ECLI:NL:CRVB:2023:457

• Datum uitspraak: 7 maart 2023
• Publicatiedatum: 13 maart 2023
• Zaaknummer: 21 / 2281 PW-PV
• Instantie: Centrale Raad van Beroep
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Socialezekerheidsrecht
• Procedures: Hoger beroep
• Rechters: K.M.P. Jacobs
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Geen bijstand met terugwerkende kracht; beoordeling van bijzondere omstandigheden voor bijstandsverlening

In deze zaak heeft de Centrale Raad van Beroep op 7 maart 2023 uitspraak gedaan in hoger beroep tegen een eerdere uitspraak van de rechtbank Rotterdam. De appellanten, [appellant 1] en [appellant 2], hebben bijstand aangevraagd met terugwerkende kracht, maar het college van burgemeester en wethouders van Rotterdam heeft deze aanvraag afgewezen. De bijstand is toegekend met ingang van de datum van melding, 18 september 2020, maar niet met terugwerkende kracht tot 1 januari 2010, zoals door de appellanten was verzocht.

De appellanten hebben aangevoerd dat er bijzondere omstandigheden zijn die rechtvaardigen dat bijstand met terugwerkende kracht wordt toegekend. Zij hebben gesteld dat medische klachten, beperkte taalvaardigheid en gebrek aan begeleiding hen hebben belet om eerder een aanvraag in te dienen. De rechtbank heeft echter geoordeeld dat de appellanten niet voldoende hebben aangetoond dat er sprake was van bijzondere omstandigheden. De rechtbank heeft vastgesteld dat de aard en ernst van de psychische klachten niet zijn onderbouwd en dat er geen bewijs is geleverd dat de appellanten niet eerder een aanvraag hadden kunnen indienen of dat zij geen hulp hebben kunnen inroepen.

De Centrale Raad van Beroep heeft de overwegingen van de rechtbank onderschreven en benadrukt dat onbekendheid met de regelgeving of een gebrek aan voorlichting van het college op zichzelf geen bijzondere omstandigheden vormen die rechtvaardigen dat bijstand met terugwerkende kracht wordt verleend. De Raad heeft geconcludeerd dat het hoger beroep niet slaagt en dat er geen aanleiding is voor een veroordeling in de proceskosten. De uitspraak is openbaar gedaan en is gebaseerd op de eerdergenoemde argumenten.

Uitspraak

21. 2281 PW-PV

Centrale Raad van Beroep

Enkelvoudige kamer

Proces-verbaal van de mondelinge uitspraak op het hoger beroep tegen de uitspraak van de rechtbank Rotterdam van 10 juni 2021, 21/625 (aangevallen uitspraak)

Partijen:

[appellant 1] en [appellant 2] te [woonplaats] (appellanten)

het college van burgemeester en wethouders van Rotterdam (college)

Datum uitspraak: 7 maart 2023

Zitting heeft: K.M.P. Jacobs

Griffier: E.P.J.M. Claerhoudt

Appellant is verschenen, bijgestaan door mr. M. el Idrissi. Het college heeft zich laten vertegenwoordigen door mr. A. Zonneveld.

BESLISSING

De Centrale Raad van Beroep bevestigt de aangevallen uitspraak.

Deze beslissing is uitgesproken in het openbaar. Zij is gebaseerd op de volgende overwegingen.

Het college heeft appellanten bijstand toegekend met ingang van de datum van melding, te weten 18 september 2020. Het college heeft geweigerd bijstand met terugwerkende kracht te verlenen per 1 januari 2010.

Appellanten voeren aan dat bijzondere omstandigheden rechtvaardigen dat bijstand met terugwerkende kracht wordt toegekend. Zij hebben daartoe, evenals in beroep, gesteld dat uit de toekenning van een uitkering ingevolge de Wet op de arbeidsongeschiktheidsverzekering blijkt dat appellant medische klachten heeft, dat hij de Nederlandse taal niet machtig is en bij gebreke van begeleiding er nooit op gewezen is dat hij recht heeft op aanvullende bijstand.

De rechtbank heeft het beroep ongegrond verklaard. De rechtbank heeft daartoe overwogen dat het college zich terecht op het standpunt heeft gesteld dat van bijzondere omstandigheden geen sprake is. Het lag op de weg van appellanten om die omstandigheden aannemelijk te maken. Dat hebben zij volgens de rechtbank niet gedaan. De aard en ernst van de psychische klachten zijn niet onderbouwd, bijvoorbeeld met medische stukken. Voorts is niet onderbouwd dat appellanten niet eerder een aanvraag hadden kunnen indienen of dat zij geen hulp hebben kunnen inroepen. Verder is volgens de rechtbank niet gebleken dat de door appellanten gestelde beperkte taalbeheersing ertoe heeft geleid dat zij niet in staat waren eerder een aanvraag in te dienen. De rechtbank verwijst daartoe naar de uitspraak van 21 maart 2017, ECLI:NL:CRVB:2017:1121. Ten slotte is volgens de rechtbank het verkeren in bijstandbehoevende omstandigheden geen bijzondere omstandigheid op grond waarvan bijstandverlening met terugwerkende kracht gerechtvaardigd is. De rechtbank verwijst daartoe naar vaste rechtspraak, bijvoorbeeld de uitspraak van 10 november 2020, ECLI:NL:CRVB:2020:2835.

De Raad kan zich vinden in het oordeel van de rechtbank en in de overwegingen waarop dat oordeel rust. De Raad voegt daar nog aan toe dat volgens vaste rechtspraak (uitspraak van 15 oktober 2013, ECLI:NL:CRVB:2013:2051) ook onbekendheid met wettelijke regelgeving of een gebrek aan voorlichting van de zijde van het college niet leidt tot een bijzondere omstandigheid op grond waarvan afwijking van het uitgangspunt dat geen bijstand met terugwerkende kracht wordt verleend, te rechtvaardigen is.

Het hoger beroep slaagt dus niet.

Voor een veroordeling in de proceskosten bestaat geen aanleiding.

Waarvan proces-verbaal.

De griffier Het lid van de enkelvoudige kamer

(getekend) E.P.J.M. Claerhoudt (getekend) K.M.P. Jacobs