ECLI:NL:CRVB:2016:4047

• Datum uitspraak: 25 oktober 2016
• Publicatiedatum: 25 oktober 2016
• Zaaknummer: 15/8550 WWB
• Instantie: Centrale Raad van Beroep
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Socialezekerheidsrecht
• Procedures: Hoger beroep
• Rechters: A.B.J. van der Ham
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Intrekking en terugvordering van bijstandsuitkering wegens geen geldig verblijf

In deze zaak gaat het om de intrekking en terugvordering van de AIO-aanvulling van appellanten, die Afghaanse nationaliteit hebben en tot 28 augustus 2014 beschikten over een verblijfsvergunning asiel voor bepaalde tijd. De Sociale verzekeringsbank (Svb) heeft hen op 4 september 2014 verzocht om contact op te nemen, omdat zij geen geldig verblijfsrecht meer hadden. Appellanten hebben op 8 september 2014 aangegeven dat zij een aanvraag voor verlenging van hun verblijfsvergunning hadden ingediend. De Svb heeft echter op 23 september 2014 de AIO-aanvulling met terugwerkende kracht ingetrokken en een bedrag van € 1.469,14 teruggevorderd.

Appellanten hebben bezwaar gemaakt tegen deze beslissing, en de Svb heeft op 13 januari 2015 het bezwaar gegrond verklaard voor de periode na 9 september 2014, maar niet voor de periode van 28 augustus tot 9 september 2014. De rechtbank heeft het beroep van appellanten tegen deze beslissing ongegrond verklaard. Appellanten hebben hoger beroep ingesteld, waarbij zij aanvoerden dat zij rechtmatig verblijf hadden op grond van artikel 8 van de Vreemdelingenwet 2000.

De Centrale Raad van Beroep heeft geoordeeld dat appellanten niet tijdig een aanvraag om voortgezet verblijf hebben ingediend en dat er geen sprake is van een verschoonbare termijnoverschrijding. Hierdoor konden appellanten niet worden gelijkgesteld met een Nederlander en hadden zij geen recht op de AIO-aanvulling in de betreffende periode. Het hoger beroep is afgewezen en de aangevallen uitspraak is bevestigd.

Uitspraak

15/8550 WWB, 15/8551 WWB

Datum uitspraak: 25 oktober 2016

Centrale Raad van Beroep

Enkelvoudige kamer

Uitspraak op het hoger beroep tegen de mondelinge uitspraak van de rechtbank Den Haag van
19 november 2015, 15/1456 en 15/1562 (aangevallen uitspraak)

Partijen:

[Appellant] en [appellante] te [woonplaats] (appellanten)

de Raad van bestuur van de Sociale verzekeringsbank (Svb)

PROCESVERLOOP

Namens appellanten heeft mr. O.F.X. Roozemond, advocaat, hoger beroep ingesteld.

De Svb heeft een verweerschrift ingediend.

Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 13 september 2016. Appellanten zijn, met voorafgaand bericht, niet verschenen. De Svb heeft zich laten vertegenwoordigen door

mr. P. Stahl-de Bruin.

OVERWEGINGEN

1. De Raad gaat uit van de volgende in dit geding van belang zijnde feiten en omstandigheden.

1.1.

Appellanten ontvingen met ingang van 16 maart 2010 bijstand ingevolge de Wet werk en bijstand (WWB) in de vorm van een aanvullende inkomensvoorziening voor ouderen
(AIO-aanvulling). Appellanten hebben de Afghaanse nationaliteit en beschikten over een verblijfsvergunning asiel voor bepaalde tijd tot 28 augustus 2014.

1.2.

De Svb heeft van de gemeente Alphen aan den Rijn de melding ontvangen dat appellanten met ingang van 28 augustus 2014 geen geldig verblijfsrecht meer hebben. In verband daarmee heeft de Svb appellanten bij brief van 4 september 2014 verzocht om vóór 13 september 2014 contact op te nemen. Naar aanleiding van dit verzoek hebben appellanten op 8 september 2014 contact met de Svb opgenomen en hebben zij te kennen gegeven dat zij ongeveer acht à negen dagen geleden een aanvraag voor de verlenging van de verblijfsvergunning bij de Staatssecretaris van Veiligheid en Justitie, afdeling Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) hebben gedaan.

1.3.

Bij besluit van 23 september 2014 heeft de Svb de AIO-aanvulling van appellanten met ingang van 28 augustus 2014 ingetrokken. Bij besluit van gelijke datum heeft de Svb de over de periode van augustus en september 2014 betaalde AIO-aanvulling tot een bedrag van
€ 1.469,14 van appellanten teruggevorderd.

1.4.

Bij besluit van 22 december 2014 (vreemdelingrechtelijke besluit) heeft de Staatssecretaris van Veiligheid en Justitie (Staatssecretaris) appellanten met ingang van

9 september 2014 een verblijfsvergunning asiel voor onbepaalde tijd verleend. Daarbij heeft de Staatssecretaris overwogen dat de aanvraag voor verlening van de verblijfsvergunning toerekenbaar te laat is ingediend, waardoor een “gat” is ontstaan tussen de periode van

28 augustus 2014 tot 9 september 2014. Tegen deze beschikking hebben appellanten geen rechtsmiddelen aangewend.

1.5.

Bij besluit van 13 januari 2015 (bestreden besluit) heeft de Svb het bezwaar van appellanten gegrond verklaard in die zin dat appellanten met ingang van 9 september 2014 alsnog recht hebben op een AIO-aanvulling. Over de periode van 28 augustus 2014 tot

9 september 2014 hebben appellanten geen recht op een AIO-aanvulling omdat zij in die periode geen rechtmatig verblijf in Nederland hadden. Bij afzonderlijk besluit van gelijke datum heeft de Svb het terugvorderingsbedrag bijgesteld naar een bedrag van € 553,06.

2. Bij de aangevallen uitspraak heeft de rechtbank het beroep tegen het bestreden besluit ongegrond verklaard.

3. Appellanten hebben zich tegen de aangevallen uitspraak gekeerd. Appellanten hebben aangevoerd dat zij rechtmatig verblijf in Nederland hebben op grond van artikel 8 van de Vreemdelingenwet 2000 (Vw 2000). Immers, indien de verlenging van de verblijfsvergunning is ontvangen binnen een redelijke termijn nadat het rechtmatig verblijf bedoeld in artikel 8 onder a tot en met e dan wel i van de Wet of als Nederlander is geëindigd, kan alsnog sprake zijn van een rechtmatig verblijf.

4. De Raad komt tot de volgende beoordeling.

4.1.

De te beoordelen periode loopt vanaf de datum met ingang waarvan de bijstand is ingetrokken, te weten 28 augustus 2014, tot de datum van toekenning van de AIO-aanvulling, 9 september 2014 (te beoordelen periode).

4.2.

Op grond van artikel 11, derde lid, van de WWB in verbinding met artikel 1 van het Besluit gelijkstelling vreemdelingen WWB, IOAW en IOAZ wordt voor de toepassing van de WWB met een Nederlander gelijkgesteld de vreemdeling, die nadat hij niet langer toegelaten is, vóór de beëindiging van die toelating een aanvraag om voortgezette toelating heeft ingediend of tijdig bezwaar heeft gemaakt of beroep heeft ingesteld tegen intrekking van die toelating en die rechtmatig verblijf heeft op grond van artikel 8, aanhef en onder f, g of h, van de Vw 2000. Deze gelijkstelling eindigt zodra onherroepelijk op de aanvraag, het bezwaar of het beroep is beslist.

4.3.

Tussen partijen is in geschil of appellanten in de hier te beoordelen periode op grond van de onder 4.2 genoemde bepalingen gelijk moet worden gesteld met een Nederlander en dus recht op een AIO-aanvulling hebben.

4.4.

Vast staat dat appellanten niet voor het einde van de geldigheidsduur van de oorspronkelijke verblijfstitel een aanvraag om voortgezet verblijf hebben ingediend alsmede dat in rechte onaantastbaar is komen vast te staan dat geen sprake is van een verschoonbare termijnoverschrijding.

4.5.

Hieruit volgt dat niet is voldaan aan de voorwaarden voor gelijkstelling met een Nederlander als genoemd onder 4.2. Dat het verzoek in het onderhavige geval is ingediend binnen de termijn van zes maanden na het verstrijken van de geldigheidsduur van de oorspronkelijke verblijfsvergunning als bedoeld in artikel 3.82 van het Vreemdelingenbesluit 2000, maakt dit niet anders, nu dit slechts gevolgen heeft voor de wijze van toetsing van dat verzoek in het kader van de vreemdelingrechtelijke procedure. Zie ook de uitspraak van

21 december 2010, ECLI:NL:CRVB:2010:BO8596.

4.6.

De conclusie moet dan ook zijn dat appellanten in de te beoordelen periode niet konden worden aangemerkt als een vreemdeling als bedoeld in artikel 11, tweede lid, van de WWB, zodat zij geen recht op AIO-aanvulling hadden.

4.7.

Uit 4.1 tot en met 4.6 volgt dat het hoger beroep van appellanten niet slaagt, zodat de aangevallen uitspraak zal worden bevestigd.

5. Voor een veroordeling in de proceskosten bestaat geen aanleiding.

BESLISSING

De Centrale Raad van Beroep bevestigt de aangevallen uitspraak.

Deze uitspraak is gedaan door A.B.J. van der Ham, in tegenwoordigheid van A. Stuut als griffier. De beslissing is uitgesproken in het openbaar op 25 oktober 2016.

(getekend) A.B.J. van der Ham

De griffier is verhinderd te ondertekenen.

HD