorts merkt de rechtbank op dat op de vraag of al dan niet tijdig op het bezwaar is beslist in deze uitspraak niet zal worden ingegaan, nu dat punt onderwerp van geschil is in de zaak met zaaknummer BRE 19/1465, die met toestemming van belanghebbende verwezen is naar rechtbank Den Haag.”
4.3.
Het hof acht deze overweging van de rechtbank juist en op goede gronden gegeven. Dat wat in hoger beroep is aangevoerd leidt niet tot een ander oordeel.
Betaling griffierecht bij de rechtbank en het hof
4.4.
Van de indiener van het beroepschrift wordt door de griffier een griffierecht geheven. Indien het een beroepschrift tegen twee of meer samenhangende besluiten dan wel van twee of meer indieners tegen hetzelfde besluit betreft, is eenmaal griffierecht verschuldigd. [1]
4.5.
Aan de parlementaire geschiedenis van artikel 8:41, lid 1, Awb kan worden ontleend dat de wetgever met deze bepaling heeft beoogd dat, indien beroep is ingesteld door twee of meer indieners ter zake van twee of meer besluiten die zijn genomen ten aanzien van hen afzonderlijk, voor de indiening van het beroepschrift door elk van die indieners griffierecht is verschuldigd. Slechts indien twee of meer indieners één beroepschrift indienen ter zake van
hetzelfde besluitis eenmaal griffierecht verschuldigd. [2]
hetzelfde besluitis eenmaal griffierecht verschuldigd. [2]
4.6.
Belanghebbende en zijn echtgenote zijn beiden in beroep gegaan tegen twee besluiten die tegen elk van hen afzonderlijk zijn genomen, namelijk twee verschillende aanslagen IB/PVV die aan hen afzonderlijk zijn opgelegd. De uitzondering dat slechts eenmaal griffierecht wordt geheven, doet zich hier dus niet voor aangezien de beroepschriften afzonderlijk zijn ingediend en geen sprake is van hetzelfde besluit. Daarom is het hof van oordeel is dat de griffier van de rechtbank en de griffier van het hof terecht voor iedere belanghebbende afzonderlijk griffierecht hebben geheven.
Aanslag 2015
4.7.
Op grond van artikel 6.1, lid 1, aanhef en letter a, Wet inkomstenbelasting 2001 (hierna: Wet IB 2001) is de persoonsgebonden aftrek het gezamenlijke bedrag van de in het kalenderjaar op de belastingplichtige drukkende persoonsgebonden aftrekposten. Op grond van artikel 6.1, lid 2, Wet IB 2001 in verbinding met artikel 6.17, lid 1, aanhef en letter a en b, Wet IB 2001 zijn uitgaven voor specifieke zorgkosten aan te merken als persoonsgebonden aftrekposten waaronder uitgaven voor genees- en heelkundige hulp en uitgaven voor vervoer.
4.8.
Belanghebbende stelt dat hij recht heeft op aftrek van specifieke zorgkosten gelet op de uitgaven voor genees- en heelkundige hulp en uitgaven voor vervoer. De extra aftrek voor genees- en heelkundige hulp bestaat uit de kosten van de behandeling bij de dermatoloog van € 1.500 en een behandeling bij de chiropractor van € 177. Belanghebbende stelt verder dat hij recht heeft op extra aftrek voor uitgaven voor vervoer. De inspecteur heeft een bedrag van € 2.480 geaccepteerd, maar belanghebbende stelt dat hij recht heeft op een totale aftrekpost van € 12.324.
4.9.
Een redelijke verdeling van de bewijslast brengt mee dat op belanghebbende de last rust aannemelijk te maken dat hij recht heeft op aftrek van uitgaven voor specifieke zorgkosten.
Genees- en heelkundige hulp
4.10.
Artikel 6.17, lid 1, letter a, Wet IB 2001 bepaalt dat tot de uitgaven voor specifieke zorgkosten behoren de uitgaven die wegens ziekte of invaliditeit zijn gedaan voor onder andere genees- en heelkundige hulp. Volgens lid 9 van het dit artikel wordt onder genees- en heelkundige hulp verstaan:
a. een behandeling door een arts;
b. een behandeling op voorschrift en onder begeleiding van een arts door een paramedicus;
c. een behandeling door een bij ministeriele regeling aan te wijzen paramedicus, mits voor de behandeling een verklaring door de paramedicus is afgegeven die voldoet aan bij ministeriële regeling te stellen voorwaarden (zie ook art. 39 Uitvoeringsregeling inkomstenbelasting 2001 (hierna: Uitv. reg. IB 2001)).
4.11.
Op grond van de parlementaire geschiedenis van de voorloper van de Wet IB 2001, de Wet op de inkomstenbelasting 1964, ligt aan deze bepaling de gedachte ten grondslag dat uitsluitend uitgaven ter zake van ziekte als buitengewone last in aanmerking dienen te worden genomen, indien en voor zover zij in direct verband met die ziekte kunnen worden gebracht en de belastingplichtige zich daaraan op grond van medische noodzaak redelijkerwijs niet kan onttrekken. [3] Hieruit volgt een direct verband tussen de uitgaven voor specifieke zorgkosten en de ziekte van belastingplichtige.
Dermatoloog
4.12.
Tussen partijen is in geschil of de behandeling door de dermatoloog in verband met de aandoening hyperdrosis acillaris (overmatig zweten) een ziekte is.
4.13.
Belanghebbende stelt dat hij is verwezen door de huisarts naar de dermatoloog. De ingreep verricht door de dermatoloog was medisch noodzakelijk en niet slechts cosmetisch of esthetisch. De behandeling is goedgekeurd door de Amerikaanse FDA en heeft een Europees CE-keurmerk. De behandeling heeft plaatsgevonden in een erkend ziekenhuis en belanghebbende is door een bevoegd en BIG-geregistreerde arts behandeld.
Belanghebbende heeft als bijlage van het hoger beroepschrift een overzicht van de huisartsenpraktijk bijgevoegd waaruit volgt dat de huisarts hem naar de dermatoloog heeft verwezen. Voorts heeft belanghebbende een bijlage overgelegd van het Maxima MC met betrekking tot de “Permanente oplossing voor overmatig okselzweten – Dermatologie”. Daarbij wijst belanghebbende erop dat hierin is opgenomen dat “Mogelijk kunnen patiënten de kosten wel als aftrekpost in hun belastingopgave gebruiken”.
4.14.
De inspecteur stelt dat belanghebbende niet aannemelijk heeft gemaakt dat de behandeling, de MiraDry-behandeling, is ondergaan wegens ziekte of invaliditeit. Een aandoening is niet hetzelfde als een ziekte en de MiraDry-behandeling is een methode om van overmatig zweten af te komen. Daaruit volgt volgens de inspecteur dat de aandoening hyperhidrosis acillaris op zichzelf geen ziekte is, waardoor de uitgaven niet in aanmerking komen voor aftrek van specifieke zorgkosten. Ter zitting heeft de inspecteur toegevoegd dat indien er sprake zou zijn van een verwijzing door de huisarts de ziektekostenverzekeraar de behandeling zou vergoeden. Belanghebbende heeft echter een beperkte verwijzing van de huisarts. Voor het eerste gesprek bij de dermatoloog is wel sprake van een verwijzing, maar vervolgens is een tweede verwijzing nodig van de huisarts en deze ontbreekt, waardoor de ziektekostenverzekeraar de behandeling niet heeft vergoed. Hieruit kan de conclusie worden getrokken dat er geen medische noodzaak was voor de behandeling.
4.15.
Het hof oordeelt als volgt. De wetgever heeft slechts de kosten die direct samenhangen met ziekte of invaliditeit aftrekbaar willen stellen. In de wet wordt ‘ziekte’ niet nader gedefinieerd. Een taalkundige betekenis van ‘ziekte’ kan worden omschreven als ‘een tijdelijke lichamelijke of psychische aandoening die een organisme belemmert in het normale functioneren’. Belanghebbende heeft een kopie van het medisch dossier van de [huidkliniek] overgelegd waarin staat beschreven dat belanghebbende meerdere shirts wisselt op één dag vanwege het overmatig zweten. Het hof acht aannemelijk dat de aandoening van belanghebbende een ziekte is in de zin van artikel 6.17, lid 1, Wet IB 2001, aangezien het overmatig zweten dat bij belanghebbende is vastgesteld, een beperking en belemmering teweeg kan brengen in het dagelijks/normale functioneren. Tevens volgt uit de verwijzing van de huisarts, zie 2.6, de medische noodzaak van de behandeling. Het hof is van oordeel dat de inspecteur het bedrag van € 1.500 ten onrechte niet in aftrek heeft toegelaten.
Chiropractor
4.16.
Tussen partijen is in geschil of de behandeling door de chiropractor aftrekbaar is.
4.17.
Belanghebbende is bij de chiropractor behandeld in verband met zijn artrose, de echtgenote wegens dunne vezel neuropathie. Volgens belanghebbende staat op de website van de Belastingdienst dat de kosten voor een chiropractor aftrekbaar zijn. Daarnaast heeft de huisarts belanghebbende verwezen naar de chiropractor en de behandelingen hebben plaatsgevonden onder begeleiding en toezicht van de huisarts. Dat volgt uit de door belanghebbende overgelegde brief van de chiropractor aan de huisarts. Belanghebbende stelt dat daarom de kosten voor de chiropractor van € 177 aftrekbaar zijn.
4.18.
Volgens de inspecteur is een chiropractor niet aangewezen als een paramedicus waarvoor geen verwijzing door een huisarts nodig is op grond van artikel 6.17, lid 9, letter c, Wet IB 2001 in samenhang met artikel 39 Uitv. reg. IB 2001. Voor het recht op aftrek dienen de behandelingen bij de chiropractor op voorschrift en onder begeleiding van een arts plaats te vinden. De overgelegde brief van de chiropractor aan de huisarts geeft slechts een terugkoppeling weer van de chiropractor van de behandeling van belanghebbende en kan niet bijdragen aan de conclusie dat er sprake is van behandeling op voorschrift en onder begeleiding van een arts.
4.19.
Het hof oordeelt als volgt. Belanghebbende heeft met de overgelegde brief niet aannemelijk gemaakt dat de behandeling door de chiropractor plaatsvond op voorschrift en onder begeleiding van de huisarts. Bovendien is een chiropractor niet aangewezen als een paramedicus waarvoor geen verwijzing nodig is in de zin van artikel 39 Uitv. reg. IB 2001. Dat houdt in dat een behandeling door een paramedicus niet per definitie tot aftrek leidt. Het bedrag van € 177 is daarom terecht niet in aftrek toegelaten door de inspecteur.
4.20.
Voor zover belanghebbendes verwijzing naar de website van de Belastingdienst moet worden opgevat als een beroep op het vertrouwensbeginsel, overweegt het hof als volgt. Op de door belanghebbende overgelegde passage van de website van de Belastingdienst staat duidelijk dat sprake moet zijn van een paramedische behandeling op voorschrift en onder begeleiding van een arts. Aangezien daarvan, zoals hiervóór is geoordeeld, geen sprake van is, faalt het beroep van belanghebbende op het vertrouwensbeginsel.
Uitgaven voor vervoer in verband met ziekte of invaliditeit (leefvervoer)
4.21.
Op grond van artikel 6.17, lid 1, aanhef en letter b, Wet IB 2001 behoren tot de uitgaven voor specifieke zorgkosten de uitgaven voor vervoer.
4.22.
Op belanghebbende rust, bij betwisting door de inspecteur, de last aannemelijk te maken in hoeverre de uitgaven voor vervoer niet behoren tot het normale bestedingspatroon van personen die niet ziek of invalide zijn, doch overigens wat inkomen, vermogen en gezinsomstandigheden betreft, in een gelijke positie verkeren als belanghebbende. Ter zitting heeft de inspecteur nadrukkelijk aangegeven het normbedrag van € 320 niet te betwisten.
4.23.
Belanghebbende heeft de kosten van vervoer voor 2015 als volgt onderbouwd in zijn nader stuk:
Verzekering
199
(129 + 70)
Wegenbelasting
81
(62 + 19)
Brandstof
280
(3.352)
APK-keuring/garagekosten
101
(97,30 + 411,20 + 671,25 + 31,57)
Glas/ramen reparatie/vervangen
20
(229)
Waskosten
11
(126)
Parkeren
6
(69)
Afschrijving Toyota Aygo
46
gemiddeld ruim 9.000 km/jr (990/jr)
Afschrijving Audi A4
603
gemiddeld ruim 10.000 km/jr (7.240/jr)
Belanghebbende komt op een aftrekpost voor leefvervoer van totaal € 12.324, namelijk € 1.347 - € 320 (maatman) x 12 (maanden).
4.24.
De inspecteur voert aan dat de kosten zoals zijn berekend door belanghebbende te hoog zijn. Op zitting heeft de inspecteur aangegeven het wel eens te zijn met het bedrag voor de afschrijving van de Toyota. De hoogte van de afschrijving van de Audi acht de inspecteur niet aannemelijk, omdat de Audi dan in drie jaar volledig afgeschreven zou zijn. Ter zitting heeft de inspecteur een berekening gepresenteerd met een aftrek van totaal € 3.988 extra kosten bovenop de al toegekende kosten van € 2.480.
4.25.
Het hof is van oordeel dat belanghebbende de omvang van de kosten van vervoer niet aannemelijk heeft gemaakt. Het hof acht de ter zitting door de inspecteur gepresenteerde berekening redelijk en aannemelijk, waardoor belanghebbende recht heeft op een extra aftrek van € 3.988.
4.26.
Gelet op het voorgaande zal het belastbaar inkomen van belanghebbende over het jaar 2015 als volgt worden vastgesteld:
2015
Inkomen voor persoonsgebonden aftrek (na correctie aandeel belanghebbende aftrek eigen woning)
€ 29.839
Persoonsgebonden aftrek
Aftrek specifieke zorgkosten
Uitgaven voor vervoer
€ 6.468
Dieetkosten
€ 850
Extra uitgaven voor kleding en beddengoed (3 personen)
€ 930
Genees- en heelkundige hulp
€ 1.633
Uitgaven extra gezinshulp
€ 6.800
Drempel
€ 940
€ 5.860
€ 15.741
Drempel
€ 1.163
Totaal specifieke zorgkosten
€ 14.578
Toegerekend aan belanghebbende
€ 13.432
Giften
€ 530
Belastbaar inkomen uit werk en woning
€ 15.877
Het hof is bij de verdeling van de specifieke zorgkosten tussen belanghebbende en zijn echtgenote, uitgegaan van de verdeling zoals toegepast in de aangiften.
Aanslag 2016
4.27.
Belanghebbende stelt dat hij recht heeft op extra aftrek voor uitgaven voor vervoer. De inspecteur heeft een bedrag van € 2.490 geaccepteerd, maar belanghebbende stelt dat hij recht heeft op een totale aftrekpost van € 11.448.
4.28.
Belanghebbende heeft de kosten van vervoer voor 2016 als volgt onderbouwd in zijn nader stuk:
Verzekering
117
Wegenbelasting
82
(63 + 19)
Brandstof
199
(449 + 1.940 = 2.389)
APK-keuring/garagekosten
108
(283 + 169 + 847 = 1.299)
Waskosten
11
(134)
Parkeren
8
(88)
Afschrijving Toyota Aygo
46
9.134 km (548/jr)
Afschrijving Audi A4
703
gemiddeld ruim 11.000 km/jr (8.437/jr)
Belanghebbende komt op een aftrekpost voor leefvervoer van totaal € 11.448, namelijk € 1.274 - € 320 (maatman) x 12 (maanden).
4.29.
De inspecteur voert aan dat de kosten zoals zijn berekend door belanghebbende te hoog zijn. Op zitting heeft de inspecteur aangegeven het wel eens te zijn met het bedrag voor de afschrijving van de Toyota. De hoogte van de afschrijving van de Audi acht de inspecteur niet aannemelijk, omdat de Audi dan in drie jaar volledig afgeschreven zou zijn. Ter zitting heeft de inspecteur een berekening gepresenteerd met een aftrek van totaal € 4.206 extra kosten waarbij op het totale bedrag aan autokosten € 605 in mindering moet komen in verband met ziekenbezoek waarvoor reeds aftrek was toegekend aan belanghebbende.
4.30.
Het hof is van oordeel dat belanghebbende de omvang van de kosten van vervoer niet aannemelijk heeft gemaakt. Het hof acht de ter zitting door de inspecteur gepresenteerde berekening redelijk en aannemelijk, waardoor belanghebbende recht heeft op een extra aftrek van € 3.601.
4.31.
Gelet op het voorgaande zal het belastbaar inkomen van belanghebbende over het jaar 2016 als volgt worden vastgesteld:
2016
Inkomen voor persoonsgebonden aftrek (na correctie aandeel belanghebbende aftrek eigen woning)
€ 32.465
Persoonsgebonden aftrek
Aftrek specifieke zorgkosten
Medicijnen
€ 27
Uitgaven voor vervoer
€ 6.091
Dieetkosten
€ 900
Extra uitgaven voor kleding en beddengoed (3 personen)
€ 930
Genees- en heelkundige hulp
€ 284
Hulpmiddelen
€ 112
Reiskosten in verband met ziekenbezoek
€ 605
Uitgaven extra gezinshulp
€ 7.220
Drempel
€ 1.143
€ 6.077
€ 15.026
Drempel
€ 1.641
Totaal specifieke zorgkosten
€ 13.385
Toegerekend aan belanghebbende
€ 8.147
Giften
€ 946
Belastbaar inkomen uit werk en woning
€ 23.372
Het hof is bij de verdeling van de specifieke zorgkosten tussen belanghebbende en zijn echtgenote, uitgegaan van de verdeling zoals toegepast in de aangiften.
Belastingrente
4.32.
Belanghebbende heeft geen zelfstandige grieven aangevoerd met betrekking tot de beschikkingen belastingrente. Aangezien de aanslagen IB/PVV 2015 en 2016 worden verminderd, dienen de beschikkingen belastingrente dienovereenkomstig te worden verminderd.
Tussenconclusie
4.33.
De slotsom is dat het hoger beroep gegrond is. De uitspraak van de rechtbank dient te worden vernietigd.
Ten aanzien van het verzoek om schadevergoeding
4.34.
Belanghebbende heeft het hof verzocht om toekenning van een vergoeding van immateriële schade wegens de overschrijding van de redelijke termijn voor beslechting van dit belastinggeschil voor de procedures bij de rechtbank en het hof.
4.35.
De rechtbank heeft als volgt de immateriële schadevergoeding vastgesteld:
“2.16. Als uitgangspunt geldt dat de redelijke termijn wordt overschreden, indien de
rechtbank niet binnen twee jaar nadat het bezwaarschrift is ontvangen heeft beslist. Daarbij
geldt voor de bezwaarfase als redelijke termijn een half jaar.
De rechtbank stelt vast dat ter zake van het jaar 2015 de redelijke termijn is overschreden.
Het bezwaarschrift tegen de aanslag IB/PVV 2015 is ontvangen op 6 februari 2018. De
uitspraak op bezwaar dateert van 8 februari 2019. De rechtbank doet uitspraak op 18 juni
2020. Derhalve zijn sinds de indiening van dat bezwaarschrift twee jaar en (afgerond) 5
maanden verstreken. De redelijke termijn van twee jaar is overschreden met (afgerond) 5
maanden. Van bijzondere omstandigheden is de rechtbank niet gebleken. Belanghebbende
heeft daarom recht op een schadevergoeding van € 500. Nu de inspecteur niet binnen zes
maanden uitspraak op bezwaar heeft gedaan, komt de overschrijding van de redelijke termijn
voor de rekening van de inspecteur. De rechtbank heeft daarom de inspecteur veroordeeld tot
vergoeding van immateriële schade van € 500. Voor het jaar 2016 is de redelijke termijn niet
overschreden, nu de rechtbank uitspraak doet binnen 2 jaar na ontvangst van het
bezwaarschrift 2016 op 17 oktober 2018.”
4.36.
Voor een immateriële schadevergoeding in hoger beroep geldt het volgende. Voor de berechting van de zaak in hoger beroep heeft als uitgangspunt te gelden dat het gerechtshof, behoudens bijzondere omstandigheden, uitspraak doet binnen twee jaar nadat het rechtsmiddel is ingesteld. [4] Belanghebbende heeft hoger beroep ingesteld op 31 juli 2020, waardoor er nog geen twee jaar is verstreken.
4.37.
Het hof is van oordeel dat de rechtbank de immateriële schadevergoeding juist heeft vastgesteld voor de overschrijding van de redelijke termijn tijdens de bezwaarfase. In tegenstelling tot hetgeen belanghebbende aanvoert heeft de rechtbank reeds geoordeeld dat iedere belanghebbende afzonderlijk een vergoeding voor de immateriële schade toekomt. Voor de hoger beroep procedure is de redelijke termijn niet overschreden, waardoor het hof de uitspraak omtrent de immateriële schadevergoeding van de rechtbank bevestigt.
Ten aanzien van het griffierecht
4.38.
De inspecteur dient aan belanghebbende het bij het hof betaalde griffierecht van € 131 te vergoeden, omdat de uitspraak van de rechtbank wordt vernietigd.
Ten aanzien van de proceskosten
4.39.
Het hof oordeelt dat er geen redenen zijn voor een veroordeling in de proceskosten als bedoeld in artikel 8:75 Awb. Belanghebbende heeft namelijk niet verzocht om een proceskostenvergoeding, en het hof is ook ambtshalve niet gebleken, dat zij voor vergoeding in aanmerking komende kosten heeft gemaakt als bedoeld in artikel 1 van het Besluit proceskosten bestuursrecht.
5.Beslissing
Het hof
- verklaart het hoger beroep gegrond;
- vernietigt de uitspraak van de rechtbank, behoudens de beslissing omtrent het griffierecht en de immateriële schadevergoeding.
- verklaart het tegen de uitspraak van de inspecteur ingestelde beroep gegrond;
- vernietigt de uitspraak van de inspecteur;
- vermindert de aanslag IB/PVV 2015 tot een aanslag berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 15.877;
- vermindert de beschikking belastingrente evenredig;
- vermindert de aanslag IB/PVV 2016 tot een aanslag berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 23.372;
- vermindert de beschikking belastingrente evenredig;
- bepaalt dat de inspecteur aan belanghebbende het betaalde griffierecht voor de behandeling van het hoger beroep bij het hof van € 131 vergoedt.
De uitspraak is gedaan door T.A. Gladpootjes, voorzitter, P.A.M. Pijnenburg en M. Harthoorn, in tegenwoordigheid van I.H.M. Fluitsma, als griffier.
De beslissing is in het openbaar uitgesproken op 24 juni 2021 en afschriften van de uitspraak zijn op die datum aangetekend aan partijen verzonden.
Het aanwenden van een rechtsmiddel
Tegen deze uitspraak kunnen beide partijen binnen zes weken na de verzenddatum beroep in cassatie instellen bij
de Hoge Raad der Nederlanden via het webportaal van de Hoge Raadwww.hogeraad.nl.
de Hoge Raad der Nederlanden via het webportaal van de Hoge Raadwww.hogeraad.nl.
Bepaalde personen die niet worden vertegenwoordigd door een gemachtigde die beroepsmatig rechtsbijstand verleent, mogen per post beroep in cassatie instellen. Dit zijn natuurlijke personen en verenigingen waarvan de statuten niet zijn opgenomen in een notariële akte. Als zij geen gebruik willen maken van digitaal procederen kunnen deze personen het beroepschrift in cassatie sturen aan
de Hoge Raad der Nederlanden (belastingkamer), postbus 20303, 2500 EH Den Haag.Alle andere personen en gemachtigden die beroepsmatig rechtsbijstand verlenen, zijn in beginsel verplicht digitaal te procederen (zie
www.hogeraad.nl).
de Hoge Raad der Nederlanden (belastingkamer), postbus 20303, 2500 EH Den Haag.Alle andere personen en gemachtigden die beroepsmatig rechtsbijstand verlenen, zijn in beginsel verplicht digitaal te procederen (zie
www.hogeraad.nl).
Bij het instellen van beroep in cassatie moet het volgende in acht worden genomen:
Bij het beroepschrift wordt een afschrift van deze uitspraak overgelegd.
(Alleen bij procederen op papier) het beroepschrift moet ondertekend zijn;
Het beroepschrift moet ondertekend zijn en ten minste het volgende vermelden:
de naam en het adres van de indiener;
de dagtekening;
een omschrijving van de uitspraak waartegen het beroep in cassatie is gericht;
e gronden van het beroep in cassatie.
Voor het instellen van beroep in cassatie is griffierecht verschuldigd. Na het instellen van beroep in cassatie ontvangt de indiener een nota griffierecht van de griffier van de Hoge Raad.
In het cassatieberoepschrift kan de Hoge Raad verzocht worden om de andere partij te veroordelen in de proceskosten.