ECLI:NL:CRVB:2016:4908

• Datum uitspraak: 21 december 2016
• Publicatiedatum: 21 december 2016
• Zaaknummer: 15/7331 WMO
• Instantie: Centrale Raad van Beroep
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Socialezekerheidsrecht
• Procedures: Hoger beroep
• Rechters: H.J. de Mooij
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Afwijzing aanvraag maatschappelijke opvang op grond van de Wmo met betrekking tot vreemdelingen en voorliggende voorzieningen

In deze zaak heeft de Centrale Raad van Beroep op 21 december 2016 uitspraak gedaan in hoger beroep tegen een eerdere uitspraak van de rechtbank Amsterdam. De zaak betreft de afwijzing van een aanvraag voor maatschappelijke opvang door het college van burgemeester en wethouders van Amsterdam, ingediend door een vreemdeling die geen aanspraak kon maken op voorzieningen op basis van de Vreemdelingenwet 2000. De aanvraag om opvang werd afgewezen op 25 augustus 2014, en het bezwaar hiertegen werd op 29 januari 2015 ongegrond verklaard. De rechtbank had in een eerdere uitspraak het bestreden besluit vernietigd en bepaald dat de betrokkene recht had op maatschappelijke opvang op grond van de Wmo.

De Centrale Raad van Beroep heeft in zijn beoordeling overwogen dat de Vrijheidsbeperkende Locatie (VBL) een voorliggende voorziening is die de noodzaak van Wmo-opvang doet vervallen. De Raad verwijst naar een eerdere uitspraak van 26 november 2015, waarin werd vastgesteld dat vreemdelingen gebruik kunnen maken van opvang in een VBL, wat als een voldoende voorziening wordt beschouwd. De Raad oordeelt dat de betrokkene niet kan aanvoeren dat hij niet is toegelaten tot de VBL, aangezien hiertegen beroep mogelijk is bij de vreemdelingenrechter.

De Raad concludeert dat het hoger beroep van het college slaagt en dat de aangevallen uitspraak vernietigd moet worden. De Raad verklaart het beroep ongegrond, wat betekent dat de afwijzing van de aanvraag voor maatschappelijke opvang door het college in stand blijft. Er is geen aanleiding voor een veroordeling in de proceskosten.

Uitspraak

15/7331 WMO, 15/7337 WMO

Centrale Raad van Beroep

Enkelvoudige kamer

Uitspraak op de hoger beroepen tegen de uitspraak van de rechtbank Amsterdam van
9 oktober 2015, 15/1069 (aangevallen uitspraak)

Partijen:

het college van burgemeester en wethouders van Amsterdam (college)

[betrokkene] (betrokkene)

PROCESVERLOOP

Het college heeft hoger beroep ingesteld.

Namens betrokkene heeft mr. J. Sprakel, advocaat, hoger beroep ingesteld.

Betrokkene heeft een nader stuk ingediend.

Het onderzoek ter zitting in de zaken 15/7319, 15/7320, 15/7517, 15/7321, 15/7503, 15/7322, 15/7323, 15/7324, 15/7327, 15/7328, 15/7339, 15/7512, 15/7465, 15/7524, 15/7467, 15/7594, 15/7471, 15/7507, 15/7493, 15/7501, 15/7504, 15/7511, 15/7505, 15/7519, 15/7521, 15/7522, 15/7526, 15/7527, 15/7528, 15/7529, 15/7571, 15/7575, 15/7576, 15/7577, 15/7578, 15/7580, 15/7673, 15/7674, 15/7785, 15/7331, 15/7337, 15/7475 en 15/7574 heeft gevoegd plaatsgehad op 7 september 2016. Partijen zijn, met bericht, niet verschenen. Na de behandeling ter zitting zijn de zaken weer gesplitst.

OVERWEGINGEN

1. De Raad gaat uit van de volgende feiten en omstandigheden.

1.1.

Betrokkene is een vreemdeling als bedoeld in de Vreemdelingenwet 2000 (Vw 2000) die, op grond van het in de artikelen 10 en 11 van de Vw 2000 opgenomen koppelingsbeginsel, ten tijde hier van belang geen aanspraak had op voorzieningen, verstrekkingen en uitkeringen.

1.2.

Het college heeft de aanvraag van betrokkene van 28 april 2014 aangemerkt als aanvraag om opvang als bedoeld in de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo) en deze aanvraag bij besluit van 25 augustus 2014 afgewezen. Daarnaast heeft het college bepaald dat hij op grond van artikel 4:17 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) geen dwangsom is verschuldigd aan betrokkene voor het niet tijdig beslissen op de aanvraag van 28 april 2014.

1.3.

Bij besluit van 29 januari 2015 (bestreden besluit) heeft het college het bezwaar van betrokkene tegen het besluit van 25 augustus 2014 ongegrond verklaard. Daarbij heeft het college bepaald dat hij geen dwangsom is verschuldigd aan betrokkene voor het niet tijdig beslissen op het bezwaarschrift tegen het besluit van 25 augustus 2014.

2. Bij de aangevallen uitspraak heeft de rechtbank het beroep tegen het bestreden besluit gegrond verklaard, het bestreden besluit vernietigd, het besluit van 25 augustus 2014 herroepen en bepaald dat betrokkene recht heeft op maatschappelijke opvang op grond van de Wmo overeenkomstig de bed-bad-broodvoorziening.

3. Betrokkene en het college hebben hoger beroep ingesteld tegen de aangevallen uitspraak.

4. De Raad komt tot de volgende beoordeling.

4.1.

De beroepsgrond van het college dat de Vrijheidsbeperkende Locatie (VBL) een voorliggende voorziening is die de noodzaak van Wmo-opvang doet vervallen, slaagt. Zoals de Raad in zijn uitspraak van 26 november 2015, ECLI:NL:CRVB:2015:3803, heeft overwogen mag ervan worden uitgegaan dat een vreemdeling als betrokkene van de opvang in een VBL gebruik kan maken, dat de opvang in een VBL in het algemeen aangemerkt kan worden als een voldoende voorziening in het bieden van opvang en dat met plaatsing in een VBL voldoende invulling wordt gegeven aan de uit het internationaal recht voortvloeiende positieve verplichting opvang te bieden. Daarmee is de opvang in een VBL een aan de Wmo voorliggende voorziening die de noodzaak van opvang op grond van die wet wegneemt.

4.2.

Dat betrokkene aanvoert dat hij zich bij de VBL heeft gemeld, niet is toegelaten en daartegen bezwaar heeft gemaakt, leidt de Raad niet tot een ander oordeel. Daartoe overweegt de Raad dat tegen het niet toelaten tot de opvang in de VBL beroep bij de vreemdelingenrechter mogelijk is en dat het uiteindelijk aan de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (Afdeling) is om over de rechtmatigheid van een dergelijke weigering te oordelen.

4.3.

Voor zover het hoger beroep van betrokkene zich richt tegen het niet toekennen van dwangsommen, slaagt dit niet. Betrokkene heeft geen beroep ingesteld tegen de vaststelling door het college dat geen dwangsommen zijn verbeurd en er is geen grond om te oordelen dat hem hiervan redelijkerwijs geen verwijt kan worden gemaakt. Uit artikel 6:13 in verbinding met artikel 6:24 van de Awb volgt dan dat betrokkene hiertegen niet eerst in hoger beroep kan opkomen.

4.4.

Uit het voorgaande volgt dat het hoger beroep van het college slaagt en dat de aangevallen uitspraak voor vernietiging in aanmerking komt. Aan een beoordeling van de andere gronden van de hoger beroepen van het college en betrokkene wordt niet toegekomen. Doende wat de rechtbank zou behoren te doen zal de Raad het beroep ongegrond verklaren.

5. Voor een veroordeling in de proceskosten bestaat geen aanleiding.

BESLISSING

De Centrale Raad van Beroep

- vernietigt de aangevallen uitspraak;

- verklaart het beroep ongegrond.

Deze uitspraak is gedaan door H.J. de Mooij, in tegenwoordigheid van M.S.E.S. Umans als griffier. De beslissing is uitgesproken in het openbaar op 21 december 2016.

(getekend) H.J. de Mooij

(getekend) M.S.E.S. Umans

RB