ECLI:NL:RBROT:2021:766

• Datum uitspraak: 25 januari 2021
• Publicatiedatum: 4 februari 2021
• Zaaknummer: 10/996583-17
• Instantie: Rechtbank Rotterdam
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Strafrecht
• Procedures: Eerste aanleg - meervoudig
• Rechters: M.C. Franken; T.M. Riemens; R.H. Kroon
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Belastingfraude door rechtspersoon met onvolledige bedrijfsadministratie en vervolging door het openbaar ministerie

In deze zaak heeft de Rechtbank Rotterdam op 25 januari 2021 uitspraak gedaan in een strafzaak tegen een verdachte rechtspersoon, die werd beschuldigd van belastingfraude. De rechtbank heeft de verdachte rechtspersoon veroordeeld tot een geldboete van € 7.500,- voor het opzettelijk onvolledig voeren en bewaren van de bedrijfsadministratie. De rechtbank heeft vastgesteld dat de verdachte rechtspersoon in de periode van 1 januari 2014 tot en met 20 oktober 2015 niet voldeed aan de verplichtingen uit de belastingwet, waardoor de Belastingdienst niet in staat was om de omzet en belastingafdracht te controleren. De rechtbank heeft de vrijspraak van het primair tenlastegelegde, namelijk het opzettelijk medeplegen van het voor raadpleging ter beschikking stellen van valse stukken aan de Belastingdienst, geaccepteerd. De rechtbank oordeelde dat de vervolging van de verdachte rechtspersoon niet in strijd was met het vertrouwensbeginsel en dat er geen sprake was van een vormverzuim. De rechtbank heeft de door de verdediging aangevoerde gronden verworpen en geconcludeerd dat de verdachte rechtspersoon opzettelijk een onvolledige administratie heeft gevoerd, wat heeft geleid tot te weinig belastingheffing. De rechtbank heeft de ernst van de feiten en de omstandigheden waaronder deze zijn begaan in aanmerking genomen bij het opleggen van de geldboete.

Uitspraak

Rechtbank Rotterdam

Team straf 1

Parketnummer: 10/996583-17

Datum uitspraak: 25 januari 2021

Tegenspraak

Vonnis van de rechtbank Rotterdam, meervoudige kamer voor strafzaken, in de zaak tegen de verdachte rechtspersoon:

[naam verdachte rechtspersoon] ,

gevestigd aan het [adres verdachte rechtspersoon] te Rotterdam, ter terechtzitting vertegenwoordigd door de heer [naam medeverdachte] , die blijkens het uittreksel van de Kamer van Koophandel als bestuurder bevoegd is de rechtspersoon te vertegenwoordigen,

raadsvrouw mr. P. de Haas, advocaat te Rotterdam.

1.. Onderzoek op de terechtzitting

Gelet is op het onderzoek op de terechtzitting van 11 januari 2021.

2.. Tenlastelegging

Aan de verdachte rechtspersoon is ten laste gelegd hetgeen is vermeld in de dagvaarding. De tekst van de tenlastelegging is als bijlage I aan dit vonnis gehecht.

3.. Eis officier van justitie

De officier van justitie mr. P. van de Kerkhof heeft gevorderd:

• vrijspraak van het primair ten laste gelegde;
• bewezenverklaring van het subsidiair ten laste gelegde;
• veroordeling van de verdachte rechtspersoon tot een geldboete van € 7.500,-.

4.. Ontvankelijkheid officier van justitie

4.1.

Standpunt verdediging

Het openbaar ministerie dient niet-ontvankelijk te worden verklaard in de vervolging op de navolgende gronden:

- Uit het Protocol aanmelding en afdoening van fiscale delicten (het Protocol) volgt dat een zaak moet worden aangemeld voor een mogelijke strafrechtelijke vervolging wanneer sprake is van een vermoeden van opzet en het nadeelbedrag € 100.000,- of meer bedraagt. Aan deze voorwaarden is niet voldaan, de berekening van het nadeel door de Belastingdienst/FIOD is gekunsteld, onnauwkeurig en onbetrouwbaar en komt volgens eigen berekening door de verdediging niet boven een bedrag van € 100.000,- uit;

- Aan de correspondentie met de officier van justitie mocht het gerechtvaardigd vertrouwen worden ontleend dat de vervolging alleen was gericht tegen de medeverdachte [naam medeverdachte] en niet tegen de verdachte rechtspersoon, omdat vervolging van de verdachte rechtspersoon daarin niet ter sprake is gekomen. De verdachte rechtspersoon heeft ook nooit een concept tenlastelegging ontvangen. Door alsnog tot dagvaarding over te gaan wordt gehandeld in strijd met het vertrouwensbeginsel;

- Pas eind november 2016 is besloten tot het instellen van een strafrechtelijk onderzoek. De activiteiten van de verdachte rechtspersoon zijn al beëindigd per 29 mei 2015 en de enige reden voor haar voortbestaan is gelegen in de afwikkeling van de procedure tegen de Belastingdienst. Feitelijk beschikt zij ook niet meer over de middelen om enige geldboete te voldoen en is er sprake van een negatief eigen vermogen. Onder die omstandigheden is het, mede gelet op het feit dat de vermeende feiten zich hebben voorgedaan over het jaar 2014, niet meer opportuun en in strijd met een goede procesorde om tot vervolging over te gaan;

- Daar komt bij dat door de [naam restaurantketen] , waarvan de verdachte rechtspersoon deel uit maakt, een vaststellingsovereenkomst met de Belastingdienst gesloten is, waarbij tevens een bestuurlijke boete is overeengekomen. Gelet daarop is er geen ruimte meer om tot strafrechtelijke vervolging over te gaan;

- De Belastingdienst heeft bij haar onderzoek, in het bijzonder de waarnemingen ter plaatse, bevoegdheden aangewend zonder dat daarvoor een wettelijke basis was en ook anderszins gehandeld in strijd met haar eigen beleid en richtlijnen. Er is daarom sprake van misbruik van bevoegdheden. Wanneer dit niet kan leiden tot het niet-ontvankelijk verklaren van het openbaar ministerie, dienen de resultaten van het onderzoek uitgesloten te worden van het bewijs of te leiden tot strafvermindering.

4.2.

Standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft geconcludeerd tot verwerping van het verweer.

4.3.

Beoordeling

De rechtbank zal de door de verdediging aangevoerde gronden in diezelfde volgorde bespreken.

- In het Protocol wordt als uitgangspunt voor vervolging genomen dat sprake moet zijn van een
vermoeden van opzet en een nadeelbedrag van € 100.000,- of meer. Aan dat uitgangspunt is in deze zaak voldaan. De omstandigheid dat achteraf op grond van de resultaten van het strafrechtelijk onderzoek zou blijken dat het nadeel niet eenvoudig kan worden vastgesteld of lager is dan € 100.000,-, waarbij overigens het nadeel in deze zaak door de FIOD is berekend op een totaal van meer dan € 100.000,-, doet daar niet aan af. De discussie over de omvang van de benadeling kan worden gevoerd voor de strafrechter. Dit betekent dat de beslissing om de verdachte te vervolgen niet in strijd met het vervolgingsbeleid is genomen.

- De omstandigheid dat de officier van justitie in zijn correspondentie met de raadsvrouw zich slechts heeft uitgelaten over de zaak van de medeverdachte [naam medeverdachte] en geen mededelingen heeft gedaan omtrent de vervolging van de verdachte rechtspersoon, is onvoldoende om daaraan het vertrouwen te kunnen ontlenen dat geen vervolging zal plaatsvinden van de verdachte rechtspersoon. Het feit dat aan de verdachte rechtspersoon ook geen concept dagvaarding is uitgereikt of toegestuurd maakt dit niet anders. Het enkel ontbreken van informatie, terwijl overigens niet is gesteld of gebleken dat om informatie is verzocht, vormt onvoldoende grond voor een geslaagd beroep op schending van het vertrouwensbeginsel.

- Aan het openbaar ministerie komt op grond van artikel 167 van het Wetboek van Strafvordering (hierna Sv) een ruime discretionaire bevoegdheid toe bij de beslissing om tot vervolging over te gaan. Deze bevoegdheid wordt beperkt door de werking van beginselen van goede procesorde. Schending daarvan leidt in beginsel niet tot niet-ontvankelijkheid van het openbaar ministerie. De door de verdediging aangevoerde omstandigheden betreffende de verdachte rechtspersoon omtrent het beëindigen van de activiteiten, de reden van zijn voortbestaan en het ontbreken van financiële middelen, brengen de rechtbank niet tot de conclusie dat het openbaar ministerie bij afweging van de betrokken belangen in redelijkheid niet tot de beslissing tot vervolging heeft kunnen komen.

- Door de [naam restaurantketen] , waarvan de verdachte rechtspersoon samen met nog 14 andere rechtspersonen deel uit maakt, is een vaststellingsovereenkomst gesloten met de Belastingdienst. Deze overeenkomst heeft betrekking op de heffing van omzetbelasting en vennootschapsbelasting over het tijdvak januari 2013 tot en met december 2016. Als uitgangspunt is genomen dat sprake is van het niet volledig verantwoorden door de [naam restaurantketen] van een deel van de omzetten in de fiscale aangiften vennootschaps- en omzetbelasting in de jaren 2012 tot en met 2016 en er is overeenstemming bereikt dat als gevolg hiervan navorderings- en naheffingsaanslagen moeten worden opgelegd. Ter finale kwijting is tussen partijen overeengekomen dat de [naam restaurantketen] een bedrag van in totaal

€ 3.700.000,- aan de Belastingdienst betaalt. Dit bedrag omvat omzetbelasting, vennootschapsbelasting, heffingsrente/belastingrente, alsmede een bestuurlijke boete die is gesteld op een bedrag van € 400.000,-.

Door de verdediging is, onder verwijzing naar deze vaststellingsovereenkomst en het feit dat de boete is betaald, gesteld dat het in strijd is met de goede procesorde om de verdachte rechtspersoon nog te vervolgen. Daarnaar gevraagd, is door de verdediging ter onderbouwing van die stelling nog aangevoerd dat sprake is van hetzelfde feit. De rechtbank zal zich daarom bij haar beoordeling beperken tot de vraag of van dat laatste sprake is.

Onder verwijzing naar het arrest van de Hoge Raad van 18 juni 2019 (ECLI:NL:HR:2019:973) worden bij die beoordeling als vergelijkingsfactoren betrokken: a) de juridische aard van de feiten en b) de gedragingen van de verdachte, waarbij de interpretatie van deze factoren niet te restrictief mag zijn met het oog op de in het EVRM neergelegde rechtsbescherming en, meer in het algemeen, de toepassing niet tot een onaanvaardbare uitkomst mag leiden.

Aan de verdachte rechtspersoon wordt kort gezegd verweten dat zij zich in de periode van 7 juli 2015 tot en met 20 oktober 2015, primair, schuldig heeft gemaakt aan het niet voldoen aan de door de belastingwet gegeven verplichting tot het voor raadpleging beschikbaar stellen van de administratie door valse of vervalste boeken en bescheiden ter beschikking te stellen en zij, subsidiair een onvolledige administratie heeft gevoerd door boeken en bescheiden of andere gegevensdragers niet te bewaren.

Deze feiten zijn strafbaar gesteld in een andere delictsomschrijving dan het onvolledig doen van aangifte omzetbelasting/vennootschapsbelasting waarop, voor zover hier van belang, de bestuurlijke boete ziet. In zoverre is dus sprake van andere feiten. Wel is sprake van een gedeeld rechtsbelang voor zover het een juiste belastingheffing betreft. Echter, bij het voeren en ter beschikking hebben van een deugdelijke administratie, zoals ten laste gelegd, ligt daarbij het zwaartepunt op de mogelijkheid tot controle van die administratie, terwijl het

belang van het doen van de juiste aangifte met name is gelegen in de juiste belastingafdracht aan de staatskas. Voorts ligt in het belang van het voeren en ter beschikking hebben van een deugdelijke administratie nog besloten het bredere maatschappelijk belang dat vertrouwen gesteld moet kunnen worden aan schriftelijke bescheiden die dienen tot bewijs. Het voorkomen van het manipuleren van de administratie door daaraan stukken of informatie te onthouden, dan wel daarin onjuiste of valse informatie op te nemen, is een belang dat mede wordt gediend door de strafbepalingen waarop het tenlastegelegde berust. Ook in zoverre is er juridisch dus geen sprake van “hetzelfde feit”. Daarnaast zijn er feitelijk verschillen aan te wijzen in tijd en uitvoering. De verplichting tot het voeren en ter beschikking hebben van een deugdelijke administratie heeft een voortdurend karakter en is nauw verweven met de wijze waarop de bedrijfsvoering van de onderneming is ingericht. Het doen van aangifte vennootschapsbelasting en omzetbelasting is daarentegen een termijn gebonden momentopname en behelst slechts het verstrekken van gegevens ten behoeve van belastingafdracht aan de staatskas.

Op grond van het vorenstaande concludeert de rechtbank dat geen sprake is van “hetzelfde feit” en dat het feit dat een boete is betaald ter zake het onvolledig doen van aangifte omzetbelasting/vennootschapsbelasting, niet in de weg staat aan het recht van het openbaar ministerie om tot vervolging over te gaan.

- De rechtbank kan niet uitsluiten dat door controlerend ambtenaren van de Belastingdienst bij de uitvoering van de waarnemingen ter plaatse is gehandeld in strijd met het eigen beleid, of dat onderzoekshandelingen zijn verricht zonder dat aan alle daaraan gestelde voorwaarden is voldaan. Met de officier van justitie is zij echter van oordeel dat er geen aanwijzingen zijn dat de controlerend ambtenaren van de Belastingdienst bij het uitvoeren van hun onderzoek zijn aangestuurd in het kader van de strafrechtelijke vervolging. Van een vormverzuim in het voorbereidend onderzoek, als bedoeld in artikel 359a Sv, is dan ook niet gebleken, zodat hierin geen grond gelegen is om het openbaar ministerie niet ontvankelijk te verklaren, terwijl de resultaten van bedoelde onderzoeken mogen bijdragen aan het bewijs. De vraag naar de betrouwbaarheid van de onderzoeksresultaten valt buiten het bestek van de beoordeling van het gevoerde verweer.

4.4.

Conclusie

Het verweer wordt verworpen in al haar onderdelen en het openbaar ministerie is ontvankelijk in de vervolging.

5.. Waardering van het bewijs

5.1.

Vrijspraak primair tenlastegelegde zonder nadere motivering

Met de officier van justitie en de verdediging is de rechtbank van oordeel dat het primair ten laste gelegde niet wettig en overtuigend is bewezen, zodat de verdachte rechtspersoon daarvan zonder nadere motivering zal worden vrijgesproken.

5.2.

Bewijswaardering subsidiair ten laste gelegde

5.2.1.

Standpunt verdediging

De raadsvrouw heeft vrijspraak van het tenlastegelegde bepleit en heeft daartoe - verkort samengevat weergegeven - aangevoerd dat de eventuele gebreken geen strafrechtelijke vervolging rechtvaardigen en dat de informatiebeschikking voor discussie vatbaar is. Uit het dossier kan geen (voorwaardelijk) opzet bij de verdachte rechtspersoon worden afgeleid, omdat de verdachte rechtspersoon een professionele accountant ingeschakeld had om de administratie op een bij de belastingwet voorgeschreven wijze bij te houden en niet wist dat dit niet gebeurd was.

5.2.2.

Beoordeling

De rechtbank stelt aan de hand van de bewijsmiddelen uit het dossier en het verhandelde ter terechtzitting de volgende feiten en omstandigheden vast.

Inleiding

De verdachte rechtspersoon exploiteerde een sushi-restaurant volgens het concept “all-you-can-eat” met een afhaalbalie voor maaltijden. In het restaurant konden gasten per tafel via een Tablet Menu Card (hierna TMC) in een aantal gangen hun maaltijd bestellen. Dranken konden worden besteld bij de ober. De maaltijdbestellingen werden via de TMC geprint voor de keuken en deze bonnetjes dienden voor de handmatige invoer in het kassasysteem PC-lin. De gasten konden contant of via een pinautomaat betalen en ontvingen een geprinte kassabon.

Inhoudelijke beoordeling

De verdachte rechtspersoon is als belastingplichtige de normadressaat van het bepaalde in artikel 52 van de Algemene wet Rijksbelasting (hierna Awr) en in artikel 34 van de Wet op de omzetbelasting 1968. Ingevolge die bepalingen is zij verplicht een zodanige administratie te voeren en bescheiden en gegevensdragers te bewaren dat hieruit te allen tijde al de door haar geleverde goederen en verrichte diensten en andere rechten en verplichtingen van alle voor de belastingheffing van belang zijnde gegevens duidelijk moeten blijken.

Uit het door Belastingdienst ingestelde boekenonderzoek bij de verdachte rechtspersoon in het kader van de omzet- en vennootschapsbelasting en uit de onherroepelijke informatiebeschikking van de Belastingdienst van 24 december 2015 is gebleken dat de administratie van de verdachte rechtspersoon op essentiële onderdelen niet voldeed aan de administratie- en bewaarplicht voor de belastingheffing als bedoeld in artikel 52 Awr. Hierdoor waren het goederen- en geldverkeer en de omzet niet controleerbaar op juistheid en volledigheid in de tenlastegelegde periode.

De verdachte rechtspersoon voerde geen voorraadadministratie en bewaarde geen pak- en leveringsbonnen van haar inkopen. De Belastingdienst kon hierdoor de doorstroom van de ingekochte ingrediënten van de etenswaren en dranken aan gasten geserveerde maaltijden en dranken niet volgen en zo ook geen (sluitende) goederenbeweging opstellen. De Belastingdienst had hierdoor ook onvoldoende inzicht in de volledigheid en juistheid van de verantwoorde omzet.

De dagelijkse reserveringen door gasten, de handgeschreven en de geprinte bonnen voor de bestelde dranken en de keukenbonnen van bestelde maaltijden werden niet bewaard. De transactiegegevens c.q. detailinformatie van de bestellingen via de TMC over de periode van 16 oktober 2013 tot met 2014 bleken niet volledig te zijn bewaard en de fooien voor het werkzame personeel werden niet apart geregistreerd. De transactiegegevens c.q. detailinformatie van het kassasysteem over de periode van 1 oktober 2012 tot en met 31 december 2014 waren niet bewaard. Daarnaast waren er geen back-upgegevens van het kassasysteem over 2012 tot en met 2014 beschikbaar voor de Belastingdienst.

De rechtbank komt op grond van het bovenstaande tot het oordeel dat de administratie van de verdachte rechtspersoon op wezenlijke onderdelen onvolledig is gevoerd en bewaard en dat dit opzettelijk is gedaan gelet op de aard en de omvang van voornoemde gebreken en het structurele karakter hiervan over een periode van bijna twee jaar.

De rechtbank is van oordeel dat dit strekt tot te weinig belastingheffing. Het is vaste jurisprudentie dat aan het strekkingsvereiste is voldaan als de gedraging naar haar aard en in het algemeen geschikt is om ertoe te leiden dat onvoldoende belasting wordt geheven. De rechtbank is van oordeel dat het onvolledig voeren van de administratie (gelet op zoveel omissies) daartoe zeker geschikt is en dat het op grond van algemene ervaringsregels waarschijnlijk is dat een dergelijke handelswijze ertoe leidt dat te weinig belasting wordt afgedragen.

Het enkele feit dat een professioneel accountant was ingeschakeld voor het voeren van de boekhouding maakt dit niet anders, nu de verdachte rechtspersoon de normadressaat was.

De voormelde strafbare gedraging heeft plaatsgevonden in de sfeer van de verdachte rechtspersoon, omdat het (zij het onvolledig en onjuist) voeren en bewaren van een administratie past binnen de normale bedrijfsvoering. De verdachte rechtspersoon vermocht immers beschikken of het onjuist en onvolledig administreren en bewaren van de bedrijfsadministratie al dan niet zou plaatsvinden. De verdachte rechtspersoon heeft dit blijkens de feitelijke gang van zaken aanvaard of placht dit te hebben aanvaard. De onderhavige strafbare gedraging was voorts haar dienstig omdat zij hierdoor een potentieel financieel voordeel verworven heeft.

Het handelen en het nalaten van de medeverdachte [naam medeverdachte] kunnen gelet op zijn rol als feitelijk leidinggevende binnen de verdachte rechtspersoon aan haar worden toegerekend.

5.2.3.

Conclusie

Het verweer wordt verworpen. Bewezen is het subsidiair tenlastegelegde.

5.3.

Bewezenverklaring

In bijlage II heeft de rechtbank de inhoud van wettige bewijsmiddelen opgenomen, houdende voor de bewezenverklaring redengevende feiten en omstandigheden. Op grond daarvan, en op grond van de redengevende inhoud van het voorgaande, is wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte rechtspersoon het subsidiair ten laste gelegde heeft begaan op die wijze dat:

Zij in de periode 1 januari 2014 tot en met 20 oktober 2015 te Rotterdam, als degene die ingevolge de Belastingwet verplicht was tot

het voeren van een administratie, overeenkomstig de daaraan bij of krachtens de Belastingwet gestelde eisen, opzettelijk niet op zodanige wijze een administratie heeft gevoerd van haar vermogenstoestand en alles betreffende haar bedrijf en werkzaamheden en daartoe de nodige boeken en bescheiden en andere gegevensdragers heeft bewaard dat te alle tijde haar rechten en verplichtingen en voor de heffing van belastingen overigens van belang zijnde gegevens hieruit duidelijk blijken, terwijl die feiten (telkens) er toe strekten dat te weinig belasting werd geheven
, immers, heeft zij, verdachte,

- als ondernemer in strijd met artikel 34 van de Wet op de omzetbelasting 1968 geen aantekeningen gehouden van alle door haar, verdachte, verrichtte leveringen van goederen en verleende diensten (m.b.t. het in het kader van de exploitatie van het restaurant/de onderneming verkochte gerechten en dranken).

Hetgeen meer of anders is ten laste gelegd is niet bewezen. De verdachte rechtspersoon moet daarvan worden vrijgesproken.

6.. Strafbaarheid feiten

De bewezen feiten leveren op:

ingevolge de belastingwet verplicht zijnde een administratie overeenkomstig de daaraan bij of krachtens de belastingwet gestelde eisen te voeren, opzettelijk, niet op een zodanige wijze de administratie voeren, terwijl het feit ertoe strekt dat te weinig belasting wordt geheven

en

ingevolge de belastingwet verplicht zijnde tot het bewaren van boeken, bescheiden of andere gegevensdragers, opzettelijk niet de nodige boeken, bescheiden en andere gegevensdragers bewaren, terwijl het feit ertoe strekt dat te weinig belasting wordt geheven.

Er zijn geen feiten of omstandigheden aannemelijk geworden die de strafbaarheid van het feit uitsluiten.

De feiten zijn dus strafbaar.

7.. Strafbaarheid verdachte rechtspersoon

Er is geen omstandigheid aannemelijk geworden die de strafbaarheid van de verdachte rechtspersoon uitsluit.

De verdachte rechtspersoon is dus strafbaar.

8.. Motivering straf

8.1.

Algemene overweging

De straf die aan de verdachte rechtspersoon wordt opgelegd, is gegrond op de ernst van de feiten, de omstandigheden waaronder de feiten zijn begaan en de bedrijfsomstandigheden van de verdachte rechtspersoon. Daarbij wordt in het bijzonder het volgende in aanmerking genomen.

8.2.

Feiten en omstandigheden waarop de straf is gebaseerd

De verdachte rechtspersoon heeft opzettelijk over een periode van eenentwintig maanden een onvolledige bedrijfsadministratie van de exploitatie van zijn sushirestaurant gevoerd en bewaard. De geldstroom en het goederenverkeer waren in de administratie onvolledig geregistreerd en fiscaal relevante (digitale) stukken en bescheiden werden niet bewaard. Een onderneming, zoals de verdachte rechtspersoon, die de beschikking heeft over grote hoeveelheden geld dient er te allen tijde voor te zorgen dat haar geld- en goederenstroom inzichtelijk is voor de Belastingdienst. Die moet op een eenvoudige wijze kunnen vaststellen dat de omzet volledig is en dat de verschuldigde belastingen zijn afgedragen. De verdachte rechtspersoon heeft door haar handelen deze controle belemmerd en zich zodoende schuldig gemaakt aan belastingfraude.

Belastingfraude is een ernstig strafbaar feit waardoor de gemeenschap benadeeld wordt. De Staat der Nederlanden loopt hierdoor inkomsten mis ten behoeve van het algemeen nut en dit leidt tot verzwaring van de belastingdruk bij andere belastingbetalers, draagt bij aan het ondermijnen van de belastingmoraal en zorgt voor hogere administratieve lasten, hetgeen ongunstig is voor het economisch klimaat. De verdachte rechtspersoon heeft met haar handelen bovendien het vertrouwen geschaad dat in het maatschappelijk verkeer aan de inhoud van de bedrijfsadministratie mag worden ontleend.

8.3.

Bedrijfsomstandigheden van de verdachte rechtspersoon

8.3.1.

Strafblad

De rechtbank heeft acht geslagen op een uittreksel uit de justitiële documentatie van 7 januari 2021, waaruit blijkt dat de verdachte rechtspersoon niet eerder is veroordeeld voor een soortgelijk strafbaar feit.

8.4.

Strafoplegging

Gezien de ernst van de feiten kan niet anders worden gereageerd dan met het opleggen van een onvoorwaardelijke geldboete. De rechtbank houdt bij de hoogte hiervan rekening met geldboetes die in soortgelijke zaken worden opgelegd en het feit dat de verdachte rechtspersoon niet eerder is veroordeeld voor een soortgelijk strafbaar feit. In het voordeel van de verdachte rechtspersoon is tevens acht geslagen op het feit dat door de [naam restaurantketen] , waarvan de verdachte rechtspersoon deel uit maakt, de onder 4.3 vermelde bestuurlijke boete is betaald.

Daarnaast heeft de ouderdom van het feit een matigende invloed op de hoogte van de op te leggen geldboete. Bij de berechting van een zaak, waarbij geen sprake is van bijzondere omstandigheden, als in het onderhavige geval, heeft als uitgangspunt te gelden dat de behandeling van de zaak op de terechtzitting dient te zijn afgerond met een eindvonnis binnen 24 maanden na aanvang van de redelijke termijn. De redelijke termijn vangt aan op het moment dat een verdachte rechtspersoon in redelijkheid de verwachting kan hebben dat tegen ter zake van een bepaald strafbaar feit door het openbaar ministerie een strafvervolging zal worden ingesteld. De inverzekeringstelling van de medeverdachte [naam medeverdachte] als feitelijk leidinggevende, kan als een zodanige handeling worden aangemerkt. De medeverdachte [naam medeverdachte] is in de onderhavige zaak op 18 april 2017 in verzekering gesteld. Op deze datum is de redelijke termijn daarom aangevangen.

Tussen 18 april 2017 en de datum van het eindvonnis ligt een periode van ruim 45 maanden. Nu in deze zaak, zoals hiervoor is overwogen, wordt uitgegaan van een redelijke termijn van 24 maanden, is er in de onderhavige zaak sprake van een overschrijding van de redelijke termijn als bedoeld in artikel 6 van het Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden (EVRM) van 21 maanden. Nu deze overschrijding niet is toe te rekenen aan de verdachte rechtspersoon is dit verdisconteerd in de op te leggen geldboete.

De rechtbank acht alles afwegend de door de officier van justitie geëiste geldboete van

€ 7.500,- passend en geboden.

9.. Toepasselijke wettelijke voorschriften

Gelet is op de artikelen 23, 51 en 57 van het Wetboek van Strafrecht,

artikel 34 van de Wet op de Omzetbelasting 1968 en

de artikelen 68 en 69 van de Algemene Wet Rijksbelastingen,

zoals deze luidden ten tijde van het bewezenverklaarde.

10.. Bijlagen

De in dit vonnis genoemde bijlagen maken deel uit van dit vonnis.

11.. Beslissing

De rechtbank:

verklaart niet bewezen, dat de verdachte rechtspersoon het primair ten laste gelegde heeft begaan en spreekt de verdachte rechtspersoon daarvan vrij;

verklaart bewezen, dat de verdachte rechtspersoon het subsidiair ten laste gelegde, zoals hiervoor omschreven, heeft begaan;

verklaart niet bewezen hetgeen aan de verdachte rechtspersoon meer of anders ten laste is gelegd dan hiervoor bewezen is verklaard en spreekt de verdachte rechtspersoon daarvan vrij;

stelt vast dat het bewezen verklaarde oplevert de hiervoor vermelde strafbare feiten;

verklaart de verdachte rechtspersoon strafbaar;

veroordeelt de verdachte rechtspersoon tot een
geldboete van € 7.500,00 (vijfenzeventig honderd euro).

Dit vonnis is gewezen door:

mr. M.C. Franken, voorzitter,

en mrs. T.M. Riemens en R.H. Kroon, rechters,

in tegenwoordigheid van mr. R. van Puffelen, griffier,

en uitgesproken op de openbare terechtzitting van deze rechtbank op de datum die in de kop van dit vonnis is vermeld.

De oudste en jongste rechter, alsmede de griffier zijn buiten staat dit vonnis mede te ondertekenen.

Bijlage I

Tekst tenlastelegging

Aan de verdachte rechtspersoon wordt ten laste gelegd dat

Zij op één of meer tijdstippen in of omstreeks de periode 7 juli 2015 tot en

met 20 oktober 2015 te Rotterdam en/of elders in Nederland, tezamen en in

vereniging met één of meer andere(n), althans alleen,

(telkens) als degene die ingevolge de Belastingwet verplicht was tot het voor

raadpleging beschikbaar stellen van boeken, bescheiden en/of (andere)

gegevensdragers en/of de inhoud daarvan, opzettelijk deze in valse en/of

vervalste vorm voor dit doel ter beschikking heeft gesteld en/of doen

stellen, immers heeft zij aan de Belastingdienst (Midden- en Kleinbedrijf,

kantoor Rotterdam) (uit haar administratie) beschikbaar gesteld en/of doen

stellen;

-een kasboek, althans een en/of meerdere onderde(e)l(en) van de

kasadministratie over één of meer periode(n) in het jaar 2014 (DOC-050) en/of

-een grootboek over één of meer periode(n) in het jaar 2014 (DOC-051) en/of

-de kolommenbalans over het jaar 2014 (DOC-052) en/of

-de Jaarrekening over het jaar 2014 (DOC-053)

(allen op naam van [naam bedrijf] .)

bestaande die valsheid (telkens) hierin dat in dit/deze boek(en),

bescheid(en) en/of (andere) gegevensdrager(s) (een) te lage en/of (een)

onwa(a)r(e) bedrag(en) aan (gerealiseerde) omzet(ten) en/of (een) onwa(a)r(e)

(totaal) (bedrijfs)resulta(a)t(en) wordt / worden vermeld, terwijl dat/die

feit(en) (telkens) ertoe strekte(n) dat te weinig belasting werd geheven;

art 69 lid 2 Algemene wet inzake rijksbelastingen

art 68 lid 1 ahf/ond c Algemene wet inzake rijksbelastingen

Subsidiair, voorzover het vorenstaande niet tot een veroordeling mocht of zou

kunnen leiden:

Zij op één of meer tijdstippen in of omstreeks de periode 1 januari 2014 tot

en met 20 oktober 2015 te Rotterdam en/of elders in Nederland, tezamen en in

vereniging met één of meer andere(n), althans alleen, als degene die ingevolge

de Belastingwet verplicht was tot

het voeren van een administratie, overeenkomstig de daaraan bij of krachtens

de Belastingwet gestelde eisen, opzettelijk

niet op zodanige wijze een administratie heeft gevoerd van haar

vermogenstoestand en/of alles betreffende haar bedrijf en/of zelfstandig

beroep en/of werkzaamhe(i)d(en) en/of daartoe de nodige boeken en/of

bescheiden en/of andere gegevensdragers heeft/hebben bewaard dat te alle

tijde haar rechten en verplichtingen en/of voor de heffing van belasting(en)

overigens van belang zijnde gegevens hieruit duidelijk blijken, terwijl

dat/die feit(en) (telkens) er toe strekte(n) dat te weinig belasting werd

geheven

immers, heeft/hebben zij, verdachte, en/of haar mededaders

- (als ondernemer)(in strijd met artikel 34 van de Wet op de omzetbelasting

1968) geen aantekening(en) gehouden van alle door haar, verdachte, verrichtte

levering(en) van (een) goed(eren) en/of (een) verleende dienst(en) (m.b.t. het

in het kader van de exploitatie van het restaurant/ de onderneming verkochte

gerechten en/of dranken), althans

-niet op zodanige wijze (een) aantekening(en) gehouden dat de door haar,

verdachte, geleverde goeder(en) en/of (een) verleende dienst(en) (verkopen

gerechten en/of dranken) dat dit/deze duidelijk uit de administratie (en de

daartoe behorende boeken en/of bescheiden en/of andere gegevens dragers)

blijk(t)(en);

De in deze telastelegging gebruikte termen en uitdrukkingen worden, voorzover

daaraan in de Algemene wet inzake rijksbelastingen bepaalde betekenis is

gegeven, geacht in dezelfde betekenis te zijn gebezigd;

art 69 lid 1 Algemene wet inzake rijksbelastingen

art 68 lid 1 ahf/ond d Algemene wet inzake rijksbelastingen

art 51 lid 2 ahf/ond 2° Wetboek van Strafrecht