ECLI:NL:GHDHA:2025:1422

Uitspraak

GERECHTSHOF DEN HAAG

Civiel recht

Team Handel

Zaaknummer hof : 200.338.334/01

Zaaknummer rechtbank: : 10671374 EL 23-34

arrest van 15 juli 2025

in de zaak van

Dexia Nederland B.V.,

gevestigd in Amsterdam,

appellante,

hierna te noemen: Dexia,

advocaat: mr. I.M.C.A. Reinders Folmer, kantoorhoudende in Amsterdam,

tegen

1.[geïntimeerde 1] , en

2.
[geïntimeerde 2],

beiden wonende te [woonplaats] ,

geïntimeerden,

hierna gezamenlijk te noemen: [geïntimeerde 1] c.s.,

advocaat: mr. J.B. Maliepaard, kantoorhoudende in Rotterdam.

1.De procedure in eerste aanleg

Voor het verloop van de procedure in eerste aanleg verwijst het hof naar het bestreden vonnis van de kantonrechter in de rechtbank Rotterdam, zittingsplaats Rotterdam, van 23 november 2023.

2.De procedure in hoger beroep

2.1.

Het verloop van de procedure blijkt uit:

de dagvaarding in hoger beroep;
de memorie van grieven met producties;
de memorie van antwoord met producties;
de akte uitlaten producties van Dexia;
de antwoordakte van [geïntimeerde 1] c.s.

2.2.

Het hof heeft een datum bepaald voor arrest. Het hof doet recht op bovenvermelde stukken en de stukken van de eerste aanleg.

3.De kern van de zaak

3.1.

Deze zaak gaat over effectenleaseovereenkomsten, tot stand gekomen tussen Dexia en [geïntimeerde 1] c.s. via een tussenpersoon ( [naam] Advies B.V. (hierna: [naam] Advies)). Aan de orde is de vraag of [geïntimeerde 1] c.s. is geadviseerd door een tussenpersoon die niet de daarvoor vereiste vergunning had, terwijl Dexia dat wist, dan wel behoorde te weten. Als deze tussenpersoon beleggingsadvies heeft gegeven en Dexia dat wist, dan wel behoorde te weten, moet Dexia de volledige schade van [geïntimeerde 1] c.s. vergoeden.

3.2.

[geïntimeerde 1] c.s. heeft voor zover relevant in deze procedure gevorderd dat de kantonrechter voor recht verklaart dat Dexia onrechtmatig heeft gehandeld of toerekenbaar tekortgeschoten is tegenover [geïntimeerde 1] c.s., en dat Dexia wordt veroordeeld tot vergoeding van de schade die [geïntimeerde 1] c.s. als gevolg van dit onrechtmatig handelen heeft geleden. [geïntimeerde 1] c.s. heeft voorts gevorderd dat de kantonrechter Dexia zal veroordelen tot voldoening van al datgene dat [geïntimeerde 1] c.s. aan Dexia heeft betaald onder de overeenkomst, vermeerderd met de wettelijke rente daarover. De kantonrechter heeft – bij uitblijven van antwoord van Dexia – de vorderingen van [geïntimeerde 1] c.s. toegewezen, nu deze haar niet ongegrond of onrechtmatig deden voorkomen.

4.De beoordeling

4.1.

Het gaat hier over twee effectenleaseovereenkomsten met nummers [nummer 1] en [nummer 2] - zogenoemde ‘Capital Effect-overeenkomsten’ -, die [geïntimeerde 1] c.s. in het jaar 1999 bij Dexia heeft afgesloten. Uit de eindafrekeningen en het financieel overzicht blijkt dat [geïntimeerde 1] c.s. Dexia nog een bedrag zou moeten betalen.

4.2.

In hoger beroep heeft Dexia grieven aangevoerd en geconcludeerd tot vernietiging van het bestreden vonnis, en het alsnog afwijzen van de vorderingen van [geïntimeerde 1] c.s.

4.3.

[geïntimeerde 1] c.s. heeft geconcludeerd tot verwerping van de aangevoerde grieven en tot bekrachtiging van het bestreden vonnis.

Verjaring

4.4.

Het beroep van Dexia op verjaring van de vordering van [geïntimeerde 1] c.s. gaat niet op. De vordering van [geïntimeerde 1] c.s. is gebaseerd op een onrechtmatige daad van Dexia. Deze vordering verjaart door verloop van vijf jaren vanaf het moment waarop [geïntimeerde 1] c.s. daadwerkelijk bekend is geworden met de schade en de aansprakelijke persoon (art. 3:310 lid 1 BW), in dit geval ten tijde van de hierna genoemde sommatiebrief. De verjaring kan worden gestuit door een schriftelijke mededeling waarin de schuldeiser zich ondubbelzinnig zijn recht voorbehoudt (art. 3:317 lid 1 BW). Voor het antwoord op de vraag of een schriftelijke mededeling voldoet aan de vereisten voor een stuitingshandeling is beslissend of sprake is van een voldoende duidelijke waarschuwing aan Dexia dat zij er, ook na het verstrijken van de verjaringstermijn, rekening mee moet houden dat zij de beschikking houdt over haar gegevens en bewijsmateriaal, opdat zij zich tegen een dan mogelijkerwijs alsnog door [geïntimeerde 1] c.s. ingestelde vordering kan verweren. Of de schriftelijke mededeling voldoet hangt niet alleen af van de inhoud van de mededeling, maar ook van de context waarin deze werd gedaan en de overige omstandigheden van het geval. Anders dan Dexia lijkt te betogen, kan aan een mededeling als bedoeld in art. 3:317 lid 1 BW niet de eis worden gesteld dat daarin een precieze feitelijke en juridische inkleding wordt gegeven waarop het vorderingsrecht zijn grondslag vindt.^[1]

4.5.

[geïntimeerde 1] c.s. heeft Dexia op 10 januari 2006 een (eerste) sommatiebrief gestuurd. In die sommatiebrief heeft [geïntimeerde 1] c.s. zich onder meer beroepen op art. 6:162 BW (onrechtmatige daad) en heeft [geïntimeerde 1] c.s. Dexia gesommeerd om alle door [geïntimeerde 1] c.s. onder de effectenleaseovereenkomsten betaalde bedragen terug te betalen. Vervolgens heeft de gemachtigde van [geïntimeerde 1] c.s. met uitzondering van één periode telkens binnen een termijn van vijf jaar een nieuwe stuitingsbrief aan Dexia gezonden. De door [geïntimeerde 1] c.s. genoemde stuitingsbrief uit 2009 is niet overgelegd, maar er gaat eveneens stuitende werking uit van de opt-out verklaring van [geïntimeerde 1] c.s. (art. 7:907 lid 5 (oud)) BW. Daarmee heeft de gemachtigde van [geïntimeerde 1] c.s. telkens binnen een termijn van vijf jaar een nieuwe stuitingsbrief aan Dexia gezonden, of op andere wijze gestuit.

4.6.

Gelet op de inhoud van de sommatiebrieven en de context waarin deze aan Dexia zijn gestuurd, moet het Dexia duidelijk zijn geweest dat zij rekening moest houden met de mogelijkheid dat de vordering van [geïntimeerde 1] c.s. alsnog geldend gemaakt zou worden. Ook moet het Dexia duidelijk zijn geweest tegen welke (toekomstige) vordering van [geïntimeerde 1] c.s. zij zich in dat geval zou moeten verweren. In de sommatiebrieven staat immers welke verwijten [geïntimeerde 1] c.s. Dexia maakt ter zake de effectenleaseovereenkomsten. Dit alles betekent dat met de hiervoor genoemde brieven en de opt-out verklaring de verjaring van de vordering van [geïntimeerde 1] c.s. steeds tijdig is gestuit.

4.7.

Voor zover Dexia stelt dat de vordering is gebaseerd op de schending van art. 41 Nadere Regeling toezicht effectenverkeer 1999 (
hierna: ‘NR 1999’) en dat deze vordering wel is verjaard, gaat dat verweer niet op. De vordering van [geïntimeerde 1] c.s. is gegrond op art. 6:162 BW. Het feit dat [geïntimeerde 1] c.s. aanvoert dat Dexia een wettelijke plicht heeft geschonden, namelijk art. 41 NR 1999, betekent niet dat er sprake is van een van de onrechtmatige daad-grondslag te onderscheiden vordering gegrond op art. 41 NR 1999. Voor het stuiten van de vordering op grond van onrechtmatige daad was het niet nodig dat [geïntimeerde 1] c.s. ook expliciet in zijn stuitingsberichten vermeldde dat hij Dexia onrechtmatig handelen verweet specifiek (ook) op grond van art. 41 NR 1999.

Juridisch kader

4.8.

Dexia handelt als aanbieder van een effectenleaseovereenkomst ten opzichte van [geïntimeerde 1] c.s. onrechtmatig indien voorafgaand aan de totstandkoming van de effectenleaseovereenkomst met [geïntimeerde 1] c.s. (a) een cliëntenremisier tevens als financieel adviseur is opgetreden zonder te beschikken over de daarvoor benodigde vergunning, en (b) Dexia hiervan op de hoogte was of behoorde te zijn. Daadwerkelijke (subjectieve) bekendheid van Dexia met de advisering aan [geïntimeerde 1] c.s. is dus niet vereist. Vast staat dat bij de totstandkoming van de effectenleaseovereenkomsten met [geïntimeerde 1] c.s. [naam] Advies als cliëntenremisier is betrokken en dat deze niet beschikte over een vergunning om te adviseren. Het hof moet beoordelen of in dit geval is voldaan aan de hiervoor onder a) en b) genoemde vereisten met betrekking tot ‘advisering’ en ‘wetenschap’. Is dat het geval, dan heeft Dexia onrechtmatig gehandeld en is zij schadeplichtig. Verder geldt in dat geval dat een beroep van Dexia op eigen schuld van de afnemer geen succes heeft, omdat de billijkheid in een dergelijk geval in beginsel eist dat de vergoedingsplicht van Dexia geheel in stand blijft. De inhoud van het advies van de cliëntenremisier of een eventueel eigen inzicht van de afnemer in het af te nemen effectenleaseproduct is ook niet meer van belang.^[2]

Advisering

4.9.

Er is sprake van niet-toegestane advisering indien een tussenpersoon in het kader van zijn beroep of bedrijf aan een afnemer een gepersonaliseerde aanbeveling heeft gedaan tot het aangaan van een specifieke effectenleaseovereenkomst of een ander specifiek financieel product. Voor de beoordeling of sprake is van een dergelijke gepersonaliseerde aanbeveling is vereist, maar ook voldoende, dat een effectenleaseproduct is voorgesteld als geschikt voor deze afnemer, of berust op een afweging van de persoonlijke omstandigheden van de afnemer. Voor de beoordeling of de tussenpersoon een aanbeveling heeft gedaan die berust op een afweging van persoonlijke omstandigheden van de afnemer is van belang of de tussenpersoon al dan niet:

i) heeft geïnformeerd naar de financiële omstandigheden en financiële doelen van de afnemer;
ii) ook andere mogelijke effectenleaseproducten heeft genoemd en besproken dan het uiteindelijk afgenomen product;
iii) naast of in samenhang met het afgenomen effectenleaseproduct een ander financieel product heeft geadviseerd.

Maar ook als deze omstandigheden in een concreet geval niet worden vastgesteld, bestaat de mogelijkheid dat de tussenpersoon een gepersonaliseerde aanbeveling heeft gedaan, namelijk een aanbeveling die is voorgesteld als geschikt voor de betrokken afnemer. Hoewel een zodanige, niet op een afweging van persoonlijke omstandigheden berustende aanprijzing onder omstandigheden mogelijk ook als een ‘verkooppraatje’ kan worden gekarakteriseerd, gaat de tussenpersoon daarmee niettemin de reikwijdte van zijn vrijstelling te buiten.^[3]

4.10.

[geïntimeerde 1] c.s. heeft een concrete uiteenzetting gegeven van de wijze waarop [naam] Advies in dit geval heeft bemiddeld bij de totstandkoming van de effectenleaseovereenkomsten, onder “De feitelijke gang van zaken” in het eerste processtuk van [geïntimeerde 1] c.s. in eerste aanleg. De stellingen van [geïntimeerde 1] c.s. komen, samengevat, op het volgende neer. [geïntimeerde 1] c.s. heeft meerdere persoonlijke gesprekken gevoerd met een bij naam genoemde medewerker van [naam] Advies. Daarbij is besproken dat [geïntimeerde 1] c.s. met binnenkort vrij te komen geld uit zijn spaarloonregeling (extra) vermogen wenste op te bouwen. Naar aanleiding hiervan is [geïntimeerde 1] c.s. door de medewerker van [naam] Advies geadviseerd om een specifiek effectenleaseproduct van Dexia af te nemen. Dit product was volgens de medewerker van [naam] Advies geschikt voor de situatie van [geïntimeerde 1] c.s. [geïntimeerde 1] c.s. heeft op het advies van de medewerker van [naam] Advies vertrouwd en heeft dit advies opgevolgd. Vervolgens heeft de medewerker van [naam] Advies de aanvraagformulieren ingevuld en door [geïntimeerde 1] c.s. laten ondertekenen. Daarna heeft de medewerker de aanvraagformulieren meegenomen, naar Dexia gestuurd en is [geïntimeerde 1] c.s. de effectenleaseovereenkomsten aangegaan, aldus [geïntimeerde 1] c.s.

4.11.

Dexia heeft de stellingen over wat feitelijk tussen [geïntimeerde 1] c.s. en de betrokken tussenpersoon is voorgevallen bij gebrek aan wetenschap betwist, omdat Dexia niet bij de advisering door de tussenpersoon aan [geïntimeerde 1] c.s. betrokken is geweest. Deze laatste omstandigheid brengt volgens Dexia mee, dat van haar niet kan worden gevergd de betwisting van de stellingen van [geïntimeerde 1] c.s. nader te motiveren. [geïntimeerde 1] c.s. kan volgens Dexia niet volstaan met een algemene beschrijving van de vermeende vaste werkwijze van de tussenpersoon en de (blote) stelling dat een dergelijke werkwijze ook in het geval van [geïntimeerde 1] c.s. van toepassing zou zijn geweest. Dexia voert verder aan dat de stellingen van [geïntimeerde 1] c.s. niet juist en niet voldoende concreet zijn. Dexia wijst er in dat verband op dat het gaat om herinneringen van [geïntimeerde 1] c.s. aan gebeurtenissen die zich meer dan 20 jaar geleden afgespeeld hebben. Dexia stelt dat het onjuist is dat tussenpersonen altijd een gepersonaliseerde aanbeveling deden. Tot slot betoogt Dexia dat uit de stellingen van [geïntimeerde 1] c.s. niet volgt dat de tussenpersoon een aanbeveling heeft gedaan die zij als geschikt voor [geïntimeerde 1] c.s. heeft voorgesteld en die berust op een afweging van de persoonlijke omstandigheden van [geïntimeerde 1] c.s.

4.12.

Het hof overweegt als volgt. In de vele andere procedures die Dexia over de effectenleaseproblematiek heeft gevoerd, zijn stukken in het geding gebracht waaruit duidelijk is geworden dat Dexia voor de distributie van haar effectenleaseproducten op grote schaal tussenpersonen heeft ingezet. Ook in deze procedure heeft [geïntimeerde 1] c.s. deze stukken (deels) overgelegd. Dexia maakte gebruik van tussenpersonen juist omdat die hun cliënten zouden kunnen adviseren een effectenleaseproduct af te nemen. Zij wist, dan wel behoorde te begrijpen, dat de bij haar aangesloten tussenpersonen de afnemers niet slechts in algemene zin over deze producten pleegden te informeren. Zo volgt (onder meer) uit het jaarverslag van (de rechtsvoorgangster van) Dexia over 1997, een artikel uit Het Financieele Dagblad van 22 april 1998, de tekst op de website van Dexia op 11 mei 2000 en een interview met de directeur beleggingsproducten van Dexia in het tijdschrift ‘Het effect Spaar Select’ uit 2000 dat Dexia bewust gebruikmaakte van tussenpersonen als afzetkanaal, juist omdat zij belangstellenden van een persoonlijk advies konden voorzien. Mede in aanmerking wordt genomen dat Dexia in een eigen memorandum (d.d. 25 maart 2007) ook het standpunt heeft ingenomen dat de werkzaamheden van de tussenpersonen, met wie zij werkte op basis van een cliëntenremisierovereenkomst, zich zelden beperkten tot de werkzaamheden van een cliëntenremisier in strikte zin en dat doorgaans sprake was van het geven van beleggingsadvies. Door deze bedrijfsmatige opzet waarmee effectenleaseproducten door tussenpersonen werden verkocht aan personen heeft Dexia gefaciliteerd en bevorderd dat tussenpersonen (die doorgaans op commissiebasis werkten) een specifiek op de persoon toegesneden advies gaven aan (potentiële afnemers), terwijl het juist op de weg van Dexia heeft gelegen te controleren wat de aard van de betrokkenheid van de tussenpersoon was en of er al dan niet sprake was van (verboden) vergunningplichtige advisering door de tussenpersoon. Als dat het geval was, zou Dexia de overeenkomst met de potentiële afnemer hebben moeten weigeren. Dat Dexia de stellingen van [geïntimeerde 1] c.s. inmiddels slechts bij gebrek aan wetenschap kan betwisten, is het gevolg van haar eigen nalatigheid en komt daarom voor haar rekening en risico.

4.13.

De door [geïntimeerde 1] c.s. geschetste betrokkenheid van de tussenpersoon bij de totstandkoming van de effectenleaseovereenkomsten, moet in het licht van de prejudiciële beslissing van de Hoge Raad van 10 juni 2022 worden gekwalificeerd als vergunningplichtige advisering. Uit de stellingen van [geïntimeerde 1] c.s. volgt namelijk dat (i) de tussenpersoon heeft geïnformeerd naar de wensen en financiële situatie van [geïntimeerde 1] c.s., (ii) [geïntimeerde 1] c.s. het financiële doel aan de tussenpersoon bekend heeft gemaakt, (iii) de tussenpersoon vervolgens een specifiek effectenleaseproduct van een specifieke aanbieder heeft geadviseerd. Deze stellingen volstaan in ieder geval voor de conclusie dat de tussenpersoon de effectenleaseproducten aan [geïntimeerde 1] c.s. heeft voorgesteld als geschikt voor [geïntimeerde 1] c.s., en dat op die grond sprake is van een gepersonaliseerde aanbeveling. Naar het oordeel van het hof bieden de door [geïntimeerde 1] c.s. overgelegde producties voldoende aanknopingspunten die de gang van zaken, zoals beschreven door [geïntimeerde 1] c.s., bevestigen. Daarmee heeft [geïntimeerde 1] c.s. de stelling dat er is geadviseerd, voldoende gemotiveerd onderbouwd.

4.14.

Dexia heeft de door [geïntimeerde 1] c.s. geschetste gang van zaken niet voldoende gemotiveerd betwist. Zij heeft ook onvoldoende aanknopingspunten verschaft om te kunnen concluderen dat de herinneringen van [geïntimeerde 1] c.s. over de gang van zaken niet (in grote lijnen) stroken met de werkelijkheid. Het hof zal Dexia daarom niet toelaten tot het leveren van tegenbewijs.

4.15.

Uit het voorgaande volgt dat het ervoor moet worden gehouden dat de tussenpersoon vergunningplichtig advies heeft gegeven aan [geïntimeerde 1] c.s. in de zin van HR 10 juni 2022.

4.16.

Het verweer van Dexia dat de combinatie van het geven van beleggingsadvies en het aanbrengen van cliënten onder de toenmalige wet- en regelgeving geen vergunningplichtige activiteit was, wordt verworpen. Uit HR 2 september 2016 (ECLI:NL:HR:2016:2012) volgt dat een cliëntenremisier op grond van de Wet toezicht effectenverkeer 1995 over een vergunning moet beschikken indien hij zich niet beperkt tot het aanbrengen van een potentiële belegger bij een beleggingsinstelling of effecteninstelling, maar die belegger tevens in de uitoefening van zijn beroep of bedrijf adviseert.

4.17.

Het hof ziet in wat Dexia in deze procedure verder heeft aangevoerd over de juridische betekenis van het begrip ‘advies’ zoals omschreven door de Hoge Raad in zijn prejudiciële beslissing uit 2022, geen aanleiding om anders te beslissen dan wel om ter zake daarvan prejudiciële vragen te stellen aan de Hoge Raad of het Hof van Justitie van de Europese Unie.

Wetenschap Dexia

4.18.

Ter zake van de wetenschap van Dexia heeft [geïntimeerde 1] c.s. gesteld dat Dexia een bedrijfsmatige werkwijze had voor de verkoop van effectenleaseproducten, waarvan onderdeel was dat door de tussenpersonen die effectenleaseproducten voor haar verkochten, financieel advies werd gegeven gericht op de aanschaf van een effectenleaseproduct van Dexia. Volgens [geïntimeerde 1] c.s. was Dexia op de hoogte van de werkwijze van de door haar ingeschakelde tussenpersonen. Zij wist dat deze tussenpersonen standaard, althans op grote schaal, beleggingsadvies gaven aan de cliënten die zij als cliëntenremisier vervolgens bij Dexia aanbrachten als afnemers van effectenleaseproducten. [geïntimeerde 1] c.s. is dan ook van mening dat Dexia bekend heeft moeten zijn met de advisering aan [geïntimeerde 1] c.s.

4.19.

Het hof overweegt als volgt. Uit de door [geïntimeerde 1] c.s. en Dexia overgelegde producties, die ook in vele andere procedures zijn overgelegd, volgt dat Dexia haar producten aanbood via tussenpersonen. Dexia heeft deze tussenpersonen destijds zelf omschreven als onafhankelijke, gespecialiseerde adviseurs met kwaliteit en kennis van zaken, zodat een met zorg omkleed persoonlijk advies gegarandeerd was. Dat terwijl zij deze tussenpersonen aan zich had gebonden als cliëntenremisier (op commissiebasis) en wist dat deze tussenpersonen niet beschikten over een vergunning om te adviseren. Uit de overgelegde producties blijkt ook dat het voor Dexia kenbaar was dat deze tussenpersoon zich voorafgaand aan de totstandkoming van de effectenleaseovereenkomst tegenover [geïntimeerde 1] c.s. als adviseur had gepresenteerd. Gezien deze gang van zaken had Dexia behoren te waarborgen dat [naam] Advies aan de eisen van art. 41 NR 1999 voldeed. Dexia heeft onvoldoende feiten of omstandigheden naar voren gebracht waaruit volgt dat zij ook bij nader onderzoek niet had kunnen weten dat de tussenpersoon vergunningplichtig advies had gegeven. Tegen deze achtergrond had het op de weg van Dexia gelegen nader te onderbouwen waarom zij in dit concrete geval niet wist en ook niet kon weten dat [geïntimeerde 1] c.s. door [naam] Advies werd geadviseerd. Kortom, er is voldaan aan het vereiste dat Dexia wist of behoorde te weten dat [naam] Advies [geïntimeerde 1] c.s. advies heeft gegeven.

4.20.

Het hof gaat voorbij aan het bewijsaanbod van Dexia, omdat zij de hiervoor geschetste gang van zaken met betrekking tot haar ‘wetenschap’ onvoldoende gemotiveerd heeft betwist. Bovendien heeft Dexia onvoldoende concrete feiten of omstandigheden aangevoerd die tot een ander oordeel zouden kunnen leiden.

Doorgeven order

4.21.

Met grief IV vult Dexia haar standpunt aan op het punt van het doorgeven van een order. Nu [geïntimeerde 1] c.s. in het hoger beroep geen beroep doet op het ‘orderargument’, heeft Dexia geen belang bij behandeling van deze grief.

Conclusie

4.22.

Het voorgaande leidt tot de conclusie dat Dexia onrechtmatig heeft gehandeld en dat zij de schade van [geïntimeerde 1] c.s. volledig dient te vergoeden.

4.23.

Partijen zijn nu, met verwijzing naar rov. 2.2. van het bestreden vonnis van de kantonrechter, in staat zelf de door Dexia aan [geïntimeerde 1] c.s. verschuldigde schadevergoeding te berekenen.

4.24.

Het hof passeert de stelling van Dexia dat [geïntimeerde 1] c.s. in strijd met art. 85 lid 4 Rv heeft gehandeld door bij memorie van antwoord 53 producties over te leggen. Het gaat vrijwel uitsluitend om stukken die bekend zijn bij de advocaten van beide partijen en die in bijna alle Dexia-zaken overgelegd plegen te worden. Er zijn slechts een paar producties overgelegd die specifiek op deze zaak zien en op die producties heeft Dexia – naar eigen zeggen – bij akte gereageerd.

Slotsom en proceskosten

4.25.

Uit het voorgaande volgt dat de grieven van Dexia niet slagen. Wat verder nog is aangevoerd door partijen, kan niet tot een andere beslissing leiden. Het bestreden vonnis zal worden bekrachtigd.

4.26.

Dexia is aan te merken als de in het ongelijk gestelde partij. Zij is daarom in eerste aanleg terecht in de proceskosten veroordeeld, zodat de daartegen gerichte grief van Dexia faalt. Dexia dient ook in hoger beroep te worden veroordeeld in de proceskosten. Gelet op de in hoge mate gestandaardiseerde processtukken in deze procedure, zal het hof voor het bepalen van het salaris van de advocaat aansluiten bij appeltarief II.

5.De uitspraak

Het hof:

5.1.

bekrachtigt het bestreden vonnis, voor zover dat aan het oordeel van het hof is onderworpen;

5.2.

veroordeelt Dexia in de proceskosten van het hoger beroep, en begroot die kosten tot op heden aan de zijde van [geïntimeerde 1] c.s. op € 349,00 aan griffierecht en op € 1.821,00 (1,5 punt × appeltarief II) voor salaris advocaat, en op € 178,00 voor nakosten. Als Dexia niet binnen veertien dagen na de dag van deze uitspraak aan de veroordelingen voldoet en het arrest daarna wordt betekend, worden de proceskosten vermeerderd met € 92,00 en de kosten van betekening;

5.3.

veroordeelt Dexia in de wettelijke rente als bedoeld in art. 6:119 BW over de proceskosten als deze niet binnen veertien dagen na het verschuldigd worden daarvan zijn voldaan;

5.4.

verklaart dit arrest uitvoerbaar bij voorraad;

5.5.

wijst het meer of anders gevorderde af.

Dit arrest is gewezen door mrs. C.A. Joustra, H.J. van Harten en P. Volker, en is in het openbaar uitgesproken op 15 juli 2025 in aanwezigheid van de griffier.

Bij afwezigheid van de voorzitter ondertekend door de rolraadsheer.