ECLI:NL:GHARL:2020:10365

Uitspraak

Afdeling strafrecht

Parketnummer: 21-007583-15

Uitspraak d.d.: 11 december 2020

TEGENSPRAAK

Arrestvan de meervoudige kamer voor strafzaken van het gerechtshof Arnhem-Leeuwarden, zittingsplaats Leeuwarden, gewezen op het hoger beroep, ingesteld tegen het vonnis van de rechtbank Noord-Nederland van 14 december 2015 met parketnummer 18-850039-14 in de strafzaak tegen

[verdachte] ,

geboren op [geboortedatum] 1955 te [geboorteplaats] ,

wonende te [woonplaats] , [woonadres] .

Het hoger beroep

De verdachte heeft tegen het hiervoor genoemde vonnis hoger beroep ingesteld.

Onderzoek van de zaak

Dit arrest is gewezen naar aanleiding van het onderzoek op de terechtzittingen van het hof van 19 september 2018, 19 maart 2020 en 27 november 2020 en, overeenkomstig het bepaalde bij artikel 422 van het Wetboek van Strafvordering, het onderzoek op de terechtzitting in eerste aanleg.

Het hof heeft kennisgenomen van de vordering van de advocaat-generaal, strekkende tot:

het bepalen van de straf ex artikel 423 lid 4 van het Wetboek van Strafvordering ten aanzien van feit 2B en feit 4 op een gevangenisstraf voor de duur van 6 maanden en
veroordeling van verdachte voor het onder 3 ten laste gelegde tot een gevangenisstraf voor de duur van 12 maanden, met aftrek van voorarrest.

Deze vordering is na voorlezing aan het hof overgelegd.

Het hof heeft voorts kennisgenomen van hetgeen door verdachte en zijn raadsman, mr. W. Hendrickx, naar voren is gebracht.

Het vonnis waarvan beroep

De rechtbank heeft bij vonnis van 14 december 2015, waartegen het hoger beroep is gericht, de verdachte van het onder 1 ten laste gelegde feit vrijgesproken en de dagvaarding ten aanzien van het onder 2A ten laste gelegde nietig verklaard. De rechtbank heeft verdachte veroordeeld ter zake het onder 2B (aanwezig hebben van ruim 11 kilo hasjiesj/hennep), het onder 3 (deelname criminele organisatie) en het onder 4 (verboden wapenbezit) ten laste gelegde tot een gevangenisstraf voor de duur van 2 jaren, met aftrek van voorarrest.

Het hof zal het vonnis waarvan beroep - voor zover aan het oordeel van het hof onderworpen - vernietigen en opnieuw rechtdoen.

Omvang van het beroep

Het hof heeft kennisgenomen van de akte rechtsmiddel van 28 december 2015 waaruit blijkt dat het hoger beroep onbeperkt is ingesteld. Bij akte van 14 juli 2016 is het hoger beroep ten aanzien van de feiten 1, 2 en 4 ingetrokken. Het onderzoek op de terechtzitting in hoger beroep is daarom ook beperkt tot feit 3.

Het hof zal ter zake van het onder 2B en 4 bewezenverklaarde, welk feiten niet aan het oordeel van het hof zijn onderworpen, ingevolge artikel 423 lid 4 Wetboek van Strafvordering (Sv) volstaan met het bepalen van een straf voor die bewezenverklaarde feiten.

De tenlastelegging

Aan verdachte is - na wijziging van de tenlastelegging ter terechtzitting in eerste aanleg en voor zover thans nog aan de orde - ten laste gelegd dat:

3.hij in omstreeks de periode van 1 januari 2014 tot en met 23 september 2014, in de gemeente [gemeente] , althans in Nederland, heeft deelgenomen aan een organisatie, te weten een samenwerkingsverband tussen verdachte en (onder meer) [naam1] , [naam2] , [naam3] , [naam4] en/of [naam5] en welke organisatie tot oogmerk had het plegen van misdrijven als bedoeld in artikel 11, derde, vierde en/of vijfde lid van de Opiumwet, te weten:

- het al dan niet in de uitoefening van een beroep of bedrijf opzettelijk telen, bereiden, bewerken, verwerken, verkopen, afleveren, verstrekken en/of vervoeren van hoeveelheden hennep, en/of

- het opzettelijk buiten het grondgebied van Nederland brengen van grote hoeveelheden, althans hoeveelheden, hennep, en/of

- het opzettelijk aanwezig hebben van grote hoeveelheden hennep.

Indien in de tenlastelegging taal- en/of schrijffouten voorkomen, zijn deze verbeterd. De verdachte is daardoor niet geschaad in de verdediging.

Overweging met betrekking tot het bewijs

Onder 3 wordt verdachte verweten dat hij in de periode van 1 januari 2014 tot en met 23 september 2014 heeft deelgenomen aan een criminele organisatie. In de betreffende periode zou een samenwerkingsverband hebben bestaan tussen [verdachte] , [naam2] , [naam3] , [naam4] en/of [naam5] , waarbij het oogmerk was gericht op het plegen van misdrijven als bedoeld in artikel 11, derde, vierde en/of vijfde lid van de Opiumwet.

De verdachte heeft ter zitting in hoger beroep bekend plakken hash te hebben verkocht, maar in kleine hoeveelheden. Hij ontkent dat hij deel heeft uitgemaakt van een criminele organisatie. Er was volgens hem geen samenwerkingsverband met zijn zonen.

Het hof overweegt als volgt.

Juridische kaderArtikel 11a Opiumwet (oud) is na de in de onderhavige zaak tenlastegelegde periode door de wetgever in 2015 (Stb. 2014, 444) aangepast en vernummerd als artikel 11b Opiumwet. Deze strafbaarstelling behelst een bijzondere regeling voor de strafbaarstelling van deelneming aan een criminele organisatie. De ratio van deze bepaling is de bescherming van de samenleving tegen het gevaar dat uitgaat van criminele organisaties die zich specifiek bezighouden met drugshandel, waarop in vergelijking met de reguliere strafbaarstelling in art. 140 van het Wetboek van Strafrecht (Sr), een zwaardere straf staat. Voor wat betreft de inhoud en reikwijdte van de in deze strafbepaling opgenomen begrippen dient aansluiting te worden gezocht bij die zoals opgenomen en toegepast bij artikel 140 Sr.

In de eerste plaats moet kunnen worden vastgesteld dat sprake is van een organisatie. Onder een organisatie als bedoeld in artikel 11a Opiumwet (oud) moet worden verstaan een samenwerkingsverband met een zekere duurzaamheid en structuur tussen de verdachte en ten minste één ander persoon (vgl. ECLI:NL:HR:1993:AD1974 en HR 20 maart 2018, ECLI:NL:HR:2018:378). Het moet in ieder geval gaan om een duurzaam, min of meer gestructureerd samenwerkingsverband, dat als eenheid kan opereren (vgl. HR 26 juni 1984, NJ 1985, 92 en HR 26 november 1985, NJ 1986, 389). Er is reeds sprake van een dergelijke organisatie wanneer één persoon met minimaal één of meer anderen voor een door hen gesteld doel samenwerken. Het optreden als eenheid is geen absolute voorwaarde, terwijl de juridische status van het samenwerkingsverband niet relevant is. Ook hoeft er geen sprake te zijn van formeel afgebakende taken, maar het samenwerkingsverband moet wel meer dan een incidenteel karakter hebben (vgl. HR 16 oktober 1990, NJ 1991, 442 en HR 10 juli 2001, NJ 2001, 687). Van een duurzaam, min of meer gestructureerd samenwerkingsverband kan al blijken als er gedurende een vaste periode door bepaalde personen volgens een vast patroon wordt samengewerkt. Niet noodzakelijk is daarbij dat het enkel steeds dezelfde personen betreft, wel dient er sprake te zijn van een vaste kern (vgl. HR 29 januari 1991, NJB 1991, 50). Ook is in dezen niet vereist dat al de personen van de organisatie onderling met elkaar samengewerkt hebben of bekend waren met de andere deelnemers aan de organisatie en hun bezigheden voor die organisatie (vgl. HR 9 november 2004, ECLI:NL:HR:2004:AQ8470 en HR 22 januari 2008, NJ 2008, 72). Ten slotte hebben duurzaamheid en gestructureerdheid betrekking op het bestanddeel ‘organisatie’ en niet op ‘deelneming’, zodat ook een relatief korte bijdrage aan een duurzaam en gestructureerd samenwerkingsverband strafbaar kan zijn.

Om tot een bewezenverklaring van artikel 11a Opiumwet (oud) te kunnen komen is voorts vereist dat de organisatie het oogmerk heeft van het plegen van een bepaald misdrijf of misdrijven in de zin van artikel 11a Opiumwet (oud). Het oogmerk betreft het naaste doel van de organisatie en niet dat van de verdachte/deelnemer aan de organisatie. Het oogmerk kan daarbij gericht zijn op een enkel, specifiek genoemd delict of meerdere delicten uit de Opiumwet, maar een pluraliteit daarvan is noodzakelijk. Het oogmerk impliceert dat de betreffende misdrijven (of pogingen of voorbereidingen daartoe) nog niet hoeven te hebben plaatsgevonden (vgl. HR 13 oktober 1987, NJ 1988, 425). Niet is vereist dat het plegen van de misdrijven uit de Opiumwet de voornaamste bestaansgrond van de organisatie is of dat de organisatie de uitsluitende bedoeling heeft misdrijven uit de Opiumwet te plegen. Voor het bewijs van het oogmerk kan onder meer betekenis toekomen aan misdrijven die in het kader van de organisatie reeds zijn gepleegd en aan de planmatigheid of stelselmatigheid van de activiteiten die met dit doel worden verricht.

Tot slot moet voor een bewezenverklaring van artikel 11a Opiumwet (oud) worden vastgesteld of het handelen van de verdachte kan worden aangemerkt als deelneming aan de organisatie. Van deelneming is in objectieve zin sprake indien een persoon behoort tot de organisatie en een aandeel heeft in gedragingen, dan wel gedragingen ondersteunt die strekken tot of rechtstreeks verband houden met de verwezenlijking van het oogmerk van de organisatie (vgl. HR 18 november 1997, ECLI:NL:HR:ZD0858/NJ 1998, 225; HR 3 juli 2012, ECLI:NL:HR:BW5161 en HR 14 maart 2017, ECLI:NL:HR:2017:413). Beide vereisten zijn te beschouwen als nevengeschikt, maar zijn tevens onderling nadrukkelijk samenhangend.

Uit de bewijsmiddelen moet derhalve duidelijk worden dat de verdachte behoort tot de organisatie en dus niet enkel is te beschouwen als een sympathisant. Daarnaast moet sprake zijn van enige, naar buiten gerichte activiteit die in nauw verband staat met de misdrijven die de organisatie nastreeft. Deze activiteit kan bestaan uit het (mede)plegen van de misdrijven, maar kan ook bestaan uit het feitelijk verrichten van hand- en spandiensten en (dus) het verrichten van handelingen die op zichzelf niet zo zeer zijn te kwalificeren als een strafbare vorm van daderschap, maar wel zijn aan te merken als bovenbedoeld een aandeel hebben in of ondersteuning van gedragingen die strekken tot of rechtstreeks verband houden met de verwezenlijking van het oogmerk van de organisatie. Niet is vereist derhalve dat de verdachte aan enig concreet misdrijf van de organisatie heeft deelgenomen.

Naast deze objectieve vereisten dient de verdachte in subjectieve zin in zijn algemeenheid te weten dat de organisatie als oogmerk heeft het plegen van een of meer specifieke misdrijven uit de Opiumwet. Wetenschap bij de verdachte in de vorm van voorwaardelijk opzet is op dit punt niet voldoende (vgl. HR 18 november 1997, LJN:ZD0858/NJ 1998, 225; HR 8 oktober 2002, 2002:AE5651/NJ 2003, 64 en HR 8 februari 2011, ECLI:NL:HR:2011:BO9814). Niet is vereist derhalve dat de verdachte enige vorm van opzet heeft gehad op een door de organisatie beoogd concreet misdrijf.

Gelet op bovenstaand geschetst juridisch kader ziet het hof zich gesteld voor de beantwoording van drie, onderling samenhangende vragen:
a) Was er sprake van een organisatie als bedoeld in artikel 11a Opiumwet (oud)?
b) Had deze organisatie als oogmerk het plegen van misdrijven als bedoeld in artikel 11a van de Opiumwet (oud)?
c) Kan het handelen van verdachte worden aangemerkt als deelneming aan deze organisatie?
a. Criminele organisatie en b. oogmerk tot het plegen van misdrijvenHet hof is van oordeel dat uit de opgenomen bewijsmiddelen naar voren komt dat tussen diverse verdachten sprake was van een duurzaam en gestructureerd samenwerkingsverband dat tot oogmerk heeft het plegen van misdrijven, in die zin dat de organisatie zich bezig hield met de handel in (soft)drugs en grote hoeveelheid hennep aanwezig had.

De bewijsmiddelen bestaan met name uit tap- en OVC-gesprekken die zijn opgenomen in de periode van 14 januari 2014 tot en met 20 september 2014. Gelet op hoeveelheid gesprekken die betrekking hebben op de handel, de mate waarin onderling contact heeft plaatsgevonden en de inhoud van de gesprekken kan daaruit in voldoende mate een structuur en duurzaamheid tussen de verschillende personen worden onderkend. [verdachte] heeft de meeste contacten met zowel leveranciers en afnemers en heeft een sturende en adviserende rol, zo blijkt uit de gesprekken.

In de tap- en OVC-gesprekken wordt veelvuldig gebruik gemaakt van versluierd taalgebruik. Er zijn diverse gesprekken waarin wordt gesproken over Afghaan, groot spul, chocolade, schoenen, broeken, truien, kussens, sokken, meters, Marlboro, ster, jood, papier, Mercedes, Ghabaz, gras, kamelo, goud en brons en polom, Ook wordt er vaak gesproken over spul waar mensen interesse in hebben, over dingen, handelswaar, bewaargoed. Deze uitingen wordt gedaan in een context waarbij ook wordt gesproken over prijzen, kilos’, en de kwaliteit van een bepaald goed. Ook blijkt uit de tapgesprekken dat er afspraken worden gemaakt om spullen af te leveren of om geld op te halen. Het hof bij zijn oordeel betrokken dat, zoals uit de verklaring van [naam2] , met Afghaan en jood hasj wordt bedoeld. Voorts is het een feit van algemene bekendheid dat in het criminele circuit met gras hennep wordt bedoeld, zoals ook verdachte aangaf in een van zijn eerste verklaringen bij de politie. Gelet op de inhoud en het onderlinge verband van de tapgesprekken is het hof van oordeel dat deze zien op de handel in verdovende middelen. De overige gebezigde bewijsmiddelen ondersteunen het oordeel dat de getapte gesprekken zien op de handel in verdovende middelen. Zo is bij meerdere personen hennep in de woning aangetroffen, heeft [naam4] verklaard dat hij 15 tot 17 kilo heeft verhandeld en heeft [naam6] verklaard dat hij voor de familie [van verdachte] drugs heeft vervoerd, onder andere naar Duitsland. Hij verklaart dat als over “papieren” wordt gesproken er dan geld wordt bedoeld. Ook [verdachte] heeft verklaard dat hij in drugs handelde. Hij verkocht plakjes weed. Bovendien werd gebruik gemaakt van voertuigen met een geheime bergplaats. In de VW Transporter, die diverse malen werd gebruikt door [naam4] , werden weedresten aangetroffen. In de Mazda, eigendom van [verdachte] , moest [naam6] geld ophalen in [plaats] en dat opbergen in de geheime bergplaats. Verder heeft [naam6] verklaard dat [naam4] zijn wiet in hanteerbare porties in dat vak stopte.
De verdachte heeft ter zitting van het hof op 27 november 2020 verklaard dat als het in de gespreken gaat over “Jood” het gaat over mensen van het Joodse volk. Als er wordt gesproken over schoenen of Afghaanse broeken gaat het volgens verdachte over gebedskleding. Die verklaring acht het hof volstrekt ongeloofwaardig gelet op de overige inhoud van de gesprekken waarin het woord Jood wordt gebruikt. In die gesprekken gaat het onder andere over goed spul, of het Joodse beschikbaar is of niet, Joodse spullen, Joods is nu wel binnen en of die Jood moet worden gebracht of niet.

Gelet op het voorgaande in onderling verband en samenhang bezien is het hof van oordeel dat de in de tenlastelegging genoemde personen (zijnde: [verdachte] , [naam2] , [naam4] en [naam5] een gestructureerd en duurzaam samenwerkingsverband vormden die als oogmerk had het plegen van drugsfeiten. Het hof zal hierna ingaan op de rol van de verdachte.

c. Rol van verdachteHet bewijs van deelneming aan een criminele organisatie door verdachte is grotendeels gevormd op grond van de beschikbare tapverslagen en OVC-gesprekken. Verdachte heeft zijn deelname aan de gesprekken niet ontkend.

Uit de gesprekken blijkt dat verdachte vaak wordt gebeld met de vraag of er nog iets beschikbaar is en/of hij iets weet dan wel kan regelen. Verdachte is ook degene die veel over prijzen praat en wat het moet opleveren. Ook blijkt dat verdachte een sturende en adviserende rol heeft in het geheel. Zo geeft verdachte onder meer op 2 maart 2014 en 10 april 2014 instructies aan [naam5] . Op 12 mei 2014 heeft verdachte een gesprek met [naam2] waarin hij zegt dat [naam2] er 1250 voor moet vragen. Verder blijkt uit het tapgesprekken van 23 april 2014 dat verdachte belt met een onbekende man waarin hij aangeeft dat hij op vakantie gaat en dat hij "het" aan zijn jongste zoon wil overlaten. Verdachte heeft diezelfde dag nog contact met [naam4] waarin hij aangeeft dat hij nu zijn werk moet gaan uitvoeren, hetgeen er op duidt dat er weldegelijk een taakverdeling was.

Gelet op hetgeen het hof hiervoor heeft overwogen over de duiding van de inhoud van de tapgesprekken en met name ook het aantal gesprekken met versluierd taalgebruik concludeert het hof dat verdachte betrokken was bij de handel in verdovende middelen en daarin een prominente rol heeft gehad. Het hof acht derhalve wettig en overtuigend bewezen dat verdachte heeft deelgenomen aan de criminele organisatie. Het onder 3 ten laste gelegde kan wettig en overtuigend bewezen worden.

Bewezenverklaring

Door wettige bewijsmiddelen, waarin zijn vervat de redengevende feiten en omstandigheden waarop de bewezenverklaring steunt, acht het hof wettig en overtuigend bewezen dat verdachte het ten laste gelegde heeft begaan, met dien verstande dat:

3.hij in de periode van 1 januari 2014 tot en met 23 september 2014, in Nederland, heeft deelgenomen aan een organisatie, te weten een samenwerkingsverband tussen verdachte en (onder meer) [naam1] , [naam2] , [naam4] en [naam5] en welke organisatie tot oogmerk had het plegen van misdrijven als bedoeld in artikel 11, derde en vijfde lid van de Opiumwet, te weten:- het al dan niet in de uitoefening van een beroep of bedrijf opzettelijk verkopen, afleveren, verstrekken en/of vervoeren van hoeveelheden hennep, en- het opzettelijk aanwezig hebben van grote hoeveelheden hennep.

Het hof acht niet bewezen hetgeen verdachte meer of anders is ten laste gelegd dan hierboven is bewezen verklaard, zodat deze daarvan behoort te worden vrijgesproken.

Bewijs

De beslissing dat het bewezenverklaarde door de verdachte is begaan, berust op de feiten en omstandigheden als vervat in de bewijsmiddelen zoals die zijn opgenomen in de bijlage bij dit arrest.

Strafbaarheid van het bewezenverklaarde

Het onder 3 bewezenverklaarde levert op:

deelneming aan een organisatie die tot oogmerk heeft het plegen van een misdrijf als bedoeld in artikel 11, derde lid, van de Opiumwet en deelneming aan een organisatie die tot oogmerk heeft het plegen van een misdrijf als bedoeld in artikel 11, vijfde lid, van de Opiumwet.

Strafbaarheid van de verdachte

Verdachte is strafbaar aangezien geen omstandigheid is gebleken of aannemelijk geworden die verdachte niet strafbaar zou doen zijn.

Oplegging van straf en/of maatregel

De hierna te melden strafoplegging is in overeenstemming met de aard en de ernst van het bewezenverklaarde en de omstandigheden waaronder dit is begaan, mede gelet op de persoon van verdachte, zoals van een en ander bij het onderzoek ter terechtzitting is gebleken.

In de woning van verdachte is ruim 11 kilo hasjiesj/hennep aangetroffen. Het in een dergelijke omvang aanwezig hebben van hasjiesj en hennep is een strafbaar feit op zich. Gezien de hoeveelheid aangetroffen hennep kan het echter niet anders dan dat deze voor verdere verspreiding was bedoeld. Naast gezondheidsrisico’s voor de gebruikers van hennep, leidt de handel daarin veelal tot negatieve maatschappelijke effecten, nu dit niet zelden gepaard gaat met andere vormen van criminaliteit.

Verdachte heeft zich schuldig gemaakt aan deelname aan een criminele organisatie. Hierin werd gedurende een langere periode gehandeld in drugs. Door deel te nemen aan een dergelijke organisatie hebben verdachte en zijn medeverdachten geen oog gehad voor de maatschappelijke problemen die de handel in drugs met zich meebrengt. Niet alleen op het gebied van de effecten van het gebruik van verdovende middelen voor de volksgezondheid. Maar ook het criminele circuit waarvan deel wordt uitgemaakt. Criminele organisaties hebben bovendien een ontwrichtend effect op de rechtsorde, door de interne normen en omgangsvormen die worden gehanteerd, en door de winsten die dergelijke organisaties maken en die op enig moment weer in de bovenwereld geïnvesteerd worden. Op deze wijze vindt vermenging van de (illegale) onderwereld met de (legale) bovenwereld plaats. Dit werkt ontwrichtend en ondermijnend voor de maatschappij.

Bij het bepalen van de hoogte van de straf heeft het hof gelet op het aandeel dat verdachte in de criminele organisatie heeft gehad. Zoals ook opgenomen in de bewijsoverweging had verdachte een coördinerende, leidinggevende rol. Verdachte vervulde een uiterst actieve rol en was degene die de (meeste) contacten had met de afnemers en de leveranciers, stuurde andere leden aan en gaf advies. Tevens was verdachte voor de handel in het bezit van een auto met geheime bergplaats. Het hof merkt op dat vanaf de start van het afluisteren van gesprekken tot aan het einde van het onderzoek de rol van verdachte geen wezenlijke verandering heeft ondergaan. Van een opstartfase lijkt geen sprake en de handel is gestopt door het optreden van politie.

Verder heeft het hof acht geslagen op een verdachte betreffend Uittreksel Justitiële Documentatie van 22 oktober 2020 waaruit blijkt dat verdachte eerder onherroepelijk is veroordeeld voor het plegen van (andersoortige) strafbare feiten. Artikel 63 van het Wetboek van Strafrecht is van toepassing. Ten aanzien van de persoonlijke omstandigheden van verdachte zoals die blijken uit het dossier en zoals die ter terechtzitting van het hof zijn besproken zijn voorts geen bijzonderheden gebleken die in strafverhogende- of strafverlagende zin van invloed zijn op de strafoplegging.

Gelet op de aard en de ernst van het feit, gezien in het licht van verdachtes aandeel in de criminele organisatie kan niet worden volstaan met een andere straf dan een gevangenisstraf. Het hof acht voor dit feit een gevangenisstraf van 15 maanden als uitgangspunt passend.

Het hof overweegt met betrekking tot het procesverloop in hoger beroep in deze zaak het volgende. Verdachte heeft op 16 december 2015 hoger beroep ingesteld tegen het vonnis van de rechtbank Noord-Nederland. Op 19 september 2018 heeft een regiezitting plaatsgevonden. Bij tussenarrest van 3 oktober 2018 heeft een verwijzing naar de raadsheer-commissaris plaatsgevonden zodat een aantal getuigen konden worden gehoord. Op 19 maart 2020 kon de zaak niet inhoudelijk worden behandeld wegens de uitbraak van COVID19. Vervolgens is de zaak inhoudelijk behandeld op 27 november 2020 en wijst het hof heden arrest.

Het hof is van oordeel, gelet op genoemd procesverloop, dat de behandeling van de zaak in hoger beroep niet binnen een redelijke termijn heeft plaatsgevonden en dat dit matiging van de op te leggen straf tot gevolg moet hebben.

Gelet op het voorgaande, in onderling verband en samenhang bezien, is het hof van oordeel dat een gevangenisstraf voor de duur van 12 maanden, met aftrek van het voorarrest, passend en geboden is als straf voor het onder 3 tenlastegelegde feit.

Bepaling van de hoofdstraf op grond van het bepaalde in art. 423, vierde lid, SvNu het hoger beroep uitsluitend is gericht tegen het onder 3 tenlastegelegde zal het hof overeenkomstig het bepaalde in het vierde lid van artikel 423 van het Wetboek van Strafvordering eerst de straf bepalen ten aanzien van de onder 2B en 4 bewezenverklaarde misdrijven, te weten op een gevangenisstraf voor de duur van zes maanden. Het hof heeft hierbij acht geslagen op de tijd die is verstreken tussen de bewezenverklaarde feiten en het arrest van het hof.
Toepasselijke wettelijke voorschriften

Het hof heeft gelet op artikel 11b van de Opiumwet en artikel 63 van het Wetboek van Strafrecht.

Deze voorschriften zijn toegepast, zoals zij golden ten tijde van het bewezenverklaarde.

BESLISSING

Het hof:

Vernietigt het vonnis waarvan beroep voor zover aan het oordeel van het hof onderworpen en doet in zoverre opnieuw recht:

Verklaart zoals hiervoor overwogen bewezen dat de verdachte het onder 3 tenlastegelegde heeft begaan.

Verklaart niet bewezen hetgeen de verdachte meer of anders is tenlastegelegd dan hierboven is bewezenverklaard en spreekt de verdachte daarvan vrij.

Verklaart het onder 3 bewezenverklaarde strafbaar, kwalificeert dit als hiervoor vermeld en verklaart de verdachte strafbaar.

Veroordeelt de verdachte tot een
gevangenisstrafvoor de duur van
12 (twaalf) maanden.

Beveelt dat de tijd die door de verdachte vóór de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in enige in artikel 27, eerste lid, van het Wetboek van Strafrecht bedoelde vorm van voorarrest is doorgebracht, bij de uitvoering van de opgelegde gevangenisstraf in mindering zal worden gebracht, voor zover die tijd niet reeds op een andere straf in mindering is gebracht.

Bepaalt de door de rechtbank opgelegde straf voor het onder 2B en 4 bewezenverklaarde op: een
gevangenisstrafvoor de duur van
6 (zes) maanden.

Heft op het geschorste bevel tot voorlopige hechtenis.

Aldus gewezen door

mr. E.M.J. Brink, voorzitter,

mr. M.C. Fuhler en mr. J.J. Beswerda, raadsheren,

in tegenwoordigheid van mr. A. Dörholt, griffier,

en op 11 december 2020 ter openbare terechtzitting uitgesproken.