ECLI:NL:RVS:2023:2443

Raad van State

Datum uitspraak
23 juni 2023
Publicatiedatum
23 juni 2023
Zaaknummer
202301414/1/V1
Instantie
Raad van State
Type
Uitspraak
Rechtsgebied
Bestuursrecht; Vreemdelingenrecht
Procedures
  • Hoger beroep
Rechters
Vindplaatsen
  • Rechtspraak.nl
AI samenvatting door LexboostAutomatisch gegenereerd

Hoger beroep inzake asielaanvraag en Dublinverordening

In deze zaak heeft de Raad van State op 23 juni 2023 uitspraak gedaan in hoger beroep over de asielaanvraag van een vreemdeling, die door de staatssecretaris van Justitie en Veiligheid niet in behandeling was genomen. De staatssecretaris stelde dat Italië verantwoordelijk was voor de behandeling van de aanvraag op basis van de Dublinverordening. De vreemdeling had eerder beroep ingesteld bij de rechtbank Den Haag, die op 28 februari 2023 het beroep gegrond verklaarde en het besluit van de staatssecretaris vernietigde. De staatssecretaris ging in hoger beroep tegen deze uitspraak.

De Raad van State overwoog dat de staatssecretaris niet voldoende had aangetoond dat Italië aan zijn internationale verplichtingen zou voldoen, ondanks de berichtgeving over de opvangfaciliteiten voor Dublinclaimanten in Italië. De Afdeling bestuursrechtspraak concludeerde dat er een reëel risico bestond dat de vreemdeling in Italië zou worden blootgesteld aan materiële deprivatie, wat in strijd is met de rechten van de vreemdeling. Daarom werd het hoger beroep van de staatssecretaris ongegrond verklaard en het incidenteel hoger beroep van de vreemdeling gegrond.

De uitspraak van de rechtbank werd vernietigd, het beroep van de vreemdeling werd gegrond verklaard en het besluit van de staatssecretaris van 27 december 2022 werd vernietigd. Tevens werd de staatssecretaris veroordeeld tot vergoeding van de proceskosten van de vreemdeling, die op €3.348,00 werden vastgesteld. Deze uitspraak benadrukt de zorgvuldigheid die de staatssecretaris moet betrachten bij het nemen van besluiten over asielaanvragen, vooral in het licht van de verantwoordelijkheden onder de Dublinverordening.

Uitspraak

202301414/1/V1.
Datum uitspraak: 23 juni 2023
AFDELING
BESTUURSRECHTSPRAAK
Uitspraak met toepassing van artikel 8:54, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht op de hoger beroepen van:
1.       [de vreemdeling], mede voor zijn minderjarige kind,
2.       de staatssecretaris van Justitie en Veiligheid,
appellanten,
tegen de uitspraak van de rechtbank Den Haag, zittingsplaats Groningen, van 28 februari 2023 in zaak nr. NL22.26586 in het geding tussen:
de vreemdeling
en
de staatssecretaris.
Procesverloop
Bij besluit van 27 december 2022 heeft de staatssecretaris een aanvraag van de vreemdeling om hem een verblijfsvergunning asiel voor bepaalde tijd te verlenen, niet in behandeling genomen.
Bij uitspraak van 28 februari 2023 heeft de rechtbank het daartegen door de vreemdeling ingestelde beroep gegrond verklaard, dat besluit vernietigd en bepaald dat de staatssecretaris een nieuw besluit op de aanvraag neemt met inachtneming van de uitspraak.
Tegen deze uitspraak heeft de staatssecretaris hoger beroep ingesteld.
De vreemdeling, vertegenwoordigd door mr. E.J.M. Ewijk, advocaat te Nijmegen, heeft een schriftelijke uiteenzetting gegeven en incidenteel hoger beroep ingesteld.
Overwegingen
1.       De staatssecretaris heeft de asielaanvraag van de vreemdeling niet in behandeling genomen, omdat Italië ingevolge de Dublinverordening verantwoordelijk is voor de behandeling daarvan.
2.       In de uitspraken van 26 april 2023, ECLI:NL:RVS:2023:1654, onder 4.3.2 en 4.3.3, en ECLI:NL:RVS:2023:1655, onder 3.3.2 en 3.3.3, heeft de Afdeling uit de berichtgeving van de Italiaanse autoriteiten afgeleid dat er voor Dublinclaimanten in Italië geen opvangfaciliteiten beschikbaar zijn. Hoewel uit de berichtgeving volgens de Afdeling niet zonder meer volgt dat de Italiaanse autoriteiten onverschillig staan tegenover de situatie van vreemdelingen, bestaat er daarmee een reëel risico dat vreemdelingen buiten hun eigen wil en keuzes om bij overdracht aan Italië terechtkomen in een toestand van zeer verregaande materiële deprivatie, als bedoeld in punt 92 van het arrest van het Hof van Justitie van 19 maart 2019, Jawo, ECLI:EU:C:2019:218, waardoor zij niet kunnen voorzien in de belangrijkste basisbehoeften, zoals onderdak, eten en stromend water. De staatssecretaris is er vooralsnog niet in geslaagd om in weerwil van de berichtgeving deugdelijk te motiveren dat hij nog altijd van het vermoeden mag uitgaan dat Italië zal voldoen aan zijn internationale verplichtingen. De Afdeling concludeert daarom dat de staatssecretaris voor Italië onder deze omstandigheden niet van het interstatelijk vertrouwensbeginsel mag uitgaan en dat het overdrachtsbesluit dat de staatssecretaris voor de vreemdeling heeft genomen, onrechtmatig is. Alleen al daarom is het hoger beroep van de staatssecretaris ongegrond en het incidenteel hoger beroep van de vreemdeling gegrond.
3.       De uitspraak van de rechtbank wordt vernietigd. Het door de vreemdeling tegen het besluit van 27 december 2022 ingestelde beroep is gegrond. Dat besluit wordt vernietigd. De staatssecretaris moet de proceskosten vergoeden.
Beslissing
De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State:
I.        verklaart het hoger beroep van de staatssecretaris ongegrond;
II.       verklaart het incidenteel hoger beroep van de vreemdeling gegrond;
III.      vernietigt de uitspraak van de rechtbank Den Haag, zittingsplaats Groningen, van 28 februari 2023 in zaak nr. NL22.26586;
IV.      verklaart het beroep gegrond;
V.       vernietigt het besluit van 27 december 2022; V-[…] en […];
VI.      veroordeelt de staatssecretaris van Justitie en Veiligheid tot vergoeding van bij de vreemdeling in verband met de behandeling van het beroep en het hoger beroep opgekomen proceskosten tot een bedrag van €3.348,00 geheel toe te rekenen aan door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand.
Aldus vastgesteld door mr. B. Meijer, lid van de enkelvoudige kamer, in tegenwoordigheid van mr. J. Verbeek, griffier.
w.g. Meijer
lid van de enkelvoudige kamer
w.g. Verbeek
griffier
Uitgesproken in het openbaar op 23 juni 2023
574-1034