ECLI:NL:RVS:2023:4343

Raad van State

Datum uitspraak
23 november 2023
Publicatiedatum
23 november 2023
Zaaknummer
202001928/1/V1
Instantie
Raad van State
Type
Uitspraak
Rechtsgebied
Bestuursrecht; Vreemdelingenrecht
Procedures
  • Hoger beroep
Rechters
  • H.G. Sevenster
Vindplaatsen
  • Rechtspraak.nl
AI samenvatting door LexboostAutomatisch gegenereerd

Hoger beroep asielaanvraag vreemdeling en verantwoordelijkheidskwestie onder Dublinverordening

In deze zaak gaat het om het hoger beroep van een vreemdeling tegen de uitspraak van de rechtbank Den Haag, die op 13 maart 2020 zijn beroep tegen het niet in behandeling nemen van zijn asielaanvraag ongegrond verklaarde. De staatssecretaris van Justitie en Veiligheid had op 31 januari 2020 besloten om de aanvraag van de vreemdeling niet in behandeling te nemen, omdat Italië volgens de Dublinverordening verantwoordelijk was voor de behandeling van de asielaanvraag. Tijdens de procedure bij de rechtbank deed de vreemdeling aangifte van mensenhandel, wat door de staatssecretaris werd aangemerkt als een aanvraag voor een verblijfsvergunning op humanitaire gronden. Deze aanvraag werd echter afgewezen.

De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State heeft in deze uitspraak geoordeeld dat de overdrachtstermijn voor de vreemdeling was verstreken, waardoor Nederland verantwoordelijk werd voor de behandeling van zijn asielaanvraag. De staatssecretaris had eerder betoogd dat de overdrachtstermijn was opgeschort door het bezwaar van de vreemdeling in de reguliere procedure, maar de Afdeling oordeelde dat dit niet het geval was. Hierdoor had de vreemdeling geen belang meer bij een inhoudelijke beoordeling van het hoger beroep, aangezien zijn asielaanvraag inmiddels door Nederland in behandeling was genomen.

De uitspraak concludeert dat het hoger beroep van de vreemdeling niet-ontvankelijk is verklaard, en dat de staatssecretaris geen proceskosten hoeft te vergoeden, omdat hij als gevolg van het tijdsverloop de asielaanvraag alsnog in behandeling heeft genomen. De uitspraak is gedaan door mr. H.G. Sevenster, lid van de enkelvoudige kamer, en is openbaar uitgesproken op 23 november 2023.

Uitspraak

202001928/1/V1.
Datum uitspraak: 23 november 2023
AFDELING
BESTUURSRECHTSPRAAK
Uitspraak met toepassing van artikel 8:54, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht op het hoger beroep van:
[de vreemdeling],
appellant,
tegen de uitspraak van de rechtbank Den Haag, zittingsplaats Middelburg, van 13 maart 2020 in zaak nr. NL20.2783 in het geding tussen:
de vreemdeling
en
de staatssecretaris van Justitie en Veiligheid.
Procesverloop
Bij besluit van 31 januari 2020 heeft de staatssecretaris een aanvraag van de vreemdeling om hem een verblijfsvergunning asiel voor bepaalde tijd te verlenen, niet in behandeling genomen.
Bij uitspraak van 13 maart 2020 heeft de rechtbank het daartegen door de vreemdeling ingestelde beroep ongegrond verklaard.
Tegen deze uitspraak heeft de vreemdeling, vertegenwoordigd door mr. J.J.J. Jansen, advocaat te Kapelle, hoger beroep ingesteld.
De staatssecretaris heeft desgevraagd een nader stuk ingediend.
De vreemdeling heeft hierop gereageerd.
Overwegingen
1.       De staatssecretaris heeft de asielaanvraag van de vreemdeling niet in behandeling genomen, omdat Italië volgens hem op grond van de Dublinverordening verantwoordelijk is voor de behandeling daarvan.
Terwijl het daartegen ingestelde beroep bij de rechtbank liep, heeft de vreemdeling op 9 maart 2020 aangifte gedaan van mensenhandel. Die aangifte heeft de staatssecretaris ambtshalve aangemerkt als aanvraag om verlening van een verblijfsvergunning regulier voor bepaalde tijd, verband houdende met tijdelijke humanitaire gronden in de zin van artikel 3.48 van het Vb 2000, te weten als slachtoffer van mensenhandel. De staatssecretaris heeft deze aanvraag bij besluit van 12 maart 2020 afgewezen. Hij heeft het daartegen door de vreemdeling gemaakte bezwaar ongegrond verklaard bij besluit van 27 juli 2020.
1.1.    De Afdeling heeft de staatssecretaris bij brief van 8 oktober 2020 verzocht om toe te lichten of de overdrachtstermijn in deze zaak was verstreken en, zo nee, wanneer deze termijn volgens hem dan wel zou verstrijken. De staatssecretaris heeft bij brief van 22 oktober 2020 toegelicht dat de overdrachtstermijn volgens hem op dat moment nog niet was verstreken. Hij betoogt dat het bezwaar van de vreemdeling in de reguliere procedure mensenhandel de overdrachtstermijn heeft opgeschort en dat deze verstrijkt op 27 januari 2021, zes maanden na het afwijzende besluit op dat bezwaar. De vreemdeling heeft hier bij brieven van 2 november 2020 en 12 januari 2021 op gereageerd. Hij betoogt dat de overdrachtstermijn niet is opgeschort en dus zes maanden na het claimakkoord is verstreken.
2.       De staatssecretaris heeft op 8 oktober 2019 een verzoek tot terugname van de vreemdeling ingediend bij de Italiaanse autoriteiten, dat zij op 23 oktober 2019 impliciet hebben aanvaard. Dit betekent dat de overdrachtstermijn in beginsel op 23 april 2020 zou verlopen. Uit de uitspraak van de Afdeling van 5 juli 2023, ECLI:NL:RVS:2023:2593, onder 5, volgt dat het bezwaar tegen een afwijzing van een aanvraag om verlening van een verblijfstitel als slachtoffer van mensenhandel niet leidt tot opschorting van de overdrachtstermijn in het kader van de Dublinverordening. Dit betekent dat de uiterste overdrachtstermijn, anders dan de staatssecretaris heeft betoogd, niet is opgeschort door het bezwaar van de vreemdeling in de reguliere procedure mensenhandel. Dit betekent ook dat de overdrachtstermijn op 23 april 2020 is verstreken en Nederland vanaf die datum verantwoordelijk is geworden voor de behandeling van de asielaanvraag van de vreemdeling.
2.1.    Gelet op het voorgaande heeft de vreemdeling onvoldoende belang bij een inhoudelijke beoordeling van het hoger beroep. Hij heeft namelijk bereikt wat hij met zijn hoger beroep beoogt, doordat de staatssecretaris alsnog verantwoordelijk is geworden voor de behandeling van zijn asielaanvraag. Het hoger beroep is niet-ontvankelijk.
2.2.    Uit de uitspraak van de Afdeling van 27 januari 2021, ECLI:NL:RVS:2021:182, onder 2, volgt dat de staatssecretaris geen proceskosten hoeft te vergoeden wanneer hij, zoals in dit geval, als gevolg van tijdsverloop de asielaanvraag alsnog in behandeling neemt.
Beslissing
De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State:
verklaart het hoger beroep niet-ontvankelijk.
Aldus vastgesteld door mr. H.G. Sevenster, lid van de enkelvoudige kamer, in tegenwoordigheid van mr. J. Verbeek, griffier.
w.g. Sevenster
lid van de enkelvoudige kamer
w.g. Verbeek
griffier
Uitgesproken in het openbaar op 23 november 2023
574-1042