Uitspraak
afdeling strafrecht
parketnummer: 23-002703-19
datum uitspraak: 29 november 2019
TEGENSPRAAK
Arrest van het gerechtshof Amsterdam gewezen op het hoger beroep, ingesteld tegen het vonnis van de rechtbank Amsterdam van 12 juli 2019 in de strafzaak onder parketnummer 13-654197-18 tegen
[verdachte],
geboren te [geboorteplaats] op [geboortedag] 1966,
thans gedetineerd in PI Noord Holland Noord, Unit Zuyder Bos te Heerhugowaard.
Onderzoek van de zaak
Dit arrest is gewezen naar aanleiding van het onderzoek ter terechtzitting in hoger beroep van
15 november 2019 en, overeenkomstig het bepaalde bij artikel 422, tweede lid, van het Wetboek van Strafvordering, naar aanleiding van het onderzoek ter terechtzitting in eerste aanleg.
De verdachte heeft hoger beroep ingesteld tegen voormeld vonnis.
Het hof heeft kennisgenomen van de vordering van de advocaat-generaal en van hetgeen door de verdachte en de raadsman naar voren is gebracht.
De advocaat-generaal heeft gevorderd dat het hof het vonnis waarvan beroep zal bevestigen, met uitzondering van de bijkomende ontzegging van de bevoegdheid motorijtuigen te besturen, die voor de duur van 10 jaren in plaats van 4 jaren zou moeten worden opgelegd.
Vonnis waarvan beroep
De stukken van het geding, waaronder de ter terechtzitting in hoger beroep afgespeelde camerabeelden van Rijkswaterstaat alsmede de ter terechtzitting in hoger beroep gevoerde verweren door de verdediging, hebben het hof niet tot andere inzichten gebracht dan de rechtbank.
Het hof verenigt zich derhalve met het vonnis waarvan beroep en zal dit bevestigen, met dien verstande
-dat het hof het vonnis aldus leest dat
1) niet aannemelijk wordt geacht dat de verdachte de motorrijder slechts wilde sommeren te stoppen.
2) dat ervan is uitgegaan dat het niet anders kan dan dat de verdachte voorafgaand aan het fatale incident heeft gezien dat de motor een bijrijder had, hetgeen overigens ook niet is betwist.
3) dat het eerste contact met de motorrijder werd veroorzaakt doordat de verdachte op momenten naar rechts stuurde, daarmee de motorrijder in feite telkens van de rechterrijbaan dreef, en daarbij op enig moment met de zijkant de motor aantikte en dat de verdachte daarna kort naar links stuurde waarop hij de abrupte en fatale stuurbeweging naar rechts maakte en de motorfiets voor de laatste keer raakte alvorens deze ten val kwam.
4) dat niet aannemelijk wordt geacht dat de verdachte deze abrupte en fatale stuurbeweging per ongeluk of onbewust zou hebben gemaakt.
-dat het hof de verklaring van verdachtes dochter, [getuige 1], ten overstaan van de rechter-commissaris evenals de rechtbank als ondersteunend aanmerkt maar daarbij benadrukt dat de verklaringen van de getuigen [getuige 2] en [getuige 3] de daarop gebaseerde conclusies ook kunnen dragen zonder die verklaring van [getuige 1] tot het bewijs te bezigen.
-dat het hof de bewijsvoering van de rechtbank aldus verstaat dat de daarin weergegeven, ter terechtzitting in eerste aanleg afgelegde verklaringen van de verdachte (pag. 4-5 van het vonnis waarvan beroep) niet als redengevend worden aangemerkt.
-dat het hof niet het standpunt van de advocaat-generaal volgt dat het bewezenverklaarde moet worden gekwalificeerd als eendaadse samenloop.
-dat het hof de onder 7.3 in het vonnis opgenomen strafmotivering aanvult en deels aanpast. Omwille van de leesbaarheid vervangt het hof de strafmotivering door de hierna volgende.
Strafmotivering
De hierna te noemen strafoplegging is in overeenstemming met de ernst van het bewezen geachte, de omstandigheden waaronder dit is begaan en de persoon van verdachte, zoals daarvan ter terechtzitting is gebleken.
Het hof heeft bij de keuze tot het opleggen van een onvoorwaardelijke vrijheidsbenemende straf en bij de vaststelling van de duur daarvan in het bijzonder laten meewegen dat verdachte zich heeft schuldig gemaakt aan doodslag op [slachtoffer 1] en [slachtoffer 2], een van de meest ernstige feiten die het Wetboek van Strafrecht kent.
Het hof gaat er vanuit dat verdachte die dag niet met zijn dochter in de auto van huis is gegaan om iemand te doden, maar de verdachte kan wel worden verweten dat hij zich volledig heeft laten gaan in een reactie op een gevaarlijke manoeuvre van de motorrijder. Het is genoegzaam gebleken dat de verdachte ongeveer 30 à 40 seconden voorafgaand aan het fatale incident met de motorfiets als gevolg van een gevaarlijke manoeuvre door dezelfde motorfiets met de linkerzijde van zijn auto, waarin naast hem zijn dochter gezeten was, de vangrail van de snelweg heeft geraakt. Het hof acht het met de raadsman aannemelijk en begrijpelijk dat de verdachte als gevolg daarvan hevig is geschrokken en ook boos is geworden, hoewel de verdachte zelf, ook ter terechtzitting in hoger beroep, heeft verklaard dat zijn, zoals hij het noemt, ‘irritatie’ kort na zijn aanrijding met de vangrail al was weggeëbd.
Wat daar ook van zij, het hof oordeelt het zeer verwijtbaar dat de verdachte zich zodanig door zijn emoties heeft laten leiden dat hij daardoor en daarbij elke zelfbeheersing heeft verloren.
Hij is vervolgens namelijk achter de motorfiets aangegaan en daarna met een snelheid van rond de 110 km per uur, terwijl hij op dezelfde rijstrook vlak naast en links van de motorfiets reed, bewust tegen die motorfiets aangereden, waardoor de motor en de opzittenden [slachtoffer 1] en [slachtoffer 2] zijn gevallen. Als gevolg daarvan zijn zij ter plaatse overleden, hetgeen betekent dat de verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan doodslag op twee mensen. Hij wist hoe kwetsbaar mensen op een motorfiets zijn en ook was hij zich ervan bewust dat er twee personen op de motorfiets zaten. Daar kwam nog bij dat het donker was en regende, waardoor de rijbaan mogelijk glad was. Het gedrag van de verdachte heeft de dood van twee mensen en onherstelbaar leed voor de nabestaanden als gevolg. Gelet hierop kan niet anders worden gereageerd dan met het opleggen van een langdurige vrijheidsbenemende straf.
Voor wat betreft de persoon en persoonlijke omstandigheden van verdachte heeft het hof acht geslagen op het reclasseringsadvies van 27 maart 2019, pro-justitia rapportage van gezondheidspsycholoog drs. [naam] van 20 juni 2019, het strafblad van verdachte en op wat verdachte en zijn raadsman ter zitting naar voren hebben gebracht.
Het staat buiten kijf dat deze zaak en deze uitspraak aanzienlijke gevolgen heeft voor het verdere leven van de verdachte, maar dat weegt niet op tegen het verlies en het grote verdriet van de nabestaanden, zoals onder woorden is gebracht in hun slachtofferverklaringen. Hieruit komt naar voren wat het verlies van [slachtoffer 1] en [slachtoffer 2] voor de nabestaanden, vrienden en kennissen heeft betekend en nog steeds betekent. Het leed en het verdriet dat verdachte door zijn rijgedrag heeft veroorzaakt heeft diep ingegrepen en is nauwelijks troostbaar. Het hof realiseert zich dat geen enkele straf, in welke vorm of van welke hoogte dan ook, voor de nabestaanden het gemis van [slachtoffer 1] en [slachtoffer 2] zal kunnen wegnemen. Zij zijn door de handelwijze van verdachte uit het leven weggerukt.
Het hof acht alles afwegende, met de advocaat-generaal, de door de officier van justitie geëiste en door de rechtbank opgelegde gevangenisstraf passend en geboden.
Naast het opleggen van een gevangenisstraf is een ontzegging van de bevoegdheid motorrijtuigen te besturen geboden om enerzijds recht te doen aan de ernst van het bewezenverklaarde en om anderzijds de veiligheid van andere verkeerdeelnemers voor een lange periode te beschermen. Het hof acht, anders dan de advocaat-generaal, een ontzegging van de bevoegdheid motorijtuigen te besturen voor de duur van 4 jaar aangewezen. Bij het bepalen van de duur hiervan heeft het hof rekening gehouden met het bepaalde in artikel 180 lid 7 van de Wegenverkeerswet 1994, waaruit volgt dat de termijn van deze ontzegging wordt verlengd met de tijd dat verdachte gedurende de ontzegging zijn vrijheid is ontnomen.
BESLISSING
Het hof:
Bevestigt het vonnis waarvan beroep met inachtneming van het hiervoor overwogene.
Dit arrest is gewezen door de meervoudige strafkamer van het gerechtshof Amsterdam, waarin zitting hadden mr. R.D. van Heffen, mr. J.D.L. Nuis en mr. M.J.A. Duker, in tegenwoordigheid van
mr. S.M. Schouten, griffier, en is uitgesproken op de openbare terechtzitting van dit gerechtshof van
29 november 2019.
Mr. J.D.L. Nuis is buiten staat dit arrest mede te ondertekenen.
=========================================================================
[…]