ECLI:NL:RVS:2025:3163

• Datum uitspraak: 11 juli 2025
• Publicatiedatum: 11 juli 2025
• Zaaknummer: 202501657/1/V3
• Instantie: Raad van State
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Vreemdelingenrecht
• Procedures: Hoger beroep
• Rechters: M. den Heyer
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Hoger beroep tegen afwijzing verblijfsvergunning asiel en opheffing vrijheidsontnemende maatregel

Op 4 december 2024 heeft de minister van Asiel en Migratie een aanvraag van betrokkene om een verblijfsvergunning asiel voor bepaalde tijd afgewezen. Betrokkene heeft hiertegen beroep ingesteld bij de rechtbank Den Haag, zittingsplaats Amsterdam. De rechtbank heeft op 14 maart 2025 het beroep gegrond verklaard, het besluit van de minister vernietigd, en bevolen dat de minister een nieuw besluit op de aanvraag neemt. Tevens heeft de rechtbank de vrijheidsontnemende maatregel opgeheven en schadevergoeding toegekend aan betrokkene.

Tegen deze uitspraak heeft de minister hoger beroep ingesteld. In het hoger beroep klaagt de minister dat de rechtbank buiten de grenzen van het geding is getreden door de vrijheidsontnemende maatregel op te heffen en schadevergoeding toe te kennen. De minister stelt dat er ten tijde van de uitspraak van de rechtbank ook een hoger beroep aanhangig was over de vrijheidsontnemende maatregel, en dat de rechtbank dit met haar uitspraak heeft doorkruist.

De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State heeft in haar uitspraak van 11 juli 2025 geoordeeld dat de grief van de minister slaagt. De rechtbank was niet bevoegd om de opheffing van de grensdetentie te bevelen en schadevergoeding toe te kennen, aangezien het beroep van betrokkene enkel gericht was tegen de afwijzing van de asielaanvraag. De Afdeling heeft de uitspraak van de rechtbank vernietigd voor zover deze de opheffing van de vrijheidsontnemende maatregel en de schadevergoeding betreft. De minister hoeft geen proceskosten te vergoeden.

Uitspraak

202501657/1/V3.

Datum uitspraak: 11 juli 2025

AFDELING

BESTUURSRECHTSPRAAK

Uitspraak met toepassing van artikel 8:54, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht op het hoger beroep van:

de minister van Asiel en Migratie,

appellant,

tegen de uitspraak van de rechtbank Den Haag, zittingsplaats Amsterdam, van 14 maart 2025 in zaak nr. NL24.49397 in het geding tussen:

[betrokkene]

en

de minister.

Procesverloop

Bij besluit van 4 december 2024 heeft de minister een aanvraag van betrokkene om haar een verblijfsvergunning asiel voor bepaalde tijd te verlenen, afgewezen.

Bij uitspraak van 14 maart 2025 heeft de rechtbank het daartegen door betrokkene ingestelde beroep gegrond verklaard, dat besluit vernietigd, bepaald dat de minister een nieuw besluit op de aanvraag neemt met inachtneming van de uitspraak, de opheffing van de vrijheidsontnemende maatregel met ingang van die dag bevolen en betrokkene schadevergoeding toegekend.

Tegen deze uitspraak heeft de minister hoger beroep ingesteld.

Betrokkene, vertegenwoordigd door mr. M.M. Volwerk, advocaat in Leiden, heeft een schriftelijke uiteenzetting gegeven.

Overwegingen

1.       De minister klaagt in haar enige grief dat de rechtbank buiten de grenzen van het geding is getreden door de vrijheidsontnemende maatregel op te heffen en schadevergoeding toe te kennen. De minister betoogt dat er ten tijde van de uitspraak van de rechtbank ook een hoger beroep aanhangig was over de vrijheidsontnemende maatregel, en dat de rechtbank dit met haar uitspraak heeft doorkruist. Daarnaast ontbreekt een geldige rechtsgrondslag op grond waarvan de rechtbank zich heeft kunnen uitlaten over de vrijheidsontnemende maatregel, aldus de minister.

1.1.    De in deze grief opgeworpen rechtsvraag heeft de Afdeling in haar uitspraak van 14 april 2025, ECLI:NL:RVS:2025:1646, onder 2.1, beantwoord. Hieruit volgt dat de grief slaagt. Het beroep van betrokkene was gericht tegen het besluit van 4 december 2024, over de afwijzing van haar asielaanvraag. Binnen die procedure bestaat geen ruimte voor toetsing van de rechtmatigheid van de grensdetentie. De rechtbank was daarom niet bevoegd om de opheffing van de grensdetentie te bevelen en met toepassing van artikel 106 van de Vw 2000 schadevergoeding toe te kennen.

1.2.    De grief slaagt.

2.       Het hoger beroep is gegrond. De Afdeling vernietigt de uitspraak van de rechtbank, voor zover de rechtbank de opheffing van de vrijheidsontnemende maatregel heeft bevolen en schadevergoeding heeft toegekend. De minister hoeft geen proceskosten te vergoeden.

Beslissing

De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State:

I.        verklaart het hoger beroep gegrond;

II.       vernietigt de uitspraak van de rechtbank Den Haag, zittingsplaats Amsterdam, van 14 maart 2025 in zaak nr. NL24.49397, voor zover de rechtbank de opheffing van de vrijheidsontnemende maatregel heeft bevolen en schadevergoeding heeft toegekend.

Aldus vastgesteld door mr. M. den Heyer, lid van de enkelvoudige kamer, in tegenwoordigheid van mr. T.W.A. Weber, griffier.

w.g. Den Heyer

lid van de enkelvoudige kamer

w.g. Weber

griffier

Uitgesproken in het openbaar op 11 juli 2025

846