Uitspraak
uitspraak
COLLEGE VAN BEROEP VOOR HET BEDRIJFSLEVEN
zaaknummer: 16/192
16600
uitspraak met toepassing van artikel 8:54, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht van de enkelvoudige kamer van 17 augustus 2016 in de zaak tussen
[naam] V.O.F., te [plaats] , appellante
(gemachtigde: mr. J.J.J. de Rooij)
en
de staatssecretaris van Economische Zaken, verweerder
Procesverloop
Appellante heeft tegen het besluit van 15 februari 2016 (hierna: het bestreden besluit) beroep ingesteld.
Overwegingen
1. Ingevolge artikel 8:54, eerste lid, onder d, van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) kan het College, totdat partijen zijn uitgenodigd om op een zitting te verschijnen, het onderzoek sluiten, indien voortzetting van het onderzoek niet nodig is, omdat het beroep kennelijk gegrond is. Het College ziet aanleiding om in deze procedure van deze bevoegdheid gebruik te maken en doet uitspraak zonder zitting. Daartoe overweegt het College als volgt.
2. Het geschil heeft betrekking op de toepassing van de op 1 januari 2015 in werking getreden Wet verantwoorde groei melkveehouderij (Wvgm). Deze wet bevat een aanvulling van de Meststoffenwet (Msw) met betrekking tot de regels voor verwerking van dierlijke meststoffen. De materiële kern van de wet is de wijziging van artikel 21 en de invoeging van artikel 21a van de Msw in titel 2 van hoofdstuk 5.
3. Appellante exploiteert een agrarisch bedrijf met melkvee. Verweerder heeft op grond van artikel 21a, eerste lid, van de Msw de melkveefosfaatreferentie (MVFR) van appellante vastgesteld op 3667 kg fosfaat. Daartegen heeft appellante bezwaar gemaakt. De bezwaren van appellante zijn ongegrond verklaard.
4.1
Appellante heeft gesteld dat de Wvgm in strijd is met artikel 1 van het Eerste Protocol bij het Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden (EP). Appellante heeft geïnvesteerd in mestverwerking en in grond. Met het oog daarop heeft zij ook een uitbreiding van het bedrijf gepland. Zij heeft een deel van de varkenstak ingewisseld voor de extensieve tak melkveehouderij. De bedoeling is om ook de resteren varkens te vervangen ten behoeve van uitbreiding van de rundveetak. De verplichtingen zijn in 2013 aangegaan. De rundveemest wordt niet op de gronden aangewend, zodat deze gronden niet kunnen worden betrokken bij de vaststelling van de MVFR. Ook zouden gronden die kortlopend in gebruik zijn bij het bedrijf niet mogen worden meegeteld. Volgens appellante is sprake van een beperking van haar bedrijfsvoering die niet voorzienbaar was. Appellante is van mening dat zij aanspraak heeft op een schadevergoeding, dan wel dat de regelgeving onverbindend is. In ieder geval had voor haar een uitzondering moeten worden gemaakt. Appellante is verder van mening dat verweerder haar ten onrechte niet heeft gehoord.
4.2
Bij uitspraak van 15 juni 2016 (ECLI:NL:CBB:2016:149) heeft het College de vraag of de in de Wvgm voorziene maatregelen in zijn algemeenheid voldoen aan de in het kader van artikel 1 van het EP te stellen eisen van proportionaliteit, bevestigend beantwoord (rechtsoverweging 5.5.3). Het College heeft in haar uitspraak van 15 juni 2016 vervolgens beoordeeld of sprake is van een individuele buitensporige last (overwegingen 5.6.1 tot en met 5.6.3). Het College heeft overwogen dat appellanten, naar het College begrijpt, in de kern wensen, ieder wegens eigen omstandigheden, dat verweerder in hun geval, bij de vaststelling van de MVFR ter compensatie van een op hen rustende individuele, buitensporige last afwijkt van de verplichtingen op grond van de Msw. De verzoeken van appellanten kunnen worden aangemerkt als verzoeken aan verweerder om gebruik te maken van de bevoegdheid op grond van artikel 38, tweede lid, van de Msw om ontheffing te verlenen van de verplichtingen op grond van de Msw. Naar het oordeel van het College is verweerder niet kenbaar ingegaan op de individuele omstandigheden van appellanten. Door dat niet te doen heeft verweerder de desbetreffende besluiten niet voldoende zorgvuldig voorbereid en gemotiveerd (rechtsoverweging 5.6.3 van voornoemde uitspraak).
4.3
Het College stelt vast dat appellante ten aanzien van de vraag of de in de Wvgm voorziene maatregelen in zijn algemeenheid voldoen aan de in het kader van artikel 1 van het EP te stellen eisen van proportionaliteit geen argumenten heeft aangevoerd die niet al zijn betrokken bij de uitspraak van 15 juni 2016. Het College stelt verder vast dat appellante haar individuele omstandigheden heeft toegelicht. Verweerder is op deze omstandigheden in het bestreden besluit niet ingegaan. Uit de uitspraak van het College van 15 juni 2015 volgt dat verweerder het bestreden besluit niet voldoende zorgvuldig heeft voorbereid en gemotiveerd.
5. Het College is van oordeel dat verweerder zich ten onrechte op het standpunt heeft gesteld dat de bezwaren van appellante kennelijk ongegrond zijn, zodat van horen is afgezien. Het bestreden besluit is daarom in strijd met artikel 7:2 van de Awb.
6. Het vorenstaande leidt tot de slotsom dat voortzetting van het onderzoek niet nodig is. Het beroep is kennelijk gegrond. Het College zal het bestreden besluit vernietigen wegens strijd met de artikelen 3:2, 7:2 en 7:12, eerste lid, van de Awb. Het College kan bij gebreke aan voldoende feitelijke informatie en gelet op de nodige nadere beoordeling door verweerder van de door appellante nog te verstrekken informatie in het licht van de inmiddels in werking getreden regelgeving op grond van de Wvgm, in deze zaak niet tot finale geschilbeslechting overgaan. Verweerder zal worden opgedragen een nieuw besluit te nemen met inachtneming van deze uitspraak. Verweerder dient bij het nemen van het nieuwe besluit hetgeen is overwogen in 5.7 en 5.8 van de uitspraak van het College van 15 juni 2016 in acht te nemen. Het College zal voor het nemen van een nieuw besluit een termijn stellen van twaalf weken na verzending van deze uitspraak.
7. Het College veroordeelt verweerder in de door appellante gemaakte proceskosten. Deze kosten stelt het College op grond van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vast op € 496,- (1 punt voor het indienen van het beroepschrift met een waarde per punt van € 496,- en een wegingsfactor 1).
Beslissing
Het College:
- verklaart het beroep gegrond;
- vernietigt het bestreden besluit;
- draagt verweerder op binnen twaalf weken na de dag van verzending van deze uitspraak een nieuw besluit op bezwaar te nemen met inachtneming van deze uitspraak;
- draagt verweerder op het betaalde griffierecht van appellante te vergoeden, zijnde € 334,-;
- veroordeelt verweerder in de proceskosten van appellante tot een bedrag van € 496,-.
Deze uitspraak is gedaan door mr. H.B. van Gijn, in aanwezigheid van mr. X.M. Born, griffier. De beslissing is in het openbaar uitgesproken op 17 augustus 2016.
w.g. H.B. van Gijn w.g. X.M. Born
Rechtsmiddel
Tegen deze uitspraak kan binnen zes weken na de dag van verzending daarvan verzet worden gedaan bij het College. De indiener van het verzetschrift kan daarbij vragen in de gelegenheid te worden gesteld over het verzet te worden gehoord.