ECLI:NL:CRVB:2021:1596

• Datum uitspraak: 29 juni 2021
• Publicatiedatum: 2 juli 2021
• Zaaknummer: 20/1787 PW-PV
• Instantie: Centrale Raad van Beroep
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Socialezekerheidsrecht
• Procedures: Hoger beroep
• Rechters: P.W. van Straalen
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Terugvordering van bijstand in verband met ontvangen erfenis en re-integratietraject

In deze zaak heeft de Centrale Raad van Beroep op 29 juni 2021 uitspraak gedaan in hoger beroep over de terugvordering van bijstand aan een appellant die een erfenis had ontvangen. Het college van burgemeester en wethouders van Harderwijk vorderde een bedrag van € 6.860,96 terug, omdat de appellant in de periode waarin hij bijstand ontving, ook aanspraak had op een bedrag van € 17.595,- uit de nalatenschap van zijn oma. De appellant had in het kader van een re-integratietraject werkzaamheden verricht, maar zonder vergoeding. Hij stelde dat deze omstandigheden reden moesten zijn om van terugvordering af te zien of deze te matigen.

De Raad oordeelde dat de enkele omstandigheid dat de appellant arbeid had verricht in het kader van het re-integratietraject, geen reden vormde om van terugvordering af te zien. De Raad benadrukte dat de terugvordering van bijstand niet in strijd was met het recht op bijstand dat de appellant in die maanden had. De verplichting tot terugvordering staat los van de werkzaamheden die in het kader van de re-integratie zijn verricht. De Raad verwees ook naar eerdere jurisprudentie, waarin werd bevestigd dat bijstandsuitkeringen niet gelijkgesteld kunnen worden met arbeidsbeloningen.

De Centrale Raad van Beroep bevestigde de uitspraak van de rechtbank Gelderland en oordeelde dat het college op zorgvuldige wijze had gehandeld. De gronden die in hoger beroep door de appellant werden aangevoerd, werden verworpen. De Raad besloot dat er geen aanleiding was voor een veroordeling in de kosten.

Uitspraak

20. 1787 PW-PV

Centrale Raad van Beroep

Enkelvoudige kamer

Proces-verbaal van de mondelinge uitspraak op het hoger beroep tegen de uitspraak van de rechtbank Gelderland van 3 april 2020, 19/5557 (aangevallen uitspraak)

Partijen:

[appellant] te [woonplaats] (appellant)

het college van burgemeester en wethouders van Harderwijk (college)

Datum uitspraak: 29 juni 2021

Zitting heeft: P.W. van Straalen

Griffier: J.B. Beerens

Appellant heeft zich ter zitting laten vertegenwoordigen door zijn gemachtigde mr. C.J. van der Have, advocaat. Namens het college is mr. L.G. Röst verschenen.

BESLISSING

De Centrale Raad van Beroep bevestigt de aangevallen uitspraak.

Deze beslissing is uitgesproken in het openbaar. Zij is gebaseerd op de volgende overwegingen.

Het gaat in deze zaak om een terugvordering van bijstand tot een bedrag van € 6.860,96. Het college vordert dat bedrag terug omdat appellant over een periode waarin hij bijstand genoot ook aanspraak had op een bedrag van € 17.595,- uit de nalatenschap van zijn oma.

Niet in geschil is dat het college bevoegd is tot terugvordering over te gaan. Het hoger beroep komt erop neer dat het college het zorgvuldigheidsbeginsel en het motiveringsbeginsel heeft geschonden door bij de beoordeling van de dringende redenen om van terugvordering af te zien, niet te betrekken dat appellant in de periode waarover de bijstand wordt teruggevorderd, in het kader van een re-integratietraject werkzaamheden heeft verricht, zonder dat daar een vergoeding tegenover stond. In dit kader verwijst appellant ook naar artikel 4 van het Europees Sociaal Handvest.

Anders dan appellant stelt en zoals ook in de besluitvorming tot uitdrukking komt, vormt de enkele omstandigheid dat appellant in het kader van een re-integratietraject arbeid heeft verricht, geen reden van terugvordering af te zien of om de terugvordering te matigen.

De enkele omstandigheid dat de bijstand wordt teruggevorderd, laat in dit geval immers onverlet dat appellant in die maanden recht op bijstand had. Daar is met het terugvorderingsbesluit geen verandering in gebracht. Appellant heeft destijds in het kader van de aan het recht op bijstand gekoppelde verplichtingen een re-integratietraject gevolgd. Dat appellant zich heeft gehouden aan een uit de wet voortvloeiende verplichting brengt niet mee dat het college niet in redelijkheid gebruik kan maken van zijn bevoegdheid tot terugvordering over te gaan. De verplichting tot betaling van bijstand is gekoppeld aan het recht op bijstand en is niet gekoppeld aan de in het kader van een voorziening verrichte werkzaamheden. Een bijstandsuitkering kan ook niet gelijk worden gesteld met een arbeidsbeloning. De Raad volstaat hier verder met een verwijzing naar de in het verweerschrift in bezwaar ook door het college genoemde uitspraak van de Raad van 29 juli 2014, ECLI:NL:CRVB:2014:2550.

De in hoger beroep aangevoerde gronden slagen niet.

Voor een veroordeling in de kosten bestaat dan geen aanleiding.

Waarvan proces-verbaal.

De griffier Het lid van de enkelvoudige kamer

(getekend) J.B. Beerens (getekend) P.W. van Straalen