ECLI:NL:CBB:2010:BO4162

• Datum uitspraak: 3 november 2010
• Publicatiedatum: 5 april 2013
• Zaaknummer: AWB 08/521
• Instantie: College van Beroep voor het bedrijfsleven
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht
• Procedures: Eerste en enige aanleg
• Rechters: R.F.B. van Zutphen; S.C. Stuldreher; R.C. Stam
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Weigering registratie overdracht toeslagrechten en verzoek om schadevergoeding

In deze zaak, uitgesproken op 3 november 2010 door het College van Beroep voor het bedrijfsleven, gaat het om de weigering van de Minister van Economische Zaken, Landbouw en Innovatie om de registratie van de overdracht van 6,25 toeslagrechten zonder de grond aan appellanten A en B goed te keuren. De registratie werd geweigerd op basis van de Regeling GLB-inkomenssteun 2006, omdat de appellanten niet voldeden aan de voorwaarde dat een landbouwer zijn toeslagrechten zonder de grond slechts mag overdragen indien hij ten minste 80% van zijn toeslagrechten gedurende ten minste een kalenderjaar heeft gebruikt. Appellanten maakten bezwaar tegen deze beslissing en vroegen om schadevergoeding, maar dit verzoek werd door de verweerder afgewezen.

De appellanten stelden dat de afwijzing van de registratie onterecht was, omdat de vervreemder volgens hen wel voldeed aan de 80%-norm. Ze voerden aan dat zij voorafgaand aan de melding een e-mail hadden gestuurd naar het LNV-loket, waarin het benuttingspercentage van de toeslagrechten was berekend op 80,1%. Het LNV-loket bevestigde deze redenering, maar de verweerder bleef bij zijn standpunt dat de vervreemder niet voldeed aan de norm. Het College oordeelde dat de weigering om de registratie van de overdracht te effectueren rechtmatig was, ondanks de te late beslissing van de verweerder op het registratieverzoek.

Het College concludeerde dat de appellanten niet konden terugkomen op de weigering van de registratie, omdat zij uitdrukkelijk hadden berust in deze weigering. De verzoeken om schadevergoeding en vergoeding van de in bezwaar gemaakte kosten werden eveneens afgewezen, omdat deze niet voldoende onderbouwd waren. Het College verklaarde het beroep ongegrond en zag geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.

Uitspraak

College van Beroep voor het bedrijfsleven

AWB 08/521 3 november 2010

5101 Regeling GLB-inkomenssteun 2006

Uitspraak in de zaak van:

A en B, te C, appellanten,

gemachtigde: E. Smolders, werkzaam bij Smolders Agro Advies,

tegen

de Minister van Economische zaken, Landbouw en Innovatie, verweerder,

gemachtigde: mr. R. Lamain-Nuijen, werkzaam bij verweerders Dienst Regelingen.

1. Het procesverloop

Bij besluit van 25 oktober 2007 heeft verweerder op grond van de Regeling GLB- inkomenssteun 2006 (hierna: de Regeling) de registratie van de overdracht van 6,25 toeslagrechten zonder de grond door een derde aan appellanten geweigerd. Appellanten hebben daartegen bezwaar gemaakt.

Bij besluit van 9 april 2008 heeft verweerder het bezwaar ongegrond verklaard en het verzoek van appellanten om schadevergoeding afgewezen. Tegen dit besluit hebben appellanten bij brief van 16 mei 2008 beroep ingesteld. Op 17 april 2009 hebben zij een nader stuk ingezonden.

Verweerder heeft een verweerschrift ingediend en het besluit van 9 april 2008 met zijn besluit van 2 november 2009 gedeeltelijk gewijzigd. Appellanten hebben bericht dat zij hun beroep desondanks handhaven en het beroep nader gemotiveerd.

Op 15 september 2010 heeft het onderzoek ter zitting plaatsgehad, waarbij A, Smolders en Lamain-Nuijen zijn verschenen.

2. De beoordeling van het geschil

2.1 Het beroep strekt zich op grond van artikel 6:19, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht (hierna: Awb) mede uit tot het besluit van 2 november 2009.

2.2.1 Verweerder heeft registratie van toeslagrechten zonder de grond geweigerd, omdat appellanten niet voldoen aan de, hier van belang zijnde, voorwaarde dat een landbouwer zijn toeslagrechten zonder de grond slechts mag overdragen, indien hij ten minste 80% van zijn toeslagrechten gedurende ten minste een kalenderjaar heeft gebruikt.

2.2.2 In zijn besluit van 2 november 2009 heeft verweerder overwogen dat hij uiterlijk 15 mei 2007 een besluit had moeten nemen op het registratieverzoek. De afwijzing van 25 oktober 2007 was te laat en daarmee onrechtmatig. Toch heeft verweerder het verzoek van appellanten om schadevergoeding opnieuw afgewezen, omdat om de in het besluit genoemde redenen een causaal verband ontbreekt tussen het te laat beslissen en de gevorderde schade. Het verzoek om vergoeding van de in bezwaar gemaakte kosten heeft verweerder afgewezen, omdat het bezwaarschrift niet door een derde is ingediend.

2.3.1 Appellanten erkennen dat verweerder de registratie van de overdracht van de toeslagrechten terecht heeft geweigerd en beperken hun beroep tot de afwijzing van hun verzoek om schadevergoeding en de weigering om de in bezwaar gemaakte kosten te vergoeden. Hiertoe voeren zij aan dat hun gemachtigde voorafgaand aan de melding een emailbericht heeft gestuurd aan het LNV-loket. Hierin is het benuttingspercentage van de toeslagrechten van de vervreemder in 2006 op grond van een daartoe uiteengezette redenering berekend op 80,1% en de vraag gesteld of deze redenering klopt. Het LNV-loket bevestigde op 22 maart 2007 dat die redenering klopt. Verweerders vaststelling dat de vervreemder niet voldoet aan de 80%-norm, is in strijd met het vertrouwensbeginsel, ook al blijkt de gegeven informatie achteraf onjuist te zijn. Appellanten hebben als gevolg hiervan schade geleden in de vorm van gemiste bedrijfstoeslag en kosten voor rechtsbijstand, totaal € 1.758,03.

2.4.1 Waar appellanten uitdrukkelijk hebben berust in de weigering om de overdracht van toeslagrechten te registreren, kan het College niet toekomen aan de beoordeling van het beroep op het vertrouwensbeginsel. Dat heeft betrekking op de inhoud van de weigering om tot registratie over te gaan en kan daarom niet los van die weigering leiden tot de conclusie dat de (handhaving van de) weigering onrechtmatig is. Verweerder heeft erkend dat hij te laat heeft beslist, maar volhardt in de weigering van de registratie. Onder die omstandigheden moet van de rechtmatigheid van die weigering worden uitgegaan, behoudens bijzondere, zich hier niet voordoende, omstandigheden.

2.4.2 Voor zover appellanten met hun verzoek aanspraak maken op vergoeding van schade die het gevolg is van de rechtmatige weigering tot registratie van de overdracht van toeslagrechten, hebben zij dat verzoek niet onderbouwd.

2.4.3 Verweerder heeft het verzoek om schadevergoeding terecht afgewezen.

2.5 Anders dan appellanten, is het College van oordeel dat verweerder terecht heeft geweigerd om de door hen in bezwaar gemaakte kosten te vergoeden, reeds, omdat hij het besluit van 25 oktober 2007 niet heeft herroepen.

2.6 Het beroep is daarom ongegrond.

2.7 Het College ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.

3. De beslissing

Het College verklaart het beroep ongegrond.

Aldus gewezen door mrs. R.F.B. van Zutphen, S.C. Stuldreher en R.C. Stam in tegenwoordigheid van mr. C.M. Leliveld als griffier, en uitgesproken in het openbaar op 3 november 2010.

w.g. R.F.B. Van Zutphen w.g. C.M. Leliveld