ECLI:NL:CRVB:2005:AT3980

• Datum uitspraak: 29 maart 2005
• Publicatiedatum: 4 april 2013
• Zaaknummer: 03/4250 NABW
• Instantie: Centrale Raad van Beroep
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Socialezekerheidsrecht
• Procedures: Hoger beroep
• Rechters: G.A.J. van den Hurk; R.H.M. Roelofs; J.J.A. Kooijman
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Intrekking en terugvordering bijstandsuitkering wegens gezamenlijke huishouding en woonplaats

In deze zaak heeft appellant, die sinds 20 april 1983 een bijstandsuitkering ontving, hoger beroep ingesteld tegen een uitspraak van de rechtbank Arnhem. De rechtbank had op 14 juli 2003 geoordeeld dat de intrekking van de bijstandsuitkering door het College van burgemeester en wethouders van de gemeente Arnhem terecht was. De intrekking was gebaseerd op het feit dat appellant samenwoonde met een partner in Ulft, terwijl hij in de gemeentelijke basisadministratie stond ingeschreven op een ander adres in [woonplaats]. Dit leidde tot een onderzoek door de sociale recherche, dat bevestigde dat appellant vanaf 1 april 1996 niet in [woonplaats] woonde en een gezamenlijke huishouding voerde met zijn partner zonder dit te melden aan de gemeente.

De Raad voor de Rechtspraak heeft de zaak behandeld op 22 februari 2005, maar beide partijen zijn niet verschenen. De Raad heeft vastgesteld dat de gemeente op basis van een rapport van 12 december 2000 tot de conclusie was gekomen dat appellant niet rechtmatig bijstand ontving. De Raad heeft de argumenten van appellant in hoger beroep beoordeeld, waarbij hij stelde dat de rechtbank buiten de omvang van het geding was getreden door zich enkel te richten op zijn woonplaats en niet op de gezamenlijke huishouding.

De Raad heeft echter geoordeeld dat de rechtbank niet buiten de omvang van het geding is getreden, omdat de gemeente ook had gesteld dat appellant niet in [woonplaats] woonachtig was. De Raad heeft de aangevallen uitspraak van de rechtbank bevestigd, wat betekent dat de intrekking van de bijstandsuitkering en de terugvordering van de gemaakte kosten van bijstand van appellant terecht waren. De Raad heeft geen aanleiding gezien voor een veroordeling in de proceskosten.

Uitspraak

03/4250 NABW

U I T S P R A A K

in het geding tussen:

[appellant], wonende te [woonplaats], appellant,

en

het College van burgemeester en wethouders van de gemeente Arnhem, gedaagde.

I. ONTSTAAN EN LOOP VAN HET GEDING

Namens appellant heeft mr. M.J.P. van Horne, advocaat te Arnhem, hoger beroep ingesteld tegen de uitspraak van de rechtbank Arnhem van 14 juli 2003, reg.nr. 02/204 NABW.

Gedaagde heeft een verweerschrift ingediend en aan de Raad desgevraagd nadere stukken gezonden.

Het geding is ter behandeling aan de orde gesteld ter zitting van 22 februari 2005, waar partijen - met voorafgaand bericht - niet zijn verschenen.

II. MOTIVERING

De Raad gaat uit van de volgende in dit geding van belang zijnde feiten en omstandigheden.

Appellant ontving sedert 20 april 1983 een bijstandsuitkering naar de norm voor een alleenstaande, laatstelijk ingevolge de Algemene bijstandswet (Abw).

In de gemeentelijke basisadministratie stond appellant ten tijde hier van belang ingeschreven op het adres [adres] te [woonplaats]. Naar aanleiding van een anonieme tip dat appellant aan de [adres 2] te Ulft samenwoonde met [partner] (hierna: [partner]) is een onderzoek door de sociale recherche verricht naar de rechtmatigheid van de aan appellant verleende bijstand. De bevindingen van dit onderzoek zijn neergelegd in een rapport van 12 december 2000. Op grond van dat rapport heeft gedaagde geconcludeerd dat appellant in ieder geval vanaf 1 april 1996 niet in de gemeente [woonplaats] heeft gewoond en in de gemeente Ulft een gezamenlijke huishouding heeft gevoerd met [partner], zonder daarvan aan gedaagde mededeling te doen.

Gedaagde heeft hierin aanleiding gezien om het recht op bijstand van appellant bij besluit van 7 maart 2001 over de periode van 1 april 1996 tot en met 30 november 2001 (lees: 2000) te herzien (lees: in te trekken) en de over die periode gemaakte kosten van bijstand ten bedrage van f 112.574,52 van hem terug te vorderen.

Bij besluit van 13 december 2001 heeft gedaagde het bezwaar tegen het besluit van

7 maart 2001 ongegrond verklaard.

Bij de aangevallen uitspraak heeft de rechtbank het beroep tegen het besluit van

13 december 2001 ongegrond verklaard.

Appellant heeft zich tegen de aangevallen uitspraak gekeerd. Voor de gronden van het hoger beroep heeft hij verwezen naar hetgeen in eerste aanleg naar voren is gebracht. Daarnaast heeft appellant aangevoerd dat gedaagde aan het besluit van 13 december 2001 slechts ten grondslag heeft gelegd dat hij ten tijde van belang met [partner] een gezamenlijke huishouding heeft gevoerd en niet dat hij buiten de gemeente [woonplaats] woonde. De rechtbank is volgens appellant buiten de omvang van het geding getreden door haar beoordeling te beperken tot de vraag of appellant in [woonplaats] woonachtig was, zodat de aangevallen uitspraak in strijd is met artikel 8:69, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht (Awb).

De Raad komt tot de volgende beoordeling.

De Raad kan appellant niet volgen in zijn stelling dat de rechtbank buiten de omvang van het geding is getreden. Gedaagde heeft immers aan zijn besluitvorming mede ten grondslag gelegd dat appellant ten tijde in geding niet in de gemeente [woonplaats] woonachtig is geweest. Dat blijkt niet alleen uit de redactie van de besluiten van

13 december 2001 en van 7 maart 2001, maar ook uit het feit dat het besluit van

13 december 2001 ter nadere motivering verwijst naar de ambtelijke rapportage voor de bezwaarschriftencommissie waarin artikel 63 van de Abw wordt genoemd als grond voor intrekking van het recht op bijstand.

Vervolgens stelt de Raad vast dat de rechtbank bij de toetsing van het besluit van

13 december 2001 de in beroep tegen dat besluit aangevoerde gronden heeft verworpen. Appellant heeft in hoger beroep geen argumenten aangevoerd waarom de overwegingen van de rechtbank dienaangaande onjuist zijn. Deze vaststelling leidt de Raad, in samenhang met het voorgaande, tot de slotsom dat het hoger beroep niet kan slagen, zodat de aangevallen uitspraak voor bevestiging in aanmerking komt.

De Raad ziet ten slotte geen aanleiding voor een veroordeling in de proceskosten.

III. BESLISSING

De Centrale Raad van Beroep,

Recht doende:

Bevestigt de aangevallen uitspraak.

Aldus gewezen door mr. G.A.J. van den Hurk als voorzitter en mr. R.H.M. Roelofs en mr. J.J.A. Kooijman als leden, in tegenwoordigheid van S.W.H. Peeters als griffier, en uitgesproken in het openbaar op 29 maart 2005.

(get.) G.A.J. van den Hurk.

(get.) S.W.H. Peeters.