ECLI:NL:RBZWB:2022:3164

• Datum uitspraak: 10 juni 2022
• Publicatiedatum: 10 juni 2022
• Zaaknummer: 02-245850-20
• Instantie: Rechtbank Zeeland-West-Brabant
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Strafrecht
• Procedures: Op tegenspraak
• Rechters: D. van Kralingen; R.J.H. Goossens; E.G.F. Vliegenberg
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Verwerping verweren en afwijzing verzoeken met betrekking tot EncroChat; Veroordeling voor het medeplegen van voorbereidingshandelingen voor de export van xtc-pillen en het produceren van xtc-pillen

In deze strafzaak heeft de Rechtbank Zeeland-West-Brabant op 10 juni 2022 uitspraak gedaan in een zaak tegen een verdachte die werd beschuldigd van het medeplegen van voorbereidingshandelingen voor de uitvoer van xtc-pillen en het produceren van xtc-pillen. De rechtbank heeft de zaak inhoudelijk behandeld na meerdere zittingen in februari 2022, waarbij de officieren van justitie en de verdediging hun standpunten hebben gepresenteerd. De verdachte heeft verweren ingediend met betrekking tot de rechtmatigheid van het bewijs, met name de gegevens verkregen via EncroChat. De verdediging stelde dat de officieren van justitie niet-ontvankelijk moesten worden verklaard vanwege vermeende vormverzuimen en onrechtmatigheden in het onderzoek. De rechtbank heeft echter geoordeeld dat de dagvaarding geldig was en dat de rechtbank bevoegd was om de zaak te behandelen. De rechtbank heeft vastgesteld dat de EncroChat-gegevens op rechtmatige wijze zijn verkregen en dat er geen strijd was met het recht op een eerlijk proces. De rechtbank heeft de verdachte veroordeeld tot een gevangenisstraf van drie jaren voor het medeplegen van voorbereidingshandelingen voor de uitvoer van xtc-pillen en het produceren van xtc-pillen. De rechtbank heeft de verweren van de verdediging verworpen en geoordeeld dat de verdachte een wezenlijke bijdrage heeft geleverd aan de voorbereidingen voor de drugshandel, die schadelijk is voor de volksgezondheid en de samenleving.

Uitspraak

RECHTBANK ZEELAND-WEST-BRABANT

Strafrecht

Zittingsplaats: Breda

parketnummer: 02-245850-20

vonnis van de meervoudige kamer van 10 juni 2022

in de strafzaak tegen

[verdachte]

geboren op [geboortedag] 1977 te [geboorteplaats]

wonende te [adres 1]

raadsman mr. J.S. Jordan, advocaat te ‘s-Gravenhage

hierna te noemen: verdachte of [verdachte] .

1. Onderzoek van de zaak

De zaak is inhoudelijk behandeld op de zitting van 17, 18, 21, 24 en 25 februari 2022, waarbij de officieren van justitie, mr. K.P.C.M. Gimbrère en mr. J. Schreurs, en de verdediging hun standpunten kenbaar hebben gemaakt. Op 7 juni 2022 is het onderzoek gesloten.

2. De tenlastelegging

De verdenking komt er, kort en feitelijk weergegeven, op neer dat verdachte:

1 (onderzoek Papa): samen met anderen een poging heeft gedaan om 882.00 xtc-pillen
uit te voeren naar Togo (Afrika) of dat hij deze uitvoer samen met
anderen heeft voorbereid;
2 (onderzoek Victor): samen met anderen in Ittervoort en/of Nistelrode grote
hoeveelheden MDMA heeft verwerkt tot pillen en/of
deze MDMA samen met anderen aanwezig heeft gehad.

3. De voorvragen

3.1

De dagvaarding is geldig.

3.2

De rechtbank is bevoegd.

3.3

Ontvankelijkheid officieren van justitie.
3.3.1 Standpunt verdediging

De verdediging heeft zich primair op het standpunt gesteld dat vanwege vormverzuimen/onrechtmatigheden de officieren van justitie niet-ontvankelijk moeten worden verklaard.

Kort samengevat kan volgens de verdediging niet worden vastgesteld dat de gegevens op rechtmatige wijze zijn verkregen terwijl er aanwijzingen zijn voor het tegendeel. Reeds in de regiefase heeft de verdediging gesteld dat zij niet de beschikking heeft gekregen over stukken waarmee zij dit verweer nader zou kunnen onderbouwen en dit standpunt heeft zij bij de inhoudelijke behandeling herhaald. Dit geldt ook voor het standpunt dat de verdediging door het gebrek aan stukken niet in staat is gesteld om de betrouwbaarheid van de EncroChat-gegevens te toetsen. Hieraan heeft zij de conclusie verbonden dat verdachtes recht op een eerlijk proces is geschonden, in die zin dat sprake is van een schending van het beginsel “equality of arms” als bedoeld in artikel 6 van het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens (hierna: EVRM). Daarnaast is gesteld dat uit de wel ter beschikking gestelde informatie moet worden afgeleid dat de verkrijging, de verwerking en het bewaren van de EncroChat-gegevens onrechtmatig was en dat de rechtbank dit dient te toetsen omdat de resultaten van het onderzoek 26Lemont van bepalende invloed zijn geweest voor de verdere vervolging van verdachte. Dit dient te leiden tot de niet-ontvankelijkheid van de officieren van justitie.

3.3.2

Standpunt Openbaar Ministerie

Het Openbaar Ministerie is van mening dat er geen enkele aanleiding is om te komen tot niet-ontvankelijkheid, nu het EncroChat-bewijs niet onrechtmatig is te achten. Dit geldt zowel ten aanzien van het verkrijgen van de gegevens als voor het bewaren en het gebruiken ervan. Er is geen strijd met het Unierecht en evenmin zijn de artikel 6 en 8 EVRM geschonden. Er is voldoende gelegenheid geboden om de dataset van de verdachte in kwestie in te zien. Los daarvan staat het interstatelijk vertrouwensbeginsel in de weg aan een toetsing door de Nederlandse strafrechter van de verkrijging van de EncroChat-data. Daarnaast kan het onderzoek 26Lemont niet worden aangemerkt als het voorbereidend onderzoek in de zaak Proteus en kan ook overigens niet worden gesteld dat de resultaten van bepalende invloed zijn geweest voor het verloop van Proteus en evenmin op de vervolging van de verdachten in de zaak Proteus. Bij geen van de verdachten hebben de EncroChat-data bijgedragen aan de totstandkoming van de verdenking. Dit leidt het Openbaar Ministerie tot de conclusie dat de Schutznorm in de weg staat aan het verbinden van consequenties aan eventuele vormverzuimen of onrechtmatige handelingen bij de verwerking en analyse van de EncroChat-data.

3.3.3

Het oordeel van de rechtbank

3.3.3.1 Inleiding

De rechtbank stelt voorop dat het onderzoek 26Lemont niet kan worden beschouwd als een voorbereidend onderzoek in de zaak Proteus. Ook stelt de rechtbank vast dat de medeverdachten in het onderzoek Proteus onafhankelijk van de EncroChat-berichten in beeld zijn gekomen en dat de verdenking jegens deze verdachten ook niet op deze EncroChat-data was gebaseerd. Dit is anders voor wat betreft verdachte [verdachte] jegens wie de verdenking mede was gebaseerd op EncroChat-berichten. Dit betekent echter niet dat daaruit reeds de conclusie kan worden getrokken dat eventuele vormverzuimen of schendingen in het onderzoek 26Lemont geen rechtsgevolgen hebben voor de onderhavige strafzaken. Volgens vaste jurisprudentie heeft te gelden dat dit anders kan zijn indien het betreffende vormverzuim of de betreffende onrechtmatige handeling van bepalende invloed is geweest op het verloop van het opsporingsonderzoek naar en/of de (verdere) vervolging van de verdachte ter zake van het tenlastegelegde feit. Naar het oordeel van de rechtbank is hiervan sprake nu het door het Openbaar Ministerie aangedragen bewijs tevens en voor een groot deel is gebaseerd op deze EncroChat-berichten al dan niet in samenhang bezien met het bewijs afkomstig uit onder andere de opgenomen gesprekken (hierna: OVC-gesprekken), camerabeelden, observaties en tapgesprekken. Dit betekent dat de rechtbank zal ingaan op de verweren tegen de verkrijging, het gebruik en het bewaren van de EncroChat-data.

Over sommige aspecten heeft de rechtbank zich al eerder uitgelaten tijdens de pro-forma- en regiezittingen die aan de inhoudelijke behandeling vooraf zijn gegaan. Dat betrof dan steeds een voorlopig oordeel. Nu het onderzoek is afgerond, zal de rechtbank haar eindoordeel vellen op basis van het dossier zoals het er nu ligt.

Eerst zal de rechtbank de feitelijke gang van zaken rondom de verkrijging, verwerking en de overdracht van deze berichten vaststellen en een oordeel vellen over zowel de door de verdediging bestreden rechtmatigheid van het onderzoek als de eerlijkheid van het proces. De rechtbank gaat bij de vaststelling van de feiten uit van de processen-verbaal en beslissingen van justitiële autoriteiten die deel uit maken van het strafdossier. Deze stukken zijn deels door het Openbaar Ministerie overgelegd, deels ook door de verdediging.

Hierbij merkt de rechtbank op dat er over dit onderwerp in andere zaken reeds meerdere vonnissen en tussenbeslissingen zijn gewezen. Voor zover zij niet tot een ander oordeel is gekomen, heeft de rechtbank omwille van de rechtseenheid soms delen uit die andere oordelen overgenomen.

3.3.3.2 De feitelijke gang van zaken omtrent de EncroChat-berichten

EncroChat was een communicatieaanbieder van telefoons, waarmee door middel van de EncroChat-applicatie versleutelde chats – bestaande uit tekstberichten en afbeeldingen – konden worden verzonden en ontvangen. De telefoons werden gekocht in combinatie met een abonnement met een korte looptijd van 1, 3 of 6 maanden. De kosten van een dergelijk abonnement bedroegen ongeveer € 1.500,- voor 6 maanden. Met deze telefoons kon alleen worden gecommuniceerd met andere gebruikers die in de contactenlijst opgeslagen waren. De gebruikers maakten gebruik van een “username” en deze werd opgeslagen in de contactenlijst onder een zelf gekozen “nickname”. Ieder bericht verliep na een vooraf ingestelde tijd (“burn-time”), ook kon de gebruiker de telefoon volledig wissen (“panic wipe”). Dit leidde ertoe dat als een dergelijke telefoon in beslag was genomen en kon worden ontsleuteld er slechts zeer beperkt berichtenverkeer kon worden uitgelezen.

In Frankrijk liep een strafrechtelijk onderzoek naar het bedrijf EncroChat en de daaraan gelieerde natuurlijke personen. Op 30 januari 2020 heeft een Franse rechter in dat onderzoek toestemming gegeven om een interceptietool te installeren op een server in Roubaix die werd gelinkt aan EncroChat. De Franse gendarmerie heeft vervolgens op 1 april 2020 de tool geïnstalleerd. Door de inzet van deze interceptietool kon de “end-to-end-encryptie” worden omzeild en in de periode van 1 april 2020 tot en met 26 juni 2020 live informatie van EncroChat-telefoons worden verzameld. Deze informatie bestond uit de tussen de gebruikers uitgewisselde chatberichten en informatie over de contacten, notities en metadata van gebruikers.

In Nederland is ook een strafrechtelijk onderzoek gestart naar onder meer EncroChat (26Lemont) op 10 februari 2020. De verdenking betrof het deelnemen aan een criminele organisatie, (gewoonte)witwassen en medeplichtigheid aan de strafbare feiten die door (klanten van) EncroChat zouden zijn gepleegd.

Het Franse onderzoeksteam heeft de EncroChat-data aan de Nederlandse politie beschikbaar gesteld. De EncroChat-data zijn gedurende deze periode gekopieerd naar het onderzoeksnetwerk van de Nederlandse politie. De aldus vanuit Frankrijk verkregen data, veelal bestaande uit EncroChat-berichten, is volgens de politie de dataset die de politie in Nederland heeft verkregen binnen het onderzoek 26Lemont. Analyse van die informatie van de klanten van EncroChat heeft geleid tot het starten van meerdere strafrechtelijke onderzoeken in Nederland en het delen van informatie met reeds lopende strafrechtelijke onderzoeken in Nederland.

De officieren van justitie in onderzoek 26Lemont hebben zekerheidshalve besloten om, naast de rechterlijke machtiging in Frankrijk, waar de informatie werd vergaard, de inbreuk op de persoonlijke levenssfeer van Nederlandse gebruikers ook ter toetsing voor te leggen aan een Nederlandse rechter-commissaris, om die inbreuk te toetsen aan de vereisten van proportionaliteit en subsidiariteit en de aanwezigheid van een wettelijke grondslag. Dit heeft ertoe geleid dat een vordering als bedoeld in artikel 126uba Wetboek van Strafvordering (hierna: Sv) aan de rechter-commissaris is voorgelegd. De rechter-commissaris te Rotterdam heeft op 27 maart 2020 beslist om deze machtiging, ex artikel 126uba Sv, te verlenen onder een zevental voorwaarden. Ten tijde van het indienen van de vordering als bedoeld in artikel 126uba Sv is aan de rechter-commissaris een lijst van Nederlandse strafrechtelijke onderzoeken naar georganiseerde misdaadverbanden overgelegd, waarvan bekend was dat gebruik werd gemaakt van toestellen in Nederland. De rechter-commissaris heeft onder voorwaarden toestemming gegeven om relevante gegevens uit 26Lemont te delen met andere strafrechtelijke onderzoeken op deze lijst. Het onderzoek Proteus was vermeld op deze lijst.

3.3.3.3 De interceptie en de overdracht

Vooropgesteld wordt dat het internationale vertrouwensbeginsel in deze zaak aan de orde is. Dit betekent volgens de jurisprudentie van de Hoge Raad (Hoge Raad 5 oktober 2010, ECLI:NL:HR:2010:BL5629) dat ten aanzien van onderzoekshandelingen waarvan de uitvoering plaatsvindt onder verantwoordelijkheid van de buitenlandse autoriteiten van een andere tot het EVRM toegetreden staat, de taak van de Nederlandse strafrechter ertoe beperkt is te waarborgen dat de wijze waarop van de resultaten van dit onderzoek in de strafzaak tegen de verdachte gebruik wordt gemaakt, geen inbreuk maakt op zijn recht op een eerlijk proces overeenkomstig artikel 6, eerste lid, EVRM. Het behoort niet tot de taak van de Nederlandse strafrechter om te toetsen of de wijze waarop dit onderzoek is uitgevoerd, strookt met de dienaangaande in het desbetreffende buitenland geldende rechtsregels. Ten aanzien van onderzoekshandelingen in het buitenland waarvan de uitvoering plaatsvindt onder verantwoordelijkheid van de Nederlandse autoriteiten, dient de Nederlandse strafrechter wel te onderzoeken of de Nederlandse rechtsregels die dat optreden normeren zijn nageleefd.

De rechtbank stelt dus vast dat inzet van buitenlandse bevoegdheden op basis van buitenlands recht (in dit geval Frans recht) niet getoetst wordt door een Nederlandse rechter. Dat betekent dat de Nederlandse rechter niet toetst of de inzet van de bevoegdheid in Frankrijk door de Franse autoriteiten in strijd was met artikel 8 EVRM. Het voorgaande is slechts anders indien de onderzoekshandelingen zouden hebben plaatsgevonden onder verantwoordelijkheid van de Nederlandse autoriteiten. Hiervoor ziet de rechtbank echter onvoldoende aanwijzingen. Dat er sprake is geweest van een nauwe samenwerking tussen Frankrijk en Nederland en dat er overleg is geweest met name over de distributie van de resultaten van de interceptie, maakt dit niet anders. Het Franse onderzoeksteam heeft de Nederlandse politie toegang gegeven tot de EncroChat-telefoondata over een beveiligde verbinding met de betreffende computersystemen in Frankrijk. Deze informatie-uitwisseling vindt zijn basis in de overeenkomst die is gesloten in het kader van de samenwerking in het Joint Investigation Team (JIT). Een en ander leidt echter niet tot verschuiving van de verantwoordelijkheid voor het inzetten van opsporingsmiddelen.

Ook indien ervan uit zou moeten worden gegaan dat Nederland enige technische inbreng heeft gehad, kan daar naar het oordeel van de rechtbank niet uit volgen dat de inzet van de bevoegdheid in Frankrijk door Franse autoriteiten onder verantwoordelijkheid van de Nederlandse autoriteiten heeft plaatsgevonden. De vraag wie de tool heeft ontwikkeld is op zichzelf beschouwd irrelevant voor de beoordeling van de vraag onder wiens verantwoordelijkheid die tool vervolgens is ingezet.

De interceptie heeft plaatsgevonden door middel van de inzet van een tool op alle EncroChat-toestellen bij eindgebruikers. Dit betekent dat de Franse politie ook is doorgedrongen tot de telefoons van Nederlandse gebruikers op Nederlands grondgebied. Dit leidt er naar het oordeel van de rechtbank echter niet toe dat het vertrouwensbeginsel dient te worden gepasseerd. De tool is geïnstalleerd door de Franse politie en vanuit Frankrijk op de toestellen van de individuele gebruikers geïnstalleerd. De aldus verkregen data zijn vervolgens verzameld en verzonden naar de Franse autoriteiten. Er is geen aanwijzing dat de Nederlandse autoriteiten de Franse autoriteiten hebben aangestuurd bij het binnendringen van de telefoons van gebruikers op Nederlands grondgebied (bijvoorbeeld door aan te sturen op het binnendringen van specifieke telefoons). Het bedrijf EncroChat bood digitale diensten aan. Het is inherent aan een dergelijke dienstverlening dat deze over traditionele landsgrenzen heen gaat. Het begrenzen volgens die traditionele landsgrenzen van een strafrechtelijk onderzoek is naar zijn aard dus onmogelijk. Gezien het bovenstaande, kan het binnendringen van Nederlandse telefoons door de Franse autoriteiten niet worden beschouwd als een onderzoekshandeling waarvan de uitvoering (mede) onder verantwoordelijkheid van de Nederlandse autoriteiten is geschied. Dat Frankrijk hierdoor mogelijk de soevereiniteit van Nederland heeft geschonden, is geen rechtens te respecteren belang van de verdachte.

De scheiding die de verdediging aanbrengt in de wijze waarop de interceptie heeft plaatsgevonden, te weten de fase van het verzamelen van de data in het geheugen van het toestel en de fase van de live interceptie, maakt het oordeel van de rechtbank ten aanzien van de toepasselijkheid van het vertrouwensbeginsel en de verantwoordelijkheid van de lidstaat in kwestie (Frankrijk) niet anders.

Het vertrouwensbeginsel is derhalve onverkort van toepassing. Gelet op bovenstaande ligt niet ter toetsing aan de Nederlandse strafrechter voor of de inzet van de interceptietool strookt met de in Frankrijk geldende rechtsregels. Evenmin of al dan niet een toereikende wettelijke grondslag bestond voor eventueel door de Franse autoriteiten gemaakte inbreuk op het recht op respect voor het privéleven dan wel of die inbreuk noodzakelijk is geweest. De taak van de Nederlandse strafrechter is ertoe beperkt te waarborgen dat de wijze waarop van de resultaten van dit buitenlandse onderzoek in de strafzaak gebruik wordt gemaakt, geen inbreuk maakt op het recht op een eerlijk proces, als bedoeld in artikel 6, eerste lid, EVRM. Dat door de Franse autoriteiten in de verkrijgingsfase een inbreuk is gemaakt op het recht op een eerlijk proces van de verdachte is door de verdediging niet aangevoerd en de rechtbank ziet hiervoor overigens ook geen aanwijzingen.

Op basis van het vertrouwensbeginsel moet de rechtbank erop vertrouwen dat de interceptie in Frankrijk op basis van een toereikende wettelijke grondslag en in overeenstemming met artikel 8 EVRM heeft plaatsgevonden. Datzelfde geldt voor de overdracht van de gegevens van Frankrijk aan Nederland. De rechtbank verwerpt dan ook de verweren van de verdediging op dit punt.

3.3.3.4 De verwerking in Nederland

Op de fase van de verwerking van de EncroChat-data door Nederland binnen het onderzoek 26Lemont en Proteus is het vertrouwensbeginsel niet van toepassing. Het gaat hier immers om onderzoek door de Nederlandse autoriteiten van de data die zij van Frankrijk hebben ontvangen. De rechtbank heeft reeds geoordeeld dat zij de EncroChat-data van bepalende invloed acht bij het opsporingsonderzoek van verdachte. Daarom zal zij toetsen of er bij de verwerking en analyse van deze data vormverzuimen zijn begaan die op grond van artikel 359a Sv gesanctioneerd moeten worden.

Artikel 126uba Sv ligt ten grondslag aan het doorzoeken en analyseren van de EncroChat-data door Nederlandse opsporingsambtenaren. Artikel 126uba Sv omvat het binnendringen in een geautomatiseerd werk, het onderzoek van dat geautomatiseerd werk inclusief de vastlegging en verwerking van de daarbij aangetroffen gegevens. Dat het gaat om gegevens van vele (onbekende) gebruikers, maakt dit niet anders, zolang het gaat om gebruikers van wie een verdenking bestaat dat zij betrokken zijn bij misdrijven in georganiseerd verband.

Het doel van de bevoegdheid is om toegang te verkrijgen tot de gegevens die in een geautomatiseerd werk zijn of worden verwerkt ten behoeve van de opsporing en vervolging van ernstige vormen van computercriminaliteit of andere ernstige misdrijven.

Het feitelijk binnendringen van het geautomatiseerde werk waar artikel 126uba Sv op ziet, is weliswaar gebeurd door en onder verantwoordelijkheid van de Franse justitiële autoriteiten, maar de Nederlandse opsporingsambtenaren hebben daarna de verkregen data geanalyseerd. De wettelijke bepaling is helder, duidelijk en kenbaar. De rechtbank is verder van oordeel dat de in dit artikel neergelegde bevoegdheid tot het vastleggen van de data ook de bevoegdheid tot het doen van onderzoek aan of naar die data omvat. Anders zou de bevoegdheid immers zinloos zijn. De inmenging van de Nederlandse politie in het privéleven en de correspondentie van verdachte is daarmee bij de wet voorzien.

Ook heeft een en ander plaatsgevonden na toezicht door een rechterlijke instantie, in dit geval de rechter-commissaris, die de gevraagde rechterlijke machtiging heeft afgegeven. De rechter-commissaris heeft in de beschikking van 27 maart 2020 overwogen dat het aannemelijk is dat communicatie via EncroChat in een groot tot zeer groot aantal gevallen van gebruik betrekking heeft op ernstige strafbare feiten in georganiseerd verband, dat het kennisnemen van die communicatie noodzakelijk is voor het onderzoek naar die feiten en dat het niet mogelijk was om op andere effectieve wijze onderzoek te doen naar die communicatie. Door middel van de aanvullende voorwaarden die door de rechter-commissaris zijn gesteld, is tevens voldaan aan de eisen van proportionaliteit en subsidiariteit. Daarmee was sprake van een deugdelijke evenredigheidstoets.

Er zijn verder geen concrete feiten en omstandigheden aangevoerd of anderszins gebleken waaruit de rechtbank kan afleiden dat er reden is om te veronderstellen dat het verwerken (analyseren en gebruiken) van de EncroChat-data in de strafzaak tegen verdachte onrechtmatig is geweest.

De rechtbank komt daarmee tot het oordeel dat de waarborgen van artikel 8 EVRM in acht genomen zijn en dat geen sprake is geweest van een onrechtmatige inmenging van het openbaar gezag in het privéleven van verdachte.

Anders dan de verdediging heeft betoogd is de rechtbank van oordeel dat gelet op het voorgaande geen strijd bestaat met het Unierecht en dat is voldaan aan de in de Europese jurisprudentie uitgekristalliseerde vereisten/toets. Immers in de zaak van verdachte is het belang voor het strafrechtelijk onderzoek vrijwel direct onderkend, waardoor van het ongedifferentieerd bewaren van persoonsgegevens van de verdachte geen sprake is.

De rechtbank volgt de verdediging ook niet voor zover zij stelt dat sprake is van bulkinterceptie en aldus van een algemene en ongedifferentieerde dataverzameling. Niet alleen heeft te gelden, zoals de rechtbank eerder heeft geoordeeld, dat het vertrouwensbeginsel aan de toets van de interceptie in de weg staat, maar ook overigens treft het verweer geen doel. Het verkrijgen en bewaren van de EncroChat-gegevens richt zich immers niet tot de gehele bevolking, maar slechts tot de gebruikers van EncroChat. Daarmee is slechts de privacy in geding van deze afgebakende groep mensen. Dat dit heeft geleid tot het verkrijgen van een groot aantal gegevens van een groot aantal gebruikers, maakt dit niet anders. Naar het oordeel van de rechtbank is geen sprake van een situatie als vermeld in de door de verdediging aangehaalde arresten van het Hof van Justitie van de Europese Unie.

Het voorgaande leidt er toe dat ook deze rechtmatigheidsverweren strekkende tot niet-ontvankelijkheid van de officieren van justitie worden verworpen.

3.3.3.5 Schending 6 EVRM, rechtmatigheid

De verdediging heeft zich in dit verband primair op het standpunt gesteld dat er geen sprake is van een eerlijk proces nu zij geen toegang heeft gekregen tot stukken waarmee zij zou kunnen aantonen dat er onrechtmatigheden kleven aan het onderzoek, de verkrijging en de verwerking van de EncroChat-berichten die deel uitmaken van het dossier. Reeds vanwege de omstandigheid dat het Openbaar Ministerie over meer informatie beschikt dan de verdediging is geen sprake van een “equality of arms”.

Door de verdediging is verzocht om het toevoegen van diverse stukken omtrent - kort gezegd - het verlenen van de machtiging van de Franse rechter voor de interceptie van de EncroChat-telefoondata en onderliggende processen-verbaal, de JIT-overeenkomst en het horen van getuigen die direct betrokken zijn geweest bij de hack van EncroChat. Deze stukken zijn volgens de verdediging van belang om de rechtmatigheid van de hack in Frankrijk en de daarop volgende handelingen van de Nederlandse autoriteiten te kunnen toetsen, alsmede de vraag of het vertrouwensbeginsel van toepassing is.

Interceptie

De verdediging stelt zich namelijk op het standpunt dat een eventuele schending van artikel 8 EVRM bij het verlenen van de machtiging voor de interceptie relevant is voor de beoordeling of er sprake is van schending van artikel 6 EVRM. Daar komt bij dat uit de jurisprudentie van het Europees Hof voor de rechten van de mens (hierna: EHRM) volgt dat een beperking van het recht op kennisname van stukken, waarmee de verdediging een eventuele schending van artikel 8 EVRM zou kunnen onderbouwen, op zichzelf al in strijd is met het beginsel van “equality of arms” en daarmee het recht op een eerlijk proces zoals neergelegd in artikel 6 EVRM.

De rechtbank heeft ten aanzien van de interceptie reeds geoordeeld dat het vertrouwensbeginsel van toepassing is en dat het niet aan de Nederlandse strafrechter is om te toetsen of de inzet van de interceptietool strookt met de in Frankrijk geldende rechtsregels. Voorts staat niet ter toetsing aan de Nederlandse strafrechter of al dan niet een toereikende wettelijke grondslag bestond voor eventueel door de Franse autoriteiten gemaakte inbreuk op het recht op respect voor het privéleven dan wel of die inbreuk noodzakelijk is geweest. De taak van de Nederlandse strafrechter is ertoe beperkt te waarborgen dat de wijze waarop van de resultaten van dit buitenlandse onderzoek in de strafzaak gebruik wordt gemaakt, geen inbreuk maakt op het recht op een eerlijk proces, als bedoeld in artikel 6, eerste lid, EVRM.

Het beginsel van “equality of arms” brengt inderdaad met zich dat de verdediging toegang moet krijgen tot het bewijs en in beginsel ook tot stukken die kunnen zien op onrechtmatigheden in het onderzoek. Dat er vanwege het beginsel van “equality of arms” een recht op kennisname zou bestaan voor de verdediging van stukken over het Franse opsporingsonderzoek en alle details van de internationale samenwerking in het onderzoek naar EncroChat en zijn gebruikers, zou geen ander doel dienen dan het toetsen van dat traject en betekenen dat de Nederlandse strafrechter alsnog via de omweg van artikel 6 EVRM de rechtmatigheid van het Franse strafrechtelijke optreden zou (kunnen/moeten) toetsen. Dit is naar het oordeel van de rechtbank in strijd met de bedoeling van het internationale vertrouwensbeginsel. Voor zover de verdediging het ontbreken van de verzochte stukken dus op zichzelf als een schending van artikel 6 EVRM heeft aangemerkt, stuit dat af op het voorgaande.

De rechtbank verwerpt ook in zoverre het gevoerde verweer met betrekking tot het recht op een eerlijk proces.

Verwerking

Dit verweer ten aanzien van een schending van artikel 6 EVRM is eveneens gevoerd met betrekking tot de verwerking van de gegevens in Nederland in het onderzoek 26Lemont. Uit de beschikking van de rechter-commissaris van 27 maart 2020 blijkt dat deze de vordering machtiging 126uba Sv heeft getoetst aan de criteria van dat artikel. Uit het aanvraag proces-verbaal, de toelichting van de NN-gebruikers en de begeleidende brief van de officier van justitie is duidelijk op basis van welke informatie de beslissing van de rechter-commissaris tot stand is gekomen. Daaruit is af te leiden wat het belang was van de interceptie en welke verdenking er bestond jegens de gebruikers van EncroChat, gebaseerd op meerdere opsporingsonderzoeken en in die onderzoeken ontsleutelde notities en gesprekken. Voor de toepassing van artikel 126uba Sv was het niet nodig om voor alle individuele NN-gebruikers een specifieke verdenking vast te stellen. Gezien bovenstaande kan op grond van de in het dossier aanwezige stukken de rechtmatigheid van de overdracht en de verwerking afdoende worden beoordeeld.

3.3.3.6 Schending 6 EVRM, betrouwbaarheid

De verdediging heeft zich voorts op het standpunt gesteld dat er ook geen sprake is van een eerlijk proces nu zij geen toegang heeft verkregen tot de gehele dataset (dus de dataset van 26Lemont), dan wel tot de secundaire dataset (de dataset van onderzoek Proteus). De verdediging heeft gesteld dat dit nodig is om de betrouwbaarheid van het door het Openbaar Ministerie gepresenteerde bewijs te kunnen toetsen. Met de geboden toegang tot de dataset betreffende enkel de “eigen” verdachte kan deze toets niet worden aangelegd, nu daarvoor ook inzicht nodig is in de chats door anderen over het account dat aan verdachte wordt toegeschreven. De geboden inzage volstaat daarvoor niet. Bovendien was deze informatie wel bij het Openbaar Ministerie bekend waardoor het Openbaar Ministerie een voordeel heeft en reeds om die reden geen sprake is van een “equality of arms”.

De rechtbank overweegt als volgt.

Naar Nederlands recht bestaat er zoals bekend geen als zodanig benoemd recht op inzage in of afschrift van ruwe onderzoeksdata. De verdachte kan op de voet van artikel 34 Sv de officier van justitie verzoeken om specifiek omschreven stukken bij de processtukken te voegen en daartoe toestemming verzoeken om kennisname van bepaalde stukken. De officier van justitie kan dit echter weigeren op de grond dat het geen processtukken zijn, waarvoor getoetst moet worden aan het relevantiecriterium (artikel 149a Sv).

In de voorliggende zaak is het vanwege de grote dataset echter lastig om eenvoudig te kunnen bepalen wat relevant is. Dit geldt ook voor het Openbaar Ministerie. Er is een speciaal daarvoor door het NFI ontwikkeld programma, genaamd “ [programa] ”, gebruikt om de data te doorzoeken. Deze situatie waarin het Openbaar Ministerie met behulp van speciale software de data doorzoekt op (belastend) bewijsmateriaal, terwijl aan de verdediging de mogelijkheid tot het (laten) doen van onderzoek aan de dataset wordt onthouden, kan spanning opleveren met het beginsel van “equality of arms” en dus met het recht op een eerlijk proces.

Uit het beginsel “equality of arms” vloeit evenwel niet voort dat de verdediging aanspraak kan maken op kennisneming van alle informatie die als resultaat van opsporing is verkregen, dan wel als aanleiding voor de opsporing heeft gediend. Anders gezegd, het recht van de verdediging om in de gelegenheid te worden gesteld om methoden en resultaten van onderzoek te betwisten, valt niet samen met een ongeclausuleerd recht om deze te controleren.

De rechtbank stelt vast dat er verschillende niveaus van onderzoek aan data te onderscheiden zijn. Op het eerste niveau gaat het om het onderzoek naar de ruwe, ongefilterde data (de primaire dataset). Uit de jurisprudentie van het EHRM, die ook door de verdediging is aangehaald, kan worden afgeleid dat de verdediging in beginsel een recht toekomt om mee te denken over de wijze waarop die data (de “full collection of data”) wordt onderzocht. In de praktijk kan dit betekenen dat de verdediging zelf trefwoorden kan aandragen waarop zij de data wil laten onderzoeken. In dit stadium mag wat het EHRM betreft echter wel het nodige van de verdediging verwacht worden om te specificeren wat en te motiveren waarom daarnaar gezocht moet worden. Aan verzoeken die neer zouden komen op “fishing expeditions” van de zijde van de verdediging hoeft niet tegemoet te worden gekomen. Ook schrijft het EHRM niet voor dat de verdediging dit onderzoek zelf zou moeten kunnen uitvoeren. De mogelijkheid om aan te [naam 5] hoe de data onderzocht moeten worden is in deze fase voldoende.

Op het tweede niveau gaat het om nader onderzoek naar de resultaten van het hierboven bedoelde initiële onderzoek. Dus om de “hits” die het resultaat zijn van het doorzoeken van de data aan de hand van zoektermen (de secundaire dataset). De aldus verworven dataset zal in de regel resultaten bevatten die lang niet allemaal relevant zijn voor de zaak en kan alsnog een grote, moeilijk overzienbare hoeveelheid data bevatten. Uit de jurisprudentie van het EHRM kan echter worden afgeleid dat de verdediging op enige wijze de mogelijkheid moet worden geboden tot het nader (laten) onderzoeken van deze data en dat de weigering om de verdediging de secundaire dataset verder te laten doorzoeken, in beginsel een “issue” zou betekenen in het licht van artikel 6 EVRM met betrekking tot het bieden van adequate faciliteiten om de verdediging te kunnen voorbereiden. Ook in deze fase mogen echter nog de nodige inspanningen van de verdediging verwacht worden om duidelijk te maken wat zij wil onderzoeken en waarom zij dit wil. Het recht op toegang tot deze dataset is niet absoluut en evenmin wordt de eis gesteld dat de verdediging fysiek de beschikking krijgt over deze dataset. Wanneer de verdediging de mogelijkheid krijgt tot het doen van onderzoek op bijvoorbeeld het politiebureau of bij het NFI, is dat in beginsel voldoende, mits de verdediging maar voldoende tijd krijgt dit onderzoek adequaat te verrichten. Het moet gaan om een effectieve mogelijkheid tot onderzoek.

Op het derde niveau gaat het om de dataset die het gevolg is van onderzoek op het tweede niveau. Het betreft dus de data die, na een tweede (al dan niet handmatige) selectie als relevant zijn aangemerkt: de tertiaire dataset. Het gaat hier dus in wezen om de selectie van de data die gevoegd zullen worden bij de processtukken.

De rechtbank stelt vast dat in de voorliggende zaak de data van de primaire dataset, te weten de data uit onderzoek 26Lemont, al zijn onderzocht voordat de verdediging was en kon worden betrokken. Op voorhand de verdediging in de gelegenheid stellen om trefwoorden aan te geven behoorde dus niet tot de mogelijkheden. Echter, ook nadien had dit niet gehoeven, nu van de zijde van de verdediging slechts is aangegeven dát zij wenst te kunnen grasduinen in de primaire dataset, maar dit verzoek is niet nader gespecificeerd of gemotiveerd in het licht van het onderzoek Proteus en de onderhavige verdenking.

Voor wat betreft de EncroChat-data uit onderzoek Proteus, heeft de gelden dat de verdediging in de gelegenheid is gesteld de dataset betreffende de eigen cliënt in te zien. Deze data vallen onder de secundaire dataset nu daarin ook gesprekken zijn opgenomen die niet in het dossier terecht zijn gekomen. In de meeste zaken heeft de verdediging deze dataset ook daadwerkelijk ingezien. De rechtbank stelt ook vast dat naar aanleiding hiervan van de zijde van de verdediging, behalve in de zaak van (mede)verdachte [medeverdachte] , geen verzoeken zijn gedaan tot het aanvullen van het dossier of tot het doorzoeken van de gehele dataset van Proteus op gespecificeerde zoektermen. In de zaak van [medeverdachte] heeft het Openbaar Ministerie op verzoek van de raadsvrouw nog chats aan het dossier toegevoegd. Nu de verdediging het verzoek tot het inzien van de gehele dataset van Proteus ook niet nader heeft onderbouwd anders door enkel te stellen dat dit noodzakelijk is, is de rechtbank van oordeel dat de verdediging een voldoende effectieve mogelijkheid is geboden om de betrouwbaarheid van het bewijs te toetsen. Evenmin kan worden gesteld dat de verdediging door geen inzage te verlenen in de volledige dataset op achterstand is gezet. Dit geldt eveneens ten aanzien van het verzoek tot inzage/toegang tot de metadata, hetgeen ook niet nader is onderbouwd.

Gelet op het voorgaande is de rechtbank van oordeel dat de verdediging voldoende in de gelegenheid is gesteld haar verdedigingsrechten uit te oefenen. Er is geen sprake van een schending van artikel 6 EVRM in het algemeen of van het beginsel van “equality of arms” in het bijzonder. De rechtbank verwerpt de verweren op dit punt.

Alles overwegende is de rechtbank van oordeel dat er geen sprake is van een vormverzuim dat aanleiding zou kunnen [naam 5] voor de niet-ontvankelijkheidverklaring van de officieren van justitie. De rechtbank acht de officieren van justitie dan ook ontvankelijk in de vervolging van verdachte.

3.4

Er is geen reden voor schorsing van de vervolging.

4. De beoordeling van het bewijs

4.1

Het standpunt van de officieren van justitie

De officieren van justitie zijn van mening dat alle bewijzen rechtmatig zijn verkregen en kunnen worden gebruikt voor het bewijs. Zij hebben gevorderd verdachte vrij te spreken van de primair onder feit 1 tenlastegelegde poging tot uitvoer. Naar de mening van de officieren van justitie is er geen begin van uitvoering, waardoor de poging niet bewezen kan worden. Voor het overige achten zij alle feiten wettig en overtuigend bewezen en baseren zich daarbij op de bewijsmiddelen als genoemd in het overzicht bij het requisitoir.

4.2

Het standpunt van de verdediging

De verdediging is primair van mening dat vanwege vormverzuimen alle EncroChat-gesprekken moeten worden uitgesloten van het bewijs. Kort samengevat kan volgens de verdediging niet worden vastgesteld dat de gegevens rechtmatig zijn verkregen en er sprake is van een schending van de “equality of arms” als bedoeld in artikel 6 EVRM. Voor het geval de rechtbank niet toekomt aan bewijsuitsluiting heeft de verdediging een voorwaardelijk verzoek tot het stellen van prejudiciële vragen en een voorwaardelijke verzoek tot het toewijzen van onderzoekswensen ingediend.

Subsidiair is de verdediging van mening dat niet vast is komen te staan dat verdachte gebruik heeft gemaakt van EncroChat-account “ [accountnaam 1] ”, dan wel dat hij de enige gebruiker van dit account was. Verder wordt niet aan het bewijsminimum voldaan en kan niet vastgesteld worden dat verdachte pillen heeft geleverd. Tot slot heeft de verdediging betoogd dat de testen van de aangetroffen stoffen niet zijn gebaseerd op representatieve monsters. Gelet op dit alles is de verdediging van mening dat verdachte moet worden vrijgesproken.

4.3

Het oordeel van de rechtbank

4.3.1

De bewijsmiddelen

De bewijsmiddelen zijn in bijlage II aan dit vonnis gehecht.

4.3.2

De bijzondere overwegingen met betrekking tot het bewijs

4.3.2.1
Inleiding

Op 31 mei 2019 is er bij de politie Zeeland-West-Brabant een anonieme tip binnengekomen over [naam 1] . Uit de melding bleek onder andere dat hij betrokken zou zijn bij de productie van drugs. [naam 1] was al eerder in andere onderzoeken als betrokkene naar voren gekomen en op dat moment liep er ook een zaak tegen hem bij de rechtbank Oost-Brabant. Uit de gegevens van de politie bleek dat [naam 1] een bedrijf had genaamd [naam 2] . Dit bedrijf was gevestigd aan de [adres 2] te Tilburg. Naar aanleiding van de verdenking die tegen [naam 1] was gerezen, is onderzoek Proteus gestart. Binnen dit onderzoek zijn met toestemming van de officier van justitie een camera en een microfoon geplaatst in het kantoor van [naam 2] . Met deze camera en microfoon zijn vertrouwelijke gesprekken opgenomen. Daarnaast is er ook een camera geplaatst met zicht op de toegang tot [naam 2] .

Uit de bewijsmiddelen volgt dat tijdens de periode waarin geobserveerd is, er verschillende personen bij [naam 1] in het bedrijf [naam 2] langs zijn gekomen. Dit zouden onder meer betreffen: [naam 3] , [naam 4] , [naam 5] , [naam 6] , [naam 7] en [medeverdachte] . Gelet op de inhoud van de gesprekken en de handelingen die werden gezien, zijn er vervolgens ook andere opsporingsbevoegdheden ingezet bij deze personen. Zo zijn er bijvoorbeeld telefoontaps en bakens geplaatst en zijn verschillende verdachten gevolgd door een observatieteam. Daarnaast heeft de politie op een later moment – door een hack bij het bedrijf EncroChat – de beschikking gekregen over de inhoud van versleutelde communicatie die via zogenaamde cryptotelefoons plaats heeft gevonden.

Uiteindelijk heeft onderzoek Proteus geleid tot een groot aantal deelonderzoeken. Binnen deze deelonderzoeken zijn [naam 1] , [naam 3] , [naam 4] , [naam 5] , [naam 6] , [verdachte] , [naam 7] en [medeverdachte] aangemerkt als verdachten. De bewijsoverwegingen zullen hierna per deelonderzoek worden besproken. Eerst zal worden ingegaan op de verweren die de verdediging naar voren heeft gebracht aangaande, kort gezegd, EncroChat.

4.3.2.2
EncroChat

4.3.2.2.1 Beoordeling Voor het geval het door de verdediging gevoerde verweer met betrekking tot de ontvankelijkheid van de officieren van juiste niet het gewenste resultaat zou bereiken, heeft de verdediging zich primair op het standpunt gesteld dat vanwege vormverzuimen/onrechtmatigheden de EncroChat-gegevens moeten worden uitgesloten van het bewijs, hetgeen dient te leiden tot een integrale vrijspraak. Subsidiair dient dit te leiden tot strafvermindering. Meer subsidiair is het verzoek gedaan tot het stellen van prejudiciële vragen en een voorwaardelijk verzoek tot het alsnog toewijzen van de eerder ingediende, en door de rechtbank afgewezen, onderzoekswensen gedaan.

Ten aanzien van de beoordeling van de gevoerde EncroChat-verweren, verwijst de rechtbank naar hetgeen zij eerder onder 3.3 met betrekking tot de ontvankelijkheid van de officieren van justitie heeft overwogen. Op grond van deze zelfde beoordeling ziet de rechtbank geen reden om de gegevens uit EncroChat uit te sluiten van het bewijs.

Gelet op hetgeen onder 3.3 is overwogen ziet de rechtbank ook geen aanleiding om alsnog onderzoekshandelingen te laten plaatsvinden en de reeds gedane onderzoekswensen toe te wijzen. Evenmin ziet de rechtbank aanleiding om andere procedures in Frankrijk af te wachten omdat het oordeel van de Franse rechter relevant zou kunnen zijn voor de onderhavige zaak en die wellicht van invloed zijn op de toepassing van het vertrouwensbeginsel in Nederlandse strafzaken. De verdediging heeft in dit verband onder meer gewezen op de procedure die door de Cour de Cassation is doorverwezen naar de Franse Grondwettelijke Raad (Conseil Constitutionel). De verdediging heeft echter onvoldoende onderbouwd dat de uitkomst van deze procedure de vragen van de verdediging over de EncroChat-operatie zal beantwoorden. Mede gelet op de uitlatingen van de officieren van justitie in repliek is de rechtbank ook overigens niet gebleken dat het oordeel van de Grondwettelijke Raad zal zien op de rechtmatigheid van de EncroChat-operatie.

De rechtbank stelt vast dat het dossier reeds informatie – afkomstig van het Openbaar Ministerie en de rechter-commissaris te Rotterdam – bevat, waarin de gang van zaken omtrent de EncroChat-hack en de verwerking van de gegevens die daarbij zijn verkregen in Nederland wordt beschreven. De rechtbank acht zich met de beschikbare stukken voldoende voorgelicht om zich een oordeel te kunnen vormen over de vragen van artikelen 348 en 350 Sv. Dit oordeel maakt dat de rechtbank geen aanleiding ziet tot het stellen van prejudiciële vragen aan het Hof van Justitie, zodat het verzoek daartoe wordt afgewezen.

De rechtbank wijst de verzoeken dan ook af.

4.3.2.2.2 EncroChat-accounts en -gesprekken Alvorens een oordeel te geven over de deelonderzoeken die verdachte worden verweten, zal de rechtbank beoordelen of en zo ja, welke gebruikersnamen kunnen worden gekoppeld aan de verdachten in het onderzoek Proteus. Indien een EncroChat-account wordt toegeschreven aan één van de verdachten, dan zal de rechtbank bij de bespreking van de aan verdachte verweten deelonderzoeken volstaan met het vermelden van de namen van verdachten indien een EncroChat-gesprek wordt aangehaald.

Uit de bewijsmiddelen zoals vermeld onder “algemeen” in de bewijsmiddelenbijlage blijkt dat de verbalisanten in onderzoek Proteus zijn gestuit op meerdere EncroChat-accounts die onderling contact hebben gehad. Zij hebben per account onderzoek gedaan en weergegeven wie de personen achter de EncroChat-accounts zijn en op grond waarvan dat kan worden vastgesteld. De rechtbank stelt vast dat steeds op basis van meerdere ondersteunende factoren is geconcludeerd wie de persoon achter een account was. De rechtbank heeft dan ook geen reden om te twijfelen aan de conclusies van de verbalisanten met betrekking tot deze accounts. Hieruit volgt dat:

- [naam 1] gebruikmaakte van het account “ [accountnaam 2] ”;

- [naam 3] gebruikmaakte van het account “ [accountnaam 2] ”;

- [naam 4] gebruikmaakte van de accounts “ [accountnaam 2] ” en “ [accountnaam 2] ”;

- [naam 5] gebruikmaakte van de accounts ‘ [accountnaam 2] ” en “ [accountnaam 2] ”;

- [naam 6] gebruikmaakte van het account “ [accountnaam 2] ”;

- [naam 7] gebruikmaakte van het account “ [accountnaam 2] ”;

- [medeverdachte] gebruikt maakte van het account “ [accountnaam 2] ”.

Verbalisanten hebben het EncroChat-account “ [accountnaam 1] ” aan verdachte gekoppeld. Deze conclusie wordt door de verdediging uitdrukkelijk betwist. Verdachte ontkent bovendien dat hij een PGP-telefoon tot zijn beschikking had. Verder kunnen naar de mening van de verdediging alle factoren die door de verbalisanten zijn meegewogen ook op een andere manier uitgelegd worden en duiden zij niet alleen op verdachte. De rechtbank stelt vast dat uit de beslaglijst reeds blijkt dat verdachte wel over een PGP-telefoon beschikte. Er is immers een PGP-telefoon onder verdachte in beslag genomen. De rechtbank is daarnaast van oordeel dat de factoren die in het dossier ten aanzien van de identificatie van het account worden genoemd in onderlinge samenhang moeten worden bezien. De persoon met het EncroChat-account “ [accountnaam 1] ” is gekoppeld aan de bijnaam “ [naam 8] ”. Verdachte is van Chinese komaf, maar deze enkele omstandigheid is op zichzelf onvoldoende om verdachte aan dit account te koppelen. Dit wordt anders wanneer tevens acht wordt geslagen op het gesprek van 6 juni 2020 dat via EncroChat is gevoerd en waaruit volgt dat “ [naam 8] ” zijn rijbewijs kwijt is geraakt vanwege jointjes in de auto. Dit is een uniek element dat niet op een grotere groep personen kan zien. Uit bevraging van de systemen van de politie is gebleken dat het rijbewijs van verdachte op 12 mei 2020 is ingevorderd nadat verbalisanten bij staandehouding van verdachte een sterke hennepgeur in zijn auto roken en daar twee joints aantroffen. De rechtbank is dan ook van oordeel dat verbalisanten op terechte gronden het account “ [accountnaam 1] ” aan verdachte koppelen. Dit geldt temeer nu is gebleken verdachte en [naam 5] elkaar kennen en [naam 5] met “ [accountnaam 1] ” op 24 mei 2020 een afspraak heeft gemaakt in Den Haag aan de [plaats] alwaar ook het bedrijf van verdachte is gevestigd. Het dossier bevat ook geen aanwijzingen dat mogelijk sprake zou zijn van meerdere gebruikers van dit account, zoals de verdediging ongemotiveerd heeft gesteld. Gesprekken sluiten immers op elkaar aan en nergens blijkt uit dat er enige verwarring bestaat over degene die het account gebruikt. Bij de beoordeling van de deelonderzoeken zal de rechtbank er dan ook van uitgaan dat verdachte zelf gebruikmaakte van het account “ [accountnaam 1] ”.

Uit de bewijsmiddelen blijkt dat verdachte via account “ [accountnaam 1] ” contact heeft gehad met het account “ [naam 12] ”. De gebruiker van dit account is volgens het relaasproces-verbaal in onderzoek Attala geïdentificeerd als [naam 9] . De rechtbank beschikt echter niet over de gegevens die hebben geleid tot deze identificatie. Zij gaat er bij de beoordeling van de feiten dan ook van uit dat verdachte contact heeft gehad met “een ander”.

In de opgenomen gesprekken en de EncroChat-berichten worden regelmatig bijnamen gebruikt voor de betrokken personen. Op basis van de bewijsmiddelen gaat de rechtbank er bij de beoordeling van de deelonderzoeken van uit dat met de bijnamen de volgende personen worden bedoeld.

- “ [bijnaam] ” verwijst naar [naam 1] , met uitzonderingen van de gevallen waarin hij deze term zelf gebruikt;

- “ [bijnaam] ” verwijst naar [naam 4] ;

- “ [bijnaam] verwijst naar [naam 5] ;

- “ [bijnaam] ”, “ [bijnaam] ” en “ [bijnaam] ” verwijzen naar [naam 6] ;

- “ [naam 8] ” verwijst naar [verdachte] .

Tot slot stelt de rechtbank vast dat in de bewijsmiddelen de tijdsindicatie bij de EncroChat-gesprekken varieert. De tijd is aangegeven met Coordinated Universal Time (hierna te noemen: UTC) en met Greenwich Mean Time (hierna te noemen: GMT). Opvallend is dat bij GMT steeds is vermeld +2, terwijl de indexering naar tijdzone bij UTC niet is vermeld. Ten aanzien van de gesprekken op 8 april 2020 is door een verbalisant vermeld dat de timestamp UTC 2 uur verschilt met de tijdzone in Nederland. Bij de overige gesprekken is dit niet vermeld. Uit de inhoud van alle bewijsmiddelen in onderlinge samenhang bezien, blijkt dat de tijdsindicatie GMT + 2 aansluit op de overige bevindingen. Wanneer bij de EncroChat-gesprekken slechts UTC is vermeld, is er sprake van een tijdsverschil van twee uren tussen de inhoud van de gesprekken en de daadwerkelijke tijd waarop zaken worden waargenomen. De rechtbank zal om die reden bij de beoordeling van de EncroChat-gesprekken met uitsluitend de vermelding UTC ervan uitgaan dat de gesprekken in werkelijkheid telkens twee uren later hebben plaatsgevonden dan in de tijdscodering bij de gesprekken is vermeld.

4.3.2.3
Feit 1 – onderzoek Papa

4.3.2.3.1 Feiten

Op 10 juli 2020 worden bij [bedrijf 1] aan de [adres 3] te Kapel Avezaath twee koeltrailers met verborgen ruimtes en metalen bakjes aangetroffen. Een deel van de metalen bakjes is gevuld met pillen. Daarnaast worden er ook losse pillen en administratieve stukken met de naam [naam 6] aangetroffen. Uit testen is later gebleken dat die pillen MDMA bevatten. Diezelfde dag wordt bij [bedrijf 2] aan de [adres 4] te Nieuwegein nog een oplegger aangetroffen. Op het moment van onderzoek verrichten meerdere personen werkzaamheden aan deze laatste oplegger.

De aanleiding voor de controles in Kapel Avezaath en Nieuwegein blijkt uit onderzoek Proteus. In dit onderzoek zijn eerder [naam 4] en [naam 5] al opgedoken. Uit EncroChat-gesprekken blijkt dat zij op 28 mei 2020 allebei een afspraak hebben met [naam 6] .

Op 30 mei 2020 neemt [naam 5] contact op met [verdachte] . Hij vraagt [verdachte] om een overleg over een grote ronde naar Afrika. [naam 5] benoemt in dit gesprek dat hij dinsdag koeltrailers gaat kopen waarin een stashplaats kan worden gebouwd. Vervolgens vraagt [naam 5] op 31 mei 2020 of hij de volgende dag rond 10.00 uur bij [verdachte] op zijn zaak langs kan komen. [verdachte] stemt daarmee in. Op 1 juni 2020 meldt [naam 5] via EncroChat dat hij er is.

[naam 5] en [naam 6] worden vervolgens op 2 juni 2020 gezien bij [naam 2] . Zij ontmoeten daar [naam 1] en [naam 5] neemt uiteindelijk een metalen bak mee. In een gesprek met [verdachte] later die dag benoemt hij de bak en vraagt [verdachte] na te gaan hoeveel kleintjes in de bak passen. [naam 5] geeft hierbij alvast de afmetingen door en zegt toe de bak de volgende dag naar [verdachte] te brengen. Uit het gesprek blijkt verder dat [naam 5] 42 bakken heeft.

Op 3 juni 2020 vraagt [verdachte] aan [naam 5] of hij een paar dagen later 200.000 snoep aan kan pakken. [naam 5] is akkoord en [verdachte] benoemt hierbij dat zij snel en “perfectloos” samenwerken. Diezelfde dag hebben [naam 6] en [naam 4] nogmaals contact over het Afrika verhaal. [naam 6] doet navraag of hij “m” zelf moet regelen, maar [naam 4] zegt hem dat [naam 8] dat regelt. Daarnaast benoemt [naam 6] dat hij niet meer begrijpt hoe het zit met de investering. [naam 4] zegt [naam 6] toe dat zij dit de volgende dag zullen bespreken.

Op 4 juni 2020 spreekt [naam 5] [naam 1] bij [naam 2] . Hij vertelt hem over het plan en zegt hem dat hij in Duitsland trailers gaat ophalen. [naam 5] vraagt hierop [naam 1] of hij mee wil investeren en ook [naam 5] benoemt dat er snel en “perfectloos” wordt samengewerkt. Hij vraagt [naam 1] tien bakjes per week te maken. De eerste tien bakken kunnen de volgende ochtend vroeg al worden opgehaald.

Tijdens een gesprek op 5 juni 2020 vraagt [naam 5] nogmaals aan [naam 1] of hij wil investeren. [naam 1] wil dit eerst overleggen met zijn vriendin. [naam 5] bespreekt met [naam 1] de gesprekken die hij heeft gehad met [naam 4] en [verdachte] . Hieruit blijkt dat de man van [naam 4] de bakken op komt pikken rond half negen. Uit camerabeelden blijkt vervolgens inderdaad dat er om 08.34 uur een onbekende man bakjes op komen halen bij [naam 2] .

Op 6 juni 2020 bespreekt [naam 5] met [naam 1] of het verstandig is om “ze” los in de bakken te doen. Hier bestaan twijfels over, omdat er condens kan ontstaan. Even later laat [naam 5] aan [naam 4] via EncroChat weten dat hij een nieuwe bak heeft gemaakt bij [bijnaam] waarin ook een grote plastic zak past. Ook [naam 1] vraagt [naam 4] wat hij van de bak vindt. [naam 4] beaamt in reactie op het bericht van [naam 5] dat dit beter is. Ondertussen gaat het gesprek tussen [naam 1] en [naam 5] verder. [naam 5] benoemt hierbij dat hij de koeltrailer zal gaan halen in Hilden (Duitsland).

Op 8 juni 2020 antwoordt [naam 4] ook aan [naam 1] dat de nieuwe bak top is. Diezelfde dag laat [naam 5] aan [naam 4] weten dat hij even naar [naam 8] gaat, vervolgens langs de stashbouwer in Nieuwegein rijdt en daarna bij [naam 4] zal komen. [naam 4] stemt hiermee in en zegt dat [naam 6] rond 19.00 uur bij hem is.

Een van de bakjes wordt vervolgens getest en op 9 juni 2020 stuurt [naam 5] aan [naam 4] een foto van een bak met blauwe pillen en de mededeling dat er 22.000 ingaan. Diezelfde dag rond 09.20 uur komt een onbekende man metalen bakjes ophalen bij [naam 1] . In de middag blijkt [naam 5] wederom bij [naam 2] te zijn. Hij stuurt dan via EncroChat een foto naar [naam 4] van [naam 1] die aan een bak werkt.

Op 10 juni 2020 gaat [naam 5] naar Hilden in Duitsland om de koeltrailers aan te kopen. Uit de administratie van [bedrijf 3] en het verhoor van getuige [getuige 1] blijkt dat [naam 5] drie trucks heeft aangekocht en contant heeft betaald. In de administratie van [bedrijf 3] is als verkoopdatum 30 juni 2020 opgenomen. Echter, al op 10 juni 2020 stuurt [naam 5] via EncroChat het aankoopbewijs van de trucks naar [naam 4] . [naam 4] meldt [naam 5] later die dag dat [bijnaam] bij hem is en vraagt hem of hij de bakken op kan halen bij [naam 1] . [naam 5] bevestigt dit en geeft aan [naam 1] door dat de jongen de bakken komt ophalen. Uit camerabeelden blijkt dat [naam 6] die middag de bakken op komt halen bij [naam 2] .

[naam 6] meldt vervolgens op 11 juni 2020 aan [naam 5] dat er met zak 21.000 in een bak passen en zonder 21.500. [naam 5] heeft dit bericht doorgestuurd aan [naam 4] met de conclusie dat er dus maar 882.000 in gaan. [naam 5] meldt dat hij gelet op deze informatie [naam 11] en [naam 6] heeft gekort. [naam 4] is akkoord met deze nieuwe verdeling.

Op 12 juni 2020 stuurt [naam 5] een bericht van [verdachte] door aan [naam 4] . Hieruit blijkt dat het tikhok van [verdachte] is opgerold. Verbalisanten verbinden dit bericht aan het oprollen van een locatie met tabletteermachine in Nistelrode op 11 juni 2020.

Maandag 15 juni 2020 is [naam 5] bij [naam 2] . Hij vraagt [naam 1] wanneer er weer bakjes klaar zullen zijn. Er is namelijk al één “ding” klaar waar eenentwintig bakjes in zouden kunnen. [naam 1] zegt toe dat de bakjes op woensdag gereed kunnen zijn.

Ook op 16 juni wordt weer door [naam 5] met [naam 1] over de bakjes gesproken. Uit dit gesprek blijkt dat alles over drie weken klaar moet zijn en dat [naam 5] die dag naar Duitsland gaat om de vrachtwagens te regelen. Verbalisanten zien die dag [naam 5] vertrekken bij [naam 2] . Hij brengt een voorwerp naar de [adres 8] , zijnde het adres van [naam 4] . Daarna zien ze dat [naam 5] naar het bedrijf [bedrijf 4] (Duitsland) rijdt.

Op 17 juni 2020 wordt [naam 5] wederom gevolgd. Verbalisanten zien hoe hij in de ochtend een bezoek brengt aan de [adres 4] in Nieuwegein. Kort daarna wordt gezien hoe hij de [adres 5] in Den Haag bezoekt. Dit is het bedrijfsadres van [verdachte] . Tot slot is hij aan het begin van de middag bij [naam 2] in Tilburg.

Op 18 juni 2020 is [naam 5] wederom bij [naam 2] . [naam 1] zegt toe meteen de bakjes te maken. [naam 5] en hij spreken af dat [naam 5] ze de volgende ochtend op zal halen.

Uit de OVC-gesprekken bij [naam 2] blijkt dat [naam 5] in de ochtend wederom met [naam 1] spreekt. Zij bespreken dat het geld, $ 6.000.000,-, door middel van ladingen koper of goud vanuit Afrika naar Nederland zal komen. Uit de camerabeelden blijkt dat [naam 5] later die middag samen met [naam 6] opnieuw bij [naam 2] komt. Zij laden samen metalen bakken in een BMW en spreken nog kort met [naam 1] . Later die middag spreekt [naam 1] met [naam 10] . Hij legt hem het plan uit en vertelt dat hij zijn waterscooter heeft verkocht om te kunnen investeren.

Op 25 juni 2020 plaatsen verbalisanten een baken onder de hiervoor genoemde BMW die in gebruik was bij [naam 6] . Uit de gegevens blijkt dat hij op 6 juli 2020 nogmaals bij [naam 2] is geweest. Daarnaast is hij in de periode van 29 juni 2020 tot en met 9 juli 2020 vijf keer bij [bedrijf 1] aan de [adres 6] en [adres 7] te Kapel Avezaath en drie keer nabij de woning van [naam 5] geweest.

Ook onder het voertuig van [naam 5] is een baken geplaatst. Via bakengegevens wordt gezien dat op 30 juni 2020 zowel de auto van [naam 5] als de auto van [naam 6] aan de Schoolstraat te Nieuwegein is.

Op 1 juli 2020 geeft [naam 1] aan [naam 5] door dat hij voor € 5.000,- mee wil investeren in het plan.

Op 2 juli 2020 is [naam 5] wederom bij [naam 2] . Hij spreekt met [naam 1] over het aankopen van een deklading, het verbouwen van een trailer bij een kermisexploitant en de productie van nog meer bakjes. De poging tot het aankopen van een deklading wordt later bevestigd door getuige [getuige 2] . Daarnaast meldt [naam 5] dat er ook voor [naam 1] een Sky-telefoon is en hij wijst hem op een groepsapp met zes leden die met Afrika verbonden zijn. De andere leden zijn [naam 6] , [naam 4] , [verdachte] en de jongen in Afrika.

Uit de OVC-gesprekken op 6 juli 2020 blijkt dat [naam 5] wederom met [naam 1] spreekt. Hij meldt dat de bakjes die dag zullen worden opgehaald. Hij zegt dat hij vrijdag er één zal gaan laden en bespreekt met [naam 1] hoe de bakjes zouden kunnen worden geplaatst. Na dit gesprek vertrekt [naam 5] met een metalen bak. Diezelfde middag wordt hij thuis opgehaald door [naam 6] . Samen met [naam 6] gaat hij naar [naam 2] . Gezien wordt dat zij meerdere bakjes in de auto van [naam 6] laden. Hierna zet [naam 6] [naam 5] thuis af en vertrekt.

Op 7 juli 2020 en 10 juli 2020 wordt [naam 5] door verbalisanten gezien bij de [adres 4] te Nieuwegein. Op 7 juli 2020 heeft hij hier een gesprek met Verdonk.

Zoals reeds benoemd werd door verbalisanten op 10 juli 2020 onderzoek verricht op de genoemde adressen in Kapel Avezaath en Nieuwegein. Getuige [getuige 3] verklaart naar aanleiding van het onderzoek over [bijnaam] die de trailers heeft gestald en de containers heeft gehuurd. Aan de hand van de door de getuige verstrekte gegevens, kunnen de verbalisanten vervolgens achterhalen op welke momenten [bijnaam] heeft ingebeld om de poort van het transportbedrijf te openen. Wanneer verbalisanten aan getuige [getuige 3] een foto van [naam 6] tonen, bevestigt de getuige dat dit de persoon is die hij [bijnaam] noemt.

Naar aanleiding van het onderzoek door de politie op de locaties in Kapel Avezaath en Nieuwegein wordt vervolgens in OVC-gesprekken gesproken. Zo zegt [naam 5] op 4 augustus 2020 tegen [naam 1] dat ze tijdens de inval het onderstuk er al onderuit hadden, maar dat alles weer netjes is gelast. [naam 1] en [naam 5] bespreken hierna welke gevolgen de onderzoeken kunnen hebben en of de politie de verborgen ruimtes zal vinden. Daarnaast komt ter sprake dat [naam 6] ondergedoken is.

4.3.2.3.2 Beoordeling

Uit de bewijsmiddelen volgt naar het oordeel van de rechtbank dat het plan bestond om binnen enkele weken na 28 mei 2020 pillen bevattende MDMA (hierna: xtc-pillen) naar Togo (Afrika) uit te voeren. Hiervoor werd een takenlijst afgewerkt. Er werden bakken gemaakt om de pillen in te vervoeren, er werden vrachtwagens aangekocht en verbouwd en er werden pillen [naam 13] en opgeslagen. Dit alles gebeurde onder enige tijdsdruk, omdat er slechts een beperkt aantal boten naar Togo ging. Hoewel gedurende deze weken het aantal te vervoeren xtc-pillen noodgedwongen werd aangepast, er ineens anderen mee mochten investeren en er wisselend werd gedacht over het al dan niet gebruiken van een deklading, bleef het grote plan in stand. Bij dit plan waren [naam 4] , [naam 5] , [naam 1] , [naam 6] en [verdachte] betrokken, zij het ieder met zijn eigen rol.

Hoewel uit de beschikbare gegevens van 28 mei 2020 niet blijkt wat er is besproken tijdens de ontmoeting tussen [naam 4] , [naam 5] en [naam 6] , kan de inhoud wel worden afgeleid uit het bericht aan [verdachte] twee dagen later. In dit bericht spreekt [naam 5] namelijk al gedetailleerd over onderdelen van het plan. Dit kan uitsluitend wanneer dit plan eerder is gemaakt. Aangezien [naam 4] , [naam 5] en [naam 6] ook later betrokken zijn bij de uitvoering van het exportplan en er niet is gebleken dat het plan op een andere manier of een ander moment is besproken, gaat de rechtbank ervan uit dat het plan tijdens de ontmoeting op 28 mei 2020 is bedacht. In ieder geval is dit het eerste kenbare moment waarop over het plan is gesproken.

Dat het plan de uitvoer van xtc-pillen betrof blijkt uit het feit dat er ook daadwerkelijk pillen zijn aangetroffen waarvan door het NFI is vastgesteld dat deze MDMA bevatten. Wanneer de bewijsmiddelen in onderlinge samenhang worden bekeken, dan kan vastgesteld worden dat de geteste monsters afkomstig zijn uit de in Kapel Avezaath aangetroffen hoeveelheden pillen. Uit de NFI-resultaten blijkt bovendien dat de monsters afkomstig zijn uit de verschillende batches met pillen. De rechtbank is daarom van oordeel dat deze monsters representatief zijn. Voor zover op dit punt verweer is gevoerd, wordt dat verweer dan ook verworpen. Hierdoor kan vastgesteld worden dat de aangetroffen pillen MDMA bevatten.

Gelet op de bewijsmiddelen als genoemd in de bijlage acht de rechtbank de verweten feitelijke handelingen zoals ten laste gelegd wettig en overtuigend bewezen.

4.3.2.3.3 Poging uitvoer of voorbereidingshandelingen?

Om te kunnen spreken van een poging tot uitvoer van de pillen, moet er sprake zijn van een situatie waarin een voornemen zich door een begin van uitvoering heeft geopenbaard. Bij de beoordeling van de vraag of er sprake is van een dergelijk begin van uitvoering, houdt de rechtbank rekening met wat hierover in de rechtspraak eerder is besloten. Op basis daarvan kan niet geconcludeerd worden dat er in onderhavige zaak al sprake was van een begin van uitvoering. Weliswaar was er een duidelijk plan en werd daar ook concreet uitvoering aan gegeven, zelfs de xtc-pillen waren al ter plaatse, maar er was nog geen begin van uitvoering van de uitvoer. Zo waren nog niet alle vrachtwagens gereed voor transport en waren de metalen bakken met de pillen nog niet in de vrachtwagens geplaatst. Hoewel verdachten nauwelijks dichter bij een daadwerkelijk begin van uitvoering konden komen, is er naar het oordeel van de rechtbank onder de gegeven omstandigheden geen sprake van een strafbare poging.

Subsidiair zijn de voorbereidingshandelingen tenlastegelegd. De rechtbank is van oordeel dat alle handelingen die hiervoor bij de feiten zijn benoemd zijn aan te merken als voorbereidingshandelingen voor de uitvoer van de xtc-pillen. Zonder deze handelingen zou de uitvoer niet tot stand kunnen komen. Naar het oordeel van de rechtbank kan de voorbereiding van de uitvoer dan ook wettig en overtuigend worden bewezen.

4.3.2.3.4 Medeplegen Om te kunnen spreken van medeplegen moet er sprake zijn van een nauwe en bewuste samenwerking tussen de verdachten. De rol van verdachten moet daarbij van voldoende aard en gewicht zijn. Ter beoordeling of er sprake is van medeplegen zal de rechtbank allereerst de rollen van de betrokken verdachten vaststellen.

Uit de feiten blijkt dat [naam 4] vanaf het eerste begin betrokken was bij het plan. Hij bleef als investeerder op de achtergrond, maar had wel een beslissende stem bij het bepalen van de verdeling van de opbrengst. Daarnaast blijkt uit de gesprekken dat hij [naam 5] bevestiging gaf wanneer moet worden afgeweken van het originele plan en zorgde hij ervoor dat [naam 6] chauffeurswerkzaamheden verrichtte. [naam 4] was ook degene aan wie de ontwikkelingen met betrekking tot het plan steeds werden teruggekoppeld en aan wie verantwoording werd afgelegd. Hieruit leidt de rechtbank af dat [naam 4] een leidinggevende en bepalende rol heeft gehad, zij het op afstand.

Vervolgens blijkt uit de bewijsmiddelen dat [naam 5] de feitelijke leiding over het plan had. Hij stuurde de anderen aan en behield het overzicht. [naam 5] heeft in het plan geïnvesteerd en ook actief andere investeerders gezocht. Daarnaast werkte [naam 5] ook zelf mee aan de uitvoering van het plan. Hij ontwikkelde bijvoorbeeld samen met [naam 1] de metalen bakjes en heeft ook zelf de vrachtwagens en opleggers gekocht in Duitsland.

[naam 1] kan binnen de groep van betrokkenen worden aangemerkt als uitvoerder. [naam 1] maakte de metalen bakken die benodigd waren voor het vervoer van de xtc-pillen naar Togo. Hij heeft ook actief meegedacht over de specificaties voor de bakken en het waarborgen van de kwaliteit van de pillen in de bakken. Daarnaast is gebleken dat [naam 1] heeft ingestemd met het investeren van € 5.000,- en een investering in natura in de vorm van de metalen bakken. Deze metalen bakken zijn ook feitelijk door [naam 1] geleverd. De rechtbank merkt daarom [naam 1] mede aan als investeerder.

Ook [verdachte] wordt aangemerkt als uitvoerder/producent en investeerder. Hij produceerde en leverde de xtc-pillen aan de organisatie. Uit de gesprekken blijkt dat hij in het plan investeerde en ook zou delen in de uiteindelijke winst.

Tot slot merkt de rechtbank ook [naam 6] aan als uitvoerder. Hij verrichtte in opdracht van [naam 5] chauffeurswerkzaamheden. Daarnaast zorgde hij voor de plaats waar de vrachtwagens en opleggers gestald konden worden en voor een opslaglocatie voor de bakken en de xtc-pillen. Hij had de beschikkingsmacht over de containers en wist dat de pillen daar waren opgeslagen. Ook is hij meegegaan met [naam 5] om te kijken voor een deklading. Verder is [naam 6] ook aan te merken als een investeerder. Uit het EncroChat-gesprek tussen [naam 5] en [naam 4] op 22 juni 2020 over de verdeling van de opbrengst volgt immers dat wordt besloten [naam 6] en [naam 11] te korten als blijkt dat er minder pillen dan gedacht in één bak kunnen. Waar [naam 6] mogelijk eerst nog twijfelde over zijn deelname in dit project, volgt uit dit gesprek dat hij daarvoor zijn akkoord heeft gegeven. Niet kan immers worden ingezien dat hij aanspraak zou maken op een deel van de opbrengst indien hij geen investering heeft gedaan. Dit vindt overigens ook steun in het feit dat ook [naam 6] deelnemer was van groepsapp via Sky.

Uit de bewijsmiddelen volgt dat alle verdachten een wezenlijke bijdrage van voldoende gewicht hebben geleverd aan de voorbereiding van de uitvoer. Zelfs de kink in de kabel door het kraken van EncroChat bracht de verdachten niet van hun plan af. Alle voornoemde personen en de persoon in Afrika maakten deel uit van een groep in Sky ECC zodat de communicatie over de plannen en de uitvoering daarvan in stand kon blijven. Zij hebben hierbij nauw en bewust, of zoals [naam 5] en [verdachte] dat noemen snel en “perfectloos”, samengewerkt. Dat de een hierbij meer zichtbaar is geweest dan de ander doet daaraan niets af. De rechtbank is dan ook op basis van alle bewijsmiddelen in onderlinge samenhang bekeken van oordeel dat ook het medeplegen van de hiervoor bewezen handelingen ook wettig en overtuigend bewezen kan worden.

4.3.2.3.5 Periode

Aan verdachte wordt verweten dat hij vanaf 28 mei 2020 voorbereidingshandelingen heeft gepleegd. Zoals eerder overwogen kan de rechtbank vaststellen dat op 28 mei 2020 [naam 5] , [naam 4] en [naam 6] hebben gesproken over het plan. Uit de bewijsmiddelen volgt echter niet dat verdachte zelf ook al vanaf dit moment betrokken is bij het plan. Verdachte zelf komt in onderhavig onderzoek pas op 30 mei 2020 in beeld. Hoewel het opmerkelijk is dat [verdachte] dan al lijkt te weten wat de bedoeling is, kan niet vastgesteld worden dat er eerder met [verdachte] over het plan is gesproken. Om die reden zal de rechtbank 30 mei 2020 aanhouden als begindatum van de bewezen periode. De rechtbank is van oordeel dat periodes waarin voorbereidingshandelingen worden gepleegd eindigen op het moment waarop de politie de feiten heeft ontdekt. In onderhavige zaak was dat op 10 juli 2020. De rechtbank acht dan ook de periode van 30 mei 2020 tot en met 10 juli 2020 wettig en overtuigend bewezen.

4.3.2.3.6 Hoeveelheid pillen In het dossier wordt gesproken over verschillende hoeveelheden pillen. Onder het primair tenlastegelegde werd gesproken over hoeveelheden van 882.000 dan wel 443.285 pillen bevattende MDMA. Zoals eerder overwogen zal de rechtbank verdachte vrijspreken van dit feit. De rechtbank stelt vast dat bij het subsidiair tenlastegelegde uitsluitend wordt gesproken over een of meer hoeveelheden van een materiaal bevattende MDMA. Ondanks de expliciet ingenomen standpunten over de te bewijzen hoeveelheden, is het dan ook voor de bewezenverklaring niet van belang welk exact aantal pillen er uiteindelijk is aangetroffen. Dit neemt niet weg dat een indicatie van de hoeveelheid wel van belang kan zijn bij de bepaling van de strafmaat. De rechtbank stelt vast dat op basis van de bewijsmiddelen blijkt dat er ongeveer 443.285 pillen bevattende MDMA zijn aangetroffen. Gelet hierop acht zij het voorbereiden van de uitvoer van een hoeveelheid pillen bevattende MDMA wettig en overtuigend bewezen.

4.3.2.3.7 Conclusie

Alles overwegende spreekt de rechtbank verdachte vrij van de primair tenlastegelegde poging tot uitvoer van pillen bevattende MDMA. De rechtbank acht het medeplegen van de subsidiair tenlastegelegde voorbereidingshandelingen in de periode van 30 mei 2020 tot en met 10 juli 2020 wel wettig en overtuigend bewezen.

4.3.2.4
Feit 2 – onderzoek Victor

4.3.2.4.1 Feiten

Op 11 juni 2020 worden bij een bestuurlijke controle aan de Grote Heide 22 in Nistelrode een tabletteermachine, een mengmachine en een granuleermachine aangetroffen. De locatie wordt door de Landelijke Faciliteit Ontmantelen (hierna: LFO) onderzocht en hierbij worden monsters genomen van het eveneens aangetroffen poeder. Uit het rapport van de LFO en het NFI-rapport blijkt dat 77,88 kilogram van de aangetroffen stof positief test op de aanwezigheid van MDMA. Daarnaast is ook 20,14 kilogram indicatief getest op de aanwezigheid van MDMA. Op basis van de aangetroffen resten van kristallen wordt bovendien geconcludeerd dat er 140,16 kilogram MDMA is verwerkt. Echter, in haar conclusie spreekt de LFO over het aantreffen 98 kilogram en 4,08 kilogram van een stof bevattende MDMA. Naast de stoffen zijn er ook stempels aangetroffen. Uit onderzoek blijkt dat de pillen die binnen deelonderzoek Papa in Kapel Avezaath zijn aangetroffen, zijn gedrukt met de stempels die in Nistelrode in beslag zijn genomen. De stempels zijn gebruikt om het logo van FC Barcelona op de pillen te zetten.

Op 7 augustus 2020 ontvangt het onderzoeksteam een TCI-melding waarin is vermeld dat [verdachte] handelt in MDMA en dat de ruim 100 kilo die in juni in Brabant is aangetroffen van hem is. Dit geeft aanleiding om nader onderzoek naar [verdachte] te doen.

Uit het onderzoek blijkt dat [verdachte] via EncroChat contact heeft met anderen. Op 13 april 2020 spreekt [verdachte] met “ [naam 12] ”. Aan [verdachte] wordt gevraagd of hij pillen kan tikken. [verdachte] antwoordt hierop dat hij een tikmachine heeft, maar dat hij geen plaats heeft om te kunnen tikken. Hierop biedt “ [naam 12] ” [verdachte] een plaats aan in Limburg. Deze plaats wordt vervolgens ook in het gesprek op 19 april 2020 besproken. Die dag biedt “ [naam 12] ” aan om die week even langs te komen om te praten over de keuken.

Op 12 mei 2020 is er opnieuw een gesprek tussen “ [naam 12] ” en [verdachte] . Hierin wordt gesproken over het toevoegen van verschillende stoffen om pillen opnieuw te slaan en over het aanschaffen van een maler.

[verdachte] en “ [naam 12] ” spreken elkaar weer op 14 mei 2020. Zij benoemen het tikken in een kelder en het opnieuw tikken van de pillen van [verdachte] . [verdachte] geeft hierbij als voorkeurskleuren geel, blauw en groen door. [verdachte] adviseert daarbij nog een koffiebonenmaler te gebruiken, maar “ [naam 12] ” wil de kosten voorlopig laag houden.

Op 16 mei 2020 wordt door “ [naam 13] ” een lijstje naar “ [naam 12] ” gestuurd. Na ontvangst hiervan zegt “ [naam 12] ” toe het te zullen regelen.

Op 20 mei 2020 wordt het gesprek over het inrichten van een locatie om te tikken voortgezet. Hieruit blijkt dat “ [naam 12] ” een tikker klaar heeft staan en dat er een order is gedaan voor 500.000 pillen. Verder geeft “ [naam 12] ” het lijstje door dat hij eerder van “ [naam 13] ” heeft ontvangen.

Op 25 mei 2020 lijkt “ [naam 12] ” een geschikte maler te hebben gevonden. Hij stuurt hierover naar [verdachte] een gesprek tussen hem en “ [naam 13] ” door. Wanneer “ [naam 12] ” aan [verdachte] vraagt wat hij ervan denkt, reageert [verdachte] met: “Ok”. Daarnaast wordt er gesproken over het huren van een bestelbus.

Uit een gesprek op 26 mei 2020 tussen [verdachte] en “ [naam 12] ” blijkt dat zij wederom spreken over de benodigdheden waaronder de kleur. [verdachte] is van plan alles te halen en “ [naam 12] ” geeft desgevraagd door dat hij in Ittervoort moet zijn.

Op 30 mei 2020 spreken [verdachte] en “ [naam 12] ” over het moment waarop ze kunnen beginnen en over de samenstelling van de pillen. In ditzelfde gesprek spreekt [verdachte] ook over een “Afrikaverhaal” en de mogelijke opbrengst per pil.

Op 4 juni 2020 laat [verdachte] aan “ [naam 12] ” weten dat 160.000 zachte pillen opgehaald moeten worden in Den Haag. Daarnaast spreken zij over een probleem met de stempels. Tot slot wordt gesproken over het ophalen van bakken bij [naam 2] om de pillen gelijk geseald in te doen. Diezelfde dag heeft “ [naam 12] ” een gesprek met “ [naam 13] ”. Hieruit blijkt dat de opdracht gaat om 1.000.000 pillen bestaande uit 650.000 nieuwe pillen en 350.000 die opnieuw moeten worden geslagen. Ook vraagt “ [naam 12] ” aan “ [naam 13] ” om dingen op te halen in Den Haag.

Zoals eerder besproken is op 11 juni 2020 de werkplaats in Nistelrode aangetroffen. In reactie hierop laat “ [naam 12] ” op 11 juni 2020 aan “ [naam 13] ” weten dat het tikhok in de buurt van Den Bosch is gepakt. Ook in deelonderzoek Papa werd op 12 juni 2020 door [naam 5] , [verdachte] en [naam 4] over deze inval in het tikhok gesproken.

4.3.2.4.2 Beoordeling

Op basis van de voornoemde feiten stelt de rechtbank vast dat verdachte zich bezig heeft gehouden met het tikken van pillen bevattende MDMA. Hij stelde hiervoor zijn machines ter beschikking en zocht actief mee naar een oplossing op momenten waarop niet het gewenste resultaat werd bereikt. Door op deze manier te handelen heeft verdachte de stof MDMA bewerkt en ook voorhanden gehad.

Ten aanzien van de locatie stelt de rechtbank vast dat de aangetroffen werkplaats van verdachte zich bevond in Nistelrode. Nistelrode is een plaats in Noord-Brabant. Uit de EncroChat-gesprekken blijkt echter ook dat er een soortgelijke “keuken” in Limburg was. Hoewel het relaas een verwijzing bevat naar een werkplaats in Ittervoort, beschikt de rechtbank niet over de bewijsmiddelen waarop deze conclusie is gebaseerd. Dit omdat niet alle bewijsmiddelen uit onderzoeken Attala en TOL81 aan onderzoek Proteus zijn toegevoegd. Uit het gesprek van 26 mei 2020 blijkt immers dat alles opgehaald wordt in Ittervoort, maar niet wat “alles” is. Gelet op eerdere gesprekken kan “alles” ook duiden op een maler of grondstoffen. Om deze reden kan de rechtbank de tenlastegelegde pleegplaats Ittervoort niet bewezen achten, maar valt de andere locatie onder “althans in Nederland”.

De tenlastelegging vermeldt de hoeveelheden 98 kilogram en 4,080 kilogram van een materiaal bevattende MDMA. Deze hoeveelheden komen overeen met de hoeveelheden opgenomen in de interpretatie van de LFO. Echter, wanneer de hoeveelheden als genoemd in de tabellen worden opgeteld, dan volgen hieruit andere hoeveelheden. Binnen deze hoeveelheden is er daarnaast ook nog onderscheid tussen de manieren waarop de aanwezigheid van de MDMA is getest. De rechtbank zal in haar beoordeling de stoffen die uitsluitend indicatief zijn getest buiten beschouwing laten, nu daarvan niet kan worden vastgesteld dat deze ook daadwerkelijk MDMA bevatten. Ook de inschatting van de hoeveelheid verwerkte MDMA op basis van de resten kristallen laat de rechtbank buiten beschouwing. Gelet op dit alles kan worden vastgesteld dat er een hoeveelheid van 77,88 kilogram MDMA is aangetroffen. De rechtbank acht dan ook de bewezen handelingen ten aanzien van deze hoeveelheid bevattende MDMA wettig en overtuigend bewezen.

4.3.2.4.3 Medeplegen

Uit de in de bewijsmiddelen opgenomen gesprekken blijkt dat verdachte contact had met “ [naam 12] ” over het bewerken van pillen. Uit hun gesprekken volgt ook dat daar anderen bij betrokken waren. Op zijn beurt heeft “ [naam 12] ” contact gehad met “ [naam 13] ”, “ [naam 13] ”, “ [naam 13] ” en “ [naam 13] ” over het tikken van de pillen. Uit de inhoud van deze gesprekken kan worden afgeleid dat het hier om dezelfde pillen ging als waar verdachte bij betrokken was. Sommige gesprekken werden ook doorgestuurd naar verdachte. Hoewel de rechtbank op basis van het onderliggende dossier niet vast kan stellen wie de personen achter deze accounts zijn, blijkt uit de gesprekken wel dat verdachte nauw en bewust met anderen heeft samengewerkt om het bewerken plaats te kunnen laten vinden. Om die reden acht de rechtbank het medeplegen van de feiten samen met anderen wettig en overtuigend bewezen.

4.3.2.4.4 Periode Uit de bewijsmiddelen volgt dat er op 13 april 2020 een gesprek over het bewerken van pillen plaatsvond. Er werd nog geen MDMA bewerkt maar er werd wel gezocht naar een locatie waar dit mogelijk was. De datum waarop het bewerken daadwerkelijk is aangevangen, kan op basis van de bewijsmiddelen niet worden vastgesteld. Echter, uit de bewijsmiddelen volgt wel dat het bewerken vanaf 13 april 2020 werd voorbereid. De datum waarop het bewerken is begonnen moet daardoor binnen de tenlastegelegde periode vallen. Vervolgens is op 11 juni 2020 de werkplaats aangetroffen. De rechtbank acht dan ook de gehele tenlastegelegde periode wettig en overtuigend bewezen.

4.3.2.4.5 Conclusie

Alles overwegende is de rechtbank van oordeel dat wettig en overtuigend bewezen kan worden dat verdachte binnen de tenlastegelegde periode samen met anderen een hoeveelheid van 77,88 kilogram MDMA heeft bewerkt en opzettelijk aanwezig heeft gehad

De rechtbank stelt vast dat er een gedeeltelijke overlap bestaat tussen de handelingen die door verdachte zijn uitgevoerd binnen deelonderzoek Papa en deelonderzoek Victor. Er is echter geen sprake van een volledige overlap, omdat een deel van de feiten binnen deelonderzoek Victor heeft plaatsgevonden in de periode voordat het exportplan binnen deelonderzoek Papa ontstond. Om die reden is de rechtbank van oordeel dat er sprake is van zowel eendaadse als meerdaadse samenloop.

4.4

De bewezenverklaring

De rechtbank acht wettig en overtuigend bewezen dat verdachte

1. subsidiair:
in de periode van 30 mei 2020 tot en met 10 juli 2020 te Tilburg en/of Kapel Avezaath (Tiel) en/of Nieuwegein en/of een of meer andere plaatsen in Nederland, tezamen en in vereniging met anderen,

om een feit bedoeld in het vierde of vijfde lid van artikel 10 van de Opiumwet (te weten het opzettelijk verkopen, afleveren, verstrekken, vervoeren en/of buiten het grondgebied van Nederland brengen van één hoeveelheid van een materiaal bevattende MDMA, zijnde een middel als vermeld op de bij de Opiumwet behorende lijst I, voor te bereiden en/of te bevorderen,

- zich en anderen middelen tot het plegen van die feiten heeft verschaft en
- voorwerpen en stoffen voorhanden heeft gehad, waarvan hij en zijn mededaders wisten, dat die bestemd waren tot het plegen van die feiten,

immers hebben hij en/of één of meer van zijn mededaders opzettelijk daartoe:
- pillen vervaardigd en/of vervoerd en/of laten vervoeren naar Kapel Avezaath (Tiel) voor de tijdelijke opslag;
- aluminium bakken gemaakt om de pillen ten behoeve van het transport in op te bergen;
- vrachtwagens en koeltrailers gekocht;
- een stashplaats in voornoemde koeltrailers laten maken;
- vrachtwagens en koeltrailers gestald in Kapel Avezaath (Tiel);
- aluminium bakken met pillen gevuld.

2.

in de periode van 13 april 2020 tot en met 11 juni 2020 te Nistelrode, althans in Nederland, tezamen en in vereniging met anderen, opzettelijk heeft bewerkt en opzettelijk aanwezig heeft gehad 77,88 kilogram van een materiaal bevattende MDMA, zijnde MDMA, een middel als bedoeld in de bij de Opiumwet behorende lijst I.

Voor zover er in de tenlastelegging kennelijke taal- en/of schrijffouten voorkomen, zijn die fouten in de bewezenverklaring verbeterd. Verdachte is daardoor niet in zijn verdediging geschaad.

De rechtbank acht niet bewezen hetgeen meer of anders is ten laste gelegd. Verdachte zal daarvan worden vrijgesproken.

5. De strafbaarheid

Er zijn geen feiten of omstandigheden aannemelijk geworden die de strafbaarheid van de feiten uitsluiten. Dit levert de in de beslissing genoemde strafbare feiten op.

Verdachte is strafbaar, omdat niet is gebleken van een omstandigheid die zijn strafbaarheid uitsluit.

6. De strafoplegging

6.1

De vordering van de officieren van justitie

De officieren van justitie vorderen aan verdachte op te leggen een gevangenisstraf voor de duur van 5 jaren en 6 maanden met aftrek van het voorarrest en een geldboete ter hoogte van
€ 40.000,-, bij niet betalen te vervangen door een hechtenis voor de duur van 1 jaar.

6.2

Het standpunt van de verdediging

De verdediging is van mening dat een lange onvoorwaardelijke gevangenisstraf niet proportioneel is. Zij verzoekt de rechtbank rekening te houden met de persoonlijke omstandigheden van verdachte en te volstaan met een grotendeels voorwaardelijke gevangenisstraf.

6.3

Het oordeel van de rechtbank

Verdachte wordt veroordeeld voor het medeplegen van voorbereidingshandelingen gericht op de uitvoer van xtc-pillen en het bewerken en opzettelijk aanwezig hebben van MDMA. Uit de gesprekken omtrent de uitvoer van de xtc-pillen is gebleken dat verdachte werd gewaardeerd door zijn medeverdachten voor zijn vakkundigheid op het gebied van het bewerken van MDMA tot xtc-pillen. Verdachte dacht bovendien actief mee over hoe de xtc-pillen konden worden vervoerd op een manier die de kwaliteit van de pillen niet aan zou tasten. Verdachte was hierdoor onmisbaar in het samenwerkingsverband.

Het is een feit van algemene bekendheid dat MDMA schadelijk is voor de volksgezondheid en dat MDMA het waarnemingsvermogen van de gebruikers verandert. Frequent gebruik van dit middel brengt de nodige lichamelijke en psychische problemen met zich. Daarnaast heeft de productie van synthetische drugs ook negatieve gevolgen voor niet-gebruikers. Productie van synthetische drugs vindt in Nederland op grote schaal plaats. Een groot deel van deze drugs is bestemd voor de internationale markt. Hierdoor krijgt Nederland inmiddels een dubieuze status als narcostaat. De handel in synthetische drugs is zeer lucratief en hierdoor is er concurrentie tussen verschillende producerende partijen. Vaak gaan de productie en verkoop van verdovende middelen gepaard met ernstige vormen van georganiseerde criminaliteit, waarbij het gebruik van geweld in veel gevallen niet wordt geschuwd. Daarnaast zorgt het afval uit de productie van synthetische drugs met enige regelmaat voor grote milieuschade wanneer het in de natuur wordt geloosd. Verdachte heeft zich om al deze gevolgen niet bekommerd. Met zijn handelen heeft hij willens en wetens bijgedragen aan het in stand houden van de (internationale) drugshandel en de productie van harddrugs.

Bij de bepaling van de strafmaat houdt de rechtbank rekening met de categorisering in de Richtlijn voor strafvordering voorbereiding/bevordering synthetische drugs (hierna te noemen: de richtlijn) voor wat betreft de aard van de locatie en de rol van de betrokkene, de LOVS-oriëntatiepunten en de straffen die in soortgelijke zaken zijn opgelegd. Doorgaans worden in soortgelijke zaken forse onvoorwaardelijke gevangenisstraffen opgelegd, om de ernst van deze feiten te benadrukken, maar ook om anderen af te schrikken zodat zij zich niet inlaten met de productie van synthetische drugs. Binnen de categorieën van de richtlijn sluit de rol van verdachte als producent en leverancier het meest aan bij die van uitvoerder. De rechtbank weegt echter ten nadele van verdachte mee dat verdachte bovenop zijn rol als uitvoerder ook heeft geadviseerd over de manier waarop de pillen die hij maakte zouden worden vervoerd. Daarnaast heeft verdachte dusdanig veel vertrouwen genoten binnen de organisatie, dat hem de mogelijkheid is geboden mee te investeren in de uitvoer.

De rechtbank neemt het verdachte kwalijk dat hij ervoor heeft gezorgd dat MDMA werd bewerkt tot enorme hoeveelheden xtc-pillen. Verdachte heeft samen met anderen gezorgd dat dit bewerkingsproces voort kon blijven gaan. Voor problemen met stempels en een “tikhok” dat niet meer beschikbaar was, werd binnen zeer korte tijd een oplossing gezocht. Hieruit blijkt dat verdachte bewust en herhaaldelijk de keuze maakt om drugsfeiten te plegen. Onder deze omstandigheden is een forse onvoorwaardelijke gevangenisstraf noodzakelijk om te zorgen dat verdachte stopt.

De rechtbank heeft kennis genomen van de persoonlijke omstandigheden van verdachte. Verdachte heeft de zorg voor zijn gezin met jonge kinderen en een forse onvoorwaardelijke gevangenisstraf zal niet alleen verstrekkende gevolgen hebben voor verdachte zelf, maar ook voor zijn gezin. De rechtbank is echter van oordeel dat verdachte deze gevolgen kennelijk op de koop toe heeft genomen door zich bewust in te laten met deze strafbare feiten. De rechtbank ziet dan ook geen aanleiding om de op te leggen straf te matigen.

De officieren van justitie hebben tevens gevorderd een forse geldboete aan verdachte op te leggen. De rechtbank stelt vast dat er een ontnemingsprocedure tegen verdachte aanhangig is gemaakt. Binnen deze procedure is gevorderd een groot bedrag aan wederrechtelijk verkregen voordeel te ontnemen. De rechtbank ziet om die redenen niet welk doel een forse geldboete naast de op te leggen onvoorwaardelijke gevangenisstraf in onderhavige zaak zou kunnen dienen. Zij zal dan ook aan verdachte geen geldboete opleggen.

Alles afwegende is de rechtbank van oordeel dat een gevangenisstraf voor de duur van 3 jaren noodzakelijk is. De rechtbank ziet geen ruimte voor een andere of lichtere sanctie. De rechtbank bepaalt dat de tijd die verdachte voor de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in voorarrest heeft doorgebracht in mindering wordt gebracht bij de tenuitvoerlegging van de opgelegde gevangenisstraf.

Tenuitvoerlegging van de op te leggen gevangenisstraf zal volledig plaatsvinden binnen de penitentiaire inrichting, tot het moment dat aan de verdachte voorwaardelijke invrijheidstelling wordt verleend als bedoeld in artikel 6:2:10 van het Wetboek van Strafvordering.

De rechtbank stelt vast dat de voorlopige hechtenis is geschorst tot aan de dag van de uitspraak. De rechtbank ziet geen aanleiding het bevel tot voorlopige hechtenis opnieuw te schorsen, gezien de aard en duur van de straf die aan de verdachte zal worden opgelegd.

7. Het beslag

7.1

De onttrekking aan het verkeer

Het hierna in de beslissing genoemde in beslag genomen voorwerp is vatbaar voor onttrekking aan het verkeer.

Gebleken is dat de feiten zijn begaan of voorbereid met behulp van het telefoontoestel dat geschikt is voor versleutelde communicatie tussen partijen. Verder is het telefoontoestel van zodanige aard dat het ongecontroleerde bezit daarvan in strijd is met het algemeen belang. Om die reden zal de rechtbank dit voorwerp onttrekken aan het verkeer.

7.2

De teruggave aan verdachte

De rechtbank zal de teruggave gelasten van het hierna in de beslissing genoemde inbeslaggenomen voorwerp aan verdachte. De rechtbank begrijpt uit het standpunt van de officieren van justitie dat daar waar op de beslaglijst is vermeld dat er een autosleutel in beslag is genomen, hiermee ook het voertuig wordt bedoeld waarbij de autosleutel hoort. Uit het procesdossier kan niet vastgesteld worden dat er een link is tussen het inbeslaggenomen voertuig en de bewezenverklaarde feiten. Het voorwerp is hierdoor niet vatbaar voor verbeurdverklaring of onttrekking aan het verkeer. Het voertuig is onder verdachte in beslag genomen. De rechtbank zal daarom de teruggave van het voertuig aan verdachte gelasten.

8. De wettelijke voorschriften

De beslissing berust op de artikelen 36b, 36c, 47, 55 en 57 van het Wetboek van Strafrecht en 2, 10 en 10a Opiumwet zoals deze artikelen luidden ten tijde van het bewezenverklaarde.

9. De beslissing

De rechtbank:

Vrijspraak

-
spreekt verdachte vrij van het onder 1 primair tenlastegelegde feit;

Bewezenverklaring

- verklaart het tenlastegelegde bewezen, zodanig als hierboven onder 4.4 is omschreven;

- spreekt verdachte vrij van wat meer of anders is ten laste gelegd;

Strafbaarheid

- verklaart dat het bewezenverklaarde de volgende strafbare feiten oplevert:

Feit 1 subsidiair: medeplegen van, om een feit, bedoeld in het vierde en vijfde lid van
artikel 10 van de Opiumwet, voor te bereiden of te bevorderen, een ander
middelen tot het plegen van dat feit te verschaffen en voorwerpen en stoffen
voorhanden hebben waarvan hij weet dat zij bestemd zijn tot het plegen van
dat feit;

Feit 2: medeplegen van, opzettelijk handelen in strijd met het in artikel 2 onder C
van de Opiumwet gegeven verbod
en
medeplegen van, opzettelijk handelen in strijd met het in artikel 2 onder B
en C van de Opiumwet gegeven verbod;

- verklaart verdachte strafbaar;

Strafoplegging

- veroordeelt verdachte tot
een gevangenisstraf van 3 jaren ;

- bepaalt dat de tijd die verdachte voor de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in voorarrest heeft doorgebracht in mindering wordt gebracht bij de tenuitvoerlegging van de opgelegde gevangenisstraf;

Beslag Onttrekken aan het verkeer

- verklaart onttrokken aan het verkeer het inbeslaggenomen voorwerp, te weten:

* 1 STK GSM (encryptie device, zwart, merk: iPhone), met goednummer 624758;

Teruggave

- gelast de teruggave aan verdachte van het inbeslaggenomen voorwerp, te weten:

* 1 autosleutel VW Tiguan (inclusief het bijbehorende voertuig), met goednummer 624762.

Dit vonnis is gewezen door mr. D. van Kralingen, voorzitter, mr. R.J.H. Goossens en

mr. E.G.F. Vliegenberg, rechters, in tegenwoordigheid van mr. J. van Eekelen, griffier, en is uitgesproken ter openbare zitting op 10 juni 2022.