Uitspraak
16/3902 PW-VV
Datum uitspraak: 19 juli 2016
Centrale Raad van Beroep
Voorzieningenrechter
Uitspraak op het verzoek om voorlopige voorziening
Partijen:
[verzoeker] te [woonplaats] (verzoeker)
het college van burgemeester en wethouders van Amsterdam (college)
PROCESVERLOOP
Namens verzoeker heeft mr. S.L.I. Meekel, advocaat, hoger beroep ingesteld tegen de uitspraak van de rechtbank Amsterdam van 28 april 2016, 15/6174 (aangevallen uitspraak) en een verzoek om voorlopige voorziening gedaan.
Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 11 juli 2016. Verzoeker is verschenen, bijgestaan door mr. Meekel. Het college heeft zich laten vertegenwoordigen door
mr. M. Mulders.
OVERWEGINGEN
1. De voorzieningenrechter gaat uit van de volgende in dit geding van belang zijnde feiten en omstandigheden.
1.1.
Verzoeker en zijn in 1986 geboren zoon hebben hoofdverblijf in dezelfde woning. Verzoeker ontvangt bijstand op grond van de Participatiewet (PW). De zoon van verzoeker heeft geen inkomen omdat hij geen werk heeft en geen bijstand wenst aan te vragen.
1.2.
Bij besluit van 8 mei 2015, na bezwaar gehandhaafd bij besluit van 18 augustus 2015 (bestreden besluit), heeft het college de bijstand van verzoeker met ingang van 1 juli 2015 verlaagd door toepassing te geven aan de kostendelersnorm in de zin van artikel 22a van de PW. In verband met het kunnen delen van de kosten met zijn inwonende zoon ontvangt verzoeker 50% van het wettelijk minimum loon, een bedrag van € 686,31 per maand, inclusief vakantiegeld.
2. Bij de aangevallen uitspraak heeft de rechtbank het beroep tegen het bestreden besluit ongegrond verklaard.
3.1.
Verzoeker heeft zich in hoger beroep tegen de aangevallen uitspraak gekeerd. Tevens heeft hij op 8 juni 2016 verzocht het bestreden besluit te schorsen en hem een voorlopige voorziening toe te kennen in de vorm van bijstand voor een zelfstandig wonende alleenstaande.
3.2.
Verzoeker heeft aangevoerd dat het spoedeisend belang bij het treffen van een voorlopige voorziening is gelegen in het feit dat van zijn totale maandinkomen na aftrek van zijn vaste maandlasten nog maar € 15,- resteert om van te leven.
4. De voorzieningenrechter komt tot de volgende beoordeling.
4.1.
Ingevolge de artikelen 8:104, eerste lid, en 8:108, eerste lid, in verbinding met
artikel 8:81 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) kan, indien tegen een uitspraak van de rechtbank of van de voorzieningenrechter van de rechtbank, de voorzieningenrechter van de Raad op verzoek een voorlopige voorziening treffen indien onverwijlde spoed, gelet op de betrokken belangen, dat vereist.
4.2.
Volgens vaste rechtspraak (2 december 2003, ECLI:NL:CRVB:2003:AO0764) is de mogelijkheid om hangende (hoger) beroep een verzoek om voorlopige voorziening te doen niet bedoeld om door middel van zogenoemde “kortsluiting” de behandeling van de hoofdzaak te bespoedigen. Indien van enig spoedeisend belang bij een voorlopige voorziening voorafgaand aan de uitspraak in de hoofdzaak geen sprake is, is daarin een grond gelegen om geen gebruik te maken van de in artikel 8:86, eerste lid, van de Awb neergelegde bevoegdheid onmiddellijk uitspraak te doen in de hoofdzaak en het verzoek om voorlopige voorziening af te wijzen.
4.3.
De beantwoording van de vraag of sprake is van onverwijlde spoed spitst zich in dit geval in het bijzonder toe op de vraag of vanuit financieel oogpunt sprake is van een spoedeisend belang.
4.4.
Uit het door verzoeker overgelegde overzicht van zijn inkomen blijkt dat hij maandelijks een bedrag van € 1.136,84 aan algemene- en bijzondere bijstand, zorg- en huurtoeslag ontvangt. Zijn vaste lasten bedragen € 1.122,76 per maand. Ter zitting van de Raad heeft verzoeker toegelicht dat hij de premie zorgverzekering van € 98,45 per maand voor zijn zoon betaalt en om die reden deze kosten tot zijn vaste maandlasten rekent. Nu verzoeker er echter zelf voor kiest, hoe begrijpelijk ook, de premie voor zijn zoon te betalen, kunnen de kosten hiervan niet toegerekend worden aan de vaste lasten van verzoeker. Verzoeker heeft verder nog toegelicht dat hij de zorgtoeslag van € 78,- die ten behoeve van zijn zoon maandelijks wordt uitgekeerd, buiten zijn inkomensoverzicht heeft gelaten omdat deze toeslag op de bankrekening van zijn zoon wordt overgemaakt. De afspraak is dat in het geval verzoeker financieel in de knel komt, de zoon van de ontvangen toeslag wat geld naar zijn vader overmaakt.
4.5.
Verder heeft verzoeker ter zitting nog verklaard dat hij vier dagen per week verblijft bij [naam] Groep in Amsterdam, een organisatie die zich inzet voor de ontwikkeling van mensen in (sociale) armoede. Verzoeker verricht daar soms licht administratief werk en eet daar regelmatig mee. Daarnaast kan hij bij familie mee-eten. Deze omstandigheden maakten dat hij pas een jaar nadat de kostendelersnorm op hem van toepassing was geworden, een verzoek om een voorlopige voorziening heeft ingediend.
4.6.
De financiële- en de daarmee samenhangende leefomstandigheden van verzoeker, uiteengezet in 4.4 en 4.5 leveren geen grond op voor het oordeel dat verzoeker niet kan voorzien in zijn elementaire bestaanskosten. Dat betekent dat geen sprake is van onverwijlde spoed voor het treffen van de gevraagde voorziening.
5. Voor een veroordeling in de proceskosten bestaat geen aanleiding.
BESLISSING
De voorzieningenrechter van de Centrale Raad van Beroep wijst het verzoek om een voorlopige voorziening af.
Deze uitspraak is gedaan door M. Hillen, in tegenwoordigheid van A. Stuut als griffier. De beslissing is uitgesproken in het openbaar op 19 juli 2016.
(getekend) M. Hillen
(getekend) A. Stuut