ECLI:NL:RBZWB:2023:4760

Uitspraak

RECHTBANK ZEELAND-WEST-BRABANT

Zittingsplaats Middelburg

Bestuursrecht

zaaknummer: BRE 23/1792 WABOA

uitspraak van de enkelvoudige kamer van 6 juli 2023 in de zaak tussen

[naam eiser] , uit [plaatsnaam 1] , eiser,

gemachtigde: mr. A.P. Cornelissen,

het college van burgemeester en wethouders van de gemeente Sluis, verweerder.

Als derde-partij neemt aan de zaak deel:

[naam vergunninghouder], uit [plaatsnaam 2] (vergunninghouder),

gemachtigde: mr. R.E.E. Nobus.

Inleiding

In deze uitspraak beoordeelt de rechtbank het beroep van eiser tegen de niet-ontvankelijkverklaring van zijn bezwaar tegen de verleende omgevingsvergunning voor de bouw van een hotel en een woning in [plaatsnaam 1] .

In het besluit van 31 maart 2021 (primair besluit) heeft het college een omgevingsvergunning verleend voor de bouw van een hotel aan het adres [adres 1] 2 in [plaatsnaam 1] en de bouw van een woning aan het adres [adres 2] 2 in [plaatsnaam 1] . Tegen dit besluit is door eiser bezwaar gemaakt.

In het besluit van 5 januari 2022 (bestreden besluit) heeft het college het bezwaar van eiser niet-ontvankelijk verklaard.

Eiser heeft tegen het bestreden besluit beroep ingesteld.

Het college heeft schriftelijk op het beroep gereageerd met een verweerschrift. Ook vergunninghouder heeft schriftelijk gereageerd.

De rechtbank heeft het beroep gelijktijdig met de beroepen geregistreerd onder BRE 22/1108 WABOA en BRE 23/1793 besproken op de zitting van 21 maart 2023. Hieraan hebben de gemachtigde van eiser en mr. J. de Haas, de gemachtigden van het college, [naam vertegenwoordiger 1] en [naam vertegenwoordiger 2] en de gemachtigde van vergunninghouder deelgenomen. Eiser is niet in persoon verschenen.

Bij sluiting van het onderzoek heeft de rechtbank meegedeeld binnen zes weken uitspraak te doen. De rechtbank heeft de uitspraaktermijn verlengd.

Beoordeling door de rechtbank

De rechtbank beoordeelt of het college terecht het bezwaar van eiser tegen de verleende omgevingsvergunning niet-ontvankelijk heeft verklaard. Zij doet dit onder meer aan de hand van de argumenten die eiser hebben aangevoerd, de beroepsgronden.

De rechtbank is van oordeel dat het beroep ongegrond is. Hierna legt de rechtbank uit hoe zij tot dit oordeel komt en welke gevolgen dit oordeel heeft.

Feiten

1.1.

Op 26 november 2020 heeft vergunninghouder een omgevingsvergunning aangevraagd voor de bouw van een hotel aan het adres [adres 1] 2 in [plaatsnaam 1] en de bouw van een woning aan de [adres 2] 2 in [plaatsnaam 1] .

1.2.

Bij primair besluit heeft het college de gevraagde omgevingsvergunning verleend.

1.3.

Eiser heeft tegen de verleende omgevingsvergunning bezwaar gemaakt. De Commissie bezwaarschriften heeft het college geadviseerd om het bezwaar niet-ontvankelijk te verklaren.

1.4.

In het bestreden besluit is het bezwaar van eiser niet-ontvankelijk verklaard.

Wettelijk kader

2. Het wettelijk kader is opgenomen in de bijlage bij deze uitspraak.

Is eiser ten onrechte niet als belanghebbende aangemerkt?

3.1.

Eiser stelt dat zijn bezwaren ten onrechte niet-ontvankelijk zijn verklaard. Gelet op de afstand meent eiser dat hij gevolgen van enige betekenis zal ondervinden als gevolg van het bouwplan. Ook vanwege de ruimtelijke uitstraling zal eiser als omwonende feitelijke gevolgen van enige betekenis ondervinden. Daarnaast zal veel bestemmingsverkeer langs de woning van eiser komen en daar zal hij gevolgen van ondervinden.

3.2.

Het college stelt dat de woning van eiser op ongeveer 200 meter van het bouwperceel ligt. Hij heeft geen tot nauwelijks zicht op het bouwperceel. Er zijn geen andere factoren waaruit blijkt dat eiser als belanghebbende in de zin van artikel 1:2, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) moet worden aangemerkt. De verkeersaantrekkende werking die het bouwplan oplevert is niet zodanig dat dit een belang oplevert dat eiser onderscheidt van anderen.

3.3.

Op grond van artikel 1:2, eerste lid van de Awb is een belanghebbende degene wiens belang rechtstreeks bij een besluit is betroken. Om als belanghebbende in de zin van de Awb te kunnen worden aangemerkt, moet eiser een objectief en actueel, eigen, persoonlijk belang hebben dat hem in voldoende mate onderscheidt van anderen en dat rechtstreeks wordt geraakt door het besluit.

3.4.

Wie rechtstreeks feitelijke gevolgen ondervindt van een activiteit die het besluit, zoals in dit geval het bouwen van een woning en een hotel, toestaat, is in beginsel belanghebbende bij dat besluit. De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (ABRvS) is van oordeel dat het criterium ‘gevolgen van enige betekenis’ als correctie op dat uitgangspunt dient. Dit betekent dat zonder gevolgen van enige betekenis iemand geen persoonlijk belang heeft bij het besluit. Deze persoon onderscheidt zich dan onvoldoende van anderen. Om te bepalen of er gevolgen van enige betekenis voor de woon-, leef-, of bedrijfssituatie van iemand zijn, moet er worden gekeken naar de factoren afstand tot, zicht op, planologische uitstraling van en milieugevolgen van de activiteit die het besluit toestaat. Deze factoren dienen te worden bekeken in onderlinge samenhang. Ook de aard intensiteit en frequentie van de feitelijke gevolgen kunnen van belang zijn.^[1]

3.5.

De rechtbank is van oordeel dat het college het bezwaar van eiser terecht niet-ontvankelijk heeft verklaard, omdat is niet gebleken dat eiser gevolgen van enige betekenis ondervindt. Gevolgen van enige betekenis ontbreken immers als de gevolgen wel zijn vast te stellen, maar de gevolgen van een activiteit voor de woon-, leef- of bedrijfssituatie van eiser dermate gering zijn dat een persoonlijk belang bij het bestreden besluit ontbreekt.^[2]Eiser heeft geen zicht op het bouwperceel. Ook de eventuele verkeersaantrekkende werking van het bouwplan is naar oordeel van de rechtbank niet zodanig, dat eiser daarvan gevolgen van enige betekenis zal ondervinden die zorgen voor een grote impact op het woon-, of leefklimaat van eiser. Eiser heeft niet aannemelijk gemaakt dat er andere gevolgen van enige betekenis zullen optreden. Nu eiser geen gevolgen van enige betekenis ondervindt, is zijn bezwaar terecht niet-ontvankelijk verklaard.

Conclusie en gevolgen

4. De rechtbank zal het beroep ongegrond verklaren. Dat betekent dat het bestreden besluit in stand blijft.

5. Nu het beroep ongegrond is, bestaat er geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.

Beslissing

De rechtbank verklaart het beroep ongegrond.

Deze uitspraak is gedaan door mr. A.G.J.M. de Weert, rechter, in aanwezigheid van mr. H.D. Sebel, op 6 juli 2023 en openbaar gemaakt door middel van geanonimiseerde publicatie op www.rechtspraak.nl.

griffier

rechter

Een afschrift van deze uitspraak is verzonden aan partijen op:

Informatie over hoger beroep

Een partij die het niet eens is met deze uitspraak, kan een hogerberoepschrift sturen naar de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State waarin wordt uitgelegd waarom deze partij het niet eens is met deze uitspraak. Het hogerberoepschrift moet worden ingediend binnen zes weken na de dag waarop deze uitspraak is verzonden.

Bijlage