ECLI:NL:CBB:2018:355

• Datum uitspraak: 17 juli 2018
• Publicatiedatum: 19 juli 2018
• Zaaknummer: 17/93
• Instantie: College van Beroep voor het bedrijfsleven
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht
• Procedures: Eerste aanleg - meervoudig
• Rechters: J.A.M. van den Berk; A. Venekamp; C.J. Borman
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Herziening van de basis- en vergroeningsbetaling voor landbouwgrond en de rechtsgeldigheid van het herziene besluit

In deze zaak heeft appellante, een vennootschap onder firma, beroep ingesteld tegen een besluit van de minister van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit inzake de basis- en vergroeningsbetaling voor het jaar 2015. Het primaire besluit, genomen op 27 mei 2016, stelde het bedrag vast dat appellante zou ontvangen aan basis- en vergroeningsbetaling, gebaseerd op een oppervlakte van 51,64 ha subsidiabele landbouwgrond. Appellante had eerder een Gecombineerde opgave ingediend waarin zij 283,99 ha landbouwgrond had opgegeven. Na een bezwaarprocedure, waarin het bezwaar van appellante ongegrond werd verklaard, heeft de minister op 22 december 2017 een herziene beslissing genomen, waarbij het bedrag aan basis- en vergroeningsbetaling werd gewijzigd vastgesteld op € 27.862,14.

Tijdens de zitting op 20 juni 2018 werd duidelijk dat de minister erkende dat het herziene besluit onrechtmatig was, omdat er een perceel was dat ten onrechte niet was meegenomen in de berekening van de subsidiabele oppervlakte. Het College van Beroep voor het Bedrijfsleven heeft geoordeeld dat het herziene besluit vernietigd moet worden, omdat het in strijd was met de Algemene wet bestuursrecht. Het College heeft de minister opgedragen om binnen acht weken na de uitspraak een nieuw besluit te nemen, waarbij rekening gehouden moet worden met de bevindingen van het College. Tevens is de minister veroordeeld in de proceskosten van appellante, die zijn vastgesteld op € 1.252,50.

De uitspraak is openbaar gedaan op 17 juli 2018 door een meervoudige kamer van het College, bestaande uit drie rechters, en de griffier. De beslissing omvatte ook de terugbetaling van het griffierecht aan appellante.

Uitspraak

uitspraak

COLLEGE VAN BEROEP VOOR HET BEDRIJFSLEVEN

zaaknummer: 17/93

5111

uitspraak van de meervoudige kamer van 17 juli 2018 in de zaak tussen

[naam 1] V.O.F., te [plaats] , appellante

(gemachtigde: mr. J.F.H.M. van der Velden),

en

de minister van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit, verweerder

(gemachtigden: mr. M.A.G. van Leeuwen en mr. C. Cromheecke).

Procesverloop

Bij besluit van 27 mei 2016 (het primaire besluit) heeft verweerder het bedrag vastgesteld dat appellante ontvangt aan basis- en vergroeningsbetaling voor 2015 op grond van de Uitvoeringsregeling rechtstreekse betalingen GLB (Uitvoeringsregeling).

Bij besluit van 9 december 2016 (het bestreden besluit) heeft verweerder het bezwaar van appellante ongegrond verklaard.

Appellante heeft tegen het bestreden besluit beroep ingesteld.

Verweerder heeft een verweerschrift ingediend.

Bij besluit van 22 december 2017 (het herziene bestreden besluit) heeft verweerder het bestreden besluit vervallen verklaard, het primaire besluit herroepen en het bedrag aan basis- en vergroeningsbetaling gewijzigd vastgesteld.

Bij brief van 18 januari 2018 heeft appellante gereageerd op het herziene bestreden besluit.

Verweerder heeft een aanvullend verweerschrift ingediend.

Op 18 juni 2018 heeft verweerder een nader stuk in geding gebracht.

Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden 20 juni 2018. Appellante heeft zich laten vertegenwoordigen door [naam 2] en haar gemachtigde. Verweerder heeft zich laten vertegenwoordigen door zijn gemachtigden.

Overwegingen

1.1

Appellante heeft op 22 mei 2015 een Gecombineerde opgave 2015 bij verweerder ingediend en hierin verzocht om toewijzing van betalingsrechten en uitbetaling van de basis- en vergroeningsbetaling. Appellante heeft daarbij opgegeven dat zij 283,99 ha landbouwgrond in gebruik of beheer heeft, waarvan 13,38 ha “Hoofdteelt bouwland” en 270,61 ha “Blijvend grasland”.

1.2

Bij besluit van 31 maart 2016 heeft verweerder aan appellante 51,64 betalingsrechten toegewezen. Bij de vaststelling hiervan is verweerder uitgegaan van 51,64 ha subsidiabele landbouwgrond. Tegen dit besluit heeft appellante geen rechtsmiddelen ingesteld.

1.3

Bij het primaire besluit heeft verweerder een bedrag van € 10.702,96 vastgesteld aan basis- en vergroeningsbetaling voor het jaar 2015. Daarbij is verweerder uitgegaan van 51,64 betalingsrechten en een geconstateerde oppervlakte van 51,64 ha. Verweerder heeft een korting op de basisbetaling toegepast vanwege een afwijking in de aangevraagde en geconstateerde oppervlakte. Bij het bestreden besluit heeft verweerder dit besluit gehandhaafd.

2 Bij het herziene bestreden besluit heeft verweerder het bestreden besluit vervallen verklaard, het primaire besluit herroepen en een bedrag van € 27.862,14 vastgesteld aan basis- en vergroeningsbetaling voor het jaar 2015. Daarbij is verweerder, zoals blijkt uit het op 18 juni 2018 ingediende nadere stuk, uitgegaan van 51,64 betalingsrechten en 274,12 ha subsidiabele landbouwgrond. Dit is de in het primaire besluit subsidiabel geachte oppervlakte van 51,64 ha vermeerderd met de oppervlakte van de percelen 7, 15, 16, 17, 18, 24, 26, 27, 28, 33, 35, 47, 49, 50, 51, 52, 53 en 54. Verweerder heeft deze eerder afgekeurde percelen naar aanleiding van de uitspraak van het College van 11 juli 2017 (ECLI:NL:CBB:2017:212) opnieuw beoordeeld en alsnog (gedeeltelijk) als subsidiabele landbouwgrond aangemerkt.
3 Gelet op het bepaalde in artikel 6:19 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) heeft het beroep van appellante tegen het bestreden besluit mede betrekking op het herziene bestreden besluit. Nu het bestreden besluit is vervangen door het herziene bestreden besluit en gesteld, noch gebleken is dat appellante nog belang heeft bij beoordeling van het beroep voor zover gericht tegen het bestreden besluit zal het beroep in zoverre niet-ontvankelijk worden verklaard.

4 Niet in geschil is dat verweerder bij de vaststelling van de basis- en vergroeningsbetaling mocht uitgaan van 51,64 betalingsrechten, zoals aan appellante toegewezen bij het in rechte onaantastbaar geworden besluit van 31 maart 2016.

5 Verweerder heeft ter zitting erkend dat het herziene bestreden besluit onrechtmatig is. In het op 18 juni 2018 ingediende nadere stuk heeft verweerder uiteengezet dat hij voor het perceel 32 ten onrechte geen oppervlakte heeft vastgesteld, terwijl ook voor dit perceel geldt dat sprake is van natuurlijk grasland, hoofdfunctie landbouw. Uit de bij dit nadere stuk gevoegde berekening van verweerder blijkt dat de geconstateerde subsidiabele oppervlakte van perceel 32 9,79 ha bedraagt. Dit betekent dat verweerder het bedrag van de basis- en vergroeningsbetaling onjuist heeft vastgesteld, omdat de afwijking in de oppervlakte nog maar 0,67 ha bedraagt en derhalve geen administratieve sanctie in de vorm van een korting kan worden opgelegd. Verweerder heeft op de zitting verklaard op korte termijn een nieuw besluit op bezwaar te zullen nemen.

6 Het beroep is gegrond. Het herziene bestreden besluit komt voor vernietiging in aanmerking, wegens strijd met de artikelen 3:2 en 7:12, eerste lid, van de Awb. Verweerder zal opnieuw op het bezwaar van appellante moeten beslissen met inachtneming van deze uitspraak.

7 Het College veroordeelt verweerder in de door appellante gemaakte proceskosten. Deze kosten stelt het College op grond van het Besluit proceskosten bestuursrecht (Bpb) voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vast op € 1.252,50 (1 punt voor het indienen van het beroepschrift, 1 punt voor het verschijnen ter zitting en 0,5 punt voor het indienen van een reactie op het herziene bestreden besluit, met een waarde per punt van € 501,- en een wegingsfactor 1).

Beslissing

- verklaart het beroep tegen het bestreden besluit niet-ontvankelijk;

- verklaart het beroep tegen het herziene bestreden besluit gegrond;

- vernietigt het herziene bestreden besluit;

- draagt verweerder op binnen acht weken na de dag van verzending van deze uitspraak een nieuw besluit te nemen op het bezwaar met inachtneming van deze uitspraak;

- draagt verweerder op het betaalde griffierecht van € 333,- aan appellante te vergoeden;

- veroordeelt verweerder in de proceskosten van appellante tot een bedrag van € 1.252,50.

Deze uitspraak is gedaan door mr. J.A.M. van den Berk, mr. A. Venekamp en mr. C.J. Borman, in aanwezigheid van mr. C.E.C.M. van Roosmalen, griffier. De beslissing is in het openbaar uitgesproken op 17 juli 2018.

w.g. J.A.M. van den Berk w.g. C.E.C.M. van Roosmalen