ECLI:NL:RBROT:2021:11622

• Datum uitspraak: 24 november 2021
• Publicatiedatum: 26 november 2021
• Zaaknummer: 10/996630-17
• Instantie: Rechtbank Rotterdam
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Strafrecht
• Procedures: Eerste aanleg - meervoudig
• Rechters: J.L.M. Boek; M.K. Asscheman-Versluis; J.C. Tijink
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Omkoping en valsheid in geschrift in vastgoedonderhoudsopdrachten

In deze zaak heeft de Rechtbank Rotterdam op 24 november 2021 uitspraak gedaan in een strafzaak tegen de verdachte, die beschuldigd werd van niet-ambtelijke omkoping en valsheid in geschrift. De verdachte, bestuurder en aandeelhouder van een vastgoedonderhoudsbedrijf, heeft in de periode van 2012 tot 2014 steekpenningen betaald aan een medeverdachte, die verantwoordelijk was voor het technisch vastgoedbeheer van een investeringsfonds. De verdachte heeft deze betalingen gedaan om onderhoudsopdrachten te verkrijgen, waarbij hij valse facturen heeft laten opmaken om de betalingen te verhullen. De rechtbank heeft vastgesteld dat de verdachte in totaal € 491.017 aan steekpenningen heeft betaald en dat hij ook een auto en een traplift heeft geschonken aan een medewerker van het investeringsfonds, wat eveneens als omkoping werd aangemerkt. De rechtbank heeft de verdachte veroordeeld tot een voorwaardelijke gevangenisstraf van zes maanden en een taakstraf van 240 uren, waarbij de persoonlijke omstandigheden van de verdachte en de lange duur van de procedure in overweging zijn genomen. De rechtbank heeft ook een benadeelde partij, het investeringsfonds, in het gelijk gesteld en de verdachte hoofdelijk aansprakelijk verklaard voor de schade die het fonds heeft geleden door de omkoping en valsheid in geschrift.

Uitspraak

Rechtbank Rotterdam

Team straf 1

Parketnummer: 10/996630-17

Datum uitspraak: 24 november 2021

Tegenspraak

Vonnis van de rechtbank Rotterdam, meervoudige kamer voor strafzaken, in de zaak tegen de verdachte:

[naam verdachte] ,

geboren te [geboorteplaats verdachte] op [geboortedatum verdachte]

ingeschreven in de basisregistratie personen op het adres:

[adres verdachte] , [postcode verdachte] [woonplaats verdachte] ,

raadsman mr. T. Farber, advocaat te 's-Gravenhage.

1.. Onderzoek op de terechtzitting

Gelet is op het onderzoek op de terechtzittingen van 2, 5, 9 en 10 november 2021.

2.. Tenlastelegging

Aan de verdachte is ten laste gelegd hetgeen is vermeld in de dagvaarding, zoals deze op de terechtzitting overeenkomstig de vordering van de officier van justitie is gewijzigd (bijlage I).

De tenlastelegging behelst, kortgezegd, het volgende verwijt.

De verdachte was bestuurder en enig aandeelhouder van [naam bedrijf 1] . Hij was ook bestuurder van [naam bedrijf 2] (hierna: [naam bedrijf 2] ). Enig aandeelhouder van [naam bedrijf 2] is [naam bedrijf 2] De verdachte was een bekende van [naam medeverdachte 1] , die in de periode 2011 tot en met 2015 als partner, aandeelhouder en/of directeur opeenvolgend verbonden is geweest aan een drietal bedrijven. Dit zijn:

[naam bedrijf 3] . (hierna: [naam bedrijf 3] );

[naam bedrijf 4] (hierna: [naam bedrijf 4] );

[naam bedrijf 5] (hierna: [naam bedrijf 5] ).

[naam medeverdachte 1] is belast geweest met het managen van het onderhoud van vastgoed in Nederland in eigendom van het Duitse investeringsfonds
[naam investeringsfonds] (hierna: [naam investeringsfonds] ). De verdachte heeft alleen of met anderen aan [naam medeverdachte 1] steekpenningen betaald om voor [naam bedrijf 2] onderhoudsopdrachten aan vastgoed van [naam investeringsfonds] in Nederland te krijgen (feit 1 op de tenlastelegging). Om te verhullen dat de betalingen die hij deed steekpenningen waren, heeft [naam medeverdachte 1] vanuit diens bedrijf,
[naam bedrijf 6] . (hierna: [naam bedrijf 6] ) valse facturen over projectmanagement en managementvergoedingen naar [naam bedrijf 2] gestuurd. De verdachte heeft feitelijke leiding gegeven aan het in de administratie van [naam bedrijf 2] verwerken van die facturen, die daarmee valselijk is opgemaakt (feit 2 op de tenlastelegging). Ten slotte heeft de verdachte alleen of met anderen, [persoon A] , die voor [naam investeringsfonds] verantwoordelijk was voor het beheer van de vastgoedportefeuille van [naam investeringsfonds] in Nederland, omgekocht (feit 3 op de tenlastelegging).

3.. Eis officier van justitie

De officier van justitie mr. A. Kristic heeft gevorderd:

• bewezenverklaring van het onder 1 primair (medeplegen van omkoping met [naam bedrijf 2] ), 2 (feitelijke leidinggeven van valsheid in geschrift) en 3 (medeplegen van omkoping met [naam medeverdachte 1] ) ten laste gelegde;
• veroordeling van de verdachte tot een gevangenisstraf voor de duur van 18 maanden.

4. Bewijs en bewezenverklaring

4.1.

Omkoping (feit 1)

4.1.1.

Ter uitvoering van een last

De raadsman heeft aangevoerd dat niet kan worden bewezen dat [naam medeverdachte 1] handelde ter uitvoering van een last. Ten laste is gelegd dat [naam medeverdachte 1] als partner, directeur of aandeelhouder lasthebber was. Een aandeelhouder is geen lasthebber, een partner ook niet en er is geen bewijs dat [naam medeverdachte 1] directeur was.

De rechtbank verwerpt dit verweer.

Lastgeving is op grond van artikel 7:414 Burgerlijk Wetboek de overeenkomst van opdracht waarbij de ene partij, de lasthebber, zich jegens de andere partij, de lastgever, verbindt voor rekening van de lastgever een of meer rechtshandelingen te verrichten. Volgens de Hoge Raad (HR 21 april 2020, ECLI:NL:HR:2020:572) blijkt uit de wetsgeschiedenis dat lastgeving in de zin van artikel 328ter Wetboek van Strafrecht (hierna: Sr) daartoe echter niet is beperkt. Ook handelingen bij de uitvoering van de opdracht vallen onder omstandigheden onder lastgeving als bedoeld in artikel 328ter Sr. Zo houdt de memorie van toelichting bij het wetsvoorstel dat heeft geleid tot de rijkswet van 22 juni 2001 tot goedkeuring van enkele verdragen inzake de bestrijding van fraude en corruptie II, Stb. 2001, 315, onder meer het volgende in:

“In artikel 328ter (Sr-oud/de rechtbank) ligt aldus een algemene (wettelijke) plicht besloten om telkens binnen de onderneming
of in het kader van de uitvoering van een opdracht (curs. de rechtbank) openheid te betrachten waar het gaat om gelden of voordelen die worden aangeboden tijdens de uitoefening van een functie. Wanneer nu in strijd met deze openheid wordt gehandeld of wanneer verwacht wordt (door de aanbieder van de gelden) dat deze openheid niet wordt betracht, ontstaat strafbaarheid” (Tweede kamer, 2000-2001, 27 509 (R 1671), nr. 3, p. 16).

Uit deze wetsgeschiedenis valt af te leiden dat steeds als, kortgezegd, giften in het kader van de uitvoering van een opdracht, in strijd met de openheid die verwacht mag worden, niet aan de opdrachtgever worden gemeld, sprake is van niet-ambtelijke omkoping. Dit geldt uiteraard niet als het gaat om relatiegeschenken van een geringe waarde.

Voor zover hier van belang luidt de tenlastelegging, dat [naam medeverdachte 1] :

anders dan als ambtenaar, namelijk

- als partner en/of (al dan niet middellijk) (groot) aandeelhouder en/of directeur verbonden aan [naam bedrijf 3] en/of

- als partner en/of (al dan niet middellijk) (groot) aandeelhouder en/of directeur verbonden aan [naam bedrijf 4] en/of

- als partner en/of (al dan niet middellijk) (groot) aandeelhouder en/of directeur verbonden aan [naam bedrijf 5] ,

in die hoedanigheid verantwoordelijk voor het technisch vastgoedbeheer van de vastgoedportefeuille van [naam investeringsfonds] …

Dat [naam medeverdachte 1] handelde als partner/aandeelhouder/directeur is een verfeitelijking van de wettelijke term “anders dan als ambtenaar”. Het onderdeel “in die hoedanigheid verantwoordelijk voor het technisch vastgoedbeheer van de vastgoedportefeuille van [naam investeringsfonds] ” beschrijft de verhouding tussen enerzijds de lastgever, [naam investeringsfonds] , en anderzijds de lasthebber, [naam medeverdachte 1] , die namens de genoemde bedrijven verantwoordelijk is voor het managen van het technisch vastgoedbeheer van [naam investeringsfonds] . Essentieel in de tenlastelegging is dus dat [naam medeverdachte 1] , verbonden aan die bedrijven, verantwoordelijk was voor het technisch vastgoedbeheer. In welke hoedanigheid hij dat deed, is van ondergeschikt belang.

Het vastgoedbeheer van [naam investeringsfonds] werd geregeld in een beheerscontract. Dit contract werd eind 2007 gesloten tussen [naam investeringsfonds] (opdrachtgever) en [naam bedrijf 6] (opdrachtnemer) (doc 004; dossier, p. 918 Nederlandse vertaling). Het beheerscontract met [naam investeringsfonds] ging eerst over op [naam bedrijf 4] en daarna op [naam bedrijf 5] .

In de [naam bedrijf 6] -periode werd de opdracht van [naam investeringsfonds] uitgevoerd door [naam bedrijf 3] . Via [naam medeverdachte rechtspersoon 1] was [naam medeverdachte 1] enig aandeelhouder en bestuurder van [naam bedrijf 3] . In de [naam bedrijf 4] - en in de [naam bedrijf 5] -periode was [naam medeverdachte 1] via [naam medeverdachte rechtspersoon 1] tezamen met anderen bestuurder en eigenaar, eerst met [persoon B] en [persoon C] in [naam bedrijf 4] en later met hen en anderen, onder wie [persoon D] , in [naam bedrijf 5] . [naam medeverdachte 1] noemde zichzelf partner en directeur, niet alleen in e-mailberichten maar ook op zijn LinkedIn-pagina (dossier, p. 1649). Hij was steeds belast met de vastgoedportefeuille van [naam investeringsfonds] , anders gezegd met het managen van al het onderhouds-, reparatie- en renovatiewerk aan het vastgoed in de portefeuille van [naam investeringsfonds] .

De opdracht van [naam investeringsfonds] werd dus daadwerkelijk uitgevoerd door en onder verantwoordelijkheid van [naam medeverdachte 1] , die tevens (middellijk) bestuurder en (mede)eigenaar was van de rechtspersonen die formeel de opdrachtnemer waren. Daarmee heeft [naam medeverdachte 1] als lasthebber in de zin van artikel 328ter Sr te gelden. Daaraan doet niet af dat [naam medeverdachte 1] [naam investeringsfonds] niet in rechte kon binden, omdat dat geen voorwaarde is voor het zijn van opdrachtnemer in de hier bedoelde zin. Daaraan doet evenmin af dat de rechtspersonen formeel ook opdrachtnemer waren. Nergens is bepaald dat een last slechts aan één (rechts)persoon kan worden gegeven.

4.1.2.

Omkoping en opzet

De verdediging heeft aangevoerd dat de verdachte [naam medeverdachte 1] , anders dan is ten laste gelegd, niet tot handelingen heeft bewogen. Het initiatief lag bij [naam medeverdachte 1] . De verdachte had ook geen opzet op omkoping. De verdachte wist niet beter dan dat dit de gebruikelijke werkwijze was in de bouw.

De rechtbank verwerpt ook dit verweer.

Artikel 328ter Sr-oud bevat geen bestanddeel dat de omgekochte door de omkoper moet zijn bewogen tot bepaalde handelingen. Dat is ook niet ten laste gelegd.

Wat betreft het opzet, uit de bewijsmiddelen en in het bijzonder de verklaring van de verdachte zelf, blijkt dat de verdachte offertes maakte voor onderhoudswerkzaamheden aan vastgoedprojecten van [naam investeringsfonds] en die in concept stuurde naar [naam medeverdachte 1] . Die hoogde vervolgens de offertes op. De verdachte diende de verhoogde offerte in, kreeg de opdracht en stuurde overeenkomstig de verhoogde offerte facturen naar [naam bedrijf 4] of [naam bedrijf 5] . [naam medeverdachte 1] stuurde de verdachte daarop valse facturen over, naar de verdachte wist, nimmer verricht projectmanagement waarmee [naam medeverdachte 1] zijn deel van de ophoging van de offerte claimde. De verdachte wist dat [naam medeverdachte 1] niets of bijna niets had gedaan en dat de betaling dus om niet was. Dat is een gift. Hij heeft, gegeven alle frauduleuze handelingen met offertes en facturen, redelijkerwijs moeten vermoeden dat [naam medeverdachte 1] dit tegenover zijn lastgever zou verzwijgen. Dat hij niet wist dat dit strafbaar is geweest op grond van artikel 328ter Sr-oud doet aan het bewijs van opzet niet af.

4.1.3.

Schenking aan [naam medeverdachte 1]

De raadsman heeft betwist dat [naam medeverdachte 1] degene is die de betalingen van die facturen heeft gevraagd of aangenomen, zoals is ten laste gelegd. Dat is namelijk door [naam bedrijf 6] gedaan.

De rechtbank verwerpt dit verweer.

[naam bedrijf 6] is volledig eigendom van [naam medeverdachte rechtspersoon 1] dat op zijn beurt weer volledig eigendom is van [naam medeverdachte 1] . [naam medeverdachte 1] is degene die de facturen daadwerkelijk heeft verstuurd en ook degene die als uiteindelijk begunstigde de bankrekeningen beheerde waarop de betalingen binnen kwamen. Op grond hiervan wordt bewezen geacht dat [naam medeverdachte 1] door het sturen van de facturen om de betalingen daarvan heeft gevraagd en deze betalingen (uiteindelijk) ook heeft ontvangen.

4.1.4.

Omvang van de steekpenningen

De rechtbank beschouwt het verzenden van de facturen door [naam medeverdachte 1] als het vragen om giften aan de verdachte en het betalen van de facturen als het doen van die giften. De betalingen die de verdachte met [naam bedrijf 2] heeft gedaan, zijn inclusief omzetbelasting. Uit het onderzoek op de terechtzitting blijkt niet dat [naam medeverdachte 1] de omzetbelasting niet heeft afgedragen of heeft laten afdragen. De rechtbank gaat er daarom van uit dat [naam medeverdachte 1] de omzetbelasting op de facturen heeft afgedragen en beschouwt de omzetbelasting niet als (een verzoek om) giften. Dat betekent dat alleen de betalingen zonder omzetbelasting zijn aan te merken als giften. Gelet daarop acht de rechtbank bewezen dat de verdachte voor een bedrag van € 491.017 aan [naam medeverdachte 1] heeft gegeven.

4.2.

Valselijk opmaken administratie (feit 2)

Het onder 2 ten laste gelegde is door de verdachte bekend. De verdediging heeft geen vrijspraak bepleit. Deze feiten zullen zonder nadere bespreking bewezen worden verklaard.

4.3.

Omkoping [persoon A]

Ten laste is gelegd dat de verdachte alleen of met anderen [persoon A] een Volkswagen Tiguan en een traplift heeft gegeven en hem daarmee heeft omgekocht.

Niet ter discussie staat dat [persoon A] de beschikking heeft gekregen over de Volkswagen Tiguan van de verdachte en daar niet voor heeft betaald. Evenmin staat ter discussie dat de echtgenote van [persoon A] een traplift had besteld en dat de factuur voor die traplift is voldaan door [naam bedrijf 2] . De auto en de traplift zijn derhalve giften geweest aan [persoon A] .

De verdediging heeft bepleit dat niet de verdachte maar [naam medeverdachte 1] of [naam bedrijf 5] de giften heeft gedaan.

De rechtbank verwerpt dit verweer en is van oordeel dat de verdachte als schenker van de auto en de traplift moet worden aangemerkt. Hij bezat de auto, hij heeft de auto naar Duitsland gebracht en daar aan [persoon A] overhandigd en hij heeft opdracht gegeven om [naam bedrijf 2] te laten betalen voor de traplift. De verdachte heeft op de terechtzitting verklaard, dat hij de factuur van de traplift die op naam heeft gestaan van de echtgenote van [persoon A] heeft vervalst door de oorspronkelijke tenaamstelling te veranderen in de tenaamstelling [naam bedrijf 2] en dat hij de waarde van de auto en de kosten van de traplift heeft verhaald op [naam bedrijf 5] met een valse factuur voor meerwerk aan het zogenoemde FOZ-project.

De raadsman heeft nog gesteld dat (alleen) [naam bedrijf 2] een wezenlijke bijdrage heeft geleverd aan de omkoping van [persoon A] . De rechtbank verwerpt ook dit verweer. De verdachte heeft immers met [naam medeverdachte 1] de plannen gemaakt, hij heeft met [naam medeverdachte 1] de auto naar Duitsland gebracht, hij heeft een factuur over de traplift vervalst. Weliswaar heeft [naam bedrijf 2] de factuur betaald, maar de verdachte heeft daartoe opdracht gegeven. De conclusie is dat de verdachte tezamen en in vereniging met [naam medeverdachte 1] de auto en traplift aan [persoon A] heeft geschonken.

4.4.

Bewezenverklaring

In bijlage II is de inhoud van de wettige bewijsmiddelen opgenomen, houdende voor de bewezenverklaring redengevende feiten en omstandigheden. Op grond daarvan, en op grond van de redengevende inhoud van het voorgaande, is wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte het ten laste gelegde heeft begaan op die wijze dat:

1. primair.

hij in de periode van 20 augustus 2012 tot en met 24 december 2014 te Moordrecht en Nieuwerkerk aan den IJssel en Capelle aan den IJssel

en elders in Nederland, meermalen, aan [naam medeverdachte 1] , die anders dan als ambtenaar, namelijk

• van 29 november 2011 tot 17 mei 2013 als partner en directeur verbonden aan [naam bedrijf 4] en
• van 17 mei 2013 tot 1 juli 2015 als partner en directeur verbonden aan [naam bedrijf 5]

in die hoedanigheid verantwoordelijk voor het technisch vastgoedbeheer van de vastgoedportefeuille van [naam investeringsfonds] , naar aanleiding van hetgeen die [naam medeverdachte 1] bij de uitvoering van zijn last heeft gedaan dan wel zou doen, giften te weten

een totaalbedrag van (circa) 491.017
,- euro (vermelding in AMB-021, 2.1),

heeft gedaan, van die aard en/of onder zodanige omstandigheden dat hij, verdachte, redelijkerwijs moest aannemen dat die [naam medeverdachte 1] die giften in strijd met de goede trouw heeft verzwegen en/of zou verzwijgen tegenover zijn lastgever;

2.

[naam bedrijf 2] in de periode van 1 juli 2011 tot en met 31 december 2014 te Nieuwerkerk aan den IJssel en Capelle aan den IJssel en elders in Nederland, meermalen een geschrift (bedrijfsadministratie) dat bestemd is om tot bewijs van enig feit te dienen opzettelijk valselijk heeft opgemaakt hebbende genoemde rechtspersoon toen en daar telkens opzettelijk in de bedrijfsadministratie van [naam bedrijf 2] , zijnde een samenstel van geschriften bestemd om tot bewijs van het daarin vermelde te dienen, (een) valse fact(u)ur(en) ten name van [naam bedrijf 6] . gericht aan:

- [naam bedrijf 2]

elk zijnde een geschrift dat bestemd was om tot bewijs van enig feit te dienen, opgenomen bestaande die valshe(i)d(en telkens hierin - zakelijk weergegeven - dat op die facturen werd voorgedaan dat [naam medeverdachte rechtspersoon 2] . projectmanagement en/of advieswerkzaamheden heeft verricht (terwijl in werkelijkheid die werkzaamheden niet hebben plaatsgevonden en/of sprake was van steekpenningen/kickbacks), zulks telkens met het oogmerk om dit geschrift als echt en onvervalst te gebruiken en/of door anderen te doen gebruiken, hebbende hij, verdachte, telkens feitelijke leiding gegeven aan de vorenstaande verboden gedraging(en);

3.

hij in de periode van 20 augustus 2012 tot en met 24 december 2014 te Nieuwerkerk aan den IJssel en Capelle aan den IJssel

en elders in Nederland, tezamen en in vereniging met een ander meermalen, aan [persoon A] (of [andere schrijfwijze persoon A] ), die anders dan als ambtenaar, namelijk werkzaam in dienstbetrekking van vastgoedconcern [naam investeringsfonds] (als verantwoordelijke voor de Nederlandse vastgoedportefeuille binnen de afdeling Asset Management van [naam investeringsfonds] ), naar aanleiding van hetgeen die [persoon A] (of [andere schrijfwijze persoon A] ) in zijn betrekking of bij de uitvoering van zijn last heeft gedaan dan wel zou doen giften, te weten

• een auto van het merk Volkswagen Tiguan en
• een traplift van het merk Garaventa

heeft gedaan, van dien aard en onder zodanige omstandigheden dat hij, verdachte, en zijn mededader, redelijkerwijs moesten aannemen dat die [persoon A] of [andere schrijfwijze persoon A] deze giften in strijd met de goede trouw heeft verzwegen en/of zou verzwijgen tegenover zijn werkgever .

Hetgeen meer of anders is ten laste gelegd is niet bewezen. De verdachte moet daarvan worden vrijgesproken.

5.. Strafbaarheid feiten

De bewezen feiten leveren op:

1 primair.

aan iemand die, anders dan als ambtenaar, optreedt als lasthebber, naar aanleiding van hetgeen deze bij de uitvoering van zijn last heeft gedaan dan wel zal doen, een gift doen van die aard of onder zodanige omstandigheden, dat hij redelijkerwijs moet aannemen dat deze de gift in strijd met de goede trouw heeft verzwegen of zal verzwijgen tegenover zijn lastgever, meermalen gepleegd ;

2.

valsheid in geschrift, begaan door een rechtspersoon, terwijl hij feitelijke leiding heeft gegeven aan de verboden gedraging, meermalen gepleegd ;

3.

medeplegen van: aan iemand die, anders dan als ambtenaar, werkzaam is in dienstbetrekking , naar aanleiding van hetgeen deze in zijn betrekking heeft gedaan dan wel zal doen, een gift doen van die aard of onder zodanige omstandigheden, dat hij redelijkerwijs moet aannemen dat deze de gift in strijd met de goede trouw of zal verzwijgen tegenover zijn lastgever, meermalen gepleegd .

Er zijn geen feiten of omstandigheden aannemelijk geworden die de strafbaarheid van de feiten uitsluiten. De feiten zijn dus strafbaar.

6.. Strafbaarheid verdachte

Er is geen omstandigheid aannemelijk geworden die de strafbaarheid van de verdachte uitsluit. De verdachte is dus strafbaar.

7.. Motivering straffen

De straffen die aan de verdachte worden opgelegd, zijn gegrond op de aard en ernst van de feiten, de omstandigheden waaronder deze feiten zijn begaan en de persoon en de persoonlijke omstandigheden van de verdachte. Daarbij wordt in het bijzonder het volgende in aanmerking genomen.

De verdachte heeft zich gedurende meerdere jaren schuldig gemaakt aan diverse frauduleuze handelingen. Hij heeft in die periode als aannemer een medeverdachte ( [naam medeverdachte 1] ) die werkzaam was voor de beheerder van een vastgoedportefeuille van [naam investeringsfonds] omgekocht voor een totaalbedrag van minimaal € 491.017,-, hij heeft feitelijke leiding gegeven aan valsheid in geschrift door de bedrijfsadministratie van zijn vennootschap vals op te maken en hij heeft samen met de eerdergenoemde medeverdachte een medewerker van [naam investeringsfonds] omgekocht door hem een auto en een traplift te schenken.

Al deze feiten hingen samen met een omvangrijk fraudecomplex: de omgekochte medeverdachte was medebeheerder van de genoemde vastgoedportefeuille en uit dien hoofde op de hoogte van de begroting voor het onderhoud van de panden in de portefeuille. Hij zorgde er voor dat aannemers hun offertes op het desbetreffende budget afstemden door hun offertes te verhogen tot het bedrag van het budget, maar ook dat de offertes onderling werden afgestemd zodat van tevoren duidelijk was welke aannemer de opdracht kreeg. De (aanvullende) winst die daardoor werd gegenereerd werd verdeeld tussen hem en de aannemers, doordat hij via zijn vennootschap zogenaamde kickbacks factureerde aan onder meer de vennootschap van de verdachte. Op die facturen vermeldde hij dat zijn vennootschap ‘projectmanagement’ zou hebben verricht, terwijl er feitelijk geen werkzaamheden waren gedaan. Die facturen zijn dus vals, en zo ook de bedrijfsadministratie waarin ze door de verdachte werden opgenomen.

De kosten van de auto en traplift die aan de medewerker van [naam investeringsfonds] werden geschonken werden in rekening gebracht via een valse meerwerkfactuur.

De handelwijze van de verdachte heeft erin geresulteerd dat het vastgoedbedrijf waar de medeverdachte voor werkte voor in ieder geval een bedrag van in totaal ruim € 527.000,- is benadeeld. Dit betreft echter slechts het bewezen verklaarde bedrag. Het totale benadelingsbedrag voor dit bedrijf ligt vermoedelijk nog hoger, omdat de verdachte of zijn vennootschap ook een winstdeel kreeg uit de opgehoogde facturen. Daarnaast verstoorde de fraude de marktwerking: in plaats van dat het onderhoud aan de panden werd gegund aan de beste en/of de goedkoopste aannemer, gingen de opdrachten nu steeds naar hetzelfde groepje aannemers dat daarvoor een veel te hoge prijs ontving. Ook het valselijk opmaken van de bedrijfsadministratie van zijn vennootschap is een kwalijk feit. Voor een werkbare samenleving is het immers van essentieel belang dat men in het maatschappelijk verkeer vertrouwen kan stellen in de juistheid van dit soort geschriften.

Het genoemde benadelingsbedrag vormt een van de uitgangspunten bij het bepalen van de strafmaat: naarmate het benadelingsbedrag hoger is, wordt in de regel de straf die wordt opgelegd ook hoger.

Naast het benadelingsbedrag wordt ook een veelheid aan andere factoren meegewogen. Zo geldt de omstandigheid dat de verdachte niet uit eigen beweging is gestopt als strafverzwarend. Ook relevant is dat de verdachte niet de spilfiguur was van de fraude en dat hij blijkens het uittreksel uit de justitiële documentatie van 5 oktober 2021 niet eerder is veroordeeld voor soortgelijke strafbare feiten. In het voordeel van de verdachte weegt ook mee dat hij de strafbare feiten uiteindelijk heeft bekend, al heeft hij zijn eigen verantwoordelijkheid daarvoor steeds proberen af te zwakken. Er wordt ook veel gewicht toegekend aan de door de verdediging geschetste en onderbouwde impact die deze (langlopende) zaak sinds de inval door de FIOD op de verdachte en zijn gezin heeft gehad en nu nog heeft. Op de zitting was ook kenbaar dat de verdachte hierdoor zeer aangedaan is.

Verder wordt meegewogen dat de redelijke termijn als bedoeld in artikel 6 EVRM is overschreden. Deze termijn vangt aan op het moment dat door de Nederlandse Staat jegens de betrokkene een handeling is verricht waaraan deze in redelijkheid de verwachting kan ontlenen dat tegen hem ter zake van een bepaald strafbaar feit door de officier van justitie een strafvervolging zal worden ingesteld. Gelet op de gang van zaken is dat in deze zaak 4 juli 2017, zijnde de dag waarop onder meer de woning van de verdachte is doorzocht. Tussen 4 juli 2017 en de datum van dit vonnis ligt een periode van ruim vier jaar, terwijl bij de berechting van een zaak als de onderhavige als uitgangspunt heeft te gelden dat de behandeling van de zaak op de terechtzitting dient te zijn afgerond met een eindvonnis binnen twee jaar na aanvang van de redelijke termijn. De redelijke termijn is dus in aanzienlijke mate overschreden. Nu deze overschrijding niet is toe te rekenen aan de verdachte, dient dit gecompenseerd te worden door vermindering van de op te leggen straf.

Ook heeft een rol gespeeld dat de bewezenverklaarde delicten tussen de ongeveer 10 en 7 jaar geleden plaatsvonden.

Al deze omstandigheden brengen met zich dat zal worden afgezien van het opleggen van een onvoorwaardelijke gevangenisstraf. In plaats daarvan zal een taakstraf van 240 uur worden opgelegd, alsmede een voorwaardelijke gevangenisstraf voor de duur van 6 maanden. Deze voorwaardelijke straf heeft ook als doel om de verdachte in de toekomst te weerhouden van het plegen van strafbare feiten. De rechtbank acht daarbij een proeftijd van 1 jaar passend en geboden.

8.. In beslag genomen voorwerpen

De officier van justitie heeft gevorderd de in beslag genomen administratie, genoemd onder 1 tot en met 5 op de als bijlage III aan dit vonnis gehechte beslaglijst, verbeurd te verklaren. De in beslag genomen administratie zal als bijkomende straf voor de onder 2 bewezen feiten worden verbeurd verklaard. Het behoort aan de verdachte toe. De onder 2 bewezen feiten zijn met betrekking tot de administratie begaan.

9.. Benadeelde partij

9.1.

Vordering

[naam investeringsfonds] heeft zich als benadeelde partij in het geding gevoegd, raadslieden mrs. .A. Vader en J.S. Viellevoije, beiden advocaat te Amsterdam.

De vordering van [naam investeringsfonds] , zoals deze na eiswijziging luidt, strekt er, kort gezegd, toe dat bij vonnis, uitvoerbaar bij voorraad,

primair:

de verdachte en andere (rechts)personen ( [naam medeverdachte 1] , [naam bedrijf 6] , [naam medeverdachte rechtspersoon 1] , [naam medeverdachte 2] , [naam medeverdachte rechtspersoon 3] , [naam bedrijf 2] , [naam medeverdachte 3] , [naam medeverdachte rechtspersoon 4] , [naam medeverdachte rechtspersoon 5] en [naam medeverdachte rechtspersoon 6] ) hoofdelijk worden veroordeeld tot betaling aan [naam investeringsfonds] van € 2.708.618,68

dan wel

de subgroepen [naam medeverdachte 1] c.s. ( [naam bedrijf 6] en [naam medeverdachte rechtspersoon 1] ), [naam medeverdachte 2] c.s. ( [naam medeverdachte rechtspersoon 3] ), de verdachte c.s. ( [naam bedrijf 2] ) en [naam medeverdachte 3] c.s. ( [naam medeverdachte rechtspersoon 4] , [naam medeverdachte rechtspersoon 5] en [naam medeverdachte rechtspersoon 6] ) ieder als afzonderlijke subgroep hoofdelijk worden veroordeeld tot betaling aan [naam investeringsfonds] van het bedrag dat aan ieder van die subgroepen kan worden toegerekend

subsidiair:

de verdachte en de andere hiervoor genoemde (rechts)personen hoofdelijk worden veroordeeld tot betaling aan [naam investeringsfonds] van € 2.017.615,-

dan wel

de subgroepen [naam medeverdachte 1] c.s. , [naam medeverdachte 2] c.s., de verdachte c.s. en [naam medeverdachte 3] c.s. ieder als afzonderlijke subgroep hoofdelijk worden veroordeeld tot betaling aan [naam investeringsfonds] van het bedrag dat aan ieder van die subgroepen kan worden toegerekend

meer subsidiair:

de verdachte en de andere hiervoor genoemde (rechts)personen worden veroordeeld tot betaling aan [naam investeringsfonds] van een in goede justitie te bepalen bedrag,

steeds vermeerderd met de wettelijke rente en met veroordeling van de verdachte en de andere hiervoor genoemde (rechts)personen in de proceskosten, die worden begroot op

€ 11.997,-.

[naam investeringsfonds] heeft aan de vordering ten grondslag gelegd dat de verdachte en de andere (rechts)personen dan wel de bedoelde subgroepen, telkens als groep of subgroep dan wel als afzonderlijk handelend (rechts)persoon onrechtmatig jegens [naam investeringsfonds] hebben gehandeld en daarom hoofdelijk aansprakelijk zijn voor de door [naam investeringsfonds] geleden schade. Het subsidiaire standpunt is dat schadeplichtigheid bestaat op grond van ongerechtvaardigde verrijking.

9.2.

Standpunt officier van justitie

De officier van justitie heeft geconcludeerd tot toewijzing van de tegen de verdachte ingestelde vordering van [naam investeringsfonds] tot een bedrag van € 1.224.814,-. De verdachte is volgens de officier van justitie voor de betaling van dit bedrag hoofdelijk aansprakelijk met [naam bedrijf 2] , [naam bedrijf 6] en [naam medeverdachte 1] .

Het bedrag van € 1.224.814,- betreft de totaalsom van de in de tenlastelegging bedoelde kickbackbetalingen aan [naam medeverdachte 1] ( [naam bedrijf 6] ) groot € 587.407,- (feit 1 op de tenlastelegging), vermenigvuldigd met twee (omdat ten minste een gelijk deel bestemd was voor de verdachte) en de giften in natura aan [persoon A] groot € 50.000,- (feit 3 op de tenlastelegging). Tot dit bedrag van € 1.224.814,- kan de door [naam investeringsfonds] geleden schade eenvoudig worden vastgesteld en is de vordering in zoverre in dit strafgeding toewijsbaar, vermeerderd met rente en proceskosten.

De rest van de gevorderde schadevergoeding heeft betrekking op strafbare feiten waarbij de verdachte niet als medepleger betrokken is geweest. Hij is daarvoor dus niet hoofdelijk aansprakelijk.

9.3.

Standpunt verdediging

De verdediging heeft het standpunt ingenomen dat [naam investeringsfonds] niet-ontvankelijk is in de vordering dan wel deze moet worden afgewezen. Op hetgeen daartoe is aangevoerd zal hieronder, zo nodig, worden ingegaan.

9.4.

Beoordeling

9.4.1.

Kickbackbetalingen

Op basis van de stukken staat voldoende vast dat aan [naam investeringsfonds] schade is toegebracht door de onder 1 bewezen verklaarde omkoping door middel van kickbackbetalingen door de verdachte (via [naam bedrijf 2] ) aan [naam medeverdachte 1] ( [naam bedrijf 6] ) van in totaal € 491.017,- ( € 587.407,77 inclusief omzetbelasting).

Met in ieder geval de bedragen van deze kickbackbetalingen waarvoor door [naam medeverdachte 1] ( [naam medeverdachte rechtspersoon 2] ) geen werkzaamheden zijn verricht en waarvan [naam investeringsfonds] niet op de hoogte was, zijn de offertes voor werkzaamheden aan onroerend goed van [naam investeringsfonds] immers verhoogd en daardoor ook de (uiteindelijk) door [naam investeringsfonds] voor die werkzaamheden te betalen facturen hoger geworden. Die verhogingen betreffen daarom rechtstreekse schade voor [naam investeringsfonds] als bedoeld in artikel 361, tweede lid Sv. De omstandigheid dat de verdachte niet rechtstreeks bij [naam investeringsfonds] factureerde maar de facturen voor [naam investeringsfonds] verzond aan [naam bedrijf 4] of [naam bedrijf 5] , welke vennootschappen deze vervolgens doorbelastten aan [naam investeringsfonds] , doet hieraan niet af. Dat deze doorbelasting op welke wijze deze ook plaatsvond (via boekingen in rekeningcourant of via facturen) is voldoende aannemelijk.

De schade van [naam investeringsfonds] door dit onrechtmatig handelen van de verdachte wordt in dit strafgeding vastgesteld op het genoemde bedrag van € 491.017,-, ook weer zonder omzetbelasting
. De omzetbelasting is niet meegerekend, omdat onvoldoende is komen vast te staan dat door [naam bedrijf 4] of [naam bedrijf 5] omzetbelasting aan [naam investeringsfonds] is doorberekend.

[naam medeverdachte 1] ( [naam bedrijf 6] ) heeft met betrekking tot de genoemde kickbackbetalingen ook strafbaar gehandeld, namelijk door deze in het kader van passieve omkoping te ontvangen. In de tegen hem aanhangige strafzaak zal dit worden bewezen verklaard. Ook door [naam medeverdachte 1] is daarom wat die betalingen betreft onrechtmatig jegens [naam investeringsfonds] gehandeld en is hij uit dien hoofde schadeplichtig.

De verdachte en [naam medeverdachte 1] zijn daarom hoofdelijk aansprakelijk voor de betaling aan [naam investeringsfonds] van het bedrag van € 491.017,- en zullen hoofdelijk worden veroordeeld tot betaling van dit bedrag.

9.4.2.

Auto en traplift

Op basis van de stukken staat ook voldoende vast dat aan [naam investeringsfonds] schade is toegebracht door de onder 3 bewezen verklaarde omkoping door middel van schenkingen van een auto en traplift aan [persoon A] , de voor het Nederlandse vastgoed verantwoordelijke medewerker van [naam investeringsfonds] in Duitsland. De kosten van de auto en traplift zijn door [naam bedrijf 2] , de vennootschap van de verdachte, verwerkt in een factuur voor meerwerk aan een project van [naam investeringsfonds] (het FOZ-gebouw). Het gaat daarbij om bedragen van € 22.000,-

voor de auto en € 14.117,65 voor de traplift, beide bedragen zonder omzetbelasting. Voldoende aannemelijk is dat die kosten via de meerwerkfactuur uiteindelijk ten laste van [naam investeringsfonds] zijn gekomen en daarom voor [naam investeringsfonds] rechtstreekse schade zijn als bedoeld in artikel 361, tweede lid, van het Wetboek van Strafvordering. Ook hier geldt dat de omstandigheid dat de verdachte niet rechtstreeks bij [naam investeringsfonds] heeft gefactureerd daaraan niet afdoet. Dat de meerwerkfactuur is doorbelast aan [naam investeringsfonds] , op welke wijze dan ook (via boekingen in rekeningcourant of via facturen), staat ook in dit geval voldoende vast.

De schade van [naam investeringsfonds] door dit onrechtmatig handelen van de verdachte wordt vastgesteld op de totaalsom van genoemde bedragen exclusief omzetbelasting, zijnde: € 36.117,65,-. De omzetbelasting wordt ook hier buiten beschouwing gelaten, omdat onvoldoende is komen vast te staan dat deze door [naam bedrijf 5] omzetbelasting aan [naam investeringsfonds] is doorberekend.

Bewezen is dat de verdachte deze omkoping van [persoon A] pleegde tezamen en in vereniging met een ander, blijkens de bewijsmiddelen: [naam medeverdachte 1] .

De verdachte en [naam medeverdachte 1] zijn daarom hoofdelijk aansprakelijk voor de betaling aan [naam investeringsfonds] van het bedrag van € 36.117,65,-. De vordering tegen de verdachte is in zoverre toewijsbaar.

De stelling van de verdediging dat onduidelijk is of [persoon A] ook aansprakelijk is voor deze schade doet aan de aansprakelijkheid van de verdachte niet af. Hetzelfde geldt voor de stelling dat onduidelijk is of [naam bedrijf 5] door [naam investeringsfonds] voor de schade aansprakelijk is of zal worden gesteld.

Aan de stelling van de verdediging dat het hoogst onwaarschijnlijk is dat er voor de schade van [naam investeringsfonds] geen bankiers-/verzekeringspolis bestaat wordt eveneens voorbijgegaan.

Die stelling is weinig concreet en staat onvoldoende vast, mede gezien de ontkenning door [naam investeringsfonds] dat de schade bij een verzekeraar is geclaimd en door deze is uitgekeerd. Daar komt bij dat [naam investeringsfonds] , indien zij al een verzekering zou hebben voor schade als de onderhavige, niet verplicht is om daarop aanspraak te maken. Zij kan er voor kiezen om, zoals in dit geval, de schade op de veroorzaker te verhalen.

9.4.3.

Rente

De gevorderde wettelijke rente zal worden toegewezen vanaf de datum van indiening van de

vordering, zijnde 15 oktober 2021. De vordering om de wettelijke rente toe te wijzen vanaf het moment dat de afzonderlijke schades zijn geleden is onvoldoende gespecificeerd.

9.4.4.

Rest vordering

Voor het overige is de vordering van [naam investeringsfonds] tegen de verdachte niet van eenvoudige aard en vormt daardoor een onevenredige belasting op van het strafgeding. Een rechtstreeks verband tussen de overigens gevorderde schade en de ten laste van de verdachte bewezenverklaarde feiten kan niet worden vastgesteld. [naam investeringsfonds] zal daarin in zoverre niet-ontvankelijk worden verklaard. [naam investeringsfonds] kan dit deel van de vordering desgewenst bij de burgerlijke rechter aanbrengen. In deze procedure wordt daarover geen inhoudelijke beslissing genomen.

9.4.5.

Proceskosten

De verdachte zal, als de voor een belangrijk deel in het ongelijk gestelde partij, worden veroordeeld in de proceskosten, welke aan de zijde van [naam investeringsfonds] worden begroot op € 3.214,- aan salaris voor de raadslieden.

9.4.6.

Voorwaardelijk verzoek tot het horen van getuigen

Het voorwaardelijk verzoek van de verdediging om, bij niet-integrale afwijzing dan wel ontvankelijkverklaring van de vordering van [naam investeringsfonds] , [naam medeverdachte 1] en [persoon A] als getuige te horen en correspondentie tussen [naam investeringsfonds] , het Openbaar Ministerie en [naam bedrijf 5] te laten overleggen, wordt afgewezen.

De vordering van [naam investeringsfonds] wordt thans voor slechts een zeer beperkt deel toegewezen. Voor de beoordeling van dat beperkt toegewezen deel van de vordering worden die onderzoekshandelingen niet noodzakelijk geacht.

10. .Toepasselijke wettelijke voorschriften

Gelet is op de artikelen 9, 14a, 14b, 14c, 22c, 22d, 33, 33a, 47, 51, 57, 60, 225 en 328ter van het Wetboek van Strafrecht, zoals deze wetsartikelen luidden toen de bewezen verklaarde feiten werden gepleegd.

11. .Bijlagen

De in dit vonnis genoemde bijlagen maken deel uit van dit vonnis.

12.. Beslissing

De rechtbank:

verklaart bewezen, dat de verdachte de onder 1 primair, 2 en 3 ten laste gelegde feiten, zoals hiervoor omschreven, heeft begaan;

verklaart niet bewezen hetgeen aan de verdachte meer of anders ten laste is gelegd dan hiervoor bewezen is verklaard en spreekt de verdachte daarvan vrij;

stelt vast dat het bewezen verklaarde oplevert de hiervoor vermelde strafbare feiten;

verklaart de verdachte strafbaar;

veroordeelt de verdachte tot een
gevangenisstraf voor de duur van 6 (zes) maanden ;

bepaalt dat deze gevangenisstraf niet ten uitvoer zal worden gelegd, tenzij de rechter later anders mocht gelasten;

verbindt hieraan een proeftijd, die wordt gesteld op 1 (één) jaar;

de tenuitvoerlegging kan worden gelast als de veroordeelde de algemene voorwaarde niet naleeft dat hij zich vóór het einde van de proeftijd niet aan een strafbaar feit zal schuldig maken;

veroordeelt de verdachte voorts tot een
taakstraf voor de duur van 240 (tweehonderdveertig) uren, waarbij Reclassering Nederland dient te bepalen uit welke werkzaamheden de taakstraf dient te bestaan;

beveelt dat, voor het geval de veroordeelde de taakstraf niet naar behoren verricht,
vervangende hechtenis zal worden toegepast voor de duur van
120 dagen ;

beslist ten aanzien van de voorwerpen onder nummers 1 tot en met 5, geplaatst op de lijst van inbeslaggenomen en nog niet teruggegeven voorwerpen, dat deze worden verbeurd verklaard als bijkomende straf voor de onder 2 bewezen verklaarde feiten;

veroordeelt de verdachte hoofdelijk met [naam medeverdachte 1] , des dat de een betalende de ander zal zijn bevrijd, om tegen behoorlijk bewijs van kwijting aan de benadeelde partij [naam investeringsfonds] voornoemd te betalen een bedrag van
€ 527.134,65 (zegge: vijfhonderdzevenentwintigduizend en honderdvierendertig euro en vijfenzestig eurocent), vermeerderd met de wettelijke rente hierover vanaf 15 oktober 2021 tot aan de dag der algehele voldoening;

verklaart de benadeelde partij niet-ontvankelijk in het resterende deel van de vordering; bepaalt dat dit deel van de vordering slechts kan worden aangebracht bij de burgerlijke rechter;

veroordeelt de verdachte in de proceskosten door de benadeelde partij gemaakt, tot op heden aan de zijde van de benadeelde partij begroot op € 3.214,- aan salaris voor de raadslieden en in de kosten ten behoeve van de tenuitvoerlegging nog te maken;

wijst af het verzoek van de verdediging om ter beoordeling van de vordering van de benadeelde partij nadere onderzoekshandelingen te verrichten.

Dit vonnis is gewezen door:

mr. J.L.M. Boek, voorzitter,

en mrs. M.K. Asscheman-Versluis en. J.C. Tijink, rechters,

in tegenwoordigheid van mr. D.W.A. Sonneveld-de Raad, griffier,

en uitgesproken op de openbare terechtzitting van deze rechtbank 24 november 2021.

Bijlage I

Tekst gewijzigde tenlastelegging

Aan de verdachte wordt ten laste gelegd dat

1.

hij op één of meer tijdstippen in of omstreeks de periode van 20 augustus 2012 tot en met 24 december 2014 te Moordrecht en/of Nieuwerkerk aan den IJssel en/of Capelle aan den IJssel

en/of elders in Nederland, tezamen en in vereniging met een ander of anderen, althans alleen, meermalen, althans eenmaal, (telkens) aan iemand, te weten [naam medeverdachte 1] , die anders dan als ambtenaar, namelijk

• van 29 november 2011 tot 17 mei 2013 als partner en/of (al dan niet middellijk) (groot) aandeelhouder en/of directeur verbonden aan [naam bedrijf 4] en/of
• van 17 mei 2013 tot 1 juli 2015 als partner en/of (al dan niet middellijk) (groot) aandeelhouder en/of directeur verbonden aan [naam bedrijf 5]

in die hoedanigheid verantwoordelijk voor het technisch vastgoedbeheer van de vastgoedportefeuille van [naam investeringsfonds] , naar aanleiding van hetgeen die [naam medeverdachte 1] in zijn betrekking of bij de uitvoering van zijn last heeft gedaan of nagelaten dan wel zou doen of

nalaten, (een) gift(en) en/of (een) belofte(n) en/of (een) dienst(en), te weten

- een totaalbedrag van (circa) 587.407,77 euro (vermelding in AMB-021, 2.1),

in elk geval enig(e) geldbedrag(en), heeft gedaan, verleend of aangeboden van die aard en/of onder zodanige omstandigheden dat hij, verdachte, en/of zijn mededader(s), redelijkerwijs moest(en) aannemen dat die [naam medeverdachte 1] deze/die gift(en) en/of

belofte(n) en/of dienst(en) in strijd met de goede trouw heeft verzwegen en/of zou verzwijgen tegenover zijn werkgever en/of lastgever;

Subsidiair, voorzover het vorenstaande niet tot een veroordeling mocht of zou kunnen leiden:

[naam bedrijf 2] op één of meer tijdstippen in of omstreeks de periode van 20 augustus 2012 tot en met 24 december 2014 te Moordrecht en/of Nieuwerkerk aan den IJssel en/of Capelle aan den IJssel en/of elders in Nederland, tezamen en in vereniging met een ander of anderen, althans alleen, meermalen, althans eenmaal, (telkens) aan iemand, te weten [naam medeverdachte 1] , die anders dan als ambtenaar, namelijk

• van 29 november 2011 tot 17 mei 2013 als partner en/of (al dan niet middellijk) (groot) aandeelhouder en/of directeur verbonden aan [naam bedrijf 4] en/of
• van 17 mei 2013 tot 1 juli 2015 als partner en/of (al dan niet middellijk) (groot) aandeelhouder en/of directeur verbonden aan [naam bedrijf 5]

in die hoedanigheid verantwoordelijk voor het technisch vastgoedbeheer van de vastgoedportefeuille van [naam investeringsfonds] , naar aanleiding van hetgeen die [naam medeverdachte 1] in zijn betrekking of bij de uitvoering van zijn last heeft gedaan of nagelaten dan wel zou doen of

nalaten, (een) gift(en) en/of (een) belofte(n) en/of (een) dienst(en), te weten

- een totaalbedrag van (circa) 587.407,77 euro (vermelding in AMB-021, 2.1),

in elk geval enig(e) geldbedrag(en), heeft gedaan, verleend of aangeboden van die aard en/of onder zodanige omstandigheden dat verdachte rechtspersoon, en/of zijn mededader(s),

redelijkerwijs moest(en) aannemen dat die [naam medeverdachte 1] deze/die gift(en) en/of belofte(n) en/of dienst(en) in strijd met de goede heeft verzwegen en/of zou verzwijgen tegenover zijn werkgever en/of lastgever, hebbende hij, verdachte, en/of zijn mededader(s) (telkens) tot (het) vorenstaande feit(en) opdracht gegeven en/of feitelijke leiding gegeven aan de vorenstaande verboden gedraging(en);

2.

[naam bedrijf 2] op één of meer tijdstippen in of omstreeks de periode van 1 juli 2011 tot en met 31 december 2014 te Moordrecht en/of Nieuwerkerk aan den IJssel en/of Capelle aan den IJssel en/of elders in Nederland, tezamen en in vereniging met een ander of anderen, althans alleen, meermalen, althans eenmaal, geschriften (bedrijfsadministratie) die bestemd zijn om tot bewijs van enig feit te dienen (telkens) opzettelijk valselijk heeft opgemaakt en/of vervalst en/of valselijk heeft doen opmaken en/of doen vervalsen, hebbende genoemde rechtspersoon en/of haar mededader(s) toen en daar (telkens) opzettelijk in de bedrijfsadministratie van [naam bedrijf 2] , zijnde een samenstel van geschriften bestemd om tot bewijs van het daarin vermelde te dienen, (een) valse en/of vervalste fact(u)ur(en) ten name van [naam bedrijf 6] gericht aan:

- [naam bedrijf 2] (vermelding in AMB-021, 2.1)

elk zijnde een geschrift dat bestemd was om tot bewijs van enig feit te dienen, opgenomen en/of geboekt en/of verwerkt en/of doen opnemen en/of doen boeken en/of doen verwerken, bestaande die valshe(i)d(en) en/of vervalsing(en) (telkens) hierin - zakelijk weergegeven - dat op die facturen werd voorgedaan dat [naam medeverdachte rechtspersoon 2] . projectmanagement en/of advieswerkzaamheden heeft verricht (terwijl in werkelijkheid die werkzaamheden niet hebben plaatsgevonden en/of sprake was van steekpenningen/kickbacks), zulks (telkens) met het oogmerk om deze/die geschrift(en) als echt en onvervalst te gebruiken en/of door anderen te doen gebruiken, hebbende hij, verdachte, (telkens) tot (het) vorenstaande feit(en) opdracht gegeven en/of feitelijke leiding gegeven aan de vorenstaande verboden gedraging(en);

3.

hij op één of meer tijdstippen in of omstreeks de periode van 20 augustus 2012 tot en met 24 december 2014 te Moordrecht en/of Nieuwerkerk aan den IJssel en/of Capelle aan den IJssel

en/of elders in Nederland, tezamen en in vereniging met een ander of anderen, althans alleen, meermalen, althans eenmaal, aan iemand, te weten [persoon A] (of [andere schrijfwijze persoon A] ), die anders dan als ambtenaar, namelijk optredend als lasthebber van vastgoedconcern [naam investeringsfonds]

(als verantwoordelijke voor de Nederlandse vastgoedportefeuille binnen de afdeling Asset Management van [naam investeringsfonds] ), naar aanleiding van hetgeen die [persoon A] (of [andere schrijfwijze persoon A] ) in zijn betrekking of bij de uitvoering van zijn last heeft gedaan of nagelaten dan wel zou doen of nalaten, (een) gift(en) en/of (een) belofte(n) en/of (een) dienst(en), te weten

• een auto van het merk Volkswagen Tiguan en/of
• een traplift van het merk Garaventa

heeft gedaan, verleend of aangeboden van die aard en/of onder zodanige omstandigheden dat hij, verdachte, en/of zijn mededader(s), redelijkerwijs moest(en) aannemen dat die [persoon A] of [andere schrijfwijze persoon A] deze/die gift(en) in strijd met de goede trouw heeft verzwegen en/of zou verzwijgen tegenover zijn werkgever en/of lastgever.